آنان وعده‌ها را دیدند

۱.‏ این قابلیت که ما می‌توانیم چیزهایی را که ندیده‌ایم،‏ در ذهن تجسّم کنیم چه فایده‌ای به ما می‌رساند؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

یَهُوَه خدا این قابلیت را در ما نهاده است که بتوانیم در ذهنمان چیزهایی را که ندیده‌ایم،‏ مجسم کنیم؛‏ این هدیه‌ای است از طرف او.‏ این توانایی ما را قادر می‌سازد که عاقلانه برنامه‌ریزی کنیم و با اشتیاق در انتظار وقایع خوش آینده باشیم.‏ یَهُوَه قادر است وقایع آینده را ببیند و در نوشته‌های مقدّس اغلب ما را از پیش،‏ از آن‌ها آگاه می‌سازد.‏ با این که ما آینده را نمی‌بینیم،‏ می‌توانیم آن‌ها را در ذهن مجسم کنیم؛‏ در واقع این توانایی به ما کمک می‌کند که به آن‌ها ایمان داشته باشیم.‏—‏۲قر ۴:‏۱۸‏.‏

۲،‏ ۳.‏ الف)‏ قدرت تجسّم چه کمکی به ما می‌کند؟‏ ب)‏ در این مقاله چه پرسش‌هایی را بررسی می‌کنیم؟‏

^۲ مسلّماً هر آنچه در ذهن تجسّم کنیم به واقعیت نمی‌پیوندد.‏ برای مثال،‏ اگر دختری کوچک در تخیّلاتش مجسم کند که پشت پروانه‌ای نشسته و پرواز می‌کند،‏ این تنها خیال‌پردازی است.‏ اما حَنّا،‏ مادر سموئیل روزی را در ذهنش مجسم می‌کرد که پسرش را به خیمهٔ عبادت می‌بَرَد تا در کنار کاهنان به خدا خدمت کند.‏ این تنها یک رؤیا نبود.‏ حنا قصد انجام این کار را داشت و تجسّم آن روز،‏ به او قدرت می‌بخشید که به وعده‌اش به یَهُوَه خدا عمل کند.‏ (‏۱سمو ۱:‏۲۲‏)‏ مجسم کردن وعده‌های خدا در ذهنمان،‏ تأمّل بر چیزی است که حتماً به وقوع خواهد پیوست.‏—‏۲پطر ۱:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

^۳ بی‌شک،‏ بسیاری انسان‌های وفادار که از آنان در کتاب مقدّس یاد شده است،‏ وعده‌های خدا را در ذهنشان مجسم می‌کردند.‏ این افراد از مجسم کردن برکات آینده چه بهره‌ای بردند؟‏ ما از تأمّل بر وعده‌های فوق‌العادهٔ یَهُوَه برای انسان‌های مطیع،‏ چه فایده‌ای می‌بریم؟‏

۴.‏ هابیل بر چه اساسی تصویری از آینده در ذهنش مجسم می‌کرد؟‏

^۴ آیا هابیل،‏ اولین انسان وفادار،‏ تحققی از وعده‌های یَهُوَه را دید؟‏ هابیل می‌دانست که پس از گناه والدینش آدم و حوّا،‏ یَهُوَه به مار گفت:‏ «میان تو و زن،‏ و میان نسل تو و نسل زن،‏ دشمنی می‌گذارم؛‏ او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنهٔ وی را خواهی زد.‏» (‏پیدا ۳:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ هابیل نمی‌دانست که این وعده چگونه صورت خواهد گرفت،‏ اما قاعدتاً در مورد گفتهٔ خدا بسیار تأمّل کرده بود.‏ شاید با خود اندیشیده بود:‏ ‹مار چه کسی را خواهد زد؟‏ و او چگونه انسان‌ها را به کاملیتی خواهد رساند که والدینش پیش از گناه داشتند؟‏› ما نمی‌دانیم که او چه تصویری در ذهنش مجسم کرده بود،‏ اما بی‌شک به تحقق وعدهٔ یَهُوَه ایمان داشت.‏ از این رو،‏ زمانی که قربانی خود را گذراند،‏ یَهُوَه از آن خشنود شد.‏—‏ پیدایش ۴:‏۳-‏۵؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۴ خوانده شود.‏

