Ծննդոց

37 Հակոբը շարունակեց ապրել Քանանում, որտեղ իր հայրը ապրել էր որպես պանդուխտ:+

2 Սա է Հակոբի ընտանիքի պատմությունը:*

Երբ Հովսեփը+ 17 տարեկան պատանի էր, ոչխարներ էր արածեցնում+ իր եղբայրների հետ՝ իր հոր կանանց՝ Բալլայի ու Զելփայի որդիների հետ:+ Եվ մի օր նրանց վատ արարքների մասին պատմեց հորը: 3 Իսրայելը Հովսեփին իր մյուս որդիներից+ ավելի շատ էր սիրում, քանի որ նրան ծեր տարիքում էր ունեցել: Հովսեփի համար նա մի առանձնահատուկ վերնազգեստ* կարել տվեց: 4 Երբ եղբայրները տեսան, որ հայրը նրան ավելի շատ է սիրում, քան իրենց, սկսեցին ատել նրան և չէին կարողանում բարյացակամորեն* խոսել նրա հետ:

5 Մի օր Հովսեփը երազ տեսավ ու պատմեց իր եղբայրներին, և այդ երազի համար նրանք ավելի շատ ատեցին նրան:+ 6 Նա ասաց. «Խնդրում եմ, լսեք, թե ինչ երազ եմ տեսել: 7 Մենք դաշտում խուրձ էինք կապում, մեկ էլ իմ խուրձը վեր կացավ և ուղիղ կանգնեց, իսկ ձեր խրձերը շրջապատեցին իմ խրձին ու խոնարհվեցին դրա առաջ»:+ 8 Եղբայրներն էլ ասացին. «Չլինի՞ ինքդ քեզ թագավոր ես կարգելու մեզ վրա ու տիրելու ես մեզ»:+ Այդպես՝ նրա պատմած երազի համար ավելի ատեցին նրան:

9 Դրանից հետո նա մեկ ուրիշ երազ տեսավ ու պատմեց իր եղբայրներին: Նա ասաց. «Նորից եմ երազ տեսել. այս անգամ իմ առաջ խոնարհվում էին արևը, լուսինը և 11 աստղեր»:+ 10 Ապա նրանց ներկայությամբ նաև հորը պատմեց այդ երազը, և հայրը կշտամբեց նրան ու ասաց. «Ի՞նչ է նշանակում քո այդ երազը: Մի՞թե ես, մայրդ ու եղբայրներդ գալու ենք և մինչև գետին խոնարհվելու ենք քո առաջ»: 11 Եղբայրները նրա հանդեպ նախանձով լցվեցին,+ իսկ հայրը նրա ասածները իր մտքում պահեց:

12 Մի անգամ Հովսեփի եղբայրները գնացին, որ Սյուքեմի+ մոտակայքում արածեցնեն իրենց հոր հոտը: 13 Որոշ ժամանակ անց Իսրայելն ասաց Հովսեփին. «Եղբայրներդ Սյուքեմի մոտակայքում են արածեցնում հոտերը: Եկ քեզ նրանց մոտ ուղարկեմ»: Նա պատասխանեց. «Այո՛, հա՛յր»: 14 Իսրայելն էլ ասաց. «Դե ուրեմն գնա, խնդրում եմ, և իմացիր՝ ինչպես են եղբայրներդ, նաև տես՝ ինչ վիճակում է հոտը, և ինձ լուր բեր»: Հովսեփը Քեբրոնի+ հովտից* ճանապարհ ընկավ դեպի Սյուքեմ: 15 Երբ նա քայլում էր դաշտով, նրան մի մարդ հանդիպեց ու հարցրեց. «Ի՞նչ ես փնտրում»: 16 Նա էլ պատասխանեց. «Եղբայրներիս եմ փնտրում: Խնդրում եմ, ասա ինձ, որտե՞ղ են նրանք արածեցնում հոտերը»: 17 Այդ մարդն ասաց. «Նրանք հեռացել են այստեղից. ես լսեցի, որ ասում էին՝ եկեք Դոթայիմ գնանք»: Հովսեփն էլ գնաց իր եղբայրների հետևից և նրանց գտավ Դոթայիմում:

