آنان ارادهٔ یَهُوَه را انجام دادند
فِیلِپُّس مأموری اتیوپیایی را تعمید میدهد
فردی اتیوپیایی در حینی که سوار بر عرابهٔ خویش سفر میکرد، خردمندانه از وقت استفاده میکرد. او با آواز بلند قطعهای را قرائت میکرد—عملی که در قرن اول مسیحی، مسافران معمولاً انجام میدادند. این شخص خاص، مأموری بود «مقتدر نزد کَنْدا که ملکهٔ حَبَش [اتیوپی]» بود.a این مأمور، «بر تمام خزانهٔ او مختار» بود—این بدان معنی است که او سمت وزیر دارایی و بودجه را داشت. او به جهت کسب معرفت در حال خواندن کلام خدا بود.—اعمال ۸:۲۷، ۲۸.
در آن موقع، فِیلِپُّس مبشر در آن نزدیکی بود. فرشتهای او را به آن حوالی هدایت نموده و اکنون ندایی دررسید و به فیلپس چنین گفت: «پیش برو و با آن عرابه همراه باش.» (اعمال ۸:۲۶، ۲۹) ما میتوانیم تصور کنیم که فیلپس از خود پرسیده است، این مرد کیست؟ او در حال خواندن چه چیزی است؟ چرا من به سوی او هدایت شدهام؟›
فیلپس همراه عرابه دوید و شنید که آن اتیوپیایی، این کلام را تلاوت میکند: «مثل گوسفندی که بمذبح برند و چون برّهٔ خاموش نزد پشمبرندهٔ خود همچنین دهان خود را نمیگشاید. در فروتنئ او انصاف از او منقطع شد و نسبِ او را کِه میتواند تقریر کرد زیرا که حیات او از زمین برداشته میشود.»—اعمال ۸:۳۲، ۳۳.
فیلپس فوراً این قطعه را شناخت. آن قطعهای از صحیفهٔ اشعیا بود. (اشعیا ۵۳:۷، ۸) آن شخص اتیوپیایی از آنچه که میخواند، متحیر و در تعجب بود. فیلپس سر صحبت را با این سؤال باز کرد: «آیا میفهمی آنچه را میخوانی؟» آن اتیوپیایی پاسخ داد: «چگونه میتوانم مگر آنکه کسی مرا هدایت کند؟» سپس او از فیلپس استدعا کرد که سوار عرابه شود.—اعمال ۸:۳۰، ۳۱.
«از تعمید یافتنم چه چیز مانع میباشد؟»
شخص اتیوپیایی خطاب به فیلپس گفت: «از تو سؤآل میکنم که نبیّ اینرا دربارهٔ کِه میگوید؟ دربارهٔ خود یا دربارهٔ کسی دیگر؟» (اعمال ۸:۳۴) حیرت و سر در گمی آن اتیوپیایی باعث تعجب نبود، چرا که هویت آن «گوسفند» یا «بنده» در نبوت اشعیا، برای مدت مدیدی یک معما بود. (اشعیا ۵۳:۱۱) وقتی فیلپس «ویرا بعیسی بشارت داد،» چقدر باید این مطلب روشن و واضح شده باشد! بعد از مدت کوتاهی آن اتیوپیایی گفت: «اینک آب است! از تعمید یافتنم چه چیز مانع میباشد؟» پس فیلپس بیدرنگ او را در همانجا تعمید داد.—اعمال ۸:۳۵-۳۸.
آیا این یک عمل عجولانه بود؟ به هیچ وجه! آن اتیوپیایی یک یهودی نوکیش بود.b از این رو، او یک عابد و پرستندهٔ یَهُوَه و دارای معرفت و شناخت از کتاب مقدس بود، که شامل نبوتهای مسیحایی نیز میگشت. لهذا، معرفت او کامل نبود. ولی اکنون که این اطلاعات حیاتی را در خصوص نقش عیسی مسیح دریافت کرده بود، به آنچه که خدا از او انتظار داشت، پی برده و حاضر به اطاعت و پیروی از آن بود. تعمید گرفتن وی عمل مناسب و شایستهای بود.—متی ۲۸:۱۸-۲۰؛ ۱پطرس ۳:۲۱.
