یَهُوَه همه چیز را از نو می‌سازد

۱،‏ ۲.‏ در دنیای امروز ما دچار چه صدماتی می‌شویم،‏ و این صدمات چه تأثیری بر ما دارد؟‏

دختربچه‌ای را تصوّر کنید که عروسکش را گم کرده،‏ زارزار گریه می‌کند.‏ وقتی پدرش عروسک را پیدا می‌کند و به او برمی‌گرداند چهرهٔ کوچکش غرق شادی می‌گردد.‏ برای والدین پیدا کردن اسباب‌بازی یا تعمیر آن کار فوق‌العاده‌ای نیست اما برای کودک حکم معجزه را دارد،‏ زیرا آنچه را که فکر می‌کرد از دست داده دوباره به دست آورده است!‏

^۲ ما انسان‌ها نیز در این ایّام سخت ممکن است سلامتی،‏ خانه،‏ اموال و یا شغل خود را که بسیار باارزش‌تر از یک عروسک است از دست بدهیم.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵‏)‏ اوضاع نابسامان محیط‌زیست نیز موجب نگرانی بسیاری از مردم دنیاست.‏ اما هیچ یک از این صدمات ما را به اندازهٔ مرگ عزیزانمان متأثر نمی‌سازد.‏ چنین فقدانی در انسان احساس درماندگی و اندوهی عمیق پدید می‌آورد.‏—‏۲سموئیل ۱۸:‏۳۳‏.‏

۳.‏ اَعمال ۳:‏۲۱ چه امیدی به ما می‌دهد،‏ و یَهُوَه به چه صورت آن را عملی خواهد ساخت؟‏

^۳ یَهُوَه خدا،‏ قادر به جبران همهٔ صدمات است.‏ در این فصل از کتاب خواهیم دید که او چیزهای بسیاری را برای فرزندانش بر روی زمین بازسازی و ترمیم خواهد کرد.‏ به گفتهٔ کتاب مقدّس مقصود او آن است که «همه چیز تازه و نو شود.‏» (‏اَعمال ۳:‏۲۱‏،‏ انجیل شریف‏)‏ یَهُوَه برای نیل به این مقصود از ملکوتی به حکمرانی پسرش عیسی مسیح استفاده خواهد کرد که بر طبق شواهد،‏ در سال ۱۹۱۴ حکومت خود را در آسمان آغاز کرده است.‏a (‏متّیٰ ۲۴:‏۳-‏۱۴‏)‏ یَهُوَه چه چیزهایی را تازه و نو خواهد ساخت؟‏ با هم به بررسی برخی از نوسازی‌های شگرف او خواهیم پرداخت.‏ یکی از آن‌ها را در حال حاضر می‌توانیم مشاهده و تجربه کنیم.‏ بقیهٔ آن‌ها در آینده و در ابعاد وسیع به وقوع خواهند پیوست.‏

۴،‏ ۵.‏ در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ چه بر سر قوم یَهُوَه آمد،‏ و او چه امیدی به آنان داد؟‏

^۴ پرستش پاک یکی از چیزهایی است که یَهُوَه دوباره برقرار ساخته است.‏ برای درک بهتر این گفته تاریخ پادشاهی یهودا را در زیر به اجمال بررسی خواهیم کرد.‏ بدین ترتیب بینشی جالب از قدرت ترمیم و بازسازی یَهُوَه کسب خواهیم نمود.‏—‏رومیان ۱۵:‏۴‏.‏

^۵ روحیهٔ یهودیان وفادار را در سال ۶۰۷ ق.‏د.‏م.‏ پس از نابودی اورشلیم تصوّر کنید.‏ شهر عزیز آن‌ها منهدم و دیوارهایش ویران گشته بود.‏ بدتر از همه،‏ معبد پرشکوهی که سلیمان بنا کرده بود،‏ یعنی تنها مرکز پرستش پاک یَهُوَه بر روی زمین،‏ با خاک یکسان شده بود.‏ (‏مزمور ۷۹:‏۱‏)‏ یهودیانی که از مهلکه جان سالم به در برده بودند،‏ اسیر و به بابل برده شدند.‏ خانه و کاشانهٔ ایشان جولانگاه جانوران وحشی شد.‏ (‏اِرْمیا ۹:‏۱۱‏)‏ از دیدگاه بشری همه چیز از دست رفته بود.‏ (‏مزمور ۱۳۷:‏۱‏)‏ یَهُوَه از مدت‌ها پیش این نابودی را پیشگویی کرده بود اما به آنان امید بازگشت به وطن را نیز داد.‏

۶-‏۸.‏ الف)‏ چه موضوعی در نوشته‌های انبیای عبرانی تکرار شده است،‏ و تحقق نخستین این نبوّت‌ها به چه شکلی بود؟‏ ب)‏ در دوران ما قوم خدا چگونه تحقق بسیاری از نبوّت‌های نوسازی را در مورد خود به چشم دیده‌اند؟‏

^۶ در نوشته‌های انبیا موضوع بازگشت یهودیان به وطن و نوسازی سرزمینشان بارها تکرار شده است.‏b یَهُوَه از طریق آن‌ها بارها به یهودیان وعده داده بود که سرزمینشان بازسازی و دوباره مسکونی و بارور خواهد شد و از گزند جانوران وحشی و حملهٔ دشمنان مصون خواهد ماند.‏ او حتی سرزمین بازسازی‌شدهٔ آنان را به بهشت تشبیه کرده بود!‏ (‏اِشَعْیا ۶۵:‏۲۵؛‏ حِزْقِیال ۳۴:‏۲۵؛‏ ۳۶:‏۳۵‏)‏ بالاتر از همه،‏ گفته بود که پرستش پاک مجدّداً برقرار و معبد بازسازی خواهد گشت.‏ (‏میکاه ۴:‏۱-‏۵‏)‏ این نبوّت‌ها به یهودیان تبعیدی امید می‌داد تا بتوانند هفتاد سال اسارت در بابل را تحمّل کنند.‏

^۷ سرانجام،‏ زمان بازگشت به وطن و بازسازی آن فرا رسید.‏ یهودیان پس از رهایی از بابل به اورشلیم بازگشتند و معبد یَهُوَه را در آنجا بازسازی کردند.‏ (‏عَزْرا ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ یَهُوَه به آنان تا وقتی که پای‌بند پرستش پاک باقی می‌ماندند،‏ برکت می‌داد و سرزمینشان را حاصل‌خیز و پررونق می‌ساخت و از آنان در مقابل تهاجم دشمنان و جانوران وحشی که ده‌ها سال بود در آنجا سکنیٰ گزیده بودند حفاظت می‌کرد.‏ تردیدی نیست که قدرت بازسازی یَهُوَه آنان را بسیار شادمان می‌ساخت!‏ این رویدادها تحقق نخستینِ نبوّت‌های مربوط به بازگشت و بازسازی بود،‏ اما در ابعاد کوچک زیرا تحققی عظیم‌تر در راه بود که زمان وقوع آن،‏ ایّام آخر یعنی روزگار ماست،‏ هنگامی که سرانجام وارث موعودِ تخت پادشاهی داود به قدرت می‌رسد.‏—‏اِشَعْیا ۲:‏۲-‏۴؛‏ ۹:‏۶،‏ ۷‏.‏

^۸ عیسی اندکی پس از آنکه در سال ۱۹۱۴ در ملکوت آسمانی به تخت نشست به رفع نیازهای روحانی قوم وفادار خدا بر روی زمین پرداخت.‏ همان طور که کورش پادشاه باقی‌ماندهٔ یهودیان را در سال ۵۳۷ ق.‏د.‏م.‏ از بابل آزاد ساخت،‏ عیسی نیز باقی‌ماندهٔ یهودیان روحانی یعنی پیروان خویش را از زیر سلطهٔ بابلِ امروز یعنی امپراتوری جهانی دین کاذب رها ساخت.‏ (‏رومیان ۲:‏۲۹؛‏ مکاشفه ۱۸:‏۱-‏۵‏)‏ از سال ۱۹۱۹ پرستش پاک جای مناسب خود را در زندگی مسیحیان حقیقی بازیافته است.‏ (‏مَلاکی ۳:‏۱-‏۵‏)‏ از آن پس،‏ قوم یَهُوَه او را در معبد روحانی پاک‌شده‌اش بر اساس ضوابطی که برای پرستش پاک وضع کرده است عبادت می‌کنند.‏ چرا این موضوع امروز برای ما اهمیت دارد؟‏

۹.‏ پس از مرگ رسولان،‏ مسیحیت کاذب با پرستش خدا چه کرد،‏ و یَهُوَه برای مقابله با آن در عصر ما چه کرده است؟‏

^۹ حال به بررسی تاریخی موضوع می‌پردازیم.‏ مسیحیان قرن اوّل از برکات روحانی بسیاری برخوردار بودند.‏ اما عیسی و رسولانش پیشگویی کردند که پرستش حقیقی آلوده شده،‏ از میان خواهد رفت.‏ (‏متّیٰ ۱۳:‏۲۴-‏۳۰؛‏ اَعمال ۲۰:‏۲۹،‏ ۳۰‏)‏ پس از مرگ رسولان،‏ مسیحیت کاذب رشد و نموّ کرد.‏ روحانیان مسیحی،‏بسیاری از تعالیم و رسوم بت‌پرستانه را پذیرفتند.‏ آن‌ها خدا را به صورت تثلیث درآوردند و با این کار راه نزدیک شدن به وی را تقریباً به روی مردم بستند.‏ به مردم تعلیم دادند که گناهان خویش را به کشیش‌ها اعتراف کنند و به جای اینکه به درگاه خدا دعا کنند به مریم و «قِدّیسان» گوناگون متوسل شوند.‏ یَهُوَه برای مقابله با چنین فسادی که قرون متمادی به طول انجامید چه اقدامی کرده است؟‏ او در دنیای امروز که مملوّ از مذاهب کاذب و اَعمال غیراخلاقی است،‏ پا به میدان گذارده و پرستش پاک را مجدّداً برقرار ساخته است!‏ بی‌اغراق می‌توان گفت که این رویداد یکی از مهم‌ترین تحوّلات عصر حاضر است.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ بهشت روحانی شامل چه ارکانی است،‏ و نقش ما در این میان چیست؟‏ ب)‏ یَهُوَه چه نوع انسان‌هایی را در بهشت روحانی خود گرد آورده است،‏ و آنان شاهد چه تحوّلاتی خواهند بود؟‏

^۱۰ امروزه مسیحیان حقیقی در بهشت روحانی به سر می‌برند.‏ این بهشت از دو رکن اصلی تشکیل شده است.‏ یک رکن آن پرستش پاک خدای حقیقی است که عاری از هر گونه دروغ و انحراف و مملوّ از خوراک متنوع روحانی می‌باشد.‏ به کمک این خوراک می‌توانیم بهتر یَهُوَه را بشناسیم،‏ به او نزدیک شویم و خوشنودش سازیم.‏ (‏یوحنّا ۴:‏۲۴‏)‏ رکن دیگر آن انسان‌هایی هستند که یَهُوَه خدای حقیقی را می‌پرستند.‏ همان طور که اِشَعْیا پیشگویی کرد یَهُوَه در ایّام آخر به این انسان‌ها راه صلح و آشتی را می‌آموزد و جنگ و نفاق را از میان آنان بر می‌چیند.‏ او آنان را یاری می‌کند تا با وجود ناکاملی‌شان شخصیت جدید مسیحی را در خود به وجود آورند.‏ یَهُوَه کوشش‌های آنان را برکت می‌دهد و ثمرات زیبای روح‌القدس را در ایشان پدید می‌آورد.‏ (‏اَفَسُسیان ۴:‏۲۲-‏۲۴؛‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ ما حقیقتاً زمانی می‌توانیم از این بهشت روحانی بهره‌مند شویم که با روح خدا همگام گردیم.‏

^۱۱ یَهُوَه افراد صلح‌جویی را که نیاز به او را احساس می‌کنند و دوستش دارند در بهشت روحانی گرد می‌آورد.‏ (‏متّیٰ ۵:‏۳‏)‏ چنین افرادی شاهد تغییر و تحوّلاتی بسیار شگرف خواهند بود زیرا به کمال رسیدن زمین و بشر را به چشم خواهند دید.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ چرا بسیاری از نبوّت‌ها باید تحقق دیگری نیز داشته باشند؟‏ ب)‏ مقصود خدا از آفرینش زمین چیست،‏ و چرا این موضوع امیدبخش است؟‏

^۱۲ علاوه بر تحقق روحانی،‏ بسیاری از نبوّت‌ها تحقق دیگری هم دارند.‏ برای مثال،‏ اِشَعْیا از دورانی سخن می‌گوید که بیماری،‏ معلولیت،‏ نابینایی و ناشنوایی و حتی مرگ برای همیشه از میان خواهند رفت.‏ (‏اِشَعْیا ۲۵:‏۸؛‏ ۳۵:‏۱-‏۷‏)‏ این وعده‌ها در اسرائیل باستان تحقق نیافت.‏ و امروزه نیز فقط از لحاظ روحانی تحقق یافته است،‏ اما می‌توان اطمینان داشت که در آینده به طور تمام و کمال جامهٔ عمل بپوشد.‏ چرا می‌توانیم از این موضوع مطمئن باشیم؟‏

^۱۳ یَهُوَه در باغ عدن مقصودش را از آفرینش زمین مشخص ساخت.‏ زمین می‌بایست از انسان‌هایی تشکیل می‌شد که از سلامت روحی و جسمی کامل برخوردار می‌بودند و با اتحاد در کنار یکدیگر می‌زیستند.‏ همگی آن‌ها چه مرد چه زن می‌بایست از موجودات زنده نگهداری و مراقبت می‌کردند و زمین را به بهشت مبدّل می‌ساختند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۸‏)‏ اوضاع کنونی دنیا نشان می‌دهد که متأسفانه بشر از مقصود اوّلیهٔ خدا فرسنگ‌ها دور شده است.‏ اما می‌توانیم مطمئن باشیم که مقصود یَهُوَه هیچ گاه با شکست روبرو نخواهد شد.‏ (‏اِشَعْیا ۵۵:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ عیسی در مقام پادشاه منصوب یَهُوَه این بهشت عالمگیر را به ارمغان خواهد آورد.‏—‏لوقا ۲۳:‏۴۳‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ یَهُوَه چگونه ‹همه چیز را نو می‌سازد›؟‏ ب)‏ زندگی در بهشت چگونه خواهد بود،‏ و کدام جنبهٔ آن برایتان گیرایی بیشتری دارد؟‏

^۱۴ یَهُوَه در بارهٔ آن زمان می‌گوید:‏ «ببین!‏ الآن همه چیز را نو می‌سازم!‏» (‏مکاشفه ۲۱:‏۵‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ تصوّر کنید که زمین جلوی چشمانتان به بهشت مبدّل شود.‏ یَهُوَه دنیای شریر کهنه را نابود می‌سازد و آنچه باقی می‌ماند آسمان‌های جدید و زمین جدید است یعنی حکومتی آسمانی که بر یک جامعهٔ نوین زمینی فرمان می‌راند؛‏ جامعه‌ای متشکل از دوستداران یَهُوَه که ارادهٔ او را به جا می‌آورند.‏ (‏۲پِطْرُس ۳:‏۱۳‏)‏ فعالیت‌های شیطان و دیوهایش متوقف خواهد شد.‏ (‏مکاشفه ۲۰:‏۳‏)‏ در نتیجه برای اوّلین بار در طول تاریخ،‏ بشر از شرّ شیطان خلاص می‌شود.‏ بی‌شک فراغت و آرامشی که از آن حاصل می‌شود وصف‌ناپذیر خواهد بود.‏

^۱۵ بالأخره،‏ در آن وقت می‌توانیم از سیّارهٔ زیبایمان آن طوری که در ابتدا منظور نظر یَهُوَه بود نگهداری و مراقبت کنیم.‏ زمین دارای قدرت نوسازی طبیعی است.‏ اگر منابع آلودگی از میان بروند دریاچه‌ها و رودخانه‌های آلوده خودبه‌خود تصفیه خواهند شد؛‏ اگر جنگ‌ها فرو نشینند سرزمین‌های صدمه‌دیده آباد خواهند گشت.‏ براستی که زندگی همگام با طبیعت،‏ و ساختن بهشتی زیبا همانند باغ عدن،‏ مملوّ از گیاهان و جانوران بی‌شمار چقدر دلپذیر و دلنشین خواهد بود!‏ انسان به جای آن که با بی‌رحمی حیوانات و گیاهان را نابود سازد با همهٔ مخلوقات روی زمین با صلح و صفا زندگی خواهد کرد.‏ در آن وقت حتی دیگر لزومی ندارد کودکان از حیوانات وحشی هراس داشته باشند.‏—‏اِشَعْیا ۹:‏۶،‏ ۷؛‏ ۱۱:‏۱-‏۹‏.‏

۱۶.‏ یکایک افراد باایمان در بهشت چگونه سلامتی خویش را باز خواهند یافت؟‏

^۱۶ از طرف دیگر یکایک بازماندگان حارمَجِدّون در سراسر دنیا به طور اعجازآمیز سلامت خویش را باز خواهند یافت.‏ عیسی از قدرت خداداد خود برای بازگرداندن بینایی به نابینایان،‏ شنوایی به ناشنوایان،‏ سلامتی به معلولان و بیماران استفاده خواهد کرد،‏ درست مانند زمانی که بر روی زمین بود.‏ (‏متّیٰ ۱۵:‏۳۰‏)‏ سالخوردگان دوباره نیرو،‏ سلامتی و سرزندگی جوانی را باز خواهند یافت.‏ (‏ایّوب ۳۳:‏۲۵‏)‏ چین و چروک‌ها ناپدید خواهد شد،‏ بدنمان استحکام و ماهیچه‌هایمان انعطاف‌پذیری خود را باز خواهند یافت.‏ همهٔ انسان‌های باایمان،‏ از میان رفتنِ تدریجی تأثیرات گناه و ناکاملی را در خود حس خواهند کرد.‏ براستی که در آن وقت چقدر از قدرت نوسازی حیرت‌انگیز یَهُوَه خدا سپاسگزار خواهیم شد!‏ حال به یک جنبهٔ بسیار نویدبخشِ دوران نوسازی آینده می‌پردازیم.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ چرا عیسی صدّوقیان را توبیخ کرد؟‏ ب)‏ چه واقعه‌ای سبب شد که ایلیّا از یَهُوَه تقاضای رستاخیز نماید؟‏

^۱۷ در قرن اوّل د.‏م.‏ عده‌ای از رهبران مذهبی یهودی به نام صدّوقیان به رستاخیز معتقد نبودند.‏ عیسی آنان را توبیخ کرده گفت:‏ «نه از کلام خدا چیزی می‌دانید،‏ نه از قدرت خدا.‏» (‏متّیٰ ۲۲:‏۲۹‏)‏ آری،‏ کتاب مقدّس تجلّیگر قدرت خدا برای نوسازی همه چیز است.‏ به چه شکلی؟‏

^۱۸ به آنچه در روزگار ایلیّا روی داد توجه کنید.‏ بیوه‌زنی در حالی که پیکر بی‌جان تنها فرزندش را در آغوش داشت نزد ایلیّای نبی آمد.‏ ایلیّا که مدتی مهمان این بیوه‌زن بود با ناباوری او را نگریست.‏ او قبلاً همین کودک را که ممکن بود از گرسنگی بمیرد نجات داده و بی‌شک به او انس گرفته بود.‏ مادر پسرک،‏ دلشکسته و پریشان بود چرا که تنها یادگار زندهٔ شوهر فقیدش را از دست داده بود.‏ زن بی‌نوا شاید امیدوار بود که پسرش در زمان پیری دستش را بگیرد و حال که امیدهایش بر باد رفته بود گمان می‌کرد که تقاص گناهان گذشته‌اش را می‌دهد.‏ ایلیّا که تحمّل مشاهدهٔ این مصیبت را نداشت،‏ با ملایمت جسد کودک را از آغوش مادرش گرفت و به اتاق خود در بالاخانه برد و به درگاه یَهُوَه خدا دعا کرد که زندگی کودک را به او بازگرداند.‏—‏۱پادشاهان ۱۷:‏۸-‏۲۱‏.‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ ابراهیم چگونه نشان داد که به قدرت نوسازی یَهُوَه ایمان دارد،‏ و ایمان او بر چه پایه و اساسی بود؟‏ ب)‏ یَهُوَه ایمان ایلیّا را چگونه پاداش داد؟‏

^۱۹ ایلیّا نخستین کسی نبود که به رستاخیز اعتقاد داشت.‏ قرن‌ها پیش از او،‏ ابراهیم اعتقاد داشت که یَهُوَه دارای چنین قدرتی است.‏ اعتقاد او بی‌پایه و اساس نبود زیرا هنگامی که خود ۱۰۰ سال داشت و همسرش سارَه ۹۰ ساله بود،‏ یَهُوَه قدرت تولید مثل را با معجزه در آنان اِحیا کرد و اسحاق را به آنان داد.‏ (‏پیدایش ۱۷:‏۱۷؛‏ ۲۱:‏۲،‏ ۳‏)‏ بعدها،‏ هنگامی که اسحاق مردی بالغ شد یَهُوَه از ابراهیم خواست که او را قربانی کند.‏ ابراهیم،‏ با ایمان به اینکه یَهُوَه می‌تواند اسحاق عزیزش را دوباره زنده سازد حاضر به این کار شد.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ شاید به دلیل چنین ایمان محکمی بود که ابراهیم پیش از آنکه برای قربانی کردن پسرش از کوه بالا برود،‏ به خادمانش گفت که همراه با اسحاق باز خواهد گشت.‏—‏پیدایش ۲۲:‏۵‏.‏

^۲۰ یَهُوَه اسحاق را زنده گذاشت پس نیازی به رستاخیز دادن او نبود.‏ اما در روزگار ایلیّا پسر بیوه‌زن مرده بود و مدت زیادی از مرگ او نگذشته بود.‏ یَهُوَه ایمان نبی خویش را با رستاخیز بخشیدن کودک پاداش داد!‏ ایلیّا سپس پسرک را به مادرش سپرد و عبارتی فراموش‌ناشدنی به زبان آورد:‏ «نگاه کن،‏ پسرت زنده است!‏»—‏۱پادشاهان ۱۷:‏۲۲-‏۲۴‏،‏ تفسیری.‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ الف)‏ مقصود از گزارشات رستاخیز که در کتاب مقدّس ذکر شده است چیست؟‏ ب)‏ چه کسی مردگان را رستاخیز خواهد داد و تعداد آنان چقدر خواهد بود؟‏

^۲۱ پس برای نخستین بار در کتاب مقدّس می‌بینیم که یَهُوَه از قدرت خود برای بازگرداندن زندگی یک انسان استفاده می‌کند.‏ بعدها،‏ یَهُوَه به اَلِیشَع،‏ عیسی،‏ پولُس و پِطْرُس نیز قدرت زنده کردن مردگان را عطا کرد.‏ البته این افراد رستاخیزیافته دوباره مردند،‏ اما چنین گزارشاتی در کتاب مقدّس نویدبخش رستاخیزهای آینده است.‏

^۲۲ عیسی در بهشت مردگان را زنده خواهد ساخت.‏ (‏یوحنّا ۱۱:‏۲۵‏)‏ او میلیون‌ها نفر را رستاخیز خواهد داد و به آنان فرصت زندگی جاودانی در بهشت روی زمین را عطا خواهد نمود.‏ (‏یوحنّا ۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ تصوّرش را بکنید که چگونه دوستان و اعضای خانواده‌ها،‏ که مرگ مدت‌ها بین آنان فاصله انداخته بود،‏ با شور و شوق یکدیگر را در آغوش خواهند کشید و همهٔ انسان‌ها قدرت یَهُوَه را تحسین خواهند کرد.‏

۲۳.‏ بزرگ‌ترین مظهر قدرت یَهُوَه چه بوده است،‏ و چرا این رویداد ضمانتی است برای امید آیندهٔ ما؟‏

^۲۳ یَهُوَه ضمانتی محکم به ما می‌دهد که چنین امیدی عملی خواهد شد.‏ او با رستاخیز دادن پسرش عیسی به صورت یک مخلوق پرقدرت روحی،‏ و رساندن او به بالاترین مقام پس از مقام خود،‏ قدرتش را به شکلی خارق‌العاده و بی‌نظیر نشان داد.‏ عیسای رستاخیزیافته در مقابل چشمان صدها نفر ظاهر شد.‏ (‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵،‏ ۶‏)‏ چنین شواهدی باید حتی شکاکان را نیز متقاعد سازد که یَهُوَه قدرت دارد زندگی را به مخلوقاتش باز گرداند.‏

۲۴.‏ چرا می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه مردگان را رستاخیز خواهد داد،‏ و هر یک از ما چه امیدی را در دل می‌پروراند؟‏

^۲۴ یَهُوَه قدرت و تمایل به رستاخیز دادن مردگان را دارد.‏ ایّوب باایمان به وحی الٰهی گفت که یَهُوَه مشتاق است مردگان را به زندگی باز گرداند.‏ (‏ایّوب ۱۴:‏۱۵‏)‏ آیا به سوی خدایی که راغب است قدرت خویش را به این شکل مهرآمیز به کار گیرد جلب نمی‌شوید؟‏ به خاطر داشته باشید که رستاخیز فقط یکی از جنبه‌های قدرت عظیم یَهُوَه در آینده است.‏ بگذارید با نزدیک‌تر شدن به یَهُوَه این امید را که روزی همه چیز را از نو می‌سازد،‏ از دست ندهیم.‏—‏مکاشفه ۲۱:‏۵‏.‏