18 Նրանք հեռվից տեսան Հովսեփին և, մինչ նա կհասներ իրենց, ծրագրեցին սպանել նրան: 19 Նրանք իրար ասացին. «Նայե՛ք, երազատեսն է գալիս:+ 20 Եկեք սպանենք նրան ու գցենք հորերից* մեկի մեջ: Հետո կասենք, թե գիշատիչ գազան է կերել նրան: Այդ ժամանակ կտեսնենք՝ ինչ կլինի նրա երազների վերջը»: 21 Դա լսելով՝ Ռուբենը+ փորձեց նրանց ձեռքից փրկել Հովսեփին: Նա ասաց. «Պետք չէ՛ սպանել նրան»:*+ 22 Եվ ավելացրեց. «Արյուն մի՛ թափեք:+ Նրան հորը գցեք այս ամայի վայրում և նրա վրա ձեռք մի՛ բարձրացրեք»:+ Ռուբենը մտադիր էր փրկել նրան, որ վերադարձնի իրենց հորը:

23 Հենց որ Հովսեփը մոտեցավ եղբայրներին, նրանք քաշելով հանեցին նրա վերնազգեստը՝ այն գեղեցիկ հագուստը,+ որ նա կրում էր: 24 Ապա նրան գցեցին հորը: Այդ ժամանակ հորը դատարկ էր՝ մեջը ջուր չկար:

25 Հետո նստեցին հաց ուտելու: Երբ վեր նայեցին, տեսան իսմայելացիների+ մի քարավան, որը գալիս էր Գաղաադից: Նրանց ուղտերը բեռնված էին բուրումնավետ խեժով, բալասանով և խեժավոր կեղևով.+ նրանք Եգիպտոս էին գնում: 26 Այդ ժամանակ Հուդան ասաց իր եղբայրներին. «Ի՞նչ օգուտ, որ սպանենք մեր եղբորը և ծածկենք նրա սպանությունը:*+ 27 Եկեք նրան վաճառենք+ իսմայելացիներին և մեր ձեռքով նրան չվնասենք: Ի վերջո, նա մեր եղբայրն է, մեր միսն ու արյունը»: Նրանք էլ լսեցին իրենց եղբորը: 28 Եվ երբ մադիանացի+ վաճառականները՝ իսմայելացիները, անցնում էին այդտեղով, եղբայրները Հովսեփին քաշեցին հանեցին հորից ու 20 կտոր արծաթով վաճառեցին+ իսմայելացիներին: Եվ այդ մարդիկ Հովսեփին տարան Եգիպտոս:

29 Ավելի ուշ Ռուբենը վերադարձավ հորի մոտ ու երբ տեսավ, որ Հովսեփն այնտեղ չէ, վշտից գլուխը կորցրած՝ պատռեց իր հագուստները: 30 Հետ գալով իր եղբայրների մոտ՝ նա բացականչեց. «Տղան անհետացե՜լ է: Հիմա ի՞նչ եմ անելու»:

31 Նրանք մի արու այծ մորթեցին և վերցնելով Հովսեփի վերնազգեստը՝ այն թաթախեցին արյան մեջ: 32 Ապա ուղարկեցին իրենց հորը՝ ասելով. «Ահա թե ինչ ենք գտել: Խնդրում ենք, տես՝ սա որդուդ վերնազգեստը չէ՞»:+ 33 Այն զննելով՝ նա բացականչեց. «Որդուս վերնազգե՜ստն է... Հաստատ գիշատիչ գազան է հարձակվել Հովսեփի վրա ու հոշոտել նրան»: 34 Դա ասելով՝ Հակոբը պատռեց իր թիկնոցը, ապա մեջքին քուրձ* կապեց և շատ օրեր սգաց իր որդու համար: 35 Նրա բոլոր որդիներն ու աղջիկները շարունակ փորձում էին մխիթարել նրան, բայց նա չէր ուզում մխիթարվել և ասում էր. «Մինչև գերեզման*+ իջնելս կսգամ որդուս համար»: Եվ հայրը չդադարեց ողբալ իր որդու կորուստը:

36 Իսկ մադիանացիները Հովսեփին տարան Եգիպտոս ու վաճառեցին Պետափրեսին, որը փարավոնի պալատականն էր և թիկնապահների պետը:+