خدمت موعظهٔ مسیحی،‏ شغل اصلی ما

^۱ همگی ما به مشاغل گوناگون اشتغال داریم.‏ تأمین مایحتاج زندگی برای افراد خانوادهٔ‌مان یکی از وظایفی است که یَهُوَه بر عهدهٔ ما نهاده است.‏ (‏ ۱ تیمو ۵:‏۸)‏ اما به جا آوردن این وظیفه نباید ما را از کار موعظهٔ ملکوت و شاگردسازی بازدارد.‏ —‏ مت ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

^۲ عیسی به ما نشان داد که چگونه ‹اوّل ملکوت خدا را بطلبیم.‏› (‏ مت ۶:‏۳۳‏؛‏ ۱ پطر ۲:‏۲۱)‏ او با اینکه مال و ثروتی نداشت،‏ کاملاً خود را وقف به جا آوردن ارادهٔ پدرش نمود.‏ (‏ لو ۴:‏۴۳؛‏ ۹:‏۵۸؛‏ یو ۴:‏۳۴‏)‏ و از هر فرصتی برای موعظه استفاده می‌کرد.‏ (‏ لو ۲۳:‏۴۳‏؛‏ ۱ تیمو ۶:‏۱۳)‏ او شاگردانش را تشویق می‌کرد که مانند خود او با علاقه و توجه تمام به کار حصاد یا موعظه بپردازند.‏ —‏ مت ۹:‏۳۷،‏ ۳۸‏.‏

^۳ عیسی سرمشق ما:‏ ما عیسی را سرمشق خود قرار می‌دهیم و همچون او زندگی ساده‌ای را در پیش می‌گیریم که محور آن خدمت موعظهٔ مسیحی است.‏ وقتی می‌بینیم که مایحتاج زندگی‌مان تأمین است،‏ بهتر است توصیهٔ کتاب مقدّس را در پیش بگیریم و به دنبال مال دنیا نباشیم.‏ (‏ مت ۶:‏۱۹،‏ ۲۰‏؛‏ ۱ تیمو ۶:‏۸)‏ آیا بهتر نیست که به جای این کار بیشتر به فعالیت موعظه بپردازیم؟‏ هنگامی که با مشکلات و سختی‌ها روبرو می‌شویم باید مانند عیسی تلاش کنیم و نگذاریم نگرانی‌های زندگی ما از انجام کار اصلی‌مان یعنی اعلام بشارت ملکوت باز دارد.‏ —‏ لو ۸:‏۱۴؛‏ ۹:‏۵۹-‏۶۲‏.‏

^۴ بسیاری از کسانی که مسئولیت‌های سنگین خانوادگی بر عهده دارند نیز به کار موعظه در زندگی اولویت می‌دهند.‏ برادری که دارای شغلی پر مسئولیت،‏ صاحب خانواده‌ای بزرگ و در ضمن پیر جماعت مسیحی است،‏ در این باره می‌گوید:‏ «من موعظه را کار اصلی خود می‌دانم.‏» خواهر پیشگامی نیز می‌گوید:‏ «خدمت پیشگامی بر همهٔ مشاغل دنیا برتری دارد.‏»‏

^۵ امیدواریم که ما نیز در هر شرایطی که به سر می‌بریم،‏ عیسی را سرمشق خود قرار دهیم و موعظهٔ مسیحی را شغل اصلی خود در زندگی بشماریم.‏