სამუელი — წიგნი პირველი
1 ეფრემის მთიან მხარეში, რამათაიმ-ცოფიმში,+ ცხოვრობდა ერთი ეფრემელი+ კაცი, სახელად ელკანა,+ იეროხამის ვაჟი, ელიჰუს ვაჟი, თოხუს ვაჟი, ცუფის ვაჟი. 2 მას ორი ცოლი ჰყავდა; ერთს ხანა ერქვა, მეორეს კი — ფენინა. ფენინას ჰყავდა შვილები, ხანა კი უშვილო იყო. 3 ყოველწლიურად ადიოდა ის კაცი თავისი ქალაქიდან შილოში,+ რომ თაყვანი ეცა და მსხვერპლი შეეწირა ლაშქართა ღვთისთვის, იეჰოვასთვის. იქ იეჰოვას მღვდლებად ელის ვაჟები, ხოფნი და ფინხასი,+ მსახურობდნენ.+
4 ერთხელ, როცა ელკანამ მსხვერპლი შესწირა, ის თავის ცოლს, ფენინას, თავის ვაჟებსა და ასულებს დაუნაწილა,+ 5 ხოლო ხანას გამორჩეული წილი არგუნა, რადგან იგი განსაკუთრებულად უყვარდა, თუმცა იეჰოვას მისთვის შვილი არ მიუცია. 6 მისი მეტოქე ფენინა მისთვის გულის მოსაკლავად მწარედ დასცინოდა, რადგან შვილი არ მიუცია მისთვის იეჰოვას. 7 ასე იქცეოდა იგი წლიდან წლამდე; როცა ხანა იეჰოვას კარავში ადიოდა,+ მისი მეტოქე ისე დასცინოდა, რომ იგი ტიროდა და აღარაფერს ჭამდა. 8 ელკანამ, თავისმა ქმარმა, ჰკითხა: „ხანა, რატომ ტირი და რატომ არაფერს ჭამ, რატომ ხარ დაღონებული? განა ათ ვაჟს არ გირჩევნივარ?!“
9 მას შემდეგ, რაც დაასრულეს ჭამა-სმა შილოში, ადგა ხანა და წავიდა. იმ დროს იეჰოვას ტაძრის* კართან+ მღვდელი ელი იჯდა. 10 სულგამწარებულმა ხანამ იეჰოვას მიმართა ლოცვით+ და მწარედ ატირდა. 11 მან აღთქმა დაუდო ღმერთს: „ლაშქართა ღმერთო, იეჰოვა, თუ მოხედავ შენი მსახურის ტანჯვას და თუ გამიხსენებ, არ დაივიწყებ შენს მსახურს და მისცემ ვაჟს,+ იეჰოვა, შენ მოგიძღვნი მას, რომ მთელი სიცოცხლე გემსახუროს; სამართებელი არ მიეკარება მის თავს“.+
12 დიდხანს მიმართავდა იგი იეჰოვას ლოცვით, ელი კი აკვირდებოდა მას. 13 ხანა გულში ლაპარაკობდა; მხოლოდ ბაგეები უთრთოდა, მისი ხმა არ ისმოდა, ამიტომ ელის მთვრალი ეგონა. 14 უთხრა მას ელიმ: „როდემდე უნდა იყო მთვრალი?! გამოფხიზლდი!“ 15 ხანამ მიუგო: „არა, ჩემო ბატონო, ერთი სულგამწარებული ქალი ვარ. არც ღვინო დამილევია და არც სხვა მათრობელი სასმელი; იეჰოვას ვუმხელ ჩემს გულისნადებს.+ 16 უღირსი ქალი ნუ გეგონება შენი მსახური! დიდი ტკივილი და მწუხარება მალაპარაკებდა ამდენს“. 17 მაშინ უთხრა ელიმ: „მშვიდობით წადი! ისრაელის ღმერთმა შეგისრულოს სათხოვარი!“+ 18 მან მიუგო: „წყალობა პოვოს შენს თვალში შენმა მსახურმა“. წავიდა ქალი, ჭამა და მეტად აღარ დაღონებულა.
19 ადგნენ დილაადრიან, თაყვანი სცეს იეჰოვას და შინ დაბრუნდნენ რამაში.+ დაწვა ელკანა ხანასთან, თავის ცოლთან, და მოხედა იეჰოვამ ხანას.+ 20 იმავე წელს* დაორსულდა ხანა და ვაჟი გააჩინა, რომელსაც სამუელი* დაარქვა,+ რადგან თქვა, იეჰოვას ვთხოვეო მისი თავი.
21 გამოხდა ხანი და წავიდა ელკანა თავის სახლეულობასთან ერთად იეჰოვასთვის ყოველწლიური მსხვერპლის შესაწირად+ და აღთქმული შესაწირავის წარსადგენად. 22 თუმცა ხანა არ წასულა;+ მან თავის ქმარს უთხრა: „როგორც კი ბავშვს ძუძუს მოვწყვეტ, წავიყვან იეჰოვას კარავში* და იქ დავტოვებ“.+ 23 ელკანამ, მისმა ქმარმა, მიუგო: „როგორც გერჩივნოს, ისე მოიქეცი. დარჩი სახლში, სანამ ბავშვს ძუძუს მოსწყვეტ. იეჰოვამ შეგასრულებინოს აღთქმული“. ქალიც სახლში დარჩა და უვლიდა ბავშვს, სანამ ძუძუს მოსწყვეტდა.
24 როგორც კი ძუძუს მოსწყვიტა, ბავშვთან ერთად წავიდა შილოში, თან წაიყვანა სამი წლის მოზვერი, წაიღო 1 ეფა* ფქვილი და ღვინო დიდი დოქით;+ ბავშვთან ერთად მივიდა შილოში,+ იეჰოვას კარავში. 25 დაკლეს მოზვერი, ბავშვი კი ელის მიუყვანეს. 26 ქალმა უთხრა: „მომიტევე, ჩემო ბატონო. ჩემს ბატონს ვფიცავ, მე ვარ ის ქალი, აქ რომ ვიდექი და იეჰოვას ლოცვით მივმართავდი.+ 27 სწორედ ამ ბავშვს ვთხოვდი იეჰოვას ლოცვაში და მანაც შემისრულა სათხოვარი.+ 28 ამიტომ ახლა იეჰოვას ვაბარებ მას. მთელი სიცოცხლე იეჰოვასთვის იქნება მიძღვნილი“.
თაყვანი სცა მან* იქ იეჰოვას.