۵.‏ چرا مجسم کردن آینده برای خَنوخ اهمیت داشت؟‏

^۵ با این که خَنوخ در محیطی زندگی می‌کرد که مردم سخنان زننده در مورد خدا می‌گفتند،‏ او ایمانی قوی به خدا داشت.‏ او با شهامت مردم را از آمدن یَهُوَه خدا باخبر می‌ساخت؛‏ این که یَهُوَه با ده‌ها هزار فرشتهٔ مقدّس خود برای داوری همهٔ آنان خواهد آمد تا «تمام خدانشناسان را به دلیل اعمال شریرشان و گناهکارانِ خدانشناس را به دلیل سخنان زننده‌ای که علیه او گفته‌اند،‏ محکوم کند.‏» (‏یهو ۱۴،‏ ۱۵‏)‏ چه چیز به خَنوخ چنین ایمانی بخشیده بود؟‏ بی‌شک خَنوخ در ذهن خود دنیایی عاری از خدانشناسان را مجسم می‌کرد؛‏ دنیایی که در آن هر کس یَهُوَه خدا را پرستش می‌کند.‏—‏عبرانیان ۱۱:‏۵،‏ ۶ خوانده شود.‏

۶.‏ قاعدتاً نوح پس از توفان چه چیز را مجسم می‌کرد؟‏

^۶ نوح به دلیل ایمانش از توفان نجات یافت.‏ (‏عبر ۱۱:‏۷‏)‏ پس از توفان ایمانش او را برانگیخت که حیواناتی قربانی کند.‏ (‏پیدا ۸:‏۲۰‏)‏ بی‌گمان او نیز همچون هابیل ایمان داشت که انسان‌ها در نهایت از چنگال گناه و مرگ رها خواهند شد.‏ حتی در دوران تاریکی که نِمرود علیه یَهُوَه خدا عمل می‌کرد،‏ نوح همچنان ایمان و امیدش را حفظ کرد.‏ (‏پیدا ۱۰:‏۸-‏۱۲‏)‏ قاعدتاً او ایّامی را در ذهنش مجسم می‌کرد که دیگر حاکم ستمگری وجود نداشته باشد و انسان‌ها از گناه موروثی و مرگ رهایی یابند.‏ ما نیز می‌توانیم چنین ایّام فوق‌العاده‌ای را مجسم کنیم؛‏ ایّامی که تا رسیدن آن چیزی نمانده است!‏—‏روم ۶:‏۲۳‏.‏

۷.‏ ابراهیم،‏ اسحاق و یعقوب چه آینده‌ای را مجسم کردند؟‏

^۷ ابراهیم،‏ اسحاق و یعقوب می‌توانستند آینده‌ای فوق‌العاده را پیش رویشان مجسم کنند.‏ یَهُوَه خدا به آنان وعده داده بود که از نسل آنان تمامی قوم‌های زمین برکت خواهند یافت.‏ (‏پیدا ۲۲:‏۱۸؛‏ ۲۶:‏۴؛‏ ۲۸:‏۱۴‏)‏ نوادگان آنان کثیر شده،‏ در سرزمینی ساکن می‌شدند که خدا به آنان وعده داده بود.‏ (‏پیدا ۱۵:‏۵-‏۷‏)‏ ایمان این مردانِ خداترس آنان را قادر ساخت که آینده‌ای را مجسم کنند که نوادگانشان آن سرزمین را مالک شده‌اند.‏ در واقع از زمان گناه آدم و حوّا،‏ یَهُوَه به خادمان وفادارش به طریقی اطمینان بخشید که چگونه انسان‌ها بار دیگر از زندگی کاملی برخوردار خواهند شد که آدم از دست داده بود.‏

۸.‏ چه چیز ابراهیم را قادر ساخته بود که ایمانی قوی داشته باشد و از یَهُوَه اطاعت کند؟‏

^۸ ابراهیم در شرایط بسیار دشوار از یَهُوَه اطاعت کرد،‏ چرا که ایمانی استوار داشت.‏ ابراهیم و دیگر خادمان وفادار خدا،‏ تحقق وعده‌های او را مجسم می‌کردند.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «اینان هرچند که وعده‌ها در زمان حیاتشان تحقق نیافت،‏ ایمان خود را تا پای مرگ حفظ کردند.‏ ایشان وعده‌ها را از دور دیدند و با آغوش باز پذیرفتند.‏» ‏(‏عبرانیان ۱۱:‏۸-‏۱۳ خوانده شود.‏)‏ ابراهیم می‌دانست که یَهُوَه همواره به وعده‌هایش عمل کرده است،‏ از این رو اطمینان داشت که خدا به وعده‌هایی که برای آینده داده است نیز عمل می‌کند؛‏ ابراهیم تحقق آن‌ها را به عین می‌دید.‏

