تولد قومی جدید

۱۹.‏ چرا باید گفت که نبوت اِشَعْیا به طور کامل در قرن ششم ق.‏د.‏م.‏ تحقق نیافته است؟‏

^۱۹ واضح است که در قرن ششم ق.‏د.‏م.‏،‏ باب سی و پنجم اِشَعْیا به طور کامل تحقق نمی‌یابد.‏ بهشت یهودیان بازگشته به وطن دیری نمی‌پاید،‏ زیرا پس از مدتی تعالیم کاذب دینی و ملی‌گرایی پرستش پاک را آلوده می‌سازد.‏ یهودیان دچار اندوه روحانی می‌گردند.‏ کار به جایی می‌رسد که یَهُوَه دیگر آنان را به عنوان قوم خود نمی‌پذیرد.‏ (‏ متّیٰ ۲۱:‏۴۳‏)‏ شادی و شعف آنان به دلیل نافرمانی مجددشان از میان می‌رود.‏ اینها همه نشانگر آن است که باب سی و پنجم کتاب اِشَعْیا مجدداً در ابعاد وسیعتری تحقق خواهد یافت.‏

۲۰.‏ در قرن اول د.‏م.‏ کدام اسرائیل جدید به وجود آمد؟‏

^۲۰ در موعد مقررشده توسط یَهُوَه،‏ اسرائیلی دیگر،‏ یعنی اسرائیلی روحانی به وجود آمد.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏⁠۱۶‏)‏ عیسی در طی خدمت روحانی خود بر روی زمین،‏ صحنه را برای تولد این اسرائیل جدید آماده ساخت.‏ او پرستش پاک را دوباره برقرار کرد و تعالیمش آب حقیقت را دوباره جاری ساخت.‏ بیماران را از لحاظ جسمی و روحانی شفا داد.‏ با اعلام بشارت ملکوت فریاد شادی به آسمان بلند شد.‏ عیسای جلال‌یافته هفت هفته پس از مرگ و رستاخیزش،‏ جماعت مسیحی را تشکیل داد که در واقع همان اسرائیل روحانی و متشکل از یهودیان و افراد دیگر بود که به خون ریخته‌شدهٔ عیسی خریده شده،‏ و به عنوان پسران روحانی خدا و برادران عیسی مولود گشته و با روح‌القدس مسح شده‌اند.‏ —‏ اعمال ۲:‏⁠۱-‏۴؛‏ رومیان ۸:‏⁠۱۶،‏ ۱۷؛‏ ۱پِطْرُس ۱:‏⁠۱۸،‏ ۱۹‏.‏

۲۱.‏ کدام رویدادها نشانگر آن است که برخی از جنبه‌های نبوت اِشَعْیا در مورد جماعت مسیحی قرن اول تحقق یافت؟‏

^۲۱ پولس رسول خطاب به اعضای اسرائیل روحانی،‏ با اشاره به اِشَعْیا ۳۵:‏۳ نوشت:‏ «دستهای افتاده و زانوهای سست‌شده را استوار نمایید.‏» (‏ عبرانیان ۱۲:‏۱۲‏)‏ از قرار معلوم رویدادهای ذکرشده در باب سی و پنجم کتاب اِشَعْیا در قرن اول د.‏م.‏ نیز تحقق یافتند.‏ عیسی و شاگردانش به نحو معجزه‌آسایی به نابینایان بینایی و به ناشنوایان قدرت شنوایی،‏ به ‹لنگان› توانایی راه رفتن و به گنگان توانایی سخن گفتن بخشیدند.‏ (‏ متّیٰ ۹:‏⁠۳۲؛‏ ۱۱:‏۵؛‏ لوقا ۱۰:‏۹‏)‏ از آن مهمتر،‏ راستدلان از چنگ دین کاذب رها گشتند و در جماعت مسیحی به بهشتی روحانی دست یافتند.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۲:‏۱۱؛‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۱۷‏)‏ این گریختگان نیز همچون یهودیانی که از بابل بازگشتند دریافتند که احتیاج به روحیه‌ای خوش‌بینانه و دلیرانه دارند.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۱۱‏.‏

۲۲.‏ در روزگار ما چگونه مسیحیان صادقِ جویای حقیقت به اسارت بابل در آمدند؟‏

^۲۲ در دوران ما وضعیت چگونه است؟‏ آیا نبوت اِشَعْیا به نحوی کاملتر در مورد جماعت مسیحی امروز نیز تحقق می‌یابد؟‏ آری.‏ پس از مرگ رسولان،‏ تعداد مسیحیان مسح‌شدهٔ حقیقی بسیار تنزل یافت،‏ و در پی آن مسیحیان دروغین یعنی «کرکاس» یا علفهای هرز،‏ به فراوانی در صحنهٔ جهانی ظاهر شدند.‏ (‏ متّیٰ ۱۳:‏۳۶-‏۴۳؛‏ اعمال ۲۰:‏۳۰؛‏ ۲پِطْرُس ۲:‏⁠۱-‏۳‏)‏ حتی در قرن نوزدهم،‏ هنگامی که افرادی صادق تلاش کردند خود را از جهان مسیحیت جدا سازند و پرستش پاک را دنبال کنند،‏ باز هم عقایدشان به تعالیمی آلوده بود که بر اساس کتاب مقدس نبود.‏ عیسی در سال ۱۹۱۴ در مقام پادشاه مسیحایی بر تخت نشست و اندکی پس از آن وضعیت این جویندگان صادق حقیقت رو به وخامت گذارد.‏ ملتها ‹با ایشان جنگ کرده،‏ غلبه یافتند،‏› و تلاشهای این مسیحیان صادق برای موعظهٔ بشارت با شکست روبرو شد.‏ در واقع می‌توان گفت که به اسارت بابل درآمدند.‏ —‏ مکاشفه ۱۱:‏⁠۷،‏ ۸‏.‏

۲۳،‏ ۲۴.‏ سخنان اِشَعْیا از چه لحاظی از سال ۱۹۱۹ در میان قوم خدا تحقق یافته است؟‏

^۲۳ اما در سال ۱۹۱۹،‏ وضعیت دگرگون شد.‏ یَهُوَه مردمش را از اسارت آزاد ساخت.‏ آنان شروع به پاکسازی پرستش خویش از آلایش تعالیم کاذب نمودند.‏ در نتیجه،‏ شفا یافتند و به بهشتی روحانی گام نهادند که حتی امروز در همهٔ مناطق دنیا در حال توسعه است.‏ می‌توان گفت که از لحاظ روحانی،‏ نابینایان دیدن و ناشنوایان شنیدن می‌آموزند بدین معنی که با هشیاری کامل عملکرد روح‌القدس خدا را زیر نظر دارند و هیچگاه این امر را از نظر دور نمی‌دارند که محتاج حفظ رابطه‌ای نزدیک با یَهُوَه هستند.‏ (‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏⁠۶؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۵‏)‏ مسیحیان که قدرت تکلم را بازیافته‌اند مشتاق ‹سراییدند› تا حقایق کتاب مقدس را به دیگران نیز اعلام دارند.‏ (‏ رومیان ۱:‏⁠۱۵‏)‏ کسانی که از لحاظ روحانی ضعیف یا ‹لنگ› بودند،‏ حال از غیرت و شادمانی برخوردارند و گویی ‹مثل غزال جست و خیز می‌نمایند.‏›‏