آیا در احترام به دیگران پیشقدم می‌شوید؟‏

‏«در احترام به دیگران پیشقدم شوید.‏» —‏ روم ۱۲:‏۱۰‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

۱.‏ در بسیاری از مناطق چه رفتاری مانند گذشته معمول نیست؟‏

در برخی فرهنگ‌ها مرسوم است که بچه‌ها به نشان احترام به بزرگسالان و کوچک نشان دادن خود در مقابل آن‌ها زانو می‌زنند.‏ در برخی مناطق نیز پشت کردن به بزرگسالان بی‌احترامی محسوب می‌شود.‏ شیوهٔ ادای احترام در فرهنگ‌های مختلف متفاوت است.‏ چنین رسومی این قانون شریعت موسی را برایمان تداعی می‌کند که می‌گوید:‏ «در پیش ریش سفید برخیز،‏ و روی مرد پیر را محترم دار.‏» (‏لاو ۱۹:‏ ۳۲‏)‏ متأسفانه امروزه دیگر حفظ احترام دیگران چندان معمول نیست.‏ در واقع،‏ بی‌احترامی و بی‌حرمتی است که در همه جا دیده می‌شود.‏

۲.‏ کتاب مقدّس مشخصاً به چه کسانی اشاره کرده است که می‌باید به آنان احترام بگذاریم؟‏

^۲ کلام خدا ارزش بسیاری برای احترام به دیگران و حفظ حرمت آنان قائل است.‏ در این کتاب آمده است که باید برای یَهُوَه خدا و عیسی حرمت قائل شد.‏ (‏یو ۵:‏۲۳‏)‏ و در کنار آن مشخصاً به برخی افراد اشاره می‌کند که باید به آنان احترام گذاشت؛‏ از جمله،‏ اعضای خانواده،‏ هم‌ایمانانمان و اولیای امور.‏ (‏روم ۱۲:‏۱۰؛‏ افس ۶:‏۱،‏ ۲؛‏ ۱پطر ۲:‏۱۷‏)‏ چگونه حرمت و احترام یَهُوَه را حفظ کنیم؟‏ چگونه برادران و خواهرانمان را احترام گذاریم و گرامی داریم؟‏ در این مقاله به این دو سؤال و سؤالاتی دیگر در این رابطه می‌پردازیم.‏

یَهُوَه را محترم دارید و نام او را جلال دهید

۳.‏ یک راه مهم برای حفظ احترامِ یَهُوَه چیست؟‏

^۳ کتاب مقدّس می‌گوید که خدا ‹قومی به نام خود› برگزیده است.‏ خادمان یَهُوَه امروزه نام او را بر خود دارند.‏ (‏اعما ۱۵:‏۱۴‏)‏ براستی داشتن نام خدای قادر مطلق بر خود افتخار بزرگی است.‏ یک راه مهم برای حفظ احترام خدا داشتن رفتاری شایستهٔ نام اوست.‏ میکاهِ نبی می‌گوید:‏ «جمیع قوم‌ها هر کدام به اسم خدای خویش سلوک می‌نمایند اما ما به اسم یهُوَه خدای خود تا ابدالآباد سلوک خواهیم نمود.‏» (‏میکا ۴:‏۵‏)‏ اگر هر روزه رفتار ما باعث جلال نام خدا شود،‏ آنگاه می‌توانیم بگوییم که ‹به اسم خدای خویش سلوک می‌نماییم.‏› پولُس رسول به مسیحیان روم یادآور شد که اگر ما مسیحیان هماهنگ با تعلیمی که از کتاب مقدّس به مردم می‌دهیم زندگی نکنیم نام خدا را بی‌اعتبار و بی‌حرمت می‌سازیم.‏ زیرا به دلیل رفتار نادرستمان مردم به خدا «کفر» و ناسزا خواهند گفت.‏ —‏ روم ۲:‏۲۱-‏۲۴‏.‏

