فصل ۲۲

پیشگویی «کار عجیب» یَهُوَه به قلم اِشَعْیا

اِشَعْیا ۲۸:‏⁠۱–‏​۲۹:‏۲۴

 ۱،‏ ۲.‏ چرا اسرائیل و یهودا احساس امنیت می‌کنند؟‏

اسرائیل و یهودا اندک زمانی احساس امنیت می‌کنند.‏ رهبران آنان با ملتهای بزرگتر و قویتر پیمان سیاسی بسته‌اند تا به گمان خود در مقابل خطر محفوظ بمانند.‏ سامره،‏ پایتخت اسرائیل،‏ به همسایهٔ خود سوریه پناه آورده است،‏ و اورشلیم،‏ پایتخت یهودا،‏ به آشوریان سنگدل امید بسته است.‏

^۲ برخی از اهالی پادشاهی شمال در حالی که به متحدان سیاسی جدید خود تکیه دارند،‏ و هنوز به پرستش گوساله‌های طلایی مشغولند انتظار دارند که یَهُوَه از آنها حمایت کند.‏ اهالی یهودا نیز پیش خود استدلال می‌کنند که چون معبد یَهُوَه در اورشلیم یعنی پایتخت آن سرزمین واقع است،‏ پس مورد حمایت وی قرار دارند.‏ اما رویدادهای غیرمترقبه‌ای در انتظار هر دوی این ملتهاست.‏ اِشَعْیا به الهام یَهُوَه تحولاتی را که براستی برای قومِ خودسرِ یَهُوَه عجیب خواهد بود،‏ پیشگویی می‌کند.‏ سخنان او برای روزگار ما نیز حاوی درسهایی حیاتی است.‏

‏«میگساران اِفرایم»‏

 ۳،‏ ۴.‏ پادشاهی شمالی اسرائیل به چه چیز افتخار می‌کند؟‏

^۳ اِشَعْیا نبوت خود را با این کلمات تکان‌دهنده آغاز می‌کند:‏ ‏«وای بر تاج تکبّر میگساران اِفرایم و بر گل پژمردهٔ زیبایی جلال وی،‏ که بر سر وادی بارور مغلوبان شراب است.‏ اینک خداوند کسی زورآور و توانا دارد که مثل تگرگ شدید .‏ .‏ .‏ آن را به زور بر زمین خواهد انداخت.‏ و تاج تکبّر میگساران اِفرایم زیر پایها پایمال خواهد شد.‏» —‏ اِشَعْیا ۲۸:‏⁠۱-‏۳‏.‏

^۴ نام اِفرایم،‏ یعنی برجسته‌ترین سِبط از اسباط دهگانه،‏ به صورت نمایندهٔ تمامی پادشاهی اسرائیل درآمده است.‏ سامره،‏ پایتخت آن در محلی زیبا مشرف بر «سر وادی بارور» واقع است.‏ رهبران اِفرایم به این ‹تاج تکبّر› که مستقل از پادشاهی خاندان داود در اورشلیم است،‏ افتخار می‌کنند.‏ اما آنها ‹میگسار› هستند زیرا به دلیل پیمانی که با سوریه علیه یهودا بسته‌اند،‏ از لحاظ روحانی مست گشته‌اند.‏ غافل از آنکه بزودی هر آنچه عزیز می‌دارند زیر پای مهاجمان پایمال خواهد گشت.‏ —‏ با اِشَعْیا ۲۹:‏۹ مقایسه شود.‏

 ۵.‏ چرا می‌توان وضعیت اسرائیل را بی‌ثبات و متزلزل دانست،‏ اما اِشَعْیا چه امیدی می‌دهد؟‏

^۵ اِفرایم متوجه وضعیت بی‌ثبات و متزلزل خویش نیست.‏ اِشَعْیا در ادامه می‌گوید:‏ ‏«گل پژمردهٔ زیبایی جلال وی که بر سر وادی بارور است مثل نوبر انجیرها قبل از تابستان خواهد بود که چون بیننده آن را بیند وقتی که هنوز در دستش باشد آن را فرو می‌برد.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۴ ‏)‏ اِفرایم همچون لقمهٔ چربی که در یک آن بلعیده می‌شود،‏ به چنگ آشور خواهد افتاد.‏ آیا راه گریزی برای وی وجود دارد؟‏ این نبوتِ داوریِ اِشَعْیا نیز همچون بسیاری از نبوتهای دیگرش با امید همراه است.‏ درست است که آن ملت سقوط می‌کند اما به یاری یَهُوَه افراد باایمانی که در میان آن وجود دارد نجات خواهند یافت.‏ ‏«یَهُوَه صبایوت به جهت بقیّه قوم خویش تاج جلال و افسر جمال خواهد بود.‏ و روح انصاف برای آنانی که به داوری می‌نشینند و قوّت برای آنانی که جنگ را به دروازه‌ها بر می‌گردانند (‏ خواهد بود)‏.‏» —‏ اِشَعْیا ۲۸:‏⁠۵،‏ ۶‏.‏

