Երգերի երգը

8 «Երանի՜ եղբորս նման լինեիր,

Որին իմ մայրը կրծքով կերակրել է,

Ես կհամբուրեի քեզ,+ եթե տեսնեի դրսում,

Եվ ոչ ոք ինձ չէր նախատի:

 2 Ես կտանեի քեզ ինձ հետ,

Կտանեի իմ մոր տուն,+

Նրա, ով կրթել է ինձ:

Քեզ համեմված գինի կխմեցնեի,

Նռան թարմ հյութ կտայի:

 3 Նա իր ձախ ձեռքը գլխիս տակ կդներ,

Իսկ աջով կգրկեր ինձ:+

 4 Ո՜վ Երուսաղեմի դուստրեր,

Երդվեք, որ չեք փորձի իմ մեջ սեր արթնացնել կամ բորբոքել,

Մինչև որ այն ինքը չարթնանա»:+

 5 «Այն ո՞վ է գալիս անապատից՝

Իր սիրեցյալին հենված»:

Այնտեղ մայրդ երկունքի ցավեր էր քաշում,

Այնտեղ նա երկունքի ցավերով ծնեց քեզ:

 6 Ինձ որպես կնիք դիր սրտիդ վրա,

Որպես կնքամատանի կրիր մատիդ,

Որովհետև մահվան պես զորեղ է սերը,+

Եվ գերեզմանի* պես անզիջում է բացարձակ նվիրվածությունը:

 7 Ալեկոծ ջրերը չեն կարող հանգցնել սերը,+

Ոչ էլ գետերը կարող են սրբել-տանել այն:+

Եթե մարդ իր տան ողջ հարստությունը առաջարկի սիրո դիմաց,

Այն* արհամարհանքով կմերժեն»:

 8 «Մենք փոքր քույր ունենք,+

Որը դեռ կուրծք չունի:

Ի՞նչ ենք անելու մեր քրոջ համար,

Երբ գան նրան ուզելու»:

 9 «Եթե նա պարիսպ լինի,

Մենք այդ պարսպի վրա արծաթե ատամներով եզրապատ կկառուցենք:

Բայց եթե դուռ լինի,

Այն մայրու տախտակով կփակենք»:

10 «Ես պարիսպ եմ,

Եվ կրծքերս աշտարակների են նման:

Սիրեցյալս նայում է ինձ ու տեսնում,

Որ սրտումս խաղաղություն կա:

12 Հազար կտոր արծաթը քեզ է պատկանում, ո՛վ Սողոմոն,

Իսկ երկու հարյուրը՝ այգեպաններին:

13 «Ո՜վ դու, որ բնակվում ես պարտեզներում,+

Ընկերներս* փափագում են լսել քո ձայնը:

14 «Շտապի՜ր, սե՛ր իմ,

Սլացիր, ինչպես վիթը+

Եվ մատղաշ եղջերուն

Հոտավետ խոտերի լեռներում»: