ពង្រឹងការទុកចិត្តរបស់យើងលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ
«អញបានសំដែងឲ្យឯងដឹងសេចក្ដីនោះ . . . ដើម្បីឲ្យឯងបានទុកចិត្តដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។—សុភាសិត ២២:១៩
១, ២. (ក) ហេតុអ្វីក៏ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញនូវការទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា? (សុភាសិត ២២:១៩) (ខ) តើអ្វីដែលបង្ហាញថាបុគ្គលខ្លះត្រូវតែពង្រឹងការទុកចិត្តរបស់គេ?
គ្រីស្ទានពិតបានទទួលពរដោយមានចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីព្រះយេហូវ៉ា និងគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› ប្រទានឲ្យគេនូវ‹អាហារខាងវិញ្ញាណឲ្យគេបរិភោគ តាមត្រូវពេល› ដែលធ្វើឡើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) ចំណេះដែលគេទទួលនោះផ្ដល់ឲ្យគេមានគ្រឹះដ៏មាំមួន ដែលគេអាចទុកចិត្តលើព្រះបាន។ ដូច្នេះ ជាក្រុមមួយ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានទុកចិត្តយ៉ាងអស្ចារ្យលើព្រះយេហូវ៉ា និងលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់។
២ ប៉ុន្តែ មើលទៅ ជាបុគ្គលម្នាក់ៗ ស្មរបន្ទាល់ខ្លះប្រហែលជាត្រូវតែពង្រឹងការទុកចិត្តបែបនេះ។ យូរម្ដងៗ សមាគមទទួលសំបុត្រដែលសម្ដែងនូវភាពឥតទុកចិត្តលើការពន្យល់ ដែលបានផ្ដល់មកតាមរយៈប្រកាសនវត្ថុរបស់សមាគម។ ការសង្ស័យនេះប្រហែលជាប្រតិកម្មនឹងការកែតម្រូវនៃការយល់ ឬប្រហែលជាទាក់ទងនឹងរឿងដែលប៉ះទង្គិចនឹងអ្នកសួរ ជាពិសេសដែលទាក់ទងខាងផ្លូវចិត្តនោះ។—ប្រៀបធៀប យ៉ូហាន ៦:៦០, ៦១
៣. តើអ្វីដែលអាចកើតឡើង ទាំងចំពោះពួកអ្នកបំរើស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយហេតុអ្វី?
៣ សូម្បីតែពួកអ្នកបំរើពិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ពិសោធនូវសេចក្ដីពិតក្នុងសាស្ដា ៩:១ ដែរ ដែលចែងថា៖ «យើងក៏វិលមកមើលនៅក្រោមថ្ងៃ ឃើញថា ការរត់ប្រណាំងមិនសំរេចនឹងមនុស្សដែលរត់លឿន ការចំបាំងក៏មិនសំរេចនឹងមនុស្សដែលមានកំឡាំងដែរ ឯនំប៉័ង មិនសំរេចនឹងមនុស្សមានប្រាជ្ញា ឬទ្រព្យសម្បត្ដិនឹងមនុស្សមានយោបល់ ឬគុណនឹងមនុស្សស្ទាត់ជំនាញនោះដែរ គ្រប់ទាំងអស់ស្រេចនៅពេលវេលានឹងឱកាសវិញ»។ តើនេះអាចបង្ហាញជាការពិតខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងប្រហែលជាបានស្គាល់ពួកគ្រីស្ទានដែលរហ័សនឹងអនុវត្តឱវាទព្រះគម្ពីរ ឬដែលមានអនុភាពក្នុងការគាំទ្រសេចក្ដីពិត ឬដែលមានប្រាជ្ញាក្នុងការអនុវត្តគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ហើយមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងការស្វែងរកចំណេះត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែ ដោយព្រោះ‹ពេលវេលានិងព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏មើលមិនឃើញជាមុនកើតឡើង› អ្នកខ្លះឃើញថាគេមានកំរិត ដោយព្រោះមានគ្រោះថ្នាក់ឬអាយុកាន់តែចាស់ណាស់ហើយនោះ។ គេប្រហែលជាឆ្ងល់ថាតើគេនឹងចូលក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ ដោយឥតទទួលមរណភាពឬក៏យ៉ាងណា។
