Зәбүр

 2 Жарықты шапандай жамылдың+,

Көкті шатырдың кенебіндей жайып жібердің+.

 3 Сен жоғарғы бөлмеңді биіктегі сулар арасына салдың+,

Бұлттарды арба етіп міндің+,

Жел қанаттарының үстінде жүресің+.

 4 Періштелеріңді рух,

Қызметшілеріңді жалындаған от қылдың+.

 5 Жерді берік негізге орнаттың+,

Ол өз орнынан ешқашан жылжымайды+.

 6 Шапан кигізгендей оны терең сулармен орадың+,

Суларды тау бастарынан да асырдың.

 7 Берген бұйрығыңнан сулар безді+,

Күркіреген үніңнен дүрбелеңге түсіп, қаша жөнелді.

 8 Өзің белгілеген жерге ағып келді,

Сонда таулар биіктеп+, сайлар төмендеді.

 9 Енді қайтып жер бетін басып қалмасын деп,

Оларға аса алмайтын шек қойдың+.

10 Жазықтарда бұлақ көздерін аштың,

Суды тау бөктерлерімен ағыздың.

11 Даланың жабайы аңдарының бәрі солардан ішеді,

Құландар да шөлдерін қандырады.

12 Құстар жағаларына келіп ұя салады,

Қалың жапырақ арасында тамылжыта сайрайды.

13 Сен жоғарғы бөлмеңнен тауларды суарасың+,

Ісіңнің жемісімен жер бетін толтырасың+.

14 Малға азық болсын деп, шөп шығарасың,

Адамдарға ас болсын деп, көкөніс өсіресің+,

Осылай жерге өнім бергізесің.

15 Пенденің жүрегін қуантар шарап+,

Бетін жалтыратар май,

Жүрегіне қуат болар нан бересің+.

16 Уа, Ехоба, сен ағаштарыңды,

Өзің еккен Ливан қарағайларын, молынан суарасың.

17 Құстар соларға ұяларын салады,

Дегелек+ арша ағаштарын тұрақ қылады.

18 Тауешкілер мекені — биік таулар+,

Майбасардың паналайтын жері — үңгірлер+.

19 Сен мезгілдерді белгілеу үшін айды жараттың,

Күн де ұясына кіретін уақытты жақсы біледі+.

20 Қараңғы түсіргеніңде, түн болады да+,

Орман аңдары тіміскіленіп жүреді.

21 Абдан арыстандар жемтік іздеп ақырады+,

Құдайдан азық сұрайды+.

23 Адамдар жұмысқа кетеді,

Кешке дейін еңбек етеді.

Сен олардың бәрін даналықпен жасадың+,

Жер бетін жаратылыстарыңа толтырдың.

25 Теңіз бар өзі терең, өзі шалқар,

Құжынап жүр онда үлкен-кіші жануарлар+.

26 Сол теңізде кемелер сапарға шығады,

Өзің жаратқан левиафан*+ да ойнақ салады.

27 Осылардың бәрі саған телміреді,

Өз мезгілінде азық береді деп күтеді+.

28 Олар бергеніңді жинап алады+,

Алақаныңды ашқаныңда, игілікке тойынады+.

29 Жүзіңді жасырсаң, мазасызданады,

Тіршілік лебінен айырсаң, өліп, қайта топыраққа айналады+.

30 Рухыңды жіберсең, жаратылады+;

Сен жер бетін жаңартасың.

31 Ехоба мәңгі бақи мадақталады;

Ехоба жасаған істеріне қуанады+.

32 Ол жер бетіне көз салғанда, жер діріл қағады,

Тауларға қолын тигізгенде, олардан түтін шығады+.

33 Мен өмір бақи Ехобаға арнап ән айтамын+,

Көзім тірі кездің бәрінде Құдайыма мадақ әнін шырқаймын+.

34 Лайым ой-толғанысым оған ұнамды болсын*;

Мен Ехобаны ойлап қуанамын.

35 Күнәкарлар жер бетінен құрып жоқ болады,

Зұлым атаулы енді қайтып болмайды+.