როგორ გავუმკლავდეთ გულგატეხილობას?

როგორ შეუძლია პიროვნებას შეებრძოლოს გულგატეხილობას? ეს კითხვა დაუსვეს რამდენიმე მიმომსვლელ ზედამხედველს, რომლებიც რეგულარულად ინახულებენ იეჰოვას მოწმეთა კრებებს. მათი პასუხები დაგვეხმარება გულგატეხილობის მიზეზებისა და მისი დაძლევის საშუალებების გაანალიზებაში; მსგავს მდგომარეობაში ხომ შეიძლება ნებისმიერი ქრისტიანი აღმოჩნდეს.

გულგატეხილობისთვის თავის გასართმევად გაანალიზებაზე მეტია საჭირო. სიმპტომებში შეიძლება შედიოდეს ლოცვისა და პირადი შესწავლისადმი ინტერესის ნაკლებობა, შეხვედრებზე არარეგულარულად დასწრება, ენთუზიაზმის უქონლობა და თანაქრისტიანებისადმი გარკვეული გულგრილობაც კი. მაგრამ ერთ-ერთი ყველაზე შესამჩნევი ნიშანთაგანი არის კეთილი ცნობის ქადაგებაში გულმოდგინების დაკარგვა. განვიხილოთ ეს სიმპტომები და მათი დასაძლევი ზოგი საშუალება.

გულგატეხილობა ჩვენს სამქადაგებლო საქმიანობაში

იესო ქრისტემ იცოდა, რომ მოწაფეების მომზადების დავალება სიძნელეებთან იყო დაკავშირებული (მათე 28:19, 20). როდესაც თავისი მიმდევრები მიავლინა როგორც „ცხვრები მგელთა შორის“, მან იცოდა, რომ სამქადაგებლო საქმიანობას დევნა მოჰყვებოდა (მათე 10:16—23). მაგრამ მათთვის ეს არ უნდა ყოფილიყო გულგატეხილობის მიზეზი. ხშირად ღვთის მსახურებს, რომლებიც ლოცვით იეჰოვაზე არიან მინდობილი, დევნა აძლიერებს (საქმეები 4:29—31; 5:41, 42).

მაშინაც კი, როდესაც ქრისტეს მოწაფეები ძლიერ დევნას არ განიცდიდნენ, მათ ყოველთვის არ იღებდნენ კეთილგანწყობით (მათე 10:11—15). მსგავსად ამისა, იეჰოვას მოწმეების სამქადაგებლო საქმიანობა დღეს ყოველთვის ადვილად არ სრულდებაa. ბევრისთვის ღვთის რწმენა არის პირადი საკითხი, რომლის თაობაზეც მათ არ სურთ საუბარი. სხვებს არ უნდათ, რაიმე საერთო იქონიონ რელიგიურ ორგანიზაციასთან, რომელზეც გარკვეული წინასწარ შექმნილი აზრი აქვთ. უეჭველია, გულგრილობა, უშედეგობა თუ სხვა პრობლემები შეიძლება გულგატეხილობის შემაშფოთებელი მიზეზი გახდეს. როგორ შეიძლება ამ დაბრკოლებების გადალახვა?

უკეთესი შედეგების მიღწევა

სიხარული, რომელსაც მსახურება გვანიჭებს, ნაწილობრივ მიღწეულ შედეგებთან არის დაკავშირებული. მაშ, როგორ შეგვიძლია უფრო ნაყოფიერად ვიმსახუროთ? ჩვენ „ადამიანთა მებადურები“ ვართ (მარკოზი 1:16—18). ძველ ისრაელში მებადურები სათევზაოდ ღამე გადიოდნენ, როდესაც უფრო მეტი თევზის დაჭერა შეეძლოთ. ჩვენც უნდა გავაანალიზოთ ჩვენი ტერიტორიის მდგომარეობა, რომ „სათევზაოდ“ გავიდეთ მაშინ, როდესაც უმრავლესობა სახლშია და უფრო მოისმენდა ჩვენს ცნობას. ეს შეიძლება იყოს საღამოს, შაბათ-კვირას ან რომელიმე სხვა დროს. ერთი მიმომსვლელი ზედამხედველის თქმით, ეს პრაქტიკულია იმ ადგილებში, სადაც ხალხი მთელი დღე მუშაობს. ის აღნიშნავს, რომ საღამოს ქადაგებას ხშირად შესანიშნავი შედეგები მოაქვს. ტელეფონით ან არაფორმალური ქადაგებითაც შესაძლებელი ხდება, რომ უფრო მეტ ადამიანს მივწვდეთ.

მსახურებაში შეუპოვრობას კარგი შედეგები მოაქვს. აღმოსავლეთ ევროპასა და აფრიკის გარკვეულ ქვეყნებში სამეფოს შესახებ ქადაგება წარმატებით სრულდება, რასაც შესანიშნავი ზრდა მოსდევს. მსგავსად ამისა, ბევრი კრება ყალიბდება იმ ადგილებში, რომლებიც დიდხანს უნაყოფო ადგილებად ითვლებოდა, ან იმ ტერიტორიებზეც კი, რომლებიც ძალიან ხშირად მუშავდება. მაგრამ რის გაკეთება შეიძლება, თუ თქვენთან ასეთ შედეგებს ვერ აღწევთ?

შეინარჩუნეთ დადებითი განწყობილება

თუ ის მიზნები, რომლებიც იესომ დაგვისახა, ყოველთვის გვემახსოვრება, ეს დაგვეხმარება, რომ მსახურებაში გულგრილობის შეხვედრისას გული არ გაგვიტყდეს. ქრისტეს სურდა, რომ მის მოწაფეებს ღირსეული ადამიანები მოეძებნათ და არა ის, რომ ხალხი მასობრივად მოექციათ. რამდენიმე შემთხვევაში მან აღნიშნა, რომ უმრავლესობა არ მიიღებდა კეთილ ცნობას, ისევე როგორც ისრაელები არ უსმენდნენ ძველ დროში მცხოვრებ წინასწარმეტყველებს (ეზეკიელი 9:4; მათე 10:11—15; მარკოზი 4:14—20).

„სახარებას სასუფეველზე“ მადლიერებით ეხმაურებიან ისინი, ვისაც „შეგნებული აქვს თავისი სულიერი მოთხოვნილებები“ (მათე 5:3, აქ; 24:14). მათ სურთ, ღმერთს ისე ემსახურონ, როგორც მას სურს. მაშასადამე, ჩვენი საქმიანობის შედეგები უფრო ხალხის გულზეა დამოკიდებული, ვიდრე იმაზე, თუ როგორ წარვადგენთ ამ ცნობას. რასაკვირველია, ჩვენ ყველა ღონე უნდა ვიხმაროთ, რომ კეთილი ცნობა მიმზიდველი გავხადოთ. მაგრამ შედეგები ღმერთზეა დამოკიდებული, რადგან იესომ თქვა: „არავის შეუძლია ჩემთან მოსვლა, თუ იგი მამამ, ჩემმა მომავლინებელმა, არ მოიყვანა“ (იოანე 6:44).

ჩვენი სამქადაგებლო საქმე ცნობილს ხდის იეჰოვას სახელს. გვისმენს ხალხი თუ არა, ჩვენი საქმიანობა ხელს უწყობს იეჰოვას წმინდა სახელის გამართლებას. გარდა ამისა, ასე მოქმედებით ვამტკიცებთ, რომ ქრისტეს მოწაფეები ვართ, და უპირატესობა გვაქვს, მონაწილეობა მივიღოთ ყველაზე მნიშვნელოვან საქმეში, რომელიც ჩვენს დღეებში სრულდება (მათე 6:9; იოანე 15:8).

გულგატეხილობა და ურთიერთობები

ადამიანებს შორის გარკვეულმა ურთიერთობებმა ოჯახში თუ კრებაში შეიძლება გულგატეხილობა გამოიწვიოს. მაგალითად, როდესაც გრძნობენ, რომ მათი არ ესმით. თანამორწმუნეების არასრულყოფილებამაც შეიძლება ხალისი დაგვაკარგვინოს. საღვთო წერილს კვლავაც შეუძლია ჩვენთვის დიდი დახმარების გაწევა.

მსოფლიო „საძმო“ მთელი დედამიწის ზურგზე უდიდეს სულიერ ოჯახს ქმნის (1 პეტრე 2:17). მაგრამ იმის შეგრძნება, რომ გაერთიანებულ ხალხს მიეკუთვნები, შესაძლოა გახუნდეს, როდესაც პიროვნული კონფლიქტების გამო სიძნელეები იჩენს თავს. ნათელია, რომ არც პირველი საუკუნის ქრისტიანები იყვნენ დაცული მსგავსი პრობლემებისგან, რადგან პავლე მოციქულს განუწყვეტლივ უნდა შეეხსენებინა მათთვის, ეცხოვრათ ერთიანობაში. მაგალითად, ის შეაგონებდა ორ ქრისტიან ქალს — ევოდიას და სვინტიქეს — გადაეწყვიტათ თავიანთი უთანხმოებები (1 კორინთელთა 1:10; ეფესელთა 4:1—3; ფილიპელთა 4:2, 3).

თუ ეს პრობლემა არსებობს, როგორ შეგვიძლია ჩვენი ძმებისა და დებისადმი გულითადი სიყვარულის განახლება? უნდა შევახსენოთ საკუთარ თავს, რომ ქრისტე მათთვისაც მოკვდა და ისევე როგორც ჩვენ, ისინიც ამჟღავნებენ რწმენას მისი გამომსყიდველური მსხვერპლისადმი. აგრეთვე, უნდა გვახსოვდეს, რომ მრავალი ძმა ჩვენს გამო საკუთარი სიცოცხლის საფრთხეში ჩაგდებით მზად არის მიბაძოს იესო ქრისტეს.

რამოდენიმე წლის წინათ პარიზში (საფრანგეთი) ახალგაზრდა მოწმემ უყოყმანოდ დასტაცა ხელი სამეფო დარბაზთან დაგდებულ ჩემოდანს, რომელშიც ბომბი იყო ჩადებული. ის სირბილით დაეშვა საფეხურებზე, სანამ ჩემოდანს მოისროდა შადრევანში, სადაც ის აფეთქდა. კითხვაზე, თუ რატომ ჩაიგდო თავი ასეთ საფრთხეში, მან უპასუხა: „მივხვდი, რომ ჩვენს სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრებოდა და ვიფიქრე, რომ უკეთესი იყო მხოლოდ მე დავღუპულიყავი, ვიდრე ყველა მოვმკვდარიყავით“.b რა კურთხევაა გყავდეს ასეთი მეგობრები, რომლებიც მზად არიან ასე ერთგულად მიყვნენ იესოს მაგალითს!

გარდა ამისა, შეგვიძლია ვიფიქროთ თანამშრომლობის სულზე, რომელიც II მსოფლიო ომის დროს საკონცენტრაციო ბანაკებში მყოფ იეჰოვას მოწმეებს შორის არსებობდა.c უფრო მოგვიანებით ჩვენმა და-ძმებმა მალავიში, როგორც ჭეშმარიტმა ქრისტიანებმა, ერთგულება და უმწიკვლობა შეინარჩუნეს. ნუთუ იმ აზრმა, რომ ჩვენი ძმებიც ადგილობრივი კრებიდან ასევე მოიქცეოდნენ ძნელბედობის ჟამს, არ უნდა აღგვძრას იმისკენ, რომ ყოველდღიურ დაძაბულობასა და უთანხმოებაზე თვალი დავხუჭოთ ან სხვა თუ არაფერი, არ მივანიჭოთ მათ მეტისმეტი მნიშვნელობა? თუკი ქრისტეს აზრს განვივითარებთ, თანამორწმუნეებთან ჩვენი ყოველდღიური ურთიერთობა იქცევა ხალისის და არა გულგატეხილობის წყაროდ.

