តើសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់អ្នក«បានផ្សាយឡើងដូចជាគ្រឿងក្រអូប»ឬទេ?
«សូមឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ទូលបង្គំបានផ្សាយឡើង ដូចជាគ្រឿងក្រអូបនៅចំពោះទ្រង់»។—ទំនុកដំកើង ១៤១:២
១, ២. ការដុតគ្រឿងក្រអូបបានតំណាងអ្វី?
ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ម៉ូសេ ដែលជាព្យាការីរបស់ទ្រង់ ឲ្យរៀបចំគ្រឿងក្រអូបដ៏ពិសិដ្ឋ ដើម្បីយកមកប្រើនៅឯរោងឧបោសថនៃការថ្វាយបង្គំរបស់អ៊ីស្រាអែល។ រូបមន្តរបស់ព្រះតម្រូវឲ្យមានការលាយគ្រឿងក្រអូបបួនយ៉ាង។ (និក្ខមនំ ៣០:៣៤-៣៨) នេះបានសម្ដែងឲ្យឃើញថា ជាគ្រឿងដ៏ក្រអូបមែន។
២ កិច្ចព្រមព្រៀងខាងក្រិត្យវិន័យ ដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានចូលនោះ បានផ្ដល់ឲ្យមានការដុតគ្រឿងក្រអូបរៀងរាល់ថ្ងៃ។ (និក្ខមនំ ៣០:៧, ៨) តើការប្រើគ្រឿងក្រអូបមានសារៈសំខាន់ដ៏ពិសេសទេ? គឺមានមែន ដ្បិតអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានច្រៀងថា៖ «សូមឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ទូលបង្គំបានផ្សាយឡើង ដូចជាគ្រឿងក្រអូបនៅចំពោះទ្រង់[ព្រះយេហូវ៉ា] នឹងការលើកដៃប្រណម្យរបស់ទូលបង្គំ បានដូចជាយញ្ញបូជាពេលល្ងាច»។ (ទំនុកដំកើង ១៤១:២) នៅក្នុងសៀវភៅវិវរណៈ សាវ័កយ៉ូហានពិពណ៌នាថា អស់អ្នកដែលនៅជុំវិញបល្ល័ង្ករបស់ព្រះនៅស្ថានសួគ៌ គឺដូចជាមានពានមាស ដែលពេញដោយគ្រឿងក្រអូបរៀងខ្លួន។ ដំណើររឿងដែលបានត្រូវបណ្ដាលឲ្យតែងនេះ ចែងថា៖ «ឯគ្រឿងក្រអូប នោះជាសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ពួកបរិសុទ្ធ»។ (វិវរណៈ ៥:៨) ដូច្នេះ ការដុតគ្រឿងក្រអូបនេះ គឺបានតំណាងសេចក្ដីអធិស្ឋានដែលសមគួរ ដែលបានធ្វើឡើងដោយពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទាំងថ្ងៃទាំងយប់។—ថែស្សាឡូនីចទី១ ៣:១០; ហេព្រើរ ៥:៧
៣. តើអ្វីដែលនឹងជួយយើងឲ្យ‹រៀបចំសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ឲ្យបានដូចជាគ្រឿងក្រអូបនៅចំពោះព្រះ›?
៣ ប្រសិនបើយើងចង់ឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានយើងបានគាប់ដល់ព្រះហឫទ័យព្រះ នោះយើងត្រូវតែអធិស្ឋានដល់ទ្រង់ តាមរយៈឈ្មោះព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (យ៉ូហាន ១៦:២៣, ២៤) ប៉ុន្តែ តើយើងអាចធ្វើឲ្យគុណភាពនៃសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង បានប្រសើរឡើងយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? ការពិនិត្យមើលគំរូខ្លះៗពីបទគម្ពីរ នឹងជួយយើងឲ្យរៀបចំសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ឲ្យបានដូចជាគ្រឿងក្រអូបនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។—សុភាសិត ១៥:៨
ការថ្វាយសេចក្ដីអធិស្ឋានដោយមានជំនឿ
៤. តើជំនឿទាក់ទងនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋាន ដែលផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ ប្រសិនបើយើងចង់ឲ្យសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ផ្សាយឡើងទៅព្រះដូចជាគ្រឿងក្រអូប នោះយើងត្រូវតែអធិស្ឋានដោយមានជំនឿ។ (ហេព្រើរ ១១:៦) នៅពេលដែលពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានឃើញថា បុគ្គលម្នាក់ដែលឈឺខាងវិញ្ញាណទទួលយកជំនួយពីបទគម្ពីរដែលគេបានផ្ដល់ឲ្យ នោះ«ពាក្យអធិស្ឋាននៃសេចក្ដីជំនឿ នឹងជួយសង្គ្រោះដល់មនុស្សហេវនោះ»។ (យ៉ាកុប ៥:១៥) សេចក្ដីអធិស្ឋានដែលបានថ្វាយដោយមានជំនឿ គឺផ្គាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌របស់យើង ហើយសេចក្ដីអធិស្ឋានដ៏ស្មោះអំពីការសិក្សាបន្ទូលរបស់ព្រះ ក៏ផ្គាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ដែរ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានសម្ដែងអាកប្បកិរិយាដ៏ល្អ នៅពេលដែលគាត់បានច្រៀងថា៖ «ទូលបង្គំនឹងលើកដៃប្រណម្យចំពោះសេចក្ដីបង្គាប់របស់ទ្រង់ ដែលទូលបង្គំបានស្រឡាញ់ ហើយនឹងរំពឹងគិតពីបញ្ញត្តទ្រង់។ សូមបង្រៀនឲ្យទូលបង្គំមានប្រាជ្ញាធ្លុះយល់ ហើយចេះដឹងយ៉ាងល្អ ដ្បិតទូលបង្គំបានជឿចំពោះសេចក្ដីបង្គាប់នៃទ្រង់ហើយ»។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៤៨, ៦៦) ចូរឲ្យយើង‹លើកដៃរបស់យើង›ក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានដ៏រាបទាប ហើយអនុវត្តជំនឿ ដោយធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះ។
៥. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី ប្រសិនបើយើងមានកង្វះខាងប្រាជ្ញា?
