Արժանի համարվեցին ժառանգելու Թագավորությունը

«Դա Աստծու արդար դատաստանի ապացույցն է, որն առաջնորդում է այն բանին, որ դուք արժանի համարվեք Աստծու թագավորության համար» (2 ԹԵՍԱՂ. 1։5)։

 1, 2. Ո՞րն է Աստծու նպատակը դատաստանի առնչությամբ, և ո՞վ է իրագործելու այն։

ՄՈՏԱՎՈՐԱՊԵՍ մ.թ. 50–ին Պողոս առաքյալը գտնվում էր Աթենքում։ Անհանգստացած լինելով այնտեղ լայն տարածում գտած կռապաշտությամբ՝ նա մղվեց հմտորեն վկայություն տալու։ Առաքյալը եզրափակեց իր ելույթը՝ նշելով մի բանի մասին, որը պետք է որ գրավեր իր հեթանոս ունկնդիրների ուշադրությունը։ Նա ասաց. «Հիմա [Աստված] մարդկանց ասում է, որ նրանք բոլորը ամենուրեք պետք է զղջան։ Որովհետև նա մեկ օր հաստատեց, որում նպատակ ունի արդարությամբ դատելու բնակեցված երկիրը մի մարդու միջոցով, որին նա նշանակեց, և բոլոր մարդկանց հավաստիք տվեց այն բանով, որ մահացածների միջից հարություն տվեց նրան» (Գործ. 17։30, 31)։

² Մենք պետք է լրջորեն խորհենք այն փաստի շուրջ, որ Աստված դատաստանի օր է հաստատել մարդկության համար։ Այդ դատաստանը կիրագործվի մեկի կողմից, որի անունը Պողոսը չասաց Աթենքում ներկայացրած իր ելույթի ժամանակ, սակայն մենք գիտենք, որ խոսքը հարություն առած Հիսուս Քրիստոսի մասին էր։ Հիսուսի իրագործած դատաստանը կնշանակի կա՛մ կյանք, կա՛մ մահ։

 3. Ինչո՞ւ Եհովան ուխտ կապեց Աբրահամի հետ, և ո՞վ է առանձնահատուկ դեր խաղում դրա իրագործման մեջ։

³ Այդ Դատաստանի օրը տևելու է 1 000 տարի։ Հիսուսը դատավարելու է Եհովայի անունով՝ որպես Աստծու Թագավորության Թագավոր, սակայն նա մենակ չի լինելու։ Մարդկանց միջից Եհովան ընտրել է ուրիշ անհատների, ովքեր Հիսուսի հետ կթագավորեն և կդատեն այդ հազարամյակի ընթացքում (համեմատի՛ր Ղուկաս 22։29, 30)։ Գրեթե 4 000 տարի առաջ Եհովան այդ Դատաստանի օրվա հիմքը դրեց, երբ իր հավատարիմ ծառա Աբրահամի հետ ուխտ կապեց (կարդա՛ Ծննդոց 22։17, 18)։ Այդ ուխտը ակներևաբար ուժի մեջ մտավ մ.թ.ա. 1943 թ.–ին։ Իհարկե, Աբրահամը չէր կարող լիարժեքորեն հասկանալ, թե ինչ նշանակություն էր ունենալու մարդկության համար այդ ուխտը։ Սակայն այսօր մենք կարող ենք տեսնել, որ այդ ուխտի համաձայն՝ Աբրահամի սերունդը առանձնահատուկ դեր է խաղում մարդկությանը դատելու վերաբերյալ Աստծու նպատակի իրագործման մեջ։

 4, 5. ա) Ո՞վ է Աբրահամի սերնդի գլխավոր մասը, և նա ի՞նչ ասաց Թագավորության մասին։ բ) Թագավորության մի մասը լինելու հույսն ունենալը ե՞րբ հնարավոր դարձավ։

⁴ Աբրահամի սերնդի գլխավոր մասը Հիսուսն է, որը մ.թ. 29 թ.–ին օծվեց սուրբ ոգով և դարձավ խոստացյալ Մեսիան, կամ՝ Քրիստոսը (Գաղ. 3։16)։ Հետագա երեք ու կես տարիներին նա պետք է Թագավորության բարի լուրը քարոզեր հրեա ազգին։ Հովհաննես Մկրտչի ձերբակալումից հետո Հիսուսը խոսեց այն մասին, որ ուրիշներն էլ կարող էին այդ Թագավորության մեջ լինելու հույս ունենալ։ Նա ասաց. «Հովհաննես Մկրտչի օրերից մինչև հիմա երկնքի թագավորությունը նպատակ է, որին մարդիկ ամեն կերպ ջանում են հասնել, և ովքեր որ ջանք են գործադրում, զավթում են այն» (Մատթ. 11։12)։

