ការរស់នៅស្របតាមលទ្ធភាពរបស់ខ្លួន តើអាចធ្វើបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
សូមស្រមៃគិតថា អ្នកមានពាងមួយដែលមានទឹកពេញ ហើយអ្នកមានភារកិច្ចធ្វើឲ្យពាងនោះមានទឹកពេញរហូត។ តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យពាងនោះមានទឹកពេញជានិច្ច? អ្នកត្រូវតែដងទឹកចាក់ថែមពេលដែលគេប្រើទឹកក្នុងពាងនោះ មែនទេ? បើចំនួនទឹកដែលអ្នកចាក់យ៉ាងហោចណាស់ស្មើនឹងចំនួនទឹកដែលគេប្រើ នោះអ្នកអាចធ្វើឲ្យពាងមានទឹកពេញរហូតបាន។
ឧទាហរណ៍នេះបញ្ជាក់អំពីការរស់នៅស្របតាមលទ្ធភាពរបស់អ្នក។ ប្រាក់ចំណូលរបស់អ្នកប្រៀបដូចជាការដងទឹកចាក់ក្នុងពាង។ ប្រាក់ចំណាយប្រៀបដូចជាការប្រើទឹកក្នុងពាងនោះ។ ដូច្នេះ អ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើគឺកុំឲ្យចំណាយច្រើនជាងចំណូល។
ទោះជាយោបល់នេះស្ដាប់ទៅស្រួលធ្វើតាមក៏ដោយ តែការធ្វើតាមនិងការទទួលប្រយោជន៍ពីយោបល់នេះ គឺមិនងាយស្រួលទេ។ ប៉ុន្តែ បើមនុស្សទូទៅព្យាយាមធ្វើតាមយោបល់ខាងលើនេះ ពួកគេនឹងរួចផុតពីបញ្ហាខាងលុយកាក់ជាមិនខាន។ តើពួកគេអាចធ្វើបែបនេះយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? តើយើងអាចរកឃើញការណែនាំដែលពិតជាមានប្រយោជន៍ពីកន្លែងណា? គម្ពីរគឺជាប្រភពព័ត៌មានដែលអាចជួយយើងយ៉ាងច្រើនស្តីអំពីរឿងនេះ។ ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលជាសង្ខេបនូវគោលការណ៍ខ្លះៗ។
គោលការណ៍គម្ពីរអាចជួយអ្នកបាន
គម្ពីរមានគោលការណ៍ដែលមានប្រយោជន៍ជាច្រើនដែលអាចជួយអ្នកឲ្យចេះចាត់ចែងលុយកាក់របស់អ្នក។ យើងនឹងពិចារណាគោលការណ៍ខ្លះៗទាំងនេះ។ យើងសូមអញ្ជើញអ្នកឲ្យពិនិត្យមើលគោលការណ៍ដូចតទៅនេះដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យរស់នៅស្របតាមលទ្ធភាពរបស់អ្នក។
ចូរមានគម្រោងក្នុងការចំណាយ។
ដើម្បីចាត់ចែងលុយកាក់ឲ្យបានល្អ អ្នកត្រូវដឹងថាចំណូលរបស់អ្នកមានប៉ុន្មាន ហើយអ្នកចាយទៅលើអ្វីខ្លះ។ គម្ពីរចែងថា៖ «គំនិតរបស់មនុស្សឧស្សាហ៍ នោះនាំឲ្យបានបរិបូរឡើងតែម្យ៉ាង តែអស់អ្នកណាដែលមានចិត្តរលះរលាំង នោះនឹងបានតែសេចក្ដីខ្វះខាតវិញ»។ (សុភាសិត ២១:៥) អ្នកខ្លះប្រើស្រោមសំបុត្រដើម្បីជួយពួកគេឲ្យចាត់ចែងចំណាយផ្សេងៗ។ ស្រោមសំបុត្រនីមួយៗមានចំណាយសម្រាប់ផ្នែកផ្សេងៗ ដូចជា«ម្ហូប» «ឈ្នួលផ្ទះ» ឬ«សម្លៀកបំពាក់»ជាដើម។ មិនថាអ្នកប្រើវិធីនេះឬវិធីផ្សេងទៀតក្ដី អ្វីដែលសំខាន់គឺអ្នកដឹងថាលុយរបស់អ្នកបានចំណាយលើអ្វី ពោលគឺចំណាយទៅលើអ្វីដែលចាំបាច់ជាមុនសិន មិនមែនទៅលើអ្វីដែលលយឆាយនោះទេ។
កុំច្រណែនគេ។
មនុស្សជាច្រើននៅប្រទេសដែលកំពុងអភិវឌ្ឍចង់បានយ៉ាងខ្លាំងនូវរបស់របរដែលមនុស្សក្នុងប្រទេសជឿនលឿនមាន។ បើគិតអំពីបុគ្គលម្នាក់ៗវិញ ពួកគេជាច្រើននាក់ចង់បានរបស់របរដែលអ្នកជិតខាងខ្លួនសម្ញែង។ នេះអាចជាអន្ទាក់មួយ។ ព្រោះប្រហែលជាអ្នកជិតខាងនោះត្រូវខ្ចីលុយដើម្បីទិញរបស់របរទាំងនោះ។ ការធ្វើតាមមនុស្សដែលមិនចេះគិតវែងឆ្ងាយអាចនាំឲ្យយើងជួបការខ្វះខាតខាងលុយកាក់។ គម្ពីរព្រមានថា៖ «អ្នកណាដែលមានភ្នែកអាក្រក់ នោះកំពុងតែរួសរាន់ដេញតាមទ្រព្យសម្បត្ដិ ឥតដឹងឡើយថា សេចក្ដីខ្វះខាតនឹងតាមខ្លួនទាន់»។—សុភាសិត ២៨:២២
រក្សាឲ្យមានជីវភាពសាមញ្ញ។
លោកយេស៊ូផ្ដល់ឱវាទដល់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យពួកគេ«មើលរបស់តែមួយ»ឬមានជីវភាពសាមញ្ញ។ (ម៉ាថាយ ៦:២២) ពេលអ្នកមានលទ្ធភាពទិញតែកំពឹសនិងទឹកសុទ្ធតែប៉ុណ្ណោះ តែអ្នកចង់បានបង្កងនិងស្រាទំពាំងបាយជូរវិញ នោះអាចនាំឲ្យអ្នកហិនហោចប្រាក់កាស។ យោងទៅតាមសេចក្ដីរាយការណ៍មួយពីធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ីបានពន្យល់ថា ជិតមួយភាគបីនៃមនុស្សនៅប្រទេសភីលីពីន និងជាង៥០ភាគរយនៃមនុស្សនៅប្រទេសឥណ្ឌាបានប្រាក់ចំណូលក្នុងកម្រិតទាបបំផុតសម្រាប់ទ្វីបអាស៊ី ដែលជាប្រាក់ចំណូលប្រហែល១.៣៥ដុល្លារអាម៉េរិកជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ពេលមនុស្សមានប្រាក់ចំណូលតិចតួចដូចនេះ នោះគឺល្អបំផុតឲ្យគាត់ផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីៗដែលគាត់ពិតជាត្រូវការប៉ុណ្ណោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះជាមនុស្សរស់នៅក្នុងប្រទេសអ្នកមានក៏ដោយ ការធ្វើតាមគោលការណ៍នេះក៏អាចជួយពួកគេឲ្យគេចផុតចេញពីបញ្ហាខាងលុយកាក់ដែរ។
ចូរស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីដែលអ្នកមាន។
គោលការណ៍នេះភ្ជាប់ជាមួយឱវាទដែលថារក្សាជីវភាពឲ្យនៅសាមញ្ញ។ គម្ពីរបានផ្ដល់ការណែនាំដែលមាននៅសៀវភៅធីម៉ូថេទី១ ៦:៨ថា៖ «យើងនឹងស្កប់ចិត្តហើយ ដោយមានអាហារបរិភោគ សម្លៀកបំពាក់ និងជម្រក»។ ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានសុភមង្គលបំផុត អ្នកខ្លះជាមនុស្សដែលមានលុយតែបន្ដិចបន្តួច ប៉ុន្តែពួកគេស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីដែលពួកគេមាន រួមទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិ មិនគ្រាន់តែទ្រព្យសម្បត្ដិតែប៉ុណ្ណោះទេ។—សុភាសិត ១៥:១៧
កុំជំពាក់បំណុលដែលមិនចាំបាច់។
គម្ពីរបានចែងថា៖ «មនុស្សអ្នកមានគេគ្រប់គ្រងលើពួកអ្នកក្រ ហើយអ្នកណាដែលខ្ចីគេ ជាបាវបំរើដល់អ្នកដែលឲ្យខ្ចីនោះ»។ (សុភាសិត ២២:៧) ពាក្យនេះពិតជាត្រឹមត្រូវមែន! ទោះជាមានកាលៈទេសៈខ្លះដែលមើលទៅយើងមិនអាចគេចផុតពីការជាប់បំណុលក៏ដោយ ប៉ុន្តែពួកអ្នកដែលខ្ចីលុយពីគេដើម្បីទិញអ្វីដែលពួកគេចង់បាន នោះច្រើនតែវ័ណ្ឌកដោយសារតែបំណុល។ ជាពិសេស នេះអាចកើតឡើងយ៉ាងងាយពេលដែលយើងប្រើប័ណ្ណឥណទាន។ ទស្សនាវដ្ដីល្បីមួយបានរៀបរាប់ថា៖ «ពេលដែលមនុស្សមានប័ណ្ណនោះនៅក្នុងដៃ ពួកគេប្រព្រឹត្តដូចជាមនុស្សឥតវិចារណញ្ញាណ»។ (Time) បុរសម្នាក់ឈ្មោះអេរីកដែលរស់នៅប្រទេសភីលីពីនបាននិយាយថា៖ «ពេលដែលខ្ញុំប្រើប័ណ្ណឥណទាន ខ្ញុំច្រើនតែទិញរបស់របរច្រើនជាងពេលខ្ញុំប្រើលុយសុទ្ធ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំអស់លុយរលីង ពេលដែលខ្ញុំត្រូវបង់ថ្លៃផ្សេងៗ»។ ជាការល្អឲ្យយើងប្រុងប្រយ័ត្នឲ្យបានដិតដល់ពេលប្រើប័ណ្ណឥណទាននេះ!—ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៤:១; ម៉ាថាយ ១៨:២៥
សន្សំលុយមុនទិញ។
ទោះជាមើលទៅដូចជាហួសសម័យយ៉ាងណាក៏ដោយ ការសន្សំលុយមុនទិញរបស់របរជាវិធីមួយដែលមានប្រាជ្ញាដើម្បីកុំឲ្យខ្លួនជួបបញ្ហាខាងលុយកាក់។ ការធ្វើដូច្នេះបានជួយមនុស្សជាច្រើនមិនឲ្យជំពាក់បំណុល និងមានការពិបាកផ្សេងៗ ដូចជាការបង់ការប្រាក់ខ្ពស់ ដែលនៅទីបំផុតការប្រាក់នេះជាតម្លៃដែលត្រូវបន្ថែមលើតម្លៃនៃរបស់ដែលយើងទិញ។ ក្នុងគម្ពីរ សត្វស្រមោចបានត្រូវពណ៌នាជាសត្វដែលមាន«ប្រាជ្ញា» ពីព្រោះវាចេះ«ប្រមូលស្បៀងទុកនៅក្នុងរដូវចំរូត»ដើម្បីប្រើនៅពេលអនាគត។—សុភាសិត ៦:៦-៨; ៣០:២៤, ២៥
«យើងពិភាក្សាគ្នាយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីចំនួនលុយដែលយើងអាចចាយ»
រៀនពីគំរូរបស់អ្នកឯទៀត
