فرمان یَهُوَه هرگز ساقط نمی‌گردد

‏«فرمان را اعلام می‌کنم:‏ خداوند به من گفته است:‏ ‹تو پسر من هستی .‏ .‏ .‏ از من درخواست کن و امّت‌ها را به میراث تو خواهم داد و اقصای زمین را مِلک تو خواهم گردانید.‏› » —‏ مزمور ۲:‏۷،‏ ۸‏.‏

۱.‏ چرا مقصود خدا با امّت‌ها نمی‌تواند یکی باشد؟‏

یَهُوَه خدا مقصودی برای کل بشر و زمین دارد.‏ امّت‌ها نیز مقصودی دارند.‏ اما این مقاصد چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟‏ یَهُوَه چنین جواب می‌دهد:‏ «زیرا چنانکه آسمان از زمین بلندتر است همچنان طریق‌های من از طریق‌های شما و افکار من از افکار شما بلندتر می‌باشد.‏» مقصود خدا بحتم به اجرا گذاشته می‌شود زیرا که خود می‌گوید:‏ «چنانکه باران و برف از آسمان می‌بارد و به آنجا برنمی‌گردد بلکه زمین را سیراب کرده،‏ آن را بارور و برومند می‌سازد و برزگر را تخم و خورنده را نان می‌بخشد،‏ همچنان کلام من که از دهانم صادر گردد خواهد بود.‏ نزد من بی‌ثمر نخواهد برگشت بلکه آنچه را که خواستم به جا خواهد آورد و برای آنچه آن را فرستادم کامران خواهد گردید.‏» —‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۹-‏۱۱‏.‏

۲،‏ ۳.‏ چه نکاتی در مزمور دوّم آشکار شده است و چه سؤالاتی مطرح می‌باشد؟‏

^۲ مزمور دوّم نشان می‌دهد که مقصود خدا در رابطه با حکومت مسیح به اجرا گذاشته خواهد شد.‏ در زمان اسرائیل باستان داود به الهام،‏ ایّامی را پیشگویی کرد که امّت‌ها بر ضدّ یَهُوَه خدا و مسیح‌اش شورش خواهند کرد.‏ با این حال داود موضوعی دیگر را نیز در شعر خود بیان می‌کند:‏ «فرمان را اعلام می‌کنم:‏ خداوند به من گفته است:‏ ‹تو پسر من هستی .‏ .‏ .‏ از من درخواست کن و امّت‌ها را به میراث تو خواهم داد و اقصای زمین را مِلک تو خواهم گردانید.‏› » —‏ مزمور ۲:‏۷،‏ ۸‏.‏

^۳ فرمان یَهُوَه چه مفهومی برای امّت‌ها،‏ چه تأثیری بر کل بشر،‏ و بالاخره چه تأثیری بر روی خوانندگان خداترس کتاب مزمور دارد؟‏

شورش امّت‌ها

۴.‏ نکات اصلی مزمور ۲:‏۱،‏ ۲ را به طور خلاصه توضیح دهید.‏

^۴ مزمورنویس با اشاره به اَعمال امّت‌ها و پادشاهانشان چنین می‌سراید:‏ «چرا امّت‌ها شورش نموده‌اند و طوائف در باطل تفکّر می‌کنند؟‏ پادشاهان زمین برمی‌خیزند و سَروَران با هم مشورت نموده‌اند،‏ به ضدّ خداوند و به ضدّ مسیح او.‏» —‏ مزمور ۲:‏۱،‏ ۲‏.‏a

۵،‏ ۶.‏ امّت‌ها در چه چیز ‹باطلی تفکّر› می‌کنند؟‏

^۵ امروزه امّت‌ها در چه چیزِ ‹باطلی تفکّر› می‌کنند؟‏ امّت‌ها به جای اینکه مسیح یا منتخب خدا را بپذیرند در این فکر می‌باشند که حاکمیت خویش را جاودانه سازند.‏ سخنان این مزمور در قرن اوّل نیز به تحقق پیوست و آن هنگامی بود که حاکمان یهودی و رومی دست به دست هم دادند تا پادشاه منتخب خدا یعنی عیسی مسیح را بکشند.‏ اما تحقق اصلی آن در سال ۱۹۱۴ هنگامی که عیسی در آسمان بر تخت سلطنت جلوس کرد شروع شد.‏ از آن زمان تا به حال هیچ یک از سازمان‌های سیاسی بر روی زمین،‏ پادشاه بر تخت نشستهٔ خدا را به رسمیت نشناخته است.‏

