شکیبا باش!
«امّا من بسوی خداوند نگرانم و برای خدای نجات خود انتظار می‌کشم و خدای من مرا اجابت خواهد نمود.»—میکاه ۷:۷.
۱، ۲. الف) چه طرز فکر منفیی به ضرر اسرائیلیان شد؟ ب) طرز فکر منفی چه عواقبی برای مسیحیان دارد؟
برخورد انسان با مسائل زندگی، بستگی به طرز فکر وی دارد. به طور مثال، یَهُوَه برای اسرائیلیان در بیابان به نحو معجزه‌آسایی مَنّ مهیا کرد. اگر ایشان کمی مثبت فکر می‌کردند، نگاهی به آن بیابان لَم‌یزرع و خشک کافی بود تا یَهُوَه را هزار مرتبه از بابت آن غذا شکر و سپاس گویند. اما، شروع به شکوه و شکایت، و ایراد گرفتن از طعم و مزهٔ مَنّ کردند، تنها به این دلیل که در مصر انواع گوناگون خوراکیها وجود داشت. چقدر ناشکر و چه طرز فکر منفیی!—اعداد ۱۱:۴-۶.
۲ ما مسیحیان نیز مطابق طرز فکرمان یا طرف روشن و شاد مسائل را می‌بینیم، و یا طرف تاریک و غم‌انگیز آن را. طرز فکر منفی سبب می‌شود شادی و سرور از ما رخت ببندد؛ و این موضوعی نیست که با بی‌اعتنایی از کنار آن بگذریم چرا که به گفتهٔ نَحَمِیا «سُرور خداوند قوّت [ماست].» ( نَحَمِیا ۸:۱۰) آری، طرز فکر مثبت و روحیه‌ای شاد ما را قوی نگاه می‌دارد، و ارمغان آن برای جماعت مسیحی نیز وحدت و دوستی است.—رومیان ۱۵:۱۳؛ فیلپّیان ۱:۲۵.
۳. در شرایط سخت طرز فکر مثبت اِرْمیا چه کمکی به او کرد؟
۳ اِرْمیا با وجود اوضاع اسفبار زمانه‌اش طرز فکری مثبت داشت. حتی در سال ۶۰۷ ق.د.م. هنگامی که به دلیل سقوط اورشلیم وحشت و دلهره بر شهر سایه افکنده بود او سعی می‌کرد به جنبهٔ مثبت قضیه بنگرد؛ اینکه یَهُوَه اسرائیل را فراموش نخواهد کرد، و قوم سرانجام رستگار خواهد شد. اِرْمیا در کتاب مراثی نوشت: «از رأفت‌های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت‌های او بی‌زوال است. آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیار است.» ( مراثی ۳:۲۲، ۲۳) خادمان خدا در طول تاریخ حتی در سخت‌ترین موقعیتها کوشیده‌اند تا طرز فکری مثبت و روحیه‌ای شاد داشته باشند.—۲قُرِنتیان ۷:۴؛ ۱تَسّالونیکیان ۱:۶؛ یعقوب ۱:۲.
۴. عیسی چه طرز فکری داشت، و این چه کمکی به او کرد؟
۴ نه تنها اِرْمیا، بلکه شش صد سال بعد، عیسی نیز توانست با حفظ طرز فکری مثبت تحمل بسیاری از آزارها و شکنجه‌ها را بنماید. در کتاب مقدس آمده است: «بجهت آن خوشی که پیش [عیسی] موضوع بود، بی‌حرمتی را ناچیز شمرده، متحمل صلیب گردید و به دست راست تخت خدا نشسته است.» ( عبرانیان ۱۲:۲) عیسی در برابر تمام زجر و شکنجه‌ها، حتی بر روی تیر شکنجه، فکر خود را تنها بر «آن خوشی که پیش او موضوع بود» متمرکز می‌کرد. خوشی عیسی از بابت موهبت اثبات حق حاکمیت یَهُوَه، تقدیس نام او، و همچنین رساندن برکاتی عظیم به انسانهای فرمانبردار بود.
شکیبایی اختیار کن
۵. موقعیتی بسیار معمول که در آن شکیبایی به فرد کمک می‌کند تا روشنتر به مسئله بنگرد کدام است؟
۵ چنانچه همواره کوششمان داشتن طرز فکری همچون عیسی باشد، حتی وقتی امور بر وفق مرادمان نباشد و یا در زمانی که انتظار داشتیم پیش نیاید، از سُرور خداوند محروم نخواهیم شد. میکاه نبی گفت: «من بسوی خداوند نگرانم و برای خدای نجات خود انتظار می‌کشم.» ( میکاه ۷:۷؛ مراثی ۳:۲۱) ما نیز می‌توانیم طرز فکر میکاه را سرمشق خود ساخته شکیبا باشیم. موارد آن هم بسیار است. برای مثال، ممکن است حس کنیم که یکی از برادران که اختیاراتی نیز به او محول شده به خطایی دست زده است، و نیاز فوری به اصلاح وجود دارد. فرد شکیبا نخست از خود سؤال می‌کند: ‹آیا عمل او واقعاً خطا بوده است؟ حتی در صورت خطا بودن آن، آیا نیاز به اقدامی فوری و اساسی وجود دارد؟ شاید یَهُوَه با علم به اینکه فرد اصلاح خواهد شد جلوی عمل وی را نگرفته است؟›
۶. هنگام تلاش برای فائق آمدن بر ضعف شخصی شکیبایی چه کمکی به فرد می‌کند؟
۶ شکیبایی همچنین زمانی به کار می‌آید که فرد برای فائق آمدن بر مشکل یا ضعفی شخصی در تلاش باشد. فرض کن به درگاه یَهُوَه دعا کرده باشی ولی مشکلت همچنان به قوت خود باقی مانده باشد. در این صورت چه باید کرد؟ می‌باید هر آنچه از دستت بر آید برای فائق آمدن بر آن مشکل انجام دهی و به سخن عیسی امیدوار باشی که گفت: «سؤال کنید که به شما داده خواهد شد. بطلبید که خواهید یافت. بکوبید که برای شما باز کرده خواهد شد.» ( لوقا ۱۱:۹) پس هیچگاه دست از دعا برندار، و در شنیدن پاسخ آن شکیبا باش. مطمئن باش یَهُوَه در زمان مقرر و به طریق خود دعای تو را مستجاب خواهد نمود.—۱تَسّالونیکیان ۵:۱۷.
۷. در خصوص اصلاحاتی که در درک آیات به وجود می‌آید شکیبایی چه کمکی به ما می‌کند؟
۷ با تحقق نبوتهای کتاب مقدس درک ما نیز از آیات ژرفتر می‌گردد. اما، گاهی ممکن است تصور کنیم که برخی نکات می‌بایست پیش از اینها توضیح داده می‌شد. اگر چنین توضیحاتی در زمانی که ما انتظار داریم به چاپ نرسند، آیا همچنان شکیبا می‌مانیم؟ برای نمونه، یَهُوَه صلاح دانست که «سرّ مسیح» را طی ۴۰۰۰ سال و بتدریج بر انسانها مکشوف سازد. ( اَفَسُسیان ۳:۳-۶) اگر یَهُوَه اینگونه صلاح دانسته است، آیا ناشکیبایی ما موجه است؟ آیا شک داریم که یَهُوَه مردمش را «در وقت معیّن» از طریق «غلام امین و دانا» ‹خوراک می‌دهد›؟ ( متّیٰ ۲۴:۴۵) آیا واقعاً عاقلانه است که صرفاً به دلیل غامض ماندن پاره‌ای نکات خود را از سُرور خداوند محروم سازیم؟ به یاد داشته باش که یَهُوَه است که زمان و نحوهٔ کشف ‹اسرار خویش› را معین می‌کند.—عاموس ۳:۷.
