Արժանավայել ամուսնություն Աստծու և մարդկանց առջև

«Հարսանիք էր Գալիլեայի Կանայումը.... Յիսուսն էլ կանչուեցաւ այն հարսանիքը եւ նորա աշակերտներն էլ» (ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ 2։1, 2)։

 1. Հիսուսի՝ Կանայում գտնվելու մասին պատմությունը ինչի՞ վրա է մեր ուշադրությունը հրավիրում։

ՀԻՍՈՒՍԸ, նրա մայրը և աշակերտներից մի քանիսը գիտեին, թե ինչ ուրախություն կարող է բերել արժանավայել ամուսնությունը, որ տեղի է ունենում Աստծու ժողովրդի մեջ։ Մի ամուսնություն նույնիսկ ավելի ուշագրավ դարձավ, երբ Քրիստոսը կատարեց Աստվածաշնչում արձանագրված իր առաջին հրաշքը և դրանով իսկ նպաստեց այդ իրադարձության ուրախությանը (Յովհաննէս 2։1–11)։ Թերևս դու էլ ես բավականություն ստացել՝ ներկա գտնվելով քրիստոնյաների ամուսնության, որոնք ցանկանում են Եհովային ծառայել որպես երջանիկ ամուսիններ։ Կամ գուցե ինքդ ես նախապատրաստվում ամուսնանալու, կամ ընկերդ է ամուսնանում, և դու մտադիր ես օգնել նրան, որ ամեն ինչ լավ անցնի։ Ի՞նչը կարող է նպաստել ամուսնության հաջող անցկացմանը։

 2. Ամուսնության վերաբերյալ ի՞նչ տեղեկություն է պարունակում Աստվածաշունչը։

² Քրիստոնյաները համոզվել են, որ Աստծու ներշնչյալ Խոսքի խորհուրդն անչափ օգտակար է ամուսնության մտադրություն ունեցող տղամարդու և կնոջ համար (Բ Տիմոթէոս 3։16, 17)։ Ինչ խոսք, Աստվածաշունչը մանրամասնորեն չի նկարագրում, թե ինչպես պետք է կատարվի քրիստոնեական ամուսնությունը։ Դա հասկանալի է, քանի որ կախված ժամանակաշրջանից և երկրից՝ սովորությունները և նույնիսկ օրենքները տարբերվում են։ Օրինակ՝ հին Իսրայելում չկար պաշտոնական հարսանեկան արարողություն։ Ամուսնության օրը փեսան իր հարսին բերում էր իր կամ իր հոր տուն (Ծննդոց 24։67; Եսայիա 61։10; Մատթէոս 1։24, ՆԱ)։ Այսպիսի հրապարակային քայլով ամուսնությունը հաստատվում էր, և ոչ մի պաշտոնական արարողություն չէր կատարվում, ինչպիսին որ այսօր է տեղի ունենում բազմաթիվ ամուսնությունների դեպքում։

 3. Կանայում կատարվող ո՞ր իրադարձության հաջող անցկացմանը նպաստեց Հիսուսը։

³ Իսրայելացիները, տեսնելով այդ հրապարակային քայլը, ամուսնությունը համարում էին կայացած։ Դրանից հետո նրանք կարող էին մասնակցել խնջույքի, որով նշում էին ամուսնությունը։ Յովհաննէս 2։1–ում հիշատակվում է հենց այդպիսի մի խնջույք։ Աստվածաշնչի շատ թարգմանություններ այս համարը թարգմանում են այսպես. «Կանայում հարսանիք էր»։ Սակայն բնագիր բառի ճշգրիտ իմաստն է՝ «հարսանեկան խնջույք», «ամուսնության հանդես» (Մատթէոս 22։2–10; 25։10; Ղուկաս 14։8)։a Աստվածաշունչը պարզ ցույց է տալիս, որ Հիսուսը ներկա էր հրեական հարսանեկան խնջույքի և նպաստեց բոլորի ուրախությանը։ Այսօր, սակայն, ի տարբերություն Հիսուսի օրերի, ամուսնություններն այլ կերպ են հաստատվում։

 4. Որոշ քրիստոնյաներ ինչպե՞ս են նախընտրում ամուսնանալ, և ինչո՞ւ։

⁴ Այսօր շատ երկրներում ամուսնանալ ցանկացող քրիստոնյաները պետք է բավարարեն որոշակի իրավական պահանջներ։ Այնուհետև նրանք կարող են ամուսնանալ օրենքին համապատասխանող ցանկացած ձևով։ Դա կարող է լինել համեստ արարողություն, որը վարում է դատավորը, քաղաքապետը կամ պետության կողմից լիազորված ծառայողը։ Որոշ զույգեր նախընտրում են ամուսնանալ այսպիսի ձևով, և հնարավոր է՝ նրանք խնդրեն մի քանի բարեկամների կամ քրիստոնյա ընկերների ներկա լինել որպես օրինական վկաներ կամ պարզապես մասնակցել այդ կարևոր և ուրախ իրադարձությանը (Երեմիա 33։11; Յովհաննէս 3։29)։ Ոմանք էլ գուցե նախընտրեն մեծ հարսանեկան խնջույք չանել, որովհետև նրանցից կպահանջվեր բավականաչափ պլանավորում և խոշոր ծախսեր։ Փոխարենը՝ նրանք գուցե փոքրիկ սեղան գցեն և հրավիրեն մտերիմ ընկերներից ոմանց։ Ինչպիսին էլ լինի մեր անձնական նախընտրությունը, մենք պետք է ընդունենք, որ մյուս հասուն քրիստոնյաները կարող են ուրիշ տեսակետ ունենալ այս հարցում (Հռովմայեցիս 14։3, 4)։

 5. Ինչո՞ւ են շատ քրիստոնյաներ ցանկանում, որ իրենց ամուսնության ժամանակ հարսանեկան ելույթ ներկայացվի, և ի՞նչ է այդ ելույթն ընդգծում։

⁵ Ամուսնացող քրիստոնյաների մեծամասնությունը նախընտրում է, որ իրենց ամուսնության օրը Աստվածաշնչի վրա հիմնված ելույթ ներկայացվի։b Նրանք ընդունում են, որ Եհովան է սկիզբ դրել ամուսնությանը, և որ նա իր Խոսքի միջոցով իմաստուն խորհուրդներ է տալիս ամուսիններին՝ հաջող ու երջանիկ ընտանեկան կյանք կառուցելու համար (Ծննդոց 2։22–24; Մարկոս 10։6–9; Եփեսացիս 5։22–33)։ Զույգերի մեծ մասը ցանկանում է, որ իրենց քրիստոնեական ընկերներն ու բարեկամները մասնակցեն այդ ուրախ իրադարձությանը։ Սակայն ինչպե՞ս պետք է քրիստոնյաները վերաբերվեն գոյություն ունեցող բազմազան օրենքներին, արարողություններին և նույնիսկ տեղի սովորություններին։ Այս հոդվածում կքննարկվեն ամուսնանալու հետ կապված իրավիճակներ, որ կան աշխարհի տարբեր երկրներում։ Դրանցից մի քանիսը գուցե զգալիորեն տարբերվեն այն բանից, թե ինչ դու գիտես և թե ինչ է ընդունված ձեր բնակավայրում։ Այդուհանդերձ, կնկատես որոշ ընդհանուր սկզբունքներ, որոնք կարևոր են Աստծու ծառաների համար։

Արժանավայել ամուսնությունը օրինական ամուսնությունն է

6, 7. Ինչո՞ւ մեզ պետք է հետաքրքրի ամուսնության իրավական կողմը, և ինչպե՞ս կարող ենք դա փաստել։

⁶ Ճիշտ է, Եհովան է սկիզբ դրել ամուսնությանը, բայցևայնպես մարդկային կառավարությունները որոշակի իշխանություն ունեն այն հարցում, թե ամուսնանալ ցանկացողները ինչ քայլեր պետք է անեն։ Դրանում սխալ բան չկա։ Հիսուսն ասաց. «Կայսրինը Կայսրին տուէք, եւ Աստուծունը՝ Աստուծուն» (Մարկոս 12։17)։ Իսկ Պողոս առաքյալը գրեց. «Ամեն անձը թող հնազանդէ բարձր իշխանութիւններին. որովհետեւ չ’կայ իշխանութիւն որ չէ Աստուածանից. եւ ներկայ իշխանութիւններն Աստուածանից են կարգուած» (Հռովմայեցիս 13։1; Տիտոս 3։1)։

⁷ Երկրների մեծ մասում Կայսրը, այսինքն՝ պետական իշխանությունները, որոշում է, թե ովքեր ամուսնանալու իրավունք ունեն։ Ուստի, երբ երկու քրիստոնյաներ ցանկանում են ամուսնանալ և, ըստ Գրությունների, ազատ են դա անելու, նրանք բարեխղճորեն ենթարկվում են ամուսնության վերաբերյալ տեղի օրենքներին։ Դա կարող է նշանակել, որ հարկավոր է ձեռք բերել թույլտվություն պետության կողմից լիազորված անձի միջոցով և գրանցել ամուսնությունը։ Երբ Օգոստոս կայսրը պահանջեց, որ ‘մարդահամար անցկացվի’, Մարիամն ու Հովսեփը, հնազանդվելով, գնացին Բեթլեհեմ՝ ‘արձանագրվելու’ (ԱՆԹ) (Ղուկաս 2։1–5)։

 8. Ամուսնությունը որքանո՞վ է լուրջ քայլ, և ինչպե՞ս են Եհովայի վկաները փաստում, որ հասկանում են դա։

⁸ Երբ երկու քրիստոնյաներ օրինական և ընդունված ձևով ամուսնանում են, ապա նրանց ամուսնությունը Աստծու աչքում փաստացի կայացված է։ Ուստի Եհովայի վկաները չեն կրկնում իրենց ամուսնությունը՝ մի քանի անգամ իրավական արարողություններ կատարելով, կամ կրկին ամուսնական երդում տալով, ինչպես որ անում են ամուսնության 25–րդ և 50–րդ տարեդարձի առթիվ (Մատթէոս 5։37)։ (Որոշ եկեղեցիներ անտեսում են ամուսնության համար օրենքով նախատեսված արարողությունը՝ պնդելով, թե ամուսնությունը վավերական չի լինի, եթե քահանան կամ որևէ այլ հոգևորական չկատարի ծես կամ զույգին չհայտարարի որպես ամուսին և կին։) Շատ երկրներում պետությունը լիազորում է Եհովայի վկա որևէ ծառայողի ամուսնություններ վավերացնելու։ Նա կցանկանա, որ հնարավորության դեպքում ամուսնության արարողության ժամանակ Թագավորության սրահում հարսանեկան ելույթ ներկայացվի։ Թագավորության սրահը ճշմարիտ երկրպագության վայր է, և ամուսնությունը Եհովա Աստված է հիմնադրել, ուստի պատշաճ է, որ հենց այդտեղ ելույթ ներկայացվի այդ արարողության կապակցությամբ։

 9. ա) Օրինական ամուսնությունից հետո քրիստոնյա զույգը գուցե ի՞նչ ցանկանա անել։ բ) Ի՞նչ առնչություն կարող են ունենալ երեցներն ամուսնացող զույգի պլանների հետ։

⁹ Այլ երկրներում օրենքը պահանջում է, որ զույգն ամուսնանա պետական հաստատությունում, օրինակ՝ քաղաքապետարանում կամ գրանցվի քաղաքացիական ծառայողի կողմից։ Հաճախ քրիստոնյաները նախընտրում են, որ այդ իրավական քայլից հետո Թագավորության սրահում տեղի ունենա հարսանեկան ելույթ նույն կամ հաջորդ օրը։ (Նրանք չեն ցանկանա, որ շատ օրեր անցնեն քաղաքացիական արարողությունից մինչև աստվածաշնչային ելույթը, քանի որ արդեն ամուսնացած են Աստծու և մարդկանց առջև, ներառյալ քրիստոնեական ժողովի։) Եթե զույգը ցանկանում է, որ օրինական ամուսնությունից հետո Թագավորության սրահում ելույթ հնչի, նրանք պետք է նախապես թույլտվություն ստանան ժողովի ծառայողական կոմիտեի երեցներից։ Բացի այն, որ այս եղբայրները հաշվի կառնեն ամուսնացողների հեղինակությունը, նրանք նաև կհավաստիանան, որ ամուսնության արարողության ժամանակը չի խանգարի այդ Սրահում նախատեսված հանդիպումների և ծրագրված մյուս միջոցառումների անցկացմանը (Ա Կորնթացիս 14։33, 40)։ Զույգը գուցե ցանկանա Թագավորության սրահը նախապատրաստել ելույթի անցկացմանը, ուստի երեցները նաև կքննեն այդ հարցը և կորոշեն, թե արդյոք անհրաժեշտ է հայտարարություն անել Սրահի օգտագործման վերաբերյալ։

10. Եթե անհրաժեշտ է օրենքով գրանցվել, ապա այս հանգամանքն ինչպե՞ս կանդրադառնա հարսանեկան ելույթի վրա։

¹⁰ Հարսանեկան ելույթը ներկայացնող երեցը կջանա այն մատուցել ջերմ, հոգևորապես կերտիչ և արժանավայել կերպով։ Եթե զույգը օրինականորեն գրանցվել է, ապա նա հստակ կնշի, որ նրանք հանդիսանում են ամուսիններ՝ ըստ Կայսրի օրենքի։ Եթե քաղաքացիական արարողության ժամանակ նրանք իրար ամուսնական երդում չեն տվել, ապա գուցե ցանկանան դա անել ելույթի ժամանակ։c Եթե քաղաքացիական արարողությամբ նախատեսված է երդում տալ, բայց նորապսակները ցանկանում են նաև Եհովայի և ժողովի առաջ դա անել, ապա նրանք երդումը կասեն անցյալ ժամանակով՝ ցույց տալով, որ իրենք արդեն ‘միավորված’ են մեկ լծի տակ (Մատթէոս 19։6; 22։21)։

11. Որոշ վայրերում ինչպե՞ս են զույգերն ամուսնանում, և ինչպե՞ս է դա անդրադառնում հարսանեկան ելույթի վրա։

¹¹ Որոշ վայրերում օրենքը զույգից գուցե չպահանջի ամուսնանալ որևէ արարողությամբ, անգամ պետական ծառայողի միջոցով։ Ամուսնությունը կայացած է համարվում, երբ զույգերը պաշտոնյային ներկայացնում են ամուսնության գրանցման ստորագրված փաստաթուղթ։ Դրա հիման վրա կազմվում է ամուսնության վկայական։ Այդուհետ նրանք համարվում են ամուսին ու կին, և վկայականի ամսաթիվը դիտվում է որպես նրանց ամուսնության օր։ Ինչպես արդեն նշվեց վերևում, փաստացի ամուսնացած զույգը գուցե ցանկանա, որ գրանցումից անմիջապես հետո Թագավորության սրահում աստվածաշնչային ելույթ ներկայացվի։ Հոգևորապես հասուն եղբայրը, որն ընտրվել է որպես հռետոր այդ ելույթը ներկայացնելու համար, բոլոր ներկաներին կտեղեկացնի, որ զույգը ամուսնացել է քիչ առաջ տեղի ունեցած գրանցման հիման վրա։ Ցանկացած երդում պետք է տալ այն տեղեկության համաձայն, որ նշված է 10–րդ պարբերությունում, ինչպես նաև ծանոթագրության մեջ։ Թագավորության սրահում ներկաները կուրախանան զույգի հետ և օգուտներ կքաղեն Աստծու Խոսքից տրված խորհուրդներից (Երգ Երգոց 3։11)։

Ամուսնություն՝ ըստ տեղի սովորույթի և օրենքի

12. Ի՞նչ է «ավանդական» ամուսնությունը, և ի՞նչ է խորհուրդ տրվում անել այդպիսի ամուսնությունից հետո։

¹² Որոշ երկրներում գոյություն ունի ամուսնանալու մի ձև, որը կարելի է անվանել ամուսնություն՝ ըստ տեղի սովորույթի (այսպես ասած՝ ավանդական ամուսնություն)։ Սա չի վերաբերում այն դեպքին, երբ երկու անհատներ պարզապես ապրում են իրար հետ, ոչ էլ սա չգրանցված ամուսնությունն է, որը առանձին վայրերում որոշակի կարգավիճակ ունի, սակայն չի համարվում լիովին օրինական ամուսնություն։d Այստեղ խոսքն այն ամուսնության մասին է, որը կայացվում է՝ համաձայն տվյալ ցեղում կամ տարածքում ընդունված սովորության։ Այդ սովորությունը կարող է ներառել հարսնագնի լիակատար վճարումն ու ընդունումը, որի հիման վրա զույգը համարվում է օրենքով և Սուրբ Գրություններով ամուսնացած։ Պետությունը այդպիսի ամուսնությունը համարում է վավերական, օրինական և պարտավորեցնող։ Դրանից հետո սովորաբար հնարավոր է լինում գրանցել այդպիսի ամուսնությունը, և զույգը ստանում է պաշտոնական վկայական։ Գրանցվելը կարող է իրավական պաշտպանություն լինել զույգի կամ կնոջ համար, եթե վերջինս այրիանա, ինչպես նաև ապագա երեխաների համար։ Ժողովը «ավանդականորեն» ամուսնացած անհատին կհորդորի հնարավորին չափ շուտ գրանցել ամուսնությունը։ Հետաքրքրական է, որ Մովսիսական օրենքով՝ ըստ ամենայնի, ամուսնություններն ու ծնունդները պաշտոնապես գրանցվում էին (Մատթէոս 1։1–16)։

13. «Ավանդական» ամուսնությունից հետո ի՞նչ է պատշաճ անել կապված հարսանեկան ելույթի հետ։

