ជីវិតក្រោយពីស្លាប់—តើព្រះគម្ពីរមានបន្ទូលយ៉ាងណា?
«ដ្បិតឯងជាធូលីដី ក៏ត្រូវត្រឡប់ទៅជាធូលីដីវិញ»។—លោកុប្បត្តិ ៣:១៩
១, ២. (ក) តើមានគំនិតអ្វីខ្លះៗអំពីជីវិតក្រោយពីស្លាប់? (ខ) តើអ្វីដែលយើងត្រូវតែពិនិត្យមើល ដើម្បីឲ្យយល់នូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀនអំពីព្រលឹង?
ទស្សនវិទូខាងសាសនាហិណ្ឌូម្នាក់ឈ្មោះ នីឃីឡានដា បានកត់សម្គាល់ថា៖ «ទ្រឹស្តីអំពីការរងទុក្ខជាអនន្ត គឺមិនសមស្របនឹងជំនឿលើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ចំពោះអ្វីដែលបានត្រូវបង្កើតមក។ . . . ការមានជំនឿលើទណ្ឌកម្មដ៏អស់កល្បចំពោះព្រលឹង សំរាប់កំហុសក្នុងពីរបីឆ្នាំតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនឲ្យព្រលឹងនោះមានឱកាសកែតម្រង់ នោះទាស់នឹងគោលការណ៍នៃហេតុផល»។
២ ដូចលោកនីឃីឡានដា នោះមនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ គឺមានអារម្មណ៍មិនស្រួល ចំពោះសេចក្ដីបង្រៀនពីទណ្ឌកម្មដ៏អស់កល្ប។ ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សឯទៀតមានការពិបាក ក្នុងការយល់ពីគំនិត ដូចជាការចូលនិព្វាននិងការរួមជាមួយនឹងធម្មជាតិ។ សូម្បីតែក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលអះអាងថា ជំនឿរបស់គេមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ នោះក៏មានគំនិតផ្សេងពីគ្នា អំពីអ្វីដែលហៅជាព្រលឹង ហើយអ្វីដែលកើតមានឡើងពេលយើងស្លាប់ទៅ។ ក៏ប៉ុន្តែ តាមការពិត តើព្រះគម្ពីរបង្រៀនយ៉ាងណាអំពីព្រលឹង? ដើម្បីឲ្យដឹងច្បាស់ យើងត្រូវតែពិចារណាមើល ពាក្យភាសាហេព្រើរនិងក្រិក ដែលបានត្រូវបកប្រែជា«ព្រលឹង»ក្នុងព្រះគម្ពីរ។
ព្រលឹងយោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ
៣. (ក) តើពាក្យអ្វីត្រូវបកប្រែជាព្រលឹងក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរ ហើយតើពាក្យនោះមានន័យចំៗអ្វី? (ខ) តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលលោកុប្បត្តិ ២:៧, ព.ថ. បញ្ជាក់ពាក្យ«ព្រលឹង»អាចសំដៅទៅបុគ្គលទាំងស្រុង?
៣ ពាក្យហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែជា«ព្រលឹង» នោះគឺជាពាក្យន៉ីហ្វែស ហើយពាក្យនេះលេចមុខ៧៥៤ដងក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរ។ តើពាក្យន៉ីហ្វែសមានន័យអ្វី? យោងទៅតាមវចនានុក្រមនៃព្រះគម្ពីរនិងសាសនា ពាក្យនេះ «ធម្មតាសំដៅទៅលើសត្វលោកមួយទាំងមូល ហើយទៅលើបុគ្គលមួយទាំងមូលតែម្ដង»។ នេះត្រូវបញ្ជាក់ដោយពិពណ៌នាក្នុងព្រះគម្ពីរ អំពីព្រលឹងនៅលោកុប្បត្តិ ២:៧ (ព.ថ.)៖ «ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់យកធូលីដីមកសូនធ្វើជាមនុស្ស ទ្រង់ផ្លុំខ្យល់ដង្ហើមជីវិតបញ្ចូលទៅក្នុងរន្ធច្រមុះ នោះបុរសក៏បានក្លាយទៅជាព្រលឹងរស់ឡើង»។ សូមកត់សម្គាល់ថា បុរសទីមួយ«បានក្លាយទៅជា»ព្រលឹងមួយ។ នេះមានន័យថា អ័ដាមមិនមានព្រលឹងមួយ គាត់គឺជាព្រលឹងមួយ ដូចជាបុគ្គលម្នាក់ដែលក្លាយទៅជាគ្រូពេទ្យ អ្នកនោះគឺជាគ្រូពេទ្យម្នាក់។ ដូច្នេះ ពាក្យ«ព្រលឹង»អាចសំដៅទៅបុគ្គលម្នាក់ទាំងមូល។
៤. តើពាក្យអ្វីដែលបានត្រូវបកប្រែជា«ព្រលឹង»ក្នុងបទគម្ពីរជាភាសាក្រិក ហើយតើពាក្យនេះមានន័យចំៗអ្វី?