^۶ منظور مزمورنویس از اینکه سؤال کرد ‹چرا امّت‌ها در باطل تفکّر می‌کنند› چیست؟‏ منظور داود مقصود باطل و پوچ ایشان است که به ناکامی محکوم شده است.‏ با اینکه ایشان قادر نیستند صلح و امنیت را بر زمین برقرار کرده و به آن نظمی دهند،‏ همچنان در طریقشان پیش می‌روند تا حدّی که با حکومت خدا مخالفت می‌کنند.‏ ایشان متحدانه و با خصومت بر ضدّ قادر متعال و مسیحش جنگ می‌کنند.‏ چه طریق احمقانه‌ای!‏

پادشاه پیروزمند یَهُوَه

۷.‏ پیروان اوّلیهٔ عیسی مزمور ۲:‏۱،‏ ۲ را در دعا چگونه به عیسی ربط دادند؟‏

^۷ پیروان عیسی مزمور ۲:‏۱،‏ ۲ را به عیسی ربط دادند.‏ وقتی که ایشان به سبب ایمانشان مورد زجر و آزار قرار گرفتند چنین دعا کردند:‏ «خداوندا،‏ تو آن خدا هستی که آسمان و زمین و دریا و آنچه در آن‌ها است آفریدی،‏ که به وسیلهٔ روح‌القدس به زبان پدر ما و بندهٔ خود داود گفتی ‹چرا امّت‌ها هنگامه می‌کنند و قوم‌ها به باطل می‌اندیشند؛‏ سلاطین زمین برخاستند و حکّام با هم مشورت کردند،‏ برخلاف خداوند و برخلاف مسیحش.‏› زیرا که فی‌الواقع بر بندهٔ قدّوس تو عیسی که او را مسح کردی،‏ هیرودیس و پنطیوس پیلاطُس با امّت‌ها و قوم‌های اسرائیل با هم جمع شدند.‏» (‏ اَعمال ۴:‏ ۲۴-‏۲۷؛‏ لوقا ۲۳:‏۱-‏۱۲‏)‏b بلی،‏ در قرن اوّل بر ضدّ مسح‌شدهٔ خدا توطئه شده بود.‏ با این حال،‏ این مزمور قرن‌ها بعد تحققی دیگر می‌یابد.‏

۸.‏ طریق امّت‌های کنونی چگونه با مزمور ۲:‏۳ مطابقت دارد؟‏

^۸ هنگامی که در اسرائیل باستان انسانی مانند داود به عنوان پادشاه منصوب شد،‏ امّت‌های بت‌پرست و حاکمانشان بر ضدّ خدا و پادشاه برگزیده‌اش جمع شدند.‏ امروزه چطور؟‏ امّت‌های کنونی نیز به هیچ وجه حاضر نیستند از یَهُوَه و مسیحش پیروی کنند.‏ ایشان با اَعمال خود در واقع می‌گویند:‏ بیایید «بندهای ایشان را بگسلیم و زنجیرهای ایشان را از خود بیندازیم.‏» (‏ مزمور ۲:‏۳‏)‏ حاکمان و امّت‌ها با هر نوع قیدوبندی که از جانب یَهُوَه و مسح‌شده‌اش باشد مخالفت می‌کنند.‏ البته هر کوششی در راه گسستن چنین بندهایی و آزادسازی خود از چنین زنجیرهایی بیهوده خواهد بود.‏

یَهُوَه بر ایشان استهزا می‌کند

۹،‏ ۱۰.‏ چرا یَهُوَه امّت‌ها را استهزا می‌کند؟‏

^۹ یَهُوَه از سعی و کوشش امّت‌ها در راه برقراری حاکمیتشان احساس نگرانی نمی‌کند.‏ مزمور دوّم چنین ادامه می‌یابد:‏ «او که بر آسمان‌ها نشسته است می‌خندد.‏ [یَهُوَه] بر ایشان استهزا می‌کند.‏» (‏ مزمور ۲:‏۴‏)‏ حاکمان زمینی نمی‌توانند هیچ گونه مانعی در برابر به انجام رسیدن مقصود خدا ایجاد کنند.‏ به همین دلیل یَهُوَه با اهانت به این حاکمان می‌خندد و ایشان را به باد تمسخر می‌گیرد.‏ وی به این متکبّران اجازه می‌دهد که هر کاری از دستشان برمی‌آید انجام دهند.‏ مخالفت‌های بیهودهٔ این حاکمان مایهٔ خندهٔ خداست.‏

^۱۰ داود در جای دیگری با اشاره به امّت‌های مخاصم چنین می‌سراید:‏ «ای یَهُوَه،‏ خدای صبایوت،‏ خدای اسرائیل!‏ بیدار شده،‏ همهٔ امّت‌ها را مکافات برسان و بر غدارانِ بدکار شفقّت مفرما،‏ سِلاه.‏ شامگاهان برمی‌گردند و مثل سگ بانگ می‌کنند و در شهر دور می‌زنند.‏ از دهان خود بدی را فرو می‌ریزند.‏ در لب‌های ایشان شمشیرهاست.‏ زیرا می‌گویند:‏ ‹کیست که بشنود؟‏› و اما تو ای خداوند،‏ بر ایشان خواهی خندید و تمامی امّت‌ها را استهزا خواهی نمود.‏» (‏ مزمور ۵۹:‏۵-‏۸‏)‏ یَهُوَه بر غرور امّت‌ها می‌خندد و ایشان را سردرگم ساخته تا در حماقت خود بر ضدّ او برخیزند.‏

۱۱.‏ هنگامی که امّت‌ها سعی می‌کنند برخلاف ارادهٔ خدا عمل کنند چه اتفاقی خواهد افتاد؟‏

^۱۱ مزمور دوّم ایمان ما را نسبت به اینکه خدا قادر است هر مشکلی را حل کند قوی می‌سازد.‏ ما می‌توانیم کاملاً مطمئن باشیم که یَهُوَه همیشه اراده‌اش را به اجرا می‌گذارد و هرگز خادمان وفادارش را رها نخواهد کرد.‏ (‏ مزمور ۹۴:‏۱۳‏)‏ اما چه اتفاقی برای امّت‌هایی که بر ضدّ ارادهٔ یَهُوَه عمل می‌کنند خواهد افتاد؟‏ بر طبق این مزمور خدا «در خشم خود بدیشان تکلّم خواهد کرد،‏» درست مانند صدای خوفناک رعد.‏ به علاوه،‏ «به غضب خویش» همچون برق «ایشان را آشفته خواهد ساخت.‏» —‏ مزمور ۲:‏۵‏.‏

پادشاه خدا منصوب شده است

۱۲.‏ مزمور ۲:‏۶ به چه موضوعی اشاره می‌کند؟‏

^۱۲ آنچه یَهُوَه از زبان مزمورنویس می‌گوید بحتم امّت‌ها را آشفته می‌سازد.‏ خدا اعلام می‌کند:‏ «من پادشاه خود را نصب کرده‌ام،‏ بر کوه مقدّس خود صهیون.‏» (‏ مزمور ۲:‏۶‏)‏ کوه صهیون بلندی‌ای است در اورشلیم که داود در آنجا بر قوم اسرائیل پادشاهی می‌کرد.‏ اما پادشاه مسح‌شده در هیچ یک از شهرهای روی زمین بر تخت نمی‌نشیند.‏ یَهُوَه عیسی مسیح را بر کوه صهیون آسمانی بر تخت نشانده است.‏ —‏ مکاشفه ۱۴:‏۱‏.‏

