Ապահով եղեք Աստծո կազմակերպության մեջ
«Ամուր աշտարակ է Տիրոջ անունը, նորա մէջ է փախչում արդարը եւ ապաստան գտնում» (Առակաց 18։10)։
1. Դատելով Հիսուսի աղոթքից՝ ինչպիսի՞ դժվար իրավիճակի մեջ են գտնվում քրիստոնյաները։
ՄԱՀԻՑ մի փոքր առաջ Հիսուսն իր հետևորդների համար աղոթքով դիմեց երկնային Հորը։ Մեծ հոգատարությամբ նա ասաց. «Ես նրանց տուի քո խօսքը, եւ աշխարհը նրանց ատեց, որովհետեւ նրանք աշխարհից չեն, ինչպէս ես էլ աշխարհից չեմ։ Այս աղաչում եմ ոչ թէ նրա համար, որ նրանց վերցնես աշխարհից, այլ որպէսզի նրանց պահես չարից» (Յովհաննէս 17։14, 15)։ Հիսուսը գիտեր, որ աշխարհը վտանգավոր վայր է լինելու քրիստոնյաների համար։ Աշխարհն ատելու էր նրանց, ստեր էր տարածելու ու հետապնդելու էր նրանց (Մատթէոս 5։11, 12; 10։16, 17)։ Քրիստոնյաների համար այն նաև ապականության աղբյուր էր լինելու (Բ Տիմոթէոս 4։10; Ա Յովհաննէս 2։15, 16)։
2. Որտե՞ղ կարող են քրիստոնյաները հոգևոր առումով ապաստան գտնել։
2 Աշխարհը, որն ատելու էր քրիստոնյաներին, բաղկացած է Աստծուց հեռացած և Սատանայի իշխանության տակ գտնվող անհատներից (Ա Յովհաննէս 5։19)։ Այս աշխարհը շատ ավելի մեծ է քրիստոնեական ժողովից, իսկ Սատանան ինքը ավելի զորեղ է ցանկացած մարդուց։ Ստացվում է, որ աշխարհից եկող ատելությունն իսկական սպառնալիք է իրենից ներկայացնում։ Որտե՞ղ հոգևոր ապահովություն գտնեն Հիսուսի հետևորդները։ Պատասխանը առաջարկվել էր «Դիտարան» ամսագրի 1922 թ. դեկտեմբերի 1–ի համարում. «Մենք հիմա ապրում ենք չար օրերում։ Պայքար է մղվում Սատանայի և Աստծո կազմակերպությունների միջև։ Դա մի սարսափելի պայքար է»։ Այս ընդհարման ժամանակ Աստծո կազմակերպությունը հոգևոր ապաստարան է։ «Կազմակերպություն» բառն Աստվածաշնչում չի հանդիպում. «Աստծո կազմակերպություն» արտահայտությունը առաջին անգամ գործածվեց 1920–ականներին։ Ի՞նչ է, ուրեմն, իրենից ներկայացնում այս կազմակերպությունը, և ինչպե՞ս պաշտպանություն գտնենք այնտեղ։
Եհովայի կազմակերպությունը
3, 4. ա) Ըստ մի բառարանի սահմանման և «Դիտարան» ամսագրում տրված բացատրության՝ ի՞նչ է իրենից ներկայացնում «կազմակերպությունը»։ բ) Ի՞նչ իմաստով կարելի է Եհովայի վկաների միջազգային ընկերությունը կազմակերպություն կոչել։