¹³ «Ավանդական» ամուսնությամբ միացած զույգերը դառնում են ամուսին և կին։ Ինչպես նշվեց վերևում, այն քրիստոնյաները, ովքեր այսպիսի օրինական ամուսնական կապի մեջ են մտել, գուցե ցանկանան Թագավորության սրահում լսել հարսանեկան ելույթ և մեկմեկու ամուսնական երդում տալ։ Հռետորը կհիշատակի, որ զույգերն արդեն ամուսնացել են՝ համաձայն Կայսրի օրենքների։ Կներկայացվի միայն մեկ ելույթ։ Կայացել է մեկ ամուսնություն, և այս դեպքում դա «ավանդական» ամուսնությունն է, ու բնականաբար, պետք է տեղի ունենա մեկ սուրբգրային ելույթ։ Քրիստոնեական ամուսնությունը հանրության աչքում արժանավայել կլինի, եթե զույգերը հոգ տանեն, որ ելույթը տեղի ունենա հնարավորինս շուտ, նախընտրելի է՝ նույն օրը։

14. Ի՞նչ կարող է քրիստոնյան անել, եթե կարելի է ամուսնանալ և՛ ըստ տեղի սովորույթի, և՛ ըստ օրենքի։

¹⁴ Որոշ երկրներում, որտեղ «ավանդական» ամուսնությունը համարվում է օրինական, գոյություն ունեն նաև հնարավորություններ՝ ամուսնանալու ըստ պետական օրենքի։ Օրինական ամուսնությունը սովորաբար կայացվում է պետական պաշտոնյայի կողմից. ամուսնացողները կարող են միմյանց երդում տալ ու ստորագրել քաղաքացիական կացության վերաբերյալ մատյանում։ Որոշ քրիստոնեական զույգեր այսպիսի ամուսնությունը գերադասում են «ավանդական» ամուսնությունից։ Օրենքի տեսանկյունից՝ կարիք չկա ամուսնանալ երկու ձևով։ Ամուսնության յուրաքանչյուր ձևն էլ վավերական է։ Հարսանեկան ելույթի և երդումների վերաբերյալ 9–րդ և 10–րդ պարբերություններում ասված մտքերը վերաբերում են նաև այստեղ նշված օրինական ամուսնությանը։ Գլխավորն այն է, որ զույգն Աստծու և մարդկանց առջև ամուսնանա արժանավայել կերպով (Ղուկաս 20։25; Ա Պետրոս 2։13, 14)։

Թող ամուսնությունն արժանավայել լինի

15, 16. Ի՞նչ պետք է անել, որպեսզի ամուսնությունը արժանավայել լինի։

¹⁵ Երբ պարսից թագավորը ամուսնական խնդիր ունեցավ, նրա գլխավոր խորհրդականը՝ Մեմուքանը, տվեց մի խորհուրդ, որը կարող էր դրական արդյունք ունենալ, այն է՝ որ ‘բոլոր կնիկները պատիվ տան իրենց մարդկանց’ (Եսթեր 1։20)։ Քրիստոնեական ամուսնության համար հարկ չկա, որ որևէ թագավոր հրաման արձակի. կանայք իրենք են ցանկանում պատիվ տալ ամուսիններին։ Նույն ձևով էլ ամուսինները պատիվ են տալիս իրենց կողակիցներին և գովում են նրանց (Առակաց 31։11, 30; Ա Պետրոս 3։7)։ Ամուսնության մեջ իրար պատիվ տալը չպետք է լինի միայն շատ տարիներ անց։ Հարկավոր է դա անել հենց սկզբից, այո՛, ամուսնության օրվանից։

¹⁶ Միայն ամուսինն ու կինը չէ, որ ամուսնության օրը պետք է իրենց արժանավայել պահեն և իրար պատիվ տան։ Եթե նախատեսվում է հարսանեկան ելույթ, ապա այն նույնպես պետք է արժանավայել լինի։ Ելույթը պետք է ուղղված լինի զույգին։ Ցանկանալով պատվել նրանց՝ հռետորը այն չի ներկայացնի հումորիստական կամ ժողովրդական ոճով։ Նա չպետք է խիստ անձնական մանրամասնություններ շոշափի, ինչը գուցե շփոթեցնի ամուսնացող զույգին և մյուս ունկնդիրներին։ Փոխարենը՝ հռետորը կջանա ելույթը ներկայացնել ջերմ և կերտիչ ձևով՝ առավել ուշադրություն դարձնելով ամուսնության Հիմնադրին ու նրա հիանալի խորհուրդներին։ Այո՛, եթե երեցը վեհ կերպով ներկայացնի ելույթը, ապա դա կնպաստի, որ այդ ամուսնությունը պատիվ բերի Եհովա Աստծուն։

17. Ինչո՞ւ քրիստոնյաները պետք է հաշվի առնեն ամուսնության իրավական կողմը։

¹⁷ Թերևս նկատեցիր, որ այս հոդվածում ամուսնության իրավական կողմի հետ կապված շատ հարցեր շոշափվեցին։ Որոշ բաներ գուցե ուղղակիորեն չեն առնչվում ձեր տարածքում գործող օրենքներին։ Այդուհանդերձ, բոլոր Եհովայի վկաները պետք է քաջ գիտակցեն, որ անչափ կարևոր է ամուսնության հետ կապված հարցերում հարգանք դրսևորել պետական օրենքների՝ Կայսրի պահանջների հանդեպ (Ղուկաս 20։25)։ Պողոսը հորդորեց. «Ամենին վճարեցէք եղած պարտքը. ում որ հարկ պարտ էք՝ հարկ, ում որ մաքս՝ մաքսը.... ում որ պատիւ՝ պատիւը» (Հռովմայեցիս 13։7)։ Այո՛, պատշաճ է, որ քրիստոնյաները հենց ամուսնության օրվանից պատվեն այն կարգը, որ Աստված սահմանել է։

18. Ամուսնության հետ կապված ի՞նչ հարց է արժանի մեր ուշադրությանը, և որտե՞ղ կարող ենք տեղեկություններ գտնել այդ մասին։

¹⁸ Բազմաթիվ քրիստոնյաներ ամուսնությունից հետո կազմակերպում են հավաքույթներ՝ հարսանեկան խնջույք կամ ճաշկերույթ։ Հիշենք, որ Հիսուսը ներկա եղավ այդպիսի մի խնջույքի։ Եթե նախատեսվում է հավաքույթ, ապա Աստվածաշնչի խորհուրդն ինչպե՞ս կարող է մեզ օգնել հավաստիանալու, որ այն նույնպես պատիվ կբերի Աստծուն և բարերար ազդեցություն կունենա նորապսակների, ինչպես նաև քրիստոնեական ժողովի վրա։ Հաջորդ հոդվածում կխոսենք հենց այս մասին։e

[ծանոթագրություններ]

Հիշո՞ւմ եք

• Ինչո՞ւ մեզ պետք է հետաքրքրեն ամուսնության իրավական և հոգևոր կողմերը։

• Եթե երկու քրիստոնյաներ ամուսնանում են քաղաքացիական արարողությամբ, ի՞նչ կարող են նրանք որոշել անել դրանից հետո։

• Թագավորության սրահում ինչո՞ւ են հարսանեկան ելույթներ ներկայացվում։

[նկար 18-րդ էջի վրա]

Հին Իսրայելում փեսան ամուսնության օրը հարսին բերում էր իր կամ իր հոր տուն

[նկար 21-րդ էջի վրա]

«Ավանդական» ամուսնությունից հետո քրիստոնյաները գուցե ցանկանան, որ Թագավորության սրահում ելույթ ներկայացվի

Հավատդ փաստիր գործերով

«Հաւատքը, եթէ գործ չ’ունենայ, ըստ ինքեան մեռած է» (ՅԱԿՈԲՈՍ 2։17)։

 1. Վաղ քրիստոնյաների համար ինչո՞ւ էր կարևոր հավատը փաստել գործերով։

ՎԱՂ քրիստոնյաներն իրենց հավատը փաստում էին իրենց ապրելակերպով։ Հակոբոս աշակերտը բոլոր քրիստոնյաներին հորդորեց. «Խօսքը անող եղէք, եւ ոչ միայն լսողներ»։ Նա նաև ասաց. «Ինչպէս որ մարմինն առանց հոգու մեռած է, այնպէս եւ հաւատքն առանց գործերի մեռած է» (Յակոբոս 1։22; 2։26)։ Այս խոսքերը գրելուց 35 տարի անց շատ քրիստոնյաներ շարունակում էին փաստել իրենց հավատը համապատասխան գործերով։ Բայց, ցավոք, ոչ բոլորն էին այդպես վարվում։ Հիսուսը գովեց Զմյուռնիայի ժողովի անդամներին, մինչդեռ Սարդեսի ժողովի քրիստոնյաներին նա ասաց. «Գիտեմ քո գործերը, որ անուն ունիս թէ կենդանի ես, բայց մեռած ես» (Յայտնութիւն 2։8–11; 3։1)։

