დაბადება

32 იაკობი თავის გზას დაადგა. მას ღვთის ანგელოზები შემოხვდნენ. 2 მათ დანახვაზე იაკობმა თქვა: „ეს ღვთის ბანაკია!“ ამიტომ იმ ადგილს მახანაიმი* უწოდა.

3 გაუგზავნა იაკობმა თავის ძმას, ესავს, მაცნეები სეირის+ მიწაზე, ედომის+ ველზე, 4 და უბრძანა მათ: «უთხარით ჩემს ბატონს, ესავს, ასე დაგვაბარა-თქო იაკობმა, შენმა მსახურმა: „ლაბანთან ვიყავი შეხიზნული და დიდხანს ვცხოვრობდი მასთან.+ 5 მყავს ხარები, ვირები, ცხვარი, მსახურები.+ მინდა, მოგახსენო ეს, ჩემო ბატონო, და წყალობა ვპოვო შენს თვალში“».

6 დაბრუნდნენ მაცნეები იაკობთან და უთხრეს: „ვიყავით შენს ძმასთან, ესავთან, და ისიც 400 კაცით მოდის შენთან შესახვედრად“.+ 7 ძალიან შეეშინდა იაკობს, აფორიაქდა.+ ორ ბანაკად გაყო თავისი ხალხი, ცხვარ-ძროხა და აქლემები, 8 ამბობდა, თუ ესავი ერთ ბანაკს დაესხმება თავს, მეორე ბანაკი ხომ მაინც გადარჩებაო.

9 შემდეგ იაკობმა ილოცა: „მამაჩემის, აბრაამის, ღმერთო, და მამაჩემის, ისაკის, ღმერთო, იეჰოვა, კი მეუბნები, დაბრუნდი შენსა და შენი სანათესავოს მიწაზე და სიკეთეს გაგიკეთებო,+ 10 მაგრამ არა ვარ ღირსი იმ სიკეთისა* და ერთგულებისა, რომელიც შენი მსახურისადმი გამოავლინე.+ ჯოხის ამარამ გადავკვეთე იორდანე და ახლა ორ ბანაკად ვბრუნდები.+ 11 გევედრები, მიხსენი+ ჩემი ძმის, ესავის, ხელიდან; მეშინია, არ მოვიდეს და თავს არ დაგვესხას მე,+ ქალებს და ბავშვებს. 12 შენ ხომ მითხარი, სიკეთეს გაგიკეთებ, შენს შთამომავალს ზღვის ქვიშასავით ვაქცევ და სიმრავლის გამო ვერ დაითვლებაო“.+

13 იქ გაათია ღამე იაკობმა. შემდეგ თავისი ძმისთვის, ესავისთვის, ძღვნის მისართმევად თავისი ქონებიდან გამოარჩია:+ 14 200 დედალი თხა, 20 ვაცი, 200 დედალი ცხვარი, 20 ვერძი, 15 30 მაწოვარი აქლემი თავისი ნაშიერებით, 40 ძროხა, 10 ხარი, 20 ჭაკი ვირი და 10 მამალი ვირი.+

16 ჩააბარა თავის მსახურებს ცალ-ცალკე ჯოგებად და უთხრა, ჩემ წინ იარეთ და ჯოგებს შორის მანძილი დატოვეთო. 17 პირველს უბრძანა: «თუ შეგხვდება ჩემი ძმა ესავი და გკითხავს, ვისი მსახური ხარ, სად მიდიხარ და ეს ჯოგი ვიღასიაო, 18 უთხარი: „შენი მსახური იაკობისა. ეს ჩემი ბატონისთვის, ესავისთვის, გამოგზავნილი ძღვენია,+ თვითონ კი უკან მოგვყვება“». 19 უბრძანა მეორესაც, მესამესაც და ყველას, ვინც ჯოგებს მიჰყვებოდა: „აი, ასე უთხარით ესავს, როცა შეგხვდებათ. 20 ისიც უთხარით, შენი მსახური იაკობი ჩვენ მოგვყვება-თქო“. ამბობდა, იქნებ გული მოვულბო გაგზავნილი ძღვნით+ და, როცა შევხვდები, კარგად მიმიღოსო. 21 გაატანა ძღვენი მსახურებს, თვითონ კი იმ ღამით ბანაკში დარჩა.

22 ადგა იაკობი ღამიანად და წაიყვანა თავისი ორი ცოლი,+ ორი მოახლე+ და თერთმეტი ვაჟი; გავიდა მდინარე იაბოკის+ ფონს, 23 გადაიყვანა ისინიც და გადაიტანა ყველაფერი, რაც ჰქონდა.

24 ბოლოს, როცა იაკობი მარტო დარჩა, დაეჭიდა მას ვიღაც კაცი და განთიადამდე ეჭიდავებოდა.+ 25 როცა დაინახა, რომ ვერ ერეოდა იაკობს, თეძოს სახსარზე შეეხო და ამოუგდო.+ 26 მან უთხრა: „გამიშვი, თენდება“. იაკობმა კი მიუგო: „სანამ არ მაკურთხებ, არ გაგიშვებ“.+ 27 მან ჰკითხა: „რა გქვია?“ მან მიუგო: „იაკობი“. 28 მაშინ უთხრა: „ამიერიდან ისრაელი*+ გერქმევა და არა იაკობი, რადგან ღმერთსა და ადამიანებს დაეჭიდე+ და სძლიე“. 29 იაკობმა ჰკითხა: „რა გქვია?“ მან მიუგო: „სახელს რატომ მეკითხები?“,+ და აკურთხა იგი. 30 ამიტომ იმ ადგილს იაკობმა ფენიელი*+ უწოდა; ამბობდა, ღმერთი პირისპირ ვიხილე, მაგრამ გადავრჩიო.+

31 წამოვიდა ფენუელიდან* და მზეც ამოვიდა. იაკობს ბარძაყი სტკიოდა და კოჭლობდა.+ 32 ამიტომ არ ჭამენ დღემდე ისრაელები ბარძაყის ძარღვს, რომელიც თეძოს სახსარზეა, რადგან შეეხო იგი იაკობს თეძოს სახსარზე, სადაც ბარძაყის ძარღვია.