Հավիտենական կյանքն իսկապես հնարավո՞ր է

«Բարի վարդապետ, ինչ բարիք գործեմ, որ յաւիտենական կեանքն ունենամ» (Մատթէոս 19։16)։

 1. Ի՞նչ կարելի է ասել կյանքի տևողության մասին։

ՊԱՐՍԻՑ Քսերքսես I թագավորը, որն Աստվածաշնչում հայտնի է Ասուերոս անունով, մ.թ.ա. 480–ին մի ճակատամարտից առաջ աչքի էր անցկացնում իր զորքերին (Եսթեր 1։1, 2)։ Ըստ հույն պատմիչ Հերոդոտոսի՝ մինչ թագավորը դիտում էր իր զինվորներին, նրա աչքերից արցունքներ էին հոսում. իսկ ինչո՞ւ։ «Սիրտս ցավում է,— ասում էր Քսերքսեսը,— երբ մտածում եմ մարդու կյանքի կարճատևության մասին. չէ՞ որ հարյուր տարի հետո այս մարդկանցից ոչ մեկը կենդանի չի լինելու»։ Հավանաբար դուք էլ նկատած կլինեք, որ կյանքը, դժբախտաբար, շա՜տ կարճ է, և ոչ մեկը չի ուզում ծերանալ, հիվանդանալ ու մահանալ։ Երանի՜ թե կարողանայինք երիտասարդական կայտառությամբ և ուրախությամբ վայելել կյանքը (Յոբ 14։1, 2)։

 2. Շատերը ի՞նչ հույս ունեն և ինչո՞ւ։

² «Նյու Յորք Թայմս Մեգըզին» թերթի 1997 թ. սեպտեմբերի 28–ի համարը պարունակում էր մի հոդված՝ «Նրանք ցանկանում են ապրել» վերնագրով։ Այնտեղ մեջ էին բերվում մի հետազոտողի հետևյալ խոսքերը. «Ես իրոք հավատում եմ, որ մենք կարող ենք հավիտյան ապրող առաջին սերունդը լինել»։ Թերևս դուք էլ եք հավատում, որ հավիտենական կյանքը հնարավոր է։ Միգուցե այդ կարծիքին եք, քանի որ Աստվածաշունչն է հավաստիացնում, որ մենք կարող ենք հավիտյան ապրել երկրի վրա (Սաղմոս 37։29; Յայտնութիւն 21։3, 4)։ Ոմանք համոզված են, որ հավիտենական կյանքով ապրելը հնարավոր է, սակայն ուրիշ պատճառներով։ Դրանցից երկուսը քննարկելը մեզ կօգնի եզրակացնել, որ հավիտենական կյանքն իրոք որ հնարավոր է։

Ծրագրված ենք հավիտյան ապրելու համար

 3, 4. ա) Ինչո՞ւ են ոմանք հավատում, թե հավիտյան ապրելը պիտի որ հնարավոր լինի։ բ) Դավիթն ի՞նչ հայտնեց իր ձևավորման մասին։

³ Առաջին պատճառը մեր ապշեցուցիչ կերպով ստեղծված լինելն է. դա խոսում է այն մասին, որ հավիտյան ապրելը պիտի որ հնարավոր լինի։ Օրինակ՝ մոր արգանդում մեզանից յուրաքանչյուրի ձևավորվելը իսկապես որ հրաշք է։ Մի ականավոր ծերաբան գրեց. «Բնությունը մեզ հղիացումից մինչև ծնունդ, ապա մինչև սեռային հասունություն ու չափահասություն տանող հրաշքները կատարելուց հետո գերադասել է չնախագծել ավելի պարզունակ թվացող մի մեխանիզմ, որի միջոցով այդ հրաշքները կարող էին հավիտյան շարունակվել»։ Այո՛, մեր հոյակապ կառուցվածքի մասին մտածելով՝ հարց է մնում՝ ինչո՞ւ պիտի մահանանք։

⁴ Հազարամյակներ առաջ Աստվածաշնչի գրողներից մեկը՝ Դավիթը, զննում էր այդ հրաշքները, թեև իրականում չէր կարող տեսնել, թե ինչ է տեղի ունենում արգանդի ներսում, ինչպես որ մերօրյա գիտնականներն են տեսնում։ Խորհրդածելով այն մասին, թե ինչպես է ինքը ձևավորվել, երբ ‘մոր որովայնում ծածկված էր’, երբ ‘ստեղծվեցին իր երկամունքները’՝ Դավիթը խոսեց նաև իր «գոյութեան» [«ոսկորների», ՆԱ] մասին՝ ‘գաղնի տեղը շինվելիս’։ Ապա, հիշատակելով մոր արգանդում գտնվող սաղմը՝ ‘իր անկատար կազմվածքը’, նա նշեց. «Անդամներուս բոլորը քու գրքիդ մեջ գրուած էին» (Սաղմոս 139։13—16, Արևմտահայերեն Աստվածաշունչ)։

 5. Արգանդում, սաղմը ձևավորվելիս, ի՞նչ հրաշքներ են կատարվում։

⁵ Իհարկե, Դավիթի՝ իր մոր արգանդում ձևավորվելու համար բառացի, ձեռագիր սխեմա գոյություն չուներ։ «Երիկամունքների», «ոսկորների» և մարմնի մյուս մասերի ստեղծման մասին մտածելիս՝ Դավիթին թվում էր, թե այդ ամենի զարգացումը որոշակի հաջորդականությամբ էր կատարվում, որ, կարծես թե, ամեն ինչ «գրուած էր»։ Իր մոր ներսում սաղմնավորված բջիջը, այսպես ասած, գրքերով լի, ընդարձակ մի սենյակ ուներ, որտեղ պահպանվում էին մանրամասն հրահանգներ այն մասին, թե ինչպես է կազմավորվելու երեխան, և այս բարդ հրահանգները փոխանցվում էին ամեն մի նոր առաջացող բջջի։ Մի ամսագրում այդ կապակցությամբ հետևյալ պատկերավոր նկարագրությունն է տրվում. «Զարգացող սաղմի ներսում ամեն մի բջիջ սխեմաների մի ամբողջ հավաքածու ունի («Science World»)։

 6. Ո՞ր փաստերն են ապացուցում, որ «զարմանալի կերպով» ենք ստեղծվել, ինչպես գրեց Դավիթը։

⁶ Երբևէ մտածե՞լ եք այն մասին, թե ի՜նչ ապշեցուցիչ կերպով է գործում ձեր մարմինը։ Կենսաբան Ջերեդ Դայմընդը նշեց. «Մեր աղիքները երեսապատող բջիջները մի քանի օրը մեկ անգամ փոխարինվում են նորերով, միզապարկը պատող բջիջները՝ երկու ամիսը մեկ անգամ, իսկ արյան կարմիր գնդիկները՝ չորս ամիսը մեկ»։ Նա եզրակացրեց. «Ամեն օր բնությունը մեզ տարրալուծում է ու դարձյալ իրար միացնում»։ Ըստ էության սա ի՞նչ է նշանակում. այն ցույց է տալիս, որ անկախ այն բանից, թե քանի տարի ենք ապրում՝ 8, 80 թե 800, մեր ֆիզիկական մարմի բջիջների մեծամասնությունը բավականին երիտասարդ է մնում։ Մի առիթով գիտնականներից մեկը հետևյալ հաշվարկն արեց. «Մեկ տարի անց մեր մեջ գտնվող ատոմների 98 տոկոսը կփոխարինվի ուրիշ տեսակի ատոմներով, որոնք մենք ստանում ենք օդի, սննդի և հեղուկների միջոցով»։ Ինչպես Դավիթն էր գովերգում, իրոք որ մենք «զարմանալի կերպով» ենք ստեղծվել (Սաղմոս 139։14)։

 7. Ոմանք ի՞նչ եզրակացության են հանգել՝ հիմնվելով մեր ֆիզիկական մարմնի կառուցվածքի վրա։

⁷ Մեր ֆիզիկական մարմնի կառուցվածքի վրա հիմնվելով՝ մի ծերաբան ասաց. «Անհասկանալի է, թե մարդիկ ինչո՞ւ պետք է ծերանան»։ Իրականում թվում է, թե հավիտյան ապրելը հնարավոր պիտի լինի։ Սրա համար է, որ մարդիկ իրենց տեխնոլոգիայով փորձում են հասնել այդ նպատակին։ Տարիներ առաջ պրոֆեսոր Էլվին Սիլվըրշթայնը «Հաղթանակ մահվան դեմ» վերնագրով իր գրքում նշեց. «Մենք կյանքի բուն գաղտնիքը պիտի լուծենք։ Պիտի հասկանանք, թե.... անհատն ինչպես է ծերանում» («Conquest of Death»)։ Իսկ ի՞նչ ակնկալիքով։ «Այլևս «ծերեր» չեն լինելու,— նույնիսկ կանխագուշակեց նա,— քանի որ մահվան դեմ հաղթանակ տանող գիտությունը կբերի նաև հավիտենական երիտասարդություն»։ Մարդու կառուցվածքն ուսումնասիրող ժամանակակից գիտական հետազոտությունները քննարկելուց հետո հավիտենական կյանքի գաղափարն արդյոք զարմանալի՞ է հնչում։ Հավիտենական կյանքի հնարավոր լինելուն հավատալու մեկ ուրիշ, ծանրակշիռ պատճառ ևս գոյություն ունի։

Հավիտյան ապրելու փափագը

 8, 9. Դարեր շարունակ շատերը բնականից ինչի՞ են ձգտել։

⁸ Երբևէ նկատե՞լ եք, որ հավիտյան ապրելը մարդուն հատուկ ձգտումներից մեկն է։ Մի պրոֆեսոր Գերմանիայում լույս տեսնող մի լրագրում գրեց. «Հավիտենական կյանքի երազը հավանաբար մարդկության չափ հին է»։ Իսկ հին Եվրոպայի ժողովուրդներից ոմանց հավատալիքները նկարագրելով՝ «Նոր բրիտանական հանրագիտարանում» ասվում է. «Արժանի անհատները հավիտյան պիտի ապրեն ոսկով պատված շողշողուն մի դղյակի մեջ» («The New Encyclopædia Britannica»)։ Հավիտենական կյանքի փափագին գոհացում տալու համար մարդիկ ոչ մի բանի առջև կանգ չեն առել»։

⁹ «Ամերիկյան հանրագիտարանում» նշվում է, որ ավելի քան 2 000 տարի առաջ Չինաստանում «դաոսական քրմերի առաջնորդության ներքո կայսրերը, ինչպես նաև հասարակ ժողովուրդը լքում էին իրենց աշխատանքը, որպեսզի փնտրեին կենսահեղուկը»՝ այսպես կոչված երիտասարդության աղբյուրը («The Encyclopedia Americana»)։ Դարեր շարունակ մարդիկ միշտ էլ հավատացել են, որ, զանազան բաղադրություններ օգտագործելով կամ նույնիսկ որոշակի ջրեր խմելով, կարող են երիտասարդ մնալ։

 10. Ներկայումս ինչպիսի՞ ջանքեր են թափվում հավիտենական կյանքը հնարավոր դարձնելու համար։

¹⁰ Ուշադրության արժանի են նաև հավիտենական կյանքի ձգտումը գոհացնելու համար ներկայումս թափվող ջանքերը։ Սա ցույց տվող ցայտուն օրինակներից է հիվանդությունից մահացածի դիակը սառեցնելու սովորությունը։ Սա արվում է այն հույսով, թե ապագայում՝ մի օր, հնարավոր կլինի հայտնաբերել հիվանդության պատճառը և վերականգնել տվյալ մարդու կյանքը։ «Սառնապահպանում» կոչված այս սովորության կողմնակիցներից մեկը գրում է. «Եթե մեր լավատեսությունն արդարացվի և սովորենք բուժել ու վերականգնել բոլոր վնասվածքները, այդ թվում նաև ծերության պատճառած տկարությունները, այդ դեպքում նրանք, ովքեր հիմա «մահանում են», ապագայում կկարողանան անվերջ երկարացվող կյանքով ապրել»։

