ترس خدایی ضامن سعادت ما

‏‹ای مقدّسانِ یَهُوَه از او بترسید زیرا که ترسندگان او را هیچ کمی نیست.‏› —‏ مزمور ۳۴:‏۹‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ واعظان کلیساها اغلب ترس خدایی را چگونه جلوه می‌دهند؟‏ ب)‏ در ادامهٔ مقاله به بررسی چه مطالبی می‌پردازیم؟‏

بیشتر واعظان کلیساها وقتی در مورد ترس خدایی صحبت می‌کنند ترس از شکنجه‌گاهی را در دل مردم می‌اندازند که بدکاران را در آن تا ابد می‌سوزانند.‏ اما،‏ وجود چنین مکانی نه با مطالب کتاب مقدّس هماهنگی دارد و نه با محبت و عدالت خدا.‏ (‏ پیدایش ۳:‏۱۹؛‏ تثنیه ۳۲:‏۴؛‏ رومیان ۶:‏۲۳؛‏ ۱یوحنّا ۴:‏۸‏)‏ گروه دیگری از واعظان نیز هستند که ترجیح می‌دهند اصلاً موضوع ترس خدایی را به میان نیاورند.‏ موضوع صحبت‌های ایشان اغلب این است که خدا اَعمال بد آدم‌ها را نمی‌نگرد و هر روش زندگی را می‌پذیرد.‏ واضح است که این نگرش هم با کلام خدا هماهنگی ندارد.‏ —‏ غَلاطیان ۵:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

^۲ کتاب مقدّس مشخصاً می‌گوید که باید از خدا بترسیم.‏ (‏ مکاشفه ۱۴:‏۷‏)‏ اما،‏ شاید از خود سؤال کنیم؛‏ چرا خدایی مهربان از ما می‌خواهد که از او بترسیم؟‏ منظور از ترس خدایی چیست؟‏ و چنین ترسی چگونه می‌تواند مفید باشد؟‏ در ادامهٔ این مقاله با بررسی مزمورِ ۳۴ به این سؤالات پاسخ خواهیم داد.‏

چرا باید از خدا بترسیم

۳.‏ الف)‏ در مورد ترس خدایی چه می‌توان گفت؟‏ ب)‏ چرا ترسندگان خدا انسان‌هایی شاد هستند؟‏

^۳ تنها تصوّر عظمت یَهُوَه،‏ خالق کائنات و حکمران جهان هستی در دل انسان ترسی توأم با احترام به وجود می‌آورد.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۱۷‏)‏ البته،‏ این ترس مثل ترس از شخصی بی‌رحم نیست؛‏ ترسی است به دلیل عظمت و ابهت خدا.‏ علاوه بر این،‏ ترس از رنجاندن کسی است که به ما هستی بخشیده.‏ ترس از خدا ترسی است غرورآمیز و سازنده،‏ نه دلهره‌آور و دلسردکننده.‏ یَهُوَه خدایی «متبارک» و شاد است و می‌خواهد بندگانش نیز همواره سعادتمند و شاد باشند.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۱‏)‏ اما،‏ تنها زمانی می‌توانیم در زندگی شاد باشیم که مطابق احکام یَهُوَه زندگی کنیم.‏ اطاعت از احکام او گاه مستلزم ایجاد تغییراتی در نحوهٔ زندگی‌مان است.‏ وقتی تغییرات لازم را در زندگی خود ایجاد می‌کنیم به صحّت این مزمور داود پی می‌بریم که می‌گوید:‏ ‏‹بچشید و ببینید که یَهُوَه نیکو است.‏ خوشا به حال شخصی که بدو توکّل می‌دارد.‏ ای مقدّسانِ یَهُوَه از او بترسید زیرا که ترسندگان او را هیچ کمی نیست.‏›‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۸،‏ ۹‏)‏ آری،‏ بندگان خداترس که دوست یَهُوَه محسوب می‌شوند هرگز از چیزهایی در زندگی که ارزش واقعی و دائمی دارند کم و کاستی نخواهند داشت.‏

۴.‏ داود و عیسی به پیروان خود چه اطمینانی دادند؟‏

^۴ مردان داود به قومی مقدّس تعلّق داشتند.‏ داود نیز به نشان قدردانی از این مردان که زندگی خود را برای او به خطر انداخته بودند آنان را «مقدّسان» خواند.‏ هر چند آن مردان در نظر پادشاه اسرائیل مجرمانی فراری محسوب می‌شدند،‏ ولی داود اطمینان داشت که یَهُوَه دوستشان دارد و به نیازهایشان می‌رسد.‏ او در این خصوص چنین نوشت:‏ ‏‹شیربچگان بی‌نوا شده،‏ گرسنگی می‌کشند و اما طالبان یَهُوَه را به هیچ چیز نیکو کمی نخواهد شد.‏›‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۱۰‏)‏ عیسی نیز همین اطمینان را به پیروان خود داد.‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۳۳‏.‏

۵.‏ الف)‏ بسیاری از پیروان عیسی از چه طبقه‌ای از جامعه بودند؟‏ ب)‏ عیسی در خصوص ترس چه اندرزی داد؟‏

^۵ اکثر مخاطبان عیسی یهودیانی از طبقهٔ محروم جامعه بودند.‏ عیسی ‹ دلش برای ایشان می‌سوخت زیرا که مانند گوسفندانِ بی‌شبان بودند.‏› (‏ متّیٰ ۹:‏۳۶‏)‏ آیا این مردمان ساده نیز می‌توانستند شهامت لازم را برای پیروی از عیسی به دست آورند؟‏ بله،‏ ولی برای این منظور باید ترس خدایی را در خود تقویت می‌کردند.‏ عیسی به آنان گفت:‏ «از قاتلان جسم که قدرت ندارند بیشتر از این بکنند،‏ ترسان مباشید.‏ بلکه به شما نشان می‌دهم که از که باید ترسید،‏ از او بترسید که بعد از کشتن،‏ قدرت دارد که به جهنّم [گِهنا] بیفکند.‏ بلی به شما می‌گویم از او بترسید.‏ آیا پنج گنجشک به دو فَلْس فروخته نمی‌شود و حال آنکه یکی از آن‌ها نزد خدا فراموش نمی‌شود؟‏ بلکه موی‌های سر شما همه شمرده شده است.‏ پس بیم مکنید،‏ زیرا که از چندان گنجشک بهتر هستید.‏» —‏ لوقا ۱۲:‏۴-‏۷‏.‏

۶.‏ الف)‏ کدام کلام عیسی همواره به مسیحیان قوّت قلب داده است؟‏ ب)‏ چرا عیسی بهترین سرمشق خداترسی است؟‏

^۶ گاه دشمنان خدا با تهدید و ارعاب تلاش می‌کنند خادمان خداترس را از خدمت به خدا بازدارند.‏ اما این پیروان راستین خدا کلام عیسی را به خاطر می‌آورند که گفت:‏ «هر که نزد مردم به من اقرار کند،‏ پسر انسان نیز پیش فرشتگان خدا او را اقرار خواهد کرد.‏ اما هر که مرا پیش مردم انکار کند،‏ نزد فرشتگان خدا انکار کرده خواهد شد.‏» (‏ لوقا ۱۲:‏۸،‏ ۹‏)‏ این سخنان عیسی همواره به مسیحیان قوّت قلب داده است؛‏ به ویژه آنانی که در سرزمین‌هایی زندگی می‌کنند که پرستش حقیقی ممنوع است.‏ در این سرزمین‌ها مردان و زنان خداترس محتاطانه با موعظه به مردم و حضور در جلسات مسیحی یَهُوَه را جلال می‌دهند.‏ (‏ اَعمال ۵:‏۲۹‏)‏ عیسی سرمشقی نیکو در ‹تقوا› و خداترسی بود.‏ (‏ عبرانیان ۵:‏۷‏)‏ در مورد عیسی چنین نبوّت شده بود:‏ ‹روح یَهُوَه بر او قرار خواهد گرفت،‏ یعنی روح .‏ .‏ .‏ ترس یَهُوَه.‏ و خوشی او در ترس یَهُوَه خواهد بود.‏› (‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۲،‏ ۳‏)‏ با این توصیف عیسی بهترین کسی است که می‌تواند مزایای خداترسی را به ما بیاموزد.‏