ឱវាទទាំងឡាយក្នុងគម្ពីរដែលយើងបានពិចារណាប្រហែលស្ដាប់ទៅដូចជាល្អ ប៉ុន្តែតើគោលការណ៍ទាំងនេះពិតជាបានជួយមនុស្សឲ្យរស់នៅស្របតាមលទ្ធភាពរបស់ខ្លួនឬទេ? សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីបទពិសោធន៍របស់អ្នកខ្លះដែលបានធ្វើតាមឱវាទទាំងនេះ ហើយទទួលជោគជ័យក្នុងការដោះស្រាយវិបត្ដិផ្នែកលុយកាក់។
ឌីអូស្ដាដូជាឪពុកម្នាក់ដែលមានកូនបួននាក់ គាត់សារភាពថាវិបត្ដិសេដ្ឋកិច្ចថ្មីៗនេះធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារគាត់ជាងមុន។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គាត់ឲ្យតម្លៃទៅលើគម្រោងចំណាយ។ គាត់បានពោលថា៖ «ខ្ញុំរៀបចំគម្រោងចំណាយចំពោះប្រាក់ចំណូលទាំងអស់របស់ខ្ញុំ ហើយក៏បានកត់បញ្ជីអំពីអ្វីដែលខ្ញុំចាយដែរ»។ ដានីឡូក៏ធ្វើតាមគោលការណ៍ដូចគ្នាដែរ។ គាត់និងភរិយារបស់គាត់ធ្លាប់រកស៊ីខាតចុងខាតដើម។ ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែអាចបង់ថ្លៃសម្រាប់អ្វីដែលពួកគេត្រូវការបាន ដោយពួកគេយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើអ្វីដែលពួកគេចំណាយ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «យើងដឹងថាយើងមានប្រាក់ចំណូលប៉ុន្មានរាល់ខែ ហើយយើងក៏ដឹងថាយើងត្រូវចំណាយប៉ុន្មានដែរ។ ដោយដឹងអំពីរឿងនេះ យើងពិភាក្សាគ្នាយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីចំនួនលុយដែលយើងអាចចាយ»។
‹ជាជាងធ្វើដំណើរទៅកិច្ចប្រជុំគ្រិស្ដសាសនិកដោយប្រើយានជំនិះយើងដើរទៅវិញ›
ដើម្បីធ្វើតាមគម្រោងចំណាយ អ្នកខ្លះយល់ឃើញថាគឺជាការចាំបាច់ដែលពួកគេកាត់បន្ថយចំណាយទៅលើផ្នែកខ្លះៗ។ មើណាជាស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ដែលមានកូនបីនាក់ក្នុងបន្ទុក គាត់បាននិយាយថា៖ «ជាជាងធ្វើដំណើរទៅកិច្ចប្រជុំគ្រិស្តសាសនិកដោយប្រើយានជំនិះ ខ្ញុំនិងកូនៗរបស់ខ្ញុំដើរទៅវិញ»។ គាត់បានព្យាយាមជួយកូនៗឲ្យចេះរស់នៅដោយមានជីវភាពសាមញ្ញ។ គាត់បានពោលថា៖ «ខ្ញុំខំទុកគំរូល្អក្នុងការធ្វើតាមគោលការណ៍នៅធីម៉ូថេទី១ ៦:៨-១០ ដែលបង្ហាញអំពីសារៈសំខាន់នៃការស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីដែលខ្លួនមាន»។
ជេរ៉លជាឪពុករបស់កូនពីរនាក់ក៏បានធ្វើស្រដៀងនេះដែរ។ គាត់រៀបរាប់ថា៖ «ក្នុងអំឡុងពេលគោរពប្រណិប័តន៍ជាគ្រួសារ យើងពិភាក្សាគ្នាអំពីបទពិសោធន៍របស់បងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកដែលបានផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលពិតជាសំខាន់ ពោលគឺចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ជាលទ្ធផល កូនៗរបស់យើងមិនដែលទារអ្វីដែលមិនសូវសំខាន់ទេ នេះគួរឲ្យលើកទឹកចិត្តណាស់»។
