როგორ შევინარჩუნოთ სიხარული სრული დროით მსახურებაში
ბიბლიური წინასწარმეტყველების შესრულება ნათლად გვიჩვენებს, რომ ამ უღმერთო სისტემის უკანასკნელ დღეებში ვცხოვრობთ. იეჰოვა ღმერთის მსახურებმა იციან ეს და სამეფოს შესახებ კეთილი ცნობის გავრცელებას იმდენ დროს უთმობენ, რამდენიც შეუძლიათ გონივრულ ფარგლებში. იეჰოვას 600 000-ზე მეტმა მოწმემ ცხოვრება ისე მოაწესრიგა, რომ სრული დროით მსახურობს. მათგან ზოგი სამეფოს სრული დროით მაუწყებელია, რომლებსაც პიონერები ეწოდებათ. სხვები ბეთელის მსახურები არიან საზოგადოება „საგუშაგო კოშკის“ მთავარ სამმართველოში ან მის ფილიალებში. კიდევ სხვები მისიონერებად და მიმომსვლელ ზედამხედველებად მსახურობენ.
ბიბლია გვიჩვენებს, რომ უკანასკნელ დღეებში იქნებოდა „საზარელი ჟამი“ (2 ტიმოთე 3:1–5). მაშასადამე, ჩვენს დღეებში არავინ უნდა მოელოდეს უპრობლემო ცხოვრებას. ზოგ ქრისტიან მსახურს პრობლემები იმდენად სერიოზული ეჩვენება, რომ საკუთარ თავს ეკითხება: „შემიძლია სრული დროით მსახურების გაგრძელება თუ უნდა შევწყვიტო?“
რა ვითარებები შეიძლება გახდეს იმის მიზეზი, რომ ვინმემ ხელახლა გადახედოს პიონერად, ბეთელის მსახურად, მიმომსვლელ ზედამხედველად ან მისიონერად მსახურებას? შეიძლება ჯანმრთელობასთან დაკავშირებული სერიოზული პრობლემა არსებობს. შესაძლებელია, ასაკოვან ან დაუძლურებულ ნათესავს მუდმივი მზრუნველობა სჭირდება. შეიძლება დაქორწინებულ წყვილს ბავშვი უჩნდება. არავის, ვინც მსგავსი მიზეზებისა და ბიბლიური მოვალეობების გამო წყვეტს სრული დროით მსახურებას, არ უნდა სცხვენოდეს, მოახდინოს ასეთი ცვლილებები.
მაგრამ რა, თუ ვინმე სიხარულის დაკარგვის გამო აპირებს სრული დროით მსახურების შეწყვეტას? შესაძლებელია, პიონერი მსახურებაში მცირე გამოხმაურებას ხედავს და სვამს კითხვას: „რატომ განვაგრძო თავგანწირული ცხოვრება, როცა ძალიან ცოტა ისმენს?“ შეიძლება, ბეთელის მსახურისთვის სიხარული არ მოაქვს თავის დანიშნულებას. ან შეიძლება მუდმივი სუსტი ჯანმრთელობა, რაც, თუმცა შეუძლებელს არ ხდის პიონერულ მსახურებას, საბოლოო ჯამში, პიროვნების ბედნიერებას ანგრევს. როგორ შეუძლიათ ასეთ ადამიანებს სიხარულის შენარჩუნება? განვიხილოთ ზოგი გამოცდილი მსახურის ნათქვამი.
გულგატეხილობის დაძლევა
ენი, რომელიც წარმოშობით შვეიცარიიდანაა, 1950 წელს „საგუშაგო კოშკის“ ბიბლიურ სკოლა გალაადს ესწრებოდა. ის ელოდა მისიონერულ დანიშნულებას საზღვარგარეთ. როცა ევროპაში ბეთელში სამუშაოდ გაანაწილეს, გული გაუტყდა. მიუხედავად ამისა, გამოეხმაურა დანიშნულებას მთარგმნელობით განყოფილებაში და დღემდე ამ საქმეს აკეთებს. როგორ გადალახა მან გულგატეხილობა? „ბევრი საქმე იყო და არის გასაკეთებელი. ჩემი გრძნობები და არჩევანი იმდენად მნიშვნელოვანი არაა, რამდენადაც სამუშაო“, — ამბობს ენი.
თუ ჩვენი დანიშნულება გულს გვიტეხს, იქნებ იგივე განწყობილება განგვევითარებინა, როგორიც ენის ჰქონდა. ჩვენი პირადი არჩევანი უმნიშვნელოვანესი არ არის. მთავარია, სამეფოს შესახებ ცნობის გავრცელებასთან დაკავშირებული ყველანაირი მოვალეობა კარგად სრულდებოდეს. იგავნის 14:23 გვეუბნება, რომ „ყველა საქმეში გამორჩენაა“. მიუხედავად იმისა, თუ რა დაგვევალა, ერთგულად შესრულება სამეფოს საქმის განხორციელებას უწყობს ხელს. შედეგი კი ღვთის მიერ დავალებულ ასეთ საქმეში შეიძლება იყოს დიდი კმაყოფილების გრძნობა — დიახ, სიხარული (შეადარე 1 კორინთელთა 12:18, 27, 28).
სხვებთან კარგი დამოკიდებულება
სრული დროით მსახურებაში შედის ახლო კონტაქტი ყველანაირ ადამიანთან — სამქადაგებლო მსახურებისას, ბეთელში, მისიონერთა სახლში ან, როგორც მიმომსვლელი ზედამხედველი, კრებების მონახულებისას. მაშასადამე, სიხარული დიდადაა დამოკიდებული სხვებთან კარგ დამოკიდებულებაზე. მაგრამ უკანასკნელი დღეებისთვის ნაწინასწარმეტყველები „საზარელი ჟამი“ ძალიან ძაბავს ადამიანთა ურთიერთობებს. როგორ შეუძლია მსახურს სიხარულის შენარჩუნება, თუნდაც ვინმემ გული ატკინოს? შეიძლება ვილჰელმისგან ვისწავლოთ რამე.
ვილჰელმი 1947 წელს ბეთელის ოჯახის წევრი გახდა ევროპაში. შემდეგ ის დაკავებული იყო პიონერული საქმითა და მიმომსვლელ ზედამხედველად მსახურებით. „თუ მე და ჩემი ცოლი ისეთ რამეს ვხედავთ, რაც არასწორად მიგვაჩნია ან პირადად გვაწუხებს, იეჰოვას ვეუბნებით, რასაც ვგრძნობთ, და საკითხებს მას ვანდობთ გადასაწყვეტად“, — ხსნის ვილჰელმი (ფსალმუნი 36:5).
შესაძლებელია, შენც გაწუხებს იმ თანაქრისტიანის ყოფაქცევა, რომელიც უპატივცემლოდ ან დაუფიქრებლად გელაპარაკება. გახსოვდეს, რომ ყველა ბევრს ვცოდავთ საუბრისას (იაკობი 3:2). მაშ, რატომ არ გვესარგებლა ასეთი სიტუაციით ‘ლოცვის მომსმენთან’ უფრო დასაახლოებლად? (ფსალმუნი 64:3). ელაპარაკე იეჰოვას, შემდეგ კი საკითხი მას გადააბარე. თუ ღმერთს სურს ცვლილებების მოხდენა, გააკეთებს ამას. ამის დამახსოვრება შეიძლება საჭირო იყოს მისიონერთა სახლში მცხოვრებთათვის, თუკი მსგავსი პრობლემები აქვთ, რადგან ეს დაეხმარება, რომ სიხარული შეინარჩუნონ იეჰოვასადმი მსახურებაში.
სუსტი ჯანმრთელობისას
ცოტა თუ ხარობს მუდამ კარგი ჯანმრთელობით. ეგრეთ წოდებულ აყვავების ასაკში მყოფ ადამიანებსაც კი შეიძლება შეუტიოს დეპრესიამ ან ავადმყოფობამ. სუსტი ჯანმრთელობა ზოგისთვის აუცილებელს ხდის სრული დროით მსახურების შეწყვეტას, მაგრამ შემდეგში ისინი შესანიშნავ საქმეს ასრულებენ როგორც სამეფოს მაუწყებლები. მაგრამ სხვებს, სუსტი ჯანმრთელობის მიუხედავად, შეუძლიათ სრული დროით მსახურების გაგრძელება. მაგალითად, ყურადღება მიაქციე ჰარტმუტისა და გისლინდის მაგალითს.
ჰარტმუტი და გისლინდი ცოლ-ქმარი არიან, რომლებიც 30 წელია, პიონერულ, მისიონერულ და მიმოსვლით საქმეს ეწევიან. ორივეს სერიოზული ავადმყოფობის შეტევები აწუხებს, რაც ზოგჯერ ფიზიკურად და ემოციურად ფიტავს მათ. მიუხედავად ამისა, ისინი შესანიშნავ საქმეს ასრულებენ და მსგავსი გამოცდების მქონე სხვა პიროვნებებსაც ამხნევებენ. რას გვირჩევენ ისინი? „უყურე მომავალს და არა წარსულს. ყველა ღონე იხმარე ნებისმიერ მდგომარეობაში, დღეში შეიძლება მხოლოდ ერთი შესაძლებლობა მოგეცეს იეჰოვას განსადიდებლად. ისარგებლე შესაძლებლობით და იხარე“.
ყურადღება მიაქციე ჰანელორეს შემთხვევას. მას პიონერულ, მისიონერულ, ქმართან ერთად მიმოსვლით საქმესა და ბეთელის მსახურებაში გატარებული 30 წლის მანძილზე აწუხებს დაავადება, რომელიც ხშირად ახსენებს თავს. ჰანელორე ამბობს: „მე ყოველთვის მახსოვს სატანის მიერ წამოჭრილი საკამათო საკითხი — თითქოს ადამიანები იეჰოვას მხოლოდ მაშინ ემსახურებიან, როცა ადვილია. გამოცდების გადატანით შემიძლია წვლილი შევიტანო იმის დამტკიცებაში, რომ სატანა ცრუა“. ეს შეიძლება მტკიცე აღმძვრელი ძალა იყოს. გახსოვდეს, რომ გამოცდის დროს იეჰოვასადმი შენი ურყევი ერთგულება მნიშვნელოვანია მისთვის (იობი 1:8–12; იგავნი 27:11).
როცა ცდილობ, გაწონასწორებული გადაწყვეტილება მიიღო ჯანმრთელობასთან დაკავშირებით, ყურადღება მიაქციე იესო ქრისტეს იმ წინასწარმეტყველების ორ თავისებურებას, რომელიც ამ სისტემის აღსასრულს ეხება. იესომ იწინასწარმეტყველა ეპიდემიები ადგილ-ადგილ. მან აგრეთვე თქვა: „ექადაგება ეს სახარება სასუფეველზე მთელს მსოფლიოს“ (მათე 24:3, 14; ლუკა 21:11, აქ). იესომ იცოდა, რომ უკანასკნელ დღეებში მის მიმდევრებს ბრძოლა მოუწევდათ ავადმყოფობასთან. მაგრამ ის აღიარებდა, რომ სამქადაგებლო საქმეს მხოლოდ კარგი ჯანმრთელობის მქონე ადამიანები კი არ შეასრულებდნენ, არამედ სერიოზულად დაავადებულებიც. თუ, სუსტი ჯანმრთელობის მიუხედავად, შეგვიძლია სრული დროით მსახურების გაგრძელება, იეჰოვა არ დაივიწყებს სიყვარულს, რომელსაც მისი სახელისთვის ვავლენთ (ებრაელთა 6:10).
სიხარულის შენარჩუნება, მიუხედავად ადამიანთა გულგრილობისა
ჩვენს განწყობილებაზე შეიძლება იმოქმედოს ხალხის რეაგირებამ სამეფოს შესახებ სამქადაგებლო საქმიანობაზე. „პიონერებსაც კი უჭირთ მობინადრესთან დაწყებული საუბრის გაგრძელება, — თქვა ერთმა გამოცდილმა მსახურმა. — სიხარულის შესანარჩუნებლად ყველას ბრძოლა გვიწევს“. დიახ, ადამიანთა გულგრილობას შეუძლია შეგვისუსტოს სამქადაგებლო მსახურების სიხარული. მაშ, როგორ შეუძლია სიხარულის შენარჩუნება პიონერს, რომელიც რეგულარულად ხვდება გულგრილობას? გამოცდილი მსახურები გვთავაზობენ მოსინჯულ და შემოწმებულ შემდეგ რჩევებს.
გულგრილობა პრობლემას წარმოადგენს, მაგრამ აუცილებლად მარცხს არ ნიშნავს. თავისთავად, ფართოდ გავრცელებული გულგრილობა არ არის სრული დროით მსახურების შეწყვეტის მიზეზი. ჩვენ შეგვიძლია შევინარჩუნოთ სიხარული გულგრილობის მიუხედავად, თუ საკმარის დროს ვუთმობთ საღვთო წერილის გულმოდგინე შესწავლას. ის ‘ყოველი კეთილი საქმისათვის გვამზადებს’ და ამაში შედის იმათთან ლაპარაკიც, ვინც კეთილი ცნობის მიმართ ყურს იყრუებს (2 ტიმოთე 3:16, 17). თუმცა ხალხს არ უნდოდა წინასწარმეტყველ იერემიას მოსმენა, ამან ვერ შეაჩერა ის (იერემია 7:27). ქრისტიანული პუბლიკაციების დახმარებით ბიბლიის შესწავლისას დიდ სარგებლობას მივიღებთ, თუ იმ აზრების ჩანაწერებს გავაკეთებთ, რომლებიც რწმენას გვინმტკიცებს და გულგრილობის გადალახვაში გვეხმარება.
თუ ვფიქრობთ, რომ გულგრილობა პრობლემას წარმოადგენს, შევამოწმოთ ჩვენი დამოკიდებულება იმ ადამიანებთან, რომლებთანაც ვქადაგებთ. რატომ არიან გულგრილები? მაგალითად, ევროპის მხარეებში ფართოდ გავრცელებული გულგრილობის ერთი მიზეზი ცრუ რელიგიის სამწუხარო ფაქტებია. ხალხი აღარ თვლის, რომ რელიგიას ადგილი აქვს მათ ცხოვრებაში, არც სურთ, რამე აკავშირებდეს მასთან. საჭიროა, ვიყოთ მოქნილები და ვესაუბროთ ხალხს საკითხებზე, რომლებიც მათ აწუხებს, მაგალითად, როგორიცაა: უმუშევრობა, ჯანმრთელობა, დამნაშავეობა, შეუწყნარებლობა, გარემო პირობები და ომის საშიშროება.
მობინადრისთვის ნათქვამ შესავალ სიტყვებში შეგვიძლია მოვიხსენიოთ ადგილობრივი მოსახლეობისთვის საინტერესო საკითხი. ამის გაკეთება სცადა დიტმარმა იმ სოფელში ქადაგებისას, სადაც მცირე წარმატება ჰქონდა. ერთმა მობინადრემ ახსენა, რომ წინა დღეს სოფელში ტრაგედია მოხდა. ამის შემდეგ დიტმარი ყველა კართან გულწრფელ სინანულს გამოხატავდა ტრაგედიაზე. „უცებ, ხალხმა საუბარი დაიწყო, — თქვა მან. — ყველა ტრაგედიაზე ფიქრობდა. იმ დღეს ბევრი შესანიშნავი საუბარი მქონდა, რადგან მათი ცხოვრების მიმართ ინტერესი გამოვავლინე“.
საჭიროა, სამეფოს შესახებ ვამოწმოთ ხალხთან ყველგან, სადაც კი ვხვდებით მათ. არაფორმალური დამოწმება შეიძლება ნაყოფიერი იყოს და შეგვიძლია გავიწვრთნათ თავი ამ საქმიანობაში, თუ ბიბლიაზე დაფუძნებულ პუბლიკაციებში მოცემულ რჩევებს გამოვიყენებთ. სიხარულის გამოწვევა შეუძლია რამდენიმე მეგობრულ სიტყვას ან მობინადრისთვის ჟურნალების „საგუშაგო კოშკი“ და გამოიღვიძეთ!“ ეგზემპლარების დატოვებას. თუ განმეორებით მონახულებებს ვაკეთებთ და დაინტერესებულ პირთან ბიბლიის შესწავლას ვიწყებთ, შეგვეძლო ცნობისთვის გვეკითხა: „კიდევ ხომ არავის იცნობთ, ვისაც ბიბლიის შესწავლა სურს?“ ამან შეიძლება ბიბლიის სხვა საშინაო შესწავლას ჩაუყაროს საფუძველი. ყოველ შემთხვევაში, ვიყოთ დადებითი პიროვნებები, ლოცვით მივენდოთ იეჰოვას და არასოდეს მივცეთ გულგრილობას გულის გატეხის უფლება.
გამხნევება სხვების მხრიდან
იურგენი და ქრისტია 30 წელზე მეტია, პიონერულ მსახურებასა და მიმოსვლით საქმიანობას ეწევიან. ერთხელ ქადაგება დაევალათ იქ, სადაც უმეტესობა გულგრილი და ჯიუტი იყო. როგორ ნატრობდნენ იურგენი და მისი ცოლი ვინმეს მხრიდან გამხნევებას! მაგრამ გარკვეული მიზეზების გამო კრების წევრები არ გამოეხმაურნენ მათ მოთხოვნილებას.
ამგვარად, იურგენმა გამოცდილებიდან იცის, რომ „ზოგ პიონერს მძიმე პერიოდი აქვს. მათ უფრო მეტი გამხნევება ესაჭიროებათ უხუცესებისა და სხვა მაუწყებლებისგან“. ღმერთმა მოსეს უთხრა, რომ გაემხნევებინა და განემტკიცებინა იესო (მეორე რჯული 3:26–28). ქრისტიანებიც გამხნევების წყაროს უნდა წარმოადგენდნენ ერთმანეთისთვის (რომაელთა 1:11, 12). სამეფოს მაუწყებლებს შეუძლიათ გაამხნევონ სრული დროით მსახურები აღმშენებელი სიტყვებითა და, დროდადრო, მსახურებაში თანამშრომლობით.
იეჰოვას სიხარული — ჩვენი გაძლიერება
ქრისტიანებმა, რომლებიც სიცოცხლის უმეტეს ნაწილს უთმობენ პიონერობას ან მისიონერობას, ბეთელში მსახურებას ან მიმოსვლით საქმიანობაში კრებების მონახულებას, აღმოაჩინეს, რომ მრავალი პრობლემა ხანმოკლეა, ზოგი კი — ხანგრძლივი. რამდენიმე პრობლემამაც კი, რომლებსაც ბოლო არ უჩანს, არ უნდა წაგვართვას სიხარული. რეიმონი, რომელიც 45 წელზე მეტია, საზღვარგარეთ მსახურობს, გვირჩევს, რომ, როცა კი პრობლემები გვამწუხრებს, „უნდა ვიფიქროთ ჩვენს მრავალ კურთხევაზე და ათასობით სხვა ადამიანზე, რომლებიც უფრო დიდ გასაჭირში იმყოფებიან“. მართლაც, ჩვენი თანამორწმუნეები მთელ მსოფლიოში იტანჯებიან, მაგრამ იეჰოვა ნამდვილად ზრუნავს თითოეულ ჩვენგანზე (1 პეტრე 5:6–9).
ასე რომ, თუ პირადი მდგომარეობა ნებას გვრთავს, მონაწილეობა მივიღოთ სრული დროით მსახურებაში და დავრჩეთ მასში, დაე შევინარჩუნოთ სიხარული ჩვენს ზეციერ მამაზე მინდობით. ის აძლიერებს თავის მსახურებს და ყველას უნდა გვახსოვდეს, რომ ‘უფლის სიხარულია ჩვენი გაძლიერება’ (ნეემია 8:10).
[სურათი 21 გვერდზე]
„ჩემი გრძნობები და არჩევანი იმდენად მნიშვნელოვანი არაა, რამდენადაც სამუშაო“.
[სურათი 22 გვერდზე]
„იეჰოვას ვეუბნებით, რასაც ვგრძნობთ, და საკითხებს მას ვანდობთ გადასაწყვეტად“.
[სურათები 23 გვერდზე]
„ყველა ღონე იხმარე ნებისმიერ მდგომარეობაში. დღეში შეიძლება მხოლოდ ერთი შესაძლებლობა მოგეცეს იეჰოვას განსადიდებლად“.
[სურათები 23 გვერდზე]
„გამოცდების გადატანით შემიძლია წვლილი შევიტანო იმის დამტკიცებაში, რომ სატანა ცრუა“.
[სურათები 24 გვერდზე]
„ზოგ პიონერს მძიმე პერიოდი აქვს. მათ უფრო მეტი გამხნევება ესაჭიროებათ უხუცესებისა და სხვა მაუწყებლებისგან“.
[სურათი 24 გვერდზე]
„უნდა ვიფიქროთ ჩვენს მრავალ კურთხევაზე“.