‏«شما مردم،‏ یاه را ستایش کنید!‏»‏

‏«هر که روح دارد خداوند را تسبیح بخواند.‏»‏‏—‏مزمور ۱۵۰:‏۶‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ مسیحیت حقیقی تا چه حد در قرن اول شکوفا شد؟‏ ب)‏ رسولان از قبل چه هشداری داده بودند؟‏ پ)‏ ارتداد چگونه رواج یافت؟‏

عیسی شاگردان خویش را به صورت جماعت مسیحی که در قرن اول شکوفا شد،‏ سازماندهی کرد.‏ با وجود مخالفت تند مذهبی،‏ ‹انجیل [‹بشارت›،‏ د ج‏] .‏ .‏ .‏ بتمامئ خلقتِ زیر آسمان .‏ .‏ .‏ موعظه شد.‏› (‏کولسیان ۱:‏۲۳‏)‏ اما شیطان پس از مرگ رسولان عیسی مسیح،‏ با حیله‌گری ارتداد را رواج داد.‏

^۲ رسولان در این باره از قبل هشدار داده بودند.‏ برای مثال،‏ پولس به پیرانی که از افسس بودند،‏ گفت:‏ «نگاه دارید خویشتن و تمامئ آن گله را که روح‌القدس شما را بر آن اُسْقُف مقرّر فرمود تا کلیسای خدا را رعایت کنید که آنرا بخون خود خریده است زیرا من میدانم که بعد از رحلت من گرگان درنده بمیان شما در خواهند آمد که بر گله ترحّم نخواهند نمود.‏ و از میان خودِ شما مردمانی خواهند برخاست که سخنان کج خواهند گفت تا شاگردانرا در عقب خود بکشند.‏» (‏اعمال ۲۰:‏۲۸-‏۳۰؛‏ ۲پطرس ۲:‏۱-‏۳؛‏ ۱یوحنا ۲:‏۱۸،‏ ۱۹ نیز ملاحظه شود.‏)‏ بدین ترتیب،‏ مسیحیت مرتد در قرن چهارم شروع به تلفیق نیروها با امپراطوری روم نمود.‏ چند قرن بعد،‏ امپراتوری مقدس روم با برقراری روابطی با پاپ روم،‏ حکومت بر بخش عظیمی از نوع بشر را در دست گرفت.‏ به مرور زمان،‏ رفورماسیون پروتستان بر ضد افراط‌کاریهای کلیسای کاتولیک به شورش برخاست،‏ ولی در بازگردان مسیحیت حقیقی با شکست مواجه شد.‏

۳.‏ الف)‏ بشارت چه وقت و چگونه به تمامی خلقت موعظه شد؟‏ ب)‏ در سال ۱۹۱۴،‏ چه انتظاراتی مبنی بر کتاب مقدس،‏ واقعیت یافتند؟‏

^۳ با این حال،‏ هنگامی که پایان قرن نوزدهم نزدیک می‌شد،‏ گروهی صادق متشکل از شاگردان کتاب مقدس مجدداً مشغول موعظه شده و «امید انجیل [«امید آن بشارت»،‏ د ج‏]» را «بتمامئ خلقتِ زیر آسمان» ارائه دادند.‏ این گروه بر اساس مطالعه‌ای که بر روی نبوت کتاب مقدس داشتند،‏ بیش از ۳۰ سال قبل از سال ۱۹۱۴ به این سال اشاره کردند که نشانگر پایان «زمانهای امّتها [«دوران معین امتها»،‏ د ج‏]» است و به مدت «هفت زمان،‏» یا ۲۵۲۰ سال می‌باشد،‏ که با ویرانی اورشلیم در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ شروع شد.‏ (‏لوقا ۲۱:‏۲۴؛‏ دانیال ۴:‏۱۶‏)‏ همانطور که انتظار می‌رفت،‏ ثابت شد که سال ۱۹۱۴ نقطهٔ تحولی در امور انسان بر روی زمین است.‏ در آسمان نیز رویدادهای تاریخی به وقوع پیوست.‏ در آن سال بود که پادشاه ابدیت،‏ پادشاه همراه خود،‏ عیسی مسیح را بر تختی آسمانی نشاند،‏ که این امر مقدمهٔ پاک کردن شرارت از چهرهٔ این زمین و برقراری مجدد بهشت است.‏—‏مزمور ۲:‏۶،‏ ۸،‏ ۹؛‏ ۱۱۰:‏۱،‏ ۲،‏ ۵‏.‏