 2. Ի՞նչ հարց պետք է քրիստոնյան ինքն իրեն տա իր հավատի մասին։

² Հիսուսը կոչ արեց Սարդեսի ժողովի անդամներին (և բոլոր նրանց, ովքեր հետագայում կկարդային իր խոսքերը), որ փաստեն քրիստոնեական ճշմարտության հանդեպ ունեցած իրենց սկզբնական սերը ու հոգևորապես արթուն մնան (Յայտնութիւն 3։2, 3)։ Մեզանից յուրաքանչյուրը կարող է ինքն իրեն հարց տալ. «Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել իմ գործերի մասին։ Այն բանից, թե ինչպես եմ վարում կյանքս, պարզ երևո՞ւմ է, որ ջանք չեմ խնայում իմ բոլոր գործերով փաստելու հավատս, նույնիսկ կյանքի այն ոլորտներում, որոնք անմիջականորեն կապ չունեն քարոզչական գործի կամ ժողովի հանդիպումների հետ» (Ղուկաս 16։10)։ Կարելի է քննության առնել քրիստոնեական կյանքի բազմաթիվ երեսակներ, սակայն այս հոդվածում կքննարկենք միայն մեկ երեսակ՝ ընկերական հավաքույթները, այդ թվում նաև հարսանեկան խնջույքները, որ հաճախ հետևում են քրիստոնեական ամուսնություններին։

Ընկերական փոքր հավաքույթներ

 3. Ո՞րն է Աստվածաշնչի տեսակետը հավաքույթների առնչությամբ։

³ Գրեթե բոլորիս էլ հաճելի է, երբ հավատակիցները մեզ հրավիրում են խնջույքի։ Եհովան երջանիկ Աստված է և ցանկանում է, որ իր ծառաներն էլ երջանիկ լինեն (Ա Տիմոթէոս 1։11, ՆԱ)։ Նա Սողոմոնին ներշնչեց, որ գրի առնի հետևյալ ճշմարտությունը. «Ես գովեցի ուրախութիւնը, որ մարդիս համար արեգակի տակին մի լաւ բան չ’կայ, բացի միայն ուտել ու խմել եւ ուրախանալը. եւ սա է նորա հետ գնում իր աշխատութեան մէջ իր կեանքի օրերումը» (Ժողովող 3։1, 4, 13; 8։15)։ Այդպիսի ուրախություն կարելի է ստանալ, երբ հավաքվում ենք ընտանեկան ճաշկերույթի կամ ընկերական փոքրիկ հավաքույթի ճշմարիտ երկրպագուների հետ (Յոբ 1։4, 5, 18; Ղուկաս 10։38–42; 14։12–14)։

 4. Ի՞նչը պետք է հետաքրքրի հավաքույթ կազմակերպող անհատին։

⁴ Եթե հավաքույթ ես կազմակերպում և դրա պատասխանատուն ես, ապա պետք է ամեն ինչ լավ պլանավորես, նույնիսկ եթե ընդամենը մի քանի հավատակիցների ես հրավիրում (Հռովմայեցիս 12։13)։ Դու կջանաս, որ «ամեն բան.... պարկեշտութեամբ» լինի և ուղեկցվի ‘վերին իմաստությամբ’ (Ա Կորնթացիս 14։40; Յակոբոս 3։17)։ Պողոս առաքյալը գրեց. «Թէ ուտէք թէ խմէք, թէ ինչ գործ էլ որ անէք, ամեն բան Աստուծոյ փառքի համար արէք։ Առանց գայթակղութիւն տալու եղեք» (Ա Կորնթացիս 10։31, 32)։ Ի՞նչ հարցեր կան, որոնց վրա պետք է առանձնահատուկ ուշադրություն դարձնես։ Եթե դրանց մասին նախօրոք մտածես, ապա լավ հնարավորություն կստեղծվի, որ դու և քո հյուրերը գործերով փաստեք ձեր հավատը (Հռովմայեցիս 12։2)։

Ինչպիսի՞ն պետք է լինի հավաքույթը

 5. Ինչո՞ւ պետք է տանտերը հատուկ ուշադրություն դարձնի ալկոհոլային խմիչքի և երաժշտության հետ կապված հարցերին։

⁵ Շատերը, ովքեր հյուրեր են ընդունել, հետևյալ հարցի առաջ են կանգնել. հյուրասիրե՞լ ոգելից խմիչք, թե՝ ոչ։ Որպեսզի շփումը կերտիչ լինի, դա ամենևին էլ անհրաժեշտ չէ։ Հիշենք, որ Հիսուսը կերակրեց իր մոտ եկած մեծաթիվ մարդկանց՝ ավելացնելով հացն ու ձուկը։ Բայց Աստվածաշնչում չի ասվում, թե նա հրաշքով գինի էլ տվեց, թեև մենք գիտենք, որ նա ի զորու էր դա անելու (Մատթէոս 14։14–21)։ Եթե որոշել ես ոգելից խմիչք հյուրասիրել, ապա դա արա չափավորությամբ և, անշուշտ, ոչ ալկոհոլային խմիչքներ էլ դիր սեղանին նրանց համար, ովքեր չեն ցանկանում ոգելից խմիչք գործածել (Ա Տիմոթէոս 3։2, 3, 8; 5։23; Ա Պետրոս 4։3)։ Այնպես մի արա, որ հյուրերից որևէ մեկը ստիպված խմի մի բան, ինչը կարող է ‘օձի պես կծել’ նրան (Առակաց 23։29–32)։ Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել երգի ու երաժշտության մասին։ Եթե նախատեսել ես, որ հավաքույթի ժամանակ երաժշտություն հնչի, ապա, անկասկած, ուշադրությամբ կընտրես երգերը՝ հաշվի առնելով թե՛ ռիթմը, թե՛ բառերը (Կողոսացիս 3։8; Յակոբոս 1։21)։ Շատ քրիստոնյաներ նկատել են, որ Թագավորության մեղեդիները լսելը, ինչպես նաև դրանք երգելը հաճելի մթնոլորտ են ստեղծում (Եփեսացիս 5։19, 20)։ Իհարկե, հարկավոր է պարբերաբար հետևել, որ երաժշտության ձայնը չխանգարի հաճելի զրույցին ու չանհանգստացնի հարևաններին (Մատթէոս 7։12)։

 6. Զրույցներից և այլ բաներից ինչպե՞ս կարող է երևալ, որ տանտերը կենդանի հավատ ունի։

⁶ Ընկերական հավաքույթների ժամանակ քրիստոնյաները կարող են զրուցել տարբեր թեմաների շուրջ, բարձրաձայն ինչ–որ բան կարդալ կամ էլ հետաքրքիր դեպքեր պատմել։ Եթե զրույցը սկսում է ընթանալ ոչ ճիշտ ուղղությամբ, ապա տանտերը կարող է նրբանկատորեն փոխել թեման։ Նա նաև պետք է ուշադիր լինի, որ ինչ–որ մեկը չգերիշխի զրույցի ընթացքում։ Եթե հյուրընկալը նման բան է նկատում, ապա կարող է խոհեմ կերպով միջամտել և մյուսներին էլ ներգրավել զրույցի մեջ, օրինակ՝ հնարավորություն տալով երեխաներին արտահայտվելու, կամ էլ արծարծելով այնպիսի թեմա, որը կմղի բոլորին մեկնաբանություններ տալ։ Անշուշտ, դա շատ դուր կգա և՛ փոքրերին, և՛ մեծերին։ Եթե դու՝ որպես կազմակերպիչ, գործես իմաստությամբ և նրբանկատորեն, ապա քո ‘խոհեմությունը հայտնի կլինի’ ներկաներին (Փիլիպպեցիս 4։5, ՆԱ)։ Նրանք կտեսնեն, որ դու կենդանի հավատ ունես, որն արտացոլվում է քո կյանքի բոլոր ասպարեզներում։

Ամուսնություն և հարսանեկան խնջույք

 7. Ինչո՞ւ է հարկավոր լրջորեն մոտենալ ամուսնության արարողությանը և հարսանեկան խնջույքը կազմակերպելուն։

⁷ Աստվածահաճո ամուսնությունը ուրախություն է պատճառում քրիստոնյաներին։ Եհովայի վաղեմի ծառաները, այդ թվում նաև Հիսուսն ու իր աշակերտները սիրով մասնակցել են նման ուրախալի իրադարձության, ինչպես նաև դրանից հետո եղող խնջույքին (Ծննդոց 29։21, 22; Յովհաննէս 2։1, 2)։ Սակայն վերջին ժամանակներում փորձը պարզ ցույց է տալիս, որ քրիստոնյան պետք է հատուկ ջանքեր գործադրի, եթե ցանկանում է, որ հարսանեկան խնջույքն արտացոլի առողջ դատողություն և քրիստոնեական հավասարակշռություն։ Ամուսնության հետ կապված հավաքույթները նույնպես հնարավորություն են տալիս քրիստոնյային գործերով փաստելու իր հավատը։

8, 9. Ինչպե՞ս են շատ հարսանիքներ արտացոլում Ա Յովհաննէս 2։16, 17–ում գրված խոսքերը։

