فصل ۲

پدر و پسران سرکشش

اِشَعْیا ۱:‏⁠۲-‏۹

 ۱،‏ ۲.‏ توضیح بده که چگونه یَهُوَه صاحب پسرانی سرکش شد.‏

پدری مانند همهٔ والدین مهربان،‏ احتیاجات فرزندانش را تأمین می‌کرد.‏ سالیان دراز برای آنها خوراک،‏ لباس،‏ و سرپناه تهیه می‌دید و در صورت لزوم آنها را تأدیب می‌کرد.‏ اما تنبیه آنها هیچگاه بیش از حدّ لازم نبود و همیشه با «انصاف» اِعمال می‌شد.‏ (‏ اِرْمیا ۳۰:‏۱۱‏)‏ می‌توان دردی را که آن پدر مهربان هنگام ادای این کلمات احساس کرد تصور کرد:‏ ‏«پسران پروردم و برافراشتم امّا ایشان بر من عصیان ورزیدند.‏» —‏ اِشَعْیا ۱:‏⁠۲ب‏.‏

^۲ آن پسران سرکش همان قوم یهودا می‌باشند،‏ و منظور از پدر غمگین،‏ یَهُوَه خداست.‏ واقعاً که تأسف‌آور است!‏ یَهُوَه اهالی یهودا را خوراک داده،‏ و به آنان در میان ملتهای دیگر برتری بخشیده است.‏ او بعدها از طریق حِزْقِیال نبی به آنها یادآوری می‌کند:‏ «تو را به لباس قلّابدوزی ملبّس ساختم و نعلین پوست خز به پایت کردم و تو را به کتان نازک آراسته و به ابریشم پیراسته ساختم.‏» (‏ حِزْقِیال ۱۶:‏۱۰‏)‏ با وجود این،‏ اغلب مردمان یهودا نه تنها از کارهای یَهُوَه قدردانی نمی‌کنند بلکه سرکشی کرده،‏ عصیان می‌ورزند.‏

 ۳.‏ چرا یَهُوَه آسمان و زمین را به خاطر عصیان یهودا به شهادت می‌گیرد؟‏

^۳ پس بی‌جهت نیست که یَهُوَه سخنانش را در مورد پسران سرکشش با این کلمات آغاز می‌کند:‏ ‏«ای آسمان بشنو و ای زمین گوش بگیر زیرا خداوند سخن می‌گوید.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۱:‏۲ ‏)‏ قرنها پیش آسمان و زمین هشدارهای صریحی را که در مورد عواقب نافرمانیهای اسرائیلیان به آنان داده شد،‏ شنیدند.‏ موسی به آنها چنین گفته بود:‏ «آسمان و زمین را امروز بر شما شاهد می‌آورم که از آن زمینی که برای تصرّف آن از اُرْدُن بسوی آن عبور می‌کنید البته هلاک خواهید شد.‏» (‏ تثنیه ۴:‏⁠۲۶‏)‏ حال در روزگار اِشَعْیا،‏ یَهُوَه برای عصیان یهودا آسمان نادیدنی و زمین قابل‌رؤیت را شاهد می‌آورد.‏

 ۴.‏ یَهُوَه خود را چگونه به یهودا معرفی می‌کند؟‏

^۴ وخامت اوضاع به حدی است که باید مستقیماً وارد عمل شد.‏ نکتهٔ جالب و دلگرم‌کننده آن است که حتی تحت چنین شرایط دشواری یَهُوَه خود را به اهالی یهودا همچون پدری مهربان معرفی می‌کند نه مالکی که آنها را خریده است.‏ در واقع یَهُوَه از قومش می‌خواهد که به موضوع از دیدگاه پدری بنگرند که به دلیل انحراف پسرانش در رنج است.‏ شاید بعضی از والدین اهل یهودا خود با چنین مشکلی روبرو هستند و این تشبیه می‌تواند آنها را تحت تأثیر قرار دهد.‏ در هر حال،‏ یَهُوَه آمادهٔ مطرح ساختن خطاهای یهودا است.‏