پادشاه مسیحایی را نظاره کن!‏

۴.‏ چگونه عیسی مطابق با مفهوم نام خود،‏ میکائیل،‏ رفتار کرد؟‏

^۴ این پادشاه مسیحایی،‏ عیسی،‏ در سال ۱۹۱۴ وارد عمل شد.‏ کتاب مقدس،‏ او را میکائیل نیز می‌نامد که به این معناست «چه کسی مانند خداست؟‏»،‏ زیرا او در اثبات حقانیت سلطنت یَهُوَه مصمم است.‏ همانطور که در مکاشفه ۱۲:‏۷-‏۱۲ نوشته شده است،‏ یوحنای رسول در رؤیا شرح داد که چه چیزی اتفاق خواهد افتاد:‏ «در آسمان جنگ شد.‏ میکائیل و فرشتگانش با اژدها جنگ کردند و اژدها و فرشتگانش جنگ کردند،‏ ولی غلبه نیافتند بلکه جای ایشان دیگر در آسمان یافت نشد.‏ و اژدهای بزرگ انداخته شد یعنی آن مار قدیمیکه به ابلیس و شیطان مسمّی است که تمام ربع مسکون را میفریبد.‏ او بر زمین انداخته شد و فرشتگانش با وی انداخته شدند.‏» واقعاً چه سقوط عظیمی!‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ متعاقب سال ۱۹۱۴،‏ چه اعلان مهیجی از آسمان سر داده شد؟‏ ب)‏ متی ۲۴:‏۳-‏۱۳ چه رابطه‌ای با این موضوع دارد؟‏

^۵ آنگاه یک صدای بسیار بلند اعلام کرد:‏ «اکنون نجات و قوّت و سلطنتِ خدای ما و قدرت مسیح او ظاهر شد زیرا که آن مدّعئ برادران ما که شبانه روز در حضور خدای ما بر ایشان دعوی میکند بزیر افکنده شد.‏ و ایشان [مسیحیان وفادار] بوساطت خون برّه [عیسی مسیح] و کلام شهادت خود بر او غالب آمدند و جان خود را دوست نداشتند.‏» این برای حافظان کمال اخلاقی که به قربانی ارزشمند فدیهٔ عیسی ایمان ورزیده‌اند،‏ به معنی نجات است.‏—‏امثال ۱۰:‏۲؛‏ ۲پطرس ۲:‏۹‏.‏

^۶ آن صدای بلند همچنان اعلام کرد:‏ «از این جهة ای آسمانها و ساکنان آنها شاد باشید.‏ وای بر زمین و دریا زیرا که ابلیس بنزد شما فرود شده است با خشم عظیم چون میداند که زمانی قلیل دارد.‏» این «وای» که بدین نحو برای این زمین نبوت شده است،‏ در جنگهای جهانی،‏ قحطیها،‏ بیماریهای همه جا گیر،‏ زلزله‌ها،‏ و بی‌قانونیهایی که زمین در قرن حاضر دچار آنها شده،‏ آشکار بوده است.‏ همانطور که متی ۲۴:‏۳-‏۱۳ نقل می‌کند،‏ عیسی پیشگویی کرد که اینها بخشی از ‹نشان انقضای عالم [‹نشان پایان این سیستم چیزها›،‏ د ج‏]› خواهند بود.‏ به طوری که نبوت شد،‏ بشر از سال ۱۹۱۴ دچار چنان وایی بر روی زمین شده است که در سراسر تاریخ گذشتهٔ بشر بی‌سابقه بوده است.‏

۷.‏ چرا شاهدان یَهُوَه با فوریت موعظه می‌کنند؟‏

^۷ آیا بشر می‌تواند در این دوره از وای شیطانی،‏ امیدی برای آینده بیابد؟‏ البته،‏ زیرا متی ۱۲:‏۲۱ دربارهٔ عیسی چنین می‌گوید:‏ «بنام او امّتها امید خواهند داشت»!‏ اوضاع و احوال تکان‌دهنده‌ای که بین ملتها وجود دارد،‏ نه تنها معرف ‹نشان پایان این سیستم چیزها،‏› بلکه نمایانگر ‹نشان آمدن عیسی› یا حضور وی به عنوان پادشاه آسمانی ملکوت مسیحایی نیز می‌باشد.‏ عیسی در مورد آن ملکوت همچنین می‌گوید:‏ «باین بشارتِ ملکوت در تمام عالم موعظه خواهد شد تا بر جمیع امّتها شهادتی شود آنگاه انتهاء خواهد رسید.‏» (‏متی ۲۴:‏۱۴‏)‏ چه کسانی امروزه بر روی زمین در حال موعظهٔ امید باشکوهی که دربارهٔ حکمرانی ملکوت خداست،‏ می‌باشند؟‏ شاهدان یَهُوَه!‏ آنها با فوریت،‏ به طور علنی و از خانه به خانه اعلام می‌کنند که ملکوت خدا،‏ ملکوتی مملو از عدالت و صلح،‏ در شرف به دست گرفتن امور زمین است.‏ آیا تو در این موعظه شرکت می‌کنی؟‏ این بزرگترین امتیاز برای تو است!‏—‏۲تیموتاؤس ۴:‏۲،‏ ۵‏.‏

‏«انتهاء» چگونه می‌رسد؟‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ چگونه داوری «از خانهٔ خدا» شروع شد؟‏ ب)‏ جهان مسیحیت چگونه کلام خدا را زیر پا گذاشته است؟‏

^۸ بشر وارد دورهٔ داوری شده است.‏ ۱پطرس ۴:‏۱۷ به ما خبر می‌دهد که داوری «از خانهٔ خدا» شروع شد،‏ یعنی داوری سازمانهای مسیحیی که ادعای مسیحی بودن می‌کنند،‏ و این داوری از زمانی که «ایّام آخر» با کشتار جنگ جهانی اول در طول سالهای ۱۹۱۴-‏۱۹۱۸ شروع شد،‏ هویدا شده است.‏ در این داوری،‏ بر جهان مسیحیت چه گذشت؟‏ خوب،‏ موضع کلیساها را در پشتیبانی از جنگها از سال ۱۹۱۴ به بعد در نظر بگیر.‏ آیا روحانیون به «خون جان فقیران بیگناه» که با موعظهٔ آنان به خط مقدم جبهه رفتند،‏ آلوده نشده‌اند؟‏—‏ارمیا ۲:‏۳۴‏.‏

^۹ بنا بر متی ۲۶:‏۵۲ عیسی چنین ابراز کرد:‏ «هر که شمشیر گیرد بشمشیر هلاک گردد.‏» چقدر این امر در مورد جنگهای این قرن صدق کرده است!‏ روحانیون،‏ مردان جوان را تشویق کرده‌اند تا مردان جوان دیگر را قتل‌عام کنند،‏ حتی آنانی را که از دین خودشان هستند—‏کاتولیک،‏ کاتولیک را می‌کشد و پروتستان،‏ پروتستان را.‏ مقام ملی‌گرایی،‏ بالاتر از خدا و مسیح قرار گرفته است.‏ اخیراً در برخی ملل آفریقایی،‏ روابط قومی بر اصول کتاب مقدس مقدم شمرده شده‌اند.‏ در روآندا،‏ جایی که اکثر جمعیت آن کاتولیک هستند،‏ حداقل نیم میلیون نفر در خشونتهای قومی قتل‌عام شده‌اند.‏ پاپ در روزنامهٔ واتیکان به نام لُزِروَتُرِ رومَنو اقرار کرد:‏ «این یک کشتار قومی به تمام معنی است،‏ که حتی متأسفانه کاتولیکها مسئول آن هستند.‏»—‏با اشعیا ۵۹:‏۲،‏ ۳؛‏ میکاه ۴:‏۳،‏ ۵ مقایسه شود.‏

۱۰.‏ یَهُوَه حکم چه داوریی را بر دین کاذب به اجرا درخواهد آورد؟‏

^۱۰ پادشاه ابدیت به ادیانی که انسانها را تشویق می‌کنند تا یکدیگر را قتل‌عام کنند یا در حین اینکه پیروانشان،‏ اعضای خود را به قتل می‌رسانند بی‌تفاوت می‌ایستند،‏ با چه دیدی نگاه می‌کند؟‏ مکاشفه ۱۸:‏۲۱،‏ ۲۴ راجع به بابل عظیم،‏ سیستم جهانی دین کاذب،‏ به ما می‌گوید:‏ «یک فرشتهٔ زورآور سنگی چون سنگ آسیای بزرگ گرفته بدریا انداخت و گفت چنین بیک صدمه شهر بزرگ بابِل منهدم خواهد گردید و دیگر هرگز یافت نخواهد شد.‏ و در آنْ خون انبیاء و مقدّسین و تمامئ مقتولان روی زمین یافت شد.‏»‏

۱۱.‏ چه چیزهای وحشتناکی در جهان مسیحیت رخ داده‌اند؟‏

^۱۱ در تحقق نبوت کتاب مقدس،‏ چیزهای وحشتناکی در جهان مسیحیت رخ داده‌اند.‏ (‏با ارمیا ۵:‏۳۰،‏ ۳۱؛‏ ۲۳:‏۱۴ مقایسه شود.‏)‏ اکثراً به علت طرز فکر سهل‌انگارانهٔ روحانیون است که پیروان آنان به کارهای غیراخلاقی آغشته شده‌اند.‏ در ایالات متحده که ظاهراً ملتی مسیحی هستند،‏ حدود نیمی از تمام ازدواجها به طلاق ختم می‌شود.‏ حاملگی در نوجوانی و همجنس‌بازی در میان اعضای کلیسا غوغا می‌کند.‏ کشیشان،‏ از بچه‌های جوان استفادهٔ جنسی می‌کنند—‏که نمونه‌های آن کم نیست.‏ گفته شده است که غرامتهای دادگاه که شامل این موارد بوده‌اند،‏ در عرض یک دهه برای کلیسای کاتولیک در ایالات متحده یک میلیارد دلار خرج برداشته است.‏ جهان مسیحیت نسبت به این اخطار پولس رسول که در ۱قرنتیان ۶:‏۹،‏ ۱۰ یافت می‌شود،‏ بی‌توجهی نشان داده است:‏ «آیا نمیدانید که ظالمان وارث ملکوت خدا نمیشوند.‏ فریب مخورید زیرا فاسقان و بت‌پرستان و زانیان و متنعّمان و لوّاط و دزدان و طمعکاران و میگساران و فحّاشان و ستمگران وارث ملکوت خدا نخواهند شد.‏»‏

۱۲.‏ الف)‏ پادشاه ابدیت چگونه بر ضد بابل عظیم اقدام خواهد کرد؟‏ ب)‏ قوم خدا،‏ در تضاد با جهان مسیحیت به چه علت آوازهای گروهی «هَلِّلویاه» را خواهد خواند؟‏

^۱۲ پادشاه ابدیت،‏ یَهُوَه،‏ بزودی از طریق سردار آسمانی خود،‏ عیسی مسیح،‏ مصیبت عظیم را نازل خواهد کرد.‏ ابتدا،‏ جهان مسیحیت و تمام شاخه‌های دیگر بابل عظیم به اجرای داوری یَهُوَه گرفتار خواهند شد.‏ (‏مکاشفه ۱۷:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ آنها نشان داده‌اند که لایق نجاتی که یَهُوَه از طریق قربانی فدیهٔ عیسی فراهم ساخته است،‏ نمی‌باشند.‏ آنها نام مقدس خدا را مورد تنفر قرار داده‌اند.‏ (‏با حزقیال ۳۹:‏۷ مقایسه شود.‏)‏ چقدر مایهٔ ریشخند است که آواز گروهی «هَلِّلویاه» را در بناهای متمول مذهبی خود می‌خوانند!‏ آنها نام ارزشمند یَهُوَه را از ترجمه‌های کتاب مقدس خود حذف می‌کنند،‏ اما از این حقیقت که «هَلِّلویاه» به معنی «یاه را ستایش کنید» است—‏«یاه» که مخفف «یَهُوَه» می‌باشد—‏بی‌خبر به نظر می‌رسند.‏ مکاشفه ۱۹:‏۱-‏۶ به نحوی شایسته از آوازهای گروهی «هَلِّلویاه» گزارش می‌دهد که بزودی در جشن اجرای داوری خدا بر بابل عظیم،‏ خوانده خواهد شد.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ سپس چه رویدادهای مهمی رخ خواهند داد؟‏ ب)‏ انسانهای خداترس چه سرانجام شادی‌بخشی خواهند داشت؟‏