გულგატეხილობა პირადი გრძნობების გამო

„ხანგრძლივი მოლოდინი გულს ასნეულებს, სიცოცხლის ხე კი ამხდარი ოცნებაა“ (იგავნი 13:12). იეჰოვას ზოგი მსახური ფიქრობს, რომ ამ წუთისოფლის აღსასრული მოსვლას აყოვნებს. როგორც ქრისტიანებს, ასევე მრავალ ურწმუნოსაც მიაჩნია, რომ პერიოდი, რომელშიც ვცხოვრობთ, „საზარელია“ (2 ტიმოთე 3:1—5).

ურწმუნოებისგან განსხვავებით, ქრისტიანებს უნდა უხაროდეთ იესოს თანდასწრების „ნიშნის“ ამოცნობა ამ კრიტიკულ მდგომარეობაში, რომელიც მიანიშნებს იმაზე, რომ ღვთის სამეფო მალე ბოლოს მოუღებს ამ ბოროტ წუთისოფელს (მათე 24:3—14). და თუ მდგომარეობა უარესდება კიდეც — როგორც ეს აუცილებლად მოხდება „დიდი გასაჭირის“ დროს — ეს მოვლენები ჩვენთვის სიხარულის მიზეზია, რადგან ისინი ღვთის ახალი ქვეყნიერების მოსვლას მოასწავებენ (მათე 24:21; 2 პეტრე 3:13).

თუ ჩვენთვის გონებაში სამეფოს ჩარევას ახლანდელი წუთისოფლის საქმეებში სადღაც შორს გადავდებთ, ქრისტიანისთვის ეს შეიძლება იმის მიზეზი გახდეს, რომ უფრო მეტი დრო მატერიალურ მისწრაფებებს დაუთმოს. თუ ის დაუშვებდა, რომ მთელი მისი დრო და ენერგია ქვეყნიურ სამუშაოსა და გართობას წაეღო, მისთვის ბიბლიური პასუხისმგებლობების სათანადოდ შესრულება ძნელი გახდებოდა (მათე 6:24, 33, 34). ასეთი დამოკიდებულება იმედგაცრუებას და, ამგვარად, გულგატეხილობას უწყობს ხელს. ერთი მიმომსვლელი ზედამხედველი აღნიშნავდა: „ამ ძველ სისტემაში არარეალურია ეცადო შენი ცხოვრების მიმსგავსებას ცხოვრებას ახალ ქვეყნიერებაში“.

ორი საუკეთესო სამკურნალო საშუალება

რაკი დიაგნოზი დაისვა, როგორ შეუძლია ადამიანს ეფექტური სამკურნალო საშუალების პოვნა? პირადი შესწავლა არის ერთ-ერთი ხელმისაწვდომი საუკეთესო მეთოდთაგანი. რატომ? „ის შეგვახსენებს, რატომ ვაკეთებთ იმას, რასაც ვაკეთებთ“, — აღნიშნავს მიმომსვლელი ზედამხედველი. სხვა კი განმარტავს: „ქადაგება მხოლოდ მოვალეობის მოხდის მიზნით გარკვეული დროის შემდეგ მხოლოდ ტვირთი ხდება“. მაგრამ, რაც უფრო ვუახლოვდებით აღსასრულს, კარგი პირადი შესწავლა გვეხმარება ჩვენი მოვალეობა ყოველთვის ნათლად გვახსოვდეს. ასევე საღვთო წერილიც განუწყვეტლივ შეგვახსენებს კარგი სულიერი კვების აუცილებლობაზე, რათა ღვთის ნების შესრულებაში ჭეშმარიტი ბედნიერება განვიცადოთ (ფსალმუნი 1:1—3; 18:8—11; 118:1, 2).