۴.‏ چه دیدی به خدمت موعظه دارید؟‏

^۴ خدمت موعظه نیز راه دیگری برای احترام و جلال به یَهُوَه است.‏ در گذشته یَهُوَه قوم اسرائیل را برگزید تا با رفتار خود نام خدا را در میان قوم‌ها جلال دهند،‏ اما آنان در این کار کوتاهی کردند.‏ (‏اشع ۴۳:‏۱-‏۱۲‏)‏ آنان بارها به یَهُوَه پشت کردند و «قدّوس اسرائیل را اهانت نمودند.‏» (‏مز ۷۸:‏۴۰،‏ ۴۱‏)‏ اسرائیلیان تا جایی پیش رفتند که یَهُوَه کاملاً آنان را رد نمود.‏ اما ما به یَهُوَه خدا محبت داریم و می‌خواهیم که نام او را جلال دهیم.‏ ما مسیحیان از این که نام او را ترویج می‌دهیم و افتخار صحبت کردن با مردم در مورد یَهُوَه خدا را داریم بسیار قدردانیم.‏ براستی چطور می‌توان از خصوصیات پدر آسمانی‌مان و مقاصد او آگاه بود و از رساندن آن به مردم کوتاهی کرد؟‏ ما نیز با پولُس رسول هم عقیده هستیم که می‌گوید:‏ «من موظفم که این خدمت را انجام دهم،‏ و اگر در انجام آن کوتاهی کنم،‏ وای بر من!‏» —‏ ۱قر ۹:‏۱۶‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

۵.‏ ایمان به یَهُوَه چه ارتباطی با احترام به او دارد؟‏

^۵ داود در مزامیر گفته است:‏ ‹آنانی که نام تو را می‌شناسند،‏ بر تو توکّل خواهند داشت،‏ زیرا ای یَهُوَه تو طالبان خود را هرگز ترک نکرده‌ای.‏› (‏مز ۹:‏۱۰‏)‏ اگر ما حقیقتاً یَهُوَه را بشناسیم و حفظ حرمت نامش برایمان اهمیت داشته باشد،‏ مانند خادمان وفادارش در گذشته به او ایمان خواهیم داشت و توکّل خواهیم نمود.‏ چنین ایمان و توکّلی نشان دیگری از احترام به اوست.‏ توجه کنید که کتاب مقدّس چگونه ایمان به یَهُوَه را با احترام به او مرتبط ساخته است.‏ یَهُوَه از موسی در مورد قوم اسرائیل می‌پرسد:‏ «تا به کی این قوم مرا اهانت نمایند؟‏ و تا به کی با وجود همهٔ آیاتی که در میان ایشان نمودم،‏ به من ایمان نیاورند؟‏»‏ (‏اعد ۱۴:‏۱۱‏)‏ خلاف این نیز صحیح است؛‏ یعنی اگر ایمان داشته باشیم که یَهُوَه در شرایط سخت از ما محافظت می‌کند و نیازهای ما را برآورده می‌سازد،‏ نشان احتراممان به اوست.‏

۶.‏ منشأ احترام عمیق به یَهُوَه چیست؟‏

^۶ عیسی گفت که احترام به یَهُوَه باید از دل برآید.‏ او خطاب به آنانی که پرستششان از صمیم قلب نبود از یَهُوَه چنین نقل‌قول می‌کند:‏ «این قوم .‏ .‏ .‏ به لب‌های خویش مرا تمجید می‌نمایند،‏ لیکن دلشان از من دور است.‏» (‏مت ۱۵:‏۸‏)‏ منشأ احترام خالصانه به یَهُوَه در محبت قلبی به اوست.‏ (‏۱یو ۵:‏۳‏)‏ همچنین باید این گفتهٔ یَهُوَه را در نظر داشته باشیم که می‌گوید:‏ «آنانی که مرا تکریم نمایند،‏ تکریم خواهم نمود.‏» —‏ ۱سمو ۲:‏۳۰‏.‏

سرپرستان به اعضای جماعت حرمت می‌گذارند

۷.‏ الف)‏ چرا سرپرستان باید به آنانی که در قبالشان مسئولند احترام بگذارند؟‏ ب)‏ پولُس به چه شکل به هم‌ایمانانش احترام می‌گذاشت؟‏

^۷ پولُس رسول به مسیحیان چنین تذکر می‌دهد:‏ «در احترام به دیگران پیشقدم شوید.‏» (‏روم ۱۲:‏۱۰‏،‏ د ج‏)‏ سرپرستان جماعت باید در احترام و حرمت گذاشتن به آنانی که در قبالشان مسئولند ‹پیشقدم شوند.‏› در این خصوص آنانی که در جماعت مسئولیت‌های سنگین‌تری دارند باید پولُس را نمونه قرار دهند.‏ (‏۱تَسّالونیکیان ۲:‏۷،‏ ۸ خوانده شود.‏‏)‏ برادران جماعاتی که پولُس ملاقات می‌کرد می‌دانستند که او هیچ گاه از آنان توقع انجام کاری را ندارد که خود حاضر به انجام آن نباشد.‏ به این شکل پولُس به هم‌ایمانانش احترام می‌گذاشت و در مقابل،‏ آنان نیز به او احترام می‌گذاشتند.‏ می‌توان مطمئن بود زمانی که پولُس گفت:‏ «از شما التماس می‌کنم که به من اقتدا نمایید،‏» بسیاری به دلیل رفتار نمونهٔ پولُس آماده بودند به این گفتهٔ او عمل کنند.‏ —‏ ۱قر ۴:‏۱۶‏.‏