‏‹اینان گمراه شده‌اند›‏

 ۶.‏ اسرائیل چه وقت سقوط می‌کند،‏ و چرا یهودا نباید از این بابت خشنود شود؟‏

^۶ روز جزای سامره در سال ۷۴۰ ق.‏د.‏م.‏ فرا می‌رسد.‏ در آن سال آشوریان آن سرزمین را ویران می‌سازند و پادشاهی شمال،‏ دیگر به صورت یک کشور مستقل کمر راست نخواهد ساخت.‏ چه بر سر یهودا خواهد آمد؟‏ آشوریان به آن سرزمین هجوم خواهند آورد،‏ و پس از آن بابلیان پایتختش را نابود خواهند ساخت.‏ اما در طی دوران زندگی اِشَعْیا،‏ معبد و کهانتِ یهودا باقی خواهد ماند و انبیای آن همچنان نبوت خواهند کرد.‏ آیا یهودا باید از زوال آیندهٔ همسایهٔ شمالی خود خشنود شود؟‏ به هیچ وجه!‏ یَهُوَه به دلیل نافرمانی و بی‌ایمانی یهودا و رهبرانش آنان را نیز جزا خواهد داد.‏

 ۷.‏ رهبران یهودا از چه نظر مست شده‌اند و عواقب آن چیست؟‏

^۷ اِشَعْیا در پیام خود یهودا را مخاطب قرار داده به سخنان خود چنین ادامه می‌دهد:‏ ‏«و لکن اینان نیز از شراب گمراه شده‌اند و از مسکرات سرگشته گردیده‌اند.‏ هم کاهن و هم نبی از مسکرات گمراه شده‌اند و از شراب بلعیده گردیده‌اند.‏ از مسکرات سرگشته شده‌اند و در رؤیا گمراه گردیده‌اند و در داوری مبهوت گشته‌اند.‏ زیرا که همهٔ سفره‌ها از قی و نجاست پر گردیده و جایی نمانده است.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۷،‏ ۸ ‏)‏ براستی که چقدر نفرت‌انگیز است!‏ مستی در خانهٔ خدا خود عمل زشتی است،‏ اما این کاهنان و انبیا از لحاظ روحانی مست شده‌اند،‏ بدین معنی که اطمینان بیش از حد به متحدان انسانی ذهن آنها را تار ساخته است.‏ آنان خود را فریب داده،‏ گمان می‌کنند که شیوهٔ عملشان تنها راه کارساز است،‏ و شاید حتی پیش خود تصور می‌کنند در صورتی که حمایت یَهُوَه کافی نباشد،‏ اتحادشان با کشورهای دیگر به یاریشان خواهد آمد.‏ در آن حالت مستی روحانی،‏ از دهان این رهبران مذهبی سخنانی تنفرانگیز و ناپاک بیرون می‌ریزد که شدت بی‌ایمانی‌شان را به وعده‌های یَهُوَه نشان می‌دهد.‏

 ۸.‏ واکنش رهبران یهودا در مقابل پیام اِشَعْیا چیست؟‏

^۸ واکنش رهبران یهودا در مقابل هشدارهای یَهُوَه چیست؟‏ آنها اِشَعْیا را ریشخند کرده،‏ او را متهم می‌کنند به اینکه با ایشان همچون کودکان نوزاد سخن می‌گوید:‏ ‏«کدام را معرفت خواهد آموخت و اخبار را به که خواهد فهمانید؟‏ آیا نه آنانی را که از شیر باز داشته و از پستانها گرفته شده‌اند؟‏ زیرا که حکم بر حکم و حکم بر حکم،‏ قانون بر قانون و قانون بر قانون اینجا اندکی و آنجا اندکی خواهد بود.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۹،‏ ۱۰ ‏)‏ سخنان اِشَعْیا در نظر آنان تکراری و عجیب می‌نماید.‏ او مرتباً یک مطلب را تکرار می‌کند و می‌گوید:‏ ‹این است حکم یَهُوَه!‏ این است حکم یَهُوَه!‏ این است قانون یَهُوَه!‏ این است قانون یَهُوَه!‏›‏a اما یَهُوَه بزودی با اهالی یهودا با عمل،‏ ‏«تکلّم»‏ خواهد کرد.‏ او لشکریان بابل را علیه آنان گسیل خواهد داشت،‏ یعنی مردانی که حقیقتاً به زبانی بیگانه سخن می‌گویند.‏ این لشکریان بی‌شک ‹حکم بر حکمِ› یَهُوَه را اجرا خواهند کرد و یهودا سقوط خواهد نمود.‏ ‏—‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۱۱-‏۱۳ خوانده شود.‏

