Hvernig mun þér reiða af frammi fyrir dómstólnum?

„Þegar Mannssonurinn kemur í dýrð sinni og allir englar með honum, þá mun hann sitja í dýrðarhásæti sínu.“ — MATTEUS 25:31.

1-3. Hvaða ástæðu höfum við til að vera bjartsýn í sambandi við réttlæti?

‚SÝKN EÐA SEKUR?‘ Margir velta þeirri spurningu fyrir sér þegar fréttist af einhverju dómsmáli. Dómarar og kviðdómendur reyna að komast að réttri niðurstöðu, en er réttlætinu alltaf fullnægt? Hefurðu ekki heyrt um ranglæti og óréttlæti í dómi? Slíkt óréttlæti er engin nýlunda eins og sjá má af dæmisögu Jesú í Lúkasi 18:1-8.

² En hver sem reynsla þín er af réttvísi manna skaltu taka eftir niðurlagsorðum Jesú: „Mun Guð þá ekki rétta hlut sinna útvöldu, sem hrópa til hans dag og nótt? . . . Ég segi yður: Hann mun skjótt rétta hlut þeirra. En mun Mannssonurinn finna trúna á jörðu, þegar hann kemur?“

³ Já, Jehóva mun sjá til þess að þjónar hans njóti réttlætis að lokum. Jesús á líka hlut að máli, einkum núna vegna þess að við lifum á „síðustu dögum“ þessa illa heimskerfis. Jehóva mun bráðlega láta hinn volduga son sinn afmá illskuna af jörðinni. (2. Tímóteusarbréf 3:1; 2. Þessaloníkubréf 1:7, 8; Opinberunarbókin 19: 11-16) Ein af síðustu dæmisögum Jesú, oft kölluð dæmisagan um sauðina og hafrana, varpar ljósi á hlutverk Jesú í því sambandi.

4. Hvenær höfum við skilið að dæmisagan um sauðina og hafrana eigi að rætast, en hvers vegna beinum við athygli okkar að henni núna? (Orðskviðirnir 4:18)

⁴ Við höfum lengi álitið að dæmisagan lýsi Jesú setjast í hásæti sem konungur árið 1914 til að dæma menn — þá sem líkjast sauðum til eilífs lífs en þá sem líkjast höfrum til eilífs dauða. En endurskoðun dæmisögunnar gefur okkur tilefni til að leiðrétta skilning okkar á því hvenær hún uppfyllist og hverju hún lýsir. Þessi gleggri skilningur undirstrikar mikilvægi prédikunarstarfsins og þýðingu þeirra viðbragða sem fólk sýnir. Til að glöggva okkur á forsendum þessa dýpri skilnings á dæmisögunni skulum við íhuga það sem Biblían segir um Jehóva og Jesú, bæði sem konunga og dómara.

Jehóva sem æðsti dómari

5, 6. Af hverju er við hæfi að líta á Jehóva bæði sem konung og dómara?

⁵ Jehóva stjórnar öllum alheiminum. Hann á sér ekkert upphaf og engan endi og er ‚konungur eilífðarinnar.‘ (1. Tímóteusarbréf 1:17; Sálmur 90:2, 4; Opinberunarbókin 15:3) Hann hefur vald til að setja lög og lagaboð og framfylgja þeim. En hann er líka dómari. Jesaja 33:22 segir: „[Jehóva] er vor dómari, [Jehóva] er vor löggjafi, [Jehóva] er vor konungur, hann mun frelsa oss.“

⁶ Þjónar Jehóva hafa lengi viðurkennt hann sem dómara. Til dæmis, eftir að „dómari alls jarðríkis“ hafði vegið og metið sönnunargögnin fyrir illsku Sódómu og Gómorru, bæði felldi hann þann réttláta dóm að borgarbúar verðskulduðu tortímingu og framfylgdi honum. (1. Mósebók 18:20-33; Jobsbók 34:10-12) Það er traustvekjandi að vita að Jehóva er réttlátur dómari sem getur alltaf framfylgt dómum sínum!

7. Hvernig kom Jehóva fram sem dómari í samskiptum við Ísrael?

⁷ Jehóva dæmdi stundum milliliðalaust í Forn-Ísrael. Hefði þér ekki þótt það hughreystandi á þeim tíma að vita að fullkominn dómari skar úr málum? (3. Mósebók 24:10-16; 4. Mósebók 15:32-36; 27:1-11) Guð setti líka „lög“ og „ákvæði“ sem voru öll góður mælikvarði til að dæma eftir. (3. Mósebók 25:18, 19; Nehemíabók 9:13; Sálmur 19:10, 11; 119:7, 75, 164; 147:19, 20) Hann er „dómari alls jarðríkis“ þannig að þetta snertir okkur öll. — Hebreabréfið 12:23.

8. Hvaða sýn sá Daníel sem kemur þessu máli við?

⁸ Við höfum vitnisburð „sjónarvotts“ í þessu máli. Spámaðurinn Daníel sá í sýn grimmdarleg villidýr sem táknuðu stjórnir eða heimsveldi. (Daníel 7:1-8, 17) Svo sagði hann: „Stólar voru settir fram og hinn aldraði settist niður. Klæði hans voru hvít sem snjór.“ (Daníel 7:9) Tökum eftir að Daníel sá stóla eða hásæti „og hinn aldraði [Jehóva] settist niður.“ Spyrðu þig: Varð Daníel vitni að því hér að Guð tæki við konungdómi?

9. Hver er ein merking þess að ‚setjast‘ í hásæti. Nefndu dæmi.

⁹ Þegar við lesum að einhver hafi ‚sest‘ í hásæti væri eðlilegt að halda að hann hafi verið að taka við konungdómi því að Biblían tekur stundum þannig til orða. Til dæmis: „En er [Simrí] var konungur orðinn og sestur í hásæti . . . “ (1. Konungabók 16:11; 2. Konungabók 10:30; 15:12; Jeremía 33:17) Messíasarspádómur sagði: „Hann mun sitja og drottna í hásæti sínu.“ Að ‚setjast í hásæti‘ getur því merkt að taka við konungdómi. (Sakaría 6:12, 13) Jehóva er lýst sem konungi er situr í hásæti. (1. Konungabók 22:19; Jesaja 6:1; Opinberunarbókin 4:1-3) Hann er „konungur aldanna.“ En er drottinvald hans tók á sig nýja mynd var hægt að segja að hann hafi orðið konungur, eins og væri hann að setjast í hásæti að nýju. — 1. Kroníkubók 16:1, 31; Jesaja 52:7; Opinberunarbókin 11:15-17; 15:3; 19:1, 2, 6.

10. Hvert var eitt af aðalstörfum ísraelskra konunga? Lýstu með dæmi.

¹⁰ En hér þarf að hafa í huga ákveðið grundvallaratriði: Eitt aðalstarf konunga til forna var að hlýða á mál manna og fella dóma. (Orðskviðirnir 29:14) Mundu eftir viturlegum dómi Salómons þegar tvær konur gerðu tilkall til sama barns. (1. Konungabók 3:16-28; 2. Kroníkubók 9:8) Ein stjórnarbygginga hans var ‚hásætissalur, þar sem hann kvað upp dóma,‘ einnig kallaður ‚dómhöllin.‘ (1. Konungabók 7:7) Jerúsalem var kölluð staðurinn þar sem „standa dómarastólar.“ (Sálmarnir 122:5) Ljóst er að það getur einnig merkt að fara með dómsvald þegar talað er um að ‚setjast í hásæti.‘ — 2. Mósebók 18:13; Orðskviðirnir 20:8.

11, 12. (a) Hvaða þýðingu hafði það að Jehóva settist niður eins og nefnt er í 7. kafla hjá Daníel? (b) Hvernig staðfesta aðrar ritningargreinar að Jehóva sest niður til að dæma?

¹¹ Snúum okkur aftur að sýninni þar sem Daníel sá ‚hinn aldraða setjast niður.‘ Daníel 7:10 bætir við: „Dómendurnir settust niður og bókunum var flett upp.“ Já, hinn aldraði sat til að fella dóm um heimsyfirráðin og dæma Mannssoninn verðugan til að stjórna. (Daníel 7:13, 14) Síðan lesum við að ‚hinn aldraði hafi komið og hinir heilögu Hins hæsta hafi náð rétti sínum,‘ það er að segja þeir sem dæmdir eru hæfir til að stjórna með Mannssyninum. (Daníel 7:22) Að síðustu var ‚dómurinn settur‘ og dæmdi síðasta heimsveldinu í óhag. — Daníel 7:26.a

¹² Þegar Daníel sá Guð ‚setjast í hásæti‘ merkti það þar af leiðandi að hann hafi komið til að fella dóm. Áður hafði Davíð sungið: „Þú [Jehóva] hefir látið mig ná rétti mínum og flutt mál mitt, setst í hásætið sem réttlátur dómari.“ (Sálmur 9:5, 8) Og Jóel skrifaði: „Hreyfing skal koma á þjóðirnar og þær skulu halda upp í Jósafatsdal, því að þar mun ég [Jehóva] sitja til þess að dæma allar þjóðirnar.“ (Jóel 3:17; samanber Jesaja 16:5.) Bæði Jesús og Páll komu fyrir rétt þar sem maður sat til að hlýða á mál og fella dóm.b — Jóhannes 19:12-16; Postulasagan 23:3; 25:6.

Staða Jesú

13, 14. (a) Hvaða fullvissu hafði fólk Guðs fyrir því að Jesús yrði konungur? (b) Hvenær settist Jesús í hásæti og í hvaða skilningi ríkti hann frá árinu 33?

¹³ Jehóva er bæði konungur og dómari. Hvað um Jesú? Engillinn, sem tilkynnti fæðingu hans, sagði: „[Jehóva] Guð mun gefa honum hásæti Davíðs föður hans, . . . og á ríki hans mun enginn endir verða.“ (Lúkas 1:32, 33) Jesús yrði varanlegur erfingi konungdóms Davíðs. (2. Samúelsbók 7:12-16) Hann myndi ríkja af himnum því að Davíð sagði: „Svo segir [Jehóva] við herra minn [Jesú]: ‚Sest þú mér til hægri handar, þá mun ég leggja óvini þína sem fótskör að fótum þér.‘ [Jehóva] réttir út þinn volduga sprota frá Síon, drottna þú mitt á meðal óvina þinna!‘“ — Sálmur 110:1-4.

¹⁴ Hvenær myndi það verða? Jesús ríkti ekki sem konungur meðan hann var maður. (Jóhannes 18:33-37) Hann dó árið 33, var reistur upp og steig upp til himna. Hebreabréfið 10:12 segir: „Jesús bar fram eina fórn fyrir syndirnar og settist um aldur við hægri hönd Guðs.“ Hvaða vald hafði Jesús? „[Guð] lét hann setjast sér til hægri handar í himinhæðum, ofar hverri tign og valdi og mætti, ofar öllum herradómi . . . og [gaf] hann kirkjunni sem höfuðið yfir öllu.“ (Efesusbréfið 1:20-22) Þar eð Jesús fór þá með konungsvald yfir kristnum mönnum gat Páll skrifað að Jehóva hefði ‚frelsað þá frá valdi myrkursins og flutt þá inn í ríki síns elskaða sonar.‘ — Kólossubréfið 1:13; 3:1.