⁵ Հետաքրքիր է, որ երկնային Թագավորությունը «զավթող» մարդկանց մասին խոսելուց առաջ Հիսուսն ասաց. «Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. կանանցից ծնվածների մեջ դեռ վեր չի կացել մեկը, որ Հովհաննես Մկրտչից ավելի մեծ լինի. սակայն երկնային թագավորության մեջ փոքրը ավելի մեծ է, քան նա» (Մատթ. 11։11)։ Ինչո՞ւ նա այդպիսի խոսքեր ասաց։ Որովհետև հավատարիմ անհատները չէին կարող Աստծու Թագավորության մի մասը լինելու հույսն ունենալ, մինչև որ սուրբ ոգին չթափվեր նրանց վրա մ.թ. 33–ի Պենտեկոստեին։ Իսկ այդ ժամանակ Հովհաննես Մկրտիչը արդեն մահացել էր (Գործ. 2։1–4)։

Աբրահամի սերունդը արդար հայտարարվեց

 6, 7. ա) Ի՞նչ իմաստով էր Աբրահամի սերունդը դառնալու «երկնքի աստղերի» նման։ բ) Ի՞նչ օրհնություններ ստացավ Աբրահամը, և նմանատիպ ի՞նչ օրհնություններ ստացավ նրա սերունդը։

⁶ Աբրահամին ասվել էր, որ իր սերունդը բազմանալու էր և դառնալու էր «երկնքի աստղերի» ու ծովեզերքի ավազի նման (Ծննդ. 13։16; 22։17)։ Այլ խոսքերով՝ Աբրահամի ժամանակներում մարդիկ չէին կարող իմանալ, թե քանի հոգուց էր բաղկացած լինելու այդ սերունդը։ Սակայն ի վերջո Աբրահամի հոգևոր սերնդի ճշգրիտ թիվը բացահայտվեց։ Այդ թիվը 144 000 էր՝ չհաշված Հիսուսին (Հայտն. 7։4; 14։1)։

⁷ Աբրահամի հավատի մասին Աստծու Խոսքն ասում է. «[Աբրահամը] հաւատաց Եհովային, եւ նա նորա համար արդարութիւն համարեց այս» (Ծննդ. 15։5, 6)։ Ինչ խոսք, ոչ մի մարդ բացարձակապես արդար չէ (Հակ. 3։2)։ Այդուհանդերձ, Աբրահամի ակնառու հավատի շնորհիվ Եհովան նրան համարում էր արդար և նույնիսկ նրան իր ընկերն անվանեց (Ես. 41։8)։ Նրանք, ովքեր Հիսուսի հետ միասին կազմում են Աբրահամի հոգևոր սերունդը, նույնպես արդար են հայտարարվել, և դա նրանց ավելի մեծ օրհնություններ է բերում, քան Աբրահամը ստացավ։

 8. Ի՞նչ օրհնություններ են սպասում Աբրահամի սերնդի անդամներին։

⁸ Օծյալ քրիստոնյաները արդար են հայտարարվել, քանի որ հավատ են ընծայում Հիսուսի քավիչ զոհաբերությանը (Հռոմ. 3։24, 28)։ Եհովայի աչքում նրանք ազատված են մեղքից և կարող են սուրբ ոգով օծվել Աստծու հոգևոր որդիները և Հիսուս Քրիստոսի եղբայրները լինելու համար (Հովհ. 1։12, 13)։ Նրանք նոր ուխտի մեջ են մտնում և կազմում են մի նոր ազգ՝ «Աստծու Իսրայելը» (Գաղ. 6։16; Ղուկ. 22։20)։ Ի՜նչ մեծ պատիվ է դա։ Աստված հօգուտ օծյալ քրիստոնյաների այդքան շատ բաներ է արել, ուստի նրանք երկրի վրա հավիտյան ապրելու հույսը չունեն։ Նրանք զոհում են այդ հեռանկարը, որպեսզի վայելեն այն աննկարագրելի ուրախությունը, որ կստանան Դատաստանի օրվա ընթացքում Հիսուսի հետ ընկերակցելու և երկնքում նրա հետ կառավարելու արդյունքում (Հռոմ. 8։17)։