۱۳.‏ یَهُوَه چه پیمانی را با پسر خود بسته است؟‏

^۱۳ حال مسیح پادشاه به سخن می‌آید و می‌گوید:‏ «فرمان را اعلام می‌کنم:‏ خداوند [کسی که با پسر خود پیمان ملکوت را بسته،‏] به من گفته است:‏ ‹تو پسر من هستی امروز تو را تولید کردم.‏› » (‏ مزمور ۲:‏۷‏)‏ هنگامی که عیسی به رسولانش گفت:‏ «شما کسانی می‌باشید که در امتحان‌های من با من به سر بردید.‏ و من ملکوتی برای شما قرار می‌دهم چنانکه پدرم برای من مقرّر فرمود،‏» به این پیمان اشاره کرد.‏ —‏ لوقا ۲۲:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

۱۴.‏ چرا می‌توان گفت که عیسی پادشاه برحق است؟‏

^۱۴ همان طور که در مزمور ۲:‏۷ پیشگویی شده است،‏ یَهُوَه عیسی را بعد از تعمید،‏ پسر خود معرفی کرد و با رستاخیز دادن او به زندگی روحی این موضوع را تأیید کرد.‏ (‏ مَرقُس ۱:‏۹-‏۱۱؛‏ رومیان ۱:‏۴؛‏ عبرانیان ۱:‏۵؛‏ ۵:‏۵‏)‏ بلی،‏ یگانه پسر خدا پادشاه ملکوت آسمانی می‌باشد.‏ (‏ یوحنّا ۳:‏۱۶‏)‏ از آنجایی که عیسی از نسل داود پادشاه است حق پادشاهی دارد.‏ (‏ ۲سموئیل ۷:‏۴-‏۱۷؛‏ متّیٰ ۱:‏۶،‏ ۱۶‏)‏ بر طبق این مزمور،‏ خدا به پسر خود می‌گوید:‏ «از من درخواست کن و امّت‌ها را به میراث تو خواهم داد و اقصای زمین را مِلک تو خواهم گردانید.‏» —‏ مزمور ۲:‏۸‏.‏

۱۵.‏ چرا عیسی درخواست می‌کند تا امّت‌ها را به میراث ببرد؟‏

^۱۵ عیسای پادشاه که پسر خدا می‌باشد نزدیک‌ترین شخص به یَهُوَه خداست.‏ در نظر یَهُوَه عیسی شخصی آزموده شده،‏ وفادار و قابل‌اعتماد است.‏ علاوه بر این،‏ عیسی به عنوان پسر نخست‌زاده حقِ وراثت دارد.‏ بلی،‏ عیسی مسیح «صورت خدای نادیده است،‏ نخست‌زادهٔ تمامی آفریدگان.‏» (‏ کُولُسیان ۱:‏۱۵‏)‏ تنها کاری که باید بکند این است که از خدا ‹ درخواست کند تا امّت‌ها را به میراث وی دهد و اقصای زمین را به مِلک او در آورد.‏› عیسی به دلیل اینکه به انسان‌ها علاقه‌مند است و مایل است ارادهٔ پدر آسمانی‌اش را به اجرا بگذارد این درخواست را انجام می‌دهد.‏ —‏ امثال ۸:‏۳۰،‏ ۳۱‏.‏

فرمان یَهُوَه بر ضدّ امّت‌ها

۱۶،‏ ۱۷.‏ بنا بر مزمور ۲:‏۹ چه بر سر امّت‌ها می‌آید؟‏

^۱۶ از آنجایی که دوّمین مزمور هم‌اکنون در طی حضور نامرئی عیسی در حال تحقق است،‏ چه بر سر امّت‌ها خواهد آمد؟‏ پادشاه فرمان خدا را بزودی به اجرا خواهد گذارد.‏ خدا بیان می‌کند:‏ «ایشان را به عصای آهنین خواهی شکست؛‏ مثل کوزهٔ کوزه‌گر آن‌ها را خرد خواهی نمود.‏» —‏ مزمور ۲:‏۹‏.‏