៤, ៥. ហេតុអ្វីក៏គ្រីស្ទានឥតមានមូលហេតុ ក្នុងការលែងមានការទុកចិត្តលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៤ នៅពេលដែលគ្រីស្ទានម្នាក់មានគូស្លាប់ទៅ នោះការឈឺចាប់និងការបាត់បង់គឺមានខ្លាំងណាស់។ ជាមួយគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធ នោះគេប្រហែលជាបានបំរើព្រះយេហូវ៉ាជាយូរឆ្នាំឬច្រើនទសវត្សមកហើយ។ គូដែលនៅរស់ដឹងថា សេចក្ដីស្លាប់កាត់ផ្ដាច់ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។a (កូរិនថូសទី១ ៧:៣៩) ឥឡូវនេះ ដើម្បីកុំឲ្យការទុកចិត្តរបស់គាត់ទៅជាខ្សោយ នោះគាត់ត្រូវតែទប់ទឹកចិត្តរបស់គាត់។—ប្រៀបធៀប ម៉ាកុស ១៦:៨
៥ គឺប្រកបដោយប្រាជ្ញា ក្នុងការចាត់ទុកសេចក្ដីស្លាប់នៃគូ ឪពុកម្ដាយ កូន ឬមិត្តគ្រីស្ទានជាឱកាសដើម្បីបង្ហាញការទុកចិត្តលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា! ទោះបីប្រឈមមុខនឹងការបាត់បង់ផ្ទាល់ខ្លួនក៏ដោយ យើងអាចទុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ា ថាទ្រង់មិនជាបុគ្គលទុច្ចរិតនោះទេ។ យើងទុកចិត្តថាមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ទោះជាតាមការរួចរស់ជីវិតឬដោយដំណើររស់ឡើងវិញ នោះនឹងមានចិត្តដ៏សប្បាយរីករាយ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងចែងអំពីព្រះថា៖ «ទ្រង់លាព្រះហស្ត ក៏បំពេញចិត្តប្រាថ្នានៃជីវិតទាំងឡាយ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់សុចរិតក្នុងគ្រប់ទាំងផ្លូវទ្រង់ ក៏សប្បុរសក្នុងគ្រប់ទាំងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ដែរ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជិតនឹងអស់អ្នកដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់ គឺអស់អ្នកដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់ដោយពិតត្រង់ ទ្រង់នឹងបំពេញបំណងចិត្តនៃអស់អ្នកដែលកោតខ្លាចដល់ទ្រង់ ក៏នឹងឮពាក្យអំពាវនាវរបស់គេ ព្រមទាំងជួយសង្គ្រោះគេផង»។—ទំនុកដំកើង ១៤៥:១៦-១៩
អារម្មណ៍នៃការរងទុក្ខដែលឥតចាំបាច់
៦, ៧. (ក) ហេតុអ្វីក៏ស្មរបន្ទាល់ខ្លះដែលបានរងទុក្ខនៅមុនៗ ឥឡូវនេះអាចមានការយល់ដ៏ខុសពីមុន? (ខ) ហេតុអ្វីក៏យើងមិនត្រូវចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលទុច្ចរិត ដោយទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យមានការរងទុក្ខនៅពេលមុនៗ?