۸. صبر یَهُوَه چه فوایدی برای ما انسانها دارد؟
۸ عده‌ای ممکن است با نگاه به سالهای خدمت وفادارانه‌شان و این تصور که احتمالاً عمرشان برای دیدن «ظهور یوم عظیم و مهیب خداوند» کفایت نخواهد کرد دلسرد شوند. ( یوئیل ۲:۳۰، ۳۱) اما اگر همین موضوع را از جنبهٔ مثبت آن بنگریم حتی مایهٔ دلگرمی نیز خواهد بود. پِطْرُس توصیه کرد: «تحمّلِ خداوندِ ما را نجات بدانید.» ( ۲پِطْرُس ۳:۱۵) صبر و تحمل یَهُوَه باعث شده است که چند میلیون انسان درستکار با حقیقت آشنا شوند. آیا این بخودی‌خود فوق‌العاده نیست؟ علاوه بر آن، هر چه یَهُوَه بیشتر صبر نشان دهد خود ما نیز زمان بیشتری خواهیم داشت تا «نجات خود را به ترس و لرز بعمل [آوریم].»—فیلپّیان ۲:۱۲؛ ۲پِطْرُس ۳:۱۱، ۱۲.
۹. چنانچه موقعیتی موجب محدود شدن خدمتمان به یَهُوَه گردد، شکیبایی چگونه در تحمل آن به ما کمک می‌کند؟
۹ شکیبایی همچنین باعث می‌شود که مخالفتها، بیماریها، کهولت، و مشکلات دیگری که احتمالاً مانع خدمتمان به یَهُوَه می‌شوند ما را دلسرد و مأیوس نکنند. یَهُوَه از ما خواسته است او را از صمیم قلب خدمت کنیم. ( رومیان ۱۲:۱) در واقع، نه یَهُوَه از ما انتظاری بیش از آنچه به طور معقول از دستمان بر می‌آید دارد، و نه پسر او که «بر مسکین و فقیر کَرَم» می‌نماید. ( مزمور ۷۲:۱۳) یَهُوَه ما را تشویق می‌کند هر آنچه از عهده‌مان بر آید انجام دهیم، و تا زمانی که تغییری در وضعیتمان حاصل نشده شکیبا باشیم، چرا که این تغییر ممکن است اکنون رخ دهد، و یا در سیستم جدید. آنچه نباید از یاد برد آن است که ‹خدا بی‌انصاف نیست که عمل ما و آن محبت را که به اسم او از خدمت مقدّسین که در آن مشغول بوده و هستیم ظاهر کرده‌ایم، فراموش کند.›—عبرانیان ۶:۱۰.
۱۰. شکیبایی مانع بروز چه خصوصیت منفیی در فرد می‌گردد؟ با توضیح.
۱۰ شکیبایی همچنین مانع خودرأیی و رفتار گستاخانه می‌گردد. برخی صرفاً به سبب ناشکیبایی به ارتداد کشیده شده‌اند. آنان احتمالاً اصلاحاتی را در فهم آیات کلام خدا یا سازمان او لازم می‌دیدند، بی آنکه متوجه باشند تنها زمانی که یَهُوَه صلاح بداند با روح‌القدس خود غلام امین و دانا را بر آن می‌دارد تا اصلاحات لازم را به وجود آورد، نه زمانی که ایشان انتظار اصلاحات را دارند. هر گونه تغییر و اصلاح می‌باید هماهنگ با ارادهٔ یَهُوَه صورت گیرد، نه بر حسب ارادهٔ انسان. مرتدان اجازه می‌دهند روحیهٔ خودرأیی طرز فکرشان را منحرف سازد. در حالی که اگر سعی می‌کردند همچون مسیح فکر کنند نه شادی خود را از دست می‌دادند و نه مجبور می‌شدند از میان قوم یَهُوَه بیرون بروند.—فیلپّیان ۲:۵-۸.