‹ខ្ញុំមិនឃើញភ្លាមទិញភ្លែតទេ›
ជេនីតជាបងស្រីនៅលីវហើយជាអ្នកបម្រើពេញពេលក្នុងការបង្រៀនគម្ពីរស្ម័គ្រចិត្តដល់អ្នកឯទៀតក្នុងប្រទេសភីលីពីន។ នៅពេលថ្មីៗនេះគាត់បាត់បង់ការងារ ប៉ុន្តែគាត់បន្តរស់នៅស្របតាមលទ្ធភាពរបស់គាត់។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំអាចធ្វើដូច្នេះបានដោយការហាត់ពត់លត់ដំខ្លួននិងប្រើធនធានរបស់ខ្ញុំដោយប៉ិនប្រសប់។ ជាជាងទៅផ្សារទំនើបដែលមានលក់របស់ថ្លៃៗ ខ្ញុំទៅផ្សារធម្មតាដែលលក់អីវ៉ាន់ធូរថ្លៃវិញ។ ខ្ញុំមិនចាំបាច់ទិញអ្វីៗដែលថ្លៃៗទេ ព្រោះខ្ញុំអាចទិញវានៅកន្លែងដែលធូរថ្លៃជាង។ ខ្ញុំក៏មិនឃើញភ្លាមទិញភ្លែតដែរ»។ ជេនីតបានយល់ថាការសន្សំលុយទុកពិតជាមានប្រយោជន៍ណាស់។ គាត់បាននិយាយថា៖ «បើខ្ញុំសល់លុយសូម្បីតែបន្ដិចបន្តួចក៏ដោយ ខ្ញុំសន្សំវាក្រែងលោខ្ញុំត្រូវបង់អ្វីដែលខ្ញុំមិនដឹងទុកជាមុន»។
ស្តីអំពីការប្រើប័ណ្ណឥណទាន អេរីកដែលបានត្រូវរៀបរាប់ខាងលើនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានដាក់កម្រិតទៅលើការប្រើប័ណ្ណឥណទាន ពោលគឺខ្ញុំនឹងប្រើវានៅពេលបន្ទាន់តែប៉ុណ្ណោះ»។ ឌីអូស្ដាដូក៏យល់ស្របដែរដោយស្រដីថា៖ «ដើម្បីអាចទប់ចិត្តរបស់ខ្ញុំក្នុងការប្រើប័ណ្ណឥណទាន ខ្ញុំទុកវានៅកន្លែងធ្វើការ»។
អ្នកអាចរស់នៅស្របតាមលទ្ធភាពរបស់ខ្លួនបាន
ត្រូវហើយ មនុស្សជាច្រើនយល់ឃើញថា ទោះជាគម្ពីរជាសៀវភៅដែលផ្ចង់អារម្មណ៍ជាពិសេសទៅលើការមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយ តែគម្ពីរក៏ផ្ដល់ការណែនាំដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់ជីវភាពរស់នៅដែរ។ (សុភាសិត ២:៦; ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤) ការអនុវត្តតាមគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរដែលបានពិចារណាក្នុងអត្ថបទនេះ និងការរៀនពីគំរូរបស់អ្នកឯទៀតដែលទទួលប្រយោជន៍ពីការធ្វើតាមគោលការណ៍ទាំងនេះ អាចជួយអ្នកឲ្យរស់នៅស្របតាមលទ្ធភាពរបស់ខ្លួនបាន។ បើធ្វើដូច្នេះ អ្នកអាចជៀសផុតពីបញ្ហាជាច្រើន និងកង្វល់ដែលមនុស្សរាប់លាននាក់កំពុងតែរងទុក្ខនៅសព្វថ្ងៃនេះ។