ជំនួយសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ
របៀបស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខសោក អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើនៅឥឡូវនេះ
បើអ្នកកំពុងស្វែងរកយោបល់ដើម្បីជួយសម្រាលទុក្ខរបស់អ្នក អ្នកនឹងទំនងជាឃើញមានយោបល់ជាច្រើន។ យោបល់ខ្លះមានប្រយោជន៍ជាងយោបល់ផ្សេងទៀត។ ប្រហែលនោះគឺដោយសារដូចបានត្រូវរៀបរាប់នៅអត្ថបទមុន មនុស្សបង្ហាញការកើតទុក្ខខុសៗគ្នា។ យោបល់ដែលជួយមនុស្សម្នាក់ ប្រហែលជាមិនជួយម្នាក់ទៀតទេ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី មានការណែនាំខ្លះដែលបានជួយមនុស្សជាច្រើន។ ការណែនាំទាំងនោះច្រើនតែមកពីអ្នកផ្ដល់ឱវាទសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ ហើយក៏បង្ហាញអំពីគោលការណ៍ដែលគួរឲ្យទុកចិត្តនៅក្នុងសៀវភៅល្អពីបុរាណមួយហៅថាគម្ពីរ។
១: ទទួលយកការគាំទ្រពីក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិ
អ្នកជំនាញខ្លះគិតថានេះគឺជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខសោក។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះ អ្នកប្រហែលជាចង់នៅម្នាក់ឯង។ អ្នកក៏ប្រហែលជាខឹងឬទើសចិត្តនឹងអ្នកដែលព្យាយាមជួយអ្នក។ នេះជារឿងធម្មតាទេ។
សូមកុំគិតថាអ្នកត្រូវតែនៅជាមួយអ្នកឯទៀតរហូតឡើយ ប៉ុន្តែសូមកុំគេចពីអ្នកឯទៀតទាំងស្រុងដែរ ពីព្រោះអ្នកប្រហែលជាត្រូវការឲ្យពួកគេជួយក្រោយមក។ ដោយចិត្តសុភាព សូមប្រាប់អ្នកឯទៀតឲ្យដឹង ពេលណាអ្នកត្រូវការនៅម្នាក់ឯង និងពេលណាអ្នកត្រូវការនៅជាមួយអ្នកឯទៀត។
តាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នក សូមមានតុល្យភាពក្នុងការចំណាយពេលជាមួយអ្នកឯទៀត និងពេលនៅម្នាក់ឯង។
គោលការណ៍: «មានគ្នាពីរនាក់ប្រសើរជាងនៅតែឯង . . . ប្រសិនបើម្នាក់ដួល នោះបានម្នាក់ទៀតជួយលើកគាត់ឡើង។—អ្នកទូន្មាន ៤:៩, ១០
២: ពិនិត្យមើលរបបអាហាររបស់អ្នក និងលៃទុកពេលធ្វើលំហាត់ប្រាណ
ការមានតុល្យភាពក្នុងរបបអាហារនឹងជួយអ្នកកាត់បន្ថយការតានតឹងចិត្តដែលមកពីទុក្ខសោក។ ព្យាយាមបរិភោគបន្លែផ្លែឈើផ្សេងៗ និងអាហារដែលសម្បូរប្រូតេអ៊ីន។
ផឹកទឹកឲ្យបានច្រើន និងផឹកភេសជ្ជៈឯទៀតដែលជំនួយសុខភាព។
បើអ្នកមិនសូវចង់បរិភោគច្រើន សូមបរិភោគតិចតួច តែបរិភោគច្រើនដងជាង។ អ្នកក៏អាចសួរគ្រូពេទ្យអំពីអាហារបំប៉ន។a
ការដើរលឿនៗនិងលំហាត់ប្រាណផ្សេងទៀតអាចកាត់បន្ថយគំនិតអវិជ្ជមាន។ ការហាត់ប្រាណអាចជួយមនុស្សខ្លះឲ្យមានពេលគិតអំពីការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងជីវិត។ ការហាត់ប្រាណក៏ជួយមនុស្សខ្លះទៀតមិនឲ្យគិតច្រើនពេកអំពីទុក្ខសោកដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់។