៤ ពាក្យដែលបានត្រូវបកប្រែជា«ព្រលឹង» (សែគី) ជាងមួយរយដងក្នុងបទគម្ពីរភាសាក្រិក។ ដូចពាក្យន៉ីហ្វែស ពាក្យនេះច្រើនតែសំដៅទៅលើបុគ្គលម្នាក់ទាំងស្រុង។ ឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាពាក្យតទៅនេះ៖ «ព្រលឹងខ្ញុំតប់ប្រមល់»។ (យ៉ូហាន ១២:២៧, ព.ថ.) «ព្រលឹងគ្រប់គ្នាចាប់ផ្ដើមកោតខ្លាច»។ (កិច្ចការ ២:៤៣, ព.ថ.) «ចូរឲ្យគ្រប់ទាំងព្រលឹងចុះចូលនឹងរាជការ»។ (រ៉ូម ១៣:១, ព.ថ.) «ជួយកំសាន្តដល់ព្រលឹងណាដែលមានសេចក្ដីក្រៀមក្រំចិត្ត»។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៤, ព.ថ.) «មនុស្សតែបន្ដិច គឺព្រលឹង៨នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានរួចពីទឹក»។ (ពេត្រុសទី១ ៣:២០, ព.ថ.) យ៉ាងច្បាស់ហើយ ពាក្យសែគី ដូចពាក្យន៉ីហ្វែសដែរ សំដៅទៅបុគ្គលទាំងស្រុង។ យោងទៅតាមបណ្ឌិតឈ្មោះលោក ណែចិល ថឺណឺ ពាក្យនេះ «សំដៅទៅអ្វីដែលមានលក្ខណៈនៃមនុស្សជាតិ នៃខ្លួន នៃរូបរាងដែលមានរូបធាតុទាំងមានរូអា[វិញ្ញាណ]របស់ព្រះត្រូវផ្លុំចូលក្នុងនោះ។ . . . អ្វីដែលត្រូវបញ្ជាក់លើខ្លួនទាំងមូល»។
៥. តើសត្វជាព្រលឹងទេ? សូមពន្យល់។
៥ អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ គឺក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យ«ព្រលឹង» នោះមិនសំដៅទៅមនុស្សតែប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែទៅសត្វដែរ។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងពិពណ៌នាការបង្កើតសត្វសមុទ្រ លោកុប្បត្តិ ១:២០, ព.ថ. ប្រាប់ថាព្រះមានបន្ទូលបង្គាប់ថា៖ «ចូរឲ្យមានព្រលឹងមច្ឆជាតិរវើកនៅក្នុងទឹកជាបរិបូរ»។ ហើយនៅថ្ងៃបង្កើតជាបន្ទាប់ ព្រះមានបន្ទូលថា៖ «ចូរឲ្យមានព្រលឹងចតុប្បាទជាតិកើតមកនៅដីគោកតាមពូជរបស់វា គឺជាសត្វស្រុក សត្វលូនវារ នឹងសត្វព្រៃនៅផែនដីតាមពូជរបស់វា»។—លោកុប្បត្តិ ១:២៤, ព.ថ.; ប្រៀបមើល ជនគណនា ៣១:២៨
៦. តើអ្វីដែលអាចត្រូវនិយាយពីការប្រើនូវពាក្យ«ព្រលឹង»របស់ព្រះគម្ពីរ?
៦ ដូច្នេះ ពាក្យ«ព្រលឹង» ត្រូវប្រើក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីសំដៅទៅបុគ្គល ឬក៏សត្វ ឬជីវិតដែលបុគ្គលឬសត្វនោះមាន។ (សូមមើលប្រអប់ខាងលើ) អត្ថន័យក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីព្រលឹង នោះគឺស្រួលយល់ ទៀងត្រង់ ហើយមិនទើសទែងនឹងទស្សនវិជ្ជានិងអបិយជំនឿដ៏ស្មុគស្មាញរបស់មនុស្ស។ ដោយឃើញថាដូច្នេះ សំនួរដែលត្រូវសួរជាបន្ទាន់គឺជា យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ តើមានអ្វីកើតឡើងដល់ព្រលឹងពេលស្លាប់ទៅ?
មនុស្សស្លាប់គឺឥតមានស្មារតី
៧, ៨. (ក) តើបទគម្ពីរបង្ហាញអ្វី អំពីស្ថានភាពនៃមនុស្សស្លាប់? (ខ) សូមឲ្យឧទាហរណ៍ខ្លះៗពីព្រះគម្ពីរ ដែលបង្ហាញថា ព្រលឹងអាចស្លាប់។
៧ ស្ថានភាពនៃមនុស្សស្លាប់ បានត្រូវបញ្ជាក់នៅសាស្ដា ៩:៥, ១០ ដែលទីនោះយើងអានថា៖ «មនុស្សស្លាប់ឥតដឹងអ្វីឡើយ . . . គ្មានទង្វើ គ្មានគម្រោង គ្មានតំរិះឬចំណេះដឹង នៅក្នុងផ្នូរ»។ (ម៉ូហ្វាត) ដូច្នេះ សេចក្ដីស្លាប់គឺជាភាពគ្មានជីវិត។ អ្នកសរសេរទំនុកដំកើងបានសរសេរថា ពេលដែលមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ នោះគាត់«ត្រឡប់ទៅជាដីវិញ នៅថ្ងៃនោះឯង អស់ទាំងគំនិតរបស់គេក៏សូន្យបាត់ទៅ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៦:៤) ពួកអ្នកស្លាប់ឥតមានស្មារតី អសកម្ម។
៨ នៅពេលដែលព្រះបានកាត់ទោសអ័ដាម ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតឯងជាធូលីដី ក៏ត្រូវត្រឡប់ទៅជាធូលីដីវិញ»។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៩) ពីមុនដែលព្រះបានសូនធ្វើគាត់ពីធូលីដី ហើយមិនបានប្រទានជីវិតចំពោះគាត់ នោះគ្មានអ័ដាមទេ។ នៅពេលគាត់ស្លាប់ទៅ នោះគាត់បានត្រឡប់ទៅស្ថានភាពនោះវិញ។ ទណ្ឌកម្មរបស់គាត់គឺជាសេចក្ដីស្លាប់ គឺមិនមែនជាការផ្លាស់ទៅស្ថានណាមួយទៀតទេ។ ដូច្នេះ តើអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះព្រលឹងគាត់? នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យ«ព្រលឹង»ច្រើនតែសំដៅទៅបុគ្គលម្នាក់។ ដូច្នេះ ពេលយើងនិយាយថាអ័ដាមបានស្លាប់ នោះយើងនិយាយថា ព្រលឹងដែលធ្លាប់ត្រូវហៅជាអ័ដាមនោះបានស្លាប់ទៅ។ នេះប្រហែលជាគំនិតប្លែកចំពោះអ្នកណាម្នាក់ដែលជឿលើព្រលឹងអមតៈ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឯព្រលឹងណាដែលធ្វើបាប គឺព្រលឹងនោះឯងនឹងត្រូវស្លាប់វិញ»។ (អេសេគាល ១៨:៤) លេវីវិន័យ ២១:១, ព.ថ. និយាយអំពី«ព្រលឹងស្លាប់» («សព» ព្រះគម្ពីរយេរូសាឡិម)។ ហើយពួកណាសារីតត្រូវបំរាមមកជិត«ព្រលឹងស្លាប់» («ខ្មោចស្លាប់» ឡាមសា)។—ជនគណនា ៦:៦, ព.ថ.
៩. តើមានន័យអ្វី ដែលព្រះគម្ពីរថា «ព្រលឹងរបស់រ៉ាជែលកំពុងតែចេញទៅ»?
៩ ក៏ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះពាក្យនៅលោកុប្បត្តិ ៣៥:១៨ ចំពោះការស្លាប់ដែលជាទីសោកស្ដាយរបស់រ៉ាជែល ដែលបានកើតឡើងពេលដែលនាងកំពុងតែសម្រាលកូនទីពីររបស់នាង? នៅទីនោះយើងអានដូចតទៅថា៖ «តែកាលព្រលឹងកំពុងតែចេញពីនាងទៅ ដ្បិតនាងត្រូវស្លាប់ នោះនាងឲ្យកូនឈ្មោះថា បេន-អូនី តែឪពុកហៅថា បេន-យ៉ាមីនវិញ»។ តើវគ្គនេះមានន័យថា រ៉ាជែលមានផ្នែកមួយខាងក្នុង ដែលបានចាកចេញពេលនាងស្លាប់ទៅនោះឬ? មិនទាល់តែសោះ។ សូមនឹកចាំថា ពាក្យ«ព្រលឹង»អាចសំដៅទៅជីវិតដែលមនុស្សម្នាក់មាន។ ដូច្នេះ ក្នុងករណីរបស់រ៉ាជែល នោះពាក្យ«ព្រលឹង»សំដៅយ៉ាងចំទៅ«ជីវិត»របស់នាង។ ហេតុនេះហើយសេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរផ្សេងទៀត បកប្រែឃ្លា«ព្រលឹងកំពុងតែចេញពីនាង» ជា«ជីវិតនាងកំពុងតែជិតដល់ទីអវសាន» (ណុក្ស) «នាងដកដង្ហើមក្រោយបង្អស់របស់នាង» (គយ) ហើយ«ជីវិតនាងបានចាកចេញពីនាងទៅ» (ព្រះគម្ពីរជាភាសាអង់គ្លេសបឋម)។ គ្មានតំរុយណាដែលបង្ហាញថា ផ្នែកដ៏អាថ៌កំបាំងមួយពីរ៉ាជែល បានរួចរស់ពីសេចក្ដីស្លាប់របស់នាង។
១០. តើតាមរបៀបណាដែលព្រលឹងកូនរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយនោះ បាន«ត្រឡប់មកគាត់វិញ»?