میگساران روحانی امروز

 ۹،‏ ۱۰.‏ چه وقت و چگونه سخنان اِشَعْیا برای نسلهای پس از او معنا یافت؟‏

^۹ آیا نبوتهای اِشَعْیا فقط در مورد اسرائیل باستان و یهودا تحقق یافت؟‏ خیر،‏ هم عیسی و هم پولس از اِشَعْیا نقل قول کرده و سخنان او را در مورد مردم معاصر خود صادق دانستند.‏ (‏ اِشَعْیا ۲۹:‏⁠۱۰،‏ ۱۳؛‏ متّیٰ ۱۵:‏⁠۸،‏ ۹؛‏ رومیان ۱۱:‏⁠۸‏)‏ امروزه نیز با وضعیتی مشابه وضعیت روزگار اِشَعْیا روبرو هستیم.‏

^۱۰ این بار،‏ رهبران مذهبی جهان مسیحیت هستند که به سیاستمداران تکیه می‌کنند.‏ آنها مانند میگساران اسرائیل و یهودا،‏ با بی‌ثباتی تلوتلو می‌خورند و در امور سیاسی دخالت می‌کنند و از اینکه به اصطلاح،‏ بزرگان دنیا با آنها مشورت می‌کنند شادی می‌نمایند.‏ به جای حقیقتِ نابِ کتاب مقدس،‏ سخنان ناپاک به زبان می‌آورند.‏ نمی‌توان آنها را راهنمایان مطمئنی برای انسانها شمرد،‏ چرا که بینایی روحانی‌شان تیره و تار گشته است.‏ —‏ متّیٰ ۱۵:‏⁠۱۴‏.‏

۱۱.‏ رهبران جهان مسیحیت از بشارت ملکوت خدا چه استقبالی کرده‌اند؟‏

^۱۱ هنگامی که شاهدان یَهُوَه توجه رهبران جهان مسیحیت را به سوی ملکوت خدا به عنوان تنها امید حقیقی برای بشر جلب می‌کنند،‏ این رهبران چه واکنشی از خود نشان می‌دهند؟‏ آنها معنی این کار را درک نمی‌کنند.‏ در نظر آنان،‏ شاهدان حکم کودکان خردسالی را دارند که مرتب یک مطلب را تکرار می‌کنند.‏ رهبران مذهبی به این پیام‌آوران به چشم حقارت می‌نگرند و آنان را ریشخند می‌کنند.‏ آنها نیز همچون یهودیان روزگار عیسی،‏ نه خود خواهان ملکوت خدا هستند و نه مایلند که گله‌هایشان چیزی در این باره بشنوند.‏ (‏ متّیٰ ۲۳:‏۱۳‏)‏ به این خاطر،‏ به آنها تذکر داده می‌شود که یَهُوَه همیشه از طریق پیام‌آوران بی‌آزار خود تکلّم نخواهد کرد،‏ بلکه زمانی فرا خواهد رسید که کسانی که تابعیت ملکوت خدا را نپذیرند ‹منکسر می‌گردند و به دام افتاده،‏ گرفتار می‌شوند.‏› آری،‏ چنین افرادی یکسره نابود می‌گردند.‏

‏‹عهد با موت›‏

۱۲.‏ ‹عهدی› که یهودا به گمان خود ‹با موت بسته است› چیست؟‏

^۱۲ اِشَعْیا در ادامه اعلام می‌کند:‏ ‏«ای مردان .‏ .‏ .‏ گفته‌اید با موت عهد بسته‌ایم و با هاویه همداستان شده‌ایم،‏ پس چون تازیانهٔ مهلک بگذرد به ما نخواهد رسید زیرا که دروغها را ملجای خود نمودیم و خویشتن را زیر مکر مستور ساختیم.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۱۴،‏ ۱۵ ‏)‏ رهبران یهودا با غرور مدعی‌اند که متحدین سیاسی‌شان عامل پیروزی آنان خواهند بود.‏ آنان پیش خود گمان می‌کنند که ‹با موت عهد بسته‌اند› تا به سراغشان نیاید.‏ غافل از آنکه پناهگاه سست‌شان حافظ آنان نخواهد بود.‏ قراردادهای آنان برای اتحاد دروغ است.‏ به همین ترتیب در دوران ما نیز هنگامی که یَهُوَه جهان مسیحیت را داوری می‌کند،‏ رابطهٔ نزدیک جهان مسیحیت با رهبران دنیا نجاتش نخواهد داد و نابودی حتمی در انتظارش است.‏ —‏ مکاشفه ۱۷:‏⁠۱۶،‏ ۱۷‏.‏