៥ ឧបមាថា យើងឥតមានប្រាជ្ញា ដែលយើងត្រូវការជាចាំបាច់ ដើម្បីនឹងលៃលកដោះស្រាយនូវសេចក្ដីទុក្ខលំបាកណាមួយ។ ប្រហែលជាយើងមិនដឹងពិតប្រាកដថា ទំនាយព្រះគម្ពីរណាមួយកំពុងតែសម្រេចឥឡូវនេះ។ ជាជាងអនុញ្ញាតឲ្យរឿងនេះធ្វើឲ្យយើងអស្ថេរភាពខាងវិញ្ញាណ នោះចូរឲ្យយើងអធិស្ឋានសុំឲ្យមានប្រាជ្ញា។ (កាឡាទី ៥:៧, ៨; យ៉ាកុប ១:៥-៨) ប្រាកដហើយ យើងមិនអាចសង្ឃឹមថា ព្រះនឹងតបឆ្លើយដល់យើងតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យនោះទេ។ យើងត្រូវតែបង្ហាញនូវភាពស្មោះនៃសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ដោយធ្វើអ្វីដែលទ្រង់តម្រូវឲ្យរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ទាំងអស់ធ្វើនោះ។ គឺជាការចាំបាច់ណាស់ដែលយើងមានការសិក្សា ដែលសាងសង់ជំនឿពីបទគម្ពីរ ដោយប្រើប្រកាសនវត្ថុដែលបានត្រូវផ្ដល់មកតាមរយៈ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧; យ៉ូស្វេ ១:៧, ៨) ហើយយើងក៏ត្រូវជំនឿនខាងចំណេះ ដោយចូលរួមជារឿយៗក្នុងកិច្ចប្រជុំរបស់រាស្ត្រព្រះដែរ។—ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥
៦. (ក) យើងគ្រប់គ្នាគួរតែដឹងអ្វីអំពីសម័យយើងនេះ និងការសម្រេចទំនាយព្រះគម្ពីរ? (ខ) ក្រៅពីការអធិស្ឋានឲ្យព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាបានបរិសុទ្ធ តើមានអ្វីទៀតដែលយើងគួរធ្វើនោះ?
៦ សព្វថ្ងៃនេះ គ្រីស្ទានខ្លះកំពុងតែរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងមុខរបរ ដែលបង្ហាញថាគេលែងមានការចាំយាម ថាយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុង«គ្រាចុងបំផុត»កាន់តែជ្រៅទៅនោះហើយ។ (ដានីយ៉ែល ១២:៤) អ្នកជឿគ្នីគ្នាអាចអធិស្ឋានយ៉ាងសមរម្យ ដើម្បីឲ្យបុគ្គលបែបនេះមានជំនឿក្លៀវក្លាឡើងវិញលើទីសំអាងថា វត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទបានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ១៩១៤ កាលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់តំណែងជាស្តេចនៅស្ថានសួគ៌ ហើយថាទ្រង់កំពុងតែសោយរាជ្យនៅកណ្ដាលពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ១១០:១, ២; ម៉ាថាយ ២៤:៣) យើងគ្រប់គ្នាត្រូវដឹងថា ព្រឹត្ដិការណ៍ដែលបានទាយមក ដូចជាសេចក្ដីហិនវិនាសនៃសាសនាមិនពិត «បាប៊ីឡូនដ៏ធំ» ការប្រយុទ្ធនៃកុកនិងសាសន៍មេកុកមកលើរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងការរំដោះគេដោយព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុតនៅឯសង្គ្រាមអើម៉ាគេដូន អាចផ្ទុះក្នុងមួយរំពេច ហើយអាចកើតឡើងក្នុងគ្រាមួយរយៈខ្លី។ (វិវរណៈ ១៦:១៤, ១៦; ១៨:១-៥; អេសេគាល ៣៨:១៨-២៣) ដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងអធិស្ឋានឲ្យព្រះជួយយើង ឲ្យនៅចាំយាមខាងវិញ្ញាណ។ សូមឲ្យយើងខំអធិស្ឋានដោយស្មោះចំពោះការធ្វើឲ្យបានបរិសុទ្ធនូវព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់មកដល់ និងឲ្យបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់បានសម្រេចនៅលើផែនដី ដូចនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ដែរ។ ត្រូវហើយ សូមឲ្យយើងបន្តអនុវត្តជំនឿ និងផ្ដល់ភស្តុតាងថា សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងគឺធ្វើឡើងដោយស្មោះ។ (ម៉ាថាយ ៦:៩, ១០) ប្រាកដហើយ សូមឲ្យអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រនិងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ទុកជាមុនក្នុងជីវិតរបស់គេ ហើយចូលរួមក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អដល់កំរិតដ៏ធំបំផុតដែលអាចធ្វើបាន មុននឹងទីបញ្ចប់មកដល់។—ម៉ាថាយ ៦:៣៣; ២៤:១៤
សរសើរនិងអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា
៧. តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្ងើចចិត្តនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ដាវីឌ ដែលបានទុកក្នុងរបាក្សត្រទី១ ២៩:១០-១៣?
