Միքիա
7 Վա՜յ ինձ, որովհետև ասես լինեմ մեկը,
Ով չի գտնում խաղողի ոչ մի ողկույզ,
Ոչ մի վաղահաս թուզ, որ այդքան փափագում է.
Ասես ամառային պտղաքաղ է եղել
Եվ խաղողի ճռաքաղ:*
Նրանք բոլորը դարան են մտնում, որ արյուն թափեն:+
Ամեն մեկը ցանց է գցում, որ որսա իր իսկ եղբորը:
3 Նրանց ձեռքերը վարպետացել են չարիք գործելու մեջ:+
Իշխանը պարգև է պահանջում,
Դատավորը կաշառք է ուզում,+
Մեծամեծն իր ցանկություններն է հայտնում,+
Եվ նրանք միասին դավ են նյութում:
4 Նրանց միջի ամենալավ մարդն անգամ ասես փուշ լինի,
Ամենից ուղղամիտը փշե ցանկապատից էլ շատ է խոցոտում:
Այդ ժամանակ նրանք խուճապի կմատնվեն:+
Բերանդ փա՛կ պահիր ծոցումդ պառկողի մոտ:
Մարդու թշնամիները իր տան անդամներն են:+
Իմ Աստվածը կլսի ինձ:+
8 Մի՛ չարախնդա, ո՛վ իմ թշնամի:
Թեև ընկել եմ, բայց վեր կկենամ,
Թեև խավարի մեջ եմ բնակվում, բայց Եհովան իմ լույսը կլինի:
Բայց հետո նա կպաշտպանի իմ դատը
Եվ ինձ համար արդարություն կհաստատի:
Ինձ դեպի լույսը կտանի,
Ու ես կտեսնեմ նրա արդարությունը:
10 Դա կտեսնի նաև իմ թշնամին, որ ինձ ասում էր.
«Ո՞ւր է քո Աստված Եհովան»:+
Կտեսնի ու ամոթով կմնա:
Եվ ես կնայեմ, թե նա ինչպես է փողոցի ցեխի նման կոխկրտվում:
11 Քեզ համար, ո՛վ քաղաք,* դա կլինի մի ժամանակ, երբ կկառուցվեն քո քարե պարիսպները:
Այդ օրը կընդարձակվեն քո երկրի սահմանները:*
12 Այդ օրը մարդիկ քեզ մոտ կգան ամեն տեղից՝
Ասորեստանից ու Եգիպտոսի քաղաքներից,
Եգիպտոսից մինչև Եփրատ գետն* ընկած տարածքներից,
Ծովերի ու լեռների միջև ընկած երկրներից:+
14 Ո՛վ իմ Աստված, քո ցուպով հովվիր ժողովրդիդ,
Հովվիր այն հոտը, որը քեզ է պատկանում,*+
Որն առանձնացած ապրում էր անտառում, ապրում էր ասես այգու մեջ:
Թող նրանք արածեն Բասանում ու Գաղաադում,+ ինչպես վաղեմի ժամանակներում:
Նրանց ականջները կխլանան:
18 Չկա՛ քեզ նման Աստված,
Որ ներում է հանցանքն ու այլևս չի հիշում իր ժողովրդից ողջ մնացածների*+ մեղքը:+
Դու հավիտյան բարկացած չես մնում,
Քանի որ հավատարիմ սեր դրսևորելուց բերկրանք ես ապրում:+