គោលការណ៍: «ពុំដែលមាននរណាម្នាក់ស្អប់រូបកាយរបស់ខ្លួនឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គេតែងចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សារូបកាយនោះ»។—អេភេសូរ ៥:២៩, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
៣: ដេកឲ្យបានច្រើន
ការដេកតែងតែសំខាន់ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលកើតទុក្ខ ដោយសារពួកគេប្រហែលជាអស់កម្លាំងជាងធម្មតា។
សូមប្រយ័ត្នចំពោះបរិមាណនៃភេសជ្ជៈដែលមានជាតិកាហ្វេអ៊ីននិងជាតិស្រា ដោយសារជាតិទាំងពីរនេះអាចធ្វើឲ្យដេកមិនលក់។
គោលការណ៍: «បើសម្រាកបន្តិច នោះប្រសើរជាងប្រឹងធ្វើការហួសប្រមាណ ដែលប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់»។—អ្នកទូន្មាន ៤:៦
៤: ប្រែប្រួលតាមកាលៈទេសៈ
សូមទទួលស្គាល់ថាមនុស្សទាំងអស់បង្ហាញការកើតទុក្ខខុសៗគ្នា។ យ៉ាងនេះ អ្នកនឹងត្រូវជ្រើសរើសវិធីសាស្ត្រណាដែលល្អបំផុតសម្រាប់អ្នក។
មនុស្សជាច្រើនយល់ថាការបញ្ចេញអារម្មណ៍ទុក្ខសោកអាចជួយសម្រាលទុក្ខពួកគេ រីឯអ្នកខ្លះទៀតមិនសូវបញ្ចេញអារម្មណ៍ទុក្ខសោកទេ។ អ្នកជំនាញខ្លះមានទស្សនៈថាការបញ្ចេញអារម្មណ៍ជួយមនុស្សកើតទុក្ខ តែអ្នកជំនាញខ្លះទៀតមានទស្សនៈថាមិនជួយនោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវការនិយាយអំពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនតែស្ទាក់ស្ទើរ នោះអ្នកប្រហែលជាអាចចាប់ផ្ដើមបន្តិចម្ដងៗដោយប្រាប់អំពីអារម្មណ៍ខ្លះដល់មិត្តជិតស្និទ្ធម្នាក់របស់អ្នក។
អ្នកខ្លះយំច្រើនដើម្បីជួយពួកគេឲ្យធូរចិត្ត។ តាមមើលទៅ អ្នកខ្លះទៀតធូរចិត្តបានទោះជាមិនសូវយំក្ដី។
គោលការណ៍: «មានតែចិត្តខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះដែលយល់ពីភាពល្វីងជូរចត់របស់ខ្លួន»។—សុភាសិត ១៤:១០
៥: ជៀសវាងទម្លាប់ដែលបង្ខូចសុខភាព
មនុស្សខ្លះដែលកើតទុក្ខដោយសារមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ ផឹកស្រាឬប្រើថ្នាំញៀនដើម្បីព្យាយាមបំបាត់ទុក្ខសោករបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ការធ្វើរបៀបនេះគឺបង្ខូចសុខភាពរបស់ខ្លួន។ ទោះជាការធ្វើដូច្នេះប្រហែលជាជួយឲ្យធូរចិត្តបន្តិចមែន តែនោះមិនជួយរហូតនោះទេ ហើយអាចនាំឲ្យមានផលប៉ះពាល់អាក្រក់ទៀតផង។ សូមព្យាយាមរកវិធីសម្រាលទុក្ខដែលសមត្រឹមត្រូវ។
គោលការណ៍: «ចូរយើងសម្អាត . . . កាយរបស់យើងឲ្យស្អាតពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលនាំឲ្យស្មោកគ្រោក»។—កូរិនថូសទី២ ៧:១
៦: តុល្យភាពចំពោះពេលវេលា
មនុស្សជាច្រើនឃើញថាគឺមានប្រយោជន៍ពេលពួកគេចំណាយពេលធ្វើអ្វីផ្សេងៗ ដើម្បីមិនឲ្យគិតច្រើនពេកអំពីការឈឺចាប់របស់ខ្លួន។
អ្នកប្រហែលជាទទួលការសម្រាលទុក្ខមួយរយៈពេលដោយសេពគប់ជាមួយមិត្តភក្ដិ រាប់អានមិត្តថ្មីៗ រៀនជំនាញថ្មី ឬដើរលេងកម្សាន្ត។
កាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ អ្នកមិនសូវកើតទុក្ខច្រើនដងដូចពីមុន ហើយបើកើតទុក្ខក៏មិនយូរដូចពីមុនដែរ។
គោលការណ៍: «មានពេលកំណត់សម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់ . . . ដូចជា៖ មានពេលយំ មានពេលសើច មានពេលសោយសោក មានពេលរាំសប្បាយ»។—អ្នកទូន្មាន ៣:១, ៤
៧: រក្សាទម្លាប់
សូមឆាប់បន្តមានសកម្មភាពដូចទម្លាប់ធម្មតាតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
ពេលអ្នករក្សាទម្លាប់ដូចពីមុនដូចជាការដេក ការងារ និងសកម្មភាពផ្សេងទៀត អ្នកនឹងទំនងជាត្រឡប់មកមានសភាពដូចធម្មតាវិញ។
ការធ្វើកិច្ចការអាចជួយកាត់បន្ថយអារម្មណ៍ឈឺចាប់។
គោលការណ៍: «គាត់នឹងមិនគិតច្រើនពេកអំពីបញ្ហាដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតដ៏ខ្លីរបស់គាត់ឡើយ ដោយសារព្រះពិតឲ្យគាត់ជាប់រវល់នឹងអ្វីដែលនាំឲ្យគាត់មានអំណរ»។—អ្នកទូន្មាន ៥:២០
៨: កុំសម្រេចចិត្តក្នុងរឿងសំខាន់ៗលឿនពេក
មនុស្សជាច្រើនដែលសម្រេចចិត្តលឿនពេកក្នុងរឿងសំខាន់ៗពេលដែលទើបតែបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ក្រោយមកតែងតែស្ដាយក្រោយ។
បើអាច សូមរង់ចាំរយៈពេលល្មមមុនសម្រេចចិត្តដូចជា រើផ្ទះ ប្ដូរការងារ ឬបោះចោលអីវ៉ាន់របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលបានស្លាប់។
គោលការណ៍: «គម្រោងរបស់មនុស្សឧស្សាហ៍នឹងបានជោគជ័យជាមិនខាន តែអស់អ្នកដែលធ្វើអ្វីដោយតក់ក្រហល់ ប្រាកដជានឹងទ័លក្រ»។—សុភាសិត ២១:៥
៩: ចងចាំមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក
មនុស្សជាច្រើនដែលកើតទុក្ខមានអារម្មណ៍ថា គឺមានប្រយោជន៍ពេលពួកគេធ្វើអ្វីដែលជួយឲ្យពួកគេនៅតែចងចាំអនុស្សាវរីយ៍អំពីមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលបានស្លាប់។
អ្នកប្រហែលជាឃើញថាគឺសម្រាលទុក្ខមែន ពេលប្រមូលទុកនូវរូបថត ឬអនុស្សាវរីយ៍ផ្សេងៗ ឬក៏បង្កើតសៀវភៅកម្រងអំពីរឿងដែលអ្នកចង់ចងចាំ។
រក្សាទុករបស់ដែលនឹងឲ្យនឹកចាំអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗ ហើយយកមកមើលក្រោយមក ពេលដែលអ្នកធ្វើចិត្តបានហើយ។
គោលការណ៍: «ចូរនឹកឃើញនូវគ្រាមុនៗ»។—ការបំភ្លឺច្បាប់ ៣២:៧
១០: ឈប់សម្រាក
អ្នកប្រហែលជាអាចឈប់សម្រាក។