 11. Ինչո՞ւ են մարդիկ ցանկանում անվերջ ապրել։

¹¹ Սակայն հարց է առաջանում, թե հավիտենական կյանքի այդ փափագը ինչո՞ւ է խորը արմատավորված մարդկանց մտածողության մեջ։ Միգուցե «[Աստվա՞ծ] մարդուն մտքի մէջ յաւիտենականութիւնը ճանչնալու փափագը դրաւ» (Ժողովող 3։11, Արևմտահայերեն Աստվածաշունչ)։ Սա լուրջ մտորումների տեղիք տվող հարց է։ Մի պահ մտածեք. եթե այս ձգտումին գոհացում տալը Ստեղծիչի նպատակը չլիներ, ապա մենք ինչո՞ւ պիտի հավիտենականության՝ անվերջ ապրելու բնածին ցանկությունն ունենայինք։ Արդյոք տրամաբանական կլինե՞ր նրա կողմից ստեղծել մեզ հավիտյան ապրելու ցանկությամբ, իսկ հետո, երբեք հնարավորություն չտալով բավարարել այն, մեր մեջ կոտրել այդ փափագը (Սաղմոս 145։16)։

Ո՞ւմ է անհրաժեշտ ապավինել

 12. Ոմանք ինչի՞ն են վստահում, սակայն դուք դա հիմնավորվա՞ծ եք համարում։

¹² Սակայն հավիտյան ապրելու հույսն ինչի՞ վրա պիտի դնենք. 20–րդ կամ 21–րդ դարի գիտա–տեխնիկական առաջադիմությա՞ն վրա։ «Նյու Յորք Թայմս Մեգըզին» թերթի «Նրանք ցանկանում են ապրել» վերնագրով հոդվածում հիշատակվում էր «տեխնիկա–աստվածության» և նրա «հույսեր ներշնչող հնարավորությունների» մասին։ Խոսվում էր մի ուսումնասիրողի «ցնորամիտ վստահության» մասին, թե «ժամանակի ընթացքում մատչելի կդառնան գենետիկական մշակման այնպիսի միջոցներ, որոնք, կասեցնելով կամ գուցե ետ դարձնելով ծերությունը», [մեզ] կփրկեն։ Սակայն, իրականում, ծերությունը դադարեցնելու կամ մահվանը հաղթելու համար մարդկանց գործադրած բոլոր ջանքերն ապարդյուն են եղել։

 13. Մեր ուղեղի կառուցվածքն ինչպե՞ս է ցույց տալիս, որ մենք ստեղծված ենք հավիտյան ապրելու համար։

¹³ Արդյոք սա նշանակո՞ւմ է, թե հավիտենական կյանքը ձեռք բերելու ոչ մի միջոց գոյություն չունի։ Բոլորովի՛ն։ Մեր սքանչելի ուղեղի կառուցվածքը և սովորելու, փաստորեն, անսահմանափակ հնարավորությունները պիտի որ մեզ համոզեն դրանում։ Մոլեկուլային կենսաբանության մասնագետ Ջեյմզ Վաթսոնը մեր ուղեղը «տիեզերքում մինչև այժմ բացահայտված ամենից բարդ կառուցվածքը համարեց»։ Նևրոպաթոլոգ Ռիչարդ Ռեսթակն ասաց. «Հանրածանոթ տիեզերքում ոչ մի տեղ նրան նույնիսկ փոքր ինչ նմանվող բան գոյություն չունի»։ Իսկ ինչո՞ւ ըստ էության անսահմանափակ ինֆորմացիա հավաքելու և յուրացնելու ընդունակություն ունեցող ուղեղ և հավիտյան ապրելու համար ծրագրված մարմին պիտի ունենայինք, եթե ստեղծված չենք հավիտենական կյանքը վայելելու համար։

 14. ա) Աստվածաշունչը գրողները մարդկային կյանքի մասին ի՞նչ եզրակացության են հանգել։ բ) Ինչո՞ւ մեր հույսը պիտի դնենք Աստծո, և ոչ թե մարդկանց վրա։

¹⁴ Ուստի, միակ տրամաբանական ու փաստացի եզրակացությունը ո՞րն է։ Արդյոք դա ամենազոր, խելամիտ Արարչի կողմից հավիտյան ապրելու համար մեր ստեղծված լինելը չէ՞ (Յոբ 10։8; Սաղմոս 36։9; 100։3; Մաղաքիա 2։10; Գործք 17։24, 25)։ Հետևաբար, մի՞թե իմաստուն չէ սաղմոսերգուի խրատին հետևելը. «Մի յուսաք իշխաններին՝ մարդի որդիին, որի մօտ փրկութիւն չ’կայ»։ Իսկ ինչո՞ւ պետք չէ վստահել մարդուն։ Պատասխանը տալիս է սաղմոսերգուն. «Նորա հոգին դուրս կ’գայ, նա դէպի իր հողը կ’դառնայ, նոյն օրը կը կորչեն նորա խորհուրդները»։ Ինչ խոսք, չնայած հավիտյան ապրելու ընդունակությանը, մարդն անզոր է մահվան դիմաց։ Ուստի սաղմոսերգուն եզրակացնում է. «Երանի նորան.... որ նորա յոյսն իր Եհովայ Աստուծուն վերայ է» (Սաղմոս 146։3—5)։

Իսկապե՞ս Աստծո նպատակը դա է

 15. ա) Որտեղի՞ց գիտենք, որ մեր հավիտյան ապրելը Աստծո նպատակն է։

¹⁵ Սակայն հարց է առաջանում. իսկապե՞ս Եհովայի նպատակն է, որպեսզի մենք հավիտյան ապրենք։ Այո՛, իհարկե։ Աստծո Խոսքում կրկին ու կրկին խոստացվում է այդ մասին։ «Աստծու շնորհը՝ յաւիտենական կեանքն [է]՝ մեր Տէր Քրիստոս Յիսուսի միջոցով»,— հավաստիացնում է մեզ Աստվածաշունչը։ Աստծո ծառա Հովհաննեսը գրեց. «Այս է այն խոստումը, որը նա [Աստված] խոստացաւ մեզ, այն է՝ յաւիտենական կեանքը»։ Ուրեմն, զարմանալի չէ, թե ինչու մի երիտասարդ հարցրեց Հիսուսին. «Բարի վարդապետ, ի՞նչ բարիք գործեմ, որ յաւիտենական կեանքն ունենամ» (Հռովմայեցիս 6։23; Ա Յովհաննէս 2։25; Մատթէոս 19։16)։ Փաստորեն, Պողոս առաքյալն էլ էր լցված «յաւիտենական կեանքի յոյսով, որը խոստացաւ անսուտն Աստուած յաւիտենական ժամանակներից առաջ» (Տիտոս 1։2)։

 16. Ինչպե՞ս կարելի է հասկանալ այն, որ Աստված խոստացել է հավիտանական կյանքը «յաւիտենական ժամանակներից առաջ»։

¹⁶ Ի՞նչ է նշանակում այն, որ Աստված հավիտենական կյանքը խոստացել է «յաւիտենական ժամանակներից առաջ»։ Ոմանք այն կարծիքին են, թե նախքան առաջին մարդկային զույգին՝ Ադամին ու Եվային ստեղծելը, Աստծո նպատակն էր, որ մարդկությունը հավիտյան ապրեր։ Իսկ եթե, այս խոսքերն ասելով, Պողոսն այստեղ ի նկատի ուներ մարդկանց ստեղծելուց հետո եղած ժամանակը, երբ Աստված հայտնեց իր այդ նպատակի մասին, ապա պարզ է դառնում, որ հավիտենական կյանքով ապրելը դեռևս մտնում է Աստծո նպատակի մեջ։

 17. Ադամն ու Եվան ինչո՞ւ վտարվեցին Եդեմի պարտեզից, և նրա մուտքի մոտ ինչո՞ւ քերովբեներ դրվեցին։

¹⁷ Աստվածաշնչում ասվում է, որ Եդեմի պարտեզում «Եհովայ Աստուածը բուսցրեց երկրիցը.... կենաց ծառը»։ Ադամը պարտեզից վտարվեց, որ չլինի թե «իր ձեռքը մեկնէ եւ կենաց ծառիցն էլ առնէ եւ ուտէ եւ յավիտեան ապրի». այո՛, հավիտյան։ Ադամին և Եվային Եդեմի պարտեզից արտաքսելուց հետո Եհովան դրեց «Քէրովբեներին եւ ամեն կողմ դարձող բոցեղեն սուրը՝ կենաց ծառի ճանապարհը պահելու համար» (Ծննդոց 2։9; 3։22—24)։

 18. ա) Կյանքի ծառից ուտելն ի՞նչ էր նշանակելու Ադամի ու Եվայի համար։ բ) Այդ ծառի պտղից ուտելն ի՞նչ էր իրենից ներկայացնում։

¹⁸ Եթե Ադամին ու Եվային թույլատրվեր ուտել կյանքի ծառից, դա ի՞նչ կնշանակեր իրենց համար. այն, որ իրենք Դրախտի մեջ հավիտյան ապրելու առանձնաշնորհումը կունենային։ Աստվածաշնչի մի գիտնական ենթադրեց. «Կյանքի ծառը, հավանաբար, մարդու մարմինը թորշոմելուց՝ մահով ավարտվող քայքայումից զերծ պահելու զորությունը ուներ»։ Նա նույնիսկ պնդեց, որ «դրախտը բուսական ինչ–որ հատկություն ուներ, որով ի վիճակի էր չեզոքացնելու» ծերության ազդեցությունները։ Սակայն Աստվածաշնչում չի ասվում, թե կյանքի ծառը կենսատու հատկություններ ուներ։ Այդ ծառը պարզապես ներկայացնում էր իր պտղից ուտելու թույլտվությունը ստացած անհատին հավիտենական կյանք տալու Աստծո երաշխիքը (Յայտնութիւն 2։7)։

Աստծո նպատակը չի փոխվել

 19. Ադամն ինչո՞ւ մահացավ և մենք էլ, լինելով իր հետնորդները, ինչո՞ւ ենք մահանում։

¹⁹ Երբ Ադամը մեղանչեց, կորցրեց հավիտենական կյանքով ապրելու իրավունքը իր և դեռ չծնված իր բոլոր հետնորդների համար (Ծննդոց 2։17)։ Երբ իր անհնազանդության պատճառով մեղանչեց, նա կորցրեց կատարելությունը։ Այդ պահից սկսած, ըստ էության, Ադամի օրգանիզմում սկսեց գործել մահվան ծրագիրը։ Եվ ինչպես հայտնում է Աստվածաշունչը. «Մեղքի վարձը մահն է» (Հռովմայեցիս 6։23)։ Բացի այդ, Ադամի անկատար հետնորդների համար նույնպես սկսեց գործել մահվան, և ոչ թե հավիտենական կյանքի ծրագիրը։ Աստվածաշունչը դա հետևյալ ձևով է բացատրում. «Մէկ մարդով [Ադամով] մեղքը աշխարհ մտաւ, եւ մեղքով էլ՝ մահը, այնպէս էլ բոլոր մարդկանց մէջ տարածուեց մահը, որովհետեւ բոլորն էլ մեղանչեցին» (Հռովմայեցիս 5։12)։

 20. Ի՞նչ բանն է մատնանշում, որ մարդիկ ստեղծված էին հավիտյան ապրելու երկրի վրա։

²⁰ Եթե Ադամը չմեղանչեր, Աստծուն անհնազանդ չգտնվեր և եթե թույլ տրվեր նրան կյանքի ծառից ուտելու, ապա այդ դեպքում ի՞նչ պիտի պատահեր։ Հավիտենական կյանքի Աստծո պարգևը նա որտե՞ղ պիտի վայելեր՝ երկնքո՞ւմ։ Ո՛չ, Աստված Ադամին ոչինչ չէր ասել նրան երկինք վերցնելու մասին։ Երկրի վրա էր նրան գործ տրված։ Աստվածաշունչը բացատրում է, որ «Եհովայ Աստուածը բուսցրեց երկրիցը ամեն ծառերը՝ տեսնելու հաճելի եւ ուտելու քաղցր,— այնուհետև շարունակում է,— Եհովայ Աստուածն առաւ մարդը, եւ դրաւ Եդէմի պարտէզումը, որ նա նորան մշակէ եւ պահէ» (Ծննդոց 2։9, 15)։ Որպես Ադամի օգնական Եվային ստեղծելուց հետո երկուսն էլ երկրի վրա լրացուցիչ հանձնարարություններ ստացան։ Աստված ասաց նրանց. «Աճեցէք, եւ շատացէք եւ լցրէք երկիրը, եւ տիրեցէք նորան. եւ իշխեցէք ծովի ձկների եւ երկնքի թռչունների վերայ, եւ երկրի վերայ սողացող բոլոր կենդանիների վերայ» (Ծննդոց 1։28)։

 21. Մարդկային առաջին զույգն ի՞նչ հեռանկարներ էր վայելում։

²¹ Մի պահ խորհեցեք, թե Աստծո տված այս հրահանգներն Ադամի ու Եվայի առջև ի՜նչ հեռանկարներ էին բացում։ Նրանք կատարելապես առողջ զավակներ պիտի մեծացնեին երկրային Դրախտում։ Մեծանալով՝ իրենց սիրելի զավակներն էլ Դրախտը պահպանելու հաճելի գործի մեջ իրենց մասնակցությունը պիտի բերեին։ Մարդիկ, իրենց հպատակության տակ ունենալով բոլոր կենդանիներին, հաճելի կյանքով պիտի ապրեին։ Պատկերացրեք, թե ի՜նչ ուրախությամբ նրանք Եդեմի պարտեզի տարածքը պիտի ընդարձակեին, մինչև որ ամբողջ երկիրը Դրախտի վերածեին։ Չէի՞ք ցանկանա այսպիսի գեղեցիկ երկրային Դրախտում ապրել՝ առանց ծերանալու ու մահանալու մտավախության։ Թող որ ձեր ներքին ձայնը պատասխանի այս հարցին։

 22. Ինչո՞ւ կարող ենք վստահ լինել, որ Աստված չի փոխել երկրի հանդեպ ունեցած իր նպատակը։

²² Լավ, բայց երբ Ադամն ու Եվան անհնազանդ գտնվեցին ու վտարվեցին Եդեմի պարտեզից, մի՞թե Եհովան փոխեց մարդկանց նկատմամբ ունեցած, երկրի վրա նրանց հավիտենական կյանք տալու իր նպատակը։ Բոլորովին։ Եթե Աստված այսպես վարվեր, կնշանակեր, թե ինքն ի վիճակի չէր իրագործելու իր սկզբնական նպատակը։ Կարող ենք վստահ լինել, որ նրա խոստացած բոլոր բաներն իրագործվելու են, քանի որ նա ինքն է հայտարարում. «Այնպէս էլ պիտի լինի իմ բերանից դուրս եկած խօսքը, նա պիտի պարապ ետ չ’դառնայ ինձ մօտ, այլ կատարէ իմ ուզածը, եւ յաջողուի նորանում, ինչի համար որ ես նորան ուղարկեցի» (Եսայիա 55։11)։

 23. ա) Ի՞նչն է մեր վստահությունն ամրացնում այն բանում, որ Աստված ցանկանում է արդարներին տեսնել՝ երկրի վրա հավիտյան ապրելիս։ բ) Ի՞նչ ենք քննարկելու հաջորդ հոդվածում։

²³ Երկրի նկատմամբ Աստծո նպատակը չի փոխվել։ Սա հստակորեն արտահայտված է Աստվածաշնչում, որտեղ Աստված խոստանում է. «Արդարները երկիրը կ’ժառանգեն, եւ յաւիտեան կ’բնակուին նորանում» (Սաղմոս 37։29; Մատթէոս 5։5)։ Նույնիսկ Հիսուսն իր Լեռան քարոզի մեջ նշեց, որ հեզերը կժառանգեն երկիրը (Սաղմոս 37։29; Մատթէոս 5։5)։ Սակայն ինչպե՞ս կարող ենք հավիտենական կյանք ստանալ, և ի՞նչ է անհրաժեշտ անել նման կյանքը վայելելու համար։ Այս հարցերը կքննարկվեն հաջորդ հոդվածում։

Ինչպե՞ս կպատասխանեք

◻ Ինչո՞ւ են շատերը հավատում, որ հավիտենական կյանքը հնարավոր է։

◻ Ի՞նչը մեզ պիտի որ հավաստիացնի այն բանում, որ ստեղծված ենք հավիտյան ապրելու համար։

◻ Ո՞րն էր Աստծո սկզբնական նպատակը մարդկության և երկրի հանդեպ։

◻ Ինչո՞ւ կարող ենք վստահ լինել, որ Աստված իրագործելու է իր սկզբնական նպատակը։