^۱۷ در دوران باستان عصای پادشاهان سمبل قدرت بود و اغلب از آهن ساخته می‌شد درست به مانند عصایی که در مزمور بیان شده است.‏ تصویری که در این آیه برایمان کشیده می‌شود نشان می‌دهد که عیسای پادشاه بآ‌سانی امّت‌ها را نابود می‌کند.‏ ضربهٔ محکم عصایی آهنی می‌تواند کوزه‌های گلی را خورد کند.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ پادشاهان جهان برای اینکه مقبول خدا شوند چه باید بکنند؟‏

^۱۸ آیا همهٔ حاکمان امّت‌ها محکوم به نابودی‌اند؟‏ خیر،‏ زیرا مزمورنویس از آن‌ها تقاضا می‌کند:‏ «الآن ای پادشاهان تعقّل نمایید!‏ ای داوران جهان متنبّه [یا آگاه] گردید!‏» (‏ مزمور ۲:‏۱۰‏)‏ در این آیه پادشاهان جهان دعوت می‌شوند تا به خوبی توجه کرده،‏ بیندیشند.‏ ایشان می‌باید به پوچی نقشه‌های خود و فواید پادشاهی خدا برای بشر پی‌ببرند.‏

^۱۹ پادشاهان زمین برای اینکه مورد پذیرش خدا قرار گیرند می‌باید طریق خود را تغییر دهند.‏ به ایشان چنین گوشزد می‌شود:‏ ‏«خداوند را با ترس عبادت کنید و با لرز شادی نمایید!‏» (‏ مزمور ۲:‏۱۱‏)‏ آری،‏ اگر چنین طریقی را دنبال کنند بجای آشفتگی و پریشانی ذهن می‌توانند از آینده‌ای که مسیحِ پادشاه پیش رویشان قرار می‌دهد شادی کنند.‏ پس ضروری است که پادشاهان جهان غرور و تکبّری را که در حکمرانی خود نشان می‌دهند ترک کنند.‏ به علاوه می‌باید بی‌درنگ تغییر کرده،‏ در مورد برتری بی‌نظیر حاکمیت یَهُوَه و قدرت بی‌همتای خدا و پادشاهش فکر کنند.‏

‏«پسر را ببوسید»‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ مفهوم «پسر را ببوسید» چیست؟‏

^۲۰ حال،‏ در مزمور دوّم از حاکمان امّت‌ها از روی ترحّم دعوتی می‌شود.‏ به جای اینکه به طور گروهی برخلاف خدا برخیزند به آن‌ها چنین توصیه می‌شود:‏ «پسر را ببوسید مبادا [یَهُوَه خدا] غضبناک شود و از طریق هلاک شوید،‏ زیرا غضب او به اندکی افروخته می‌شود.‏» (‏ مزمور ۲:‏۱۲الف‏)‏ وقتی یَهُوَه خدا فرمان را اعلام می‌کند می‌باید از او اطاعت شود.‏ هنگامی که خدا پسرش را بر تخت نشاند،‏ حاکمان جهان می‌باید از ‹فکرهای باطل› دست بکشند،‏ به سرعت او را بپذیرند و از او اطاعت کنند.‏

^۲۱ چرا می‌باید ‹پسر را ببوسند›؟‏ هنگامی که مزمورنویس این شعر را نوشت بوسیدن ابراز دوستی و خوشامدگویی به میهمانان بود.‏ بوسیدن همین طور به معنی پای‌بندی و وفاداری بود.‏ (‏ ۱سموئیل ۱۰:‏۱‏)‏ در مزمور دوّم خدا به امّت‌ها امر می‌کند تا پادشاه برگزیده‌اش را ببوسند و به او خوشامد گویند.‏

۲۲.‏ حاکمان امّت‌ها به چه هشداری باید توجه کنند؟‏

^۲۲ کسانی که قدرت پادشاه برگزیدهٔ خدا را به رسمیت نمی‌شناسند به یَهُوَه اهانت می‌کنند.‏ ایشان یَهُوَه را به عنوان خدای قادر متعال عالَم و قدرت و توانایی وی را در انتخاب بهترین پادشاه برای بشر رد می‌کنند.‏ حاکمان امّت‌ها درست هنگامی که در حال به اجرا گذاشتن نقشه‌های خویش هستند ناگهان متوجه خواهند شد که خدا با غضب سر رسیده است.‏ «غضب او به اندکی افروخته می‌شود» مثل آتشی عظیم که آن را نمی‌توان مهار کرد.‏ امّت‌ها باید با قدردانی به هشدار خدا توجه کنند و هماهنگ با آن عمل نمایند.‏ اگر چنین کنند زنده خواهند ماند.‏