۱۳.‏ «سنگ آزموده» کیست،‏ و چگونه جهان مسیحیت او را رد کرده است؟‏

^۱۳ پس این رهبران مذهبی باید به کجا روی آورند؟‏ اِشَعْیا در اینجا وعدهٔ یَهُوَه را عنوان می‌کند:‏ ‏«اینک در صهیون سنگ بنیادی نهادم یعنی سنگ آزموده و سنگ زاویه‌ای گرانبها و اساس محکم پس هر که ایمان آورد تعجیل نخواهد نمود.‏ و انصاف را ریسمان می‌گردانم و عدالت را ترازو و تگرگ ملجای دروغ را خواهد رُفْت و آبها ستر را خواهد برد.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۱۶،‏ ۱۷ ‏)‏ اندکی پس از آنکه اِشَعْیا این سخنان را به زبان می‌آورد،‏ حِزْقیّا،‏ پادشاهِ باایمان بر تخت صهیون می‌نشیند.‏ تخت پادشاهی وی را یَهُوَه نجات می‌بخشد نه همسایگانش.‏ با این حال این سخنان الهام‌شده در مورد حِزْقیّا تحقق نمی‌یابند.‏ پِطْرُس رسول به نقل از اِشَعْیا نشان داد که عیسی مسیح،‏ یعنی یکی از اخلاف دور حِزْقیّا،‏ آن «سنگ آزموده» است و هر شخصی که به او ایمان ورزد نباید ترسی به خود راه دهد.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏⁠۶‏)‏ چقدر باعث تأسف است که رهبران جهان مسیحیت،‏ در حالی که خود را مسیحی می‌خوانند دست به کاری زده‌اند که عیسی از انجام آن خودداری کرد!‏ آنها به جای آنکه منتظر شوند تا یَهُوَه ملکوت خود را تحت پادشاهی عیسی مسیح برپا سازد،‏ در پی کسب قدرت و مقام در این دنیا می‌باشند.‏ —‏ متّیٰ ۴:‏⁠۸-‏۱۰‏.‏

۱۴.‏ ‹عهدی› که یهودا ‹با موت بسته است› چه وقت باطل خواهد شد؟‏

^۱۴ هنگامی که «تازیانهٔ شدید» لشکریان بابل از آن سرزمین بگذرد،‏ یَهُوَه نشان خواهد داد که پناهگاه سیاسی یهودا دروغین است.‏ او می‌گوید:‏ ‏«عهد شما با موت باطل خواهد شد .‏ .‏ .‏ چون تازیانهٔ شدید بگذرد شما از آن پایمال خواهید شد.‏ هر وقت که بگذرد .‏ .‏ .‏ فهمیدن اخبار باعث هیبت محض خواهد شد.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۱۸،‏ ۱۹ ‏)‏ آری،‏ عاقبتِ کسانی که ادعا می‌کنند به یَهُوَه خدمت می‌کنند اما به قراردادهای اتحاد با دولتها اتکا می‌کنند،‏ برای ما درس عبرت بزرگی است.‏

۱۵.‏ اِشَعْیا نارسایی حفاظ یهودا را به چه چیزی تشبیه می‌کند؟‏

^۱۵ وضعیت رهبران یهودا بدین صورت است:‏ ‏«بستر کوتاه‌تر است از آنکه کسی بر آن دراز شود و لحاف تنگ‌تر است از آنکه کسی خویشتن را بپوشاند.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۲۰ ‏)‏ مانند آن است که در بستر برای استراحت دراز کشیده‌اند اما دریغا!‏ یا پاهایشان بیرون از لحاف می‌ماند یا وقتی پاها را در شکم جمع می‌کنند بدنشان از لحاف کم‌عرض بیرون می‌افتد.‏ این توصیفی است از وضعیت نابسامان روزگار اِشَعْیا.‏ امروزه نیز هر فردی که به دروغِ جهان مسیحیت پناه برد با چنین وضعیتی روبرو خواهد شد.‏ برخی از رهبران مذهبی جهان مسیحیت با دخالت در امور سیاسی،‏ دست خود را به خون قربانیان فجایعی همچون پاکسازیهای قومی و قتل‌عامها آلوده ساخته‌اند.‏ براستی که اعمالشان نفرت‌انگیز است!‏

‏«کار عجیب» یَهُوَه

۱۶.‏ «کار عجیب» یَهُوَه چیست،‏ و چرا این کار غریب است؟‏

^۱۶ سرانجام،‏ اوضاع کاملاً خلاف انتظار رهبران مذهبی یهودا خواهد شد.‏ یَهُوَه با میگساران روحانی یهودا کاری عجیب خواهد کرد.‏ ‏«‏خداوند چنانکه در کوه فَراصِیم (‏ کرد)‏ خواهد برخاست و چنانکه در وادی جِبْعُون (‏ نمود)‏ خشمناک خواهد شد،‏ تا کار خود یعنی کار عجیب خود را بجا آورد و عمل خویش یعنی عمل غریب خویش را به انجام رساند.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۲۱ ‏)‏ یَهُوَه در روزگار داود پادشاه پیروزیهای بزرگی در مقابل فلسطیان در کوه فَراصِیم و وادی جِبْعُون نصیب قومش ساخته بود.‏ (‏ ۱تواریخ ۱۴:‏⁠۱۰-‏۱۶‏)‏ در روزگار یوشَع،‏ او حتی خورشید را بر سر جِبْعُون از حرکت باز داشت تا پیروزی اسرائیل بر اَموریان کامل گردد.‏ (‏ یوشَع ۱۰:‏⁠۸-‏۱۴‏)‏ این کار وی بسیار عجیب بود!‏ حال نیز یَهُوَه دوباره وارد نبرد می‌شود اما این بار بر ضد کسانی که ادعا می‌کنند قوم وی می‌باشند.‏ آیا چیزی عجیب و غریب‌تر از این ممکن است؟‏ بخصوص که اورشلیم مرکز پرستش یَهُوَه و شهر پادشاه مسح‌شدهٔ وی می‌باشد.‏ تاکنون دودمان پادشاهی داود در اورشلیم سرنگون نشده است.‏ با این وصف،‏ یَهُوَه بی‌شک «کار عجیب» خود را به انجام خواهد رساند.‏ —‏ با حَبَقُّوق ۱:‏⁠۵-‏۷ مقایسه شود.‏