سپس، «روح خداوند [یَهُوَه] فیلپس را برداشته» و او عازم مأموریت دیگری شد. آن اتیوپیایی «راه خود را بخوشی پیش گرفت.»—اعمال ۸:۳۹، ۴۰.
درسی برای ما
ما به عنوان خادمین یَهُوَه در زمان حاضر، موظف و ملزم هستیم که به افراد صادق کمک کنیم حقیقت را که در کلام خدا یافت میشود، بیاموزند. خیلی از اشخاص، در ارائه نمودن بشارت به دیگران در حین رفت و آمد و سفر و یا در دیگر مواقع عادی و غیررسمی موفق بودهاند. در نتیجهٔ فعالیت موعظهٔ ملکوت، سالانه صدها هزار نفر به منظور نشان دادن وقف خود به یَهُوَه خدا تعمید میگیرند.
البته، نباید افراد جدید را بر آن داریم که با عجله تعمید بگیرند. ابتدا، آنان باید معرفت صحیح را در مورد یَهُوَه خدا و پسر او، عیسی مسیح، کسب کنند. (یوحنا ۱۷:۳) سپس، باید توبه نموده و رفتار خلاف خود را ترک کنند، همچنین باید بازگشت نمایند و خود را با معیارهای خدا وفق دهند. (اعمال ۳:۱۹) همهٔ اینها زمان میبرد، بخصوص اگر افکار و رفتار خلاف و اشتباه عمیقاً در شخص ریشه کرده باشد. به منظور شاگرد مسیحی شدن، افراد جدید باید تمام جوانب امر را حساب کنند، لهذا، برکت فراوانی از برقرار نمودن رابطه با یَهُوَه خدا بر اساس وقف، حاصل میگردد. (با لوقا ۹:۲۳؛ ۱۴:۲۵-۳۳ مقایسه شود.) کسانی که شاهد یَهُوَه هستند، این گونه افراد را مشتاقانه به سازمانی راهنمایی مینمایند که خدا از آن در جهت به اجرا درآوردن ارادهٔ خود استفاده میکند. (متی ۲۴:۴۵-۴۷) مانند آن اتیوپیایی، این اشخاص نیز از یاد گرفتن دربارهٔ آنچه که خدا از ایشان انتظار دارد و منطبق نمودن و وفق دادن زندگی خود با آن، لذت خواهند برد.
[پاورقیها]
a «کَنْدا،» یک نام نمیباشد بلکه یک عنوان است، همچون «فرعون» و «قیصر» که از آن در خطاب به توالی ملکههای اتیوپی استفاده میشد.
b نوکیشان، غیراسرائیلیانی بودند که تصمیم گرفته بودند شریعت موسی را متابعت و رعایت نمایند.—لاویان ۲۴:۲۲.
[کادر در صفحهٔ ۸]
چرا او خواجه نامیده میشد؟
در گزارش اعمال باب ۸، به آن اتیوپیایی به عنوان «خواجهسرا» اشاره شده است. معهذا، از آنجایی که شریعت موسی به یک مرد اخته اجازهٔ ورود به درون جماعت نمیداد، بدیهی است که این مرد، یک خواجه به معنای واقعی کلمه نبوده است. (تثنیه ۲۳:۱) کلمهٔ یونانیی که برای «خواجهسرا» استفاده شده است، میتواند به شخصی که در مقام و مسند مهمی انجام وظیفه میکند، اشاره نماید. بنابراین، آن اتیوپیایی مأموری تحت اختیار و فرمان ملکهٔ اتیوپی بود.