Jóel
2 „Blásið í horn í Síon!+
Hrópið heróp á mínu heilaga fjalli.
2 Þetta er dagur myrkurs og sorta,+
dagur skýja og niðdimmu,+
eins og þegar morgunbjarminn breiðist yfir fjöllin.
Þar fer fjölmenn og öflug þjóð.+
Aldrei áður hefur verið nokkur eins og hún
og aldrei framar verður nokkur henni lík,
kynslóð eftir kynslóð.
3 Á undan þeim fer eyðandi eldur
og á eftir þeim logi sem gleypir allt.+
4 Þeir líta út eins og hestar
og geysast fram eins og stríðsfákar.+
5 Hávaðinn er eins og gnýr í stríðsvögnum þegar þeir stökkva yfir fjallstindana,+
eins og snarkið í eldi sem logar í hálmi.
Þeir eru eins og voldug þjóð sem heldur fylktu liði til bardaga.+
6 Þjóðir verða skelfingu lostnar þeirra vegna.
Hvert andlit náfölnar.
7 Þeir þjóta fram eins og stríðskappar,
klífa múra eins og hermenn.
Hver og einn heldur sinni stefnu
og enginn sveigir af braut sinni.
8 Þeir stjaka ekki hver við öðrum,
hver og einn gengur sína braut.
Þótt sumir falli fyrir kastvopnum
halda hinir ótrauðir áfram.
9 Þeir ryðjast inn í borgina, hlaupa á múrnum,
klifra upp húsin og fara inn um gluggana eins og þjófar.
10 Fyrir þeim skelfur landið og himinninn nötrar.
Sólin og tunglið myrkvast+
og stjörnurnar missa birtu sína.
11 Jehóva brýnir raustina frammi fyrir her sínum+ því að herlið hans er geysifjölmennt.+
Sá er voldugur sem framkvæmir það sem hann hefur sagt
því að dagur Jehóva er mikill og magnþrunginn.+
Hver getur staðist hann?“+
12 „En jafnvel nú,“ segir Jehóva, „skuluð þið snúa aftur til mín af öllu hjarta,+
með föstu,+ gráti og kveinstöfum.
13 Rífið hjörtu ykkar+ en ekki föt+
og snúið aftur til Jehóva Guðs ykkar
því að hann er samúðarfullur og miskunnsamur, seinn til reiði+ og sýnir tryggan kærleika í ríkum mæli+
og hann mun hætta við hörmungarnar.*
14 Hver veit nema honum snúist hugur og hann hætti við*+
og láti eftir sig blessun,
kornfórn og drykkjarfórn handa Jehóva Guði ykkar.
15 Blásið í horn í Síon!
Lýsið yfir* föstu, boðið til hátíðarsamkomu.+
16 Safnið fólkinu saman, helgið söfnuðinn.+
Kallið gömlu mennina saman, safnið saman börnum og brjóstabörnum.+
Brúðguminn komi út úr herbergi sínu og brúðurin út úr brúðarherbergi sínu.
17 Milli forsalarins og altarisins+
skulu prestarnir, þjónar Jehóva, gráta og segja:
‚Finndu til með fólki þínu, Jehóva.
Láttu ekki arfleifð þína verða að athlægi,
og láttu ekki aðrar þjóðir ríkja yfir henni.
Hvers vegna ættu þjóðirnar að segja: „Hvar er Guð þeirra?“‘+
19 Jehóva mun svara fólki sínu:
‚Nú sendi ég ykkur korn, nýtt vín og olíu
og þið fáið fylli ykkar.+
Ég læt ykkur ekki lengur verða að athlægi meðal þjóðanna.+
20 Óvininn sem kemur úr norðri rek ég langt burt frá ykkur.
Ég hrek hann út á þurr og óbyggð öræfi,
framvarðasveit hans að hafinu í austri*
og bakvarðasveit hans að hafinu í vestri.*
21 Óttastu ekki, land.
Fagnaðu og gleðstu því að Jehóva vinnur mikil afrek.
22 Óttist ekki, þið dýr merkurinnar,
því að bithagar óbyggðanna grænka+
og trén bera ávöxt,+
fíkjutréð og vínviðurinn gefa ríkulega af sér.+
23 Synir Síonar, fagnið og gleðjist yfir Jehóva Guði ykkar+
því að hann mun gefa ykkur haustregn í réttum mæli.
Hann lætur hellidembu koma yfir ykkur,
haustregn og vorregn eins og áður.+
25 Ég bæti ykkur upp árin
sem fullvaxta engisprettan, vænglausa engisprettan, gráðuga engisprettan og óseðjandi engisprettan átu upp,
minn mikli her sem ég sendi gegn ykkur.+
26 Þið munuð borða ykkur södd+
og lofa nafn Jehóva Guðs ykkar+
sem hefur gert dásamlega hluti fyrir ykkur.
Fólk mitt mun aldrei aftur þurfa að skammast sín.+
Fólk mitt mun aldrei aftur þurfa að skammast sín.
28 Eftir það úthelli ég anda mínum+ yfir alls konar fólk.
29 Jafnvel yfir þræla mína og ambáttir
úthelli ég anda mínum á þeim dögum.
31 Sólin breytist í myrkur og tunglið verður sem blóð+
áður en hinn mikli og magnþrungni dagur Jehóva kemur.+
32 Og allir sem ákalla nafn Jehóva bjargast.+
Á Síonarfjalli og í Jerúsalem verða þeir sem komast lífs af,+ rétt eins og Jehóva hefur sagt,
eftirlifendurnir sem Jehóva kallar.“