۱۷.‏ آیا استهزای نبوت اِشَعْیا تأثیری در تحقق آن ایجاد می‌کند؟‏

^۱۷ از این جهت،‏ اِشَعْیا چنین هشدار می‌دهد:‏ ‏«پس الآن استهزا منمایید مبادا بندهای شما محکم گردد،‏ زیرا هلاکت و تقدیری را که از جانب خداوند یَهُوَه صبایوت بر تمامی زمین می‌آید شنیده‌ام.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۲۲ ‏)‏ با وجود استهزای این رهبران،‏ پیام اِشَعْیا حقیقت محض است.‏ زیرا آن را از یَهُوَه یعنی کسی که آن رهبران با او عهد بسته‌اند،‏ شنیده است.‏ به همین شکل امروز نیز،‏ رهبران مذهبی جهان مسیحیت هنگامی که مطالبی در مورد «کار عجیب» یَهُوَه می‌شنوند آن را استهزا می‌نمایند و حتی به شاهدان یَهُوَه حملهٔ لفظی می‌نمایند.‏ معهذا پیام شاهدان یَهُوَه حقیقت است و برگرفته از کتاب مقدس یعنی کتابی که این رهبران مدعی نمایندگی آن هستند.‏

۱۸.‏ اِشَعْیا چگونه نشان می‌دهد که یَهُوَه در هنگام تأدیب تعادل را حفظ می‌کند؟‏

^۱۸ یَهُوَه افرادی را که از این رهبران پیروی نکنند،‏ اصلاح خواهد کرد و دوباره مورد لطف خود قرار خواهد داد.‏ ‏(‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۲۳-‏۲۹ خوانده شود.‏‏)‏ همانطور که یک زارع با احتیاط بیشتری دانه‌های ظریفی همچون زیره را خرمن‌کوبی می‌کند،‏ یَهُوَه نیز هنگام تأدیب،‏ فرد و شرایط او را در نظر می‌گیرد.‏ او هیچگاه بی‌هدف یا ستمگرانه عمل نمی‌کند بلکه همیشه احتمال بازگشت شخص خطاکار را در نظر می‌گیرد.‏ آری،‏ اگر افرادی باشند که به درخواست یَهُوَه پاسخ مثبت دهند،‏ برایشان جای امیدواری وجود دارد.‏ به همین ترتیب در روزگار ما نیز سرنوشت جهان مسیحیت به طور کلی قلم زده شده است،‏ اما هر فردی که تابعیت ملکوت یَهُوَه را بپذیرد می‌تواند از کیفر آینده بگریزد.‏

وای بر اورشلیم!‏

۱۹.‏ اورشلیم از چه جهت همچون «آتشدان مذبح» می‌شود و این واقعه چه وقت و چگونه روی می‌دهد؟‏

^۱۹ یَهُوَه سپس چنین ادامه می‌دهد:‏ ‏«وای بر اَریئیل!‏ وای بر اَریئیل!‏ شهری که داود در آن خیمه زد.‏ سال بر سال مزید کنید و عیدها دور زنند.‏ و من اَریئیل را به تنگی خواهم انداخت و ماتم و نوحه‌گری خواهد بود و آن برای من مثل اَریئیل خواهد بود.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۹:‏⁠۱،‏ ۲ ‏)‏ «اَریئیل» احتمالاً به معنی «آتشدان مذبح خدا» است و در اینجا از قرار معلوم به اورشلیم اطلاق شده است.‏ چون معبد و مذبحِ قربانی در آن شهر واقع است.‏ یهودیان همچنان اعیاد و مراسم تقدیم قربانی را در آنجا به جا می‌آورند،‏ اما یَهُوَه هیچ علاقه‌ای به شیوهٔ پرستش آنها ندارد.‏ (‏ هوشَع ۶:‏⁠۶‏)‏ او حتی حکم می‌کند که آن شهر به این مفهوم «اَریئیل» یا آتشدان مذبح شود که همانند مذبح از آن خون جاری گشته،‏ به آتش کشیده خواهد شد.‏ یَهُوَه حتی توضیح می‌دهد که این امر چگونه روی خواهد داد:‏ ‏«بر تو به هر طرف اردو زده،‏ تو را به باره‌ها محاصره خواهم نمود و منجنیقها بر تو خواهم افراشت.‏ و به زیر افکنده شده،‏ از زمین تکلّم خواهی نمود و کلام تو از میان غبار پست خواهد گردید.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۹:‏⁠۳،‏ ۴ ‏)‏ این نبوت در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ در مورد یهودا و اورشلیم به تحقق می‌رسد.‏ در آن سال لشکریان بابل شهر را محاصره و نابود می‌سازند و معبد را به آتش می‌کشند.‏ در آن وقت اورشلیم ویران گشته،‏ با خاک یکسان می‌شود.‏