១០ គឺដូចគ្នាចំពោះការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នូវកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ ដែលត្រូវកត់ទុកក្នុងពង្សាវតារក្សត្រទី១ ជំពូក១៧។ ក្នុងខ២២ យើងអានពេលដែលអេលីយ៉ាបានអធិស្ឋានលើក្មេងប្រុសនោះ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ស្ដាប់តាមអេលីយ៉ា ហើយព្រលឹងរបស់កូននោះ ក៏ត្រឡប់ចូលមកក្នុងខ្លួនវា ឲ្យរស់ឡើងវិញ»។ ម្ដងទៀត ពាក្យ«ព្រលឹង»មានន័យថា«ជីវិត»។ ដូច្នេះ សេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរថ្មីបមាណីយអាមេរិកកាំង អានដូចតទៅ៖ «ជីវិតរបស់កូននោះបានត្រឡប់មកគាត់វិញ ហើយគាត់បានដឹងខ្លួន»។ ត្រូវហើយ នោះគឺជាជីវិត មិនមែនអ្វីអរូបិយមួយដែលបានត្រឡប់ទៅក្មេងប្រុសនោះ។ នេះសមស្របតាមអ្វីដែលអេលីយ៉ាបានប្រាប់ម្ដាយកូនប្រុសនោះ៖ «មើល កូនអ្នក[មនុស្សទាំងមូល]មានជីវិតរស់»។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៧:២៣
ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះវិញ្ញាណ?
១១. ហេតុអ្វីបានជាពាក្យ«វិញ្ញាណ» មិនអាចសំដៅទៅផ្នែកនៃមនុស្សម្នាក់ដែលបានចេញពីរូបហើយដែលរួចរស់ក្រោយពីសេចក្ដីស្លាប់?
១១ ព្រះគម្ពីរនិយាយថា ពេលដែលមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ «វិញ្ញាណគាត់ចេញទៅ ហើយគាត់ត្រឡប់ទៅជាដីវិញ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៦:៤, ព.ថ.) តើនេះមានន័យថា វិញ្ញាណមួយចេញពីរូបរាង ហើយរួចរស់ក្រោយពីមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ឬទេ? មិនអាចមានន័យអ៊ីចឹងទេ ដ្បិតអ្នកសរសេរទំនុកដំកើងបាននិយាយថា៖ «នៅថ្ងៃនោះ អស់ទាំងគំនិតរបស់គេក៏សូន្យបាត់ទៅ» («ការគិតរបស់គាត់ចប់ហើយ» ព្រះគម្ពីរថ្មីភាសាអង់គ្លេស)។ តើចុះអ្វីវិញជាវិញ្ញាណ ហើយតើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលនោះ ‹ចេញទៅ› ពីបុគ្គលម្នាក់ពេលគាត់ស្លាប់?
១២. តើពាក្យហេព្រើរនិងក្រិក ដែលបានត្រូវបកប្រែ«វិញ្ញាណ»ក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះមានសំដៅទៅអ្វី?
១២ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យដែលបានត្រូវបកប្រែជា «វិញ្ញាណ» (ភាសាហេព្រើរគឺ រូអាក; ភាសាក្រិក នូម៉ា) ន័យចំគឺថា «ដង្ហើម»។ ដូច្នេះ ជំនួសឃ្លាដែលថា «វិញ្ញាណគាត់ចេញទៅ» នោះសេចក្ដីបកប្រែពី រ. អា. ណុក្ស ប្រើឃ្លា «គាត់ផុតដង្ហើម»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៥:៤) ក៏ប៉ុន្តែ ពាក្យដែលថា«វិញ្ញាណ» នោះរួមបញ្ចូលន័យជ្រៅជាងការដកដង្ហើមតែប៉ុណ្ណោះទៅទៀត។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងការពណ៌នាពីការបំផ្លាញនូវជីវិតមនុស្សនិងសត្វនៅគ្រានៃទឹកជំនន់ពេញផែនដី នោះលោកុប្បត្តិ ៧:២២ ប្រាប់ថា៖ «គឺគ្រប់ទាំងអស់ដែលមានខ្យល់ដង្ហើមជីវិត [ឬក៏វិញ្ញាណ; ហេព្រើរ រូអាក] នៅក្នុងរន្ធច្រមុះនៅលើគោកក៏ស្លាប់ទាំងអស់»។ ដូច្នេះ «វិញ្ញាណ»ប្រហែលសំដៅទៅកម្លាំងជីវិត ដែលមានសកម្មភាពក្នុងសត្វលោកទាំងអស់ ទាំងមនុស្សទាំងសត្វផងដែរ ហើយដែលត្រូវគាំទ្រដោយការដកដង្ហើម។
១៣. តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលវិញ្ញាណរបស់មនុស្សម្នាក់ ត្រឡប់ទៅឯព្រះ ពេលដែលគេស្លាប់?