^۱۳ سپس نوبت ‹آمدن› عیسی است که حکم داوری را بر امتها و مردم اعلام کند و آن را به اجرا درآورد.‏ او خود چنین نبوت کرد:‏ «چون پسر انسان [عیسی مسیح] در جلال خود با جمیع ملائکهٔ مقدّس خویش آید آنگاه بر کرسئ جلال [و داوری] خود خواهد نشست.‏ و جمیع امّتها [بر روی زمین] در حضور او جمع شوند و آنها را از همدیگر جدا میکند بقسمیکه شبان میشها را از بزها جدا میکند.‏ و میشها را بر دست راست و بزها را بر چپ خود قرار دهد.‏ آنگاه پادشاه به اصحاب طرف راست گوید بیائید ای برکت یافتگان از پدر من و ملکوتی را که از ابتدای عالم برای شما آماده شده است بمیراث گیرید.‏» (‏متی ۲۵:‏۳۱-‏۳۴‏)‏ آیهٔ ۴۶ ادامه داده و نقل می‌کند که طبقهٔ بزها «در عذاب جاودانی خواهند رفت امّا عادلان در حیات جاودانی.‏»‏

^۱۴ کتاب مکاشفه در کتاب مقدس توصیف می‌کند که «پادشاه پادشاهان و ربّ‌الارباب،‏» سَروَر آسمانیمان،‏ عیسی مسیح،‏ چگونه در آن هنگام،‏ در حارمجدون به مبارزه خواهد تاخت و ارکان سیاسی و تجاری سیستم شیطان را نابود خواهد کرد.‏ بدین ترتیب مسیح،‏ «غضب و خشم خدای قادر مطلق» را بر سراسر قلمرو زمینی شیطان خواهد ریخت.‏ هنگامی که این ‹چیزهای اوّل درگذرند،‏› انسانهای خداترس به سوی دنیای جدید و شکوهمند،‏ جایی که خدا «هر اشکی از چشمان ایشان پاک خواهد کرد،‏» هدایت خواهند شد.‏—‏مکاشفه ۱۹:‏۱۱-‏۱۶؛‏ ۲۱:‏۳-‏۵‏.‏

زمان ستایش یاه

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ چرا توجه به کلام نبوی یَهُوَه برای ما امری حیاتی است؟‏ ب)‏ پیامبران و رسولان به چه کارهایی اشاره می‌کنند که ما باید به منظور نجاتمان آنها را انجام دهیم،‏ و این برای افراد بسیاری چه مفهومی دارد؟‏

^۱۵ روز اجرای حکم داوری نزدیک است!‏ به این دلیل،‏ شایسته است که به کلام نبوی پادشاه ابدیت توجه کنیم.‏ یک صدای آسمانی،‏ برای کسانی که هنوز در دام آموزشها و رسوم دین کاذب گرفتار هستند،‏ چنین بیان می‌کند:‏ «از میان او بیرون آئید مبادا در گناهانش شریک شده از بلاهایش بهره‌مند شوید.‏» اما گریختگان کجا باید بروند؟‏ فقط یک حقیقت می‌تواند وجود داشته باشد،‏ و از اینرو فقط یک دین حقیقی وجود دارد.‏ (‏مکاشفه ۱۸:‏۴؛‏ یوحنا ۸:‏۳۱،‏ ۳۲؛‏ ۱۴:‏۶؛‏ ۱۷:‏۳‏)‏ دست‌یابی ما به زندگی ابدی،‏ به یافتن آن دین و اطاعت از خدای آن بستگی دارد.‏ کتاب مقدس در مزمور ۸۳:‏۱۸ ما را به سوی او راهنمایی می‌کند،‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «تو که اسمت یَهُوَه میباشد،‏ بتنها بر تمامئ زمین متعال هستی.‏»‏

^۱۶ ولی ما باید کاری بیش از صرفاً دانستن نام پادشاه ابدیت انجام دهیم.‏ باید کتاب مقدس را مطالعه کنیم و خصوصیات عالی و اهداف او را یاد بگیریم.‏ سپس باید ارادهٔ وی را همانطور که در رومیان ۱۰:‏۹-‏۱۳ به آن اشاره شده است،‏ در زمان کنونی به جا آوریم.‏ پولس رسول از کلام انبیایی که به آنان وحی شده بود اقتباس و چنین نتیجه‌گیری کرد:‏ «هر که نام خداوند [یَهُوَه] را بخواند نجات خواهد یافت.‏» (‏یوئیل ۲:‏۳۲؛‏ صفنیا ۳:‏۹‏)‏ نجات خواهد یافت؟‏ بله،‏ زیرا افراد بسیاری که امروزه به تدارک فدیه‌ای که یَهُوَه از طریق مسیح فراهم کرده است،‏ ایمان می‌ورزند،‏ از مصیبت عظیمی که در راه است،‏ یعنی هنگامی که حکم داوری بر روی دنیای فاسد شیطان به اجرا درمی‌آید،‏ مصون خواهند ماند.‏—‏مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۰،‏ ۱۴‏.‏

