અયૂબ

 ૩ જો કોઈ તેમની સામે દલીલો કરવા ચાહે,*+

તો તેમના હજારો સવાલોમાંથી એકનો પણ જવાબ આપી ન શકે.

 ૫ તે પહાડોને ખસેડે છે* અને કોઈને ખબર પણ પડતી નથી;

તે ગુસ્સે ભરાઈને પહાડોને ઊથલાવી નાખે છે.

 ૬ તે પૃથ્વીને પોતાની જગ્યાએથી હલાવી નાખે છે,

એટલે એના પાયા ડગમગી જાય છે.+

 ૭ તે સૂર્યને એનો પ્રકાશ બુઝાવી દેવાનો હુકમ આપે છે,

અને તારાઓની ચમક ઢાંકી દે છે.+

 ૮ તે એકલે હાથે આકાશોને ફેલાવે છે,+

અને સમુદ્રનાં ઊંચાં ઊંચાં મોજાઓ પર ડગ ભરે છે.+

 ૯ તેમણે એશ,* કેસીલ* અને કીમાહ* નક્ષત્રો બનાવ્યાં છે,+

દક્ષિણનાં નક્ષત્રો પણ તેમના હાથની કમાલ છે;

૧૦ તે એવાં મહાન કામો કરે છે, જેનો પાર પામી શકાતો નથી,+

તેમનાં અદ્‍ભુત કામો ગણી શકાતાં નથી.+

૧૩ ઈશ્વર પોતાનો ગુસ્સો પાછો વાળશે નહિ,+

અરે, રાહાબના*+ સાથીદારો પણ બીકના માર્યા તેમની આગળ નમશે.

૧૪ તો પછી, જો મારે તેમને જવાબ આપવો પડે,

તેમની સામે દલીલો કરવી પડે, તો મારે કેટલું સમજી-વિચારીને બોલવું પડે!

મને નથી લાગતું કે તે મારો અવાજ પણ સાંભળશે,

૧૭ કેમ કે તે વાવાઝોડાથી મને વિખેરી નાખે છે,

કારણ વગર મારા ઘા વધારે છે.+

૧૮ તે મને શ્વાસ પણ લેવા દેતા નથી;

બસ, એક પછી એક મુશ્કેલી લાવતા જ જાય છે.

૨૧ હું મારી પ્રમાણિકતા જાળવી રાખું તોપણ,* મને ખબર નથી કે મારું શું થશે,

હું મારી જિંદગીને ધિક્કારું છું.

૨૨ છેવટે બધું એકનું એક જ છે. એટલે તો હું કહું છું,

‘તે દુષ્ટની સાથે સાથે નિર્દોષનો* પણ નાશ કરે છે.’

૨૩ જ્યારે પૂર અચાનક આવીને ઘણી જિંદગી તાણી જાય છે,

ત્યારે તે નિર્દોષની લાચારી પર હસે છે.

૨૪ તેમણે પૃથ્વીને દુષ્ટના કબજામાં સોંપી છે,+

તે ન્યાયાધીશોની આંખો પર પટ્ટી બાંધે છે.

૨૫ મારા દિવસો સંદેશવાહક* કરતાંય ઝડપથી દોડે છે;+

સુખના દર્શન થતાં પહેલાં એ વહી જાય છે.

૨૬ હોડીની* જેમ એ તેજ ગતિથી સરકી જાય છે,

શિકાર પર તરાપ મારતા ગરુડની જેમ એ ઝડપથી જતા રહે છે.

૨૭ જો હું કહું, ‘હું મારું દુઃખ ભૂલી જઈશ,

હું મારી ઉદાસી દૂર કરીને ખુશમિજાજ થઈશ,’

૨૮ તોપણ મારી પીડાને લીધે મને હજી ડર લાગે છે,+

હું જાણું છું કે તમે મને નિર્દોષ નહિ જ ગણો.

૨૯ જો હું ગુનેગાર જ ઠરવાનો હોઉં,

તો શા માટે નકામી મહેનત કરું?+

૩૦ જો હું પીગળતા બરફના પાણીથી પોતાને ધોઉં,

અને સાબુથી* પોતાના હાથ ચોખ્ખા કરું,+

૩૧ તો તમે મને કાદવવાળા ખાડામાં એવો રગદોળશો કે

મારાં કપડાંને પણ મારાથી ચીતરી ચઢશે.

૩૨ ઈશ્વર મારા જેવા માણસ નથી કે હું તેમને જવાબ આપું,

અને તેમને અદાલતમાં ઘસડી જાઉં.+

૩૪ જો તે મને પોતાની સોટીથી મારવાનું બંધ કરી દે,

અને ભયાનક બાબતોથી ડરાવવાનું છોડી દે,+

૩૫ તો હું ડર્યા વગર તેમની સામે મારું મોં ખોલીશ,

કેમ કે મારી પાસે ડરવાનું કોઈ કારણ નથી.