Orðskviðirnir
5 Sonur minn, gefðu gaum að visku minni,
hlustaðu vandlega á* hyggindi mín+
2 svo að þú getir varðveitt skarpskyggni
og varir þínar standi vörð um þekkingu.+
5 Fætur hennar ganga niður til dauðans,
skref hennar stefna beinustu leið í gröfina.*
6 Hún kærir sig ekkert um veg lífsins.
Hún reikar um og veit ekki hvert leiðin liggur.
7 Hlustið því á mig, synir mínir,
og snúið ekki baki við því sem ég segi.
8 Haltu þig langt frá henni,
komdu ekki nálægt húsdyrum hennar+
9 svo að þú glatir ekki sæmd þinni+
og þjáist það sem eftir er ævinnar,+
10 svo að ókunnugir þurrausi ekki eigur þínar*+
og það sem þú hefur stritað fyrir hafni í húsi útlendings.
11 Annars muntu kveina þegar ævilokin nálgast,
þegar hold þitt og líkami veslast upp+
12 og þú segir: „Af hverju hataði ég aga?
Af hverju fyrirleit ég áminningar?
13 Ég hlustaði ekki á leiðbeinendur mína
og tók ekki mark á kennurum mínum.
16 Eiga lindir þínar að streyma út á götuna
og lækir þínir út á torgin?+
17 Þeir eiga að tilheyra þér einum
og engum öðrum.+
18 Brunnur þinn* sé blessaður.
20 Sonur minn, hvers vegna ættir þú að heillast af siðspilltri* konu
22 Hinn illi gengur í snöru eigin afbrota,
flækist í reipi eigin synda.+
23 Hann deyr vegna skorts á aga
og villist af leið vegna afspyrnuheimsku.