3 Ինչպես սահմանում է մի բառարան, կազմակերպությունը դա «կազմակերպված մարմին է» («Concise Oxford Dictionary»)։ Սա նկատի ունենալով՝ հասկանալի է, որ եթե առաքյալները առաջին դարի քրիստոնյաներին կազմակերպեցին, տարբեր տեղերում հաստատելով ժողովներ, որոնք գտնվում էին Երուսաղեմում՝ կառավարիչ մարմնի վերահսկողության ներքո, ապա այդ «եղբայրության» մասին կարելի է խոսել որպես կազմակերպության (Ա Պետրոս 2։17)։ Այսօր Եհովայի վկաները նմանօրինակ կազմակերպչական կառուցվածք ունեն։ Առաջին դարի մարմնի միությունը պահպանվում էր «մարդկանց [տեսքով] պարգեւների», ինչպես օրինակ՝ «հովիւների եւ ուսուցիչների» միջոցով։ Նրանցից ոմանք ճանապարհորդում էին ժողովից ժողով, իսկ ուրիշները տեղի ժողովներում ծառայում էին որպես երեցներ (Եփեսացիս 4։8, 11, 12; Գործք 20։28)։ Այսօր ևս նման «պարգևների» շնորհիվ ամրանում է Եհովայի վկաների միությունը։
4 «Դիտարանի» 1922 թ. նոյեմբերի 1–ի համարում «կազմակերպություն» բառի վերաբերյալ ասվել է հետևյալը. «Կազմակերպությունը մարդկանց մի հասարակություն է, որը միավորվել է որևէ ծրագիր ամբողջացնելու նպատակով»։ «Դիտարանը» շարունակել է մեկնաբանել, որ Եհովայի վկաներին կազմակերպություն կոչելը չի նշանակում, թե «դա աղանդ է՝ բառի բուն իմաստով, այլ նշանակում է միայն, որ Աստվածաշունչն ուսումնասիրողները [Եհովայի վկաները] ջանում են իրագործել Աստծո նպատակը և կատարել այնպես, ինչպես Տերն է անում՝ ճիշտ ձևով (Ա Կորնթացիս 14։33)։ Պողոս առաքյալն օրինակով ցույց տվեց, որ իր օրերի քրիստոնյաները նույնպես կարգավորված էին գործում։ Նա օծյալ քրիստոնյա հավատակիցներին համեմատեց մարդու մարմնի հետ՝ շատ անդամներից բաղկացած, որոնցից յուրաքանչյուրը կատարում է իր դերը, իսկ արդյունքում՝ իրականացվում է մարմնի ճիշտ աշխատանքը (Ա Կորնթացիս 12։12—26)։ Դա կազմակերպվածության վառ օրինակ է։ Իսկ ի՞նչ պատճառով էին քրիստոնյաները կազմակերպված. «Աստծո նպատակներին» ծառայելու, Եհովայի կամքը կատարելու համար։
5. Ովքե՞ր են ներկայացնում Աստծո տեսանելի կազմակերպությունը։
5 Աստվածաշնչում մարգարեացվել էր այն մասին, որ ճշմարիտ քրիստոնյաները պետք է միանային և մի «երկրում» հավաքվեին որպես մեկ «ազգ», «ուր պիտի [փայլեին] ինչպէս լուսատուներն աշխարհում» (Եսայիա 66։8; Փիլիպպեցիս 2։15)։ Այսօր այդ կազմակերպված «ազգը» ավելի քան հինգ ու կես միլիոն մարդկանցից է բաղկացած (Եսայիա 60։8—10, 22)։ Սակայն Աստծո կազմակերպությունը չի սահմանափակվում միայն այդ անհատներով։ Կազմակերպության մեջ մտնում են նաև հրեշտակները։
6. Ումի՞ց է բաղկացած Աստծո ողջ կազմակերպությունը։
