អេសេគាល
៣៤ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំម្ដងទៀតថា៖ ២ «កូនមនុស្សអើយ! ចូរប្រកាសទំនាយទាស់នឹងពួកគង្វាលនៃអ៊ីស្រាអែល ហើយនិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ថា៖ «វេទនាហើយពួកគង្វាលនៃអ៊ីស្រាអែល!+ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបរិភោគតែខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនបានឲ្យចំណីដល់ហ្វូងចៀមទេ។ តើគង្វាលគួរធ្វើដូចនោះឬ?+ ៣ អ្នករាល់គ្នាសម្លាប់ចៀមធាត់ៗ+ធ្វើជាអាហារ ហើយបរិភោគខ្លាញ់ ព្រមទាំងដណ្ដប់ខ្លួនដោយរោមចៀមទៀតផង។ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនបានឲ្យចំណីដល់ហ្វូងចៀមទេ។+ ៤ អ្នករាល់គ្នាមិនបានពង្រឹងចៀមខ្សោយឲ្យរឹងមាំទេ ហើយក៏មិនបានធ្វើឲ្យចៀមដែលឈឺជាសះស្បើយឬរុំរបួសឲ្យដែរ។ អ្នកថែមទាំងមិនបានស្វែងរកឬនាំចៀមដែលវង្វេងត្រឡប់មកវិញទេ។+ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នករាល់គ្នាបានប្រើអំណាចខ្លួន ជិះជាន់សង្កត់សង្កិនចៀមទាំងនោះវិញ។+ ៥ ដូច្នេះ ហ្វូងចៀមបានខ្ចាត់ខ្ចាយ ហើយទៅជាចំណីសត្វព្រៃនៅឯវាល ព្រោះគ្មានគង្វាល។+ ៦ ហ្វូងចៀមខ្ញុំដើរវង្វេងទៅភ្នំតូចធំទាំងឡាយ។ ចៀមទាំងនោះនៅរាត់រាយពេញផែនដី គ្មាននរណាទៅស្វែងរកឡើយ។
៧ «‹«ហេតុនេះ ឱគង្វាលទាំងឡាយអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ាដូចតទៅ៖ ៨ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដូចខ្ញុំមានជីវិតរស់នៅ ខ្ញុំចង់ប្រាប់ថាចៀមខ្ញុំបានក្លាយជាចំណីដល់សត្វព្រៃ ព្រោះគង្វាលខ្ញុំមិនបានរក្សាការពារនិងខំស្វែងរកចៀមខ្ញុំឡើយ។ គង្វាលទាំងនោះផ្គត់ផ្គង់អាហារដល់ខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ តែមិនបានផ្ដល់ចំណីដល់ចៀមខ្ញុំសោះ»›។ ៩ ហេតុនេះ ឱគង្វាលទាំងឡាយអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ាចុះ។ ១០ ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំទាស់នឹងពួកគង្វាលទាំងនោះ ហើយខ្ញុំនឹងឲ្យពួកគេទទួលខុសត្រូវចំពោះចៀមខ្ញុំ រួចខ្ញុំឈប់ឲ្យពួកគេឃ្វាលចៀមខ្ញុំទៀត។+ ម្ល៉ោះហើយ គង្វាលទាំងនោះនឹងមិនអាចផ្គត់ផ្គង់អាហារដល់ខ្លួនបានទៀតទេ។ ខ្ញុំនឹងសង្គ្រោះចៀមខ្ញុំពីមាត់ពួកគេ ហើយចៀមខ្ញុំនឹងលែងទៅជាចំណីរបស់ពួកគេទៀត›»។
១១ «‹ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! ខ្ញុំនៅទីនេះហើយ ខ្ញុំផ្ទាល់នឹងស្វែងរកចៀមខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងថែរក្សាពួកគេ។+ ១២ ខ្ញុំនឹងថែរក្សាចៀមខ្ញុំ ដូចជាគង្វាលដែលបានរកឃើញចៀមវង្វេងរបស់ខ្លួន រួចផ្ដល់ចំណីដល់ចៀមទាំងនោះ។+ នៅថ្ងៃដែលមានពពកនិងភាពងងឹតយ៉ាងក្រាស់+ ខ្ញុំនឹងប្រមូលចៀមខ្ញុំពីកន្លែងដែលពួកគេបានខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ។ ១៣ ខ្ញុំនឹងនាំពួកគេចេញពីប្រជាជាតិនានា ហើយប្រមូលពួកគេពីស្រុកឯទៀត រួចនាំពួកគេចូលទៅក្នុងស្រុករបស់ពួកគេវិញ ហើយខ្ញុំនឹងឲ្យចំណីពួកគេតាមតំបន់ភ្នំក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ តាមដងអូរ និងនៅគ្រប់កន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ។ ១៤ ខ្ញុំនឹងឃ្វាលពួកគេនៅលើវាលស្មៅខៀវខ្ចី ហើយពួកគេនឹងបានចំណីល្អៗនៅលើភ្នំខ្ពស់ៗក្នុងទឹកដីអ៊ីស្រាអែល។+ ពួកគេនឹងដេកនៅលើកន្លែងដ៏ស្រស់បំព្រង+ ហើយពួកគេមានស្មៅខៀវខ្ចីជាអាហារនៅតំបន់ភ្នំក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល»។
១៥ «‹«ខ្ញុំផ្ទាល់នឹងឲ្យចំណីដល់ចៀមខ្ញុំ+ ហើយខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់នឹងឲ្យពួកគេដេកសម្រាក»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត។ ១៦ «ចៀមណាដែលបាត់ ខ្ញុំនឹងស្វែងរក។+ ចៀមណាដែលវង្វេង ខ្ញុំនឹងនាំត្រឡប់មកវិញ។ ចៀមណាដែលមានរបួស ខ្ញុំនឹងរុំរបួសឲ្យ។ ចៀមណាដែលខ្សោយ ខ្ញុំនឹងពង្រឹងកម្លាំង។ ប៉ុន្តែ ចៀមណាដែលធាត់និងមាំ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញចោល។ ខ្ញុំនឹងវិនិច្ឆ័យ ហើយដាក់ទោសពួកគេស្របតាមកំហុសឆ្គងរបស់ពួកគេ»។
១៧ «‹ឱចៀមខ្ញុំអើយ! ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! ខ្ញុំហៀបនឹងវិនិច្ឆ័យរវាងចៀមមួយនិងចៀមមួយទៀត ហើយរវាងចៀមឈ្មោលនិងពពែឈ្មោល។+ ១៨ អ្នកបានចំណីនៅលើវាលស្មៅដ៏ល្អបំផុតហើយ តើមិនគ្រប់គ្រាន់ឬ? តើត្រូវជាន់កម្ទេចវាលស្មៅឯទៀតឬ? ក្រោយពីផឹកទឹកដ៏ថ្លាឆ្វង់រួច តើអ្នកគួរយកជើងកូរទឹកឲ្យល្អក់ឬ? ១៩ តើចៀមខ្ញុំគួរតែបានចំណីនៅលើវាលស្មៅដែលអ្នកជាន់ ហើយផឹកទឹកដែលអ្នកបានកូរឲ្យល្អក់ឬ?»។
២០ «‹ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «មើល! ខ្ញុំផ្ទាល់នឹងវិនិច្ឆ័យរវាងចៀមធាត់និងចៀមស្គម ២១ ព្រោះស្មានិងចំហៀងខ្លួនអ្នក ចេះតែរុលចូលទៅពួកអ្នកដែលឈឺ ហើយស្នែងអ្នក ចេះតែបុកពួកគេ រហូតដល់ពួកគេខ្ចាត់ខ្ចាយអស់។ ២២ ខ្ញុំនឹងសង្គ្រោះចៀមខ្ញុំ ហើយអ្នកដទៃនឹងលែងធ្វើបាបចៀមខ្ញុំទៀតហើយ។+ ខ្ញុំនឹងវិនិច្ឆ័យរវាងចៀមមួយនិងចៀមមួយទៀត។ ២៣ ខ្ញុំនឹងតែងតាំងបុគ្គលម្នាក់ឲ្យឃ្វាលចៀមខ្ញុំ+ គឺជាដាវីឌជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ+ ហើយគាត់នឹងឲ្យចំណីពួកគេ។ គាត់ផ្ទាល់នឹងផ្គត់ផ្គង់អាហារដល់ពួកគេ ព្រោះគាត់ជាគង្វាលរបស់ពួកគេ។+ ២៤ ខ្ញុំជាយេហូវ៉ា ខ្ញុំនឹងទៅជាព្រះរបស់ពួកគេ+ ហើយដាវីឌជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ នឹងធ្វើជាអ្នកដឹកនាំពួកគេ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា ខ្ញុំផ្ទាល់បានចេញវាចាហើយ។
២៥ «‹«ខ្ញុំនឹងធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពជាមួយនឹងពួកគេ+ ហើយខ្ញុំនឹងបណ្ដេញសត្វសាហាវទាំងប៉ុន្មានឲ្យអស់ពីស្រុកនោះ+ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចរស់នៅដោយសុខសាន្តនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ហើយដេកដោយសុខស្រួលនៅក្នុងព្រៃ។+ ២៦ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេនិងតំបន់ជុំវិញទីទួលរបស់ខ្ញុំទទួលពរ+ ហើយខ្ញុំនឹងបង្អុរភ្លៀងឲ្យធ្លាក់មកតាមរដូវកាល។ ពរទាំងប៉ុន្មាននឹងធ្លាក់មកដូចជាភ្លៀង។+ ២៧ គ្រានោះ ដីនឹងបង្កើតផល ដើមឈើទាំងឡាយនៅឯវាលនឹងមានផ្លែ+ ហើយរាស្ត្រខ្ញុំនឹងរស់នៅក្នុងស្រុកនោះដោយសុខសាន្ត។ ពេលខ្ញុំបំបាក់នឹមដែលនៅលើករបស់ពួកគេ+ ហើយសង្គ្រោះពួកគេឲ្យរួចផុតពីការធ្វើជាឈ្លើយ នោះពួកគេនឹងដឹងថាខ្ញុំនេះហើយជាយេហូវ៉ា។ ២៨ ពួកគេនឹងលែងទៅជាចំណីដល់ប្រជាជាតិនានា ហើយសត្វសាហាវនៅផែនដីនឹងមិនត្របាក់ពួកគេទៀតទេ។ ពួកគេនឹងរស់នៅដោយសុខសាន្ត គ្មានអ្នកណាមកបំភ័យពួកគេឡើយ។+
២៩ «‹«ខ្ញុំនឹងដាំចម្ការដ៏ល្បីមួយឲ្យពួកគេ ហើយពួកគេនឹងលែងស្លាប់ដោយការអត់ឃ្លានទៀត។+ ប្រជាជាតិនានាក៏នឹងឈប់មើលងាយពួកគេដែរ។+ ៣០ ‹ពេលនោះ ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលនឹងដឹងថាខ្ញុំនេះហើយជាយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ ខ្ញុំនៅជាមួយនឹងពួកគេ ហើយពួកគេក៏ដឹងដែរថាពួកគេជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត»›។
៣១ «‹ឱចៀមដែលខ្ញុំថែរក្សាអើយ!+ អ្នកគ្រាន់តែជាមនុស្សប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំជាព្រះរបស់អ្នក›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត»។