១៣ បើអ៊ីចឹង តើមានន័យយ៉ាងណា ដែលសាស្ដា ១២:៧ប្រាប់ថា ពេលមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ទៅ នោះ«វិញ្ញាណត្រឡប់ទៅឯព្រះ ដែលទ្រង់បានប្រទានមកនោះ»? តើនេះមានន័យថា តាមការពិតវិញ្ញាណធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់លំហអវកាស ហើយចូលទៅមុខព្រះភក្ដ្ររបស់ព្រះឬទេ? មិនមានន័យអ៊ីចឹងទេ។ ដោយព្រោះវិញ្ញាណគឺជាកម្លាំងជីវិត នោះវា«ត្រឡប់ទៅឯព្រះ» ក្នុងន័យថា ដែលសេចក្ដីសង្ឃឹមណាចំពោះការរស់ម្ដងទៀតនៅអនាគត នោះពឹងពាក់លើព្រះទាំងស្រុង។ មានតែព្រះដែលអាចប្រទានវិញនូវវិញ្ញាណឬក៏កម្លាំងជីវិត ហើយបណ្ដាលឲ្យគេរស់ឡើងវិញ។ (ទំនុកដំកើង ១០៤:៣០) ក៏ប៉ុន្តែ តើព្រះមានព្រះទ័យធ្វើអ៊ីចឹងឬទេ?
‹គាត់នឹងរស់ឡើងវិញ›
១៤. តើព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអ្វី ទាំងបានប្រព្រឹត្តអ្វី ដើម្បីជួយសម្រាលទុក្ខចំពោះពួកបងស្រីរបស់ឡាសារ ក្រោយពីគេបានបាត់បង់ប្អូនប្រុសរបស់គេ?
១៤ នៅភូមិបេថានី ដែលជាភូមិតូចមួយប្រមាណ៣គីឡូម៉ែត្រទៅខាងកើតនៃទីក្រុងយេរូសាឡិម ទីនោះម៉ារានិងម៉ាថាកំពុងកាន់ទុក្ខពីមរណភាពដ៏មិនត្រូវពេលនៃប្អូនប្រុសរបស់ពួកគេឈ្មោះឡាសា។ ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះទ័យសោកសង្រេងដូចគេដែរ ដ្បិតទ្រង់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះឡាសានិងពួកបងស្រីរបស់គាត់។ តើព្រះយេស៊ូអាចសម្រាលទុក្ខពួកបងស្រីទាំងនោះយ៉ាងណា? មិនមែនដោយសារការប្រាប់នូវរឿងមួយដ៏មិនពិត ប៉ុន្តែ ដោយប្រាប់ពួកគេនូវសេចក្ដីពិត។ ព្រះយេស៊ូគ្រាន់តែមានបន្ទូលប្រាប់ថា៖ «ប្អូននាងនឹងរស់ឡើងវិញ»។ រួចមក ព្រះយេស៊ូយាងទៅឯផ្នូរ ហើយទ្រង់ប្រោសឲ្យឡាសារស់ឡើងវិញ ដោយប្រទានជីវិតចំពោះបុរសនេះដែលបានស្លាប់អស់បួនថ្ងៃទៅហើយ!—យ៉ូហាន ១១:១៨-២៣, ៣៨-៤៤
១៥. តើម៉ាថាបានមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូល និងប្រព្រឹត្ត?
១៥ តើម៉ាថាបានភ្ញាក់ផ្អើលនឹងពំនោលរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលថាឡាសានឹង«រស់ឡើងវិញ»ឬទេ? តាមមើលទៅ អត់ទេ ដ្បិតនាងបានឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំដឹងថា នៅថ្ងៃចុងបំផុត . . . នោះប្អូនខ្ញុំម្ចាស់នឹងរស់ឡើងដែរ»។ នាងបានជឿជាក់លើសេចក្ដីសន្យាពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅនាងថា៖ «ខ្ញុំជាសេចក្ដីរស់ឡើងវិញ ហើយជាជីវិត អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ទោះបើបានស្លាប់ហើយ គង់តែនឹងរស់ឡើងវិញដែរ»។ (យ៉ូហាន ១១:២៣-២៥) អព្ភូតហេតុនៃការធ្វើឲ្យរស់ឡើងវិញរបស់ឡាសារ បានពង្រឹងជំនឿរបស់នាង ហើយបង្កើតសេចក្ដីជំនឿក្នុងពួកអ្នកដទៃដែរ។ (យ៉ូហាន ១១:៤៥) ក៏ប៉ុន្តែ តាមពិត តើពាក្យ‹ដំណើររស់ឡើងវិញ›មានន័យយ៉ាងណា?
១៦. តើពាក្យ«ដំណើររស់ឡើងវិញ»មានន័យយ៉ាងណា?
១៦ ពាក្យ‹ដំណើររស់ឡើងវិញ› បានត្រូវបកប្រែពីពាក្យក្រិក អាណាស្ទាស៊ីស ដែលមានន័យចំៗថា «ការក្រោកឈរឡើងម្ដងទៀត»។ ពួកអ្នកបកប្រែសាសន៍ហេព្រើរដែលបកប្រែភាសាក្រិក បានបកប្រែពាក្យអាណាស្ទាស៊ីស ដោយប្រើឃ្លាមួយដែលមានន័យថា «ការធ្វើឲ្យដឹងខ្លួននូវមនុស្សស្លាប់»។ (ហេព្រើរ ថិគីយាត ហាមមិថិម)។a ដូច្នេះ ដំណើររស់ឡើងវិញ រួមបញ្ចូលការលើកមនុស្សម្នាក់ពីភាពឥតជីវិតនៃសេចក្ដីស្លាប់ ដោយការធ្វើឲ្យមានសកម្មឡើងវិញនូវគម្រោងជីវិតនៃបុគ្គលម្នាក់។
១៧. (ក) ហេតុអ្វីបានជាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៃមនុស្ស មិនជាបញ្ហាចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ? (ខ) តើព្រះយេស៊ូបានសន្យាអ្វីចំពោះអ្នកដែលនៅក្នុងផ្នូរ?