حیوان فاقد شعور بهتر می‌فهمد

 ۵.‏ گاو و الاغ،‏ برخلاف اسرائیل،‏ چگونه از خود وفاداری نشان می‌دهند؟‏

^۵ یَهُوَه از طریق اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‏«گاو مالک خویش را و الاغ آخور صاحب خود را می‌شناسد،‏ امّا اسرائیل نمی‌شناسند و قوم من فهم ندارند.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۱:‏۳ ‏)‏a برای اهالی خاورمیانه گاو و الاغ حیوانات آشنایی هستند که برای بارکشی از آنها استفاده می‌شود.‏ اهالی یهودا نمی‌توانند منکر شوند که حتی این حیوانات ساده از خود وفاداری نشان می‌دهند و دقیقاً می‌دانند صاحبشان کیست.‏ در این باره،‏ به مشاهدات یک محقق کتاب مقدس در پایان روز در یکی از شهرهای خاورمیانه توجه کنید:‏ «به محض اینکه گله از دیوارها گذشته،‏ وارد شهر شد حیوانات پراکنده گشتند.‏ گاوها بدون اینکه در کوچه‌های تنگ و پر پیچ و خم سرگردان شوند،‏ بخوبی صاحبانشان و راه خانه را می‌شناختند.‏ الاغها هم یکراست به خانه می‌آمدند و وارد طویلهٔ صاحبشان می‌شدند.‏»‏

 ۶.‏ چرا می‌توان گفت که مردمان یهودا به نحوی نابخردانه عمل می‌کنند؟‏

^۶ چون بی‌شک چنین صحنه‌هایی در روزگار اِشَعْیا هم رواج داشت،‏ موضوع پیام یَهُوَه برایشان روشن بود:‏ اگر حتی حیوانات زبان‌بسته صاحب و آخورشان را می‌شناسند،‏ پس اهالی یهودا چه بهانه‌ای برای ترک یَهُوَه دارند؟‏ حقیقتاً همانطور که کتاب مقدس می‌گوید:‏ ‹فهم ندارند.‏› آنان طوری رفتار می‌کنند که گویی نمی‌دانند رفاه و حتی هستی‌شان به یَهُوَه وابسته است.‏ با این حال یَهُوَه باز هم اهالی یهودا را «قوم من» می‌خواند و با این کار حقیقتاً رحمت خود را نشان می‌دهد!‏

 ۷.‏ از چه راههایی می‌توانیم قدرشناسی خود را نسبت به تدارکات یَهُوَه نشان دهیم؟‏

^۷ هیچگاه نباید نابخردانه عمل نماییم و در مقابل الطاف یَهُوَه ناسپاسی کنیم!‏ بلکه باید از داود مزمورنویس تقلید کنیم که گفت:‏ ‏«خداوند را به تمامیِ دل حمد خواهم گفت؛‏ جمیع عجایب تو را بیان خواهم کرد.‏» (‏ مزمور ۹:‏۱‏)‏ تحصیل مداوم معرفت یَهُوَه ما را در این راه تشویق خواهد کرد،‏ زیرا کتاب مقدس می‌گوید:‏ «معرفتِ قدوسْ فطانت [یا فهم] می‌باشد.‏» (‏ امثال ۹:‏⁠۱۰‏)‏ تعمق روزانه دربارهٔ برکات یَهُوَه به ما کمک می‌کند تا سپاسگزار باشیم و قدر پدر آسمانی‌مان را بدانیم.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏⁠۱۵‏)‏ یَهُوَه می‌گوید:‏ «هر که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند.‏ و آنکه طریق خود را راست سازد،‏ نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.‏» —‏ مزمور ۵۰:‏۲۳‏.‏