៧ របៀបដ៏សំខាន់មួយដើម្បី‹រៀបចំសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ឲ្យបានដូចជាគ្រឿងក្រអូប› គឺដោយសម្ដែងសេចក្ដីសរសើរនិងការដឹងគុណដ៏ស្មោះពីចិត្តដល់ព្រះ។ ស្តេចដាវីឌបានថ្វាយសេចក្ដីអធិស្ឋានបែបនេះ កាលដែលទ្រង់និងរាស្ត្រនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បានផ្ដល់វិភាគទានដល់ការសាងសង់នៃព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដាវីឌបានអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃអ៊ីស្រាអែល ឰយុកោយើងរាល់គ្នាអើយ សូមឲ្យទ្រង់បានព្រះពរនៅអស់កល្បជានិច្ច ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ភាពដ៏ធំនឹងព្រះចេស្ដា សិរីល្អ ជ័យជំនះ នឹងតេជានុភាព នោះសុទ្ធតែជារបស់ផងទ្រង់ ដ្បិតគ្រប់ទាំងអស់ដែលនៅលើមេឃ នឹងនៅផែនដី ជារបស់ផងទ្រង់ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ រាជ្យនេះក៏ជារបស់ផងទ្រង់ដែរ ហើយទ្រង់បានដំកើងឡើង ជាប្រធានលើទាំងអស់ ទ្រព្យសម្បត្ដិនឹងកេរ្ដិ៍ឈ្មោះក៏មកអំពីទ្រង់ ហើយគឺទ្រង់ដែលគ្រប់គ្រងលើទាំងអស់ នៅព្រះហស្តទ្រង់មានទាំងព្រះចេស្ដា នឹងឥទ្ធិឫទ្ធិ ហើយទ្រង់មានអំណាចនឹងលើកជាធំ ហើយប្រោសឲ្យមានកំឡាំងដល់មនុស្សទាំងអស់ ដូច្នេះ ឱព្រះនៃយើងរាល់គ្នាអើយ យើងខ្ញុំអរព្រះគុណដល់ទ្រង់ ហើយក៏លើកសរសើរ ព្រះនាមទ្រង់ដ៏មានសិរីល្អ»។—របាក្សត្រទី១ ២៩:១០-១៣
៨. (ក) តើពាក្យសរសើរណាខ្លះក្នុងទំនុកដំកើង ១៤៨ទៅ១៥០ ដែលជាពិសេសជ្រាបដល់ចិត្តរបស់អ្នកនោះ? (ខ) ប្រសិនបើយើងមានអារម្មណ៍ដូចបានសម្ដែងមកនៅទំនុកដំកើង ២៧:៤ តើអ្វីដែលយើងនឹងធ្វើនោះ?