۲۳.‏ برای حکّام و امّت‌ها چه زمانی باقی است؟‏

^۲۳ این رویداد هیجان‌انگیز با این کلمات به پایان می‌رسد:‏ «خوشا به حال همهٔ آنانی که بر او [یَهُوَه] توکّل دارند.‏» (‏ مزمور ۲:‏۱۲ب‏)‏ هنوز برای نجات همه وقت باقی است.‏ حتی برای حکّامی که در راه مقصود باطلِ برقراری صلح قدم برمی‌دارند.‏ ایشان می‌باید قبل از اینکه پادشاهی خدا امّت‌های مخالف را نابود سازد به یَهُوَه پناه برده،‏ تحت ملکوتش صلح حقیقی را بیابند.‏

۲۴.‏ چگونه می‌توانیم زندگی رضایت‌بخشی را در این دنیای ناآرام بیابیم؟‏

^۲۴ اگر با جدّیت کتاب مقدّس را مطالعه کنیم و نصایح آن را در زندگی اجرا نماییم،‏ حتی در این دنیای ناآرام می‌توانیم زندگی رضایت‌بخشی را داشته باشیم.‏ با عمل کردن به کلام خدا می‌توانیم از زندگی‌ای شاد و رابطهٔ خانوادگی‌ای بهتر برخوردار شویم،‏ و نیز از بسیاری نگرانی‌ها و ترس‌ها که این دنیا را احاطه کرده است به دور باشیم.‏ با پیروی از کتاب مقدّس نشان می‌دهیم که به آفریدگار اعتماد داریم و خوشنودی وی را خواستاریم.‏ فقط قادر متعال می‌تواند «وعدهٔ زندگی حال و آینده را» تضمین کند.‏ وعدهٔ وی بعد از آنکه زمین را از مخالفین ملکوت پاک کرد عملی می‌شود.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۸‏.‏

۲۵.‏ از آنجایی که فرمان یَهُوَه ساقط نمی‌شود می‌باید چشم انتظار چه واقعه‌ای باشیم؟‏

^۲۵ فرمان یَهُوَه هرگز ساقط نمی‌شود.‏ یَهُوَه به دلیل اینکه آفریدگار ماست از آنچه برای بشر مفید است آگاه می‌باشد.‏ وی مقصود خود را در رابطه با برکت انسان‌های مطیع تحت حکومت پسرش به اتمام می‌رساند و صلح،‏ آرامش،‏ خوشنودی و امنیت ابدی را برقرار می‌سازد.‏ دانیال نبی در ارتباط با روزگار ما نوشت:‏ «در ایّام این پادشاهان خدای آسمان‌ها سلطنتی را که تا ابدالآباد زایل نشود،‏ برپا خواهد نمود و .‏ .‏ .‏ تمامی آن سلطنت‌ها را خرد کرده،‏ مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابدالآباد استوار خواهد ماند.‏» (‏ دانیال ۲:‏۴۴‏)‏ بلی،‏ هم‌اکنون می‌باید ‹پسر را بوسید› و یَهُوَه خدا را خدمت کرد!‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چگونه جواب می‌دهید؟‏

‏• امّت‌ها در مورد چه چیز ‹باطلی تفکّر› می‌کنند؟‏

‏• چرا یَهُوَه امّت‌ها را استهزا می‌کند؟‏

‏• یَهُوَه بر ضدّ امّت‌ها چه فرمانی را اعلام می‌کند؟‏

‏• مفهوم «پسر را ببوسید» چیست؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۴]‏

داود در بارهٔ پیروزی مسیح سرایید

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۵]‏

حاکمان و مردم اسرائیل بر ضدّ عیسی مسیح توطئه کردند

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۶]‏

عیسی بر کوه صهیون آسمانی به عنوان پادشاه منصوب شد