მოციქულთაგან მხოლოდ იოანე იყო ცოცხალი. ქრისტიანულ-ბერძნული წერილების ბოლო წიგნის დაწერიდან 30 წელზე მეტი გავიდა. მოციქულთაგან ცოცხალი მალე აღარავინ იქნებოდა. წლებით ადრე პავლემ ტიმოთეს მისწერა, რომ მალე მას ვეღარ იხილავდა (2ტმ. 4:6). მან მოუწოდა ტიმოთეს, ჩასჭიდებოდა ჯანსაღი სიტყვების ნიმუშს და მისგან მოსმენილი ერთგული მამაკაცებისთვის მიენდო, რათა მათ სხვებისთვის ესწავლებინათ (2ტმ. 1:13; 2:2).

მოციქულმა პეტრემ გააფრთხილა ქრისტიანები, რომ კრებაში გამოჩნდებოდნენ ცრუმასწავლებლები, რომლებიც დამღუპველ სექტანტობას შემოიტანდნენ (2პტ. 2:1—3). გარდა ამისა, ეფესოს (სადაც მოგვიანებით იოანემ წერილები დაწერა) კრების ზედამხედველებისთვის პავლეს ნათქვამი ჰქონდა, რომ კრებაში შეიჭრებოდნენ „ულმობელი მგლები“, რომლებიც არ დაინდობდნენ სამწყსოს (სქ. 20:29, 30). მან იწინასწარმეტყველა დიდი განდგომილება, მათ შორის „უკანონობის კაცის“ გამოჩენა (2თს. 2:3—12). ასე რომ, ახ. წ. 98 წელს იოანეს შეეძლო ეთქვა: „შვილებო, ახლა უკანასკნელი საათია და, როგორც უკვე მოისმინეთ, ანტიქრისტე მოდის, უკვე მოვიდა კიდეც მრავალი ანტიქრისტე; აქედან ვიგებთ, რომ უკანასკნელი საათია“ (1ინ. 2:18). ამგვარად, მისი წერილი დროული და მნიშვნელოვანი იყო ერთგული ქრისტიანების გასაძლიერებლად, რომელთაც კრება განდგომილებისგან უნდა დაეცვათ.

მოციქულების დროს. მოციქულმა პავლემ თქვა, რომ მის დროს „უკანონობის საიდუმლო“ უკვე მოქმედებდა (2თს. 2:7). ქრისტიანულ კრებაში გამოჩდნენ ცრუმასწავლებლები, რომელთა გამოც თესალონიკეს კრების მშვიდობა ირღვეოდა. ნაწილობრივ, სწორედ ეს გახდა თესალონიკელებისთვის მეორე წერილის მიწერის მიზეზი. იმ დროს, როცა იოანემ თავისი წერილები დაწერა, უკვე მრავალი ანტიქრისტე არსებობდა, მაგრამ გამორიცხული არ არის, რომ ისინი უფრო ადრე გამოჩდნენ. მოციქულთა მოღვაწეობის „უკანასკნელ საათზე“ იოანე წერდა: „როგორც უკვე მოისმინეთ, ანტიქრისტე მოდის, უკვე მოვიდა კიდეც მრავალი ანტიქრისტე ... ისინი ჩვენგან გავიდნენ, მაგრამ ჩვენიანები არ იყვნენ, რადგან ჩვენიანები რომ ყოფილიყვნენ, ჩვენთან დარჩებოდნენ, მაგრამ გავიდნენ, რათა გამოჩენილიყო, რომ ყველა ჩვენიანი არ არის“ (1ინ. 2:18, 19; იხ. ანტიქრისტე).