توهینی بزرگ به «قدّوس اسرائیل»‏

 ۸.‏ چرا اهالی یهودا را می‌توان «امّت خطاکار» نامید؟‏

^۸ اِشَعْیا در ادامهٔ پیامش با لحنی محکم خطاب به اهالی یهودا می‌گوید:‏ ‏«وای بر امّت خطاکار و قومی که زیر بار گناه می‌باشند و بر ذریّت شریران و پسران مفسد.‏ خداوند را ترک کردند و قدّوس اسرائیل را اهانت نمودند و بسوی عقب منحرف شدند.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۱:‏⁠۴ ‏)‏ اعمال شریرانه ممکن است به حدی روی هم انباشته شوند که به صورت باری کمرشکن درآیند.‏ یَهُوَه در روزگار ابراهیم،‏ گناهان سُدُوم و غَمورَه را «بسیار گران» توصیف کرد.‏ (‏ پیدایش ۱۸:‏۲۰‏)‏ چیزی مشابه آن را حال می‌توان در اهالی یهودا مشاهده کرد،‏ زیرا اِشَعْیا می‌گوید که آنها «زیر بار گناه» هستند.‏ علاوه بر این آنها را «ذریّت شریران و پسران مفسد» می‌خواند.‏ آری اهالی یهودا مانند فرزندان خلافکار می‌باشند.‏ آنان ‹بسوی عقب منحرف شده‌اند› یا همانطور که در ترجمهٔ تفسیری آمده است،‏ پدرشان را ‹ترک گفته‌اند.‏›‏

 ۹.‏ مفهوم عبارت «قدّوس اسرائیل» چیست؟‏

^۹ اهالی یهودا با طرز رفتار منحرف خود بشدت به «قدوس اسرائیل» بی‌احترامی می‌کنند.‏ عبارت «قدّوس اسرائیل» که ۲۵ بار در کتاب اِشَعْیا تکرار شده است چه مفهومی دارد؟‏ مقدس بودن یعنی پاک و منزه بودن.‏ یَهُوَه مقدسترین است.‏ (‏ مکاشفه ۴:‏۸‏)‏ این موضوع هر بار که اسرائیلیان کلمات حک شده بر روی لوحهٔ طلایی عمامهٔ کاهن اعظم را می‌بینند،‏ به ایشان یادآوری می‌شود:‏ «قدّوسیت برای یَهُوَه.‏» (‏ خروج ۳۹:‏۳۰‏)‏ از اینرو،‏ هنگامی که اِشَعْیا یَهُوَه را «قدّوس اسرائیل» می‌خواند،‏ بر جدیت گناه یهودا تأکید می‌کند.‏ این افراد سرکش فرمانی را که مستقیماً به پدرانشان داده شده بود زیر پا نهاده‌اند:‏ «خود را تقدیس نمایید و مقدس باشید،‏ زیرا من قدوس هستم»!‏ —‏ لاویان ۱۱:‏۴۴‏.‏

۱۰.‏ چگونه می‌توانیم از بی‌احترامی به «قدّوس اسرائیل» پرهیز کنیم؟‏

^۱۰ مسیحیان امروز به هیچ وجه نباید از یهودا دنباله‌روی کنند و باید اکیداً از بی‌احترامی به «قدّوس اسرائیل» خودداری کنند.‏ ایشان باید قدّوسیت یَهُوَه را سرمشق قرار دهند.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۱:‏⁠۱۵،‏ ۱۶‏)‏ و ‹از بدی نفرت کنند.‏› (‏ مزمور ۹۷:‏۱۰‏)‏ اعمال ناپاکی همچون فساد جنسی،‏ بت‌پرستی،‏ دزدی،‏ و افراط در مصرف مشروبات الکلی ممکن است جماعت مسیحی را به فساد بکشاند.‏ از اینرو اشخاصی که دست از این کارها برندارند از جماعت اخراج می‌شوند.‏ نهایتاً،‏ کسانی که چنین شیوه‌های ناپاکی در زندگی اختیار کنند و توبه نکنند از برکات حکومت ملکوت خدا محروم خواهند شد.‏ حقیقتاً که چنین اعمال شریرانه‌ای توهینی است بزرگ به «قدّوس اسرائیل.‏» —‏ رومیان ۱:‏⁠۲۶،‏ ۲۷؛‏ ۱قُرِنتیان ۵:‏⁠۶-‏۱۱؛‏ ۶:‏⁠۹،‏ ۱۰‏.‏