6 Աստվածաշնչում բազում օրինակներ կան, որտեղ տեսնում ենք, թե հրեշտակներն ինչպես են համագործակցում Աստծուն ծառայող մարդկանց հետ (Ծննդոց 28։12; Դանիէլ 10։12—14; 12։1; Եբրայեցիս 1։13, 14; Յայտնութիւն 14։14—16)։ «Դիտարանի» 1925 թ. մայիսի 15–ի համարում գրվել էր. «Բոլոր սուրբ հրեշտակները Աստծո կազմակերպության մասն են կազմում»։ Շարունակությունում ասվում էր. «Որպես Աստծո կազմակերպության գլուխ՝ իր ողջ զորությամբ և հեղինակությամբ, կանգնած է Տեր Հիսուս Քրիստոսը» (Մատթէոս 28։18)։ Այսպիսով՝ կարելի է ասել, որ Աստծո կազմակերպությունը, ընդհանուր առմամբ, բաղկացած է երկնքում և երկրի վրա Աստծո կամքը միասնաբար կատարելու համար իրար հետ համագործակցող անհատներից (տես շրջանակը)։ Հրաշալի առանձնաշնորհում է այդ կազմակերպության մի մասը լինելը։ Եվ ինչպիսի՜ ուրախություն է սպասել մինչև այն ժամանակը, երբ բոլոր կենդանի արարածները՝ երկնային և երկրային, միասնաբար ու կազմակերպված կփառավորեն Եհովա Աստծուն (Յայտնութիւն 5։13, 14)։ Բայց ի՞նչ պաշտպանություն է հայթայթում Աստծո կազմակերպությունն այսօր։
Պաշտպանություն են գտել Աստծո կազմակերպության մեջ՝ ինչպե՞ս
7. Ինչպե՞ս է Աստծո կազմակերպությունը պաշտպանում մեզ։
7 Աստծո կազմակերպությունն օգնություն է հայթայթում Սատանայից և նրա խորամանկություններից պաշտպանվելու համար (Եփեսացիս 6։11)։ Սատանան ճնշում է գործադրում Եհովայի երկրպագուների վրա, հալածում և փորձության է ենթարկում նրանց՝ ընդամենը մեկ նպատակ հետապնդելով՝ շեղել այն ճանապարհից, որով նրանց հարկավոր է քայլել (Եսայիա 48։17; համեմատեք Մատթէոս 4։1—11)։ Իրերի ներկա համակարգում երբեք չենք կարող մեկընդմիշտ վերջ դնել այդ հարձակումներին, սակայն Աստծո և նրա կազմակերպության հետ ունեցած մեր սերտ փոխհարաբերությունները զորացնում են մեզ և պաշտպանում՝ օգնելով «ճանապարհի» վրա մնալ։ Ինչ վերաբերվում է մեր հույսին, ապա համոզված ենք, որ պարտություն չենք կրի։
8. Ինչպե՞ս է Եհովայի անտեսանելի կազմակերպությունը աջակցում նրա երկրային ծառաներին։
8 Աստծո կազմակերպությունն ինչպե՞ս է տալիս այդ պաշտպանությունը։ Նախ և առաջ՝ ունենք Եհովայի հոգեղեն ծառաների լիարժեք աջակցությունը։ Երբ Հիսուսը սաստիկ ճնշման տակ էր, այդ ժամանակ նրան ծառայություն մատուցեց մի հրեշտակ (Ղուկաս 22։43)։ Երբ Պետրոսը մահվան սպառնալիքի տակ էր, հրեշտակը հրաշքով փրկեց նրան (Գործք 12։6—11)։ Թեպետ այսօր նման հրաշքներ տեղի չեն ունենում, Եհովան իր ժողովրդին խոստացել է, որ քարոզչական գործունեությունը կուղեկցվի հրեշտակների աջակցությամբ (Յայտնութիւն 14։6, 7)։ Այդ ժողովրդից յուրաքանչյուրը հաճախ է զորության գերազանցությունն ունենում, երբ դեմ առ դեմ բախվում է դժվար իրավիճակների հետ (Բ Կորնթացիս 4։7)։ Բացի այդ, նրանք գիտակցում են, որ «Տիրոջ հրեշտակը բանակ է շինում նորանից վախեցողների չորս կողմովը եւ փրկում է նորանց» (Սաղմոս 34։7)։
