Kalayuhon nga Impierno Bala ang Ginpatuhuyan ni Jesus?
ANG pulong ni Jesus sa Marcos 9:48 amo ang ginagamit sang iban nga nagapati sa kalayuhon nga impierno. Ginsambit niya diri ang mga ulod nga wala nagakapatay kag kalayo nga wala nagakapalong. Kon pamangkuton ka tuhoy sini, paano mo ini ipaathag?
Sa iban nga badbad sang Biblia, pareho lang ang dinalan sa bersikulo 44, 46, kag 48.a Ang Bag-ong Kalibutan nga Badbad nagasiling: “Kon ang imo mata nagapasandad sa imo, ihaboy ini; maayo pa nga magsulod ka sa ginharian sang Dios nga isa lang ang imo mata sangsa itagbong ka nga may duha ka mata sa Gehenna, diin ang mga ulod wala nagakapatay kag ang kalayo wala nagakapalong.”—Mar. 9:47, 48.
Ang iban naman nagapangangkon nga ang ginhambal ni Jesus nagapamatuod sa pagpati nga kon mapatay ang malauton, ang iya kalag magaantos sing dayon. Halimbawa, ang komento sa The Navarre Bible sang University of Navarre nagsiling: “Sa [sini nga mga pulong], ginpatuhuyan sang Ginuo ang pag-antos sa impierno. ‘Ang ulod nga wala nagakapatay’ masami nga nagalaragway sa dayon nga kasubo para sa mga ginpaantos sa sini; kag ang ‘indi mapalong nga kalayo’, amo ang pisikal nga pagpaantos.”
Apang, ipaanggid ang ginsiling ni Jesus sa katapusan nga bersikulo sang tagna ni Isaias.b Indi bala maathag nga ang ginapatuhuyan ni Jesus amo ang teksto sa Isaias kapitulo 66? Ang manalagna mahimo nagapatuhoy sa gua sang “Jerusalem sa Nalupyakan sang Hinom (Gehenna), diin ginahalad ang mga tawo sang una (Jer 7:31) kag sang ulihi ginhimo nga basurahan sang siudad.” (The Jerome Biblical Commentary) Maathag nga ang simbulo nga gingamit sa Isaias 66:24 nagapatuhoy indi sa ginapaantos nga mga tawo; kundi sa mga bangkay. Ang ginatumod niya nga wala nagakapatay amo ang mga ulod, kag indi ang buhi nga tawo ukon ang di-mamalatyon nga kalag. Gani, ano gid ang buot silingon sang mga pulong ni Jesus?
Talupangda ang komento sang libro sang Katoliko nga El evangelio de Marcos. Análisis lingüístico y comentario exegético, Tomo II tuhoy sa Marcos 9:48: “[Ang] prase ginkuha sa Isaias (66,24). Ginpakita sang manalagna kon ano ang ginahimo sa mga bangkay: ginapadunot ini ukon ginasunog . . . Ang paggamit sang tinaga nga ulod kag kalayo nga nagasundanay, nagapamatuod pa gid sang ideya sang pagkalaglag. . . . Ginalaragway ining duha ka paagi sa paglaglag subong permanente (‘indi ini mapalong, indi ini mapatay’): wala gid sing makaluwas sa sini. Ang paglaragway sini nagapakita nga ang lamang magapabilin amo ang ulod kag kalayo, indi ang tawo. Kag ang tanan nga magatupa sa ila mga gahom, malaglag. Gani, wala ini nagalaragway sang dayon nga pag-antos, kundi bug-os nga pagkalaglag. Kag bangod wala na sing paglaum sa pagkabanhaw, amo na ini ang dayon nga kamatayon. Busa, ang [kalayo] nagasimbulo sang bug-os nga pagkalaglag.”
Ang mga nakahibalo nga ang matuod nga Dios mahigugmaon kag makatarunganon, magapati gid sa sini nga paathag tuhoy sa mga pulong ni Jesus. Wala sia nagsiling nga ang mga malauton magaantos sing dayon. Kundi, mangin dayon ang ila kalaglagan bangod wala na sila sing paglaum sa pagkabanhaw.
[Mga footnote]
a Ang pinakamasaligan nga manuskrito sa Biblia wala nagalakip sing bersikulo 44 kag 46. Para sa mga iskolar, gindugang na lang ining duha ka bersikulo. Si propesor Archibald T. Robertson nagsulat: “Indi makita sa pinakadaan kag pinakamasaligan nga manuskrito ining duha ka bersikulo. Naggikan ini sa Nakatundan kag sa Siria (Byzantine) nga grupo sang mga manuskrito. Pagsulit lamang ini sang bersikulo 48. Busa, wala ginbutang ang numero 44 kag 46 sa mga bersikulo bangod indi man ini matuod.”
b “Kag magagowa sila kag magatolok sa mga bangkay sang mga tawo nga naglalis sa akon; kay ang ila ulud indi mapatay, ang ila kalayo indi mapalong, kag manginkangil-aran sila sa tanan nga unud.”—Isa. 66:24.