پیران مسیحی در راه شادی ما می‌کوشند

۱.‏ پولُس با شنیدن چه خبری بسیار شاد شد؟‏

پولُس رسول در سال ۵۵ میلادی در شهر بندری تْروآس بود.‏ او در آنجا بسیار نگران جماعت قُرِنتُس بود چرا که چند ماه قبل از آن،‏ از کشمکش بین آنان باخبر شده بود.‏ پس،‏ از روی محبتِ پدرانه نامه‌ای نوشت تا آنان رفتار خود را اصلاح کنند.‏ (‏۱قر ۱:‏۱۱؛‏ ۴:‏۱۵‏)‏ او همچنین همکار خود تیتوس را به آنجا فرستاد و با او قرار گذاشت تا یکدیگر را در تْروآس ملاقات کند.‏ پولُس در تْروآس مشتاقانه منتظر تیتوس بود تا از اوضاع و احوال مسیحیان قُرِنتُس باخبر شود.‏ متأسفانه تیتوس نیامد.‏ از این رو،‏ پولُس با کشتی به مقدونیه سفر کرد و از دیدن تیتوس در آنجا بسیار شاد شد.‏ تیتوس به پولُس توضیح داد که برادران قُرِنتُس واکنشی مثبت به نامه‌اش داشتند و بسیار مشتاقند او را ببینند.‏ پولُس با شنیدن این خبر خوش ‹بیش از پیش شادمان شد.‏›—‏۲قر ۲:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۷:‏۵-‏۹‏.‏

۲.‏ الف)‏ پولُس در رابطه با ایمان و شادی به قُرِنتیان چه نوشت؟‏ ب)‏ چه سؤالاتی در این مقاله بررسی می‌شود؟‏

^۲ پولُس دومین نامه به قُرِنتیان را مدتی بعد از آن نوشت.‏ او به آنان گفت:‏ «نه اینکه بر ایمان شما سروری کرده باشیم،‏ بلکه دست در دست شما،‏ برای شادمانی شما می‌کوشیم،‏ چرا که در ایمان استوارید.‏» (‏۲قر ۱:‏۲۴‏)‏ منظور پولُس از این سخن چه بود؟‏ و این آیه باید چه تأثیری بر پیران مسیحی بگذارد؟‏

۳.‏ الف)‏ منظور پولُس چه بود وقتی نوشت:‏ «در ایمان استوارید»؟‏ ب)‏ پیران مسیحی چگونه از پولُس الگو می‌گیرند؟‏

^۳ پولُس به دو خصوصیت مهم در پرستشمان یعنی ایمان و شادی اشاره کرد.‏ به خاطر آورید که او در رابطه با ایمان نوشت:‏ «نه اینکه بر ایمان شما سروری کرده باشیم،‏ .‏ .‏ .‏ چرا که در ایمان استوارید.‏» پولُس با این سخنان اذعان کرد که مسیحیان شهر قُرِنتُس نه به سبب ایمان او یا کسی دیگر بلکه به سبب ایمان خود استوارند و شخصاً مایلند خدا را خشنود سازند.‏ بلی پولُس جایز ندانست که بر ایمان مسیحیان قُرِنتُس حاکم باشد و تمایلی نداشت که چنین کند.‏ او اطمینان داشت که آن مسیحیان وفادارانه و راغبانه در پی اعمال نیکواند.‏ (‏۲قر ۲:‏۳‏)‏ پیران مسیحی امروزه از پولُس الگو می‌گیرند و از ایمان و انگیزهٔ اعضای جماعت در خدمت به خدا اطمینان دارند.‏ (‏۲تسا ۳:‏۴‏)‏ پیران مسیحی به جای به وجود آوردن مقرّرات سفت و سخت،‏ به اصول کتاب مقدّس و راهنمایی‌های سازمان یَهُوَه رجوع می‌کنند.‏ آنان بر ایمان برادرانشان سَروری نمی‌کنند.‏—‏۱پطر ۵:‏۲،‏ ۳‏.‏

۴.‏ الف)‏ منظور پولُس چه بود وقتی نوشت:‏ «برای شادمانی شما می‌کوشیم»؟‏ ب)‏ پیران مسیحی چه الگویی از پولُس می‌گیرند؟‏