از سر تا پا بیمار

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ وضعیت وخیم یهودا را توصیف کن.‏ ب)‏ چرا نباید برای یهودا احساس تأثر کنیم؟‏

^۱۱ اِشَعْیا سپس به بیماری اهالی یهودا اشاره می‌کند و سعی می‌کند بدین وسیله آنها را قانع کند،‏ و می‌گوید:‏ ‏«چرا دیگر ضرب یابید و زیاده فتنه نمایید؟‏»‏ اِشَعْیا در واقع از آنها می‌پرسد:‏ ‹آیا به اندازهٔ کافی صدمه ندیده‌اید؟‏ چرا با ادامهٔ فتنه و سرکشی بیشتر به خودتان آسیب می‌رسانید؟‏› و سپس ادامه می‌دهد:‏ ‏«تمامی سر بیمار است و تمامی دل مریض.‏ از کف پا تا به سر در آن تندرستی نیست.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۱:‏⁠۵،‏ ۶‏،‏ الف )‏ یهودا در وضعیت اسفبار و بیمارگونه‌ای به سر می‌برد و از سر تا پا از لحاظ روحانی بیمار است.‏ چه تشخیص نگران‌کننده‌ای!‏

^۱۲ آیا باید برای یهودا دل سوزاند؟‏ به هیچ وجه!‏ قرنها پیش به کل قوم اسرائیل در مورد جزای نافرمانی،‏ هشدار بموقعی داده شده بود.‏ گوشه‌ای از این هشدار از این قرار بود:‏ ‏«خداوند زانوها و ساقها و از کف پا تا فرق سر تو را به دنبل بد که از آن شفا نتوانی یافت،‏ مبتلا خواهد ساخت.‏» (‏ تثنیه ۲۸:‏۳۵‏)‏ یهودا به دلیل خودسری حالا به طور مجازی به همین عقوبت دچار شده است.‏ در حالیکه اگر از یَهُوَه فرمانبرداری کرده بود می‌توانست از آن برهد.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ چه صدماتی به یهودا وارد آمده است؟‏ ب)‏ آیا رنجهای یهودا سبب می‌شود که دست از سرکشی بردارد؟‏

^۱۳ اِشَعْیا در ادامه،‏ وضعیت رقت‌انگیز یهودا را چنین توصیف می‌کند:‏ ‏«جراحت و کوفتگی و زخم متعفّن،‏ که نه [‏‏«چلانده،‏»‏ د ج] شده و نه بسته گشته و نه با روغن التیام شده است.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۱:‏۶ب ‏)‏ نبی در اینجا به سه نوع آسیب اشاره می‌کند:‏ جراحت (‏ بریدگی،‏ مثلاً ناشی از ضربهٔ شمشیر یا چاقو)‏،‏ کوفتگی (‏ کبودی ناشی از کتک)‏،‏ و زخم متعفّن (‏ زخمهای تازه و باز که به ظاهر التیام‌ناپذیرند)‏.‏ نکتهٔ مورد نظر در اینجا،‏ وضعیت شخصی است که بسختی تنبیه شده و جای سالم در بدنش نمی‌توان یافت.‏ یهودا به معنای واقعی درمانده گشته است.‏

^۱۴ آیا سیه‌روزی اهالی یهودا آنان را به سوی یَهُوَه می‌کشاند؟‏ خیر!‏ یهودا مانند فرد سرکشی است که در امثال ۲۹:‏۱ توصیف شده است:‏ «کسی که بعد از تنبیه بسیار گردنکشی می‌کند،‏ ناگهان منکسر خواهد شد و علاجی نخواهد بود.‏» درمانی برای قوم وجود ندارد.‏ به نقل از اِشَعْیا زخمهای آنها «نه چلانده شده و نه بسته شده و نه با روغن التیام شده است.‏»‏b یهودا از جهتی شبیه زخمی است باز و پانسمان‌نشده که همه جا را فرا گرفته است.‏