۹.‏ ایمان ابراهیم به وعده‌های خدا چگونه به او کمک کرد؟‏

^۹ ایمان ابراهیم به وعده‌های خدا او را مصمم می‌ساخت که همواره به آنچه یَهُوَه به او می‌گفت،‏ عمل کند.‏ برای مثال،‏ او خانه‌اش را در شهر اور ترک کرد و حاضر نشد در هیچ یک از شهرهای کنعان زندگی کند.‏ همچون اور،‏ آن شهرها نیز بر بنیادی نااستوار و متزلزل بنا شده بودند،‏ چون حاکمانشان یَهُوَه خدا را خدمت نمی‌کردند.‏ (‏یوش ۲۴:‏۲‏)‏ ابراهیم تا پایان عمرِ طولانی‌اش «در انتظار شهری با بنیاد حقیقی بود،‏ که طراح و سازندهٔ آن خداست.‏» (‏عبر ۱۱:‏۱۰‏)‏ ابراهیم خود را می‌دید که برای همیشه در جایی زندگی می‌کند که یَهُوَه بر آن حکومت می‌کند.‏ هابیل،‏ خَنوخ،‏ نوح،‏ ابراهیم و بسیاری دیگر به رستاخیز مردگان ایمان داشتند و چشم‌انتظار زندگی تحت پادشاهی خدا،‏ یعنی «شهری با بنیاد حقیقی» بودند.‏ تأمّل بر این برکات ایمان آنان را به یَهُوَه قوی‌تر می‌ساخت.‏—‏ عبرانیان ۱۱:‏۱۵،‏ ۱۶ خوانده شود.‏

۱۰.‏ وعدهٔ خدا به ابراهیم در مورد پسرش احتمالاً در ذهن سارا چه تصویری ایجاد کرد؟‏

^۱۰ سارا همسر ابراهیم را در نظر بگیرید.‏ او نود ساله بود و فرزندی هم نداشت،‏ اما دید او به آینده به او کمک کرد تا در ایمانش استوار بماند.‏ در واقع،‏ سارا با اطمینان نوادگانش را در ذهن مجسم می‌کرد که از برکاتی که یَهُوَه وعده داده بود برخوردار می‌شوند.‏ (‏عبر ۱۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ چه چیز به او چنین اطمینانی بخشیده بود؟‏ یَهُوَه به شوهرش ابراهیم چنین گفته بود:‏ «من او را برکت خواهم داد،‏ و نیز پسری از او به تو خواهم بخشید.‏ من او را برکت خواهم داد و از او قومها به وجود خواهم آورد؛‏ پادشاهان قومها از او پدید خواهند آمد.‏» (‏پیدا ۱۷:‏۱۶‏)‏ همان گونه که یَهُوَه وعده داده بود،‏ سارا پسری به دنیا آورد.‏ این معجزه به او اطمینان بخشید که باقی وعده‌های یَهُوَه به ابراهیم نیز به تحقق خواهد رسید.‏ ما نیز می‌توانیم با تجسّم وعده‌های فوق‌العادهٔ یَهُوَه که در تحقق آن‌ها هیچ شکی نیست،‏ ایمانمان را تقویت کنیم.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ چگونه موسی عشق به یَهُوَه خدا را در دلش به وجود آورده بود؟‏

^۱۱ موسی نیز به یَهُوَه خدا ایمان داشت.‏ او در دلش عشقی عمیق به خدا پرورش داد.‏ زمانی که جوان بود و در دربار مصر زندگی می‌کرد،‏ می‌توانست در دل خود عشق به قدرت و ثروت را به وجود آورد.‏ اما ظاهراً او از والدینش در مورد یَهُوَه و مقصود او آموخته بود.‏ او می‌دانست که یَهُوَه وعده داده است که عبرانیان را از بردگی آزاد خواهد کرد و سرزمین موعود را به آنان خواهد بخشید.‏ (‏پیدا ۱۳:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ خرو ۲:‏۵-‏۱۰‏)‏ به نظر شما چه چیز باعث شده بود که به جای عشق به شهرت،‏ عشق به یَهُوَه در دل موسی پرورش یابد؟‏ قاعدتاً موسی در مورد وعده‌های یَهُوَه و برکات آن بسیار تأمّل کرده بود که چنین عشقی به یَهُوَه در دلش رشد کرده بود.‏