۱۱. چگونه می‌توانیم از دورهٔ انتظارمان کمال استفاده را بنماییم، چه کسانی در این خصوص نمونه هستند؟
۱۱ البته منظور از شکیبایی تنبلی یا عدم فعالیت نیست. کارها و فعالیتهای زیادی است که باید انجام دهیم. برای نمونه، باید خود را با مطالعهٔ شخصی کتاب مقدس مشغول سازیم و با این کار همچون انبیای وفادار و حتی فرشتگان علاقه خود را به موضوعات روحانی نشان دهیم. در خصوص علاقه‌ای که انبیا و فرشتگان به چنین موضوعاتی دارند پِطْرُس گفت: «دربارهٔ این نجات، انبیایی که از فیضی که برای شما مقرّر بود، اِخبار نمودند، تفتیش و تفحّص می‌کردند . . . فرشتگان نیز مشتاق هستند که در آنها نظر کنند.» ( ۱پِطْرُس ۱:۱۰-۱۲) در کنار مطالعهٔ شخصی‌مان، حضور در جلسات و دعا ضرورت بسیار دارند. ( یعقوب ۴:۸) کسانی که نیاز روحانی خود را درک می‌کنند و به طور مرتب از خوراک روحانی تغذیه، و با برادران و خواهران مسیحی‌شان معاشرت می‌نمایند نشان می‌دهند که طرز فکر مسیح را اختیار کرده‌اند.—متّیٰ ۵:۳.
نگرشی معقول داشته باش
۱۲. الف) آدم و حَوّا در پی چه استقلالی بودند؟ ب) حاصل دنباله‌روی از رویهٔ آدم و حَوّا چه بوده است؟
۱۲ هنگامی که خدا نخستین زوج بشری را آفرید، حق تعیین معیار درست و نادرست را برای خود محفوظ داشت. ( پیدایش ۲:۱۶، ۱۷) آدم و حَوّا خواستار استقلال از رهنمودهای خدا بودند، و همین دلیل تمام مشکلات ما و اطرافیانمان شد. پولس رسول گفت: «بوساطت یک آدم گناه داخل جهان گردید و به گناه موت؛ و به اینگونه موت بر همهٔ مردم طاری گشت، از آنجا که همه گناه کردند.» ( رومیان ۵:۱۲) از زمان آدم تا کنون، تاریخ شش هزار سالهٔ بشر گویای حقیقتی است که اِرْمیا به قلم آورد: «ای خداوند می‌دانم که طریق انسان از آن او نیست و آدمی که راه می‌رود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمی‌باشد.» ( اِرْمیا ۱۰:۲۳) اِرْمیا ابداً قصد منفی‌بافی نداشت، او واقعیت را بی‌پرده در مقابل همگان قرار داد؛ واقعیتی که توضیح می‌دهد که چرا قرنهاست «انسان بر انسان به جهت ضررش حکمرانی می‌کند،» و میل انسان به مستقل بودن از خدا را دلیل اصلی آن می‌داند.—جامعه ۸:۹.
۱۳. شاهدان یَهُوَه چه نگرش معقولی در خصوص آنچه آدمی قادر به انجام آن است، دارند؟
۱۳ شاهدان یَهُوَه با نظر به وضعیت ناکامل بشر واقفند که فرد عملاً نمی‌تواند تمام کارهایی را که می‌خواهد انجام دهد. البته طرز فکر مثبت روحیه‌ای شاد در فرد ایجاد می‌کند، لیکن پاسخگوی تمام مشکلات وی نیست. در اوایل دههٔ ۱۹۵۰ یک روحانی از اهالی آمریکا کتابی را با عنوان «قدرت طرز فکر مثبت» ( انگل.) به چاپ رساند و یکی از پرفروشترین کتابهای سال شد. در این کتاب آمده است که طرز فکر مثبت، فرد را قادر می‌سازد که بر بسیاری از موانع زندگی غلبه کند. شکی نیست که داشتن طرز فکر مثبت محاسن بسیار دارد، اما در عمل می‌بینیم که عوامل دیگری نیز وجود دارند که فرد را در آنچه مایل به انجام آن است محدود می‌سازد؛ عواملی همچون سطح معلومات، مهارتها، دارایی، و بسیاری دیگر. به علاوه، بشر اکنون با چنان موانع عظیمی در ابعاد جهانی روبروست که مرتفع ساختن آنها از قدرت او خارج است؛ حتی اگر در مورد آنها مثبت فکر کند!