۱۵.‏ از چه راههایی می‌توانیم خود را از گزند بیماری روحانی حفظ کنیم؟‏

^۱۵ ما نیز باید از یهودا درس گرفته،‏ مراقب باشیم به بیماری روحانی دچار نشویم.‏ این نوع بیماری نیز همانند بیماری جسمی ممکن است بر تک تک ما عارض شود.‏ کدامیک از ماست که تمایلات جسمانی نداشته باشد؟‏ طمع و اشتیاق بیش از حد به تفریح ممکن است در دلهایمان ریشه بدواند.‏ از اینرو،‏ باید ‹نفرت از بدی› و ‹پیوستن به نیکویی› را در خود بپرورانیم.‏ (‏ رومیان ۱۲:‏۹‏)‏ در ضمن،‏ ثمرات روح خدا را نیز باید در زندگی روزانه پرورش دهیم.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏⁠۲۲،‏ ۲۳‏)‏ بدین ترتیب،‏ به بلای یهودا،‏ یعنی بیماری روحانی از سر تا پا دچار نخواهیم شد.‏

سرزمینی متروک

۱۶.‏ الف)‏ اِشَعْیا وضعیت سرزمین یهودا را چگونه توصیف می‌کند؟‏ ب)‏ چرا برخی می‌گویند که این مطالب به احتمال زیاد در طی حکمرانی آحاز بیان شده‌اند،‏ ولی نظر ما در این باره چیست؟‏

^۱۶ اِشَعْیا حال تشبیه پزشکی خود را رها کرده به وضعیت سرزمین یهودا اشاره می‌کند.‏ او در حالی که گویی به سرزمینی جنگزده چشم دوخته است،‏ می‌گوید:‏ ‏«ولایت شما ویران و شهرهای شما به آتش سوخته شده است.‏ غریبان،‏ زمین شما را در نظر شما می‌خورند و آن مثل واژگونی بیگانگان خراب گردیده است.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۱:‏۷ ‏)‏ به گفتهٔ برخی از محققان با اینکه این کلمات در ابتدای کتاب اِشَعْیا آمده‌اند،‏ احتمالاً بعدها در طی دوران نبوت این نبی و شاید در زمان حکمرانی آحاز،‏ پادشاه شریر،‏ بیان شده‌اند.‏ به نظر این محققان،‏ دوران حکمرانی عُزِّیّا بسیار پررونق‌تر از آن بود که لایق چنین توصیف یأس‌آوری باشد.‏ البته نمی‌توان به طور یقین گفت که کتاب اِشَعْیا وقایع را به ترتیب زمان وقوع آنها عرضه می‌کند.‏ ولی سخنان اِشَعْیا در مورد ویرانی احتمالاً جنبهٔ نبوی دارند.‏ اِشَعْیا به احتمال زیاد هنگام بیان سخنان فوق از فنی کمک می‌گیرد که در جاهای دیگر کتاب مقدس نیز یافت می‌شود —‏ فن توصیف واقعه‌ای در آینده،‏ طوری که گویی اتفاق افتاده است و بدین ترتیب تأکید بر قطعیت تحقق نبوت مذکور می‌نماید.‏ —‏ با مکاشفه ۱۱:‏۱۵ مقایسه شود.‏

۱۷.‏ چرا شرح نبوی ویرانی یهودا برای اهالی آن سرزمین تازگی ندارد؟‏

^۱۷ در هر صورت،‏ توصیف نبوی ویرانی یهودا برای این قوم خودسر و نافرمان تازگی ندارد.‏ قرنها پیش یَهُوَه به آنها هشدار داده بود که اگر سرکشی کنند چه بر سرشان خواهد آمد.‏ یَهُوَه گفته بود:‏ «من زمین را ویران خواهم ساخت،‏ به حدی که دشمنان شما که در آن ساکن باشند،‏ متحیر خواهند شد.‏ و شما را در میان امّت‌ها پراکنده خواهم ساخت،‏ و شمشیر را در عقب شما خواهم کشید،‏ و زمین شما ویران و شهرهای شما خراب خواهد شد.‏» —‏ لاویان ۲۶:‏۳۲،‏ ۳۳؛‏ ۱پادشاهان ۹:‏⁠۶-‏۸‏.‏