⁸ Շատ մարդիկ, ովքեր ո՛չ տեղյակ են Աստծու չափանիշներից, ո՛չ էլ հետաքրքրված են դրանցով, կարծում են, թե հարսանեկան խնջույքի ժամանակ թույլատրելի է ծայրահեղությունների մեջ ընկնելը։ Եվրոպական մի ամսագրում նոր ամուսնացած մի կին իր «արքայական» հարսանիքի մասին հետևյալն է գրում. «Մենք նստած էինք շքեղ կառքում, որը տանում էին չորս ձիեր, իսկ մեր ետևից ընթանում էին 12 ձիակառքեր։ Մի կառքով էլ երաժիշտներն էին գնում, որոնք նվագում էին։ Այնուհետև մեզ էկզոտիկ ճաշատեսակներ էին սպասում՝ հրաշալի երաժշտության ուղեկցությամբ։ Ուղղակի աննկարագրելի էր։ Այդ օրը ես ցանկանում էի թագուհի լինել և եղա»։

⁹ Իհարկե, սովորույթները երկրից երկիր տարբերվում են, սակայն նման խոսքերը հաստատում են Հովհաննես առաքյալի ասածի ճշմարտացիությունը. «Ամեն ինչ որ աշխարհքումն է՝ մարմնի ցանկութիւնը, աչքերի ցանկութիւնը եւ այս կեանքի ամբարտաւանութիւնը, Հօրիցը չէ, այլ աշխարհքիցն է»։ Մի՞թե հնարավոր է պատկերացնել, որ հոգևորապես հասուն քրիստոնյա զույգը ցանկանա «արքայական» հարսանիք անել՝ շռայլ, «հեքիաթային» արարողությամբ։ Իրենց խնջույքը կազմակերպելիս նրանք պետք է հիշեն, որ «Աստուծոյ կամքն անողը մնում է յաւիտեան» (Ա Յովհաննէս 2։16, 17)։

10. ա) Որպեսզի հարսանիքը լավ անցնի, ինչո՞ւ է խիստ կարևոր պլանավորումը։ բ) Ինչպե՞ս պետք է որոշել, թե ում հրավիրել։

¹⁰ Քրիստոնյա զույգը կցանկանա լինել իրատես ու խոհեմ, և Աստվածաշունչը կարող է օգնել նրանց այդ հարցում։ Ինչքան էլ որ ամուսնության օրը կարևոր լինի, նրանք հասկանում են, որ այն հավիտյան ապրելու հեռանկար ունեցող երկու քրիստոնյաների համատեղ կյանքի ընդամենը սկիզբն է։ Նրանք պարտավոր չեն շքեղ հարսանեկան խնջույք անելու։ Բայց եթե ցանկանում են հավաքույթ կազմակերպել, պետք է հաշվի առնեն դրա ծախսերն ու բնույթը (Ղուկաս 14։28)։ Նրանց քրիստոնեական ընտանիքի գլուխը, համաձայն Սուրբ Գրությունների, ամուսինն է լինելու (Ա Կորնթացիս 11։3; Եփեսացիս 5։22, 23)։ Ուստի, գլխավորապես փեսան է պատասխանատու հարսանեկան խնջույքի կազմակերպման համար։ Իհարկե, նա սիրալիր կերպով կխորհրդակցի իր ապագա կնոջ հետ, թե ում նրանք կցանկանան և կկարողանան հրավիրել իրենց հարսանեկան խնջույքին։ Գուցե հնարավոր կամ հարմար չլինի հրավիրել բոլոր ընկերներին և բարեկամներին։ Ուստի կան որոշումներ, որոնք կայացնելիս հարկավոր է համեստություն դրսևորել։ Զույգը պետք է համոզված լինի, որ եթե նրանք չկարողանան հրավիրել հավատակիցներից ոմանց, ապա վերջիններս ըմբռնումով կմոտենան ու չեն նեղանա (Ժողովող 7։9)։

Խնջույքի «վերակացուն»

11. Ո՞րն է խնջույքի ‘վերակացուի’ դերը։

¹¹ Եթե ամուսնությունը նշելու համար նորապսակները ցանկանում են հյուրընկալություն կազմակերպել, ապա ի՞նչ կարող են նրանք անել, որ այդ իրադարձությունը արժանավայել կերպով անցնի։ Կանայում տեղի ունեցած հավաքույթի հետ կապված, որտեղ ներկա էր Հիսուսը, կար մի առանձնահատկություն, որը Եհովայի վկաները համարում են շատ իմաստուն և արդեն երկար տարիներ է, ինչ հարսանեկան խնջույքների ժամանակ դա հաշվի են առնում։ Այնտեղ խնջույքի ‘վերակացու’ կար։ Վստահաբար, նա պատասխանատվության զգացում ուներ և ամուսնացողների հավատակիցն էր (Յովհաննէս 2։9, 10)։ Նմանապես և այսօր։ Իմաստուն փեսան կընտրի մի հասուն քրիստոնյա եղբոր՝ այդ կարևոր գործը կատարելու համար։ Հաշվի առնելով փեսայի ցանկություններն ու ճաշակը՝ խնջույքի վերակացուն կարող է կատարել բոլոր անհրաժեշտ բաները թե՛ հավաքույթից առաջ և թե՛ հավաքույթի ընթացքում։

12. Ոգելից խմիչքների գործածման հետ կապված ի՞նչ պետք է հաշվի առնի փեսան։

¹² Նկատի ունենալով այն, ինչ քննարկվեց 5–րդ պարբերությունում, որոշ զույգեր նախընտրում են հարսանեկան խնջույքի ժամանակ չհյուրասիրել ոգելից խմիչքներ, որպեսզի ոչ ոք չչարաշահի դրանք և չխաթարի այդ իրադարձության երջանիկ ու հաջող անցկացումը (Հռովմայեցիս 13։13; Ա Կորնթացիս 5։11)։ Սակայն, եթե նրանք նախատեսում են սեղանին դնել ոգելից խմիչք, ապա դա պետք է անեն չափավորությամբ։ Կանայի հարսանիքում, որտեղ ներկա էր Հիսուսը, գինի կար, և անձամբ նա բարձր որակի գինի տրամադրեց հյուրերին։ Հետաքրքիր են խնջույքի ‘վերակացուի’ խոսքերը. «Ամեն մարդ առաջ լաւ գինին է տալիս. եւ երբոր արբենան, այն ժամանակ վատը. դու լաւ գինին մինչեւ հիմա պահեցիր» (Յովհաննէս 2։10)։ Անշուշտ, Հիսուսը դրանով չէր խրախուսում հարբեցողությունը, քանի որ դա անընդունելի էր համարում (Ղուկաս 12։45, 46)։ Գինու որակի վերաբերյալ խնջույքի ‘վերակացուի’ զարմացական խոսքերից պարզ երևում է, որ նախկինում նա տեսել էր, թե ինչպես են հարսանքավորներից ոմանք հարբում (Գործք 2։15; Ա Թեսաղոնիկեցիս 5։7)։ Այսպիսով՝ թե՛ փեսան և թե՛ այն քրիստոնյան, որին փեսան վստահել է սեղանի վերակացությունը, պետք է հավաստիանան, որ բոլոր ներկաները կհետևեն հետևյալ հստակ հրահանգին. «Մի արբենաք գինով, որ նորանում անառակութիւն կայ» (Եփեսացիս 5։18; Առակաց 20։1; Ովսէէ 4։11)։

13. Զույգն ի՞նչ պետք է հաշվի առնի, եթե նախատեսում է, որ հարսանեկան խնջույքին երաժշտություն հնչի, և ինչո՞ւ։

¹³ Ինչպես և մյուս հավաքույթներում, եթե երաժշտություն պիտի լինի, ապա հարկավոր է ուշադրություն դարձնել ձայնի բարձրությանը, այնպես որ ներկաները կարողանան հեշտությամբ զրուցել։ Մի քրիստոնյա երեց ասում է. «Երբեմն հավաքույթի ժամանակ, երբ զրույցները սկսում են ավելի աշխույժ դառնալ, կամ հյուրերը սկսում են պարել, երաժշտության ձայնը բարձրանում է։ Սկզբում երաժշտությունը ցածր է հնչում, բայց ընթացքում ձայնն այնքան է բարձրանում, որ այլևս հնարավոր չէ նորմալ զրուցել։ Հարսանեկան խնջույքը լավ հնարավորություն է տալիս հաճելի շփում ունենալու։ Որքա՜ն ցավալի կլինի, եթե բարձր երաժշտության պատճառով մարդիկ զրկվեն այդպիսի հնարավորությունից»։ Փեսան և խնջույքի վերակացուն պետք է իրենց պատասխանատու զգան նաև այն հարցում, թե ի՛նչ երաժշտություն կհնչի և թե այն որքա՛ն բարձր կլինի, և այդ գործը չպետք է թողնեն երաժիշտների հայեցողությանը՝ անկախ նրանից՝ նրանք վարձված են, թե՝ ոչ։ Պողոսը գրեց. «Ինչ էլ որ անեք խոսքով կամ գործով, ամեն ինչ արեք Տեր Հիսուսի անունով» (Կողոսացիս 3։17)։ Երբ հյուրերը խնջույքից հետո վերադառնան տուն, հիշելով երաժշտությունը՝ նրանք արդյոք կմտածե՞ն, որ զույգն ամեն ինչ արել էր Հիսուսի անունով։ Ինչ խոսք, շատ լավ կլինի, եթե նրանց տպավորությունը հենց այդպիսին լինի։

14. Հարսանեկան խնջույքից ի՞նչ հաճելի հիշողություններ կմնան քրիստոնյաների մեջ։

¹⁴ Անշուշտ, լավ կազմակերպված ամուսնությունը կարող է հաճելի հիշողություններ թողնել։ Ադամն ու Էդիտան, որոնք 30 տարվա ամուսիններ են, մի ամուսնության վերաբերյալ ասում են. «Իսկապես զգում ես, որ քրիստոնեական մթնոլորտ է տիրում։ Հնչում էին Եհովային փառաբանող երգեր, բայց կային նաև ուրիշ հետաքրքիր բաներ։ Պարերն ու երաժշտությունը գլխավոր դեր չէին խաղում։ Ամեն ինչ հաճելի էր ու կերտիչ՝ Աստվածաշնչի սկզբունքներին ներդաշնակ»։ Միանգամայն հստակ է, որ հարսն ու փեսան կարող են շատ բան անել ցույց տալու համար, որ իրենց հավատն ուղեկցվում է գործերով։

Հարսանեկան նվերներ

15. Հարսանեկան նվերներ տալու վերաբերյալ Աստվածաշնչի ո՞ր խորհուրդը կարող ենք կիրառել։

¹⁵ Շատ երկրներում ընդունված է, որ ընկերներն ու բարեկամները ամուսնացողներին նվերներ տան։ Եթե մտադիր ես նվեր տալ, ապա ի՞նչը լավ կլինի հիշել։ Հիշիր Հովհաննես առաքյալի խոսքերը ‘երկրային հարստությամբ հպարտանալու’ (ԱՆԹ) մասին։ Նա այդպիսի հպարտությունը, կամ՝ ցուցադրականությունը, կապեց ոչ թե այն քրիստոնյաների հետ, որոնք իրենց հավատը դրսևորում են գործերով, այլ ‘աշխարհի հետ, որն անցնում է’ (Ա Յովհաննէս 2։16, 17)։ Եթե նորապսակները հաշվի են առնում Հովհաննեսի ներշնչյալ խոսքերը, ապա մի՞թե նրանք բարձրաձայն կհայտարարեն նվիրատուների անունները։ Մակեդոնիայի և Աքայիայի քրիստոնյաները նվիրատվություններ կատարեցին Երուսաղեմի եղբայրներին, սակայն ոչ մի հիշատակում չկա, որ նրանց անունները հայտարարվեցին (Հռովմայեցիս 15։26)։ Շատ քրիստոնյաներ, որոնք հարսանեկան նվերներ են տալիս, նախընտրում են, որ իրենց անունը չհրապարակվի և ավելորդ ուշադրություն չդարձվի իրենց անձի վրա։ Այս առումով հետաքրքրական են Հիսուսի խոսքերը, որ գրված են Մատթէոս 6։1–4-ում։

16. Հարսանեկան նվերների հետ կապված նորապսակներն ինչպե՞ս կարող են խուսափել մյուսների զգացմունքները վիրավորելուց։

¹⁶ Նվիրատուների անունները հայտնելը կարող է ‘մրցակցություն հրահրել’՝ կապված այն բանի հետ, թե ում նվերն է ավելի լավ կամ ավելի թանկ։ Ուստի նորապսակ քրիստոնյաները հրապարակավ չեն հայտարարի նրանց անունները։ Դա գուցե անհարմար դրության մեջ դնի նրանց, ովքեր հնարավորություն չեն ունեցել նվեր տալու (Գաղատացիս 5։26, ՆԱ; 6։10)։ Իհարկե, սխալ բան չկա, որ հարսն ու փեսան իմանան, թե ով է բերել տվյալ նվերը։ Նրանք գուցե դա իմանան նվերի հետ տրված բացիկից, որը, սակայն, հրապարակավ չեն ընթերցի։ Հարսանեկան նվեր գնելիս, տալիս և ստանալիս մենք բոլորս լավ հնարավորություն ունենք փաստելու, որ նույնիսկ այդպիսի անձնական հարցում մեր հավատը դրսևորվում է գործերով։a

17. Ի՞նչ նպատակ պետք է ունենան քրիստոնյաները կապված իրենց հավատի ու գործերի հետ։

¹⁷ Միայն բարոյապես մաքուր կյանք վարելով, քրիստոնեական հանդիպումների հաճախելով և քարոզչական գործին մասնակցելով չէ, որ փաստում ենք մեր հավատը։ Մեզանից յուրաքանչյուրը պետք է կենդանի հավատ դրսևորի, որն արտահայտվում է մեր բոլոր գործերում։ Այո՛, մենք կարող ենք ցույց տալ մեր հավատը «կատարեալ», այսինքն՝ ամբողջովին կատարված գործերով, այդ թվում այն գործերով, որոնք քննարկեցինք այս հոդվածում (Յայտնութիւն 3։2)։

18. Ինչպե՞ս կարող ենք հետևել Յովհաննէս 13։17–ում գրված խոսքերին քրիստոնեական ամուսնությունների և հավաքույթների ժամանակ։

¹⁸ Այն բանից հետո, երբ Հիսուսը խոնարհաբար լվաց իր հավատարիմ առաքյալների ոտքերը և դրանով հրաշալի օրինակ տվեց նրանց, նա ասաց. «Եթէ այս [«այս բաները», ԱԱ] գիտէք, երանելի էք՝ թէ որ այս անէք» (Յովհաննէս 13։4–17)։ Այնտեղ, որտեղ մենք այսօր ապրում ենք, գուցե անհրաժեշտ չէ կամ նորմալ երևույթ չէ լվանալ ուրիշի, օրինակ, հյուրի ոտքերը։ Սակայն ինչպես քննարկվեց այս հոդվածում, կան կյանքի այլ բնագավառներ, որոնցում մեր հավատը կարող ենք ցույց տալ՝ սիրառատ և մտածված գործեր անելով, այդ թվում այնպիսի գործեր, որոնք առնչվում են ընկերական հավաքույթներին և քրիստոնեական ամուսնություններին։ Պատրաստվում ես ամուսնանա՞լ։ Հյո՞ւր ես կանչված քրիստոնեական ամուսնության կամ հարսանեկան խնջույքի։ Ինչ դերում էլ որ լինես, քո գործերով կարող ես փաստել, որ հավատ ունես։

[ծանոթագրություն]

Ինչպե՞ս կպատասխանեիք

Ինչպե՞ս կարող ես փաստել հավատդ

• ընկերական հավաքույթներ կազմակերպելիս,

• հարսանեկան խնջույք կազմակերպելիս,

• հարսանեկան նվեր տալիս կամ ստանալիս։

[նկար 24-րդ էջի վրա]

Նույնիսկ եթե ընդամենը մի քանի հոգու ես հրավիրում, առաջնորդվիր ‘վերին իմաստությամբ’

Թող ձեր ամուսնության օրը ուրախ և արժանավայել լինի

«ԱՄՈՒՍՆՈՒԹՅԱՆՍ օրը իմ կյանքի ամենաիմաստալից և ուրախ օրերից մեկն է եղել»,— ասում է Գորդոնը, որը գրեթե 60 տարի է, ինչ ամուսնացած է։ Ինչո՞ւ է ամուսնության օրը ճշմարիտ քրիստոնյաների համար մեծ իմաստ կրում։ Այդ օրը քրիստոնյան սրբազան երդում է տալիս այն անձնավորություններին, ում ջերմորեն սիրում է՝ իր ապագա կողակցին ու Եհովա Աստծուն (Մատթէոս 22։37; Եփեսացիս 5։22–29)։ Անշուշտ, ովքեր պատրաստվում են ամուսնանալ, ցանկանում են, որ իրենց ամուսնության օրը ոչ միայն ուրախ անցնի, այլև պատիվ բերի ամուսնության Հիմնադրին (Ծննդոց 2։18–24; Մատթէոս 19։5, 6)։

Ի՞նչ կարող է անել փեսան, որ այդ ուրախ իրադարձությունը արժանավայել անցնի։ Ինչպե՞ս կարող է հարսը պատվել թե՛ փեսային և թե՛ Եհովային։ Ինչպե՞ս կարող են ներկաները նպաստել, որ ամուսնության օրն ուրախ անցնի։ Այս հարցերի պատասխանները կարող ենք գտնել՝ քննարկելով աստվածաշնչյան մի քանի սկզբունքներ։ Դրանց կիրառումը նվազագույնի կհասցնի այն հավանական խնդիրները, որոնք կարող են ստվեր գցել այդ հատուկ իրադարձության վրա։