15, 16. (a) Af hverju segjum við að Jesús hafi ekki orðið konungur Guðsríkis árið 33? (b) Hvenær tók Jesús að ríkja sem konungur Guðsríkis?

¹⁵ En Jesús ríkti ekki sem konungur og dómari yfir þjóðunum á þeim tíma. Hann sat næstur Guði og beið þess er hann skyldi ganga fram sem konungur Guðsríkis. Páll skrifaði um hann: „Við hvern af englunum hefur hann [Guð] nokkru sinni sagt: Set þig mér til hægri handar, uns ég gjöri óvini þína að fótskör þinni?“ — Hebreabréfið 1:13.

¹⁶ Vottar Jehóva hafa birt á prenti ríkuleg sönnunargögn fyrir því að biðtími Jesú hafi runnið út árið 1914 þegar hann varð ósýnilegur stjórnandi Guðsríkis á himnum. Opinberunarbókin 11:15, 18 segir: „Heimsríkið er orðið ríki Drottins vors og hans Smurða, og hann mun ríkja um aldir alda.“ (Biblían 1912) En „þjóðirnar reiddust og reiði þín kom.“ Já, reiði þjóðanna hver gegn annarri braust út í fyrri heimsstyrjöldinni. (Lúkas 21:24) Stríðin, jarðskjálftarnir, drepsóttirnar, hallærin og þvíumlíkt, sem við höfum orðið vitni að frá 1914, staðfestir að Jesús er nú við völd í Guðsríki og að endalok heimsins eru nálæg. — Matteus 24:3-14.

17. Hvaða grundvallaratriði höfum við gengið úr skugga um núna?

¹⁷ Rifjum stuttlega upp það sem á undan er komið: Segja má að Guð sitji í hásæti sem konungur en í öðrum skilningi getur hann sest í hásæti sitt til að dæma. Árið 33 settist Jesús við hægri hönd Guðs og er nú konungur Guðsríkis. En er Jesús, sem er konungur núna, einnig dómari? Og hvers vegna ætti það að skipta okkur máli, einkum nú á tímum?

18. Hvaða rök eru fyrir því að Jesús ætti líka að vera dómari?

¹⁸ Jehóva, sem hefur rétt til að skipa dómara, kaus Jesú sem dómara er uppfyllti kröfur hans. Jesús benti á það er hann talaði um fólk sem yrði lífgað andlega: „Enda dæmir faðirinn engan, heldur hefur hann falið syninum allan dóm.“ (Jóhannes 5:22) En dómarahlutverk Jesú nær ekki bara til hins andlega því að hann er dómari lifenda og dauðra. (Postulasagan 10:42; 2. Tímóteusarbréf 4:1) Páll sagði einu sinni: „[Guð] hefur sett dag, er hann mun láta mann, sem hann hefur fyrirhugað, dæma heimsbyggðina með réttvísi. Þetta hefur hann sannað öllum mönnum með því að reisa hann frá dauðum.“ — Postulasagan 17:31; Sálmur 72:2-7.

19. Af hverju er rétt að tala um að Jesús setjist í hásæti sem dómari?

¹⁹ Er það þá rétt ályktað að Jesús setjist í dýrðarhásæti sitt í sérstöku dómarahlutverki? Já. Jesús sagði postulunum: „Þegar allt er orðið endurfætt og Mannssonurinn situr í dýrðarhásæti sínu, munuð þér, sem fylgið mér, einnig sitja í tólf hásætum og dæma tólf ættkvíslir Ísraels.“ (Matteus 19:28) Þótt Jesús sé núna konungur Guðsríkis á hann einnig að setjast sem dómari í hásæti til að dæma í þúsundáraríkinu, eins og nefnt er í Matteusi 19:28. Þá mun hann dæma allt mannkynið, bæði réttláta og rangláta. (Postulasagan 24:15) Það er gott að hafa þetta í huga þegar við beinum athyglinni að einni af dæmisögum Jesú sem tengist sjálfum okkur og þeim tímum sem við lifum.

Hvað segir dæmisagan?

20, 21. Hvað spurðu postular Jesú um sem tengist okkar tímum og hvaða spurningu vekur það?

²⁰ Postularnir spurðu Jesú skömmu fyrir dauða hans: „Hvenær verður þetta? Og hvert mun tákn komu þinnar og endaloka veraldar?“ (Matteus 24:3) Jesús sagði fyrir þýðingarmikla þróun mála á jörðinni áður en ‚endirinn kæmi.‘ Skömmu fyrir þennan endi myndu þjóðirnar „sjá Mannssoninn koma á skýjum himins með mætti og mikilli dýrð.“ — Matteus 24:14, 29, 30.

²¹ En hvernig mun mönnum af þessum þjóðum farnast þegar Mannssonurinn kemur í dýrð sinni? Við skulum kanna það út frá dæmisögunni um sauðina og hafrana sem hefst með orðunum: „Þegar Mannssonurinn kemur í dýrð sinni og allir englar með honum, þá mun hann sitja í dýrðarhásæti sínu. Allar þjóðir munu safnast frammi fyrir honum.“ — Matteus 25:31, 32.