۱۸-‏۲۰.‏ مطالبی که در اِشَعْیا ۱:‏۷،‏ ۸ آمده است چه وقت تحقق یافت،‏ و یَهُوَه چگونه در آن زمان ‹بقیّهٔ اندکی واگذاشت›؟‏

^۱۸ آنچه در اِشَعْیا ۱:‏۷،‏ ۸ آمده است ظاهراً هنگام تهاجمات آشور که منجر به نابودی اسرائیل و ویرانی و رنج فراوان یهودا می‌شود،‏ تحقق می‌یابد.‏ (‏ ۲پادشاهان ۱۷:‏۵،‏ ۱۸؛‏ ۱۸:‏۱۱،‏ ۱۳؛‏ ۲تواریخ ۲۹:‏۸،‏ ۹‏)‏ با این همه،‏ یهودا به طور کامل نابود نمی‌گردد.‏ اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‏«دختر صهیون مثل سایه‌بان در تاکستان و مانند کپر در بوستان خیار و مثل شهر محاصره‌شده،‏ متروک است.‏» —‏ اِشَعْیا ۱:‏۸‏.‏

^۱۹ در میان اینهمه ویرانی،‏ «دختر صهیون» یعنی اورشلیم،‏ برپا خواهد ماند.‏ ولی همچون آلونکی در تاکستان یا کپر (‏ پرچین)‏ نگهبانی در مزرعهٔ خیار،‏ به نظر آسیب‌پذیر می‌آید.‏ محققی در قرن نوزدهم،‏ هنگام سفر بر روی نیل وقتی چشمش به آلونکهای مشابهی افتاد،‏ سخنان اِشَعْیا را به یاد آورد.‏ او این آلونکها را «فقط حصاری در مقابل باد شمال» می‌نامد.‏ وقت درو در یهودا،‏ این اتاقکها را به حال خود رها می‌کردند تا فرو ریزند.‏ اما اورشلیم با وجود ظاهر نحیفش از حملهٔ سپاهیان همیشه‌پیروز آشور،‏ جان سالم به در خواهد برد.‏

^۲۰ اِشَعْیا گفتهٔ نبوی خود را با این سخنان به پایان می‌برد:‏ ‏«اگر یَهُوَه صبایوت بقیّهٔ اندکی برای ما وانمی‌گذاشت،‏ مثل سُدُوم می‌شدیم و مانند [‏غَمورَه ] می‌گشتیم.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۱:‏۹ ‏)‏c یَهُوَه سرانجام به کمک یهودا آمده در مقابل آشور قد علم خواهد کرد.‏ یهودا برخلاف سُدُوم و غَمورَه،‏ از میان نخواهد رفت بلکه باقی خواهد ماند.‏

۲۱.‏ پس از نابودی اورشلیم به دست بابلیان،‏ چرا یَهُوَه ‹بقیّهٔ اندکی واگذاشت›؟‏

^۲۱ یهودا بیش از صد سال بعد،‏ دوباره مورد تهدید قرار گرفت.‏ افراد قوم از تأدیبی که توسط آشور بر آنها اِعمال شد درس نگرفته بودند.‏ «ایشان رسولان خدا را اهانت نمودند و کلام او را خوار شمرده،‏ انبیایش را استهزا نمودند.‏» در نتیجه،‏ «غضب خداوند بر قوم او افروخته شد،‏ به حدی که علاجی نبود.‏» (‏ ۲تواریخ ۳۶:‏۱۶‏)‏ نَبُوکَدْنَصَّر،‏ شهریار بابل،‏ یهودا را تسخیر کرد،‏ و این بار حتی چیزی «مثل سایه‌بان در تاکستان» نیز باقی نماند.‏ حتی اورشلیم نابود شد.‏ (‏ ۲تواریخ ۳۶:‏۱۷-‏۲۱‏)‏ با این حال،‏ یَهُوَه ‹بقیّهٔ اندکی واگذاشت.‏› با اینکه یهودا ۷۰ سال در تبعید به سر برد،‏ یَهُوَه بقای قوم و بخصوص دودمان داود را که مسیح موعود از آن می‌آمد،‏ تضمین کرد.‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ در قرن اول یَهُوَه چرا ‹بقیّهٔ اندکی واگذاشت›؟‏

