Kon Ngaa Kinahanglan Naton ang Pagtuo kag ang Kaalam

Mga Pangunang Punto Gikan sa Sulat ni Santiago

ANG mga alagad ni Jehova nagakinahanglan sing pagbatas kon napaidalom sa pagtilaw. Dapat man nila likawan ang mga paggawi nga nagaresulta sa dipagkahamuot sang Dios. Ginpadaku ina sa sulat ni Santiago, kag ang paghimo sing butang nga positibo nahanungod sini nagakinahanglan sing buhi nga pagtuo kag langitnon nga kaalam.

Ang manunulat sining sulat wala nagpakilala sang iya kaugalingon subong isa sa duha ka mga apostoles ni Jesus nga nagahingalan kay Santiago kundi subong ‘ulipon sang Dios kag ni Cristo.’ Sa kaanggid, ang utod sa iloy ni Jesus nga si Judas nagasiling nga sia “ulipon ni Jesucristo, apang utod ni Santiago.” (Santiago 1:​1; Judas 1; Mateo 10:​2, 3) Gani, ang utod sa iloy ni Jesus nga si Santiago amo ang maathag nga nagsulat sang sulat nga nagadala sang iya ngalan.​—⁠Marcos 6:⁠3.

Wala ginasambit sining sulat ang pagkalaglag sang Jerusalem sang 70 C.⁠E., kag ginapakita sang istoryador nga si Josephus nga si Santiago ginpatay dili madugay nga napatay ang Romanong procurador nga si Festus. Kon amo, nian, ginsulat ini antes sang 62 C.⁠E. Ginasulat ini sa “napulog duha ka tribo” sang espirituwal nga Israel, kay ginpatuhoy ini sa mga nagapanguyapot sa “pagtuo sang aton Ginuong Jesucristo.”​—⁠Santiago 1:​1; 2:1; Galacia 6:⁠16.

Si Santiago nagagamit sing mga ilustrasyon nga nagabulig sa aton sa pagdumdom sang iya laygay. Halimbawa, ginapakita niya nga ang tawo nga nagapangayo sa Dios sing kaalam indi dapat magpangduhaduha, “kay ang nagaduhaduha kaangay sang balud sang dagat nga ginapalid kag ginatumbo sang hangin.” (1:​5-8) Dapat punggan ang aton dila bangod magatuytoy ini sang aton dalanon subong nga ang bansalan nagatuytoy sang sakayan. (3:1, 4) Kag agod madaug ang mga pagtilaw, dapat naton ipakita ang mapailubon nga pagbatas kaangay sang mangunguma nga nagahulat sang tig-alani.​—⁠5:7, 8.

Pagtuo, mga Pagtilaw, kag mga Buhat

Una nga ginpakita ni Santiago nga mangin malipayon kita subong mga Cristiano walay sapayan sang mga pagtilaw sa aton. (1:​1-8) Ang iban sining mga pagtilaw, subong sang mga balatian, kinaandan sa tanan nga katawhan, apang ang mga Cristiano nagaantos man bangod mga ulipon sila sang Dios kag ni Cristo. Si Jehova magahatag sa aton sing kaalam nga kinahanglanon sa pagbatas kon padayon kita nga magapangayo para sa sini nga may pagtuo. Wala gid niya kita ginatilawan sing malain nga mga butang, kag makasalig kita sa iya nga magaaman sia sang maayo.

Agod mabaton ang bulig sang Dios, dapat kita magsimba sa iya paagi sa mga buhat nga nagapakita sang aton pagtuo. (1:​19⁠–​2:26) Nagakinahanglan ini nga kita mangin “mga manugtuman sang pulong,” indi lamang mga manugpalamati. Dapat naton punggan ang dila, tatapon ang mga ilo kag mga balo, kag magpabilin nga wala sing dagta sang kalibutan. Kon ginapaboran naton ang manggaranon kag wala ginasapak ang imol, ginalapas naton ang “harianon nga kasuguan” sang gugma. Dapat man naton dumdumon nga ang pagtuo ginapakita paagi sa mga buhat, subong sang ginapakita sang mga halimbawa nanday Abraham kag Rahab. Sa pagkamatuod, “ang pagtuo patay kon walay mga binuhatan.”

Langitnon nga Kaalam kag Pangamuyo

Ang mga manunudlo nagakinahanglan sang pagtuo kag kaalam agod matuman ang ila mga katungdanan. (3:​1-18) May tuman kabug-at sila nga responsabilidad subong mga manunudlo. Kaangay nila, dapat naton punggan ang dila​—⁠butang nga makabulig sa aton ang langitnon nga kaalam.

Ang kaalam nagahimo man sa aton nga marealisar nga ang pagpadala sa kalibutanon nga mga huyog magahalit sang aton kaangtanan sa Dios. (4:1⁠–​5:12) Kon nakig-away kita agod matigayon ang makagod nga mga tinutuyo ukon ginkondenar ang aton mga utod, kinahanglan kita maghinulsol. Kag daw ano ka importante likawan ang pagpakig-abyan sa sining kalibutan, kay ini espirituwal nga panglahi! Indi gid naton pagpasapayanan ang kabubut-on sang Dios paagi sa materyalistiko nga pagplano, kag kabay nga magbantay kita batok sa espiritu sang dipagpailob kag pagpanghayhay sa isa kag isa.

Ang bisan sin-o nga nagamasakit sa espirituwal dapat mangabay sang bulig sang mga gulang sang kongregasyon. (5:​13-20) Kon nahimo ang sala, ang ila mga pangamuyo kag maalam nga laygay magabulig sa pagpasag-uli sa espirituwal nga kapagros sang mahinulsulon nga makasasala. Sa katunayan, “ang nagapaliso sing makasasala gikan sa pagtalang sang iya paggawi magaluwas sang kalag [sang nakasala] gikan sa [espirituwal kag dayon nga] kamatayon.”

[Kahon sa pahina 23]

Mga Manugtuman sang Pulong: Dapat kita “magmanugtuman sang pulong, kag dili manugpalamati lamang.” (Santiago 1:22-25) Ang isa nga manugpalamati lamang “kaangay sa tawo nga nagatan-aw sang iya kinaugali nga nawong sa salaming.” Sa diutay nga pagtan-aw, nagahalin sia “kag sa gilayon nalimot kon ano nga bagay sang tawo sia.” Apang ang ‘manugtuman sang pulong’ nagatan-aw sing maayo sa himpit, ukon bug-os, nga kasuguan sang Dios, nagatuman sang tanan nga ginapatuman sa isa ka Cristiano. “Nagapadayon” sia sa sini, padayon nga nagausisa sina nga kasuguan sa tuyo nga makahimo sing mga pagtadlong agod masunod ini sing maayo. (Salmo 119:16) Paano ang “manugtuman nga nagabuhat” tuhay gikan sa isa nga nagapasiplat sa salaming kag nagalimot sang nakita niya? Ti, ang manugtuman nagaaplikar sang pulong ni Jehova kag nagaagom sang kahamuot Niya!​—⁠Salmo 19:7-11.