Ո՞վ է պատասխանատուն

Շատ երկրներում Եհովայի վկա ծառայողը կարող է օրինականորեն անցկացնել ամուսնության արարողություն և զույգին գրանցել։ Նույնիսկ եթե օրենքով պահանջվում է, որ ոչ Վկա քաղաքացիական ծառայողն ամուսնացնի զույգին, գուցե հարսն ու փեսան ցանկանան, որ դրանից հետո ամուսնության վերաբերյալ աստվածաշնչյան ելույթ ներկայացվի։ Այդ ելույթում փեսային հորդոր է տրվում կատարել ընտանիքի գլխի իր աստվածատուր դերը (Ա Կորնթացիս 11։3)։ Հետևաբար, փեսան է կրում գլխավոր պատասխանատվությունը, թե ինչ տեղի կունենա ամուսնության արարողության ժամանակ։ Ինչ խոսք, այդ արարողությանն ու, եթե նախատեսվում է հավաքույթ, այդ հավաքույթին սովորաբար վաղօրոք են պատրաստվում։ Ի՞նչ դժվարությունների հետ կարող են կապված լինել այդ պատրաստությունները։

Դժվարություններից մեկը կարող է լինել այն, որ հարսի կամ փեսայի հարազատները փորձեն իրե՛նք որոշել, թե ինչպես պիտի անցնեն ամուսնության հետ կապված նախապատրաստությունները։ Ռոդոլֆոն, որը ամուսնական շատ արարողություններ է անցկացրել, նշում է. «Երբեմն փեսայի հարազատները նրա վրա մեծ ճնշում են գործադրում, մանավանդ այն դեպքերում, երբ օգնում են փեսային հարսանեկան խնջույքի հետ կապված ծախսերը փակելու հարցում։ Հնարավոր է՝ նրանք լիովին համոզված են, որ ամուսնական արարողությունը և խնջույքը պետք է այսպես կամ այնպես անցկացվի։ Այս ամենի պատճառով փեսան կարող է զրկվել պատասխանատուի իր սուրբգրային պարտականությունը կատարելու հնարավորությունից»։

Մաքսը, որն ավելի քան 35 տարի ամուսնական արարողություններ է անցկացրել, նկատում է. «Շատ հարսեր իրենք են որոշում, թե ամուսնական արարողությունն ու խնջույքը ինչպես պետք է կատարվեն, իսկ փեսաները իրենց կարծիքը հայտնելու հնարավորություն գրեթե չեն ստանում»։ Դեյվիդը, որը նույնպես շատ ամուսնություններ է գրանցել, ասում է. «Փեսաները առաջնորդություն չեն վերցնում և սովորաբար լիարժեքորեն չեն մասնակցում ամուսնության նախապատրաստությանը»։ Ինչպե՞ս կարող է փեսան հարկ եղած ձևով կատարել իր պարտականությունը։

Խորհրդակցությունը նպաստում է ուրախությանը

Նախապատրաստական աշխատանքները հաջողությամբ կազմակերպելու համար փեսան պետք է խորհրդակցի մյուսների հետ։ Աստվածաշունչը պարզ ասում է. «Դիտաւորութիւնները խանգարվում են խորհուրդ չ’լինելիս» (Առակաց 15։22)։ Սակայն փեսան շատ ‘խանգարումներից’, այսինքն՝ ձախողումներից կարող է խուսափել, եթե նախապատրաստությունների մասին նախ խորհրդակցի իր հարսի, հարազատների և նրանց հետ, ովքեր կարող են աստվածաշնչյան իմաստուն խորհուրդներ տալ։

Այո՛, շատ կարևոր է, որ հարսն ու փեսան նախ միասին քննարկեն իրենց հետաքրքրող հարցերն ու հավանական իրավիճակները։ Ինչո՞ւ։ Տեսնենք, թե ինչ են ասում Իվանն ու իր կինը՝ Դելուինը, որոնք տարբեր մշակույթներից են, սակայն արդեն երկար տարիներ է, ինչ ընտանեկան երջանիկ կյանք են վայելում։ Վերհիշելով, թե ինչպես էին նախապատրաստվում իրենց ամուսնությանը՝ Իվանն ասում է. «Ես հստակորեն գիտեի, թե որոնք են իմ ցանկությունները մեր ամուսնության առնչությամբ. պետք է լիներ հարսանեկան խնջույք, որին կմասնակցեին իմ բոլոր ընկերները, հարսանեկան տորթ, իսկ իմ հարսը պետք է սպիտակ զգեստ հագներ։ Սակայն Դելուինը ցանկանում էր, որ հարսանիքը փոքր ու համեստ լիներ՝ առանց հարսանեկան տորթի։ Նա նույնիսկ մտածում էր հարսանեկան զգեստի փոխարեն սովորական զգեստ հագնել»։

Ինչպե՞ս կարողացան Իվանն ու Դելուինը հարթել իրենց միջև եղած տարաձայնությունը. նրանք անկեղծորեն ու սիրալիր իրար հետ խորհրդակցեցին (Առակաց 12։18, ԱԱ)։ Իվանը շարունակում է. «Մենք ուսումնասիրեցինք ամուսնական արարողությանը վերաբերող աստվածաշնչյան հոդվածներ, օրինակ, «Դիտարանի» 1984 թ. ապրիլի 15–ի համարում տպագրված հոդվածները (անգլ.; [1985 թ., օգոստոսի 1, ռուս.])։a Դրանք մեզ օգնեցին հոգևոր տեսանկյունից նայել այդ իրադարձությանը։ Հաշվի առնելով մեր տարբեր ծագումները՝ մենք անձնական նախընտրության մի քանի հարցերում փոխզիջման գնացինք ու որոշակի համաձայնության եկանք»։

Արետն ու Փենին նույն կերպ վարվեցին։ Արետն ասում է. «Փենին ու ես քննարկեցինք մեր՝ իրարից տարբերվող ցանկությունները ու եկանք փոխադարձ համաձայնության։ Աղոթքով խնդրեցինք Եհովային օրհնել մեր ամուսնության օրը։ Ես նաև խորհուրդ հարցրեցի մեր ծնողներից և ժողովի որոշ փորձառու ամուսիններից։ Նրանց առաջարկությունները մեծապես օգնեցին մեզ։ Որպես արդյունք՝ մեր ամուսնության օրը հրաշալի անցավ»։

Արժանավայել հագուկապ և հարդարանք

Միանգամայն հասկանալի է, որ թե՛ հարսը և թե՛ փեսան իրենց ամուսնության օրը ցանկանում են գեղեցիկ տեսք ունենալ (Սաղմոս 45։8–15)։ Համապատասխան հագուստ ձեռք բերելու համար նրանցից գուցե ժամանակ, ջանքեր ու դրամ պահանջվի։ Աստվածաշնչյան ո՞ր սկզբունքները նրանց կօգնեն ընտրել արժանավայել ու գեղեցիկ հագուստ։

Խորհենք այն մասին, թե հարսը ինչպիսի հագուստ է կրում այդ օրը։ Թեև մարդիկ տարբեր նախասիրություններ ունեն, այնուամենայնիվ Աստվածաշնչի խորհուրդները բոլորին են վերաբերում։ Աստծու Խոսքն ասում է, որ կանայք «վայելուչ հագուստով ամօթխածութիւնով [«համեստությամբ», ՆԱ] եւ պարկեշտութիւնով իրանց անձերը զարդարեն»։ Քրիստոնյա կանայք պետք է այս խորհրդին հետևեն ամեն ժամանակ, և հատկապես՝ ամուսնության օրը։ Ճշմարտությունն այն է, որ ամուսնական արարողությունը ուրախ անցկացնելու համար ‘մեծածախս հանդերձ’ (ԱԱ) չի պահանջվում (Ա Տիմոթէոս 2։9; Ա Պետրոս 3։3, 4)։ Այս խորհրդի կիրառումը բավականության մեծ զգացում է առաջ բերում։

Դեյվիդը, որի խոսքերը մեջբերեցինք վերևում, ասում է. «Զույգերի մեծ մասը ձգտում է հետևել աստվածաշնչյան սկզբունքներին, և նրանք գովասանքի են արժանի։ Սակայն եղել են դեպքեր, երբ հարսը կամ նրա ընկերուհիները անհամեստ՝ մեծ լանջաբաց (դեկոլտե) ունեցող կամ թափանցիկ հագուստներ են կրել»։ Մի փորձառու երեց, հարս ու փեսայի հետ նախօրոք հանդիպելով, օգնեց նրանց հոգևոր տեսակետ պահպանել այս հարցում։ Ինչպե՞ս։ Նա հարցրեց, թե նրանք ինչպիսի հագուստն են համարում բավականաչափ համեստ, որը հնարավոր կլիներ հագնել քրիստոնեական հանդիպումներին։ Իհարկե, հարսանեկան հագուստը կարող է տարբերվել այն հագուստից, որը կրում ենք ժողովի հանդիպումներին, և, բացի այդ, տեղի սովորույթները կարող են որոշակի դեր ունենալ այս հարցում։ Սակայն հագուստն իր համեստությամբ պետք է արտացոլի քրիստոնեական բարձր չափանիշները։ Թեև աշխարհում ոմանք Աստվածաշնչի բարոյական չափանիշները չափազանց սահմանափակող են համարում, ճշմարիտ քրիստոնյաները թույլ չեն տալիս, որ աշխարհն իրենց մտցնի իր կաղապարի մեջ (Հռովմայեցիս 12։2; Ա Պետրոս 4։4)։

Փենին ասում է. «Արետի ու ինձ համար ավելի կարևոր էր ոչ թե հագուստն ու հարսանեկան խնջույքը, այլ բուն արարողությունը՝ իրադարձության հոգևոր մասը։ Դա էր օրվա ամենակարևոր մասը։ Իմ մտքում տպավորվել են ոչ թե հարսանեկան հագուստն ու ուտեստեղենը, այլ ներկաների հետ վայելած ընկերակցությունը և այն ուրախությունը, որ զգում էի՝ ամուսնանալով իմ սիրած անձնավորության հետ»։ Քրիստոնյա զույգերի համար օգտակար կլինի հիշել այս մտքերը, երբ պատրաստվում են ամուսնանալ։

Թագավորության սրահ՝ հարգանքի արժանի վայր

Քրիստոնյա շատ զույգեր իրենց ամուսնական արարողությունը ցանկանում են Թագավորության սրահում անցկացնել, եթե, իհարկե, կա Թագավորության սրահ։ Ինչո՞ւ։ Մի զույգ ասում է. «Մենք գիտակցում էինք, որ ամուսնությունը Եհովայի սրբազան կառույցն է։ Թագավորության սրահում՝ մեր երկրպագության վայրում ամուսնանալը մեզ վրա մեծ ազդեցություն թողեց ու հենց առաջին օրվանից օգնեց հիշել, որ ամուսնական կյանքում Եհովայի կարիքն ունենք։ Արարողությունը Թագավորության սրահում անցկացնելու օգուտներից մեկն էլ այն էր, որ այնտեղ ներկա գտնվող մեր ոչ Վկա հարազատները տեսան, թե մեզ համար որքան կարևոր է Եհովային երկրպագելը»։

Եթե երեցները, որոնք պատասխանատու են Թագավորության սրահի համար, տան իրենց համաձայնությունը, որ արարողությունն անցկացվի Սրահում, ապա զույգը պետք է նախօրոք տեղեկացնի նրանց, թե ինչ պատրաստություններ է նախատեսում անել այնտեղ։ Հարսն ու փեսան ցույց կտան իրենց խոր հարգանքը արարողությանը հրավիրվածների հանդեպ, եթե Սրահ գան նշանակված ժամին։ Նրանք, անշուշտ, կցանկանան հավաստիանալ, որ ամեն ինչ տեղի կունենա արժանավայել ձևով (Ա Կորնթացիս 14։40)։b Այդպես՝ ամուսնացողները կխուսափեն անվայել արարքներից, որոնք հատուկ են աշխարհում անցկացվող շատ հարսանիքների (Ա Յովհաննէս 2։15, 16)։

Հրավիրվածները նույնպես կարող են ցույց տալ, որ Եհովայի տեսակետն ունեն ամուսնության վերաբերյալ։ Օրինակ՝ նրանք չեն ակնկալի, որ տվյալ արարողությունը գերազանցի մյուս արարողություններին, կարծես թե քրիստոնյաները պետք է իրար հետ մրցեն, թե ում ամուսնությունն է ավելի ճոխ։ Հասուն քրիստոնյաները նաև գիտակցում են, որ Թագավորության սրահում հարսանեկան ելույթ լսելն ավելի կարևոր ու օգտակար է, քան դրանից հետո խնջույքին կամ հավաքույթին մասնակցելը։ Եթե ժամանակը կամ հանգամանքները քրիստոնյային թույլ են տալիս ներկա գտնվել այդ երկու մասերից միայն մեկին, անշուշտ, նա կնախընտրի լսել հարսանեկան ելույթը։ Ուիլյամ անունով մի երեց ասում է. «Եթե հյուրերը առանց որևէ լուրջ պատճառի բաց են թողնում Թագավորության սրահում ներկայացվող ելույթը, սակայն հետո մասնակցում են խնջույքին, ցույց են տալիս, որ բարձր չեն գնահատում այդ իրադարձության հոգևոր մասը։ Նույնիսկ եթե մեզ չեն հրավիրել մասնակցելու հարսանեկան խնջույքին, այնուամենայնիվ կարող ենք ցույց տալ մեր աջակցությունը հարս ու փեսային և հիանալի վկայություն տալ նրանց ոչ Վկա հարազատներին՝ ներկա գտնվելով Թագավորության սրահում անցկացվող արարողությանը»։

Ուրախություն, որ շարունակվում է ամուսնության օրից հետո

Կոմերցիոն աշխարհը հարսանեկան արարողությունները մեծ եկամուտների աղբյուր է դարձրել։ Համաձայն վերջերս արված մի հետազոտության՝ ԱՄՆ–ում անցկացվող հարսանիքները միջին հաշվով «արժեն 22 000 դոլար, այլ խոսքով՝ միջին ամերիկյան ընտանիքի [տարեկան] եկամտի կեսը»։ Գտնվելով առևտրի աշխարհի պրոպագանդայի ազդեցության տակ՝ շատ նորապսակներ կամ նրանց հարազատները այդ մեկ օրվա համար մեծ պարտքեր են անում, որոնք չեն կարողանում մարել տարիներ շարունակ։ Կարելի՞ է նման վարվելակերպը ամուսնության իմաստուն սկիզբ համարել։ Նրանք, ովքեր չգիտեն կամ չեն ցանկանում առաջնորդվել աստվածաշնչյան սկզբունքներով, կարող են իրենց այսպիսի անխոհեմ շռայլություն թույլ տալ։ Սակայն նման հարսանիքներից որքա՜ն են տարբերվում ճշմարիտ քրիստոնյաների հարսանիքները։

Հաշվի առնելով իրենց հնարավորությունները և առաջնորդվելով ողջամտությամբ, ինչպես նաև կարևորություն տալով հարսանեկան արարողության հոգևոր կողմին՝ շատ քրիստոնյա զույգեր փոքր հարսանիք են արել և ի վիճակի են եղել իրենց ժամանակն ու միջոցները տրամադրել Աստծու կամքի կատարմանը (Մատթէոս 6։33)։ Ահա Լոյդի և Ալեքսանդրայի օրինակը, ովքեր իրենց ամուսնությունից հետո՝ 17 տարի, շարունակել են լիաժամ ծառայել։ Լոյդն ասում է. «Ոմանց կարծիքով՝ մեր հարսանիքը շատ հասարակ էր, սակայն Ալեքսանդրայի ու ինձ համար այն անչափ հաճելի իրադարձություն էր։ Մենք գիտեինք, որ մեր ամուսնության օրը պիտի ոչ թե ֆինանսական բեռ դնի մեր ուսերին, այլ լինի Եհովայի հիմնած ամուսնական կառույցը մեծարող հրաշալի արարողություն ու երկուսիս էլ մեծ ուրախություն պատճառի»։

Ալեքսանդրան ավելացնում է. «Նախքան մեր ամուսնությունը ես լիաժամ էի ծառայում և չէի ցանկանում թողնել ծառայությունս ճոխ հարսանիք անելու պատճառով։ Իհարկե, մեր ամուսնության օրը հատուկ էր։ Սակայն այդ օրը մեր համատեղ կյանքի լոկ առաջին օրն էր։ Մենք կիրառեցինք հետևյալ խորհուրդը. պետք է կենտրոնանալ ոչ թե ամուսնության բուն արարողության, այլ ապագա ընտանեկան կյանքի վրա՝ հետևելով Եհովայի առաջնորդությանը։ Եհովան, անկասկած, մեզ առատ օրհնություններ պարգևեց»։c

Այո՛, ձեր ամուսնության օրը յուրահատուկ իրադարձություն է։ Այդ օրը ձեր ցուցաբերած վերաբերմունքը և ձեր կատարած գործողությունները կարող են լավ սկիզբ դնել ձեր հետագա ամուսնական կյանքին։ Ուստի փնտրեք Եհովայի առաջնորդությունը (Առակաց 3։5, 6)։ Թող ձեզ համար ամենակարևորը լինի այդ օրվա հոգևոր մասը։ Աստված ձեզանից յուրաքանչյուրին տվել է որոշակի դեր, ուստի միմյանց օգնե՛ք այդ դերերը կատարելու համար։ Այդպես դուք ամուր հիմք կդնեք ձեր ամուսնության համար և, Եհովայի օրհնությամբ, ձեր ուրախությունը դեռ երկար կշարունակվի ամուսնության օրից հետո (Առակաց 18։22)։

[ծանոթագրություններ]

[նկար 29-րդ էջի վրա]

Զույգերը պետք է հարգալից ու անկեղծորեն միմյանց հետ խորհրդակցեն հարսանեկան հարցերի շուրջ

[նկար 31-րդ էջի վրա]

Թող ձեզ համար ամենակարևորը լինի ամուսնության օրվա հոգևոր մասը