ایمان خصوصیتی که به ما قوّت می‌بخشد

ایمان قدرت زیادی به ما می‌دهد.‏ برای مثال،‏ با این که شیطان می‌خواهد ما را از یَهُوَه دور سازد،‏ ایمان ما را قادر می‌سازد که ‹تمام تیرهای آتشین آن شریر را خاموش کنیم.‏› (‏افس ۶:‏۱۶‏)‏ ما با ایمان می‌توانیم در برابر کوهی از مشکلات ایستادگی کنیم.‏ عیسی به شاگردانش گفت:‏ «اگر ایمانی به اندازهٔ یک دانهٔ خردَل داشته باشید،‏ به این کوه خواهید گفت:‏ ‹از اینجا به آنجا منتقل شو› و منتقل خواهد شد.‏» (‏مت ۱۷:‏۲۰‏)‏ از آنجا که ایمان می‌تواند رابطهٔ ما را با یَهُوَه تقویت کند،‏ می‌خواهیم به سؤالات زیر پاسخ دهیم:‏ مفهوم ایمان چیست؟‏ وضعیت دل ما چه تأثیری بر ایمانمان می‌گذارد؟‏ چگونه می‌توانیم ایمانمان را تقویت کنیم؟‏ و به چه کسی باید ایمان ورزیم؟‏—‏روم ۴:‏۳‏.‏

ایمان فراتر از اعتقاد به حقایق کتاب مقدّس است،‏ چرا که ‹دیوها هم به وجود خدا ایمان دارند و از ترس می‌لرزند.‏› (‏یعقو ۲:‏۱۹‏)‏ در ادامه به مفهوم ایمان پی خواهیم برد.‏

ایمان دو جنبه دارد که کتاب مقدّس آن‌ها را توصیف کرده است.‏ اول،‏ «ایمان اطمینان قطعی به تحقق چیزهایی است که به آن امید داریم.‏» (‏عبر ۱۱:‏۱الف‏)‏ اگر ایمان داشته باشیم،‏ اطمینان خواهیم داشت که تمام گفته‌های یَهُوَه درست است و به تحقق می‌رسد.‏ برای مثال،‏ یَهُوَه به اسرائیلیان گفت:‏ «اگر عهد مرا با روز و عهد مرا با شب باطل توانید کرد به گونه‌ای که روز و شب در وقت خود نشود،‏ آنگاه عهد من با خادم من داوود نیز باطل خواهد شد.‏» (‏ار ۳۳:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ آیا فکر می‌کنید ممکن است روزی خورشید طلوع یا غروب نکند و برنامهٔ شبانه‌روز به هم بخورد؟‏ اگر اطمینان دارید که زمین هرگز از چرخش به دور محور خود و خورشید باز نمی‌ایستد،‏ آیا باید به تحقق وعده‌های کسی که چنین قوانینی را وضع کرده است شک کنید؟‏—‏اشع ۵۵:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ مت ۵:‏۱۸‏.‏

دوم،‏ ایمان «اعتقاد به حقایقی است که دیده نمی‌شود،‏ اما گواهی روشن [یا قانع‌کننده] برای آن‌ها وجود دارد.‏» (‏عبر ۱۱:‏۱ب‏،‏ پاورقی)‏ فرض کنید کودکی از شما بپرسد،‏ ‹از کجا می‌دانید که هوا وجود دارد؟‏› با این که هوا قابل رؤیت نیست،‏ احتمالاً شما با کمک نشانه‌هایی،‏ دربارهٔ وجود هوا با او استدلال می‌کنید.‏ نشانه‌هایی همچون نفس کشیدن،‏ وزش باد و غیره.‏ وقتی کودک را به این شکل قانع می‌سازیم،‏ در واقع او وجود چیزی را می‌پذیرد که قابل رؤیت نیست.‏ به طور مشابه،‏ ایمان نیز بر نشانه‌های محکمی استوار است.‏—‏روم ۱:‏۲۰‏.‏

همان طور که دیدیم ایمان باید بر پایهٔ دلیل و برهان باشد.‏ بنابراین،‏ شخص ابتدا باید ‹به شناخت دقیق حقیقت برسد.‏› (‏۱تیمو ۲:‏۴‏)‏ اما تنها شناخت دقیق کافی نیست.‏ پولُس رسول در این باره می‌گوید:‏ ‏«با دل است که شخص ایمان می‌ورزد.‏» (‏روم ۱۰:‏۱۰‏)‏ شخص علاوه بر اعتقاد به حقایق کتاب مقدّس باید برای آن‌ها ارزش قائل شود.‏ تنها در این صورت برانگیخته می‌شود که زندگی‌اش را با آن حقایق هماهنگ سازد.‏ (‏یعقو ۲:‏۲۰‏)‏ اگر شخصی برای حقایق کتاب مقدّس ارزش قائل نشود،‏ ممکن است نشانه‌های اثبات آن‌ها را نیز به‌راحتی رد کند.‏ زیرا شاید بخواهد مطابق اعتقادات گذشته یا امیال نفسانی‌اش زندگی کند.‏ (‏۲پطر ۳:‏۳،‏ ۴؛‏ یهو ۱۸‏)‏ در واقع،‏ این امر باعث شد که برخی که در زمان باستان شاهد معجزات بودند ایمان نیاورند.‏ (‏اعد ۱۴:‏۱۱؛‏ یو ۱۲:‏۳۷‏)‏ اگر شخص حقیقت را از صمیم دل دوست بدارد،‏ یَهُوَه از طریق روح‌القدسش به او کمک می‌کند تا ایمانش را تقویت نماید.‏—‏غلا ۵:‏۲۲؛‏ ۲تسا ۲:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

داوود پادشاه یکی از افرادی بود که ایمانی استوار داشت.‏ (‏عبر ۱۱:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ اما همهٔ اعضای خانوادهٔ داوود چنین ایمانی نداشتند.‏ برای مثال،‏ اِلیاب برادر بزرگ داوود،‏ به دلیل بی‌ایمانی‌اش داوود را که می‌خواست با جُلیات بجنگد سرزنش کرد.‏ (‏۱سمو ۱۷:‏۲۶-‏۲۸‏)‏ هیچ یک از ما با ایمان متولّد نشده‌ایم و آن را به ارث نیز نبرده‌ایم.‏ در واقع،‏ ایمان داوود حاصل رابطهٔ نزدیک او با یَهُوَه بود.‏

داوود در مزمور ۲۷ نشان می‌دهد که چگونه به چنین ایمان استواری دست یافت.‏ (‏آیهٔ ۱‏)‏ داوود بر اتفاقات گذشته و نحوهٔ برخورد یَهُوَه با دشمنانش تعمّق می‌کرد.‏ (‏آیات ۲،‏ ۳‏)‏ او از صمیم دل قدردان بود که می‌توانست در خانهٔ خداوند باشد.‏ (‏آیهٔ ۴‏)‏ او در کنار دیگر هم‌ایمانانش در خیمهٔ یَهُوَه او را پرستش می‌کرد.‏ (‏آیهٔ ۶‏)‏ او همواره از صمیم دل به یَهُوَه دعا می‌کرد.‏ (‏آیات ۷،‏ ۸‏)‏ داوود همچنین مشتاق بود که طریق‌های یَهُوَه را بیاموزد.‏ (‏آیهٔ ۱۱‏)‏ ایمان به‌قدری برای داوود اهمیت داشت که گفت:‏ «اگر ایمان نداشتم اکنون کجا بودم؟‏» (‏آیهٔ ۱۳‏،‏ دج‏)‏

اگر ما می‌خواهیم همچون داوود ایمانی استوار داشته باشیم باید طرز فکر او را سرمشق قرار دهیم و مطابق آنچه در مزمور ۲۷ توصیف شد عمل کنیم.‏ از آنجا که ایمان حاصل شناخت دقیق است،‏ هر چه بیشتر کلام خدا و نشریات مسیحی را مطالعه کنیم،‏ راحت‌تر می‌توانیم ایمان را که یکی از خصوصیات ثمرهٔ روح‌القدس خداست،‏ در خود پرورش دهیم.‏ (‏مز ۱:‏۲،‏ ۳‏)‏ ما همچنین باید بر آنچه می‌خوانیم تعمّق کنیم.‏ تعمّق همچون خاکی مرغوب است.‏ همان طور که گیاه در خاک مرغوب رشد می‌کند،‏ حس قدردانی ما نیز با تعمّق کردن پرورش می‌یابد.‏ هر چه بیشتر از یَهُوَه قدردان باشیم،‏ بیشتر تمایل خواهیم داشت که در جماعت او را بپرستیم و دربارهٔ امیدمان با دیگران صحبت کنیم.‏ (‏عبر ۱۰:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ نحوهٔ دیگری که می‌توانیم ایمانمان را نشان دهیم این است که ‹همیشه دعا کنیم و هرگز از تلاش دست نکشیم.‏› (‏لو ۱۸:‏۱-‏۸‏)‏ بنابراین،‏ «پیوسته دعا کنید» و اطمینان داشته باشید که یَهُوَه «به فکر شماست.‏» (‏۱تسا ۵:‏۱۷؛‏ ۱پطر ۵:‏۷‏)‏ ایمان و عمل با یکدیگر رابطه‌ای مستقیم دارند؛‏ ایمان،‏ ما را به انجام اعمال نیک برمی‌انگیزد و انجام اعمال نیک باعث تقویت ایمان ما می‌گردد.‏—‏یعقو ۲:‏۲۲‏.‏