9, 10. Ինչո՞ւ կարելի է ասել, որ ‘ամուր աշտարակ է Եհովայի անունը’, և առհասարակ ինչպե՞ս կարող ենք այս սկզբունքը կիրառել Աստծո կազմակերպության առնչությամբ։
9 Պաշտպանության վայր է նաև Եհովայի տեսանելի կազմակերպությունը։ Ինչպե՞ս։ Առակաց 18։10 խոսքում կարդում ենք. «Ամուր աշտարակ է Տիրոջ [«Եհովայի», ՆԱ] անունը, նորա մէջ է փախչում արդարը եւ ապաստան գտնում»։ Սա չի նշանակում, որ, Աստծո անունը միայն կրկնելով, կարելի է անվտանգություն ապահովել։ Աստծո անվան տակ ապաստան գտնելը նշանակում է, որ ապավինում ենք հենց իրեն Եհովային (Սաղմոս 20։1; 122։4)։ Դա նշանակում է ջատագովել նրա գերիշխանությունը, բարձր պահել նրա օրենքներն ու սկզբունքները և հավատ ընծայել տված խոստումներին (Սաղմոս 8։1—9; Եսայիա 50։10; Եբրայեցիս 11։6)։ «Առակաց» գրքի այդ խոսքերը բովանդակում են նաև Եհովայի հանդեպ բացարձակ նվիրվածության ցուցաբերումը։ Եհովային միայն նման ձևով երկրպագողները կարող են միանալ սաղմոսերգուին. «[Եհովայով] է ուրախանում մեր սիրտը. որ մենք նորա սուրբ անունին ենք յուսացած» (Սաղմոս 33։21; 124։8)։
10 Աստծո տեսանելի կազմակերպության մեջ գտնվողները կրկնում են Միքիայի խոսքերը. «Մենք մեր Տէր Աստուծոյ [«Եհովայի», ՆԱ] անունովը պիտի գնանք, յաւիտեանս յաւիտենից» (Միքիա 4։5)։ Ժամանակակից կազմակերպությունը հավաքված է «Աստծու Իսրայէլի» շուրջը, և նրա մասին Աստվածաշնչում ասվում է, որ նա ‘ժողովուրդ է իր անվան համար’ (Գաղատացիս 6։16; Գործք 15։14; Եսայիա 43։6, 7; Ա Պետրոս 2։17)։ Ուստի, լինել Եհովայի կազմակերպության մի մասը՝ նշանակում է պատկանել մի ժողովրդի, որը ապաստան է փնտրում Աստծո անվան մեջ և գտնում է այն։
11. Ի՞նչ առանձնահատուկ միջոցով է Եհովայի կազմակերպությունն իր անդամների համար ապաստան հայթայթում։
11 Կարելի է նաև ավելացնել, որ Աստծո տեսանելի կազմակերպությունը հավատի համայնք է, հավատակիցների ընկերություն, որտեղ թարմացնում և հորդորում են միմյանց (Առակաց 13։20; Հռովմայեցիս 1։12)։ Այստեղ քրիստոնյա հովիվները հոգ են տանում «ոչխարներին», խրախուսում տկարներին և ընկճվածներին, ջանում են ոտքի կանգնեցնել ընկածներին (Եսայիա 32։1, 2; Ա Պետրոս 5։2—4)։ «Հաւատարիմ եւ իմաստուն ծառան» կազմակերպության միջոցով «իր ժամին կերակուր» է տալիս (Մատթէոս 24։45)։ Օծյալ քրիստոնյաներով հանդես եկող այդ «ծառան» տալիս է հոգևոր բարիքների լավագույնը՝ Աստվածաշնչի վրա հիմնված ճշգրիտ գիտությունը, որը հավիտենական կյանքի է առաջնորդում (Յովհաննէս 