۱۷.‏ چه امید باشکوهی باید ما را برانگیزد که اکنون در خواندن سرود موسی و بره شرکت کنیم؟‏

^۱۷ خواست خدا برای آنانی که امید نجات دارند،‏ چیست؟‏ خواست او این است که ما حتی اکنون در خواندن سرود موسی و بره شرکت کنیم،‏ و در حالی که برای پیروزی پادشاه ابدیت انتظار می‌کشیم،‏ او را ستایش نماییم.‏ ما این کار را با گفتن اهداف عالی‌اش به دیگران،‏ انجام می‌دهیم.‏ همچنانکه در درک کتاب مقدس پیشرفت حاصل می‌کنیم،‏ زندگی خود را وقف پادشاه ابدیت می‌سازیم.‏ این امر به زندگی جاودانی ما تحت ترتیباتی که این پادشاه مقتدر در اشعیا ۶۵:‏۱۷،‏ ۱۸ توصیف می‌کند،‏ منجر می‌شود:‏ «اینک من آسمانی جدید [ملکوت مسیحایی عیسی] و زمینی جدید [جامعهٔ جدید و عادلانهٔ بشری] خواهم آفرید و چیزهای پیشین بیاد نخواهد آمد و بخاطر نخواهد گذشت.‏ بلکه از آنچه من خواهم آفرید شادی کنید و تا بأبد وجد نمائید.‏»‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ کلام داوود در مزمور ۱۴۵ باید ما را به انجام چه کاری سوق دهد؟‏ ب)‏ ما با اطمینان خاطر،‏ چه انتظاری از یَهُوَه داریم؟‏

^۱۸ داوود مزمورنویس،‏ پادشاه ابدیت را با این کلمات وصف می‌کند:‏ «خداوند عظیم است و بی‌نهایت ممدوح.‏ و عظمت او را تفتیش نتوان کرد.‏» (‏مزمور ۱۴۵:‏۳‏)‏ عظمت او همانند مرزهای فضا و ابدیت غیر قابل تجسس است!‏ (‏رومیان ۱۱:‏۳۳‏)‏ ما در حالی که به کسب دانش دربارهٔ آفریدگارمان و تدارک فدیه‌ای که از طریق پسرش،‏ عیسی مسیح فراهم کرده است ادامه می‌دهیم،‏ خواهان این هستیم که پادشاه ابدی خود را هر چه بیشتر ستایش کنیم.‏ خواهان انجام کاری هستیم که مزمور ۱۴۵:‏۱۱-‏۱۳ بر آن تأکید می‌کند:‏ «دربارهٔ جلال ملکوت تو سخن میگویند.‏ و توانائئ ترا حکایت میکنند.‏ تا کارهای عظیم ترا به بنی آدم تعلیم دهند.‏ و کبریائئ مجید ملکوت ترا.‏ ملکوت تو ملکوتیست تا جمیع دهرها.‏ و سلطنت تو باقی تا تمام دورها.‏»‏

^۱۹ ما می‌توانیم با اطمینان خاطر این انتظار را داشته باشیم که خدای ما به قول خود وفا خواهد کرد:‏ «دست خویشرا باز میکنی،‏ و آرزوی همهٔ زندگانرا سیر مینمائی.‏» پادشاه ابدیت،‏ ما را از میان این ایام آخر با مهربانی و دلسوزی به انتهای آن هدایت خواهد کرد،‏ زیرا داوود به ما تضمین می‌دهد:‏ «‏خداوند همهٔ محبّان خود را نگاه میدارد.‏ و همهٔ شریرانرا هلاک خواهد ساخت.‏»—‏مزمور ۱۴۵:‏۱۶،‏ ۲۰‏.‏

۲۰.‏ تو به دعوت پادشاه ابدیت که در پنج مزمور آخر ارائه شده است،‏ چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

