Síðari Konungabók

9 Elísa spámaður kallaði nú á einn af sonum spámannanna og sagði við hann: „Bittu upp kyrtilinn um mittið og flýttu þér til Ramót í Gíleað+ með þessa olíuflösku. 2 Þegar þú kemur þangað skaltu leita að Jehú,+ syni Jósafats Nimsísonar. Gakktu til hans og biddu hann að standa upp frá bræðrum sínum. Farðu síðan með hann inn í innsta herbergið. 3 Þar skaltu taka olíuflöskuna, hella úr henni á höfuð hans og segja: ‚Jehóva segir: „Ég smyr þig til konungs yfir Ísrael.“‘+ Opnaðu síðan dyrnar og forðaðu þér eins fljótt og þú getur.“

4 Þjónn spámannsins lagði þá af stað til Ramót í Gíleað. 5 Þegar hann kom þangað sátu hershöfðingjarnir þar saman. Hann sagði: „Ég er með skilaboð til þín, hershöfðingi.“ Jehú spurði: „Til hvers okkar?“ „Til þín, hershöfðingi,“ svaraði hann. 6 Jehú stóð þá upp og fór inn í húsið. Þjónninn hellti olíu á höfuð hans og sagði: „Jehóva Guð Ísraels segir: ‚Ég smyr þig til konungs yfir þjóð Jehóva, yfir Ísrael.+ 7 Þú átt að útrýma ætt Akabs herra þíns. Þannig kem ég fram hefndum fyrir blóð þjóna minna, spámannanna, og allra þjóna Jehóva sem hafa fallið fyrir hendi Jesebelar.+ 8 Öll ætt Akabs verður þurrkuð út. Ég ætla að tortíma öllum karlmönnum* af ætt Akabs, jafnvel hinum vesælu og veikburða í Ísrael.+ 9 Ég fer með ætt Akabs eins og ætt Jeróbóams+ Nebatssonar og ætt Basa+ Ahíasonar. 10 Hundar munu éta Jesebel á landareign Jesreel+ og enginn mun jarða hana.‘“ Síðan opnaði hann dyrnar og forðaði sér burt.+

11 Þegar Jehú kom aftur út til hinna hershöfðingja konungs spurðu þeir hann: „Er allt í lagi? Hvað vildi þessi vitfirringur þér?“ Hann svaraði: „Þið vitið hvernig svona menn eru og hvernig þeir tala.“ 12 En þeir sögðu: „Þú ert ekki að segja sannleikann. Segðu okkur hvað hann sagði.“ Jehú sagði þeim þá hvað maðurinn hafði sagt og að hann hefði lýst yfir: „Jehóva segir: ‚Ég smyr þig til konungs yfir Ísrael.‘“+ 13 Þá flýttu þeir sér að taka yfirhafnir sínar og leggja þær á berar tröppurnar frammi fyrir honum.+ Síðan blésu þeir í horn og sögðu: „Jehú er orðinn konungur!“+ 14 Í kjölfarið gerði Jehú,+ sonur Jósafats Nimsísonar, samsæri gegn Jóram.

Jóram hafði verið við Ramót í Gíleað+ ásamt öllum Ísrael að verjast árásum Hasaels+ Sýrlandskonungs. 15 Jóram konungur sneri síðar aftur til Jesreel+ til að láta sárin gróa sem Sýrlendingar höfðu veitt honum þegar hann barðist við Hasael Sýrlandskonung.+

Jehú sagði: „Ef þið standið með mér látið þá engan sleppa úr borginni svo að hann geti ekki farið og sagt frá þessu í Jesreel.“ 16 Síðan steig Jehú upp í vagn sinn og hélt til Jesreel þar sem Jóram lá særður. Ahasía Júdakonungur hafði líka farið niður eftir til að heimsækja Jóram. 17 Þegar varðmaðurinn sem stóð uppi í turninum í Jesreel sá Jehú nálgast ásamt fjölmennu liði sagði hann: „Ég sé hóp manna.“ Jóram sagði: „Sendu riddara á móti honum til að spyrja hvort þeir komi með friði.“ 18 Þá fór riddari á móti honum og sagði: „Konungurinn spyr: ‚Komið þið með friði?‘“ Jehú svaraði: „Hvað veist þú um frið? Fylgdu mér.“