៦ នៅពេលមុនៗ ស្មរបន្ទាល់ខ្លះបានរងទុក្ខចំពោះការបដិសេធមិនចូលរួមក្នុងសកម្មភាព ដែលមនសិការរបស់គេឥឡូវប្រហែលជាអាចអនុញ្ញាតឲ្យគេធ្វើ។ ជាឧទាហរណ៍ នេះប្រហែលជាសេចក្ដីសម្រេចចិត្តរបស់គេជាយូរយារមកហើយ ដែលស្តីអំពីកិច្ចបំរើខាងស៊ីវិលនោះ។ ឥឡូវនេះបងប្រុសម្នាក់ប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា គាត់អាចធ្វើកិច្ចការបែបនេះអស់ពីសម្បជញ្ញៈ ដោយឥតប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងអព្យាក្រឹតភាពគ្រីស្ទាន ដែលស្តីអំពីរបបលោកីយ៍នេះ។
៧ តើព្រះយេហូវ៉ាពិតជាទុច្ចរិតឬ ដែលទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យគាត់រងទុក្ខចំពោះការបដិសេធនូវអ្វី ដែលគាត់អាចធ្វើដោយឥតមានកម្មផលនោះ? មនុស្សភាគច្រើនដែលបានពិសោធនឹងរឿងនេះ មិនគិតដូច្នេះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេអរសប្បាយដែលគេមានឱកាសក្នុងការបង្ហាញជាសាធារណៈឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា គេនឹងតាំងចិត្តឈរឲ្យបានមុតមាំលើរឿងទាក់ទងនឹងអធិបតេយ្យភាពសកលលោក។ (ប្រៀបធៀប យ៉ូប ២៧:៥) តើមនុស្សម្នាក់អាចមានមូលហេតុយ៉ាងណា ដោយសោកស្ដាយក្នុងការបានធ្វើតាមមនសិការរបស់គេ ដើម្បីគាំទ្រព្រះយេហូវ៉ានោះ? ដោយលើកដំកើងយ៉ាងស្មោះត្រង់នូវគោលការណ៍គ្រីស្ទាន ឬតបឆ្លើយតាមមនសិការផ្ទាល់ខ្លួន នោះគេបង្ហាញថាគេសមបានមិត្តភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ យ៉ាងប្រាកដហើយ គឺជាប្រាជ្ញាដើម្បីជៀសវាងដំណើរដែលនឹងធ្វើឲ្យខ្វល់ដល់មនសិការរបស់ខ្លួន ឬដែលនឹងបណ្ដាលឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួលនោះ។ ក្នុងករណីនេះ យើងអាចគិតអំពីគំរូដ៏ល្អប្រសើរ ដែលសាវ័កប៉ុលបានចាត់ទុកនោះ។—កូរិនថូសទី១ ៨:១២, ១៣; ១០:៣១-៣៣
៨. ហេតុអ្វីក៏ពួកគ្រីស្ទានសាសន៍យូដា ដែលកាន់តាមច្បាប់ពីមុន ឥតមានមូលហេតុក្នុងការសង្ស័យនឹងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៨ ដើម្បីនឹងផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះពួកយូដាត្រូវតែបានត្រូវគោរពតាមក្រិត្យវិន័យដប់ប្រការ ហើយនឹងប្រមាណ៦០០ច្បាប់ផ្សេងៗទៀតដែរ។ ក្រោយមក នៅក្រោមការរៀបចំគ្រីស្ទាន ការគោរពតាមច្បាប់ទាំងនេះ គឺលែងត្រូវការហើយដើម្បីបំរើព្រះយេហូវ៉ានោះ ទោះជាចំពោះអ៊ីស្រាអែលខាងសាច់ឈាមក៏មិនជាចាំបាច់ធ្វើតាមដែរ។ ក្រិត្យវិន័យទាំងឡាយដែលឥតមានទៀត គឺច្បាប់ដែលទាក់នឹងការកាត់ស្បែក ការរក្សាទុកនូវថ្ងៃសំរាក ការថ្វាយយញ្ញបូជាសត្វ ហើយការធ្វើតាមកំរិតខាងការតមអាហារ។ (កូរិនថូសទី១ ៧:១៩; ១០:២៥; កូល៉ុស ២:១៦, ១៧; ហេព្រើរ ១០:១, ១១-១៤) ពួកយូដា ដែលរួមបញ្ចូលពួកសាវ័ក១២នាក់ ដែលបានក្លាយជាគ្រីស្ទាន បានត្រូវរួចផុតពីកាតព្វកិច្ចក្នុងការរក្សាច្បាប់ ដែលបានតម្រូវឲ្យគេគោរពតាម នៅពេលដែលគេនៅក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងខាងក្រិត្យវិន័យ។ តើគេបានបន្ទោសថាព្រះប្រកបដោយទុច្ចរិត ដែលតម្រូវឲ្យគេធ្វើរបស់នោះមុនៗ ដែលឥតត្រូវការធ្វើនៅឥឡូវនេះឬ? គឺអត់ទេ គេបានអរសប្បាយដោយបានយល់ច្បាស់ថែមទៀតអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—កិច្ចការ ១៦:៤, ៥
៩. តើមានហេតុការណ៍ពិតអ្វីខាងឯស្មរបន្ទាល់ខ្លះនៅពេលមុនៗ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីក៏គេមិនត្រូវសោកស្ដាយ?