۱۴. آیا شاهدان یَهُوَه نگرشی منفی دارند؟ با توضیح.
۱۴ عده‌ای این نگرش واقع‌بینانهٔ شاهدان یَهُوَه را منفی‌بافی تعبیر می‌کنند. اما واقعیت امر این است که شاهدان یَهُوَه سعی دارند به جهانیان اعلام کنند که تنها خداست که می‌تواند بهبودی ابدی در وضعیت بشر ایجاد کند. ایشان با این کار می‌خواهند طرز فکر مسیح را تقلید کنند. ( رومیان ۱۵:۲) آنها همچنین سعی می‌کنند مردم را در برقرار کردن رابطه‌ای صمیمانه با یَهُوَه خدا یاری کنند. شاهدان یَهُوَه اطمینان دارند که این کار در درازمدت بهترین نتیجه را می‌دهد.—متّیٰ ۲۸:۱۹، ۲۰؛ ۱تیموتاؤس ۴:۱۶.
۱۵. شاهدان یَهُوَه چگونه در وضع زندگی بعضی از انسانها بهبود ایجاد کرده‌اند؟
۱۵ شاهدان یَهُوَه در مقابل مشکلات جامعه بی‌اعتنا نیستند—بویژه در مورد اعمال فاسد و خلاف اصول کتاب مقدس. پیش از آنکه فردی علاقمند شاهد یَهُوَه شود، باید تغییراتی در زندگی خود به وجود آورد، حتی بر اعتیاد و عادات زشتی که خدا را ناخشنود می‌سازند غلبه کند. ( ۱قُرِنتیان ۶:۹-۱۱) بدین گونه است که شاهدان یَهُوَه به افراد راغب کمک کرده‌اند تا بر اعتیاد به الکل، عادت به قمار، و فساد اخلاقی غلبه یابند. این افراد اصلاح‌شده یاد گرفته‌اند تا معاش خانوادهٔ خود را مسئولانه و شرافتمندانه تهیه نمایند. ( ۱تیموتاؤس ۵:۸) وقتی به افراد و خانواده‌ها به این طریق کمک شود، مشکلاتی از قبیل اعتیاد به مواد مخدر، خشونت در خانواده، و غیره در جامعه تقلیل می‌یابند. شاهدان یَهُوَه شهروندانی هستند که به قوانین دولتی احترام می‌گزارند و به دیگران نیز در جهت بهبود کیفیت زندگی‌شان کمک می‌کنند. این کار شاهدان از سنگینی بار مأموران مسئول و مددکاران اجتماعی می‌کاهد.