^۱۲ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «با ایمان بود که موسی وقتی بزرگ شد،‏ امتناع کرد که پسرِ دخترِ فرعون خوانده شود.‏ او به جای لذّتِ زودگذرِ گناه،‏ برگزید که همراه قوم خدا مورد آزار قرار گیرد؛‏ زیرا در نظر او ننگی که باید به سبب مسح‌شدنش متحمّل می‌شد،‏ گنجی پرارزش‌تر از گنج‌های مصر بود،‏ چون به دریافت پاداش چشم دوخته بود.‏»—‏عبر ۱۱:‏۲۴-‏۲۶‏.‏

۱۳.‏ تأمّل بر وعده‌های خدا چه تأثیری بر موسی داشت؟‏

^۱۳ آری،‏ ایمان موسی با تأمّل عمیق بر وعده‌های یَهُوَه خدا در مورد اسرائیلیان،‏ تقویت شد و عشق به خدا را در دلش به وجود آورد.‏ همچون دیگر افراد خداترس،‏ موسی نیز می‌دانست زمانی می‌رسد که یَهُوَه انسان‌ها را از مرگ رهایی خواهد داد.‏ (‏ایو ۱۴:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ عبر ۱۱:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ موسی عمیقاً به محبت یَهُوَه خدا به اسرائیلیان و دیگر انسان‌ها پی برده بود.‏ این امر باعث شد که محبت موسی به یَهُوَه افزوده شود و ایمانش به او قوی‌تر گردد و تمام عمر یَهُوَه را خدمت کند.‏ (‏تث ۶:‏۴،‏ ۵‏)‏ حتی زمانی که فرعون موسی را به مرگ تهدید کرد،‏ ایمان او،‏ عشقش به خدا و امیدش به آینده او را یاری کرد که باشهامت عمل کند.‏—‏خرو ۱۰:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

۱۴.‏ چه افکاری خیال‌پردازی است؟‏

^۱۴ بسیاری در ذهنشان از آینده تصویری غیر واقعی تجسّم می‌کنند و رؤیای ثروتمند شدن و امنیت کامل را در ذهن می‌پرورانند،‏ در حالی که زندگی در دنیای شیطان پر از «محنت و اندوه» است.‏ (‏مز ۹۰:‏۱۰‏)‏ برخی تصوّر می‌کنند حکومتی انسانی می‌تواند تمامی مشکلات و نگرانی‌های بشر را حل کند،‏ در حالی که کتاب مقدّس تنها امید بشر را پادشاهی خدا می‌داند.‏ (‏دان ۲:‏۴۴‏)‏ گروهی نیز تصوّر می‌کنند خدا این نظام شریر را نابود نخواهد کرد،‏ اما پیام کتاب مقدّس با این تصوّر کاملاً متفاوت است.‏ (‏صف ۱:‏۱۸؛‏ ۱یو ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ تجسّم و تأمّل بر هر آنچه که با مقصود یَهُوَه خدا هماهنگ نباشد،‏ تنها وَهم و خیال‌پردازی است.‏

۱۵.‏ الف)‏ تجسّم آینده‌ای که یَهُوَه نوید داده است،‏ چه تأثیری بر ما دارد؟‏ ب)‏ شما در آن زمان بیش از هر چیز مشتاق تحقق کدام وعدهٔ خدا هستید؟‏

^۱۵ ما چه امید داشته باشیم که تا ابد در آسمان زندگی کنیم چه بر زمین،‏ یَهُوَه خدا آینده‌ای فوق‌العاده و نویدبخش برای ما به تصویر کشیده است.‏ آیا می‌توانید خود را مجسم کنید که شاهد تحقق وعده‌های خدا هستید؟‏ بی‌شک تأمّل بر زمانی که وعده‌های خدا جامهٔ عمل می‌پوشد و شما در آن سهیم هستید،‏ دلتان را از شادی لبریز می‌کند.‏ شاید مجسم کنید که با دیگران همکاری کرده زمین را به بهشت مبدّل می‌کنید.‏ سالم،‏ سرحال و سرزنده هستید و نگرانی‌ای در دل ندارید.‏ هر که بر زمین است همچون شما،‏ یَهُوَه را دوست دارد.‏ آنان که بر کار شما نظارت می‌کنند خالصانه دلسوز و مراقب شما هستند و کار را برای شما دلپذیر می‌کنند.‏ به کار بستن مهارت‌ها و استعدادهایتان شما را شاد می‌سازد چون هر آنچه می‌کنید برای فایدهٔ دیگران و جلال یَهُوَه خداست.‏ برای مثال،‏ آنانی را که تازه رستاخیز یافته‌اند یاری می‌کنید که با یَهُوَه خدا آشنا شوند.‏ (‏یو ۱۷:‏۳؛‏ اعما ۲۴:‏۱۵‏)‏ تأمّل بر این امور و تجسّم آن‌ها خیال‌پردازی و رؤیا نیست.‏ این آینده‌ای است که کتاب مقدّس از آن خبر می‌دهد.‏—‏اشع ۱۱:‏۹؛‏ ۲۵:‏۸؛‏ ۳۳:‏۲۴؛‏ ۳۵:‏۵-‏۷؛‏ ۶۵:‏۲۲‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ از گفتگو در مورد تحقق امیدمان چه بهره‌ای می‌بریم؟‏

