અયૂબ

 ૩ શું ખોટું કરનાર પર આફત,

અને નુકસાન કરનાર પર વિપત્તિ આવી પડતી નથી?+

 ૬ ઈશ્વરે મને અદ્દલ ત્રાજવામાં તોળવો જોઈએ,+

પછી તેમને મારી પ્રમાણિકતાની* ખબર પડશે.+

 ૭ જો મારાં પગલાં ખરા માર્ગેથી ભટકી ગયાં હોય,+

અથવા મારું દિલ મારી આંખોથી લલચાયું હોય,+

અથવા મારા હાથોએ ભ્રષ્ટ કામ કર્યાં હોય,

 ૮ તો હું વાવું અને બીજું કોઈ એ ખાય,+

હું રોપું અને બીજું કોઈ એ ઉખેડી નાખે.*

 ૯ જો મારું દિલ કોઈ સ્ત્રીને જોઈને લલચાયું હોય+

અને હું પડોશીના બારણે લાગ જોઈને છુપાઈ રહ્યો હોઉં,+

૧૦ તો મારી પત્ની બીજા માણસનાં દળણાં દળે

અને બીજા માણસો તેની સાથે સૂઈ જાય.*+

૧૧ જો મેં એવું શરમજનક કામ કર્યું હોત,

તો એ માટે ન્યાયાધીશોએ મને સજા કરી હોત.+

૧૨ વ્યભિચાર* તો આગ છે, જે બધું ભરખી જશે,*+

મારી પાસે જે કંઈ છે એ બધું ભસ્મ કરી નાખશે.*

૧૩ જો મારા દાસ કે દાસીને મારી વિરુદ્ધ ફરિયાદ હોય,

અને મેં તેઓનો દાવો* સાંભળવાનો નકાર કર્યો હોય,

૧૪ તો જ્યારે ઈશ્વર મારી વિરુદ્ધ ઊભા થશે, ત્યારે હું શું કરીશ?

૧૬ જો મેં ગરીબની ઇચ્છા પૂરી કરી ન હોય,+

અથવા વિધવાની આંખો નિરાશ કરી હોય;+

૧૭ જો મારા ભાગનો ખોરાક મેં એકલાએ જ ખાધો હોય,

અને એમાંથી અનાથોને કંઈ આપ્યું ન હોય;+

૧૮ (કેમ કે મારી જુવાનીથી હું એ અનાથોનો પિતા છું,

અને મારા બાળપણથી હું વિધવાઓનો સહારો છું.)

૧૯ જો મેં કોઈને કપડાં વગર ઠંડીથી મરતા જોયો હોય,

અથવા જોયું હોય કે ગરીબ પાસે ઓઢવા કંઈ નથી;+

૨૦ જો તેને ગરમાવો આપવા મેં મારા ઘેટાનું ઊન આપ્યું ન હોય,

અને તેણે મને આશીર્વાદ આપ્યો ન હોય;+

૨૧ જો શહેરને દરવાજે+ કોઈ અનાથને મારી જરૂર પડી હોય,

અને તેને મદદ કરવાને બદલે મેં તેના પર હાથ ઉગામ્યો હોય,*+

૨૨ તો મારો હાથ મારા ખભામાંથી છૂટો પડી જાય,

અને મારો હાથ કોણીએથી ભાંગી જાય.

૨૩ કેમ કે હું ઈશ્વર પાસેથી આવતી આફતથી ડરતો હતો,

અને તેમના ગૌરવ સામે ટકી શકતો ન હતો.

૨૪ જો મેં સોના પર ભરોસો રાખ્યો હોય,

અથવા ચોખ્ખા સોનાને કહ્યું હોય, ‘તું મને સલામત રાખે છે!’+

૨૫ જો મેં મારી પુષ્કળ સંપત્તિને લીધે અભિમાન કર્યું હોય,+

મારી ભેગી કરેલી માલ-મિલકતને લીધે ઘમંડ કર્યું હોય;+

૨૬ જો પ્રકાશતા સૂર્યને જોઈને,

અથવા ચંદ્રને સોળે કળાએ ખીલતો જોઈને,+

૨૭ મારું દિલ છૂપી રીતે લલચાયું હોય,

અને તેઓની ભક્તિ કરવા મેં મારા હાથને ચૂમ્યો હોય,*+

૨૮ તો મેં સ્વર્ગના ઈશ્વરનો નકાર કર્યો હોત,

અને એ ગુના માટે મને ન્યાયાધીશો પાસેથી સજા મળી હોત.

૩૦ તેનો જીવ જાય એવો શ્રાપ આપીને,+

મેં કદી મારા મોંને પાપ કરવા દીધું નથી.

૩૧ મારા ઘરના* માણસો કહે છે,

‘એવો એક પણ માણસ નહિ મળે, જેણે અયૂબને ત્યાં પેટ ભરીને ખાધું* નહિ હોય.’+

૩૨ મુસાફરો માટે મારા ઘરના દરવાજા ખુલ્લા હતા;

કોઈ અજાણ્યાએ* બહાર રાત વિતાવવી પડતી ન હતી.+

૩૩ બીજાઓની જેમ મારી ભૂલોને ઝભ્ભામાં સંતાડીને,

શું મેં ક્યારેય મારા અપરાધો છુપાવ્યા છે?+

૩૪ સમાજ શું કહેશે એ બીકને લીધે,

અથવા કુટુંબીજનોના વિરોધને લીધે,

શું હું કદી ચૂપ રહ્યો છું? શું ઘરથી બહાર નીકળતા ડર્યો છું?

જો મારા પર આરોપ મૂકનારે મારા દોષ લખીને આપ્યા હોત,

૩૬ તો હું ગર્વથી એ લખાણ મારા ખભા પર ઊંચકીને ફર્યો હોત,

એને મુગટની જેમ મારા માથે પહેર્યું હોત.

૩૭ મેં ઈશ્વરને મારાં પગલાંનો હિસાબ ગણી આપ્યો હોત;

એક રાજકુમારની જેમ હું હિંમતથી તેમની સામે ગયો હોત.

૩૮ જો મારી જમીન મારી વિરુદ્ધ ફરિયાદ કરે કે મેં એને ચોરી છે,

અને એના ચાસો* ભેગા મળીને રુદન કરે;

૩૯ જો મેં એનું ફળ મફત ખાધું હોય,+

અથવા એને ખૂંચવી લેવાને લીધે મૂળ માલિકોએ નિસાસા નાખવા પડ્યા હોય,+

૪૦ તો એમાં ઘઉંને બદલે કાંટા ઊગે,

અને જવને બદલે ગંધાતું ઘાસ ઊગે.”