۲۰.‏ عاقبت دشمنان خدا چه خواهد بود؟‏

^۲۰ تا فرا رسیدن آن تاریخِ سرنوشت‌ساز،‏ گاه‌بگاه پادشاهانی در یهودا بر تخت سلطنت می‌نشینند که مطیع شریعت یَهُوَه هستند.‏ دربارهٔ دوران سلطنت چنین پادشاهانی چه می‌توان گفت؟‏ یَهُوَه برای قومش می‌جنگد.‏ با اینکه دشمن ممکن است همهٔ آن سرزمین را تسخیر کند،‏ اما به ‏‹گَرد نرم›‏ و ‏«کاه»‏ مبدل می‌گردد.‏ یَهُوَه در زمانی که صلاح بداند آنها را ‏«با رعد و زلزله و صوت عظیم و گردباد و طوفان و شعلهٔ آتش سوزنده»‏ پراکنده می‌سازد.‏ ‏—‏ اِشَعْیا ۲۹:‏⁠۵،‏ ۶‏.‏

۲۱.‏ تشبیهی که در اِشَعْیا ۲۹:‏⁠۷،‏ ۸ آمده است را شرح بده.‏

^۲۱ ارتشهای مهاجم شاید مشتاقانه منتظر چپاول و غارت اورشلیم و جمع‌آوری حریصانهٔ غنیمت باشند.‏ اما آب راحت از گلویشان پایین نخواهد رفت!‏ دشمنان یهودا همچون کسی خواهند بود که از گرسنگی رو به موت است و خواب می‌بیند در جشنی مشغول عیش و نوش است اما گرسنه‌تر از پیش از خواب برمی‌خیزد؛‏ دشمنان یهودا از جشنی که آنقدر چشم‌براه آن هستند لذتی نخواهند برد.‏ ‏(‏ اِشَعْیا ۲۹:‏⁠۷،‏ ۸ خوانده شود.‏‏)‏ در روزگار پادشاهی حِزْقیّای باایمان هنگامی که سپاهیان آشور زیر فرمان سَنْخاریب قصد حمله به اورشلیم را داشتند چه بر سرشان آمد؟‏ (‏ اِشَعْیا،‏ بابهای ۳۶ و ۳۷‏)‏ یک‌شبه و بدون دخالت بشر،‏ دستگاه جنگی هولناک آشور عقب رانده شد.‏ ۰۰۰‏,‏۱۸۵ نفر از مردان جنگی آن به هلاکت رسیدند!‏ به همین ترتیب هنگامی که دستگاه جنگی جوج از ماجوج در آیندهٔ نزدیک بر ضد قوم یَهُوَه صف‌آرایی کند،‏ پیروزی را فقط در رؤیا خواهد دید.‏ —‏ حِزْقِیال ۳۸:‏۱۰-‏۱۲؛‏ ۳۹:‏⁠۶،‏ ۷‏.‏

۲۲.‏ مستی روحانی یهودا چه تأثیری بر آن سرزمین دارد؟‏

^۲۲ زمانی که اِشَعْیا این بخش از نبوتش را ذکر می‌کند،‏ رهبران یهودا از ایمان استوار حِزْقیّا برخوردار نیستند.‏ آنها با پیمانهای اتحادی که با ملل کافر منعقد ساخته‌اند،‏ به مستی روحانی دچار گشته‌اند.‏ ‏«درنگ کنید و متحیّر باشید و تمتّع برید و کور باشید.‏ ایشان مست می‌شوند لیکن نه از شراب و نوان می‌گردند امّا نه از مسکرات.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۹:‏۹ ‏)‏ این رهبران قادر نیستند اهمیت رؤیایی را که یَهُوَه به نبی حقیقی خود الهام کرده است،‏ درک کنند.‏ اِشَعْیا می‌گوید:‏ ‏«زیرا خداوند بر شما روح خواب سنگین را عارض گردانیده،‏ چشمان شما را بسته است.‏ و انبیا و رؤسای شما یعنی رائیان را محجوب کرده است.‏ و تمامی رؤیا برای شما مثل کلام تومار مختوم گردیده است که آن را به کسی که خواندن می‌داند داده،‏ می‌گویند:‏ این را بخوان و او می‌گوید:‏ نمی‌توانم چونکه مختوم است.‏ و آن طومار را به کسی که خواندن نداند داده،‏ می‌گویند این را بخوان و او می‌گوید خواندن نمی‌دانم.‏» —‏ اِشَعْیا ۲۹:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

۲۳.‏ چرا یَهُوَه از یهودا بازخواست خواهد کرد و چگونه این بازخواست صورت خواهد گرفت؟‏

^۲۳ رهبران مذهبی یهودا خود را از لحاظ روحانی دانا می‌دانند،‏ اما یَهُوَه را ترک کرده‌اند.‏ آنها به جای تعالیم یَهُوَه عقاید منحرف خویش را در مورد درستی و نادرستی آموزش می‌دهند و با این کار می‌خواهند از یک طرف اعمالِ از روی بی‌ایمانی و کارهای غیراخلاقی‌شان را و از طرف دیگر بی‌عنایتی خدا نسبت به قوم را توجیه کنند.‏ یَهُوَه به وسیلهٔ ‹عملی عجیب و غریب› از آنها به دلیل ریاکاری‌شان بازخواست خواهد کرد،‏ زیرا می‌گوید:‏ ‏«چونکه این قوم از دهان خود به من تقرّب می‌جویند و به لبهای خویش مرا تمجید می‌نمایند امّا دل خود را از من دور کرده‌اند و ترس ایشان از من وصیّتی است که از انسان آموخته‌اند،‏ بنابراین اینک من بار دیگر با این قوم عمل عجیب و غریب بجا خواهم آورد و حکمت حکیمان ایشان باطل و فهم فهیمان ایشان مستور خواهد شد.‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۹:‏۱۳،‏ ۱۴ ‏)‏ حکمت و فهمِ یهودایی هنگامی نابود خواهد شد که یَهُوَه کل سیستم مرتد مذهبی آن سرزمین را به دست قدرت جهانی بابل نابود سازد.‏ در قرن اول نیز رهبران یهودی که خود را حکیم می‌دانستند و قوم یهود را به انحراف کشانیدند،‏ به چنین عقوبتی دچار گشتند.‏ در روزگار ما سرنوشت مشابهی در انتظار جهان مسیحیت است.‏ —‏ متّیٰ ۱۵:‏⁠۸،‏ ۹؛‏ رومیان ۱۱:‏⁠۸‏.‏

۲۴.‏ چگونه اهالی یهودا نشان می‌دهند که از خدا ترس ندارند؟‏

^۲۴ رهبران لاف‌زن یهودا گمان می‌کنند که می‌توانند با نیرنگ پرستش حقیقی را همچنان به انحراف بکشانند.‏ آیا واقعاً چنین است؟‏ اِشَعْیا نقاب از چهرهٔ آنها برکشیده،‏ نشان می‌دهد که از خدا ترس ندارند و از اینرو حکمتشان حکمت حقیقی نیست:‏ ‏«وای بر آنانی که مشورت خود را از خداوند بسیار عمیق پنهان می‌کنند و اعمال ایشان در تاریکی می‌باشد و می‌گویند:‏ ‹کیست که ما را ببیند و کیست که ما را بشناسد؟‏› ای زیر و زبر کنندگان هر چیز!‏ آیا کوزه‌گر مثل گل محسوب شود یا مصنوع دربارهٔ صانع خود گوید مرا نساخته است و یا تصویر دربارهٔ مصوّرش گوید که فهم ندارد؟‏»‏ (‏ اِشَعْیا ۲۹:‏۱۵،‏ ۱۶‏؛‏ با مزمور ۱۱۱:‏۱۰ مقایسه شود.‏)‏ هر چقدر گمان کنند که خود را پنهان ساخته‌اند باز هم در مقابل چشمان خدا «برهنه و منکشف» می‌باشند.‏ —‏ عبرانیان ۴:‏⁠۱۳‏.‏

‏‹کرّان خواهند شنید›‏

۲۵.‏ از چه جهت می‌توان گفت که «کرّان» خواهند شنید؟‏

^۲۵ افرادی که ایمان بورزند نجات می‌یابند.‏ ‏(‏ اِشَعْیا ۲۹:‏۱۷-‏۲۴ خوانده شود؛‏ با لوقا ۷:‏⁠۲۲ مقایسه شود.‏)‏ ‏«کرّان کلام کتاب»‏ پیام کلام خدا ‏«را خواهند شنید.‏»‏ آری،‏ در اینجا سخن از شفای قوهٔ شنوایی نیست،‏ بلکه منظور شفای روحانی است.‏ اِشَعْیا بار دیگر به برپایی ملکوت مسیحایی و برقراری مجدد پرستش حقیقی بر روی زمین،‏ تحت فرمان مسیح اشاره می‌کند.‏ این رویدادها در روزگار ما صورت پذیرفته‌اند،‏ و میلیونها نفر از افراد صادق خود را در اختیار یَهُوَه گذارده‌اند تا آنها را اصلاح کند و می‌آموزند که چگونه او را تمجید نمایند.‏ براستی که نبوت فوق تحققی شگرف یافته است!‏ سرانجام،‏ روزی فرا خواهد رسید که همه یعنی تک‌تک موجوداتی که روح حیات در آنهاست،‏ یَهُوَه را تمجید و نامش را تقدیس خواهند کرد.‏ —‏ مزمور ۱۵۰:‏۶‏.‏