១៧ ដោយភាពមានប្រាជ្ញាដ៏គ្មានកំរិត និងសេចក្ដីនឹកចាំដ៏ល្អឥតខ្ចោះ នោះព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រោសឲ្យមនុស្សម្នាក់រស់ឡើងវិញយ៉ាងស្រួល។ ការនឹកចាំពីគម្រោងជីវិតនៃមនុស្សស្លាប់ ដូចជាបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់គេ ប្រវត្ដិរូបរបស់គេ ហើយពត៌មានល្អិតល្អន់ទាំងអស់អំពីអត្តសញ្ញាណរបស់គេ នោះមិនជាបញ្ហាចំពោះទ្រង់ឡើយ។ (យ៉ូប ១២:១៣; ប្រៀបមើល អេសាយ ៤០:២៦) ម្យ៉ាងវិញទៀត ដូចបទពិសោធន៍របស់ឡាសាបានបង្ហាញ ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យសប្បាយ ហើយមានសមត្ថភាពប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (ប្រៀបមើល លូកា ៧:១១-១៧; ៨:៤០-៥៦) តាមការពិត ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតមានពេលវេលាមក ដែលអស់ទាំងខ្មោចនៅក្នុងផ្នូរ នឹងឮសំឡេងទ្រង់[ព្រះយេស៊ូ] ហើយនឹងចេញមក»។ (យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩) ត្រូវហើយ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានសន្យាថា មនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងសេចក្ដីនឹកចាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ យ៉ាងច្បាស់ហើយ យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ ព្រលឹងគឺស្លាប់ ហើយដំណោះស្រាយចំពោះសេចក្ដីស្លាប់គឺជាដំណើររស់ឡើងវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សរាប់រយកោដិនាក់បានរស់ហើយស្លាប់។ តើអ្នកណាក្នុងចំណោមពួកនោះ នៅក្នុងសេចក្ដីនឹកចាំរបស់ព្រះទាំងរង់ចាំការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
១៨. តើអ្នកណានឹងត្រូវរស់ឡើងវិញ?
១៨ ពួកអ្នកដែលបានដើរតាមផ្លូវនៃសេចក្ដីសុចរិតជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពួកនោះនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែមនុស្សរាប់លាននាក់ទៀតបានស្លាប់ ដោយមិនបានបង្ហាញ ថាពួកគេនឹងអនុវត្តតាមខ្នាតគំរូដ៏សុចរិតរបស់ព្រះ។ ពួកគេគឺអ្នកដែលមិនដឹងពីការតម្រូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ឬក៏អត់បានមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើការកែប្រែដ៏ជាចាំបាច់។ ពួកដទៃនេះក៏ស្ថិតក្នុងសេចក្ដីនឹកចាំរបស់ព្រះដែរ ហើយដោយដូច្នេះ នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ដ្បិតព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា៖ «ទាំងមនុស្សសុចរិត នឹងមនុស្សទុច្ចរិត នឹងបានរស់ឡើងវិញទាំងអស់គ្នា»។—កិច្ចការ ២៤:១៥
១៩. (ក) តើសាវ័កយ៉ូហានបានទទួលចក្ខុនិមិត្តអ្វី អំពីដំណើររស់ឡើងវិញ? (ខ) តើអ្វីដែលត្រូវ«បោះទៅក្នុងបឹងភ្លើង» ហើយតើឃ្លានេះមានន័យយ៉ាងណា?
១៩ សាវ័កយ៉ូហានបានមានចក្ខុនិមិត្តមួយដ៏ធ្វើឲ្យរំភើប អំពីអ្នកដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ឈរនៅមុខបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ។ ក្នុងការពិពណ៌នាពីនោះគាត់សរសេរថា៖ «ឯសមុទ្រ នោះបានប្រគល់ពួកមនុស្សស្លាប់ ដែលនៅក្នុងទឹកមកវិញ ហើយសេចក្ដីស្លាប់ នឹងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ ក៏ប្រគល់ពួកមនុស្សស្លាប់ ដែលនៅឯណោះមកវិញដែរ រួចគេត្រូវជំនុំជំរះ តាមអំពើដែលគេបានប្រព្រឹត្តរៀងខ្លួន ចំណែកសេចក្ដីស្លាប់ នឹងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ នោះត្រូវបោះទៅក្នុងបឹងភ្លើងដែរ នេះជាសេចក្ដីស្លាប់ទី២»។ (វិវរណៈ ២០:១២-១៤) សូមគិតពីអត្ថន័យនេះ! អស់ទាំងអ្នកស្លាប់ដែលស្ថិតក្នុងសេចក្ដីនឹកចាំរបស់ព្រះ នឹងត្រូវរំដោះពីហាដេស ឬហ្សីអូល ផ្នូរធម្មតារបស់មនុស្ស។ (ទំនុកដំកើង ១៦:១០; កិច្ចការ ២:៣១) រួចមក «សេចក្ដីស្លាប់និងហាដេស»នឹងត្រូវទំលាក់ក្នុងអ្វីដែលហៅថា«បឹងភ្លើង» ដែលតំណាងការហិនវិនាសទាំងស្រុង។ ផ្នូរធម្មតារបស់មនុស្សនឹងលែងមានតទៅទៀតហើយ។
សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិសេស!
២០. មនុស្សរាប់លាននាក់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ក្នុងបរិស្ថានបែបណា?
២០ នៅពេលមនុស្សរាប់លាននាក់ត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នោះគេនឹងមិនត្រូវរស់ឡើងវិញនៅលើផែនដីមួយដ៏ទទេធេងនោះទេ។ (អេសាយ ៤៥:១៨) ពួកគេនឹងដឹងខ្លួនក្នុងបរិស្ថានដែលបានត្រូវធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងយ៉ាងស្អាត ហើយនឹងឃើញថាផ្ទះសម្បែង សំលៀកបំពាក់ និងម្ហូបអាហារដ៏សំបូរនឹងបានត្រូវរៀបចំសំរាប់ពួកគេ។ (ទំនុកដំកើង ៦៧:៦; ៧២:១៦; អេសាយ ៦៥:២១, ២២) តើអ្នកណានឹងធ្វើការរៀបចំទាំងនេះ? យ៉ាងច្បាស់ហើយ មនុស្សដែលនឹងត្រូវតែរស់នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីនោះ មុនដែលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញលើផែនដីកើតមានឡើង។ ក៏ប៉ុន្តែ តើពួកគេជាអ្នកណា?
២១, ២២. តើពួកអ្នកដែលកំពុងតែរស់ក្នុង«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់»មានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិសេសអ្វី?
២១ ការសម្រេចនៃបទទំនាយព្រះគម្ពីរ បង្ហាញថាយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុង«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់»នៃរបបនេះ។b (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១) បន្ដិចទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងកិច្ចការមនុស្ស ហើយបំផ្លាញនូវសេចក្ដីទុច្ចរិតពីផែនដីចេញ។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:១០, ១១; សុភាសិត ២:២១, ២២) នៅគ្រានោះ តើអ្វីដែលនឹងកើតមានឡើងចំពោះអ្នកដែលបំរើព្រះយ៉ាងស្មោះត្រង់?
២២ ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនបំផ្លាញមនុស្សសុចរិតជាមួយនឹងមនុស្សទុច្ចរិតឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ១៤៥:២០) ទ្រង់មិនដែលធ្វើអ្វីបែបនេះទេ ហើយទ្រង់នឹងមិនធ្វើអ៊ីចឹងពេលដែលទ្រង់សំអាតសេចក្ដីអាក្រក់ពីផែនដី។ (ប្រៀបមើល លោកុប្បត្តិ ១៨:២២, ២៣, ២៦) តាមពិតទៅ សៀវភៅចុងក្រោយក្នុងព្រះគម្ពីរនិយាយពី«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចនឹងរាប់បានឡើយ គេមកពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា» ដែលចេញពី«គ្រាវេទនាយ៉ាងធំមក»។ (វិវរណៈ ៧:៩-១៤) មែនហើយ មនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំនឹងរួចរស់ពីគ្រាវេទនាយ៉ាងធំនោះ ដែលក្នុងនោះលោកីយ៍បច្ចុប្បន្នដ៏ទុច្ចរិតនេះនឹងត្រូវចប់ ហើយពួកគេនឹងចូលទៅក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ។ នៅទីនោះ មនុស្សលោកដែលស្ដាប់បង្គាប់អាចទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញពីសំវិធានការដ៏ល្អប្រសើររបស់ព្រះ ដើម្បីរំដោះមនុស្សពីបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់។ (វិវរណៈ ២២:១, ២) ដូច្នេះ «មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»នោះ មិនបាច់ពិសោធន៍សេចក្ដីស្លាប់ទេ។ តើនេះជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិសេសយ៉ាងណាទៅហ្ន៎!
ជីវិតដែលគ្មានសេចក្ដីស្លាប់
២៣, ២៤. តើអ្នកត្រូវតែធ្វើអ្វី ដើម្បីអរសប្បាយនឹងជីវិតដែលគ្មានសេចក្ដីស្លាប់ ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដី?