^۴ پولُس همچنین گفت:‏ «برای شادمانی شما می‌کوشیم.‏» او با استفاده از عبارت «می‌کوشیم» نه تنها به خود بلکه به «همکاران» خود اشاره کرد.‏ چرا چنین نتیجه‌ای می‌گیریم؟‏ چون پولُس در همان نامه به دو نفر از همکاران خود اشاره کرد.‏ او نوشت:‏ «من و سیلاس و تیموتائوس به [عیسی] در میان شما موعظه کردیم.‏» (‏۲قر ۱:‏۱۹‏)‏ به علاوه،‏ هر وقت که پولُس از واژهٔ «همکاران» در نامه‌هایش استفاده کرده است به دستیارانش مانند آپولُس،‏ آکیلا،‏ پْریسکیلا،‏ تیموتائوس،‏ تیتوس و دیگران اشاره دارد.‏ (‏روم ۱۶:‏۳،‏ ۲۱؛‏ ۱قر ۳:‏۶-‏۹؛‏ ۲قر ۸:‏۲۳‏)‏ پس پولُس با گفتن «برای شادمانی شما می‌کوشیم،‏» به مسیحیان قُرِنتُس اطمینان داد که او و همکارانش هر کاری از دستشان برآید انجام می‌دهند تا تمامی اعضای جماعت شاد باشند.‏ امروزه پیران مسیحی چنین هدفی دارند.‏ آنان می‌خواهند هر چه از دستشان برآید انجام دهند تا برادرانشان ‏«خداوند را با شادی» خدمت نمایند.‏—‏مز ۱۰۰:‏۲؛‏ فیلیپ ۱:‏۲۵‏.‏

۵.‏ در این مقاله،‏ پاسخ به چه سؤالی بررسی می‌شود و طی بررسی آن چه باید کنید؟‏

^۵ اخیراً از گروهی از برادران و خواهران غیور در سراسر جهان دعوت شد تا به سؤالی جواب دهند.‏ از آنان چنین سؤال شد:‏ «چه سخن و عملی از پیران مسیحی موجب شادی شما شده است؟‏» حال می‌خواهیم به پاسخ این خواهران و برادران توجه کنیم.‏ طی بررسی آن فکر کنید چه سخن یا عملی از پیران باعث شادی شما شده است.‏ همچنین فکر کنید چگونه می‌توانید شادی را در جماعت خود ترویج دهید.‏a

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ یک طریقی که پیران مسیحی می‌توانند از عیسی،‏ پولُس و دیگر خادمان خدا سرمشق گیرند چیست؟‏ ب)‏ چرا برادران و خواهران خوشحال می‌شوند که پیران مسیحی نامشان را به یاد آورند؟‏

^۶ بسیاری از برادران و خواهران پاسخ دادند که علاقه و توجه واقعی پیران مسیحی بر شادی‌شان افزوده است.‏ در این رابطه،‏ داود،‏ اَلِیهُو و عیسی نمونه‌ای خوب در علاقه و توجه برای پیران گذاشتند.‏ (‏۲سموئیل ۹:‏۶؛‏ ایّوب ۳۳:‏۱؛‏ لوقا ۱۹:‏۵ خوانده شود.‏‏)‏ هر یک از این خادمان یَهُوَه با به‌کارگیری نام دیگران نشان دادند که برایشان ارزش قائلند.‏ پولُس نیز به اهمیت به‌یادآوری و به‌کارگیری نام هم‌ایمانان واقف بود.‏ او نام ۲۵ برادر و خواهر را در خاتمهٔ یکی از نامه‌هایش بُرد و به آن‌ها سلام گرم فرستاد که یکی از آن‌ها خواهری به نام پِرسیس بود.‏ پولُس در باره او گفت:‏ «به دوست عزیزم پِرسیس .‏ .‏ .‏ سلام» رسانید.‏ —‏روم ۱۶:‏۳-‏۱۵‏.‏

^۷ برخی از پیران مسیحی به راحتی نمی‌توانند نام برادران و خواهران را به یاد آورند.‏ اما تلاش ایشان در به‌یادآوری و به‌کارگیری نام هم‌ایمانانشان نشان می‌دهد که چقدر برای آنان ارزش قائلند.‏ (‏خرو ۳۳:‏۱۷‏)‏ وقتی پیران مسیحی به ویژه طی ادارهٔ مطالعهٔ برج دیده‌بانی یا دیگر جلسات نام برادرانشان را از سکو صدا می‌زنند آنان را شاد می‌سازند.‏—‏با یوحنا ۱۰:‏۳ مقایسه شود.‏