បើអ្នកមិនអាចឈប់សម្រាកយូរ ប្រហែលជាអ្នកអាចធ្វើអ្វីដែលសប្បាយគ្រាន់តែរយៈពេលមួយថ្ងៃ ឬពីរថ្ងៃ ដូចជាឡើងភ្នំ ទៅឆ្នេរសមុទ្រ ឬជិះដើរលេងជាដើម។
សូម្បីតែការធ្វើអ្វីដែលខុសពីសកម្មភាពធម្មតារបស់អ្នក ក៏អាចជួយអ្នកឲ្យធូរចិត្តពីទុក្ខសោកដែរ។
គោលការណ៍: «សូមអ្នករាល់គ្នាមកជាមួយនឹងខ្ញុំដោយឡែក ទៅកន្លែងឆ្ងាយពីគេ ហើយសម្រាកបន្តិច»។—ម៉ាកុស ៦:៣១
១១: ជួយអ្នកឯទៀត
សូមចាំថាពេលដែលអ្នកជួយអ្នកឯទៀត នោះក៏ជួយអ្នកឲ្យធូរចិត្តជាងដែរ។
អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមជួយបុគ្គលដែលកើតទុក្ខដូចគ្នា ដោយសារពួកគេក៏ស្គាល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកដែលបានស្លាប់ទៅដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេអាចជាសាច់ញាតិ ឬមិត្តភក្ដិរបស់អ្នក។ ពួកគេប្រហែលជាត្រូវការអ្នកណាម្នាក់ដើម្បីកើតទុក្ខជាមួយគ្នា និងអាចយល់អារម្មណ៍គ្នាទៅវិញទៅមក។
ការគាំទ្រនិងការសម្រាលទុក្ខអ្នកឯទៀតអាចជួយអ្នកឲ្យឃើញថាអ្នកអាចធ្វើកិច្ចការដែលមានន័យខ្លឹមសារ ហើយថាអ្នកនៅតែមានគោលបំណងក្នុងជីវិត។
គោលការណ៍: «ការឲ្យគេ នោះនឹងផ្ដល់សុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល»។—សកម្មភាព ២០:៣៥
១២: គិតឡើងវិញអំពីអ្វីដែលសំខាន់បំផុត
ទុក្ខសោកអាចជួយអ្នកឲ្យកាន់តែយល់អំពីអ្វីដែលពិតជាសំខាន់។
សូមយកឱកាសនោះដើម្បីគិតអំពីការរស់នៅរបស់អ្នក។
បើចាំបាច់ សូមកែប្រែអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។
គោលការណ៍: «ទៅផ្ទះដែលមានគេកាន់ទុក្ខ នោះប្រសើរជាងទៅផ្ទះដែលមានពិធីជប់លៀង ព្រោះសេចក្ដីស្លាប់ជាទីបញ្ចប់របស់មនុស្សទាំងអស់។ ដូច្នេះ មនុស្សដែលនៅរស់គួរចាំទុកក្នុងចិត្ត»។—អ្នកទូន្មាន ៧:២
ពិតមែន គ្មានអ្វីនឹងបំបាត់អារម្មណ៍ឈឺចាប់ទាំងស្រុងនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី មនុស្សជាច្រើនដែលបានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់អាចចែករំលែកបទពិសោធន៍ផ្ទាល់របស់ពួកគេ។ ពួកគេឃើញថាការធ្វើតាមយោបល់ផ្សេងៗ ដូចជាយោបល់ដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងអត្ថបទនេះ គឺពិតជាបានជួយសម្រាលទុក្ខពួកគេមែន។ មែនហើយ អត្ថបទនេះមិនបានរៀបរាប់អំពីវិធីទាំងអស់ដើម្បីកាត់បន្ថយទុក្ខសោកនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើអ្នកព្យាយាមធ្វើតាមយោបល់ទាំងនេះខ្លះ នោះអ្នកប្រហែលជាឃើញថាយោបល់ទាំងនេះនឹងជួយសម្រាលទុក្ខអ្នកមួយកម្រិត។
a ទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! មិនមែនគាំទ្រវិធីព្យាបាលសុខភាពណាមួយទេ។