۱۶. چرا شاهدان یَهُوَه خود را درگیر جنبشهای اصلاح‌طلبانهٔ نمی‌کنند؟
۱۶ اما، آیا شاهدان یَهُوَه قادر بوده‌اند در فضای اخلاقی جهان تغییر ایجاد کنند؟ طی دههٔ گذشته شمار شاهدان از اندکی کمتر از ۰۰۰,۸۰۰,۳ به حدود ۰۰۰،۰۰۰،۶ نفر رسید. این به مفهوم آن است که حدود ۰۰۰،۲۰۰،۲ نفر از اعمال نادرست خود دست کشیده و مسیحی شدند. در واقع، کیفیت زندگی این همه انسان بالا رفته است! با این حال، این عدد در مقایسه با افزایش ۰۰۰،۰۰۰،۸۷۵ نفری جمعیت جهان طی همان دوره بسیار ناچیز می‌نماید! شاهدان یَهُوَه از اینکه می‌توانند به این انسانهای راغب و مستعد کمک کنند بسیار خوشحال هستند، ولی همچنین نیک می‌دانند که تعداد کمی از انسانها در طریق زندگی سلوک می‌کنند. ( متّیٰ ۷:۱۳، ۱۴) اکنون شاهدان یَهُوَه منتظر دگرگونیی عظیم و بهبود اوضاع در سطح جهانی می‌باشند، دگرگونیی که تنها به دست یَهُوَه امکانپذیر است. از این رو، آنان خود را درگیر جنبشهای اصلاح‌طلبانهٔ سیاسی نمی‌کنند، چرا که این جنبشها معمولاً با نیت خوب آغاز می‌شوند و با یأس و حتی خشونت پایان می‌یابند.—۲پِطْرُس ۳:۱۳.
۱۷. عیسی چگونه به انسانها کمک می‌کرد، اما چه مشکلاتی را از میان بر نداشت؟
۱۷ شاهدان یَهُوَه با دخالت نکردن در جنبشهای سیاسی در واقع اعتماد خود را به یَهُوَه نشان می‌دهند، همان اعتماد و اطمینانی که عیسی هنگامی که بر زمین بود ابراز کرد. در قرن اول، عیسی بسیاری از انسانها را با معجزات خود شفا داد. ( لوقا ۶:۱۷-۱۹) همچنین مردگان را رستاخیز داد. ( لوقا ۷:۱۱-۱۵؛ ۸:۴۹-۵۶) با این حال، نه بیماری را ریشه‌کن کرد و نه دشمن آدمی، مرگ، را مغلوب ساخت. او نیک می‌دانست زمانی که یَهُوَه برای این کار معین نموده هنوز فرا نرسیده است. به علاوه، عیسی انسانی کامل بود و با تواناییهای فوق‌العادهٔ خویش احتمالاً بخوبی قادر بود بسیاری از مشکلات بزرگ سیاسی و اجتماعی را حل نماید. کمااینکه بسیاری در آن زمان طالب بودند عیسی قدرت را به دست گیرد و به حل مشکلات بپردازد. اما عیسی چنین نکرد. در این مورد می‌خوانیم: «چون مردمان این معجزه را که از عیسی صادر شده بود دیدند، گفتند که ‹این البتّه همان نبی است که باید در جهان بیاید!› و امّا عیسی چون دانست که می‌خواهند بیایند و او را به زور برده پادشاه سازند، باز تنها به کوه برآمد.»—یوحنّا ۶:۱۴، ۱۵.
۱۸. الف) عیسی در چه مواردی شکیبایی خود را ثابت کرد؟ ب) در سال ۱۹۱۴ چه تغییری در فعالیتهای عیسی به وجود آمد؟
۱۸ عیسی از دخالت در جنبشهای سیاسی و صرفاً پرداختن به امور خیریه امتناع می‌ورزید، زیرا می‌دانست زمان پادشاهی او که طی آن تمام بیماران را شفا خواهد داد هنوز فرا نرسیده است. او حتی متعاقب عروجش به زندگی فناناپذیر در آسمان باید منتظر فرمان یَهُوَه می‌ماند که چه موقع وارد عمل شود. ( مزمور ۱۱۰:۱؛ اعمال ۲:۳۴، ۳۵) عیسی از سال ۱۹۱۴ بر مسند پادشاهی ملکوت خدا جلوس نمود، و از آن زمان وارد عمل شد تا «غلبه کند و پیروزی‌اش را کامل گرداند.» ( مکاشفه ۶:۲ د ج؛ ۱۲:۱۰) چقدر مایهٔ خوشحالی ماست که می‌توانیم در پناه چنین ملکوتی زندگی کنیم، و چقدر جای تأسف است که بسیاری از مدعیان مسیحیت نمی‌خواهند از آنچه کتاب مقدس در مورد ملکوت تعلیم می‌دهد چیزی بشنوند.
شکیبایی—مایهٔ دلسردی یا شادی؟
۱۹. انتظار برای چه امیدی مایهٔ بیماری دل، و برای چه رویدادهایی مایهٔ شادی آن می‌باشد؟
۱۹ سلیمان پی برده بود که انتظار کشیدن گاه مایهٔ دلسردی است، و نوشت: «امیدی که در آن تعویق باشد باعث بیماری دل است.» ( امثال ۱۳:۱۲) بدون تردید انتظار کشیدن برای امیدی بی‌اساس دل را افسرده و بیمار می‌کند. اما رویدادهای شادی‌بخشی نیز هستند که مدتها پیش از وقوع آنها دل را شاد می‌سازند؛ همچون عروسی، تولد نوزاد، ملاقات عزیزانمان. و این شادی هنگامی افزایش می‌یابد که از دورهٔ انتظارمان استفاده‌ای معقول کرده، خود را برای آنچه در پیش است آماده نماییم.
۲۰. الف) ما از وقوع چه رویدادهای فوق‌العاده‌ای اطمینان‌خاطر داریم؟ ب) در انتظار تحقق مقصودهای یَهُوَه به چه طریق می‌توانیم شادی و سُرور کسب کنیم؟
۲۰ چنانچه از وقوع امری اطمینان کامل داشته باشیم—حتی اگر زمان وقوع آن برایمان مشخص نباشد—انتظار ‹ دلمان را بیمار نمی‌سازد.› پرستندگان وفادار خدا از آمدن حکومت هزارسالهٔ مسیح هیچ تردیدی ندارند. ایشان اطمینان دارند که شاهد پایان یافتن بیماری و مرگ خواهند بود و مشتاقانه و با خوشحالی انتظار روزی را می‌کشند که به میلیاردها نفر از رستاخیزیافتگان منجله عزیزان خود خیر مقدم گویند. ( مکاشفه ۲۰:۱-۳، ۶؛ ۲۱:۳، ۴) ایشان حتی در این دوران بحرانها و دگرگونیهای محیط زیست شکی ندارند که زمین به بهشت مبدل خواهد شد. ( اِشَعْیا ۳۵:۱، ۲، ۷) چه بجاست که از وقت باقیمانده استفادهٔ معقول را نموده، ‹پیوسته در عمل خداوند بیفزاییم›! ( ۱قُرِنتیان ۱۵:۵۸) به چه صورت؟ با تغذیهٔ مستمر از خوراک روحانی، با برقراری رابطه‌ای هرچه نزدیکتر با یَهُوَه، با یافتن کسانی که دلشان مستعد خدمت به خداست، با تشویق هم‌ایمانانمان، و با استفادهٔ کامل از لحظه به لحظهٔ زمانی که یَهُوَه هنوز باقی گذاشته است. بدینسان منتظر یَهُوَه بودن نه تنها ‹ دلمان را بیمار نمی‌سازد› بلکه، آن را مملو از شادی و سُرور می‌کند!
آیا می‌توانی توضیح دهی؟
• عیسی شکیبایی خود را به چه طریق نشان داد؟
• مسیحیان در چه مواردی باید شکیبا باشند؟
• چرا شاهدان یَهُوَه منتظر یَهُوَه می‌باشند؟
• چگونه می‌توانیم هنگام انتظار کشیدن برای یَهُوَه شادی خود را حفظ کنیم؟
[تصویر در صفحهٔ ۲۴]
عیسی به دلیل خوشیی که پیش روی او بود سختیها را متحمل شد
[تصویر در صفحهٔ ۲۵]
حتی پس از سالها خدمت می‌توانیم شادی خود را حفظ کنیم
[تصاویر در صفحهٔ ۲۷]
شاهد یَهُوَه شدن چند میلیون نفر، بر کیفیت زندگی ایشان تأثیر مثبت گذاشته است