۸.‏ طریقی دیگر که پولُس از یَهُوَه و عیسی سرمشق گرفت چه بود؟‏

^۸ پولُس رسول به طریقی دیگر نیز به هم‌ایمانانش علاقه و توجه نشان داد.‏ او آنان را صادقانه تحسین کرد تا بر شادی‌شان بیفزاید.‏ پولُس در نامه‌اش به قُرِنتیان نوشت:‏ «به شما بسی فخر می‌کنم.‏» (‏۲قر ۷:‏۴‏)‏ مطمئناً این سخنان،‏ مسیحیان قُرِنتُس را دلگرم کرد.‏ پولُس جماعات دیگر را نیز صمیمانه تحسین کرد.‏ (‏روم ۱:‏۸؛‏ فیلیپ ۱:‏۳-‏۵؛‏ ۱تسا ۱:‏۸‏)‏ برای مثال،‏ وقتی در نامه‌اش به رومیان به پِرسیس اشاره کرد در بارهٔ او چنین نوشت:‏ ‹بانویی که در خداوند بسیار تلاش می‌کند.‏› (‏روم ۱۶:‏۱۲‏)‏ مطمئناً پِرسیس از شنیدن این سخنان بسیار دلگرم شد!‏ پولُس حقیقتاً در تحسین کردن هم‌ایمانانش،‏ یَهُوَه و عیسی را سرمشق قرار داده بود.‏—‏مَرقُس ۱:‏۹-‏۱۱؛‏ یوحنا ۱:‏۴۷ خوانده شود؛‏ مکا ۲:‏۲،‏ ۱۳،‏ ۱۹‏.‏

۹.‏ چرا تحسین یکدیگر به شادی جماعت می‌افزاید؟‏

^۹ پیران مسیحی همچنین از اهمیت ابراز قدردانی آگاهند.‏ (‏امث ۳:‏۲۷؛‏ ۱۵:‏۲۳‏)‏ آنان با قدردانی از برادرانشان در واقع می‌گویند:‏ ‹به شما علاقه و توجه داریم و می‌دانیم که چقدر زحمت می‌کشید.‏› بدون شک سخنان تشویق‌کننده و امیدبخش پیران باعث تشویق هم‌ایمانانشان می‌شود.‏ خواهری تقریباً ۵۵ساله گفت:‏ «در سر کارم به ندرت کسی مرا تحسین می‌کند.‏ جوّ آنجا بسیار سرد و رقابت‌جویانه است.‏ به همین دلیل وقتی پیری مسیحی مرا صمیمانه تحسین می‌کند خیلی قوّت قلب می‌گیرم و خاطرجمع می‌شوم که یَهُوَه،‏ پدر آسمانی‌ام مرا دوست دارد!‏» برادری تک‌ولی که مسئولیت تربیت دو فرزند را بر دوش دارد نیز احساسی مشابه دارد.‏ اخیراً پیری مسیحی او را از صمیم دل تحسین کرد.‏ این کار چه تأثیری بر او داشت؟‏ او می‌گوید:‏ «آن پیر مسیحی مرا با سخنانش خیلی تقویت کرد!‏» حقیقتاً که پیران مسیحی با تحسین صادقانهٔ هم‌ایمانانشان روحیه‌ای شاد در آنان به وجود می‌آورند.‏ این شادی باعث قوّت آنان می‌شود تا «خسته» نشوند و به گام برداشتن در راه زندگی ابدی ادامه دهند.‏—‏اشع ۴۰:‏۳۱‏.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ پیران مسیحی چگونه می‌توانند نَحَمِیا را سرمشق قرار دهند؟‏ ب)‏ چه چیزی به پیران مسیحی کمک می‌کند هنگام شبانی هدیه‌ای روحانی عطا کنند؟‏

^۱۰ پیران مسیحی به چه طریق دیگری می‌توانند به برادرانشان علاقه و توجه نشان دهند و آنان را در خدمت به خدا شاد نگه دارند؟‏ با پیشقدم شدن در تشویق نیازمندان.‏ ‏(‏اَعمال ۲۰:‏۲۸‏،‏ خوانده شود.‏‏)‏ پیران بدین شکل در واقع از شبانان باستان سرمشق می‌گیرند.‏ برای مثال توجه کنید که نَحَمِیا،‏ سرپرستی وفادار،‏ وقتی دید برخی از هم‌ایمانان یهودی از لحاظ روحانی ضعیف شده‌اند چه کرد.‏ در گزارش کتاب مقدّس آمده است که بلافاصله ‹برخاست› و آنان را تشویق کرد.‏ (‏نح ۴:‏۱۴‏)‏ امروزه نیز ضروری است که پیران مسیحی چنین کنند.‏ ایشان ‹برمی‌خیزند› یعنی پیشقدم می‌شوند و به هم‌ایمانانشان کمک می‌کنند تا در ایمان استوار بمانند.‏ ایشان در صورت امکان به منزل برادران و خواهران می‌روند تا آنان را با کلام خدا تشویق کنند.‏ پیران مسیحی طی شبانی می‌کوشند «عطایی روحانی» به هم‌ایمانانشان ببخشند.‏ (‏روم ۱:‏۱۱‏)‏ چه چیزی به پیران مسیحی کمک می‌کند تا به نحوی مؤثر شبانی کنند؟‏