២៣ តើយើងអាចមានការទុកចិត្តក្នុងសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យនេះទេ? ពិតជាអាចមានមែន! ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទទ្រង់ផ្ទាល់បានបង្ហាញថា នឹងមានគ្រាមួយដែលមនុស្សនឹងរស់ដោយមិនបាច់ស្លាប់ទេ។ មុនបន្ដិចដែលទ្រង់ប្រោសឲ្យពួកម៉ាកទ្រង់ឡាសាររស់ឡើងវិញ នោះទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ម៉ាថាថា៖ «ឯអ្នកណាដែលរស់នៅ ហើយជឿដល់ខ្ញុំ នោះមិនត្រូវស្លាប់ឡើយ នាងជឿសេចក្ដីនេះឬទេ»?—យ៉ូហាន ១១:២៦
២៤ តើអ្នកចង់រស់នៅជានិរន្តរ៍ ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដីទេ? តើអ្នកមានចំណង់ចង់ឃើញខ្លាំងនូវពួកស្ងួនភ្ងារបស់អ្នកទេ? សាវ័កយ៉ូហានបាននិយាយថា៖ «ឯលោកីយនេះ នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់វា នោះកំពុងកន្លងទៅ តែអ្នកណាដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ នោះនឹងនៅជាប់អស់កល្បជានិច្ចវិញ»។ (យ៉ូហានទី១ ២:១៧) ឥឡូវគឺជាពេល ដើម្បីរៀនអ្វីដែលជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ និងប្ដេជ្ញារស់នៅតាមនោះ។ រួចមក អ្នក ព្រមទាំងរាប់លាននាក់ទៀត ដែលកំពុងតែធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ នោះនឹងអាចរស់នៅជានិរន្តរ៍ ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដី។
[កំណត់សម្គាល់]
a ទោះបីពាក្យ«ដំណើររស់ឡើងវិញ» មិនមានក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរក៏ដោយ សេចក្ដីសង្ឃឹមចំពោះការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ត្រូវសម្ដែងយ៉ាងច្បាស់លាស់ក្នុងយ៉ូប ១៤:១៣, ដានីយ៉ែល ១២:១៣, និងហូសេ ១៣:១៤។
b សូមមើលសៀវភៅ ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច បោះពុម្ពដោយសមាគម ប៉មយាម ខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក ទំព័រ៩៨-១០៧។
តើអ្នកចាំទេ?
◻ តើពាក្យភាសាដើមដែលបានត្រូវបកប្រែជា«ព្រលឹង»នោះ មានអត្ថន័យចំៗអ្វី?
◻ តើអ្វីកើតមានឡើងចំពោះព្រលឹង ពេលដែលស្លាប់នោះ?
◻ យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ តើអ្វីជាដំណោះស្រាយចំពោះសេចក្ដីស្លាប់?
◻ តើសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិសេសអ្វី ដែលស្ថិតនៅមុខសំរាប់ពួកអ្នកស្មោះត្រង់សព្វថ្ងៃនេះ?
[ប្រអប់នៅទំព័រ១៦]
«ព្រលឹង»ពេលសំដៅទៅជីវិតនៃសត្តនិករ
ជួនកាល ពាក្យ«ព្រលឹង»សំដៅទៅជីវិតដែលមនុស្សម្នាក់ឬក៏សត្វមាន។ នេះមិនប្ដូរន័យព្រះគម្ពីរអំពីព្រលឹងជាបុគ្គលម្នាក់ឬក៏សត្វមួយ។ ជាឧទាហរណ៍៖ យើងនិយាយថាដែលមនុស្សម្នាក់រស់ នោះមានន័យថាគាត់ជាមនុស្សដែលកំពុងតែរស់។ យើងក៏អាចនិយាយថាគាត់មានជីវិត។ ដូច្នេះដែរ មនុស្សម្នាក់គឺជាព្រលឹង។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលគាត់រស់ «ព្រលឹង»អាចត្រូវនិយាយមកជាអ្វីដែលគាត់មាន។
ឧទាហរណ៍ ព្រះបានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ម៉ូសេថា៖ «ពួកអ្នកដែលកំពុងតែរកសម្លាប់ព្រលឹងឯង គេនោះស្លាប់អស់ហើយ»។ យ៉ាងច្បាស់ហើយ ពួកសត្រូវរបស់ម៉ូសេស្វែងរកសម្លាប់ជីវិតរបស់គាត់។ (និក្ខមនំ ៤:១៩, ព.ថ.; ប្រៀបមើល យ៉ូស្វេ ៩:២៤; សុភាសិត ១២:១០) ព្រះយេស៊ូបានប្រើពាក្យនោះតាមរបៀបដែលស្រដៀងនឹងនេះ ពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា«កូនមនុស្សបានមក ឲ្យជីវិត[ព្រលឹង, ព.ថ.]ខ្លួន ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើនផង»។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨; ប្រៀបមើល ម៉ាថាយ ១០:២៨) ក្នុងករណីនិមួយៗ ពាក្យ«ព្រលឹង»មានន័យថា«ជីវិតនៃសត្តនិករ»។
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
ទាំងឡាយនេះគឺជាព្រលឹង
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
Hummingbird: U.S. Fish and Wildlife Service, Washington, D.C./Dean Biggins
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថា ដំណោះស្រាយចំពោះសេចក្ដីស្លាប់គឺជាដំណើររស់ឡើងវិញ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
«ឯអ្នកណាដែលរស់នៅ ហើយជឿដល់ខ្ញុំនោះមិនត្រូវស្លាប់ឡើយ»។—យ៉ូហាន ១១:២៦