22, 23. Hvað bendir til að dæmisagan um sauðina og hafrana hafi ekki byrjað að uppfyllast árið 1914?

²² Tók þessi dæmisaga að rætast þegar Jesús settist í hásæti sem konungur árið 1914, eins og við höfum lengi álitið? Nú, Matteus 25:34 talar um hann sem konung, þannig að rökrétt er að dæmisagan eigi við frá því að Jesús varð konungur árið 1914. En hvað dæmdi hann eftir það? Ekki „allar þjóðir“ heldur beindi hann athyglinni að þeim sem sögðust mynda ‚hús Guðs.‘ (1. Pétursbréf 4:17) Í samræmi við Malakí 3:1-3 kom Jesús sem sendiboði Jehóva til að rannsaka og dæma smurða kristna menn sem eftir voru á jörðinni. Hann felldi þá líka dóm yfir kristna heiminum sem sagðist ranglega vera ‚hús Guðs.‘c (Opinberunarbókin 17:1, 2; 18:4-8) En ekkert bendir til að Jesús hafi á þeim tíma, og reyndar ekki heldur síðar, sest niður til að dæma allar þjóðir annaðhvort sauði eða hafra.

²³ Ef við brjótum til mergjar störf Jesú í dæmisögunni sjáum við hann að lokum fella dóm yfir öllum þjóðum. Ekki verður ráðið af dæmisögunni að slíkur dómur standi yfir um margra ára skeið, rétt eins og hver einasti maður, sem hefur dáið á undanförnum áratugum, hafi verið dæmdur verðugur eilífs dauða eða eilífs lífs. Svo er að sjá sem flestir, er dóu á síðustu áratugum, hafi farið í sameiginlega gröf mannkynsins. (Opinberunarbókin 6:8; 20:13) En dæmisagan dregur upp mynd af þeim tíma er Jesús dæmir menn af ‚öllum þjóðum,‘ sem eru á lífi þá og eiga yfir höfði sér að dómi hans verði fullnægt.

24. Hvenær uppfyllist dæmisagan um sauðina og hafrana?

²⁴ Með öðrum orðum vísar dæmisagan til framtíðarinnar er Mannssonurinn kemur í dýrð sinni. Hann sest niður til að dæma þálifandi menn. Dómur hans byggist á því hvers konar menn þeir hafa sýnt sig vera. Þá verður ‚mismunurinn, sem er á milli réttláts manns og óguðlegs,‘ orðinn auðsær. (Malakí 3:18) Dómurinn sjálfur verður kveðinn upp og honum fullnægt á tiltölulega skömmum tíma. Jesús fellir réttlátan dóm byggðan á því sem liggur fyrir um hvern mann. — Sjá einnig 2. Korintubréf 5:10.

25. Hverju er Matteus 25:31 að lýsa þegar sagt er að Mannssonurinn setjist í dýrðarhásæti sitt?

²⁵ Þegar Matteus 25:31 segir að Jesús hafi ‚sest í dýrðarhásæti sitt‘ til að dæma, er þá átt við einhvern ákveðinn, ókominn tíma er þessi voldugi konungur sest niður til að fella dóm yfir þjóðunum og fullnægja honum? Já, dómsvettvangurinn, sem lýst er í Matteusi 25:31-33, 46, er sambærilegur við lýsinguna í Daníel 7. kafla þar sem konungurinn, hinn aldraði, settist niður til að gegna hlutverki sínu sem dómari.

26. Hvaða nýja skýringu sjáum við á dæmisögunni?

²⁶ Þessi skilningur á dæmisögunni um sauðina og hafrana er þá sá að dómurinn yfir þeim verði felldur síðar. Það á sér stað eftir að ‚þrengingin,‘ sem nefnd er í Matteusi 24:29, 30, skellur á og Mannssonurinn ‚kemur í dýrð sinni.‘ (Samanber Markús 13:24-26.) Þegar endalokin blasa við hinu illa heimskerfi í heild, þá réttar Jesús, fellir dóm og fullnægir honum. — Jóhannes 5:30; 2. Þessaloníkubréf 1:7-10.

27. Hvað ættum við að hafa áhuga á að vita um síðustu dæmisögu Jesú?

²⁷ Þetta skýrir skilning okkar á því hvenær dæmisaga Jesú rætist og hvenær sauðirnir og hafrarnir verða dæmdir. En hvaða áhrif hefur það á okkur sem prédikum fagnaðarerindið um Guðsríki kostgæfilega? (Matteus 24:14) Dregur það úr gildi starfs okkar eða leggur það á okkur aukna ábyrgð? Við skulum sjá í næstu grein hvaða áhrif það hefur á okkur.

Hvaða framtíð bíður sauðanna og hafranna?

„Hann mun skilja hvern frá öðrum, eins og hirðir skilur sauði frá höfrum.“ — MATTEUS 25:32.

1, 2. Af hverju ætti dæmisagan um sauðina og hafrana að vekja áhuga okkar?

JESÚS KRISTUR var vissulega mesti kennari sem verið hefur á jörðinni. (Jóhannes 7:46) Ein kennsluaðferð hans var dæmisögur eða líkingar. (Matteus 13:34, 35) Þær voru einfaldar en komu þó djúpum andlegum og spádómlegum sannindum vel til skila.

