Mga Pamangkot Gikan sa mga Bumalasa

Importante gid ini nga pamangkot, ilabi na sa mga napatyan sing tiayon. Mahimo nga ginahandum gid nila nga mahiusa liwat sa ila ginbanhaw nga tiayon sa bag-ong kalibutan. Ang isa nga nabalo nagsiling: “Indi gid namon gusto nga mag-asawa nga matapos ang amon pag-asawahay. Luyag namon nga padayon kami nga nahiusa sa pagsimba subong mag-asawa tubtob sa walay katubtuban. Wala gid nagbag-o ang akon balatyagon.” May basihan gid bala ang paglaum nga ang mga ginbanhaw mahimo pa makapangasawa? Wala kita makahibalo sang sabat.

Tinuig na nga ginapaathag sang aton mga publikasyon nga ang ginsiling ni Jesus parte sa pagkabanhaw kag pagminyo liwat mahimo nagapatuhoy sa dutan-on nga pagkabanhaw kag ang mga ginbanhaw sa bag-ong kalibutan maathag nga indi na mangasawa.a (Mat. 22:29, 30; Mar. 12:24, 25; Luc. 20:34-36) Indi man kita dogmatiko, pero posible bala nga ang ginsiling ni Jesus nagapatuhoy sa langitnon nga pagkabanhaw? Binagbinagon naton ang ginsiling ni Jesus.

Binagbinaga ang kahimtangan sadto nga tion. (Basaha ang Lucas 20:27-33.) Ang mga Saduceo, nga wala nagapati sa pagkabanhaw, luyag magsiod kay Jesus paagi sa pagpamangkot parte sa pagkabanhaw kag pagpangasawa sa bayaw.b Si Jesus nagsabat: “Ang mga anak sining sistema sang mga butang nagapangasawa kag nagapamana, apang ang mga ginakabig nga takus sa pagtigayon sing kabuhi sa magaabot nga sistema sang mga butang kag sa pagkabanhaw indi na magpangasawa ukon magpamana. Sa pagkamatuod, indi na sila mapatay, kay kaangay sila sa mga anghel, kag mga anak sila sang Dios bangod mga anak sila sang pagkabanhaw.”​—Luc. 20:34-36.

Ngaa nagsiling ang aton mga publikasyon nga mahimo ginapatuhuyan ni Jesus ang dutan-on nga pagkabanhaw? Ini nga konklusion nabase sa duha ka rason. Una, mahimo nga ang ginapamensar sang mga Saduceo amo ang dutan-on nga pagkabanhaw kag mahimo nga amo man sini ang ginapensar ni Jesus sang ginsabat niya sila. Ikaduha, sa ulihi nga bahin sang sabat ni Jesus, ginsambit niya sanday Abraham, Isaac, kag Jacob​—mga matutom nga patriarka nga pagabanhawon agod magkabuhi sa duta.​—Luc. 20:37, 38.

Pero posible man nga ang ginapamensar ni Jesus amo ang langitnon nga pagkabanhaw. Ano ang basihan sini nga konklusion? Binagbinagon naton ang duha ka panguna nga prase.

“Ang mga ginakabig nga takus sa pagtigayon sing . . . pagkabanhaw.” Ang matutom nga mga hinaplas ginakabig “nga takus sa ginharian sang Dios.” (2 Tes. 1:5, 11) Ginpahayag sila nga matarong base sa gawad, gani kon mapatay sila, ginakabig sila sang Dios nga wala sing sala. (Roma 5:1, 18; 8:1) Ginatawag sila nga “malipayon kag balaan” kag takus para sa langitnon nga pagkabanhaw. (Bug. 20:5, 6) Sa pihak nga bahin, ang mga banhawon para magkabuhi sa duta nagalakip sang “mga di-matarong.” (Binu. 24:15) Masiling bala nga ‘makabig sila nga takus’ sa pagkabanhaw?

“Indi na sila mapatay.” Ang iban nga translation nagasiling nga “wala na sila napaidalom sa kamatayon” kag “wala na sing gahom ang kamatayon sa ila.” Ang mga hinaplas nga nangin mainunungon tubtob natapos ang ila kabuhi sa duta pagabanhawon pa langit kag hatagan sing imortalidad​—wala sing katapusan nga kabuhi, kag di-madinulunton. (1 Cor. 15:53, 54) Wala na sing gahom ang kamatayon sa mga makabaton sing langitnon nga pagkabanhaw.c

Base sa ginbinagbinag, ano ang aton konklusion? Posible nga ang ginsiling ni Jesus parte sa pagminyo kag pagkabanhaw nagapatuhoy sa langitnon nga pagkabanhaw. Gani, ang iya ginhambal nagasugid sa aton sang pila ka butang parte sa mga pagabanhawon para magkabuhi sa langit: Wala sila nagapangasawa, indi sila mapatay, kag sa pila ka bahin pareho sila sa mga anghel​—mga espiritu nga tinuga nga nagapuyo sa duog sang mga espiritu. Pero ini nga konklusion nagapautwas sang pila ka pamangkot.

Una, ngaa ginpatuhuyan ni Jesus ang langitnon nga pagkabanhaw sa pagsabat sa mga Saduceo nga mahimo nagahunahuna sang dutan-on nga pagkabanhaw? Kon kaisa wala ginasabat ni Jesus ang iya mga manugpamatok suno sa ila ginahunahuna. Halimbawa, sa mga Judiyo nga nagapangayo sing tanda sa iya, sia nagsiling: “Gub-a ninyo ini nga templo, kag sa tatlo ka adlaw patindugon ko ini.” Mahimo nga nahibaluan ni Jesus nga ang ginahunahuna nila amo ang tinukod nga templo, “apang nagahambal sia tuhoy sa templo nga iya lawas.” (Juan 2:18-21) Mahimo para kay Jesus indi niya kinahanglan sabton ang indi sinsero nga mga Saduceo, nga wala nagapati sa pagkabanhaw ukon sa pagluntad sang mga anghel. (Hulu. 23:9; Mat. 7:6; Binu. 23:8) Sa baylo, mahimo luyag niya ipakita sa ila ang kamatuoran parte sa langitnon nga pagkabanhaw para makabenepisyo ang iya sinsero nga mga disipulo, nga sa ulihi makabaton sang amo man nga pagkabanhaw.

Ikaduha, ngaa gintapos ni Jesus ang paghinun-anon sa ila paagi sa pagsambit kanday Abraham, Isaac, kag Jacob, nga pagabanhawon agod magkabuhi sa duta? (Basaha ang Mateo 22:31, 32.) Talupangda nga ginsugdan ni Jesus ang iya ginsiling parte sina nga mga patriarka sa pagsiling sang “nahanungod sa pagkabanhaw sang mga patay.” Ini nga prase mahimo amo ang nagbag-o sang punto halin sa langitnon nga pagkabanhaw pakadto sa dutan-on nga pagkabanhaw. Dayon, base sa mga sinulatan ni Moises, nga ginabaton sang mga Saduceo, gingamit ni Jesus ang pagpakigsugilanon ni Jehova kay Moises paagi sa nagakalayo nga sapinit para pamatud-an pa gid nga ang dutan-on nga pagkabanhaw katuyuan sang Dios.​—Ex. 3:1-6.

Ikatlo, kon ang ginsiling ni Jesus parte sa pagkabanhaw kag pagminyo nagapatuhoy sa langitnon nga pagkabanhaw, buot bala silingon nga ang mga banhawon sa duta puede makaminyo? Wala sing direkta nga sabat ang Pulong sang Dios sa sining espesipiko nga pamangkot. Kon ang ginapatuhuyan gid man ni Jesus amo ang langitnon nga pagkabanhaw, wala ini nagahatag sing kasanagan kon bala ang mga banhawon sa duta puede pa magminyo sa bag-ong kalibutan.

Sa karon, nahibaluan naton nga maathag nga nagsiling ang Pulong sang Dios nga ang pag-asawahay mabugto sang kamatayon. Gani, indi dapat makonsiensia ang balo kon magdesisyon sia nga magminyo liwat. Personal ini nga desisyon, kag indi sila dapat pagpakalainon kon mangita sila sing tiayon nga magapalangga sa ila.​—Roma 7:2, 3; 1 Cor. 7:39.

Natural lang nga madamo kita sang pamangkot parte sa kabuhi sa bag-ong kalibutan. Imbes nga maghaumhaum sang mga sabat sa sina nga mga pamangkot, hulaton lang naton kag tan-awon. Pero ini ang aton mapat-od: Ang matinumanon nga katawhan mangin malipayon, kay iaman ni Jehova ang tanan nila nga kinahanglanon kag handum sa pinakamaayo nga paagi.—Sal. 145:16.