نامهٔ دوم پولُس به قُرِنتیان

۶ پس ما به عنوان همکاران خدا + از شما خواهش می‌کنیم که لطف او را بپذیرید و فراموش نکنید که چرا خدا لطفش را شامل حالتان کرده است،‏+ ۲ چون او می‌گوید:‏ «در زمان لطفم،‏* دعای تو را شنیدم و در روز نجات،‏ به تو کمک کردم.‏»‏+ الآن زمان لطف خداست!‏* الآن روز نجات است!‏

۳ ما هیچ وقت نمی‌خواهیم باعث لغزش* کسی شویم،‏ چون نمی‌خواهیم کسی به خدمتمان ایراد بگیرد.‏+ ۴ در واقع،‏ از هر جهت سعی کرده‌ایم که شایستگی‌مان را به عنوان خادمان خدا ثابت کنیم؛‏+ برای مثال،‏ هر نوع زحمتی را تحمّل کرده‌ایم؛‏ مصیبت دیده‌ایم؛‏ محتاج شده‌ایم؛‏ با مشکلات دست و پنجه نرم کرده‌ایم؛‏+ ۵ شلاق خورده‌ایم؛‏ به زندان افتاده‌ایم؛‏+ با آشوب‌ها روبرو شده‌ایم؛‏ سخت کار کرده‌ایم؛‏ بی‌خوابی و گاهی هم گرسنگی کشیده‌ایم؛‏+ ۶ همچنین زندگی پاکی داریم؛‏ از شناخت دقیقی برخورداریم؛‏ صبور + و مهربانیم؛‏+ روح‌القدس را داریم؛‏ محبتمان بی‌ریاست؛‏+ ۷ حقیقت را می‌گوییم؛‏ به قدرت خدا متکی هستیم؛‏+ اسلحه‌های عدالت* در دست راست و چپ ماست؛‏+ ۸ چه به ما احترام بگذارند،‏ چه نگذارند و چه از ما ایراد بگیرند،‏ چه تعریف کنند.‏ ما را دروغگو می‌دانند،‏ ولی ما فقط حقیقت را می‌گوییم.‏ ۹ ما را افرادی گمنام به حساب می‌آورند،‏ ولی خدا ما را می‌شناسد؛‏ ما را لایق مرگ می‌دانند،‏ ولی هنوز زنده‌ایم؛‏+ ما را تنبیه کرده‌اند،‏ اما جانمان را از دست نداده‌ایم؛‏+ ۱۰ فکر می‌کنند که غصه‌داریم،‏ ولی همیشه شادیم؛‏ ما را فقیر می‌دانند،‏ ولی عدهٔ زیادی را ثروتمند کرده‌ایم؛‏ فکر می‌کنند چیزی نداریم،‏ ولی صاحب همه چیز هستیم.‏+

۱۱ ای قُرِنتیان،‏ ما رُک و پوست‌کنده با شما حرف زده‌ایم و دل‌هایمان را به روی شما باز کرده‌ایم.‏ ۱۲ ما عشق و علاقه‌مان را از شما دریغ نکرده‌ایم،‏+ ولی شما عشق و علاقه‌تان را از ما دریغ کرده‌اید.‏ ۱۳ پس من به شما که مثل فرزندان خودم هستید می‌گویم که شما هم دل‌هایتان را به روی ما باز کنید.‏+

۱۴ با بی‌ایمانان زیر یوغ نامیزان نروید.‏*‏+ آیا ممکن است بین درستکاری و قانون‌شکنی پیوندی باشد؟‏+ آیا نور و تاریکی با هم ارتباطی دارند؟‏+ ۱۵ به علاوه،‏ آیا بین مسیح و بِلیعال* توافقی وجود دارد؟‏+ آیا بین یک ایماندار و بی‌ایمان وجه مشترکی وجود دارد؟‏+ ۱۶ آیا می‌شود معبد خدا را با بتخانه یکی دانست؟‏+ چون ما معبد خدای زنده هستیم،‏+ درست همان طور که او گفت:‏ «من در میان آن‌ها ساکن خواهم شد + و در میان آن‌ها راه خواهم رفت.‏ من خدای آن‌ها خواهم بود و آن‌ها قوم من خواهند بود.‏»‏+ ۱۷ ‏«یَهُوَه* می‌گوید:‏ ‹از بین آن‌ها بیرون بیایید و خودتان را از آن‌ها جدا کنید!‏ به هیچ چیز ناپاکی دست نزنید؛‏+ آن وقت،‏ من شما را خواهم پذیرفت.‏›»‏+ ۱۸ ‏«یَهُوَه خدای قادر مطلق می‌گوید:‏ ‹من پدر شما خواهم بود + و شما پسران و دختران من خواهید بود.‏›»‏+