² Í dæmisögunni um sauðina og hafrana talaði Jesús um ákveðinn tíma er hann kæmi fram í sérstöku hlutverki: „Þegar Mannssonurinn kemur í dýrð sinni og . . .“ (Matteus 25:31) Þetta ætti að vekja áhuga okkar af því að það var með þessari dæmisögu sem Jesús lauk svari sínu við spurningunni: „Hvert mun tákn komu þinnar og endaloka veraldar?“ (Matteus 24:3) En hvað þýðir þetta fyrir okkur?

3. Hvað sagði Jesús fyrr í ræðu sinni að myndi gerast strax eftir að þrengingin mikla hæfist?

³ Jesús spáði eftirtektarverðri atburðarás „þegar eftir“ að mikil þrenging hæfist, atburðarás sem við bíðum óþreyjufull eftir. Hann sagði að þá myndi „tákn Mannssonarins“ birtast. Það mun hafa veruleg áhrif á „allar kynkvíslir jarðarinnar“ sem „sjá Mannssoninn koma á skýjum himins með mætti og mikilli dýrð.“ Mannssonurinn mun hafa „engla sína“ með í för. (Matteus 24:21, 29-31)a Hvað um dæmisöguna um sauðina og hafrana? Í nútímabiblíum er hún í 25. kafla, en hún er hluti af svari Jesú og gefur nánari upplýsingar um komu hans í dýrð og beinir athyglinni að því er hann dæmir „allar þjóðir.“ — Matteus 25:32.

Persónur dæmisögunnar

4. Hvað er sagt um Jesú í upphafi dæmisögunnar um sauðina og hafrana, og hverjir aðrir koma við sögu?

⁴ Jesús byrjar dæmisöguna með orðunum: „Þegar Mannssonurinn kemur.“ Þú veist trúlega hver „Mannssonurinn“ er. Guðspjallamennirnir kölluðu Jesú oft þessu nafni. Jesús gerði það jafnvel sjálfur og hafði þá eflaust í huga sýn Daníels af ‚einhverjum sem mannssyni líktist‘ er gekk fyrir hinn aldraða til að fá „vald, heiður og ríki.“ (Daníel 7:13, 14; Matteus 26:63, 64; Markús 14:61, 62) Þótt Jesús sé aðalpersóna dæmisögunnar er hann ekki einn. Fyrr í ræðu sinni sagði hann, eins og fram kemur í Matteusi 24:30, 31, að þegar Mannssonurinn ‚kæmi með mætti og mikilli dýrð‘ myndu englar hans gegna mikilvægu hlutverki. Dæmisagan um sauðina og hafrana sýnir englana einnig með Jesú er hann ‚sest í dýrðarhásæti sitt‘ til að dæma. (Samanber Matteus 16:27.) En dómarinn og englar hans eru á himnum. Er þá líka rætt um menn í dæmisögunni?

5. Hvernig getum við borið kennsl á ‚bræður‘ Krists?

⁵ Með því að renna yfir dæmisöguna sjáum við að um er að ræða þrjá hópa sem við þurfum að bera kennsl á.. Auk sauðanna og hafranna nefnir Mannssonurinn þriðja hópinn til sögunnar sem er nauðsynlegt að bera kennsl á til að vita hverjir sauðirnir og hafrarnir eru. Jesús kallar þennan þriðja hóp andlega bræður sína. (Matteus 25:40, 45) Þeir hljóta að vera sannir guðsdýrkendur því að Jesús sagði: „Hver sem gjörir vilja föður míns, . . . sá er bróðir minn, systir og móðir.“ (Matteus 12:50; Jóhannes 20:17) Páll komst beint að orði er hann skrifaði um kristna menn sem eru „niðjar Abrahams“ og synir Guðs. Hann kallaði þá „bræður“ Jesú og ‚hluttaka himneskrar köllunar.‘ — Hebreabréfið 2:9–3:1; Galatabréfið 3:26, 29.

6. Hverjir eru hinir „minnstu“ meðal bræðra Jesú?

⁶ Af hverju nefndi Jesús hina „minnstu“ bræður sína? Þessi orð enduróma það sem postularnir heyrðu hann segja fyrr. Þegar Jesús gerði samanburð á Jóhannesi skírara, sem dó á undan Jesú og hafði því jarðneska von, og þeim sem öðlast líf á himnum sagði hann: „Enginn er sá af konu fæddur, sem meiri sé en Jóhannes skírari. En hinn minnsti í himnaríki er honum meiri.“ (Matteus 11:11) Sumir, sem fara til himna, hafa kannski verið áberandi í söfnuðinum líkt og postularnir en aðrir minna áberandi, en þeir eru allir andlegir bræður Jesú. (Lúkas 16:10; 1. Korintubréf 15:9; Efesusbréfið 3:8; Hebreabréfið 8:11) Jafnvel þótt lítið bæri á sumum þeirra á jörðinni voru þeir bræður hans og það átti að koma fram við þá samkvæmt því.

Hverjir eru sauðirnir og hafrarnir?

7, 8. Hvað sagði Jesús um sauðina og hvað getum við ályktað um þá?

⁷ Við lesum um dóminn yfir sauðunum: „Þá mun [Jesús] segja við þá til hægri: ‚Komið þér, hinir blessuðu föður míns, og takið að erfð ríkið, sem yður var búið frá grundvöllun heims. Því hungraður var ég, og þér gáfuð mér að eta, þyrstur var ég, og þér gáfuð mér að drekka, gestur var ég, og þér hýstuð mig, nakinn og þér klædduð mig, sjúkur og þér vitjuðuð mín, í fangelsi var ég, og þér komuð til mín.‘ Þá munu þeir réttlátu segja: ‚Herra, hvenær sáum vér þig hungraðan og gáfum þér að eta eða þyrstan og gáfum þér að drekka? Hvenær sáum vér þig gestkominn og hýstum þig, nakinn og klæddum þig? Og hvenær sáum vér þig sjúkan eða í fangelsi og komum til þín?‘ Konungurinn mun þá svara þeim: ‚Sannlega segi ég yður, það allt, sem þér gjörðuð einum minna minnstu bræðra, það hafið þér gjört mér.‘“ — Matteus 25:34-40.