۸.‏ الف)‏ عیسی چگونه شاگردانش را حرمت می‌گذاشت؟‏ ب)‏ امروزه برادران مسئول چگونه می‌توانند عیسی را سرمشق قرار دهند؟‏

^۸ راه دیگری که سرپرستان می‌توانند احترام خود را به آنانی که در قبالشان مسئولند نشان دهند،‏ این است که در کنار توصیه و درخواست‌هایشان دلایل آن را نیز بگویند.‏ اگر چنین کنند عیسی را سرمشق خود ساخته‌اند.‏ برای مثال،‏ عیسی از شاگردانش خواست که آنان برای مبشّرانِ بیشتر دعا کنند و دلیل آن را نیز ذکر نمود.‏ او چنین گفت:‏ «محصول فراوان است ولی کارگر،‏ کم.‏ بنابراین شما باید از صاحب محصول درخواست نمائید تا کارگرانی برای جمع‌آوری محصول خود بفرستد.‏» (‏مت ۹:‏۳۷،‏ ۳۸‏،‏ انجیل شریف‏)‏ همچنین زمانی که او از شاگردانش خواست که ‹بیدار باشند› برای آنان چنین دلیل آورد:‏ «زیرا که نمی‌دانید در کدام ساعت خداوند شما می‌آید.‏» (‏مت ۲۴:‏۴۲‏)‏ عیسی بارها و بارها نه تنها به شاگردانش آنچه را که باید می‌کردند یادآور شد،‏ بلکه دلیل آن را نیز ذکر کرد.‏ به این ترتیب به آنان حرمت نشان می‌داد و آنان را ارج می‌نهاد.‏ براستی که چه سرمشق خوبی برای برادران مسئول.‏

احترام به سازمان یَهُوَه و نمایندگان آن

۹.‏ اگر به سازمان یَهُوَه و نمایندگان او احترام بگذاریم در واقع چه کسی را محترم شمرده‌ایم؟‏ توضیح دهید.‏

^۹ برای احترام به یَهُوَه باید سازمان او و نمایندگان آن را نیز حرمت نهیم.‏ به گوش گرفتن توصیه‌هایی که غلام امین و دانا بر اساس کتاب مقدّس می‌دهد نشان احترام ما به ترتیبات سازمان یَهُوَه است.‏ در قرن اوّل یوحنای رسول لازم دید به آنانی که به برادران مسئول احترام نمی‌گذاشتند تذکر دهد.‏ (‏۳یوحنّا ۹-‏۱۱ خوانده شود.‏‏)‏ گفتهٔ یوحنّا نشان می‌دهد که برخی نه تنها برای سرپرستان حرمت قائل نبودند بلکه تعالیم و راهنمایی‌های آنان را نیز کوچک می‌انگاشتند.‏ خوشبختانه،‏ اغلب مسیحیان چنین رفتاری نداشتند.‏ در دوران حیات رسولان،‏ اکثر برادران احترامی عمیق برای آنانی که سرپرستی‌شان را به عهده داشتند قائل بودند.‏ —‏ فیل ۲:‏۱۲‏.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ بر مبنای کتاب مقدّس توضیح دهید که چرا برخی می‌توانند در جماعت مسیحی اختیاراتی بیش از دیگری داشته باشند.‏

^۱۰ برخی استدلال می‌کنند که چون عیسی گفته است «جمیع شما برادرانید» پس در جماعت مسیحی هیچ برادری نباید اختیاراتی بیش از دیگری داشته باشد.‏ (‏مت ۲۳:‏۸‏)‏ در نوشته‌های عبرانی و یونانی،‏ نمونه‌های بسیار از مردانی آمده است که اختیارات خاصی از طرف خدا به آن‌ها داده شده بود.‏ تاریخ پادشاهان،‏ داوران و بزرگان قوم اسرائیل باستان ثابت می‌کند که یَهُوَه همواره برای راهنمایی قومش افرادی را به نمایندگی از خود تعیین می‌نماید.‏ همچنین یَهُوَه کسی را که این برگزیدگان را محترم نمی‌داشت،‏ تنبیه می‌کرد.‏ —‏ ۲پاد ۱:‏۲-‏۱۷؛‏ ۲:‏۱۹،‏ ۲۳،‏ ۲۴‏.‏

^۱۱ مسیحیان نیز در قرن اوّل اختیارات رسولان را به رسمیت می‌شناختند.‏ (‏اعما ۲:‏۴۲‏)‏ برای مثال،‏ پولُس از یک سو برادران را راهنمایی می‌نمود.‏ (‏۱قر ۱۶:‏۱؛‏ ۱تسا ۴:‏۲‏)‏ و از سوی دیگر خود نیز مطیع سرپرستانش بود.‏ (‏اعما ۱۵:‏۲۲؛‏ غلا ۲:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ حقیقتاً که پولُس دیدگاهی صحیح به اختیارات و مسئولیت‌های برادران در جماعت مسیحی داشت.‏

۱۲.‏ چه درسی از نمونه‌هایی که در کتاب مقدّس در رابطه با اختیارات آمده است می‌گیریم؟‏

^۱۲ از آیاتی که گفته شد دو درس مهم می‌گیریم.‏ اوّل این که بر مبنای کتاب مقدّس «غلام امین و دانا» می‌تواند از طریق هیئت اداره‌کننده برادرانی را انتخاب کند و وظایف و اختیاراتی به آنان واگذار نماید و همچنین برخی مردان را برای سرپرستی بر دیگر سرپرستان برگزیند.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵-‏۴۷؛‏ ۱پطر ۵:‏۱-‏۳‏)‏ دوّم این که همهٔ ما از جمله سرپرستان باید حرمت آنانی که سرپرستی ما را به عهده دارند حفظ کنیم.‏ در ادامهٔ این مقاله خواهیم دید که چگونه می‌توانیم برادرانی را که مسئولیت‌هایی در سازمان یَهُوَه دارند حرمت نهیم.‏

به سرپرستان سیّار حرمت گذاریم

۱۳.‏ امروزه چگونه می‌توانیم به نمایندگان سازمان یَهُوَه حرمت گذاریم؟‏

^۱۳ پولُس می‌گوید:‏ «ای برادران به شما التماس داریم که بشناسید آنانی را که در میان شما زحمت می‌کشند و .‏ .‏ .‏ شما را نصیحت می‌کنند.‏ و ایشان را در نهایت محبت،‏ به سبب عملشان محترم دارید و با یکدیگر صلح کنید.‏» (‏۱تسا ۵:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ سرپرستان سیّار قطعاً جزو آن گروه از برادرانند که در میان ما «زحمت می‌کشند.‏» از این رو باید ایشان را ‹محترم داریم.‏› اگر از صمیم قلب نصایح و راهنمایی‌های آنان را به گوش گیریم نشان داده‌ایم که آنان را حرمت می‌گذاریم.‏ این سرپرستان راهنمایی‌های غلام امین را ارائه می‌دهند.‏ «حکمت» الٰهی ما را بر می‌انگیزد که ‹نصایح آنان را بپذیریم.‏› —‏ یعقو ۳:‏۱۷‏.‏

۱۴.‏ اعضای جماعت چگونه احترام خالصانه‌شان را به سرپرستان سیّار نشان می‌دهند،‏ و نتیجهٔ آن چیست؟‏

^۱۴ حال اگر از ما درخواست شود روشی را که به آن عادت کرده‌ایم تغییر دهیم،‏ آیا می‌پذیریم؟‏ احترام به دستورالعمل‌های داده شده ما را بر آن می‌دارد که از مخالفت پرهیز کنیم.‏ باید همواره تلاش کنیم که مطیع باشیم و نگوییم که «در این جماعت نمی‌توان چنین عمل کرد.‏» یا این که «چنین روشی برای جماعت دیگر شاید مفید باشد اما برای جماعت ما مفید نیست.‏» اگر همواره مد نظر داشته باشیم که جماعت به یَهُوَه تعلّق دارد و عیسی سر جماعت است از راهنمایی‌های داده شده پیروی می‌کنیم.‏ میل و رغبت اعضای جماعت در اطاعت از راهنمایی‌های سرپرست سیّار،‏ نشان احترام خالصانهٔ آنان به اوست.‏ پولُس رسول به دلیل این که برادران جماعت قُرِنتُس از راهنمایی‌های سرپرستشان،‏ تیطُس اطاعت کردند و به او احترام گذاشتن این جماعت را تحسین نمود.‏ (‏۲قر ۷:‏۱۳-‏۱۶‏)‏ امروزه ما نیز می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که اگر با میل و رغبت راهنمایی‌های سرپرست سیّار را بکار بندیم در فعالیت موعظه شادی فراوانی کسب خواهیم نمود.‏ —‏ ۲قُرِنتیان ۱۳:‏۱۱ خوانده شود.‏a

همهٔ مردمان را محترم شمارید

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم هم‌ایمانانمان را محترم شماریم؟‏

^۱۵ پولُس می‌نویسد:‏ «مرد پیر را توبیخ منما بلکه چون پدر او را نصیحت کن،‏ و جوانان را چون برادران؛‏ زنان پیر را چون مادران؛‏ و زنان جوان را مثل خواهران با کمال عفت؛‏ بیوه‌زنان را اگر فی‌الحقیقت بیوه باشند،‏ محترم دار.‏» (‏۱تیمو ۵:‏۱-‏۳‏)‏ کلام خدا از ما می‌خواهد که تمام اعضای جماعت را محترم شماریم.‏ حال اگر بین شما و برادر یا خواهری در جماعت اختلافی وجود داشت،‏ چطور؟‏ آیا این اختلاف مانع می‌شود که این وظیفهٔ مسیحی خود را به انجام برسانید و او را محترم شمارید؟‏ شما می‌توانید با در نظر گرفتن خصوصیات مسیحی این خادم خدا،‏ رفتارتان را با او تغییر دهید.‏ به خصوص آنانی که مسئولیت سرپرستی را بردوش دارند،‏ باید به دیگران به دیدهٔ احترام بنگرند و هیچ گاه ‹بر گله خداوندی› نکنند.‏ (‏۱پطر ۵:‏۳‏)‏ حقیقتاً که در جماعت مسیحی که شاخص اصلی آن محبت بین اعضای آن است به شکل‌های گوناگون می‌توان یکدیگر را محترم شمرد.‏ —‏ یوحنّا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵ خوانده شود.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ چرا اهمیت دارد که هم افرادی را که به آنان موعظه می‌کنیم و هم آنانی را که با ما مخالفت می‌کنند محترم شماریم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توان ‹همهٔ مردمان را احترام نمود›؟‏

^۱۶ قطعاً محبت ما تنها به جماعت مسیحی محدود نمی‌شود.‏ پولُس به مسیحیان زمان خود نوشت:‏ «به قدری که فرصت داریم با جمیع مردم احسان بنماییم.‏» (‏غلا ۶:‏۱۰‏)‏ البته باید گفت که گاه به کار بستن این پند با همکار و همکلاسی‌ای که با ما رفتار بدی دارد مشکل است.‏ هنگام برخورد با چنین افرادی این گفتهٔ کتاب مقدّس را به یاد آوریم:‏ «به سبب شریران خویشتن را مشوّش مساز و بر فتنه‌انگیزان حسد مبر.‏» (‏مز ۳۷:‏۱‏)‏ به کار بستن این پند ما را یاری می‌کند که حتی به مخالفانمان نیز احترام بگذاریم.‏ همین طور تواضع ما را بر آن می‌دارد که در موعظه با دیگران «با حلم و ترس» یعنی با ملایمت و احترامی عمیق رفتار نماییم.‏ (‏۱پطر ۳:‏۱۵‏)‏ حتی ظاهر و لباسمان نیز نشانهٔ احترام به افرادی است که به آنان موعظه می‌کنیم.‏

^۱۷ ما می‌خواهیم در رفتار با هم‌ایمانانمان و با بقیهٔ مردم،‏ این تذکر کتاب مقدّس را به کار بندیم که می‌گوید:‏ «همهٔ مردمان را احترام کنید.‏ برادران را محبت نمایید.‏ از خدا بترسید.‏ پادشاه را احترام نمایید.‏» —‏ ۱پطر ۲:‏۱۷‏.‏

پاسخ شما چیست؟‏

‏• چگونه احترام و حرمت یَهُوَه را حفظ کنیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم به پیران جماعت مسیحی و سرپرستان سیّار احترام گذاریم؟‏

‏• چگونه به اعضای جماعت احترام بگذاریم؟‏

‏• چگونه به آنانی که موعظه می‌کنیم احترام گذاریم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

مسیحیان قرن اوّل سرپرستی برادران هیئت اداره‌کننده را محترم می‌شمردند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

در سراسر دنیا پیران مسیحی سرپرستان سیّار را که از طرف هیئت اداره‌کننده منصوب شده‌اند ارج می‌نهند

‏[پاورقی]‏