^۲۲ اسرائیل در مقام قومِ عهدِ خدا،‏ در قرن اول بود که با بحران نهایی خود روبرو شد.‏ وقتی عیسی خود را به عنوان مسیح موعود معرفی کرد،‏ قوم او را از خود راندند،‏ در نتیجه یَهُوَه نیز آنها را از خود راند.‏ (‏ متّیٰ ۲۱:‏۴۳؛‏ ۲۳:‏۳۷-‏۳۹؛‏ یوحنّا ۱:‏۱۱‏)‏ حال آیا یَهُوَه دوباره قومی ویژه بر روی زمین برای خود اختیار خواهد کرد؟‏ آری.‏ پولس رسول نشان داد که اِشَعْیا ۱:‏۹ تحقق دیگری خواهد یافت.‏ این رسول در حالی که از ترجمهٔ سپتواجینت (‏ سبعینی)‏ نقل قول می‌کرد نوشت:‏ «چنانکه اِشَعْیا پیش‌اخبار نمود که ‹اگر ربّ‌الجنود برای ما نسلی نمی‌گذارد،‏ هر آینه مثل سُدُوم می‌شدیم و مانند غَمورَه می‌گشتیم.‏› » —‏ رومیان ۹:‏۲۹‏.‏

^۲۳ این بار بازماندگان را مسیحیان مسح‌شده‌ای تشکیل می‌دادند که به عیسی مسیح ایمان آورده بودند.‏ این افراد در ابتدا از یهودیان باایمان تشکیل می‌یافتند،‏ سپس غیریهودیانی که ایمان آوردند نیز بدانها پیوستند.‏ اینان در کنار یکدیگر اسرائیل جدیدی تشکیل دادند که همان «اسرائیل خدا» است.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۱۶؛‏ رومیان ۲:‏۲۹‏)‏ این «ذریّت» هنگامی که در سال ۷۰ د.‏م.‏،‏ سیستم یهودی نابود گشت همراه آن نابود نشد.‏ «اسرائیل خدا» حتی تا امروز نیز وجود دارد.‏ میلیونها نفر از افراد باایمان به آنها پیوسته‌اند.‏ این افراد از میان ملتهای گوناگونی هستند که «گروهی عظیم که هیچ کس ایشان را نتواند شمرد،‏ از هر امّت و قبیله و قوم و زبان» را تشکیل می‌دهند.‏ —‏ مکاشفه ۷:‏۹‏.‏

۲۴.‏ اگر بخواهیم از عظیمترین بحران تاریخ بشر نجات یابیم،‏ باید همگی چه موضوعی را مورد بررسی قرار دهیم؟‏

^۲۴ دنیا بزودی با نبرد حارمَجِدّون روبرو خواهد شد.‏ (‏ مکاشفه ۱۶:‏۱۴،‏ ۱۶‏)‏ با وجود آنکه این واقعه،‏ بحرانی عظیمتر از نابودی یهودا به دست آشوریان و یا بابلیان خواهد بود،‏ و ابعادی وسیعتر از تهاجم رومیان در سال ۷۰ د.‏م.‏ به یهودیه خواهد داشت،‏ بازماندگانی وجود خواهند داشت.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۱۴‏)‏ همین امر نشان می‌دهد که بررسی دقیق سخنان اِشَعْیا خطاب به یهودا،‏ برای همهٔ ما از اهمیت حیاتی برخوردار است!‏ این سخنان زندگی افراد باایمان آن زمان را نجات داد.‏ و به همین شکل زندگی مؤمنین امروز را نیز نجات خواهد بخشید.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰]‏

یهودا برخلاف سُدُوم و غَمورَه برای همیشه متروک نمی‌ماند