⁸ Augljóst er að sauðirnir, sem eru dæmdir verðugir þess að vera á hægri hönd Jesú til tákns um heiður og hylli, tákna hóp manna. (Efesusbréfið 1:20; Hebreabréfið 1:3) Hvað gerðu þeir og hvenær? Jesús segir að þeir hafi sýnt honum vinsemd, virðingu og örlæti með því að gefa honum mat og drykk og klæða hann er hann var sjúkur eða í fangelsi. Þegar sauðirnir segjast ekki hafa gert neitt af þessu fyrir Jesú persónulega bendir hann á að þeir hafi stutt andlega bræður hans, leifar smurðra kristinna manna, þannig að í þeim skilningi hafi þeir gert það fyrir hann.

9. Hvernig sjáum við að dæmisagan á ekki við um þúsundáraríkið?

⁹ Dæmisagan fjallar ekki um þúsundáraríkið því að þá verða hinir smurðu ekki lengur menn sem líða hungur, þorsta, veikindi eða fangavist. En margir þeirra hafa orðið fyrir slíku á endalokatíma þessa heimskerfis. Allt frá því að Satan var varpað niður til jarðar hafa leifarnar verið sérstakur skotspónn reiði hans og mátt þola háð, pyndingar og dauða. — Opinberunarbókin 12:17.

10, 11, (a) Hvers vegna er órökrétt að allir sem sýna bræðrum Jesú góðvildarvott séu sauðir? (b) Hverja tákna sauðirnir?

¹⁰ Er Jesús að segja að allir, sem sýna einum bræðra hans ofurlitla góðvild, svo sem að bjóða honum brauðbita eða vatnsglas, séu í þessum sauðahópi? Vissulega geta slík góðverk endurspeglað mannlega góðvild, en það virðist vera miku meira fólgið í því sem sauðirnir í dæmisögunni gera. Jesús var til dæmis greinilega ekki að tala um guðleysingja eða presta sem af hendingu sýna bræðrum hans góðvild. Þvert á móti kallaði Jesús sauðina tvívegis ‚hina réttlátu.‘ (Matteus 25:37, 46) Sauðirnir hljóta því að vera þeir sem hafa um einhvern tíma komið bræðrum Krists til hjálpar — stutt þá með ráðum og dáð — og hafa sýnt slíka trú að þeir standa réttlátir frammi fyrir Guði.

¹¹ Í aldanna rás hafa margir verið réttlátir í augum Guðs líkt og Abraham. (Jakobsbréfið 2:21-23) Nói, Abraham og aðrir trúfastir menn teljast með hinum ‚öðrum sauðum‘ sem hljóta líf í paradís undir stjórn Guðsríkis. Á síðustu árum hafa milljónir manna í viðbót gerst sannir tilbiðjendur, og eru orðnir aðrir sauðir og „ein hjörð“ með hinum smurðu. (Jóhannes 10:16; Opinberunarbókin 7:9) Þeir hafa jarðneska von og viðurkenna bræður Jesú sem erindreka Guðsríkis og hafa þess vegna aðstoðað þá — bókstaflega og andlega. Jesús lítur svo á að það sem hinir aðrir sauðir gera fyrir bræður hans á jörðinni sé gert fyrir hann. Slíkt fólk, sem er á lífi þegar hann kemur til að dæma þjóðirnar, verður dæmt sauðir.

12. Af hverju kunna sauðirnir að spyrja hvernig þeir hafi gert Jesú gott?

¹² Ef hinir aðrir sauðir eru núna að prédika fagnaðarerindið með hinum smurðu og hjálpa þeim, af hverju ætli þeir spyrji þá: „Herra, hvenær sáum vér þig hungraðan og gáfum þér að eta eða þyrstan og gáfum þér að drekka?“ (Matteus 25:37) Ástæðurnar geta verið margar. Þetta er dæmisaga. Jesús segir hana til að lýsa djúpri umhyggju sinni fyrir andlegum bræðrum sínum; hann finnur til með þeim, þjáist með þeim. Jesús hafði áður sagt: „Sá sem tekur við yður, tekur við mér, og sá sem tekur við mér, tekur við þeim, er sendi mig.“ (Matteus 10:40) Í þessari dæmisögu útvíkkar Jesús meginregluna og sýnir að það sem gert er bræðrum hans (gott eða illt) nær jafnvel til himna; það er eins og það sé gert fyrir hann á himnum. Og Jesús leggur líka áherslu hér á það sem Jehóva dæmir eftir, þannig að ljóst er að dómur Jehóva er lögmætur og réttvís, hvort sem hann er mönnum í hag eða óhag. Hafrarnir geta ekki afsakað sig: ‚Ja, ef við hefðum bara getað séð þig með berum augum.‘

13. Hvers vegna gætu menn, sem líkjast höfrum, átt til að ávarpa Jesú „herra“?

¹³ Þegar við skiljum hvenær dómurinn í þessari dæmisögu er felldur, þá fáum við skýrari mynd af því hverjir hafrarnir eru. Dæmisagan uppfyllist þegar ‚tákn Mannssonarins birtist á himni, og allar kynkvíslir jarðarinnar hefja kveinstafi. Og menn munu sjá Mannssoninn koma með mætti og mikilli dýrð.‘ (Matteus 24:29, 30) Þeir sem lifa af þrenginguna yfir Babýlon hinni miklu og hafa verið illgjarnir í garð bræðra konungsins reyna kannski núna í örvæntingu sinni að ávarpa dómarann „herra“ í von um að bjarga eigin skinni. — Matteus 7:22, 23; samanber Opinberunarbókin 6:15-17.