^۱۱ پیران قبل از شبانی برادر یا خواهری لازم است به خوبی در مورد وی فکر کنند.‏ برای مثال،‏ آن شخص چه مشکلاتی دارد؟‏ چه سخنانی او را بنا می‌کند؟‏ موقعیت کدام یک از شخصیت‌های کتاب مقدّس با وضعیت وی مشابهت یا چه آیاتی برایش کاربرد دارد؟‏ اگر پیران مسیحی قبل از شبانی در مورد چنین سؤالاتی فکر کرده باشند،‏ می‌توانند با گفتگویی پرمفهوم به هم‌ایمانشان کمک کنند.‏ پیران مسیحی طی شبانی به برادران و خواهرانشان اجازه می‌دهند افکار و احساساتشان را ابراز کنند و خود نیز کاملاً به سخن آنان گوش می‌دهند.‏ (‏یعقو ۱:‏۱۹‏)‏ خواهری گفت:‏ «وقتی پیری مسیحی با دل و جان به سخنم گوش می‌دهد باعث تسلّی‌ام می‌شود.‏»—‏لو ۸:‏۱۸‏.‏

۱۲.‏ چه کسانی در جماعت نیاز به تشویق دارند و چرا؟‏

^۱۲ چه کسانی به شبانی پیران مسیحی نیازمندند؟‏ پولُس پیران مسیحی را چنین ترغیب کرد:‏ ‹مراقب تمامی گله باشید.‏› در واقع همهٔ اعضای جماعت نیاز به تشویق دارند که شامل مبشّران و پیشگامانی است که هر ساله وفادارانه به خدمت موعظه می‌پردازند.‏ چرا ایشان نیاز به حمایت شبانان روحانی دارند؟‏ چون گاهی اوقات اشخاصی که از لحاظ روحانی قوی می‌باشند نیز ممکن است تحت فشارهای دنیای شیطان از پای درآیند.‏ واقعه‌ای از زندگی داود پادشاه به ما نشان می‌دهد که حتی خادمان قوی خدا نیز به کمک نیاز دارند.‏

۱۳.‏ الف)‏ یِشْبی بَنُوب چه زمان قصد جان داود کرد؟‏ ب)‏ چرا اَبیشای توانست داود را به موقع نجات دهد؟‏

^۱۳ چندی پس از مسح شدن داود به پادشاهی با جُلْیات روبرو شد که از قبیله‌ای غول‌پرور به نام رافا بود.‏ داود دلیرانه جُلْیات غول‌پیکر را کشت.‏ ‏(‏۱سمو ۱۷:‏۴،‏ ۴۸-‏۵۱؛‏ ۱توا ۲۰:‏۵،‏ ۸‏)‏ سال‌ها بعد داود طی نبردی با فلسطی‌ها با غول‌پیکری دیگر رویاروی شد.‏ نام او یِشْبی بَنُوب و نیز از قبیلهٔ رافا بود.‏ (‏۲سمو ۲۱:‏۱۶‏)‏ در این نبرد داود نزدیک بود کشته شود.‏ چرا؟‏ آیا شجاعتش تضعیف شده بود؟‏ خیر،‏ بلکه نیرویش تضعیف شده بود.‏ در گزارش کتاب مقدّس آمده است:‏ «داود وامانده شد.‏» وقتی یِشْبی بَنُوب به خستگی داود پی برد،‏ «قصد کشتن داود نمود.‏» اما درست قبل از آن که آن مرد غولآسا داود را با شمشیرش بکشد،‏ «اَبیشای ابن صَرُویَه او را مدد کرده،‏ آن فلسطینی را زد و کشت.‏» (‏۲سمو ۲۱:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ اگر ابیشای به کمک داود نرسیده بود به حتم کشته می‌شد!‏ داود مطمئناً بسیار خوشحال بود که اَبیشای مراقب او بود و سریع جانش را نجات داد!‏ از این واقعه چه درسی می‌گیریم؟‏