Nú tilkynnti varðmaðurinn: „Sendiboðinn er kominn til þeirra en snýr ekki aftur.“ 19 Þá sendi hann annan riddara sem kom til þeirra og sagði: „Konungurinn spyr: ‚Komið þið með friði?‘“ Jehú svaraði: „Hvað veist þú um frið? Fylgdu mér.“

20 Varðmaðurinn tilkynnti: „Hann er kominn til þeirra en snýr ekki aftur. Leiðtogi þeirra ekur eins og Jehú sonarsonur* Nimsí. Hann ekur eins og brjálæðingur.“ 21 „Spennið hesta fyrir vagninn,“ sagði Jóram. Þá var spennt fyrir vagn hans. Jóram Ísraelskonungur og Ahasía+ Júdakonungur óku nú hvor í sínum vagni á móti Jehú og mættu honum á landareign Nabóts+ frá Jesreel.

22 Þegar Jóram kom auga á Jehú spurði hann: „Kemurðu með friði, Jehú?“ En hann svaraði: „Hvernig getur verið friður á meðan Jesebel+ móðir þín stundar vændi* og alls konar galdra?“+ 23 Þá sneri Jóram vagninum við, lagði á flótta og sagði við Ahasía: „Þetta er gildra, Ahasía!“ 24 Jehú greip þá boga sinn og skaut Jóram milli herðanna. Örin gekk í gegnum hjartað og hann hneig niður í vagninum. 25 Jehú sagði við Bídkar liðsforingja sinn: „Taktu hann og fleygðu honum á akur Nabóts frá Jesreel.+ Manstu þegar þú og ég ókum saman* á eftir Akab föður hans og Jehóva kvað upp þennan dóm yfir honum:+ 26 ‚„Ég sá blóð Nabóts+ og blóð sona hans í gær,“ segir Jehóva, „og þú mátt vera viss um að ég læt þig gjalda þess+ á þessum akri,“ segir Jehóva.‘ Taktu hann því og fleygðu honum á akurinn eins og Jehóva hefur sagt.“+

27 Þegar Ahasía+ Júdakonungur sá þetta flúði hann í átt að garðhúsinu. (Seinna elti Jehú hann og sagði: „Drepið hann líka!“ Þeir særðu hann þegar hann var í vagni sínum á leið upp til Gúr sem er við Jibleam.+ En hann náði að flýja til Megiddó og dó þar. 28 Þjónar hans fluttu hann síðan í vagni til Jerúsalem og jörðuðu hann í gröf hans hjá forfeðrum hans í Davíðsborg.+ 29 Ahasía+ hafði orðið konungur yfir Júda á 11. stjórnarári Jórams Akabssonar.)

30 Þegar Jesebel+ frétti að Jehú væri kominn til Jesreel+ málaði hún sig um augun með svörtum farða,* skreytti höfuð sitt og leit niður út um gluggann. 31 Þegar Jehú kom í gegnum borgarhliðið sagði hún: „Fór vel fyrir Simrí sem drap herra sinn?“+ 32 Hann leit upp í gluggann og spurði: „Hver er með mér? Hver?“+ Tveir eða þrír hirðmenn litu þá út til hans. 33 „Kastið henni niður!“ hrópaði hann. Þeir köstuðu henni niður og blóð hennar slettist á vegginn og hestana og hann lét hestana traðka á henni. 34 Hann gekk inn, át og drakk og sagði síðan: „Sjáið til þess að þessi bölvaða kona verði jörðuð. Hún er nú konungsdóttir þrátt fyrir allt.“+ 35 En þegar þeir fóru til að jarða hana fundu þeir ekkert af henni nema hauskúpuna, fæturna og hendurnar.+ 36 Þeir sneru aftur og sögðu Jehú frá þessu. Þá sagði hann: „Nú hefur það ræst sem Jehóva sagði+ fyrir milligöngu þjóns síns, Elía frá Tisbe: ‚Á landareign Jesreel munu hundar éta hold Jesebelar.+ 37 Lík Jesebelar mun liggja eins og tað á túni á landareign Jesreel svo að enginn geti sagt: „Þetta er Jesebel.“‘“