៨ តើនេះជាការសម្ដែងដ៏ល្អម្ល៉េះហ្ន៎ នូវសេចក្ដីសរសើរនិងការអរព្រះគុណ! សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងប្រហែលជាមិនមានវោហារកោសល្យដូចនេះ ប៉ុន្តែក៏អាចធ្វើឡើងដោយស្មោះពីចិត្តនោះដែរ។ សៀវភៅទំនុកដំកើង គឺពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអធិស្ឋាននៃអំណរគុណនិងសេចក្ដីសរសើរ។ ពាក្យសរសើរដែលមានភាពល្អបំផុត គឺមាននៅក្នុងទំនុកដំកើង ១៤៨ទៅ១៥០។ ការដឹងគុណដល់ព្រះ ក៏បានសម្ដែងនៅក្នុងបទទំនុកដំកើងជាច្រើនដែរ។ ដាវីឌបានច្រៀងថា៖ «ខ្ញុំបានសូមសេចក្ដីតែ១ពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយនឹងស្វែងរកសេចក្ដីនោះឯង គឺឲ្យខ្ញុំបាននៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ា រាល់តែថ្ងៃអស់១ជីវិតខ្ញុំ ដើម្បីនឹងរំពឹងមើលសេចក្ដីលំអនៃព្រះយេហូវ៉ា ហើយនឹងពិនិត្យពិចារណានៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ២៧:៤) ចូរឲ្យយើងប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីអធិស្ឋានបែបនេះ ដោយចូលរួមក្នុងសកម្មភាពទាំងអស់នៅក្នុងពួកជំនុំទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ទំនុកដំកើង ២៦:១២) ដោយធ្វើបែបនេះ និងរំពឹងគិតលើបន្ទូលរបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះយើងនឹងមានមូលហេតុច្រើន ក្នុងការមកឯព្រះយេហូវ៉ាដោយសរសើរនិងដឹងគុណដ៏ស្មោះពីចិត្ត។
ការស្វែងរកយ៉ាងរាបទាបនូវជំនួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
៩. តើស្តេចអេសាបានអធិស្ឋានយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
៩ ប្រសិនបើយើងកំពុងតែបំរើព្រះយេហូវ៉ាដោយអស់ពីចិត្តជាស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់ នោះយើងអាចប្រាកដក្នុងចិត្តថា ទ្រង់នឹងសណ្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ដែលសុំឲ្យទ្រង់ជួយនោះ។ (អេសាយ ៤៣:១០-១២) ចូរពិចារណាមើលស្តេចអេសានៃស្រុកយូដា។ ដប់ឆ្នាំដំបូងនៃការសោយរាជ្យ៤១ឆ្នាំរបស់ទ្រង់ (ឆ្នាំ៩៧៧-៩៣៧ ម.ស.យ.) បានកត់សម្គាល់ដោយសន្ដិភាព។ រួចមក ស្រុកយូដាបានត្រូវបំពារបំពានដោយកងទ័ពមួយលាននាក់ ក្រោមការដឹកនាំសេរ៉ាស ជាសាសន៍អេធីយ៉ូពី។ ទោះគេមានចំនួនទាហានច្រើនជាងក៏ដោយ ក៏អេសានិងពួកទ័ពចេញទៅតទល់នឹងពួកបំពារបំពាននេះដែរ។ ប៉ុន្តែ មុននឹងចេញទៅធ្វើសង្គ្រាម នោះអេសាបានអធិស្ឋានអស់ពីចិត្ត។ ទ្រង់បានទទួលស្គាល់នូវព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការសង្គ្រោះនោះ។ ដោយអង្វររកជំនួយ នោះស្តេចនេះបានមានបន្ទូលថា៖ «យើងខ្ញុំផ្អែកលើទ្រង់ជាទីពឹង គឺដោយនៅតែព្រះនាមទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ដែលយើងរាល់គ្នាបានមក ទាស់នឹងពួកមានគ្នាច្រើនទាំងនេះ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទ្រង់ជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នា សូមកុំឲ្យមនុស្សឈ្នះទ្រង់ឡើយ»។ ដោយហេតុនេះ ក៏មានជ័យជំនះទាំងស្រុង កាលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះស្រុកយូដា សំរាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ព្រះនាមដ៏ឆ្នើមរបស់ទ្រង់។ (របាក្សត្រទី២ ១៤:១-១៥) ទោះជាព្រះសង្គ្រោះយើងពីសេចក្ដីទុក្ខលំបាកណាមួយ ឬក៏ពង្រឹងយើងឲ្យអាចស៊ូទ្រាំក្ដី គឺយ៉ាងប្រាកដណាស់ ដែលទ្រង់សណ្ដាប់នឹងការសុំរបស់យើងឲ្យទ្រង់ជួយនោះ។
១០. នៅពេលដែលយើងឥតដឹងនូវរបៀបដោះស្រាយនឹងវិបត្ដិណាមួយ តើតាមរបៀបណាដែលសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ស្តេចយ៉ូសាផាត អាចបានទៅជាជំនួយនោះ?
១០ ប្រសិនបើយើងឥតដឹងដោះស្រាយនឹងវិបត្ដិណាមួយ នោះយើងអាចប្រាកដក្នុងចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងឮការទូលសុំរកជំនួយពីទ្រង់។ នេះបានត្រូវបង្ហាញមកក្នុងសម័យរបស់ស្តេចយ៉ូសាផាតនៃស្រុកយូដា ដែលការសោយរាជ្យ២៥ឆ្នាំរបស់ទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមនៅក្នុងឆ្នាំ៩៣៦ ម.ស.យ.។ នៅពេលដែលស្រុកយូដាបានត្រូវគំរាមកំហែងដោយពួកទ័ព ដែលរួមបញ្ចូលសាសន៍ម៉ូអាប់ សាសន៍អាំម៉ូន និងពួកភ្នំសៀរ នោះយ៉ូសាផាតបានអង្វរថា៖ «ឱព្រះនៃយើងខ្ញុំរាល់គ្នាអើយ សូមទ្រង់កាត់ទោសដល់គេ ពីព្រោះយើងខ្ញុំរាល់គ្នាគ្មានកំឡាំង នឹងទប់ទល់ចំពោះពួកយ៉ាងធំ ដែលមកទាស់នឹងយើងរាល់គ្នានេះបានទេ យើងខ្ញុំក៏មិនដឹងធ្វើដូចម្ដេចដែរ ប៉ុន្តែភ្នែកយើងខ្ញុំទន្ទឹងមើលតែទ្រង់ទេ»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានដ៏រាបទាបនេះ ហើយប្រយុទ្ធឲ្យស្រុកយូដា ដោយធ្វើឲ្យមានការភាន់ច្រឡំក្នុងចំណោមពួកសត្រូវ ដើម្បីឲ្យគេសម្លាប់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ជាលទ្ធផល ពួកសាសន៍ដែលនៅជិតៗនោះបានក្លាយទៅជាខ្លាច ម្ល៉ោះហើយក៏មានសន្ដិភាពនៅក្នុងស្រុកយូដាទៅ។ (របាក្សត្រទី២ ២០:១-៣០) នៅពេលដែលយើងគ្មានប្រាជ្ញាដែលត្រូវការសំរាប់ដោះស្រាយនឹងវិបត្ដិណាមួយ ដូចស្តេចយ៉ូសាផាត យើងអាចអធិស្ឋានថា៖ ‹យើងខ្ញុំក៏មិនដឹងធ្វើដូចម្ដេចឡើយ ប៉ុន្តែភ្នែកយើងខ្ញុំទន្ទឹងមើលតែទ្រង់ ព្រះយេហូវ៉ាទេ›។ វិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រហែលបណ្ដាលឲ្យយើងនឹកចាំចំណុចពីបទគម្ពីរ ដែលត្រូវការដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាណាមួយ ឬព្រះទ្រង់ប្រហែលជាជួយយើងតាមរបៀប ដែលខ្ពង់ខ្ពស់ជាងការវែកញែករបស់មនុស្សទៅទៀត។—រ៉ូម ៨:២៦, ២៧
១១. តើអ្វីដែលយើងអាចរៀនអំពីសេចក្ដីអធិស្ឋាន ពីសកម្មភាពរបស់នេហេមា ដែលទាក់ទងជាមួយនឹងកំផែងនៃក្រុងយេរូសាឡិមនោះ?
១១ យើងប្រហែលជាត្រូវខំតស៊ូក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន ដើម្បីសុំរកជំនួយពីព្រះ។ នេហេមាបានកាន់ទុក្ខ បានយំ បានតមអាហារ និងបានអធិស្ឋានជាច្រើនថ្ងៃអំពីកំផែងដ៏បាក់បែកនៃក្រុងយេរូសាឡិម និងអំពីស្ថានការណ៍ដ៏អស់សង្ឃឹមនៃពួកអ្នកដែលរស់នៅក្នុងស្រុកយូដា។ (នេហេមា ១:១-១១) យ៉ាងច្បាស់ណាស់ សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់បានឡើងទៅឯព្រះ ដូចជាគ្រឿងក្រអូបអីចឹង។ នៅថ្ងៃមួយ ស្តេចអើថាស៊ើកសេស សាសន៍ពើស៊ី បានសួរនេហេមាដែលព្រួយចិត្តនេះថា៖ «តើអ្នកចង់បានអ្វី»? នេហេមារាយការណ៍ថា៖ «ខ្ញុំក៏អធិស្ឋានដល់ព្រះនៃស្ថានសួគ៌»។ សេចក្ដីអធិស្ឋានដ៏ខ្លីនិងដ៏ស្ងៀមស្ងាត់នោះបានត្រូវតបឆ្លើយ ដ្បិតនេហេមាបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យបំពេញនូវសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់គាត់ ដោយទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីសាងសង់កំផែងដ៏បាក់បែកនោះឡើងវិញ។—នេហេមា ២:១-៨
ចូរឲ្យព្រះយេស៊ូបង្រៀនអ្នកនូវរបៀបដែលគួរអធិស្ឋាន
១២. តាមពាក្យសំដីរបស់អ្នក តើអ្នកនឹងសង្ខេបយ៉ាងណា អំពីគោលចំណុចនៃសេចក្ដីអធិស្ឋានគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូនោះ?
១២ សេចក្ដីអធិស្ឋានទាំងប៉ុន្មានដែលបានកត់ទុកនៅក្នុងបទគម្ពីរ សេចក្ដីអធិស្ឋានដែលនាំឲ្យមានមេរៀនជាពិសេស នោះគឺសេចក្ដីអធិស្ឋានគំរូ ដែលថ្វាយដូចជាគ្រឿងក្រអូបដោយព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ សិក្ខាបទរបស់លូកាចែងថា៖ «នោះសិស្សម្នាក់ទូលទ្រង់ថា៖ ‹សូមទ្រង់បង្រៀនយើងខ្ញុំ ឲ្យចេះអធិស្ឋានផង ដូចលោកយ៉ូហានបានបង្រៀនដល់សិស្សលោកដែរ›។ ទ្រង់ក៏មានបន្ទូលទៅគេថា៖ ‹កាលណាអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន នោះត្រូវថា ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់ សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់ បានសំរេច នៅផែនដីដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ សូមប្រទានអាហារ ដែលយើងខ្ញុំត្រូវការ មកជារាល់ថ្ងៃ សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ ហើយសូមកុំនាំយើងខ្ញុំទៅក្នុងសេចក្ដីល្បួងឡើយ តែសូមប្រោសឲ្យយើងខ្ញុំបានរួចពីសេចក្ដីអាក្រក់វិញ› »។ (លូកា ១១:១-៤; ម៉ាថាយ ៦:៩-១៣) ចូរឲ្យយើងពិចារណាមើលសេចក្ដីអធិស្ឋាននេះ ដែលមិនមែនបំណងឲ្យយើងសូត្រនោះទេ ប៉ុន្តែមានបំណងសំរាប់ជាការណែនាំ។
១៣. តើអ្នកនឹងពន្យល់យ៉ាងណា នូវសារៈសំខាន់នៃពាក្យ«សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ»?
១៣ «សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ»។ ការទូលសំដៅទៅព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះវរបិតា ជាឯកសិទ្ធិដ៏ពិសេសមួយនៃពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ ដែលបានថ្វាយខ្លួន។ ដូចជាកូនក្មេងដែលមានការខ្វល់ខ្វាយណាមួយ ឆាប់ទៅរកបិតាដែលប្រកបដោយមេត្ដាករុណា នោះយើងក៏ត្រូវចំណាយពេលជារឿយៗ ដោយអធិស្ឋានតាមរបៀបដ៏ថ្លៃថ្នូរនិងដ៏គោរពដល់ព្រះ។ (ទំនុកដំកើង ១០៣:១៣, ១៤) សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងត្រូវបង្ហាញនូវការយកចិត្តទុកដាក់របស់យើង អំពីការធ្វើឲ្យបានបរិសុទ្ធដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា ពីព្រោះយើងចង់ឃើញឲ្យព្រះនាមទ្រង់ បានអស់ពីសេចក្ដីត្មះតិះដៀលដែលមានមកលើព្រះនាមនេះ។ ត្រូវហើយ យើងចង់ឲ្យព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាបានញែកដាច់ឡែក និងឲ្យចាត់ទុកជាបរិសុទ្ធឬជាពិសិដ្ឋ។—ទំនុកដំកើង ៥:១១; ៦៣:៣, ៤; ១៤៨:១២, ១៣; អេសេគាល ៣៨:២៣
១៤. តើអធិស្ឋាន«សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់» មានន័យយ៉ាងណា?
១៤ «សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់»។ ព្រះរាជាណាចក្រជាសេចក្ដីគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលបានសម្ដែងមកតាមរយៈរដ្ឋាភិបាលនៃព្រះមេស្ស៊ីនៅស្ថានសួគ៌ ក្រោមការដឹកនាំនៃបុត្រារបស់ទ្រង់ និងពួកចូលរួមជាមួយព្រះយេស៊ូ គឺ«ពួកបរិសុទ្ធ»។ (ដានីយ៉ែល ៧:១៣, ១៤, ១៨, ២៧; វិវរណៈ ២០:៦) ព្រះរាជាណាចក្រនេះមិនយូរប៉ុន្មានទៀតនឹង«មកដល់» ទាស់នឹងពួកប្រឆាំងដល់អធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះ ដោយដកគេចេញឲ្យបាត់សូន្យទៅ។ (ដានីយ៉ែល ២:៤៤) រួចមក បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបានសម្រេចនៅលើផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។ (ម៉ាថាយ ៦:១០) នេះនឹងនាំឲ្យមានអំណរយ៉ាងណាទៅហ្ន៎ ចំពោះសត្តនិករទាំងប៉ុន្មានដែលបំរើយ៉ាងស្មោះត្រង់ ដល់ព្រះមហាក្សត្រសកលលោកមែន!
១៥. ការសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យ«ប្រទានអាហារ ដែលយើងខ្ញុំត្រូវការ មកជារាល់ថ្ងៃ» បញ្ជាក់អំពីអ្វី?