۷.‏ الف)‏ عیسی ما را به چه کاری دعوت کرده است؟‏ ب)‏ والدین چگونه می‌توانند داود را سرمشق قرار دهند؟‏

^۷ تمام کسانی که عیسی را الگوی خود قرار داده‌اند و به تعالیمش عمل می‌کنند،‏ در حقیقت دعوتی مشابه این دعوت داود را پذیرفته‌اند که می‌گوید:‏ ‏‹ای اطفال [«پسران،‏» دج] بیایید مرا بشنوید و ترس یَهُوَه را به شما خواهم آموخت.‏›‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۱۱‏)‏ داود مردانش را «پسران» خواند،‏ زیرا آنان به داود به چشم رهبر خود می‌نگریستند.‏ داود برای حفظ وحدت و این که یَهُوَه از مردانش راضی باشد آنان را با کلام خدا تقویت می‌کرد.‏ او همچنین با این کار سرمشق نیکویی برای والدین قرار داد.‏ یَهُوَه به والدین این وظیفه را داده است که فرزندان خود را ‹به تأدیب و نصیحت یَهُوَه تربیت نمایند.‏› (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۴‏)‏ والدین می‌باید در طی روز در مورد موضوعات روحانی با فرزندان خود صحبت کنند.‏ همچنین برنامه‌ای مرتب برای مطالعهٔ کتاب مقدّس با آنان بگذارند.‏ خداترسی‌ای که والدین بدین شکل در فرزندان به وجود می‌آورند ضامن سعادت و شادی فرزندان خواهد بود.‏ —‏ تثنیه ۶:‏۶،‏ ۷‏.‏

ترس خدایی را چگونه در عمل ابراز نماییم؟‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ چرا زندگی‌ای همراه با ترس خدایی خوشایند است؟‏ ب)‏ یک جنبهٔ ‹نگاه داشتن زبان از بدی› چیست؟‏

^۸ همان طور که پیش از این ذکر شد،‏ ترس خدایی به هیچ وجه مانع شادی‌مان در زندگی نمی‌شود.‏ داود این پرسش را مطرح کرد:‏ ‏«کیست آن شخصی که آرزومند حیات است و طول ایّام را دوست می‌دارد تا نیکویی را ببیند؟‏»‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۱۲‏)‏ ترس از یَهُوَه راز عمر طولانی و زندگی سعادتمند است.‏ البته،‏ گفتن این که از خدا می‌ترسیم به تنهایی ارزشی ندارد،‏ رفتارمان است که باید گواه آن باشد.‏ به همین دلیل داود نشان داد که چگونه در عمل ترس خدایی را ابراز کنیم.‏

^۹ ‏«زبانت را از بدی نگاه‌دار و لب‌هایت را از سخنان حیله‌آمیز.‏»‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۱۳‏)‏ پِطْرُس تحت الهام خدا با اشاره به این بخش از مزمورِ ۳۴ برادران و خواهران مسیحی خود را نصیحت کرد که با یکدیگر محبتی برادرانه داشته باشند.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۸-‏۱۲‏)‏ یک جنبهٔ ‹نگاه داشتن زبان از بدی› پرهیز از اشاعهٔ سخنان بی‌اساس در مورد دیگران است.‏ مسیحی واقعی باید همیشه سخنان بناکننده بر لب داشته باشد و همچنین با شجاعت حقیقت را بگوید.‏ —‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۵،‏ ۲۹،‏ ۳۱؛‏ یعقوب ۵:‏۱۶‏.‏

۱۰.‏ الف)‏ ما از چه کارهای بدی اجتناب می‌کنیم؟‏ ب)‏ ما با چه کارهای نیکی خود را مشغول می‌سازیم؟‏

^۱۰ ‏«از بدی اجتناب نما و نیکویی بکن.‏ صلح را طلب نما و در پی آن بکوش.‏»‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۱۴‏)‏ ما از اَعمالی همچون فحشا،‏ تماشای تصاویر مبتذل،‏ دزدی،‏ ارتباط با ارواح،‏ استعمال مواد مخدّر و افراط در مصرف مشروبات الکلی که یَهُوَه محکوم کرده است پرهیز می‌کنیم.‏ همچنین هرگز خود را با تفریحاتی که این اَعمال زشت را به نمایش می‌گذارد سرگرم نمی‌کنیم.‏ (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ در عوض به اَعمال ‹نیکو› می‌پردازیم.‏ نیکوترین عملی که اکنون می‌توانیم انجام دهیم این است که به مردم مژدهٔ آمدن حکومت خدا را بدهیم،‏ شاگردان بیشتری بسازیم و بدین ترتیب زندگی انسان‌ها را نجات دهیم.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ از جمله اَعمال ‹نیک› دیگر این است که دروس جلسات مسیحی را حاضر کنیم،‏ در تمام جلسات حضور یابیم،‏ در فعالیت‌های جهانی شاهدان شرکت کنیم،‏ هنگام تمیز کردن و مرمّت سالن‌های ملکوت کمک کنیم و همچنین به نیاز برادران و خواهران محتاجمان برسیم.‏

۱۱.‏ الف)‏ داود چگونه خود به پندی که داد عمل کرد؟‏ ب)‏ برای حفظ صلح و آرامش جماعت چه باید بکنیم؟‏

^۱۱ داود همچنین شخصی ‹صلح‌طلب› بود.‏ او دو بار این فرصت را یافت که شاؤل را بکشد.‏ اما هر دو بار از خشونت اجتناب کرد و به امید این که پادشاه دست از دشمنی با او بردارد با کمال احترام با او سخن گفت.‏ (‏ ۱سموئیل ۲۴:‏۸-‏۱۱؛‏ ۲۶:‏۱۷-‏۲۰‏)‏ امروزه نیز ممکن است موقعیت‌هایی پیش بیاید که صلح و آرامش جماعت را به خطر اندازد.‏ در چنین موقعیت‌هایی می‌باید ‹صلح را طلب نماییم و در پی آن بکوشیم.‏› اگر احساس کردیم که دلخوری‌ای میان ما و برادر یا خواهری به وجود آمده است،‏ مطابق پند عیسی ‹رفته،‏ اوّل با برادر خویش صلح می‌کنیم› و بعد به خدمتمان به یَهُوَه ادامه می‌دهیم.‏ —‏ متّیٰ ۵:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۶‏.‏

ترس خدایی پاداشی عظیم دارد

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ اکنون چه پاداشی نصیب کسانی می‌شود که از خدا می‌ترسند؟‏ ب)‏ در چه دورانی نیاز مبرم به کمک یَهُوَه خواهیم داشت،‏ و یَهُوَه چه عکس‌العملی نشان خواهد داد؟‏

^۱۲ ‏‹چشمان یَهُوَه به سوی صالحان است و گوش‌های وی به سوی فریاد ایشان.‏›‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۱۵‏)‏ صحّت این مزمور به خوبی از کمک‌هایی که یَهُوَه به بندهٔ خود داود کرد مشخص است.‏ ما نیز می‌دانیم یَهُوَه همواره مراقب و نگه‌دار ماست و حتی در سخت‌ترین شرایط نیازهای ما را از یاد نمی‌برد.‏ این موضوع خرسندی و آرامش عمیقی در ما ایجاد می‌کند.‏ ما همچنین از نزدیک بودن تحقق این دو نبوّت آگاهیم؛‏ یکی حملهٔ جوج از سرزمین ماجوج علیه خادمان یَهُوَه و دیگری ‹روز عظیم و مهیب یَهُوَه.‏› (‏ یوئیل ۲:‏۱۱،‏ ۳۱؛‏ حِزْقِیال ۳۸:‏۱۴-‏۱۸،‏ ۲۱-‏۲۳‏)‏ در آن دوران یَهُوَه خادمان خود را حتی از سخت‌ترین گرفتاری‌ها بیرون خواهد آورد،‏ زیرا ‏‹چون فریاد برآورند فریاد ایشان را خواهد شنید و ایشان را از همهٔ تنگی‌هایشان رهایی خواهد بخشید.‏›‏ —‏ مزمور ۳۴:‏۱۷‏.‏

^۱۳ چه شکوه‌مند است زمانی که یَهُوَه نام خود را در تمام عالَم معظّم سازد!‏ در آن زمان عظمت او بیش از هر زمانی بر ما هویدا خواهد شد؛‏ عظمتی که خادمانش را به تکریم و تمجیدش وا خواهد داشت و دشمنانش را به ذلّت و خاری خواهد انداخت.‏ آری،‏ ‏‹روی یَهُوَه به سوی بدکاران است تا ذکر ایشان را از زمین منقطع سازد.‏›‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۱۶‏)‏ حقیقتاً که چه پاداش عظیمی است که یَهُوَه ما را نجات دهد و به دنیای جدید خود هدایت کند.‏

نویدهای خدا قدرت تحمّل سختی‌ها را در ما ایجاد می‌کند

۱۴.‏ چه خصوصیتی در سختی‌ها به ما قدرت تحمّل می‌دهد؟‏

^۱۴ اطاعت از احکام یَهُوَه در دنیایی غرق فساد که تمام عناصر آن با خادمان یَهُوَه سر دشمنی دارند مستلزم استقامت بسیار است.‏ اما،‏ خداترسی به ما قدرت می‌دهد تا همچنان مطیع یَهُوَه بمانیم.‏ سختی‌ها و مشکلات این ایّام آخر گاه چنان ابعادی به خود می‌گیرند که می‌تواند ما را از لحاظ روحی و عاطفی خرد کند.‏ در چنین مواقعی باید از یَهُوَه طلب کمک کنیم و اطمینان داشته باشیم که به ما قدرت تحمّل می‌دهد.‏ داود نیز همین تسلّی خاطر را به ما داده،‏ می‌گوید:‏ ‏‹یَهُوَه نزدیک شکسته‌دلان است و روح‌کوفتگان را نجات خواهد داد.‏›‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۱۸‏)‏ وی سخن تسلّی‌بخش خود را چنین ادامه می‌دهد:‏ ‏‹زحمات مرد صالح بسیار است.‏ اما یَهُوَه او را از همهٔ آن‌ها خواهد رهانید.‏›‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۱۹‏)‏ ما ممکن است با سختی‌های بسیاری روبرو شویم،‏ ولی یَهُوَه با قدرت عظیم خود ما را از همهٔ آن‌ها خلاصی خواهد داد.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ اندکی پس از نگارش مزمورِ ۳۴ چه خبری به داود رسید؟‏ ب)‏ دانستن چه مطلبی ما را در تحمّل سختی‌ها یاری می‌کند؟‏

^۱۵ اندکی بعد از نگارش مزمورِ ۳۴ بود که داود از قتل عام اهالی شهر نُوب و اکثر کاهنان خدا به دست شاؤل با خبر شد.‏ برای داود بسیار عذاب‌آور بود که رفتنش به آن شهر سبب برانگیخته‌شدن خشم شاؤل نسبت به اهالی آنجا شد!‏ (‏ ۱سموئیل ۲۲:‏۱۳،‏ ۱۸-‏۲۱‏)‏ شکی نیست که وی در آن شرایط سخت از یَهُوَه طلب کمک کرد.‏ همچنین می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که اعتقاد او به رستاخیزِ «عادلان» به او تسلّی بسیار داده است.‏ —‏ اَعمال ۲۴:‏۱۵‏.‏

^۱۶ عقیده به رستاخیز به ما نیز قوّت قلب می‌دهد.‏ برای ما مسلّم است که دشمنانمان قادر نیستند هیچ آسیب دائمی‌ای به ما بزنند.‏ (‏ متّیٰ ۱۰:‏۲۸‏)‏ داود نیز در این مورد نوشت:‏ ‏«همهٔ استخوان‌های ایشان [یعنی صالحان] را نگاه می‌دارد،‏ که یکی از آن‌ها شکسته نخواهد شد.‏»‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۲۰‏)‏ این آیه به معنی واقعی کلمه در خصوص عیسی به تحقق رسید.‏ عیسی زیر سخت‌ترین شکنجه‌ها کشته شد،‏ ولی استخوانی از وی نشکست.‏ (‏ یوحنّا ۱۹:‏۳۶‏)‏ تحقق دیگر مزمورِ ۳۴:‏۲۰ برای مسیحیان مسح‌شده و یاران ایشان است که یَهُوَه نمی‌گذارد حتی تحت سخت‌ترین آزارها صدمه‌ای دائمی به آنان وارد شود،‏ یا به اصطلاح استخوانی از آن‌ها بشکند.‏ —‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶‏.‏

۱۷.‏ چه آینده‌ای در انتظار کسانی است که بدون ابراز ندامت به خادمان یَهُوَه نفرت می‌ورزند؟‏

^۱۷ البته آیندهٔ شریران بسیار متفاوت خواهد بود.‏ آنان به زودی ثمرهٔ اَعمال خبیث خود را برداشت خواهند کرد.‏ ‏«شریر را شرارت هلاک خواهد کرد و از دشمنان مرد صالح موآخذه خواهد شد.‏»‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۲۱‏)‏ تمام آنانی که با سرسختی با خادمان یَهُوَه مخالفت می‌کنند به بدترین مصیبت گرفتار می‌شوند.‏ آری،‏ هنگام ظهور عیسی مسیح «ایشان به قصاص هلاکت جاودانی خواهند رسید.‏» —‏ ۲تَسّالونیکیان ۱:‏۹‏.‏

۱۸.‏ از چه لحاظ می‌توان گفت که حتی اکنون نیز یَهُوَه «گروه عظیم» را ‹فدیه داده است› و در آینده به چه صورت خواهد بود؟‏

^۱۸ مزمور داود با این سخن اطمینان‌بخش پایان می‌یابد:‏ ‏‹یَهُوَه جان بندگان خود را فدیه خواهد داد و از آنانی که بر وی توکّل دارند موآخذه نخواهد شد.‏›‏ (‏ مزمور ۳۴:‏۲۲‏)‏ داود در اواخر ۴۰ سال پادشاهی خود هیچ تردیدی نداشت که یَهُوَه ‹جان او را از تمام تنگی‌ها رهانیده است.‏› (‏ ۱پادشاهان ۱:‏۲۹‏)‏ مردان و زنان خداترس نیز در آینده‌ای نه چندان دور با خوشحالی یاد دورانی را خواهند کرد که از عذاب گناه و از تمام سختی‌های خویش آزاد گشته‌اند.‏ اکنون،‏ اکثر مسیحیان مسح‌شده به پاداش آسمانی خود رسیده‌اند.‏ «گروهی عظیم» از تمام ملت‌های دنیا به مسیحیان مسح‌شده‌ای ملحق شده‌اند که روی زمین یَهُوَه را خدمت می‌کنند.‏ آنان حتی اکنون در نظر یَهُوَه پاک محسوب می‌شوند زیرا رفتار و کارهای نیک ایشان نشان می‌دهد که به قدرت نجات‌بخش فدیهٔ عیسی ایمان قوی دارند.‏ طی سلطنت هزار سالهٔ مسیح فدیهٔ عیسی انسان را به طور کامل از گناه پاک می‌سازد و نوع بشر را به کاملیت می‌رساند.‏ —‏ مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۴،‏ ۱۷؛‏ ۲۱:‏۳-‏۵‏.‏

۱۹.‏ اعضای «گروه عظیم» به چه کاری مصممند؟‏

^۱۹ چرا یَهُوَه باران برکات خود را بر این «گروه عظیمِ» پرستندگان خود می‌ریزد؟‏ دلیل آن خداترسی ایشان است؛‏ این که مصممند خالقِ باعظمت خود را با احترامی که درخور وی است خدمت کنند و به احکامش گردن نهند.‏ آری،‏ ترس خدایی حتی در این زمان زندگی را به کام ما شیرین می‌کند و در آینده ‹حیات جاودانی› را نصیب ما می‌سازد.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۲،‏ ۱۸،‏ ۱۹؛‏ مکاشفه ۱۵:‏۳،‏ ۴‏.‏

مرور

‏• چرا ترس خدایی ضروری است،‏ و مفهوم آن چیست؟‏

‏• ترس خدایی چه تأثیری بر رفتار ما می‌گذارد؟‏

‏• ترس خدایی چه پاداشی دارد؟‏

‏• چه نویدهایی به ما قدرت تحمّل می‌دهند؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

مردان و زنان خداترس در سرزمین‌هایی که پرستش پاک ممنوع است جانب احتیاط را از دست نمی‌دهند

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰]‏

نیکوترین کار در حق همنوعانمان رساندن مژدهٔ ملکوت آسمانی به ایشان است