۲۶.‏ امروزه «کرّان» از چه یادآوریهای روحانیی آگاه می‌شوند؟‏

^۲۶ چنین ‹کرّانی› که امروزه کلام خدا را می‌شنوند چه می‌آموزند؟‏ آنها می‌آموزند که همهٔ مسیحیان،‏ بویژه کسانی که در جماعت سرمشق دیگران هستند،‏ باید با دقت تمام مراقب باشند که ‹از شراب گمراه› نشوند.‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۷‏)‏ علاوه بر این،‏ نباید هیچگاه از شنیدن یادآوریهای خدا که به آنها دیدی روحانی در همهٔ امور می‌دهند،‏ خسته شوند.‏ مسیحیان تا حد امکان از مقامات دولتی تابعیت می‌کنند و از برخی خدمات آنان برخوردار می‌شوند،‏ اما می‌دانند که یَهُوَه خداست که می‌تواند آنان را نجات بخشد نه این حکومتها.‏ از این گذشته،‏ هیچوقت نباید از یاد برد که داوری خدا همانطور که بر اورشلیمِ مرتد اِعمال شد بر این طایفه نیز به نحوی گریزناپذیر اِعمال خواهد شد.‏ به یاری یَهُوَه،‏ ما نیز مانند اِشَعْیا می‌توانیم با وجود بروز مخالفتها،‏ هشدارهای او را همچنان اعلام کنیم.‏ —‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۱۴،‏ ۲۲؛‏ متّیٰ ۲۴:‏۳۴؛‏ رومیان ۱۳:‏⁠۱-‏۴‏.‏

۲۷.‏ مسیحیان از نبوت اِشَعْیا چه می‌آموزند؟‏

^۲۷ پیران جماعت و پدر و مادرها می‌توانند از شیوه‌ای که یَهُوَه برای تأدیب استفاده می‌کند،‏ آموزش بگیرند و فقط در فکر تنبیه خطاکار نباشند بلکه تلاش کنند تا دوباره مورد لطف خدا قرار گیرد.‏ (‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۲۶-‏۲۹‏؛‏ با اِرْمیا ۳۰:‏۱۱ مقایسه شود.‏)‏ به همهٔ ما منجمله نوجوانان و جوانان گوشزد می‌شود که به یَهُوَه از صمیم قلب خدمت کنیم نه آنکه برای جلب رضایت انسانها فقط نقاب مسیحیت را به چهره بزنیم.‏ (‏ اِشَعْیا ۲۹:‏۱۳‏)‏ ما باید نشان دهیم که برخلاف اهالی بی‌ایمان یهودا،‏ از یَهُوَه ترسی سالم داریم و عمیقاً به او احترام می‌گذاریم.‏ (‏ اِشَعْیا ۲۹:‏۱۶‏)‏ علاوه بر این باید نشان دهیم که آماده‌ایم تا یَهُوَه ما را اصلاح کند و به ما آموزش دهد.‏ —‏ اِشَعْیا ۲۹:‏۲۴‏.‏

۲۸.‏ خادمان یَهُوَه چگونه به اعمال نجات‌بخش او می‌نگرند؟‏

^۲۸ براستی که ایمان و اعتماد به یَهُوَه و شیوهٔ عملش اهمیت بسزایی دارد!‏ (‏ با مزمور ۱۴۶:‏۳ مقایسه شود.‏)‏ در نظر اغلب مردم هشدارهایی که ما موعظه می‌کنیم بچگانه می‌نماید.‏ نابودی آیندهٔ سازمانی که ادعا می‌کند مشغول خدمت به خداست یعنی جهان مسیحیت،‏ عقیده‌ای عجیب و غیرعادی است.‏ اما یَهُوَه «کار عجیب» خود را به انجام خواهد رساند.‏ در این باره شک و تردیدی وجود ندارد.‏ بنابراین در این روزهای آخرِ سیستم کنونی،‏ خادمان خدا به طور کامل به ملکوت او و پادشاه منتخبش،‏ عیسی مسیح،‏ توکل می‌کنند.‏ آنان می‌دانند که اعمال نجات‌بخش یَهُوَه،‏ که در کنار «کار عجیب» خود انجام خواهد داد،‏ برای انسانهای مطیع برکات جاودانی به همراه خواهد آورد.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۸۹]‏

جهان مسیحیت به جای اتکا به خدا به پیمانهای اتحاد خود با حاکمان بشری اتکا کرده است

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹۰]‏

‏«کار عجیب» یَهُوَه آن بود که اجازه داد اورشلیم به دست بابل نابود گردد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹۸]‏

کسانی که پیش از این از لحاظ روحانی کر بودند حال می‌توانند کلام خدا را ‹بشنوند›‏