 9, 10. ա) Ե՞րբ քրիստոնյաները առաջին անգամ օծվեցին սուրբ ոգով, և ի՞նչ էր սպասում նրանց։ բ) Ի՞նչ աջակցություն ստացան օծյալ քրիստոնյաները։

⁹ Մ.թ. 33–ի Պենտեկոստեի ժամանակ մի խումբ հավատարիմ մարդկանց հնարավորություն տրվեց լինելու այն անհատների թվում, ովքեր Հիսուսի հետ կառավարելու էին Դատաստանի օրվա ընթացքում։ Հիսուսի՝ մոտ 120 աշակերտներ օծվեցին սուրբ ոգով և այդպիսով դարձան առաջին օծյալ քրիստոնյաները։ Սակայն դա միայն սկիզբն էր։ Այդ ժամանակից սկսած՝ նրանք պետք է ցույց տային իրենց նվիրվածությունը Եհովայի հանդեպ՝ չնայած այն բոլոր փորձություններին, որ Սատանան բերելու էր նրանց վրա։ Նրանք պետք է հավատարիմ մնային մինչև մահ, որպեսզի ստանային երկնային կյանքի պսակը (Հայտն. 2։10)։

¹⁰ Այս նպատակով Եհովան իր Խոսքի և քրիստոնեական ժողովի միջոցով հորդորներ ու քաջալերանք տվեց օծյալ քրիստոնյաներին, ինչի կարիքն ունեին նրանք։ Օրինակ՝ Պողոս առաքյալը Թեսաղոնիկեի օծյալներին գրեց. «Ինչպես հայրը իր որդիներին, այնպես էլ մենք էինք շարունակ հորդորում ձեզանից յուրաքանչյուրին, սփոփում և վկայություն տալիս, որպեսզի դուք շարունակեք քայլել Աստծուն արժանի կերպով, որը կանչում է ձեզ դեպի իր թագավորությունն ու փառքը» (1 Թեսաղ. 2։11, 12)։

 11. Գրավոր ի՞նչ արձանագրություն Եհովան տվեց «Աստծու Իսրայելի» անդամներին։

¹¹ Օծյալ քրիստոնյաների ժողովի առաջին անդամներին ընտրելուց տասնամյակներ անց Եհովան հարմար գտավ, որ Հիսուսի երկրային ծառայության մասին մնայուն մի արձանագրություն լինի, ինչպես նաև գրի առնվեն իր կողմից առաջին դարի օծյալ քրիստոնյաներին տրված խորհուրդները և այն, թե ինչպես է նա առնչվել նրանց հետ։ Այդպիսով Եհովան արդեն իսկ գոյություն ունեցող ներշնչված Եբրայերեն Գրություններին ավելացրեց Հունարեն Գրությունները։ Եբրայերեն Գրությունները նախևառաջ գրվել են մարմնավոր Իսրայելի համար այն ժամանակահատվածում, երբ նրանք առանձնահատուկ փոխհարաբերություններ ունեին Աստծու հետ։ Քրիստոնեական Հունարեն Գրությունները գրվել են հիմնականում «Աստծու Իսրայելի» համար, նրանց համար, ովքեր օծվել էին որպես Քրիստոսի եղբայրներ և Աստծու հոգևոր որդիներ։ Իհարկե, սա չի նշանակում, որ ոչ իսրայելացիները չէին կարող օգուտներ քաղել Եբրայերեն Գրությունների ուսումնասիրությունից։ Նմանապես, այն քրիստոնյաները, ովքեր օծված չեն սուրբ ոգով, անհամար օգուտներ կարող են ստանալ՝ ուսումնասիրելով Քրիստոնեական Հունարեն Գրությունները ու ապրելով այնտեղ գրված խորհուրդների համաձայն (կարդա՛ 2 Տիմոթեոս 3։15–17)։