^۱۶ گفتگو با هم‌ایمانانمان در مورد این که می‌خواهیم در دنیای جدید چه کنیم،‏ تجسّمی را که از آن در ذهن داریم،‏ برایمان زنده‌تر می‌کند.‏ البته واضح است که هیچ یک از ما دقیقاً نمی‌دانیم که موقعیتمان در آن زمان چگونه خواهد بود،‏ اما با گفتگو در مورد این که مشتاق چه چیز در دنیای جدید هستیم،‏ ایمانمان را به تحقق وعده‌های خدا ابراز می‌کنیم.‏ به این ترتیب،‏ یکدیگر را تشویق می‌کنیم که در زمان‌های سخت همچنان به خدمتمان به یَهُوَه ادامه دهیم؛‏ همان طور که پولُس رسول و برادرانش در روم متقابلاً یکدیگر را تشویق کردند.‏—‏روم ۱:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

^۱۷ تأمّل و تجسّم آینده همچنین به ما کمک می‌کند که نگرانی به دل راه ندهیم و کمتر به مشکلات کنونی فکر کنیم.‏ یک بار پِطرُس که چنین احساسی داشت از عیسی پرسید:‏ «ما همه چیز را رها کرده‌ایم و از تو پیروی می‌کنیم؛‏ پس چه چیز عاید ما خواهد شد؟‏» برای این که عیسی به پِطرُس و دیگر رسولان در تجسّم آینده کمک کند به آنان چنین پاسخ داد:‏ «به‌راستی به شما می‌گویم،‏ در بازآفرینی،‏ هنگامی که پسر انسان بر تخت پرجلال خود بنشیند،‏ شما که مرا پیروی کرده‌اید،‏ بر ۱۲ تخت خواهید نشست و ۱۲ طایفهٔ اسرائیل را داوری خواهید کرد.‏ همچنین هر که خانه‌ها یا برادران یا خواهران یا پدر یا مادر یا فرزندان یا املاک خود را به خاطر نام من ترک کرده است،‏ ۱۰۰ برابر خواهد یافت و زندگی جاودان را به میراث خواهد برد.‏» (‏مت ۱۹:‏۲۷-‏۲۹‏)‏ بنابراین،‏ پِطرُس و دیگر شاگردان می‌توانستند خود را مجسم کنند که با عیسی در آسمان حکومت می‌کنند؛‏ حکومتی که برکات فراوانی برای انسان‌های مطیع بر زمین به همراه خواهد داشت.‏

۱۸.‏ از تأمّل در مورد تحقق وعده‌های یَهُوَه چه بهره‌ای می‌بریم؟‏

^۱۸ دیدیم که چگونه خادمان خدا از تأمّل در مورد تحقق وعده‌های الٰهی فایده بردند.‏ هابیل وعدهٔ یَهُوَه خدا را در خصوص آینده‌ای بهتر مجسم می‌کرد.‏ این امر ایمان او را به آن وعده استوار ساخته بود و به او یاری کرد مطابق با ایمانش عمل کرده،‏ یَهُوَه را خشنود سازد.‏ ابراهیم زمانی را در ذهن مجسم می‌کرد که وعده‌های یَهُوَه در خصوص «نسل» او تحقق یابد؛‏ او در سخت‌ترین شرایط از یَهُوَه اطاعت کرد.‏ (‏پیدا ۳:‏۱۵‏)‏ موسی «به دریافت پاداش» که یَهُوَه وعده داده بود،‏ «چشم دوخته بود.‏» این امر عشق به خدا را در دل او به وجود آورد و به او کمک کرد که وفادار بماند.‏ (‏عبر ۱۱:‏۲۶‏)‏ اگر تحقق وعده‌های یَهُوَه را در ذهن مجسم کنیم ایمانمان به او استوار شده،‏ محبتمان به او افزایش می‌یابد.‏ در مقالهٔ بعد بررسی خواهیم کرد که چگونه می‌توانیم از این قابلیت که یَهُوَه خدا در وجود ما نهاده است به بهترین نحو بهره بریم.‏