۳.‏ در اِشَعْیا ۴۵:‏۱-‏۳ الف فتوحات کورش با چه کلمات زنده‌ای توصیف شده است؟‏

^۳ ‏«‏خداوند به مسیح خویش یعنی به کورش که:‏ دست راست او را گرفتم تا به حضور وی امّت‌ها را مغلوب سازم و کمرهای پادشاهان را بگشایم تا درها را به حضور وی مفتوح نمایم و دروازه‌ها دیگر بسته نشود چنین می‌گوید که ‹من پیش روی تو خواهم خرامید و جای‌های ناهموار را هموار خواهم ساخت.‏ و درهای برنجین را شکسته،‏ پشت‌بندهای آهنین را خواهم برید.‏ و گنج‌های ظلمت و خزاین مخفی را به تو خواهم بخشید.‏› » —‏ اِشَعْیا ۴۵:‏۱-‏۳الف‏.‏

 ۴.‏ الف)‏ چرا یَهُوَه کورش را «مسیح» خود می‌نامد؟‏ ب)‏ یَهُوَه پیروزی کورش را چگونه تضمین می‌کند؟‏

^۴ یَهُوَه از طریق اِشَعْیا با کورش طوری سخن می‌گوید که گویی زنده است در حالی که کورش در روزگار اِشَعْیا هنوز تولّد نیافته است.‏ (‏ رومیان ۴:‏⁠۱۷‏)‏ چون یَهُوَه کورش را از پیش برای انجام وظیفه‌ای مشخص برگزیده است می‌توان او را «مسیح» یا مسح‌شدهٔ خدا نامید.‏ این مرد با راهنمایی خدا ملت‌ها را مغلوب و پادشاهان را ضعیف و بی‌دفاع خواهد ساخت.‏ سپس هنگام حمله به بابل،‏ یَهُوَه ترتیبی خواهد داد که دروازه‌های شهر برایش گشوده بمانند،‏ طوری که همچون دروازه‌های شکسته بی‌مصرف شوند.‏ خدا پیشاپیش کورش حرکت خواهد کرد و موانع را از سر راه وی برخواهد داشت.‏ لشکریان کورش سرانجام شهر را تسخیر و «خزاین مخفی» آن یعنی ثروت انبارشده در سرداب‌های تاریک شهر را تصاحب خواهند نمود.‏ این است آنچه اِشَعْیا پیشگویی می‌کند.‏ آیا سخنان وی به وقوع می‌پیوندد؟‏

 ۵،‏ ۶.‏ چه وقت و چگونه نبوّت مربوط به سقوط بابل تحقق می‌یابد؟‏

^۵ در سال ۵۳۹ ق.‏د.‏م.‏ یعنی حدود ۲۰۰ سال پس از نگارش این نبوّت به دست اِشَعْیا،‏ کورش واقعاً برای تسخیر بابل به پای دیوارهای آن شهر می‌آید.‏ (‏ اِرْمیا ۵۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ اما بابلیان اهمیتی نمی‌دهند زیرا گمان می‌کنند که شهرشان تسخیرناپذیر است.‏ دیوارهای سر به فلک کشیدهٔ آن بر خندق‌های عمیقی که از آب رود فرات پر شده‌اند سایه افکنده‌اند و بخشی از سیستم دفاعی شهر را تشکیل می‌دهند.‏ بیش از یکصد سال است که هیچ دشمنی موفق نشده بابل را غافلگیر بسازد و تصاحب نماید!‏ در واقع حکمران مقیم بابل،‏ بَلْشصَّر،‏ به قدری احساس امنیت می‌کند که با درباریان جشنی برپا داشته مشغول عیش و نوش است.‏ (‏ دانیال ۵:‏۱‏)‏ در آن شب یعنی شب بین پنجم و ششم اکتبر،‏ کورش موفق به تکمیل یک مانور نظامی استادانه می‌شود.‏

^۶ مهندسان کورش در محلی خارج از شهر بابل و بالای رود فرات،‏ کنارهٔ آن را حفر کرده،‏ مسیر آب را تغییر می‌دهند.‏ بدین ترتیب جریان آب به سَمت جنوب یعنی به سَمت شهر متوقف می‌شود.‏ چیزی نمی‌گذرد که سطح آب رود در داخل و اطراف بابل به قدری پایین می‌آید که سپاهیان کورش می‌توانند پیاده از میان آب و در امتداد بستر رودخانه به دل شهر راه یابند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۴:‏۲۷؛‏ اِرْمیا ۵۰:‏۳۸‏)‏ جالب آنکه درست مطابق پیشگویی اِشَعْیا دروازه‌های مشرف به رودخانه باز هستند.‏ نیروهای کورش به داخل بابل هجوم می‌برند،‏ قصر را تسخیر می‌کنند و بَلْشصَّر پادشاه را به قتل می‌رسانند.‏ (‏ دانیال ۵:‏⁠۳۰‏)‏ یکشبه همه چیز به پایان می‌رسد.‏ بابل سقوط می‌کند و نبوّت یَهُوَه کلمه به کلمه تحقق می‌یابد.‏

چرا کورش مورد لطف یَهُوَه قرار می‌گیرد؟‏

 ۸.‏ یکی از دلایل اینکه یَهُوَه کورش را بر بابل پیروز ساخت کدام است؟‏

^۸ یَهُوَه پس از معرفی فاتح بابل و چگونگی تسخیر آن شهر یکی از دلایل پیروزی بخشیدن به کورش را توضیح می‌دهد و در حالی که به شکل نبوی با کورش گفتگو می‌کند،‏ می‌گوید علت این امر آن است که ‏«بدانی که من یَهُوَه که تو را به اسمت خوانده‌ام خدای اسرائیل می‌باشم.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۴۵:‏۳ب ‏)‏ بجاست که حکمرانِ چهارمین قدرت جهانیِ تاریخِ کتاب مقدّس اذعان کند که بزرگ‌ترین پیروزی او،‏ حاصل حمایت شخصی است بسیار بزرگ‌تر از وی یعنی یَهُوَه،‏ سلطان عالَم.‏ کورش باید بپذیرد کسی که او را فرا خوانده یا به عبارت دیگر به او مأموریت داده است یَهُوَه،‏ خدای اسرائیل می‌باشد.‏ بر طبق گزارش کتاب مقدّس کورش حقیقتاً اذعان می‌کند که پیروزی عظیم خویش را مدیون یَهُوَه است.‏ —‏ عَزْرا ۱:‏⁠۲،‏ ۳‏.‏