უხუცესებს შეუძლიათ დაეხმარონ სხვებს გულგატეხილობის დაძლევაში გამამხნევებელი სამწყემსო მონახულებების გაკეთებით. ამ კერძო მონახულებების დროს უხუცესებს შეუძლიათ დაგვანახონ, რომ ყოველი ჩვენგანი დიდად ფასდება და იეჰოვას ხალხს შორის მნიშვნელოვანი ადგილი გვიკავია (1 კორინთელთა 12:20—26). თანაქრისტიანებზე საუბრისას ერთმა უხუცესმა თქვა: „იმისათვის, რომ დავანახვო, რამდენად ღირსეულნი არიან, შევახსენებ, რა აქვთ გაკეთებული უკანასკნელ დროს. ავღნიშნავ, რომ ისინი ძვირფასნი არიან იეჰოვას თვალში და რომ მისი ძის სისხლი მათ სასიკეთოდ დაიღვარა. ამ მსჯელობას ყოველთვის დადებითად ეხმაურებიან. რადგან მას თან ახლავს დამაჯერებელი ბიბლიური დამოწმება, გულგატეხილები მოწადინებული არიან, ახალი მიზნები დაისახონ, მაგალითად ლოცვა და შესწავლა ოჯახთან ერთად და ბიბლიის კითხვა“ (ებრაელთა 6:10).

სამწყემსო მონახულებისას უხუცესები ფრთხილად უნდა იყვნენ და მოერიდონ ისეთი აზრის გამოთქმას, თითქოს შეუძლებელია ასიამოვნო ღმერთს. პირიქით, უხუცესებს შეუძლიათ დახმარება გაუწიონ გულგატეხილ თანამორწმუნეებს იმის დანახვაში, რომ იესოს მიმდევრების ტვირთი მსუბუქია. მაშასადამე, ჩვენი ქრისტიანული მსახურება სიხარულის წყაროს წარმოადგენს (მათე 11:28—30).

გულგატეხილობის დაძლევა

რაც უნდა იყოს გულგატეხილობის გამომწვევი მიზეზი, მისი დაძლევა შესაძლებელია. ისიც გვახსოვდეს, რომ მარტონი არა ვართ ამ ბრძოლაში. თუ გულგატეხილები ვართ, უარს ნუ ვიტყვით თანაქრისტიანთა, განსაკუთრებით კი უხუცესთა, დახმარებაზე. ასე მოქმედებით გულგატეხილობის გრძნობას შევიმცირებთ.

გულგატეხილობის დასაძლევად, უპირველეს ყოვლისა, დახმარებისთვის ღმერთს უნდა მივმართოთ. თუკი ლოცვით მივენდობით იეჰოვას, ის დაგვეხმარება, რომ გულგატეხილობა მთლიანად დავძლიოთ (ფსალმუნი 54:23; ფილიპელთა 4:6, 7). ნებისმიერ შემთხვევაში, როგორც მის ხალხს, შეგვიძლია გავიზიაროთ ფსალმუნმომღერლის გრძნობები, რომელიც მღეროდა: „ნეტარ არს ხალხი, მცოდნე ბუკის ხმობისა: ისინი შენი სახის შუქით იარებიან, უფალო; შენი სახელით ილხენენ ყოველდღე და შენი სიმართლით ამაღლდებიან. რადგან შენა ხარ მშვენება მათი ძალისა, და შენი ნებით მომაღლდება ღირსება ჩვენი“ (ფსალმუნი 88:16—18).

[სქოლიოები]

[სურათი 31 გვერდზე]

მოსიყვარულე უხუცესების აღმშენებლური სამწყემსო მონახულებები ქრისტიანებს გულგატეხილობის დაძლევაში ეხმარება.