១៥ «សូមប្រទានអាហារ ដែលយើងខ្ញុំត្រូវការ មកជារាល់ថ្ងៃ»។ ការសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យប្រទានអាហារ«រាល់ថ្ងៃ» បញ្ជាក់ថាយើងមិនសុំស្បៀងឲ្យបានច្រើនជាបរិបូរនោះទេ ប៉ុន្តែគឺសំរាប់ដែលយើងត្រូវការរាល់ថ្ងៃ។ ទោះជាយើងទុកចិត្តលើព្រះឲ្យប្រទាននោះក្ដី តែយើងក៏ខំប្រឹងនិងប្រើរយៈណាក៏ដោយដែលត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឲ្យអាចទទួលអាហារនិងរបស់ចាំបាច់ផ្សេងៗទៀត។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ៣:៧-១០) ប្រាកដហើយ យើងត្រូវអរព្រះគុណដល់ព្រះរបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌ ពីព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ ប្រាជ្ញា និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ គឺគាំទ្រដល់សំវិធានការទាំងនេះ។—កិច្ចការ ១៤:១៥-១៧
១៦. តើតាមរបៀបណាដែលយើងទទួលការអត់ឱនទោសរបស់ព្រះ?
១៦ «សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ»។ ដោយព្រោះយើងជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍និងមានបាបនោះ យើងមិនអាចបំពេញឲ្យបានពេញលេញ ដល់ខ្នាតតម្រាដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ានោះទេ។ ដោយហេតុនេះ យើងត្រូវតែអធិស្ឋានឲ្យទ្រង់អត់ឱនទោស ដោយមានមូលដ្ឋានលើយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើយើងចង់«ព្រះដែលស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋាន» ថ្វាយតម្លៃនៃយញ្ញបូជានោះដល់បាបរបស់យើង យើងត្រូវតែប្រែចិត្ត ហើយសុខចិត្តទទួលទូន្មានណាក៏ដោយ ដែលទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងនោះ។ (ទំនុកដំកើង ៦៥:២; រ៉ូម ៥:៨; ៦:២៣; ហេព្រើរ ១២:៤-១១) ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងអាចទន្ទឹងថា ព្រះនឹងអត់ឱនទោសឲ្យយើង លុះត្រាតែយើង«អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ» គឺអស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តខុសនឹងយើង។—ម៉ាថាយ ៦:១២, ១៤, ១៥
១៧. តើពាក្យដែលថា«សូមកុំនាំយើងខ្ញុំទៅក្នុងសេចក្ដីល្បួងឡើយ» មានន័យថាម៉េច?
១៧ «សូមកុំនាំយើងខ្ញុំទៅក្នុងសេចក្ដីល្បួងឡើយ»។ ជូនកាលព្រះគម្ពីរចែងថា ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអ្វីមួយ ពេលដែលទ្រង់គ្រាន់តែអនុញ្ញាតឲ្យមានប៉ុណ្ណោះ។ (នាងរស់ ១:២០, ២១) ព្រះទ្រង់មិនល្បួងយើងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាបនោះឡើយ។ (យ៉ាកុប ១:១៣) សេចក្ដីល្បួងឲ្យប្រព្រឹត្តអាក្រក់ គឺមានដើមកំណើតជាមួយនឹងអារក្ស ការមានបាបរបស់យើង និងពីលោកីយ៍នេះ។ សាតាំងជាអ្នកល្បួង ដែលខំប្រើកលល្បិចឲ្យយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាបប្រឆាំងនឹងព្រះ។ (ម៉ាថាយ ៤:៣; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៣:៥) នៅពេលដែលធ្វើសេចក្ដីស្នើសុំ ដូចជា«សូមកុំនាំយើងខ្ញុំទៅក្នុងសេចក្ដីល្បួងឡើយ» នោះយើងសុំឲ្យព្រះកុំបណ្ដោយយើងចាញ់ នៅពេលដែលបានត្រូវល្បួងមិនស្ដាប់បង្គាប់តាមទ្រង់។ ទ្រង់អាចណែនាំយើង ដើម្បីកុំឲ្យយើងចាញ់ និងកុំឲ្យសាតាំងដែលជា‹មេកំណាច›ឈ្នះលើយើងបានឡើយ។—ម៉ាថាយ ៦:១៣; កូរិនថូសទី១ ១០:១៣
មានការប្រព្រឹត្តដែលស្របតាមសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់អ្នក
១៨. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចមានការប្រព្រឹត្ត ដែលស្របតាមសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ដើម្បីឲ្យបានអាពាហ៍ពិពាហ៍និងការរស់នៅក្នុងគ្រួសារដ៏សប្បាយនោះ?