^۲۰ هر یک از پنج مزمور آخر در کتاب مقدس،‏ با دعوت «هَلِّلویاه» شروع شده و خاتمه می‌یابد.‏ به این ترتیب،‏ مزمور ۱۴۶ ما را به این دعوت می‌خواند:‏ «هَلِلویاه ای جان من خداوند را تسبیح بخوان.‏ تا زنده هستم خداوند را حمد خواهم گفت،‏ مادامیکه وجود دارم خدای خود را خواهم سرائید.‏» آیا به این دعوت پاسخ خواهی داد؟‏ به طور حتم خواستار ستایش او خواهی بود!‏ به این امید که در میان افرادی باشی که در مزمور ۱۴۸:‏۱۲،‏ ۱۳ توصیف شده‌اند:‏ «ای جوانان و دوشیزگان نیز،‏ و پیران و اطفال.‏ نام خداوند را تسبیح بخوانند،‏ زیرا نام او تنها متعال است،‏ و جلال او فوق زمین و آسمان.‏» و با این امید که از صمیم قلب به این دعوت پاسخ دهیم:‏ «شما مردم،‏ یاه را ستایش کنید!‏» بیاییم با یک آهنگ پادشاه ابدیت را ستایش کنیم!‏

پاسخ تو چیست؟‏

◻ رسولان عیسی دربارهٔ چه چیزی از قبل هشدار دادند؟‏

◻ چه اقدامات قاطعانه‌ای از سال ۱۹۱۴ به انجام رسیده‌اند؟‏

◻ یَهُوَه در شرف اجرای حکم چه داوریی است؟‏

◻ چرا اکنون بیش از همیشه وقت آن است که پادشاه ابدیت را ستایش کنیم؟‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۸]‏

این عصر فاجعه‌آمیز و آشفته

عدهٔ بسیاری اقرار کرده‌اند که از اوان قرن بیستم،‏ عصری آشفته طلوع کرد.‏ برای مثال،‏ در پیشگفتار کتاب غوغا و آشوب جهنمی‏،‏ نوشتهٔ دانیال پاتریک مُینی‌هان که در سال ۱۹۹۳ منتشر شد،‏ دربارهٔ «فاجعهٔ سال ۱۹۱۴» چنین اظهارنظر می‌شود:‏ «جنگ شروع شد و دنیا به طور کل تغییر پیدا کرد.‏ امروزه فقط هشت حکومت بر روی زمین وجود دارند که هم در سال ۱۹۱۴ وجود داشتند و هم از آن موقع به بعد،‏ نوع حکومتی خود را از طریق خشونت تغییر نداده‌اند.‏ .‏ .‏ .‏ از ۱۷۰ کشور باقیمانده یا معاصر،‏ برخی نوپاتر از آنند که خیلی از آشفتگی‌های اخیر را چشیده باشند.‏» براستی که دوران پس از سال ۱۹۱۴ شاهد فاجعه بر روی فاجعه بوده است!‏

کتاب خارج از کنترل—‏آشفتگی جهانی هنگام نزدیک شدن قرن بیست و یکم نیز در سال ۱۹۹۳ انتشار یافت.‏ نویسندهٔ آن،‏ زوبیگنِف براژینسکی،‏ رئیس پیشین شورای امنیت ملی ایالات متحده است.‏ او می‌نویسد:‏ «آغاز قرن بیستم در بسیاری از تفسیرها به عنوان عصر عقل و استدلال گرامی داشته شد.‏ .‏ .‏ .‏ قرن بیستم برخلاف نویدی که می‌داد،‏ خون‌آلودترین و منفورترین قرن شد،‏ قرنی از سیاستهای ناشی از توهم و کشتارهای هولناک.‏ ظلم و ستم در حد بی‌سابقه‌ای مجاز دانسته شد،‏ عوامل مهلک،‏ بر مبنای تولید انبوه سازماندهی شدند.‏ تضاد بین امکانات علمی برای کارهای مفید و شرارت سیاسی که در واقع عنان آن گسیخته شده،‏ تکان‌دهنده است.‏ کشتار،‏ هرگز در تاریخ اینچنین در سطح جهانی رواج نداشته است،‏ هرگز این همه زندگی را نابود نکرده بود،‏ انهدام بشر هرگز با چنین توجهی بر تلاشهای پیگیر به منظور دسترسی به اینگونه اهداف نامعقول و خودخواهانه،‏ دنبال نشده بود.‏» واقعاً که چقدر صحت دارد!‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۶]‏

میکائیل پس از برقراری ملکوت در سال ۱۹۱۴،‏ شیطان و عوامل او را به زمین فرو انداخت