17։3)։ «Ծառայի» տված առաջնորդությունն աջակցում է քրիստոնյաներին, որպեսզի կառչած մնան բարոյական բարձր չափանիշներին և իրենց շրջապատող վտանգավոր միջավայրում «խորագէտ [լինեն] օձերու պէս, եւ անմեղ՝ աղաւնիներու պէս» (Մատթէոս 10։16, Նոր կտակարանի նոր աշխարհաբար թարգմանություն)։ Նրանք օգնություն են ստանում «միշտ աւելիով [աշխատելու] Տիրոջ գործին համար», որն ինքնին մեծ պաշտպանություն է (Ա Կորնթացիս 15։58, Նոր կտակարանի նոր աշխարհաբար թարգմանություն)։
Ովքե՞ր են Աստծո կազմակերպության անդամները
12. Ովքե՞ր են Աստծո երկնային կազմակերպության անդամները։
12 Ապաստան կարող են գտնել միայն Աստծո կազմակերպության մաս կազմողները, սակայն ովքե՞ր են նրանք։ Ինչ վերաբերվում է երկնային կազմակերպությանը, այս առումով կասկած լինել չի կարող։ Սատանան և նրա հրեշտակներն այլևս երկնքում չեն, երկնքում են սուրբ հրեշտակները՝ իրենց «հանդիսաւոր ժողովով»։ Հովհաննես առաքյալը տեսավ, որ վերջին օրերին «Գառը», քերովբեները («չորս կենդանիները [«կենդանի արարածները», ՆԱ]») և «բազում հրեշտակները» մոտիկ կանգնած կլինեն Աստծո գահին։ Նրանց հետ կլինեն նաև քսանչորս երեցները, որոնք ներկայացնում են իրենց երկնային փառքում գտնվող օծյալ քրիստոնյաներին (Եբրայեցիս 12։22, 23; Յայտնութիւն 5։6, 11; 12։7—12)։ Պարզ է, որ նրանք բոլորն էլ Աստծո կազմակերպության մեջ են մտնում։ Մարդկանց համար, սակայն, հանգամանքներն այսքան պարզ ու հասարակ չեն։
13. Ինչպե՞ս Հիսուսը ցույց տվեց Աստծո կազմակերպության անդամների և նրանից դուրս գտնվողների տարբերությունը։
13 Ոմանց մասին, որոնք պիտի պնդեին, թե իր հետևորդներն են, Հիսուսն ասաց. «Այն օրը շատերն ինձ պիտի ասեն. «Տէ՜ր, Տէ՜ր, չէ՞ որ քո անունով մարգարէացանք եւ քո անունով դեւեր հանեցինք եւ քո անունով բազում զօրաւոր գործեր արեցինք»։ Եւ այն ժամանակ ես նրանց պիտի ասեմ. «Ես ձեզ երբեք չեմ ճանաչել, հեռո՛ւ կացէք ինձանից դուք ամէնքդ, որ անօրէնութիւն էք գործում» (Մատթէոս 7։22, 23)։ Եթե որևէ մեկը անօրենությամբ է զբաղվում, նա, անշուշտ, Աստծո կազմակերպության մասը չի կազմում՝ անկախ այն բանից, թե ի՛նչ է հայտարարում, և թե երկրպագության համար ուր է գնում։ Հիսուսը ցույց տվեց նաև, թե ինչպե՛ս ճանաչել Աստծո կազմակերպության մեջ գտնվողին։ Նա ասաց. «Ոչ ամէն մարդ, որ ինձ «Տէ՜ր, Տէ՜ր» է ասում, երկնքի արքայութիւն կը մտնի, այլ նա՛, ով կատարում է կամքը իմ Հօր, որ երկնքում է» (Մատթէոս 7։21)։
14. Աստծո կամքի ո՞ր երեսակները պետք է կատարեն նրանք, ովքեր նրա կազմակերպության մասն են կազմում։