១៨ សេចក្ដីអធិស្ឋានគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ បានរៀបរាប់អំពីគោលចំណុចដ៏សំខាន់ៗ ប៉ុន្តែយើងអាចអធិស្ឋានអំពីរឿងអ្វីមួយក៏បានដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចអធិស្ឋានអំពីសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់យើង ក្នុងការចង់បានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏សប្បាយ។ ដើម្បីរក្សាព្រហ្មចារីភាពរហូតដល់ពេលរៀបការ យើងប្រហែលជាត្រូវអធិស្ឋានសុំឲ្យមានការទប់ចិត្ត។ ប៉ុន្តែរួចមក ចូរឲ្យយើងសហប្រតិបត្ដិការស្របតាមសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ដោយជៀសវាងប្រកាសនវត្ថុនិងគ្រឿងកំសាន្តដ៏ឥតសីលធម៌។ ហើយក៏ចូរឲ្យយើងប្ដេជ្ញាចិត្តក្នុងការ‹រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ក្នុងព្រះអម្ចាស់តែប៉ុណ្ណោះ›។ (កូរិនថូសទី១ ៧:៣៩; ចោទិយកថា ៧:៣, ៤) នៅពេលរៀបការហើយ យើងត្រូវមានការប្រព្រឹត្តដែល ស្របតាមសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ដើម្បីឲ្យមានសុភមង្គល ដោយធ្វើតាមឱវាទរបស់ព្រះ។ ហើយប្រសិនបើយើងមានកូន គឺឥតគ្រប់គ្រាន់ទេ ក្នុងការអធិស្ឋានឲ្យគេជាអ្នកបំរើស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានោះ។ យើងត្រូវខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីធ្វើឲ្យជ្រួតជ្រាបសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះ ចូលទៅក្នុងចិត្តគំនិតរបស់គេ តាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងការមកឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានជារឿយៗជាមួយពួកគេ។—ចោទិយកថា ៦:៥-៩; ៣១:១២; សុភាសិត ២២:៦
១៩. តើយើងគួរធ្វើអ្វី ប្រសិនបើយើងកំពុងតែអធិស្ឋានអំពីកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើងនោះ?
១៩ តើយើងកំពុងតែអធិស្ឋានឲ្យមានពរក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយឬទេ? បើអីចឹង ចូរឲ្យយើងប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីអធិស្ឋាននោះ ដោយចូលរួមឲ្យបានប្រយោជន៍ក្នុងកិច្ចការផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រនេះ។ ប្រសិនបើយើងអធិស្ឋានសុំរកឱកាស ដើម្បីជួយអ្នកដទៃឲ្យដើរតាមផ្លូវទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច នោះយើងត្រូវកត់ទុកបញ្ជីឲ្យបានល្អនៃបុគ្គលដែលចាប់អារម្មណ៍ ហើយត្រូវរួមបញ្ចូលការបង្រៀនព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះនៅក្នុងតារាងពេលរបស់យើងដែរ។ ចុះយ៉ាងណាវិញ បើយើងមានចិត្តប្រាថ្នាចង់ចាប់ផ្ដើមកិច្ចការផ្សាយពេញពេល ជាអ្នកត្រួសត្រាយនោះ? បើដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងចាត់វិធានការដែលស្របតាមនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ដោយចំរើនសកម្មភាពផ្សាយរបស់យើង ហើយដោយចូលរួមផ្សាយជាមួយពួកអ្នកត្រួសត្រាយផងដែរ។ ការចាត់វិធានការបែបនេះនឹងបង្ហាញថា យើងកំពុងតែប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង។
២០. អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពិចារណាមើលអំពីអ្វី?
២០ ប្រសិនបើយើងកំពុងតែបំរើព្រះយេហូវ៉ាដោយស្មោះត្រង់ យើងអាចទុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ដែលស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់នោះ។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៤, ១៥) យ៉ាងប្រាកដហើយ យើងបានប្រមូលចំណុចៗដ៏មានប្រយោជន៍ ពីការពិនិត្យមើលសេចក្ដីអធិស្ឋានខ្លះៗ ដែលបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរនោះ។ អត្ថបទជាបន្ទាប់របស់យើង នឹងពិចារណាមើលនូវគោលការណ៍ណែនាំឯទៀត ចំពោះអស់អ្នកដែលចង់‹រៀបចំសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គេឲ្យបានដូចគ្រឿងក្រអូបចំពោះព្រះយេហូវ៉ា›។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
◻ ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវថ្វាយសេចក្ដីអធិស្ឋានដោយមានជំនឿនោះ?
◻ តើសេចក្ដីសរសើរនិងការអរព្រះគុណត្រូវមានមុខនាទីយ៉ាងណា ក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង?
◻ ហេតុអ្វីក៏យើងអាចទុកចិត្ត ក្នុងការស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន?
◻ តើមានគោលចំណុចណាខ្លះក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានគំរូនោះ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលយើងមានការប្រព្រឹត្ត ដែលស្របតាមសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
ដូចស្តេចយ៉ូសាផាត នៅពេលខ្លះយើងត្រូវអធិស្ឋានថា៖ ‹យើងខ្ញុំក៏មិនដឹងធ្វើដូចម្ដេចឡើយ ប៉ុន្តែភ្នែកយើងខ្ញុំទន្ទឹងមើលតែទ្រង់ ព្រះយេហូវ៉ាទេ›
[រូបភាពនៅទំព័រ១៩]
តើអ្នកអធិស្ឋានស្របតាមនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូឬទេ?