Markús segir frá

4 Aftur fór hann að kenna við vatnið og mjög mikill mannfjöldi safnaðist að honum. Hann steig því um borð í bát og sat í honum skammt frá landi en allur mannfjöldinn var á ströndinni við vatnið.+ 2 Hann fór að kenna fólkinu margt með dæmisögum+ og sagði við það:+ 3 „Heyrið. Akuryrkjumaður gekk út að sá.+ 4 Þegar hann sáði féll sumt af korninu meðfram veginum og fuglar komu og átu það. 5 Annað féll í grýtta jörð þar sem var lítill jarðvegur og það spratt fljótt því að jarðvegurinn var grunnur.+ 6 En þegar sólin hækkaði á lofti skrælnaði það og dó vegna þess að það hafði litlar sem engar rætur. 7 Annað féll meðal þyrna og þyrnarnir uxu og kæfðu það og það bar engan ávöxt.+ 8 En sumt féll í góðan jarðveg. Það óx og stækkaði og bar ávöxt – þrítugfaldan, sextugfaldan og hundraðfaldan.“+ 9 Síðan bætti hann við: „Sá sem hefur eyru hann hlusti.“+

10 Þegar Jesús var orðinn einn með þeim tólf og hinum lærisveinunum spurðu þeir hann út í dæmisögurnar.+ 11 Hann svaraði þeim: „Ykkur er gefið að skilja heilaga leyndardóma+ Guðsríkis en þeir sem eru fyrir utan fá allt í dæmisögum+ 12 til að þeir skynji ekki þó að þeir sjái og skilji ekki þó að þeir heyri. Þeir snúa ekki aftur til Guðs né hljóta fyrirgefningu.“+ 13 Hann sagði einnig við þá: „Fyrst þið skiljið ekki þessa dæmisögu hvernig getið þið þá skilið allar hinar dæmisögurnar?

14 Akuryrkjumaðurinn sáir orðinu.+ 15 Sumir eru eins og sáðkornið sem féll meðfram veginum. Um leið og þeir heyra orðið kemur Satan+ og tekur burt orðið sem var sáð í þá.+ 16 Eins er með það sem var sáð í grýtta jörð. Það eru þeir sem taka við orðinu með fögnuði um leið og þeir heyra það+ 17 en orðið nær ekki rótfestu í þeim. Þeir standa um tíma en falla um leið og erfiðleikar eða ofsóknir verða vegna orðsins. 18 Og sumu er sáð meðal þyrna. Þetta eru þeir sem heyra orðið+ 19 en áhyggjur+ daglegs lífs,* tál auðæfanna+ og löngunin í allt mögulegt annað+ þrengir að þeim og kæfir orðið svo að það ber ekki ávöxt. 20 En það sem var sáð í góðan jarðveg eru þeir sem hlusta á orðið, taka við því og bera ávöxt – þrítugfaldan, sextugfaldan og hundraðfaldan.“+

21 Hann sagði líka við þá: „Lampi er ekki tekinn fram og settur undir körfu* eða undir rúm. Er hann ekki tekinn fram til að setja hann á ljósastand?+ 22 Ekkert er hulið sem verður ekki afhjúpað og ekkert er vandlega falið sem kemur ekki í ljós.+ 23 Hver sem hefur eyru hann hlusti.“+

24 Hann sagði enn fremur við þá: „Takið eftir því sem þið heyrið.+ Ykkur verður mælt í sama mæli og þið mælið öðrum, já, og þið fáið meira en það 25 því að þeim sem hefur verður gefið meira,+ en frá þeim sem hefur ekki verður tekið jafnvel það litla sem hann hefur.“+

26 Hann sagði einnig: „Ríki Guðs er eins og þegar maður sáir korni í jörð. 27 Hann sefur um nætur og fer á fætur á morgnana. Á meðan spírar kornið og plantan vex og stækkar en hann veit ekki hvernig. 28 Jörðin ber sjálfkrafa ávöxt stig af stigi, fyrst stilkinn, síðan axið og að lokum fullþroskað kornið í axinu. 29 En um leið og kornið er þroskað beitir hann sigðinni því að uppskerutíminn er hafinn.“

30 Hann hélt áfram: „Við hvað getum við líkt ríki Guðs og með hvaða dæmisögu getum við lýst því? 31 Það er eins og sinnepsfræ sem er smæsta fræið á jörð þegar því er sáð í mold.+ 32 En eftir að því er sáð vex það og verður stærra en allar aðrar plöntur og greinarnar svo stórar að fuglar himins geta fundið sér samastað í skugganum.“

33 Hann boðaði þeim orðið með mörgum dæmisögum+ af þessu tagi, allt eftir því sem þeir gátu skilið. 34 Hann talaði reyndar ekki til þeirra án dæmisagna en útskýrði allt fyrir lærisveinunum þegar þeir voru einir með honum.+

35 Að kvöldi sama dags sagði Jesús við þá: „Förum yfir á ströndina hinum megin.“+ 36 Eftir að þeir höfðu sent mannfjöldann frá sér fóru þeir með Jesú á bátnum og aðrir bátar fylgdu honum.+ 37 Nú brast á mikill stormur og öldurnar gengu yfir bátinn svo að við lá að hann fyllti.+ 38 En Jesús lá í skutnum og svaf á koddanum.* Þeir vöktu hann og sögðu við hann: „Kennari, er þér sama um að við erum að farast?“ 39 Hann reis þá upp, hastaði á vindinn og sagði við vatnið: „Þegiðu! Stilltu þig!“+ Þá lægði vindinn og allt datt í dúnalogn. 40 Hann sagði við þá: „Af hverju eruð þið svona hræddir? Hafið þið enn enga trú?“ 41 En þeir voru logandi hræddir og sögðu hver við annan: „Hver er hann eiginlega? Jafnvel vindurinn og vatnið hlýða honum.“+