Mazmur

137 Awaké dhéwé lungguh ing pinggiré kali-kali sing ana ing Babilon.+

Awaké dhéwé nangis pas kèlingan Zion.+

2 Harpané+ awaké dhéwé digantung

Ing wit* sing ana ing negara kuwi.*

3 Ing kana, wong-wong sing nawan awaké dhéwé padha ngécé+

Lan ngongkon awaké dhéwé nyanyi. Wong-wong kuwi kandha,

”Hé kowé, coba kowé nyanyi lagu soal Zion.”

4 Apa ya mungkin aku nyanyi lagu pujian kanggo Yéhuwah

Ing negara liya?

5 Oh Yérusalèm, nèk aku nganti lali karo kowé,

Bèn waé tangan tengenku ora isa ngapa-ngapa.*+

6 Bèn waé aku dadi bisu*

Nèk aku nganti lali karo kowé

Lan ora nganggep nèk Yérusalèm kuwi

Sing paling nggawé aku bahagia.+

7 Oh Yéhuwah, aja lali

Karo omongané wong Édom wektu Yérusalèm dihancurké. Wong-wong kuwi ngomong,

”Ambruka. Ambruka nganti tekan pondhasiné.”+

8 Hé kutha Babilon sing ora suwé manèh dihancurké,+

Wong sing mbales tumindakmu sing jahat marang aku+

Bakal ngrasa seneng banget.

9 Wong sing nangkep lan nggebugi anak-anakmu ing gunung watu+

Bakal ngrasa seneng banget.