عیسی در شب پیش از مرگش به شاگردانش گفت:‏ «به خدا ایمان بورزید و به من نیز ایمان بورزید.‏» (‏یو ۱۴:‏۱‏)‏ بنابراین ما علاوه بر ایمان ورزیدن به یَهُوَه،‏ باید به عیسی نیز ایمان بورزیم.‏ در ادامه به بررسی سه راه می‌پردازیم که در این زمینه به ما کمک می‌کند.‏

اول،‏ فدیهٔ عیسی را هدیه‌ای شخصی از طرف یَهُوَه بدانید.‏ پولُس گفت:‏ ‹زندگی من هماهنگ با ایمان به پسر خداست.‏ آری،‏ او چون مرا دوست داشت،‏ جان خود را برای من داد.‏› (‏غلا ۲:‏۲۰‏)‏ ایمان به عیسی کمکمان می‌کند تا به یاد داشته باشیم که قربانی او به تک‌تک ما فایده می‌رساند،‏ پایه‌ای برای بخشش گناهانمان است و والاترین شکل ابراز محبت یَهُوَه به ماست.‏ (‏روم ۸:‏۳۲،‏ ۳۸،‏ ۳۹؛‏ افس ۱:‏۷‏)‏ اگر چنین دیدگاهی نسبت به فدیهٔ عیسی داشته باشیم،‏ هرگز نسبت به خود افکار منفی در سر نمی‌پرورانیم.‏—‏۲تسا ۲:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

دوم،‏ بر پایهٔ قربانی عیسی به یَهُوَه دعا کنید و به او نزدیک شوید.‏ ما از طریق فدیهٔ عیسی می‌توانیم آزادانه به یَهُوَه دعا کنیم و «رحمت و لطفی را بیابیم که هنگام نیاز،‏ به ما یاری رساند.‏» (‏عبر ۴:‏۱۵،‏ ۱۶؛‏ ۱۰:‏۱۹-‏۲۲‏)‏ دعا کردن،‏ ما را بیش از پیش مصمم می‌سازد تا در برابر وسوسه‌ها مقاومت کنیم.‏—‏لو ۲۲:‏۴۰‏.‏

سوم،‏ از عیسی اطاعت کنید.‏ یوحنای رسول گفت:‏ «کسی که به پسر ایمان می‌ورزد،‏ زندگی جاودان خواهد یافت؛‏ اما کسی که از پسر نافرمانی می‌کند،‏ آن زندگی را نخواهد دید،‏ بلکه غضب خدا بر او می‌ماند.‏» (‏یو ۳:‏۳۶‏)‏ توجه کنید که یوحنا،‏ ایمان به عیسی را با اطاعت از او در ارتباط می‌داند.‏ ما می‌توانیم با اطاعت از عیسی ایمانمان را به او نشان دهیم.‏ برای اطاعت از عیسی باید از «شریعت مسیح» که شامل تمام تعالیم و فرامین اوست پیروی کنیم.‏ (‏غلا ۶:‏۲‏)‏ راه دیگر اطاعت از عیسی،‏ پیروی از دستورالعمل‌هایی است که او از طریق «غلام امین و دانا» در اختیارمان می‌گذارد.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵‏)‏ به این شکل،‏ ما همواره قوّت لازم را برای روبرویی با سیلی از مشکلات خواهیم داشت.‏—‏لو ۶:‏۴۷،‏ ۴۸‏.‏

یک بار،‏ مردی فریادزنان به عیسی گفت:‏ «ایمان دارم!‏ کمکم کن تا ایمانم قوی‌تر شود.‏» (‏مرق ۹:‏۲۴‏)‏ آن مرد تا حدّی ایمان داشت،‏ اما از روی تواضع تشخیص داده بود که باید ایمانش را تقویت کند.‏ به طور مشابه،‏ ما نیز گاه با شرایطی روبرو می‌شویم که باید ایمانمان را تقویت کنیم.‏ چگونه می‌توانیم چنین کنیم؟‏ همان طور که در این مقاله دیدیم،‏ اگر کلام خدا را مطالعه و بر آن تعمّق کنیم،‏ قدردانی‌مان از یَهُوَه بیشتر می‌شود و ایمانمان تقویت می‌گردد.‏ به علاوه،‏ با پرستش یَهُوَه در کنار هم‌ایمانانمان،‏ صحبت دربارهٔ امیدمان با دیگران و دعاهای مستمر می‌توانیم ایمانمان را تقویت کنیم.‏ همچنین ما با تقویت ایمانمان،‏ والاترین پاداش را نصیب خود می‌سازیم.‏ کلام خدا ما را چنین ترغیب می‌کند:‏ «ای عزیزان،‏ خود را بر پایهٔ ایمان بسیار مقدّستان بنا سازید .‏ .‏ .‏ تا بتوانید خود را در محبت خدا نگاه دارید.‏»—‏یهو ۲۰،‏ ۲۱‏.‏