Հոբ

41 «Կարո՞ղ ես լևիաթանին*+ բռնել կարթով

Կամ նրա բերանը* սանձել պարանով:

 2 Կարո՞ղ ես պարան* անցկացնել նրա քթանցքերի մեջ

Կամ նրա ծնոտին կեռ* անցկացնել:

 3 Մի՞թե նա քեզ աղաչանքներ կուղղի, որ կարեկցես,

Կամ մի՞թե մեղմորեն կխոսի քեզ հետ:

 4 Մի՞թե նա ուխտ կկապի քեզ հետ,

Որ նրան ընդմիշտ ստրուկդ դարձնես:

 5 Մի՞թե կխաղաս նրա հետ, ինչպես թռչնի հետ,

Կամ կկապե՞ս նրան, որ քո փոքրիկ աղջիկներին զվարճացնես:

 6 Մի՞թե որս անողները նրանով առևտուր կանեն,

Մի՞թե նրան կբաժանեն վաճառականների մեջ:

 7 Մի՞թե կարող ես նրա կաշվի մեջ որսատեգեր խրել+

Կամ նրա գլուխը ձկնորսական նիզակներով խոցել:

 8 Փորձիր նրա վրա դնել քո ձեռքը

Ու էլ երբեք չես մոռանա նրա հետ պայքարը,

Էլ երբեք չես անի այդ բանը:

 9 Նրան ենթարկեցնելու ցանկացած հույս զուր է,

Նրա տեսքն արդեն իսկ սարսափազդու է:*

12 Ավելին կասեմ այդ արարածի մասին՝

Նրա վերջույթների, ուժի և վայելչակազմ մարմնի մասին:

13 Ո՞վ կարող է հանել նրան ծածկող վերնահագուստը,

Ո՞վ կմտնի նրա բաց ծնոտների արանքը:

14 Ո՞վ կարող է բացել նրա երախի դռները,

Ահազդու են ամեն կողմից դուրս ցցված նրա ատամները:

15 Նրա մեջքը պատված է շարք-շարք դասավորված եղջերային վահանիկներով,*

Որոնք պինդ ամրացված են իրար, ասես կնիքով:

16 Այնքան սեղմ են հպված մեկը մյուսին,

Որ դրանց միջով նույնիսկ օդ չի անցնի:

17 Դրանք ամուր սեղմված են,

Կպած են մեկը մյուսին, այնպես որ իրարից անջատել անհնար է:

18 Նրա փռնչոցից լույս է առկայծում,

Նրա աչքերը արշալույսի շողեր են հիշեցնում:

19 Նրա բերանից կայծակի շանթեր են դուրս թռչում,

Հրե կայծեր են ժայթքում:

20 Նրա քթանցքերից ծուխ է դուրս գալիս,

Ինչպես կնյունով բոցավառված հնոցից:

21 Ածուխները թեժանում են նրա շնչից,

Բոց է ցայտում նրա երախից:

22 Ահռելի ուժ կա նրա պարանոցում,

Նա իր առջևից ահ ու սարսափ է տարածում:

23 Նրա մաշկի շերտերը սերտ միահյուսված են,

Ասես ձուլված լինեն նրա վրա, ամուր և անշարժելի են:

24 Նրա սիրտը քարի պես պինդ է,

Այո՛, ստորին աղացքարի պես պինդ:

25 Երբ նա վեր է կենում, անգամ զորեղներն են սարսափում,

Երբ ուժգին թափ է տալիս իր մարմինը, խուճապ է տարածում:

26 Նրան չի հաղթի սուրը,

Ոչ էլ նիզակը, տեգը կամ նետը:+

27 Երկաթը նրա համար ասես ծղոտ լինի,

Պղինձը՝ փտած փայտ:

28 Նետը փախուստի չի մատնում նրան,

Նրա վրա թափվող պարսատիկի քարերը ասես հարդ լինեն նրա համար:

29 Մահակը նրա համար մի ծղոտ է,

Տեգի շաչյունի վրա նա ծիծաղում է:

30 Ասես կավի սրածայր բեկորներով պատված լինի նրա փորատակը,

Նա ցեխի մեջ շարժվելիս այնպիսի հետք է թողնում, ինչպիսին կամնը:*+

31 Նրա շարժումից խոր ջրերն այնպես են բլթբլթում, ինչպես եռացող կաթսայում,

Ծովն ալեկոծվում է, ինչպես եռացող քսուքը՝ տարայում:

32 Իր հետևից նա փայլփլուն ջրահետք է թողնում,

Թվում է, թե խոր ջրերը ճերմակահեր են դառնում:

33 Երկրի վրա նրա նմանը չկա,

Նա այնպես է ստեղծված, որ վախ չիմանա:

34 Նա համարձակ նայում է ամեն գոռոզ արարածի,

Նա թագավորն է բոլոր հուժկու գազանների»: