گذشت و بخشش و برکات یَهُوَه

۱.‏ یَهُوَه در مورد کسی که از گناهانش توبه کند چه اطمینانی می‌دهد؟‏

یَهُوَه آفریدگارمان،‏ قانونگذار و داور ماست،‏ و در عین حال پدر آسمانی پرمهر و پرمحبتمان.‏ (‏مز ۱۰۰:‏۳؛‏ اشع ۳۳:‏۲۲‏)‏ اگر نسبت به او گناهی مرتکب شویم،‏ اما با خلوص نیّت و از صمیم دل توبه کنیم،‏ او هم در مقامی است که ما را ببخشد و هم مشتاق است که ما را ببخشد.‏ (‏مز ۸۶:‏۵‏)‏ یَهُوَه از طریق اِشَعْیا،‏ پیامبرش به ما چنین اطمینانی داده است:‏ «اگرچه گناهان شما چون ارغوان باشد،‏ همچون برف سفید خواهد شد.‏»—‏اشع ۱:‏۱۸‏،‏ ه‌ن.‏

۲.‏ برای این که رابطهٔ صلح‌آمیزی با دیگران داشته باشیم،‏ چه باید بکنیم؟‏

^۲ همهٔ ما ناکاملیم،‏ پس همه گاه چیزی می‌گوییم یا کاری می‌کنیم که باعث رنجش دیگری می‌شویم.‏ (‏یعقو ۳:‏۲‏)‏ اما این به این معنی نیست که نمی‌توانیم رابطهٔ نزدیک و صمیمی با یکدیگر داشته باشیم.‏ راه ایجاد چنین رابطه‌ای در یادگیریِ گذشت و بخشش است.‏ (‏امث ۱۷:‏۹؛‏ ۱۹:‏۱۱؛‏ مت ۱۸:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ اگر کسی گناه کوچکی نسبت به ما مرتکب می‌شود،‏ یَهُوَه از ما خواسته است که بی‌قید و شرط او را ببخشیم.‏ (‏کول ۳:‏۱۳‏)‏ هیچ گاه نباید فراموش کنیم که یَهُوَه «به‌فراوانی» و بدون قید و شرط ما را می‌بخشد،‏ پس ما هم باید دیگران را ببخشیم.‏—‏اشع ۵۵:‏۷‏،‏ ه‌ن.‏

۳.‏ در این مقاله چه می‌خوانیم؟‏

^۳ در این مقاله می‌بینیم که ما انسان‌های ناکامل چطور می‌توانیم گذشت و بخشش یَهُوَه را سرمشق قرار دهیم.‏ پیران جماعت را باید از چه گناهانی آگاه کنیم؟‏ چرا یَهُوَه می‌خواهد که دیگران را ببخشیم؟‏ همین طور از برخی از هم‌ایمانانمان که به خاطر گناهان دیگران متحمّل درد و رنج فراوان شده‌اند،‏ چه یاد می‌گیریم؟‏

۴.‏ الف)‏ اگر خادم یَهُوَه مرتکب گناهی جدّی شود،‏ چه باید بکند؟‏ ب)‏ چه وظیفه‌ای به پیران جماعت سپرده شده است؟‏

^۴ اگر کسی مرتکب گناهی جدّی شد،‏ باید پیران جماعت را از آن آگاه کنیم.‏ فهرستی از این گناهان در اول قُرِنتیان ۶:‏۹،‏ ۱۰ نامبرده شده.‏ گناه جدّی زیر پا گذاشتن قانون خدا به شکلی قبیح و خیلی بد است.‏ اگر مسیحی‌ای چنین گناهی مرتکب شد،‏ باید در دعا از یَهُوَه خدا بخواهد که او را ببخشد و باید در مورد آن با پیران جماعت صحبت کند.‏ (‏مز ۳۲:‏۵؛‏ یعقو ۵:‏۱۴‏)‏ پیران جماعت چه نقشی در این موضوع دارند؟‏ تنها یَهُوَه حق و اختیار بخشش کامل را دارد و او بر اساس فدیهٔ عیسی گناهکار را می‌بخشد.‏b در عین حال،‏ یَهُوَه به پیران جماعت این وظیفه را سپرده که بر مبنای آیات تشخیص دهند که آیا او اجازه دارد در جماعت بماند یا نه.‏ (‏۱قر ۵:‏۱۲‏)‏ پیران جماعت برای قضاوت در این مورد باید پاسخ سؤالاتی از این قبیل را بررسی کنند:‏ آیا آن گناه عمدی بوده است؟‏ آیا گناهکار از پیش برنامه‌ریزی کرده بود که چنین گناهی مرتکب شود؟‏ آیا او برای مدتی این گناه جدّی را تکرار کرده است؟‏ مهم‌تر از همه آیا شواهد نشان می‌دهد که او خالصانه از گناه خود پشیمان است؟‏ آیا شواهدی وجود دارد که نشان دهد یَهُوَه گناه او را بخشیده است؟‏—‏اعما ۳:‏۱۹‏.‏

۵.‏ پیران با انجام وظیفه‌شان چه فایده‌ای به خادمان یَهُوَه می‌رسانند؟‏

^۵ هدف پیران جماعت در گفتگو با شخص گناهکار این است که همان تصمیمی را بر زمین بگیرند که در آسمان گرفته شده است.‏ (‏مت ۱۸:‏۱۸‏)‏ چنین تدارکی چه نفعی برای جماعت دارد؟‏ تصمیم پیران و اخراج گناهکاری که توبه نکرده،‏ خادمان عزیز و ارزشمند یَهُوَه را از صدمات احتمالی حفظ می‌کند.‏ (‏۱قر ۵:‏۶،‏ ۷،‏ ۱۱-‏۱۳؛‏ تیت ۳:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ این تدارک می‌تواند به گناهکار کمک کند تا توبه کند و از بخشش یَهُوَه برخوردار شود.‏ (‏لو ۵:‏۳۲‏)‏ همین طور پیران جماعت برای گناهکاری که توبه کرده دعا می‌کنند.‏ از یَهُوَه می‌خواهند که به او کمک کند تا بتواند رابطه‌اش را با یَهُوَه از سر گیرد.‏—‏یعقو ۵:‏۱۵‏.‏

۶.‏ آیا ممکن است کسی که اخراج شده،‏ بخشیده شود؟‏ توضیح دهید.‏

^۶ اگر کسی در گفتگو با پیران جماعت نشان دهد که نمی‌خواهد توبه کند،‏ چطور؟‏ از جماعت اخراج می‌شود.‏ اگر جرمی مرتکب شده و قانون کشور را زیر پا گذاشته،‏ پیران جماعت او را از عواقب آن حفظ نمی‌کنند.‏ یَهُوَه اجازه می‌دهد مسئولان دولتی هر کس که جرمی مرتکب شده و قانون کشور را زیر پا گذاشته داوری کنند چه توبه کرده باشد،‏ چه نکرده باشد.‏ (‏روم ۱۳:‏۴‏)‏ اگر او متوجه خطایش بشود و خالصانه و صادقانه توبه کند و اعمال و رفتارش را تغییر دهد،‏ یَهُوَه مشتاق و آمادهٔ بخشش اوست.‏ (‏لو ۱۵:‏۱۷-‏۲۴‏)‏ حتی اگر گناهانش بزرگ و جدّی باشد.‏—‏۲توا ۳۳:‏۹،‏ ۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۱تیمو ۱:‏۱۵‏.‏

۷.‏ بخشیدن کسی که گناهی نسبت به ما مرتکب شده است به چه مفهوم است؟‏

^۷ جای خوشحالی است که یَهُوَه تصمیم در مورد بخشش گناهان را به انسان‌ها نسپرده است.‏ در عین حال ما با تصمیمی روبرو هستیم.‏ منظور چیست؟‏ فرض کنید کسی نسبت به شما گناهی کند،‏ حتی گناهی بزرگ و از شما عذرخواهی کند و بخواهد که او را ببخشید.‏ اما شاید عذرخواهی نکند.‏ شما چه می‌کنید؟‏ می‌توانید در هر حال دلتان را از کینه و خشم نسبت به او پاک کنید و به این شکل او را ببخشید.‏ حقیقت این است که چنین کاری نیاز به زمان و تلاش دارد،‏ بخصوص اگر خطای آن شخص صدمات بدی به شما زده باشد.‏ در مجلّهٔ برج دیده‌بانی ۱۵ سپتامبر،‏ ۱۹۹۴ آمده:‏ «بخشیدن کسی که گناهی مرتکب شده به معنی نادیده گرفتن گناه او نیست.‏ برای فرد مسیحی بخشش به این معنی است که به یَهُوَه اعتماد و اطمینان کامل دارد که به موضوع رسیدگی می‌کند.‏ او عادل‌ترین قاضی و داور عالم است و عدالت را در بهترین زمان اِعمال می‌کند.‏» چرا یَهُوَه ما را به بخشیدن ترغیب می‌کند و چرا از ما می‌خواهد که قضاوت را به او بسپاریم؟‏

۸.‏ چرا بخشیدن دیگران،‏ نشانهٔ قدردانی ما از بخشش و رحمت یَهُوَه است؟‏

^۸ گذشت و بخشش نشانهٔ قدردانی است.‏ عیسی در حکایتی،‏ یَهُوَه خدا را به اربابی تشبیه کرد که قرض سنگین غلامش را بخشید،‏ چون نمی‌توانست آن را بپردازد.‏ اما این غلام خود حاضر نشد بدهی غلامی را ببخشد که مبلغ بسیار کمتری به او بدهکار بود.‏ (‏مت ۱۸:‏۲۳-‏۳۵‏)‏ عیسی با این حکایت به ما چه تعلیم داد؟‏ اگر واقعاً بخشش و رحمت بی‌نظیر یَهُوَه را درک کرده باشیم و از آن قدردان باشیم،‏ دیگران را می‌بخشیم.‏ (‏مز ۱۰۳:‏۹‏)‏ سال‌ها پیش این نکته در برج دیده‌بانی چنین توضیح داده شد:‏ «هر چند بار هم دیگران را ببخشیم،‏ هیچ گاه به بخشش و رحمتی نمی‌رسد که خدا از طریق مسیح به ما نشان می‌دهد.‏»‏

۹.‏ یَهُوَه خدا به چه کسانی رحمت نشان می‌دهد؟‏ (‏مَتّی ۶:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏

^۹ دیگران را ببخشیم تا یَهُوَه ما را ببخشد.‏ یَهُوَه خدا به کسی که رحمت و گذشت نشان دهد رحمت و گذشت نشان می‌دهد.‏ (‏مت ۵:‏۷؛‏ یعقو ۲:‏۱۳‏)‏ وقتی عیسی به شاگردانش دعا کردن را آموخت این نکته را روشن کرد.‏ ‏(‏مَتّی ۶:‏۱۴،‏ ۱۵ خوانده شود.‏)‏ پیش از آن یَهُوَه خدا همین نکته را در شرح‌حال ایّوب نیز نشان داده بود.‏ این مرد وفادار از زخم‌زبان‌ها و گفته‌های تیز و بُرندهٔ اِلیفاز،‏ بِلدَد و صوفَر بسیار رنجیده و ناراحت بود.‏ یَهُوَه خدا از ایّوب خواست برای آن‌ها دعا کند.‏ ایّوب چنین کرد و یَهُوَه او را برکت داد.‏—‏ایو ۴۲:‏۸-‏۱۰‏.‏

۱۰.‏ چرا کینه‌توزی زیان‌آورست؟‏ (‏اِفِسُسیان ۴:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏

^۱۰ کینه‌توزی زیان‌آورست.‏ کینه و خشم باری سنگین بر دل است.‏ یَهُوَه می‌خواهد که ما از این بار رها شویم و آرامش داشته باشیم.‏ ‏(‏اِفِسُسیان ۴:‏۳۱،‏ ۳۲ خوانده شود.‏)‏ در کلامش چنین تأکید شده:‏ «از خشم بازایست و غضب را ترک نما.‏» (‏مز ۳۷:‏۸‏)‏ این پندی بسیار عاقلانه و حکیمانه است.‏ کینه به دل گرفتن هم برای جسم و هم برای روانمان زیان‌آور است.‏ (‏امث ۱۴:‏۳۰‏)‏ در واقع کینه‌توزی مثل خوردن سم است.‏ اگر نسبت به کسی که ما را رنجانده خشمگین بمانیم فقط به خود صدمه می‌زنیم.‏ اما اگر خشم و کینه را از دل بیرون کنیم،‏ انگار هدیه‌ای به خود داده‌ایم.‏ (‏امث ۱۱:‏۱۷‏)‏ با این کار دل و ذهنمان آرام می‌شود و در خدمت به یَهُوَه پیش می‌رویم.‏

۱۱.‏ کتاب مقدّس در مورد انتقام گرفتن چه می‌گوید؟‏ (‏رومیان ۱۲:‏۱۹-‏۲۱‏)‏

^۱۱ انتقام از آن یَهُوَه است.‏ یَهُوَه خدا این حق را به ما نداده است که از کسی که به ما گناه کرده،‏ انتقام بگیریم.‏ ‏(‏رومیان ۱۲:‏۱۹-‏۲۱ خوانده شود.‏)‏ ما با دید ناکامل و محدودمان در مقامی نیستیم که همچون یَهُوَه خدا درست و عادلانه قضاوت کنیم.‏ (‏عبر ۴:‏۱۳‏)‏ گاه احساساتمان بر قضاوت ما تأثیر می‌گذارد و نمی‌توانیم عدالت را ببینیم.‏ یعقوب تحت الهام الٰهی نوشت:‏ «خشم انسان،‏ آنچه را از دید خدا درست است،‏ به بار نمی‌آورد.‏» (‏یعقو ۱:‏۲۰‏)‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه همیشه آنچه بجا و درست است انجام می‌دهد و در نهایت عدالت کامل را اِعمال می‌کند.‏

۱۲.‏ چطور می‌توانیم اعتمادمان را به عدالت و انصاف یَهُوَه نشان دهیم؟‏

^۱۲ بخشش نشانهٔ اعتماد ما به عدالت یَهُوَه.‏ اگر امور را به دست یَهُوَه بسپاریم در واقع اعتمادمان را به یَهُوَه نشان می‌دهیم که او تمامی صدمات ناشی از گناه را جبران خواهد کرد.‏ یَهُوَه به ما قول داده است که در دنیای جدید دردها و زخم‌های عاطفی «دیگر به یاد آورده نخواهد شد،‏ و از ذهن نخواهد گذشت.‏» (‏اشع ۶۵:‏۱۷‏)‏ اما آیا واقعاً وقتی عمیقاً از گناه کسی آسیب دیده‌ایم می‌توانیم خشم و کینه را از دلمان بیرون کنیم؟‏ توجه کنید که چگونه برخی چنین کرده‌اند.‏

۱۳-‏۱۴.‏ شما از تجربهٔ تونی و خوزه چه درسی در مورد بخشش می‌گیرید؟‏

^۱۳ بسیاری از برادران و خواهران ما با این که از گناه و عمل نادرست کسی سخت صدمه و آزار دیدند،‏ تصمیم گرفتند او را ببخشند.‏ این تصمیم چه برکاتی برایشان داشته است؟‏

^۱۴ تونیc در فیلیپین زندگی می‌کند.‏ او سال‌ها قبل از این که شاهد یَهُوَه شود با خبر شد که برادر بزرگترش به دست مردی به نام خوزه به قتل رسیده است.‏ در آن زمان تونی مردی خشن و بی‌رحم بود و می‌خواست انتقام خون برادرش را بگیرد.‏ خوزه دستگیر شد و برای جرمی که مرتکب شده بود به زندان افتاد.‏ وقتی خوزه از زندان آزاد شد،‏ تونی قسم خورد که او را پیدا می‌کند و می‌کشد.‏ برای همین اسلحه‌ای خرید.‏ در این میان،‏ تونی مطالعهٔ کتاب مقدّس را با شاهدان یَهُوَه شروع کرد.‏ تونی می‌گوید:‏ «حین مطالعه،‏ متوجه شدم باید شخصیتم را عوض کنم،‏ و باید این خشم و کینه را از دلم دور کنم.‏» تونی تعمید گرفت و بعدها به عنوان پیر جماعت خدمت کرد.‏ تصوّرش را بکنید چقدر تعجب کرد وقتی فهمید خوزه هم راه خدمت به یَهُوَه را پیش گرفته است.‏ وقتی همدیگر را دیدند به گرمی یکدیگر را در آغوش گرفتند،‏ تونی به خوزه گفت که او را بخشیده است.‏ تونی می‌گوید این بخشش چنان احساس زیبا و شادی‌بخشی بود که در کلمات نمی‌گنجد.‏ بله،‏ یَهُوَه به تونی برکت داد.‏

۱۵-‏۱۶.‏ تجربهٔ پیتر و سو چه درسی در مورد بخشش به شما می‌دهد؟‏

^۱۵ سال ۱۹۸۵ پیتر و سو در یکی از سالن‌های جماعت در جلسه بودند که ناگهان انفجاری بزرگ رخ داد.‏ مردی در آن سالن جماعت بمبی کار گذاشته بود!‏ سو سخت مجروح شد.‏ بینایی و شنوایی‌اش برای همیشه آسیب دید و حس بویایی‌اش را هم کاملاً از دست داد!‏ پیتر و سو بارها با خود فکر کردند،‏ ‹چطور یک آدم می‌تواند چنین کار وحشتناک و شریرانه‌ای بکند؟‏› سال‌ها بعد مردی که بمب‌گذاری کرده بود دستگیر و به حبس ابد محکوم شد.‏ آن مرد شاهد یَهُوَه نبود.‏ پیتر و سو در جواب این سؤال که آیا آن مرد را بخشیده‌اند،‏ گفتند:‏ «یَهُوَه به ما یاد داده است که کینه‌توزی و نگه داشتن غیظ و خشم در دل،‏ از لحاظ جسمی،‏ عاطفی و روانی زیان‌آورست.‏ پس بعد از این حادثهٔ ناگوار از همان ابتدا از یَهُوَه کمک خواستیم که خشم و کینه را کنار بگذاریم تا بتوانیم آرامش را به زندگی‌مان برگردانیم.‏»‏

^۱۶ آیا بخشیدن آن مرد برای پیتر و سو آسان بود؟‏ نه همیشه،‏ پیتر می‌گوید:‏ «گاه‌وبیگاه تأثیر آسیب و صدماتی که سو از این حادثه دید بروز می‌کند و به دنبال آن ناراحتی و خشم.‏ اما سعی می‌کنیم در این احساس غرق نشویم،‏ به تدریج خشم و ناراحتی‌مان فروکش می‌کند و کم‌رنگ‌تر می‌شود.‏ در واقع اگر روزی مردی که بمب‌گذاری کرد برادرمان شود،‏ با آغوش باز او را می‌پذیریم.‏ این تجربه به ما یاد داد که به کار بردنِ اصول کتاب مقدّس واقعاً آدم را آزاد می‌کند.‏ راستش این اصول بیش از آنچه تصوّر می‌کنیم آزادی‌بخش است.‏ همین‌طور این تسلّی‌بخش است که مطمئنیم یَهُوَه به زودی تمامی خسارات و تأثیرات ناگوار ناشی از گناه را جبران می‌کند.‏»‏

۱۷.‏ از تجربهٔ میرا در مورد بخشش چه یاد گرفتید؟‏

^۱۷ زمانی که میرا با تعالیم کتاب مقدّس آشنا شد ازدواج کرده بود و دو پسر کوچک داشت.‏ شوهرش راه حقیقت را نپذیرفت.‏ بعد از مدتی به او خیانت کرد و کل خانواده را ترک کرد.‏ میرا می‌گوید:‏ «شوهرم با ترک من و بچه‌ها،‏ مرا با همهٔ احساسات دردناک و بدی تنها گذاشت که از خیانت کسی که برایمان عزیزه باقی می‌ماند،‏ شوک،‏ ناباوری،‏ اندوه و غم شدید،‏ تأسف و افسوس،‏ تقصیر و خشم.‏» زندگی مشترک میرا از هم پاشید،‏ اما دردِ خیانت باقی ماند.‏ میرا می‌گوید:‏ «ماه‌ها این احساسات گریبانم را گرفته بود و آشفته و پریشان بودم،‏ طوری که متوجه شدم بر رابطه‌ام با یَهُوَه و دیگران تأثیر گذاشته بود.‏» میرا اجازه نداد خشم یا هر احساس بد دیگری نسبت به شوهر سابقش در دلش باقی ماند.‏ امیدوارست روزی شوهر سابقش به یَهُوَه نزدیک شود،‏ میرا به آینده تمرکز می‌کند نه گذشته.‏ او دو پسرش را به تنهایی در راه خدمت به یَهُوَه بزرگ کرد.‏ امروز هم دوشادوش فرزندانش و اعضای خانواده‌شان با شادی یَهُوَه را خدمت می‌کند.‏

۱۸.‏ در مورد داوری یَهُوَه چه اطمینانی می‌توانیم داشته باشیم؟‏

^۱۸ چقدر مایهٔ تسلّی‌خاطرست که بارِ قضاوت و داوریِ دیگران بر دوش ما نیست.‏ بلکه داور عالَم،‏ بهترین داور،‏ یَهُوَه خدا به این موضوع مهم رسیدگی می‌کند!‏ (‏روم ۱۴:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه همواره هماهنگ با معیار کامل خود و آگاهی کاملش از درستی و نادرستی قضاوت خواهد کرد.‏ (‏پیدا ۱۸:‏۲۵؛‏ ۱پاد ۸:‏۳۲‏)‏ او هیچ گاه بی‌انصافی و بی‌عدالتی نخواهد کرد.‏

۱۹.‏ عدالت کامل یَهُوَه برایمان چه خواهد آورد؟‏

^۱۹ مشتاق روزی هستیم که یَهُوَه خدا تمامی تأثیرات ناشی از ناکاملی و گناه را از بین ببرد.‏ در آن زمان تمامی دردها و زخم‌های جسمی و عاطفی برای همیشه از میان خواهد رفت.‏ (‏مز ۷۲:‏۱۲-‏۱۴؛‏ مکا ۲۱:‏۳،‏ ۴‏)‏ و دیگر به ذهنمان هم خطور نخواهد کرد!‏ تا زمانی که آن روز برسد،‏ چقدر خوشحالیم که یَهُوَه خدا این قدرت را در ما نهاده است که در بخشش دیگران او را سرمشق قرار دهیم.‏