 12. Ի՞նչ հիշեցում տվեց Պողոսը օծյալ քրիստոնյաներին։

¹² Առաջին դարի քրիստոնյաները հայտարարվեցին արդար և օծվեցին սուրբ ոգով, ինչը նրանց հնարավորություն էր տալու ստանալ իրենց երկնային ժառանգությունը։ Օծված լինելու հանգամանքը չէր նշանակում, որ նրանք, գտնվելով երկրի վրա, թագավորելու են մյուս օծյալների վրա։ Ակներևաբար, որոշ վաղ քրիստոնյաներ մոռացել էին այս փաստի մասին և ձգտում էին աչքի ընկնել ժողովում՝ իրենց բարձր դասելով եղբայրներից։ Այդ պատճառով էլ Պողոսը հարցրեց. «Մի՞թե արդեն հագեցաք։ Մի՞թե արդեն հարստացաք։ Մի՞թե առանց մեզ սկսեցիք թագավորել։ Իրականում կուզենայի, որ դուք սկսած լինեիք թագավորել, որպեսզի ձեզ հետ մենք էլ թագավորեինք» (1 Կորնթ. 4։8)։ Ուստի Պողոսը իր օրերի օծյալներին հիշեցրեց. «Բանն այն չէ, որ մենք տիրապետում ենք ձեր հավատի վրա, այլ մենք համագործակիցներ ենք ձեր ուրախության համար» (2 Կորնթ. 1։24)։

Կանխագուշակված թիվը ամբողջանում է

 13. Օծյալների հավաքը ինչպե՞ս կատարվեց մ.թ. 33–ից հետո։

¹³ 144 000 օծյալ քրիստոնյաներից ոչ բոլորն ընտրվեցին առաջին դարում։ Նրանց հավաքը շարունակվեց առաքյալների ժամանակներում և այնուհետև, ակներևաբար, դանդաղեց։ Սակայն այն շարունակվեց հաջորդ դարերի ընթացքում՝ ընդհուպ մինչև մեր օրերը (Մատթ. 28։20)։ Վերջապես այն բանից հետո, երբ 1914–ին Հիսուսը սկսեց կառավարել, դեպքերը արագ զարգացան։

 14, 15. Ի՞նչ է տեղի ունեցել մեր օրերում՝ կապված օծյալների հավաքի հետ։

¹⁴ Սկզբում Հիսուսը երկինքը մաքրեց այն ամենից, ինչը հակառակ էր Աստծու իշխանությանը (կարդա՛ Հայտնություն 12։10, 12)։ Այնուհետև նա ուշադրություն դարձրեց Աստծու Թագավորության մյուս հավանական անդամների վրա, որպեսզի 144 000 թիվն ամբողջացվեր։ 1930–ականների կեսերին այդ գործն ակներևաբար մոտենում էր իր ավարտին, և քարոզչությանն արձագանքողներից շատերը երկինք գնալու ցանկություն չունեին։ Ոգին վկայություն չէր տալիս, որ նրանք Աստծու որդիներն էին (համեմատի՛ր Հռոմեացիներ 8։16)։ Նրանք հասկացան, որ «ուրիշ ոչխարներից են», որոնք երկրային դրախտում հավիտյան ապրելու հույս ունեն (Հովհ. 10։16)։ Ուստի 1935 թ.–ից հետո քարոզչական գործը գլխավորապես կենտրոնացավ «մեծ բազմության» անդամներին հավաքելու վրա, որոնց Հովհաննես առաքյալը տեսավ տեսիլքում, և ովքեր վերապրելու էին «մեծ նեղությունից» (Հայտն. 7։9, 10, 14)։

¹⁵ Այնուամենայնիվ, 1930–ականներից սկսած՝ տարիների ընթացքում միայն մի քանի հոգի են ստացել երկնային հույս։ Ինչո՞ւ։ Որոշ դեպքերում թերևս նրանք փոխարինել են նախկինում ընտրված այն անհատներին, որոնք անհավատարիմ են գտնվել (համեմատի՛ր Հայտնություն 3։16)։ Պողոսը նույնիսկ խոսեց ճշմարտությունը թողած անհատների մասին, որոնց անձամբ ճանաչում էր (Փիլիպ. 3։17–19)։ Իսկ ո՞ւմ Եհովան կընտրեր որպես փոխարինողներ։ Անշուշտ, նա է որոշողը։ Սակայն տրամաբանական է, որ նա կընտրեր ոչ թե նորահավատների, այլ նրանց, ովքեր արդեն իսկ հնարավորինս փաստել են իրենց նվիրվածությունը, ինչպես Հիսուսի այն աշակերտները, որոնց հետ նա հաստատեց Հիշատակի երեկոն (Ղուկ. 22։28)a։

 16. Օծյալների առնչությամբ ինչի՞ համար ենք երախտապարտ և ինչի՞ն կարող ենք վստահությամբ հավատալ։