۱۴.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم بر مشکلات غولآسا پیروز شویم؟‏ ب)‏ پیران مسیحی چگونه می‌توانند به اعضای جماعت در بازیافتن قوّت و شادی کمک کنند؟‏ مثالی بیاورید.‏

^۱۴ ما قوم یَهُوَه در سرتاسر دنیا علی‌رغم موانعی که شیطان و نمایندگانش در سر راهمان قرار می‌دهند همچنان به فعالیت موعظه ادامه می‌دهیم.‏ برخی از ما با مشکلاتی غولآسا روبرو بوده‌ایم اما با توکّل کامل به یَهُوَه بر آن چیره شده‌ایم.‏ با این حال،‏ گاهی اوقات مقابلهٔ دائم با فشارهای این دنیا ما را خسته و دلسرد می‌سازد.‏ در این مواقع،‏ مشکلاتی که اغلب آن را تحمّل می‌کردیم ما را به راحتی زمین می‌زند.‏ از این رو،‏ حمایت به موقع پیران مسیحی ما را شاد و قوی می‌سازد.‏ برای مثال،‏ پیشگامی تقریباً ۶۵ساله می‌گوید:‏ «چند وقت پیش برای مدتی حالم خوب نبود و در خدمت موعظه بسیار خسته می‌شدم.‏ پیری مسیحی متوجه ضعف جسمی‌ام شد و برای تشویق من پیشم آمد.‏ او در مورد گزارشی از کتاب مقدّس با من گفتگو کرد.‏ من هم پیشنهادات وی را به کار گرفتم که بسیار مفید واقع شد.‏» آن پیشگام در ادامه گفت:‏ «محبت،‏ آن پیر مسیحی را برانگیخت تا متوجهٔ وضعیتم شود و به کمکم آید!‏» بسیار دلگرم‌کننده است که بدانیم پیران مسیحی با مهربانی مراقب ما هستند و مانند اَبیشای آماده‌اند ‹به مدد ما آیند.‏›‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ چرا هم‌ایمانان پولُس،‏ او را از دل و جان دوست داشتند؟‏ ب)‏ چرا پیران مسیحی جماعتمان را دوست داریم؟‏

^۱۵ شبانی مستلزم سخت‌کوشی است.‏ گاهی اوقات پیران شب‌ها بی‌خوابی می‌کشند چرا که نگران گلهٔ خدا می‌باشند و برای هم‌ایمانانشان دعا می‌کنند یا به کمکشان می‌روند.‏ (‏۲قر ۱۱:‏۲۷،‏ ۲۸‏)‏ با وجود این،‏ پیران همانند پولُس رسول مسئولیت‌هایشان را با خوشحالی و به خوبی انجام می‌دهند.‏ پولُس به قُرِنتیان نوشت:‏ «پس من با شادی بسیار هر چه دارم در راه جانهای شما خرج خواهم کرد و حتی جان خود را نیز دریغ نخواهم داشت.‏» (‏۲قر ۱۲:‏۱۵‏)‏ به درستی که پولُس خود را از دل و جان وقف برادران و خواهرانش کرد تا آنان را تقویت کند.‏ (‏۲قُرِنتیان ۲:‏۴‏،‏ خوانده شود؛‏ فیلیپ ۲:‏۱۷؛‏ ۱تسا ۲:‏۸‏)‏ جای تعجب نیست که برادران،‏ پولُس را بسیار دوست داشتند!‏ —‏اعما ۲۰:‏۳۱-‏۳۸‏.‏

^۱۶ ما نیز پیران مسیحی دلسوزمان را دوست داریم و شکرگزاریم که یَهُوَه از آنان برای مراقبت از ما استفاده می‌کند.‏ ایشان با توجه و علاقهٔ قلبی به شادی ما می‌افزایند.‏ وقتی برای شبانی به ملاقات ما می‌آیند بسیار خوشحال و تشویق می‌شویم.‏ به علاوه،‏ بسیار سپاسگزاریم که ایشان آماده‌اند تا وقتی ما تحت فشار این دنیا درمانده و ضعیف می‌شویم به کمک ما آیند.‏ بلی این پیران مسیحی که همواره مراقب ما هستند حقیقتاً ‹برای شادمانی ما می‌کوشند.‏›‏