14 Այսպիսով՝ Աստծո կազմակերպության մասը լինելու համար, որտեղ «երկնքի արքայութիւնը» գլխավոր տեղն է գրավում, անհրաժեշտ է կատարել Աստծո կամքը։ Իսկ ո՞րն է նրա կամքը։ Պողոսը պարզաբանեց այս հարցի կարևոր երեսակն՝ ասելով. «[Աստված] կամենում է, որ բոլոր մարդիկ փրկուեն եւ հասնեն ճշմարտութեան գիտութեանը» (Ա Տիմոթէոս 2։4)։ Եթե մարդ իսկապես ձգտում է Աստվածաշնչից ճշգրիտ գիտություն ստանալ, կիրառել այն կյանքում և պատմել նրա մասին «բոլոր մարդկանց», նա կատարում է Աստծո կամքը (Մատթէոս 28։19, 20; Հռովմայեցիս 10։13—15)։ Եհովան կամենում է նաև, որ իր ոչխարները կերակրվեն և խնամվեն (Յովհաննէս 21։15—17)։ Այս հարցում կարևոր դեր են խաղում քրիստոնեական հանդիպումները։ Նա, ով հնարավորություն ունի հաճախելու այդ հանդիպումներին, սակայն անփութորեն է վերաբերվում այդ հարցին, թերահավատորեն է մոտենում Աստծո կազմակերպության մեջ ունեցած իր տեղին (Եբրայեցիս 10։23—25)։
Բարեկամությունն աշխարհի հետ
15. Ի՞նչ նախազգուշացում տվեց Հակոբոսը իր օրերի ժողովներին։
15 Հիսուսի մահից մոտավորապես երեսուն տարի անց նրա եղբայր Հակոբոսը նշեց Աստծո կազմակերպության մեջ անհատի ունեցած տեղը վտանգի ենթարկող որոշ ազդակների մասին։ Նա գրեց. «Անհաւատարի՛մ մարդիկ, չէ՞ք գիտեր որ աշխարհին հետ բարեկամութիւն ընել՝ Աստուծոյ թշնամութիւն ընել կը նշանակէ։ Որովհետեւ ով որ կ’ուզէ աշխարհին բարեկամ ըլլալ՝ ինքզինք Աստուծոյ թշնամի կը դարձնէ» (Յակոբոս 4։4, Նոր կտակարանի նոր աշխարհաբար թարգմանություն)։ Աստծո թշնամին, բնականաբար, նրա կազմակերպության անդամ չի կարող լինել։ Իսկ ի՞նչ է ընդգրկում իր մեջ աշխարհի հետ բարեկամ դառնալը։ Բացատրվել է, որ այն ի հայտ է գալիս տարբեր ձևերով, ինչպես օրինակ, վատ ընկերակցություններով տարվելով։ Հակոբոսը նաև կանգ առավ մտքի սխալ կերտվածք ունենալու վրա, որն անվայել արարքների է հանգեցնում։
16. Ինչի՞ մասին է ակնարկում աշխարհի հետ բարեկամ դառնալու և Աստծո հետ թշնամի լինելու վերաբերյալ Հակոբոսի տված զգուշացումը։
16 Յակոբոս 4։1—3–ում կարդում ենք. «Այդ որտեղի՞ց պատերազմներ եւ որտեղի՞ց կռիւներ ձեր մէջ. չէ՞ որ ձեր այն ցանկութիւններից, որոնք կռիւ են մղում ձեր անդամների մէջ։ Ցանկանում էք, բայց չունէք, ուստի եւ՝ սպանում էք, նախանձում եւ չէք կարողանում ձեռք բերել ձեր ուզածը. պայքարում էք, կռւում եւ ձեռք չէք բերում, որովհետեւ չէք խնդրում։ Խնդրում էք եւ չէք ստանում, որովհետեւ չարամտօրէն էք խնդրում, որպէսզի այն ծառայեցնէք ձեր ցանկութիւններին»։ Այս խոսքերը գրելուց հետո էր, որ Հակոբոսը աշխարհի հետ բարեկամություն անելու վերաբերյալ զգուշացումը տվեց։
17. Ի՞նչ իմաստով էին «հակառակութիւններ» և «կռիւներ» գնում առաջին դարի քրիստոնեական ժողովում։
17 Հակոբոսի մահից դարեր անց կեղծ քրիստոնյաները պատերազմի մեջ մտան իրար դեմ և սկսեցին սպանել միմյանց։ Սակայն Հակոբոսի խոսքն ուղղված էր «Աստծու Իսրայէլի» առաջին դարի անդամներին՝ ապագա երկնային ‘քահանաներին և թագավորներին’ (Յայտնութիւն 20։6)։ Իսկ նրանք իրար չէին կոտորում ու սպանում պատերազմներում։ Բայց ինչո՞ւ էր Հակոբոսը քրիստոնյաների միջև տեղի ունեցող նման դեպքերի մասին հիշատակում։ Իր եղբորն ատողին Հովհաննես առաքյալը կոչեց մարդասպան։ Իսկ Պողոսը ժողովի ներսում գոյություն ունեցող վիճաբանություններն ու թշնամական հարաբերությունները անվանեց «հակառակութիւններ» և «կռիւներ» (Տիտոս 3։9, ԱԹ; Բ Տիմոթէոս 2։14; Ա Յովհաննէս 3։15—17)։ Նույն միտումով, հավանաբար, Հակոբոսն ի նկատի ուներ միմյանց հանդեպ սեր ցուցաբերելու մեջ քրիստոնյաների թերանալը. նրանք իրար հետ այնպես էին վերաբերվում, ինչպես աշխարհում գտնվողներն են միմյանց հետ վարվում։
18. Ի՞նչը կարող է քրիստոնյաների մեջ սիրուց զերծ արարքների և զգացումների հասցնել։
18 Ինչո՞ւ էին քրիստոնեական ժողովներում նման դեպքեր պատահում։ Պատճառը սխալ հակումներն էին, օրինակ՝ ագահությունը և «ցանկութիւնները»։ Գոռոզությունը, նախանձը և փառասիրությունը նույնպես կարող են խզել քրիստոնեական ժողովում սիրո կապը (Յակոբոս 3։6, 14)։ Նման վարքագիծը անհատին բարեկամ է դարձնում աշխարհին, ուստի և՝ Աստծուն թշնամի։ Այսպիսի կեցվածք ունեցողները չեն կարող շարունակել Աստծո կազմակերպության մաս համարվել։
19. ա) Գլխավորապես ո՞վ է մեղավոր, երբ քրիստոնյայի սրտում սխալ ցանկություններ են առաջանում։ բ) Ինչպե՞ս է հնարավոր քրիստոնյայի համար հաղթահարել սխալ մտածելակերպը։
19 Իսկ ու՞մ մեղադրենք, երբ մեր սրտում սխալ ցանկություններ ենք հայտնաբերում։ Սատանայի՞ն։ Որոշ չափով, այո։ Նա այս աշխարհի «օդի իշխանութեան իշխանն» է՝ աշխարհ, որտեղ նման կեցվածքը համատարած բնույթ ունի (Եփեսացիս 2։1, 2; Տիտոս 2։12)։ Սակայն սխալ մտածելակերպի արմատները սովորաբար սկիզբ են առնում մեր անկատար մարմնում։ Աշխարհի հետ բարեկամանալու դեմ զգուշացնելուց հետո Հակոբոսը գրեց. «Առ ոչինչ էք համարում, ինչ որ Գիրքն ասում է. «Նախանձով փափաքում է հոգին որ բնակուած է մեզանում» » (Յակոբոս 4։5)։ Բոլորս էլ ի ծնե սխալը անելու հակում ունենք (Ծննդոց 8։21; Հռովմայեցիս 7։18—20)։ Այնուամենայիվ, կարող ենք պայքարել այդ հակումի դեմ, եթե ընդունենք մեր տկարությունը և սխալ հակումները հաղթահարելու համար Եհովային ապավինենք։ Հակոբոսը գրում է. «[Աստծո] տված անարժան բարությունն ավելի մեծ է, [քան նախանձելու մեր բնածին հակումը]» (Յակոբոս 4։6, ՆԱ)։ Աստծո սուրբ հոգու և հավատարիմ քրիստոնյա եղբայրների շնորհիվ, ինչպես նաև Հիսուսի քավիչ զոհաբերության արժեքի միջոցով մարմնի տկարությունը չի հաղթում հավատարիմ քրիստոնյաներին (Հռովմայեցիս 7։24, 25)։ Նրանք ապահով են Աստծո կազմակերպության մեջ, նրանք Աստծո բարեկամներն են, ոչ թե՝ աշխարհի։
20. Ինչպիսի՞ առատ օրհնություններ են վայելում Աստծո կազմակերպության մասը կազմողները։
20 Աստվածաշունչը հետևյալ խոստումն է տալիս. «Տէրը զօրութիւն կ’տայ իր ժողովրդին. Տէրը կ’օրհնէ իր ժողովուրդը խաղաղութիւնով» (Սաղմոս 29։11)։ Եթե իրոք Եհովայի ներկայիս «ազգի»՝ նրա տեսանելի կազմակերպության մի մասն ենք, ապա բաժին կունենանք նրա տված զորությունից և կվայելենք այն խաղաղությունը, որով նա օրհնում է իր ժողովրդին։ Ճիշտ է, Սատանայի աշխարհը շատ ավելի մեծ է Եհովայի տեսանելի կազմակերպությունից, և Սատանան ավելի զորեղ է, քան մենք։ Սակայն Եհովան Ամենակարող է։ Նրա գործուն ուժն անտեսանելի է։ Աստծուն ծառայելու համար մեզ են միացած նաև իր հզոր հրեշտակները։ Հետևաբար, չնայած դիմագրավելիք ատելությանը, կարող ենք աննկուն մնալ։ Հիսուսի պես մենք էլ կարող ենք հաղթել աշխարհին (Յովհաննէս 16։33; Ա Յովհաննէս 4։4)։
Կարո՞ղ եք բացատրել
◻ Ո՞րն է Աստծո տեսանելի կազմակերպությունը։
◻ Ինչպե՞ս է Աստծո կազմակերպությունը ապաստան դառնում։
◻ Ովքե՞ր են Աստծո կազմակերպության անդամները։
◻ Ինչպե՞ս կարելի է զգուշանալ աշխարհի բարեկամը լինելուց։
[շրջանակ 19–րդ էջի վրա]
Ի՞նչ է Աստծո կազմակերպությունը
Եհովայի վկաների գրականության մեջ «Աստծո կազմակերպություն» արտահայտությունը գործածվում է երեք կերպով։
1 Հավատարիմ հոգեղեն արարածներից բաղկացած Եհովայի երկնային, անտեսանելի կազմակերպությունը։ Աստվածաշնչում այն կոչված է «Վերին Երուսաղէմ» (Գաղատացիս 4։26)։
2 Մարդկանցից բաղկացած Եհովայի տեսանելի կազմակերպությունը։ Այսօր այդ կազմակերպության մեջ են մտնում օծյալ մնացորդը և մեծ բազմությունը։
3 Եհովայի տիեզերական կազմակերպությունը։ Այսօր այն կազմված է Եհովայի երկնային կազմակերպությունից և օծյալներից, որոնք երկնային կյանքի հույս ունեցող, երկրից որդեգրված իր որդիներն են։ Ժամանակի ընթացքում դրա մեջ կմտնեն նաև կատարելության հասած, երկրի վրա ապրող մարդիկ։
[նկար 20–րդ էջի վրա]
Լավագույն կերակուրը մատակարարվում է Եհովայի կազմակերպության միջոցով։