¹⁶ Սակայն հավանաբար 1930– ականներից հետո երկնային կյանքի կանչվածներից ոչ բոլորն են փոխարինում նրանց, ովքեր անհավատարիմ են եղել։ Եհովան ակնհայտորեն վստահեցրել է մեզ, որ իրերի այս համակարգի վերջին օրերի ամբողջ ընթացքում՝ ընդհուպ մինչև «Մեծ Բաբելոնի» կործանումը, օծյալ քրիստոնյաները մեզ հետ են լինելու (Հայտն. 17։5)b։ Մենք կարող ենք վստահ լինել, որ 144 000 թիվը կլրանա Եհովայի նշանակած ժամանակին, և բոլորը իրենց տեղը կզբաղեցնեն Թագավորության մեջ։ Կարող ենք նաև հավատալ մարգարեական այն Խոսքին, որ մեծ բազմությունը, որի անդամների թիվը շարունակ աճում է, որպես խումբ կշարունակի հավատարիմ մնալ։ Շուտով այն կանցնի Սատանայի աշխարհի վրա եկած «մեծ նեղությունից» և ցնծությամբ կմտնի Աստծու նոր աշխարհ։

Աստծու երկնային կառավարության կազմը գրեթե ամբողջացած է

 17. Համաձայն 1 Թեսաղոնիկեցիներ 4։15–17 և Հայտնություն 6։9–11 համարների՝ ի՞նչ է տեղի ունեցել այն հավատարիմ օծյալների հետ, ովքեր մահացել են։

¹⁷ Մ.թ. 33–ից սկսած՝ տասնյակ հազարավոր օծյալ քրիստոնյաներ ամուր հավատ են դրսևորել և հավատարմորեն տոկացել են մինչև մահ։ Նրանք արդեն արժանի են համարվել ժառանգելու Թագավորությունը և ակներևաբար սկսած Քրիստոսի ներկայության վաղ օրերից՝ արդեն ստացել են իրենց երկնային վարձատրությունը (կարդա՛ 1 Թեսաղոնիկեցիներ 4։15–17 և Հայտնություն 6։9–11)։

 18. ա) Ի՞նչ վստահություն ունեն այն օծյալները, որոնք դեռ ապրում են երկրի վրա։ բ) Ինչպե՞ս են ուրիշ ոչխարները վերաբերվում իրենց օծյալ եղբայրներին։

¹⁸ Այն օծյալները, ովքեր դեռ ապրում են երկրի վրա, լիովին վստահ են, որ եթե հավատարիմ մնան, շուտով կստանան իրենց երկնային վարձատրությունը։ Միլիոնավոր ուրիշ ոչխարներ իրենց օծյալ եղբայրների հավատի մասին խորհելիս համաձայնվում են Պողոս առաքյալի խոսքերին, որը Թեսաղոնիկեի օծյալ քրիստոնյաներին գրեց. «Մենք ինքներս հպարտանում ենք ձեզանով Աստծու ժողովներում ձեր տոկունության և հավատի համար, որ դրսևորում եք ձեր կրած բոլոր հալածանքների ու նեղությունների մեջ։ Դա Աստծու արդար դատաստանի ապացույցն է, որն առաջնորդում է այն բանին, որ դուք արժանի համարվեք Աստծու թագավորության համար, հանուն որի էլ չարչարանքներ եք կրում» (2 Թեսաղ. 1։3–5)։ Երկրի վրա ապրող վերջին օծյալի մահով, անկախ նրանից, թե դա երբ տեղի կունենա, Աստծու երկնային կառավարության կազմը ամբողջացած կլինի։ Ի՜նչ ցնծություն կլինի թե՛ երկնքում, թե՛ երկրի վրա։

[ծանոթագրություններ]

Կարո՞ղ եք պատասխանել

• Աստված Աբրահամին ի՞նչ բացահայտեց, որը կապ ուներ Դատաստանի օրվա հետ։

• Ինչո՞ւ Աբրահամն արդար հայտարարվեց։

• Ի՞նչ է սպասում Աբրահամի սերնդից նրանց, ովքեր արդար են հայտարարվում։

• Ի՞նչ վստահություն ունեն բոլոր քրիստոնյաները։

[նկար 20–րդ էջի վրա]

Հիսուսը քաջալերեց իր հետևորդներին ձգտել հասնելու Թագավորությանը

[նկար 21–րդ էջի վրա]

Մ.թ. 33–ի Պենտեկոստեին Եհովան սկսեց ընտրել Աբրահամի սերնդի երկրորդական անդամներին

[նկարներ 23–րդ էջի վրա]

Ուրիշ ոչխարները երախտապարտ են, որ վերջին օրերի ընթացքում օծյալները իրենց հետ են լինելու