14. Á hvaða forsendum dæmir Jesús sauðina og hafrana?

¹⁴ En dómur Jesú verður ekki byggður á staðhæfingum og örvæntingarópum fyrrverandi kirkjugesta, guðleysingja eða annarra. (2. Þessaloníkubréf 1:8) Dómarinn lítur á hjartalag fólks og skoðar hvernig það kom fram jafnvel við ‚einn hinna minnstu bræðra hans.‘ Vissulega fer smurðum kristnum mönnum á jörðinni fækkandi. En svo lengi sem hinir smurðu, er mynda ‚hinn trúa og hyggna þjón,‘ halda áfram að láta í té andlega fæðu og leiðsögn hafa væntanlegir sauðir tækifæri til að gera þessum þjónshópi gott, alveg eins og ‚múgurinn mikli af alls kyns fólki og kynkvíslum og lýðum‘ hefur gert. — Opinberunarbókin 7:9, 14.

15. (a) Hvernig hafa margir sýnt sig vera eins og hafra? (b) Af hverju ættum við að forðast að fullyrða að einhver sé sauður eða hafur?

¹⁵ Hvernig hefur verið farið með bræður Krists og þær milljónir annarra sauða sem hafa sameinast þeim í einni hjörð? Margir hafa kannski ekki ráðist persónulega á fulltrúa Krists, en þeir hafa ekki heldur sýnt fólki hans neina vinsemd. Þeir sem líkjast höfrum velja hinn illa heim og hafna boðskapnum um Guðsríki, hvort sem þeir heyra hann beint eða óbeint. (1. Jóhannesarbréf 2:15-17) En þegar öllu er á botninn hvolft er það Jesús sem er skipaður til að fella dóm. Það er ekki okkar að ákveða hverjir eru sauðir og hverjir hafrar. — Markús 2:8; Lúkas 5:22; Jóhannes 2:24, 25; Rómverjabréfið 14:10-12; 1. Korintubréf 4:5.

Hvaða framtíð bíður hópanna beggja?

16, 17. Hvaða framtíð bíður sauðanna?

¹⁶ Jesús felldi dóm sinn yfir sauðunum: „Komið þér, hinir blessuðu föður míns, og takið að erfð ríkið, sem yður var búið frá grundvöllun heims.“ Þetta er hlýlegt boð — „komið“! Hvert? Til eilífs lífs eins og hann sagði í samantekt sinni: „Hinir réttlátu [munu fara] til eilífs lífs.“ — Matteus 25:34, 46.

¹⁷ Í dæmisögunni um talenturnar sýndi Jesús fram á hvers væri krafist af þeim sem stjórna með honum á himnum, en í þessari dæmisögu bendir hann á hvers sé vænst af þegnum Guðsríkis. (Matteus 25:14-23) Í stuttu máli er það hugheill stuðningur sauðanna við bræður Krists sem veldur því að þeir erfa stað á jarðneskum vettvangi ríkis hans. Þeir fá að lifa í paradís á jörð — en það er von sem Guð bjó þeim „frá grundvöllun“ þess mannheims sem hægt var að endurleysa. — Lúkas 11:50, 51.

18, 19. (a) Hvaða dóm fellir Jesús yfir höfrunum? (b) Hvernig getum við verið viss um að hafrarnir eiga ekki eilífar kvalir í vændum?

¹⁸ En það er allt annar dómur sem hafrarnir fá! „Síðan mun hann segja við þá til vinstri handar: ‚Farið frá mér, bölvaðir, í þann eilífa eld, sem búinn er djöflinum og árum hans. Því hungraður var ég, en þér gáfuð mér ekki að eta, þyrstur var ég, en þér gáfuð mér ekki að drekka, gestur var ég, en þér hýstuð mig ekki, nakinn, en þér klædduð mig ekki, ég var sjúkur og í fangelsi, en ekki vitjuðuð þér mín.‘ Þá munu þeir svara: ‚Herra, hvenær sáum vér þig hungraðan eða þyrstan, gestkominn eða nakinn, sjúkan eða í fangelsi, og hjálpuðum þér ekki?‘ Hann mun þá svara þeim: ‚Sannlega segi ég yður: Það allt sem þér gjörðuð ekki einum hinna minnstu bræðra minna, það hafið þér ekki heldur gjört mér.‘“ — Matteus 25:41-45.

¹⁹ Biblíunemendur vita að þetta getur ekki merkt að ódauðlegar sálir manna, sem líkjast höfrum, þjáist í eilífum eldi. Nei, því að menn hafa ekki ódauðlega sál heldur eru sálir. (1. Mósebók 2:7; Prédikarinn 9:5, 10; Esekíel 18:4) Með því að dæma hafrana í ‚eilífan eld‘ á dómarinn við eyðingu þar sem enga framtíðarvon er að finna, sömu endanlegu eyðinguna og djöfullinn og illir andar fá. (Opinberunarbókin 20:10, 14) Dómari Jehóva fellir þannig andstæða dóma. Hann segir sauðunum að ‚koma‘ en höfrunum að ‚fara frá sér.‘ Sauðirnir taka ‚eilíft líf‘ að erfð. Hafrarnir hljóta ‚eilíft afnám.‘ — Matteus 25:46, NW.b

Hvað þýðir það fyrir okkur?

20, 21. (a) Hvaða mikilvægt verk hafa kristnir menn að vinna? (b) Hvaða aðgreining á sér stað núna? (c) Í hvaða aðstöðu verður fólk þegar dæmisagan um sauðina og hafrana tekur að uppfyllast?

²⁰ Postularnir fjórir, sem heyrðu Jesú svara spurningunni um tákn nærveru sinnar og endaloka heimskerfisins, höfðu um margt að hugsa. Þeir þurftu að vaka og vera á varðbergi. (Matteus 24:42) Þeir þurftu líka að bera vitni eins og nefnt er í Markúsi 13:10. Vottar Jehóva vinna kappsamlega að því nú á dögum.

²¹ En hvað þýðir þessi nýi skilningur á dæmisögunni um sauðina og hafrana fyrir okkur? Fólk er nú þegar byrjað að taka afstöðu. Sumir eru á ‚breiða veginum sem liggur til glötunar‘ en aðrir reyna að halda sig á ‚mjóa veginum er liggur til lífsins.‘ (Matteus 7:13, 14) En tíminn, þegar Jesús fellir lokadóm yfir sauðunum og höfrunum í dæmisögunni, er enn framundan. Þegar Mannssonurinn kemur í dómarahlutverki úrskurðar hann að margir sannkristnir menn — raunar „mikill múgur“ vígðra sauða — séu hæfir til að komast gegnum lokakafla ‚þrengingarinnar miklu‘ inn í nýja heiminn. Sá möguleiki ætti að vera mikið gleðiefni núna. (Opinberunarbókin 7:9, 14) Á hinn bóginn verður mikill fjöldi af ‚öllum þjóðum‘ búinn að sýna sig eins og þrjóska hafra. Þeir munu ‚fara til eilífs afnáms.‘ Hvílíkur léttir fyrir jörðina!

22, 23. Af hverju er prédikunarstarf okkar núna mjög mikilvægt þótt uppfylling dæmisögunnar bíði enn síns tíma?

²² Enda þótt dómurinn, sem lýst er í dæmisögunni, sé enn ókominn er mikilvægt starf í gangi núna. Við kristnir menn vinnum björgunarstarf með því að boða boðskap sem skiptir fólki í tvo hópa. (Matteus 10:32-39) Páll skrifaði: „Því að ‚hver sem ákallar nafn [Jehóva] mun hólpinn verða.‘ En hvernig eiga þeir að ákalla þann, sem þeir trúa ekki á? Og hvernig eiga þeir að trúa á þann, sem þeir hafa ekki heyrt um? Og hvernig eiga þeir að heyra, án þess að einhver prédiki?“ (Rómverjabréfið 10:13, 14) Boðunarstarf okkar meðal almennings kemur nafni Guðs og hjálpræðisboðskap til fólks í yfir 230 löndum. Smurðir bræður Krists eru enn í fylkingarbrjósti í þessu starfi. Yfir fimm milljónir annarra sauða hafa nú gengið til liðs við þá. Og fólk um heim allan tekur við boðskapnum sem bræður Jesú flytja.

²³ Margir komast í snertingu við boðskap okkar er við prédikum hús úr húsi eða óformlega. Aðrir kynnast kannski vottum Jehóva og því sem við erum talsmenn fyrir eftir öðrum leiðum sem við vitum ekki af. Að hvaða marki tekur Jesús mið af samfélagsábyrgð og fjölskylduábyrgð þegar dómstíminn rennur upp? Um það getum við ekkert sagt og það er tilgangslaust að velta vöngum yfir því. (Samanber 1. Korintubréf 7:14.) Margir látast ekki heyra, gera gys að eða taka þátt í beinum ofsóknum á hendur fólki Guðs. Þetta eru því örlagatímar og þeir sem hegða sér þannig eru kannski að verða þess konar menn sem Jesús mun dæma hafra. — Matteus 10:22; Jóhannes 15:20; 16:2, 3; Rómverjabréfið 2:5, 6.

24. (a) Hvers vegna er mikilvægt fyrir einstaklinga að bregðast vel við prédikun okkar? (b) Hvaða afstöðu til prédikunarstarfsins hefur þetta námsefni hjálpað þér að hafa?

²⁴ Sem betur fer bregðast margir vel við, nema orð Guðs og verða vottar Jehóva. Sumir, sem virðast nú um stundir líkjast höfrunum, geta breyst og orðið eins og sauðir. Kjarni málsins er sá að þeir sem taka við og styðja leifar bræðra Krists með ráðum og dáð eru með verkum sínum að skapa forsendu fyrir því að þeim verði skipað Jesú á hægri hönd er hann sest í hásæti sitt í náinni framtíð til að fella dóm. Þeir njóta blessunar bæði núna og í framtíðinni. Dæmisagan ætti þannig að hvetja okkur til enn meiri kostgæfni í hinni kristnu þjónustu. Áður en það er um seinan viljum við gera allt sem við getum til að boða fagnaðarerindið um ríkið og gefa öðrum þar með tækifæri til að taka við því. Þá er það undir Jesú komið að fella dóm, hverju og einum í hag eða óhag. — Matteus 25:46, NW.