៩ ក្នុងសម័យទំនើបនេះ គឺមានស្មរបន្ទាល់ខ្លះដែលមានចិត្តតឹងណាស់ នឹងទស្សនៈរបស់គេនូវអ្វីដែលគេត្រូវធ្វើឬមិនធ្វើនោះ។ ដោយហេតុនេះហើយបានជាគេបានរងទុក្ខច្រើនជាងអ្នកឯទៀត។ ក្រោយមក ដោយបានចំណេះច្រើនឡើង នេះបានជួយគេឲ្យពង្រីកទស្សនៈរបស់គេលើរឿងដែលសំខាន់ៗ។ ប៉ុន្តែ គេមិនត្រូវស្ដាយ ដោយបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលបានសមស្របនឹងមនសិការរបស់គេ ទោះជានៅពេលខ្លះនេះបាននាំឲ្យគេរងទុក្ខច្រើនក៏ដោយ។ នេះគឺពិតជាគួរឲ្យសរសើរមែន ដែលគេបានបង្ហាញនូវការស្ម័គ្រចិត្តដើម្បីរងទុក្ខដោយស្មោះត្រង់ដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បី«ធ្វើការទាំងនោះ ដោយយល់ដល់តែដំណឹងល្អ»។ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ប្រទានពរឲ្យអ្នកណា ដែលគោរពប្រតិបត្ដិដល់ទ្រង់បែបនោះ។ (កូរិនថូសទី១ ៩:២៣; ហេព្រើរ ៦:១០) សាវ័កពេត្រុសបានសរសេរដោយមានការយល់ធ្លុះថា៖ «បើអ្នកបានប្រព្រឹត្តល្អហើយទ្រាំឲ្យគេធ្វើទុក្ខដោយអត់ទ្រាំវិញនោះទើបជាការដែលគាប់ព្រះហឫទ័យនៅចំពោះព្រះមែន»។—ពេត្រុសទី១ ២:២០
រៀនពីយ៉ូណាស
១០, ១១. តើតាមរបៀបណាដែលយ៉ូណាសបង្ហាញថា គាត់ខ្វះនូវការទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា (ក) នៅពេលបានប្រទានកិច្ចការឲ្យទៅក្រុងនីនីវេ? (ខ) នៅពេលដែលព្រះទ្រង់ឥតកំទេចចោលក្រុងនីនីវេ?
១០ នៅពេលដែលព្រះបានបង្គាប់ឲ្យទៅទីក្រុងនីនីវេ យ៉ូណាសបានបង្ហាញនូវការខ្វះការអបអរ ចំពោះការទុកចិត្តដែលព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់លើគាត់។ ក្រោយពីបានពិសោធអ្វីដ៏អាក្រក់ខ្លាំងមួយ ដោយព្រោះគាត់មានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការគោរពនោះ យ៉ូណាសក៏បានដឹងខ្លួន បានទទួលស្គាល់នូវកំហុសរបស់គាត់ ហើយក៏បានទទួលយកកិច្ចការនៅប្រទេសក្រៅ ហើយបានព្រមានប្រាប់ពួកនីនីវេអំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលនឹងមកនោះ។ រួចមក មានអ្វីកើតឡើងដែលមិននឹកស្មានសោះ៖ ដោយព្រោះពួកនីនីវេបានប្រែចិត្ត នោះព្រះយេហូវ៉ាឥតកំទេចចោលពួកគេនោះទេ។—យ៉ូណាស ១:១–៣:១០
១១ តើយ៉ូណាសបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា? គាត់ឥតបានសប្បាយចិត្តទេ គាត់បានត្អូញត្អែរដល់ព្រះក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន។ សារៈនៃការទុក្ខព្រួយរបស់គាត់គឺ៖ ‹ខ្ញុំបានគិតជាមុនថាគេនឹងធ្វើដូច្នោះ។ អញ្ចឹងហើយបានជាខ្ញុំមិនចង់មកក្រុងនីនីវេនោះ។ ឥឡូវ ក្រោយពីអ្វីៗដែលខ្ញុំបានពិសោធហើយ ដែលរួមបញ្ចូលនឹងការភ័យខ្លាចហើយភាពអាម៉ាស់មុខ ដោយបានលេបដោយត្រីនោះ ហើយក្រោយមកបានខំប្រឹងព្រមានពួកនីនីវេអំពីសេចក្ដីហិនវិនាស តែបានលទ្ធផលដូចនេះទៅវិញ! កិច្ចការនិងការទុក្ខរបស់ខ្ញុំទាំងអស់ គឺឥតបានប្រយោជន៍សោះ! ស៊ូស្លាប់វិញ ទើបប្រសើរជាង›!—យ៉ូណាស ៤:១-៣
១២. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីការពិសោធរបស់យ៉ូណាស?
១២ តើយ៉ូណាសមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវក្នុងការត្អូញត្អែរនោះទេ? តើព្រះយេហូវ៉ាទុច្ចរិតឬ ដោយទ្រង់មេត្ដាករុណានឹងពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់ដែលបានប្រែចិត្តនោះ? តាមពិត យ៉ូណាសគួរឲ្យអរសប្បាយទៅវិញ ដែលមនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានត្រូវសង្គ្រោះនោះ! (យ៉ូណាស ៤:១១) ប៉ុន្តែអាកប្បកិរិយាដ៏ឥតគោរព ដ៏ត្អូញត្អែររបស់គាត់ បានបង្ហាញថា គាត់ឥតបានសម្ដែងការទុកចិត្តជាខ្លាំងលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ គាត់បានគិតតែពីខ្លួនឯងហួសហេតុពេក ហើយឥតគិតអំពីអ្នកឯទៀតសោះ។ សូមឲ្យយើងរៀនពីយ៉ូណាស ដោយទុកខ្លួននិងអារម្មណ៍របស់យើងនៅដោយឡែក។ ចូរឲ្យយើងជឿជាក់ថា ការគោរពតាមព្រះយេហូវ៉ា ដោយធ្វើតាមការបង្គាប់ដែលបានផ្ដល់មកតាមរយៈអង្គការទ្រង់ ហើយទទួលយកសេចក្ដីសម្រេចរបស់ទ្រង់ នោះជាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវធ្វើ។ យើងជឿជាក់ថា «ពួកអ្នកដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះ គឺដែលកោតខ្លាចនៅចំពោះទ្រង់ គេនឹងមានសេចក្ដីសុខស្រួលវិញ»។—សាស្ដា ៨:១២
ឥឡូវនេះហើយជាពេលដើម្បីពង្រឹងការទុកចិត្តរបស់យើង!
១៣. តើតាមរបៀបណាដែលយើងរាល់គ្នា អាចពង្រឹងការទុកចិត្តរបស់យើងលើព្រះយេហូវ៉ា?
១៣ ការពង្រឹងការទុកចិត្តរបស់យើងលើព្រះយេហូវ៉ា គឺជាដំណើរដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា។ (សុភាសិត ៣:៥-៨) ប្រាកដហើយ យើងត្រូវធ្វើអ្វីបន្ថែមពីការអធិស្ឋាន ដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងមានការទុកចិត្តខ្លាំងឡើង។ ការទុកចិត្តនឹងមានឡើង ដែលមានមូលដ្ឋានលើចំណេះត្រឹមត្រូវ ដូច្នេះយើងត្រូវចាត់ទុកការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន ជាផ្នែកនៃគម្រោងការណ៍ប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង គឺរួមការអានព្រះគម្ពីរ ព្រមទាំងប្រកាសនវត្ថុដែលពន្យល់ឲ្យនោះ។ ការមកកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានជារឿយៗគឺសំខាន់ណាស់ ហើយការរៀបចំនិងចូលរួមក្នុងការប្រជុំក៏ល្អដែរ។ ចូរធ្វើឲ្យបានជាទម្លាប់ ដើម្បីចែកសេចក្ដីពិតខាងព្រះគម្ពីរជាមួយអ្នកឯទៀត ដោយលៃលកដោះស្រាយយ៉ាងប៉ិនប្រសប់នូវការជំទាស់ ហើយចូរឲ្យមានការទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ានិងបន្ទូលរបស់ទ្រង់ឲ្យបានជ្រៅឡើង។ ដោយធ្វើដូច្នេះ នោះយើងអាចទាក់ទងនឹងទ្រង់ច្រើនទៀតរៀងរាល់ថ្ងៃ។
១៤. ហេតុអ្វីក៏រាស្ត្ររបស់ព្រះបន្ដិចទៀតនឹងត្រូវបង្ហាញឲ្យ ការទុកចិត្តរបស់គេលើព្រះយេហូវ៉ា ជាងមុនៗទៅទៀត?
១៤ នៅពេលខាងមុខនេះ គ្រានៃសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង ដែលនឹងមានលើមនុស្សលោក នឹងផ្ទុះឡើងជាពុំខាន។ (ម៉ាថាយ ២៤:២១) នៅពេលរឿងនេះកើតឡើង ពួកអ្នកបំរើព្រះត្រូវសម្ដែងការទុកចិត្តលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងតាមការបង្គាប់ដែលបានផ្ដល់មកតាមរយៈអង្គការទ្រង់ ជាងមុនៗទៅទៀត។ ជានិមិត្តរូប នោះគេនឹងទុកចិត្តលើសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះនេះថា៖ «ចូរមក ជនជាតិខ្ញុំអើយ ចូរឲ្យចូលទៅក្នុងបន្ទប់ខ្លួន ហើយបិទទ្វារចុះ ត្រូវឲ្យពួនខ្លួនបន្ដិចសិន ទាល់តែសេចក្ដីក្រោធបានកន្លងហួសទៅ»។ (អេសាយ ២៦:២០) ពួកគេបានចូលក្នុងបរិយាកាសរួចទៅហើយ ដែលមានជាង៨៥.០០០ក្រុមជំនុំក្នុងជាង២៣២ប្រទេស។ អ្វីក៏ដោយដែលប្រហែលជារួមបញ្ចូលនឹងសេចក្ដីបង្គាប់ ដែលថា«ចូរឲ្យចូលទៅក្នុងបន្ទប់ខ្លួន» យើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងឲ្យសម្រេចកិច្ចការនេះបានទៀត។
១៥. តើរឿងនៃការទុកចិត្តបានត្រូវបញ្ជាក់យ៉ាងដូចម្ដេចនៅកំឡុងឆ្នាំ១៩៩៨ ហើយហេតុអ្វីក៏ត្រឹមត្រូវធ្វើអញ្ចឹង?
១៥ ជាការចាំបាច់ណាស់ ដែលយើងត្រូវពង្រឹងការទុកចិត្តរបស់យើងឥឡូវនេះ។ បើឥតមានការទុកចិត្តលើបងប្អូនគ្រីស្ទានរបស់យើង ហើយលើអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយលើព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងមិនអាចរួចជីវិតបាននោះឡើយ។ ដូច្នេះជាការសមហេតុផលមែន ដែលក្នុងកំឡុងឆ្នាំ១៩៩៨ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទូទាំងពិភពលោកបានត្រូវរំឭកជាញឹកញយ តាមពាក្យនៃបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ«ហើយគ្រប់គ្នា គឺអស់អ្នកណា ដែលអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ នោះនឹងបានសង្គ្រោះ»! (រ៉ូម ១០:១៣) យើងត្រូវតែបន្តឲ្យមានការទុកចិត្តលើរឿងទាំងនេះ។ បើយើងឃើញថាយើងមិនសូវមានការទុកចិត្ត នោះយើងត្រូវតែលៃលកដោះស្រាយរឿងនេះភ្លាម ត្រូវហើយ ថ្ងៃហ្នឹងតែម្ដង។
ការជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបានជាសុចរិត
១៦. តើអ្វីអាចកើតឡើងខាងការទុកចិត្តរបស់យើង បើឥតបណ្ដុះបណ្ដាលវានោះ ហើយតើយើងអាចបង្ការរឿងនេះបានយ៉ាងណា?
១៦ នៅហេព្រើរ ៣:១៤ នោះពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងបានត្រូវព្រមានថា៖ «ដ្បិតបើយើងរាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់ តាមសេចក្ដីជំនឿដើមដរាបដល់ចុងបំផុតមែន នោះពិតជាយើងបានត្រឡប់ជាអ្នកមានចំណែកជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទហើយ»។ ជាគោលការណ៍ ពាក្យទាំងនេះក៏ទាក់ទងដល់គ្រីស្ទានដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមខាងផែនដីនោះដែរ។ ការទុកចិត្តដែលមានជាមុនដំបូងនោះ អាចរលាយបាត់ទៅ បើយើងមិនបណ្ដុះបណ្ដាលវាទេនោះ។ ជាការសំខាន់មែនដែលយើងត្រូវបន្តស្វែងរកចំណេះត្រឹមត្រូវ ដោយហេតុនេះទើបយើងពង្រឹងគ្រឹះនៃការទុកចិត្តរបស់យើង!
១៧. ស្តីអំពីការសង្គ្រោះ ហេតុអ្វីក៏យើងអាចទុកចិត្តថាព្រះយេស៊ូនឹងជំនុំជំរះដោយត្រឹមត្រូវ?
១៧ បន្ដិចទៀត សាសន៍ទាំងឡាយនឹងត្រូវបានពិនិត្យមើលដោយព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យទ្រង់អាច«ញែកគេចេញពីគ្នា ដូចជាអ្នកគង្វាល ដែលញែកចៀមចេញពីពពែដែរ»។ (ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៣៣) យើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះគ្រីស្ទនឹងប្រកបដោយសេចក្ដីសុចរិត ក្នុងការជំនុំជំរះថាអ្នកណាដែលសមទទួលនូវការសង្គ្រោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យទ្រង់នូវប្រាជ្ញា ការយល់ជ្រៅធ្លុះ និងគុណសម្បត្ដិឯទៀតដើម្បី«ជំនុំជំរះលោកីយ៍ដោយយុត្ដិធម៌»។ (កិច្ចការ ១៧:៣០, ៣១) ចូរឲ្យយើងមានជំនឿស៊ប់ដូចអ័ប្រាហាំ ដែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «មិនគួរគប្បីឲ្យទ្រង់ប្រព្រឹត្តដូច្នោះ នឹងសំឡាប់មនុស្ស សុចរិតជាមួយនឹងមនុស្សអាក្រក់នោះទេ យ៉ាងនោះឈ្មោះថាធ្វើឲ្យមនុស្សសុចរិតបានដូចជាមនុស្សអាក្រក់ដែរ សូមកុំឲ្យទ្រង់ធ្វើដូច្នោះឡើយ ឯព្រះដ៏ជាចៅក្រមនៃផែនដីទាំងមូល តើទ្រង់មិនត្រូវប្រព្រឹត្តដោយយុត្ដិធម៌ទេឬអី»?—លោកុប្បត្តិ ១៨:២៥
១៨. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនត្រូវខ្វល់ខ្វាយហួសហេតុពេក អំពីអ្វីដែលមិនដឹងនៅបច្ចុប្បន្ននេះ?
១៨ ដោយមានការទុកចិត្តទាំងស្រុងលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងមិនត្រូវព្រួយអំពីការរកចម្លើយដល់សំនួរដូចជា៖ ‹តើនឹងជំនុំជំរះកូនង៉ានិងកូនក្មេងយ៉ាងណា? តើប្រហែលជាមិនអាចផ្សាយដំណឹងល្អប្រាប់ដល់មនុស្សជាច្រើនទេដឹង នៅពេលដែលអើម៉ាគេដូនផ្ទុះឡើងនោះ? ចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះមនុស្សដែលមានបញ្ហាឬជម្ងឺខាងខួរក្បាល? តើចុះយ៉ាងវិញចំពោះ . . . ›? ពិតហើយ នៅឥឡូវនេះ យើងមិនដឹងនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះទេ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់នឹងដោះស្រាយបានដោយរបៀបសុចរិត។ យើងមិនត្រូវសង្ស័យអំពីរឿងនេះឡើយ។ តាមពិតទៅ យើងនឹងមានចិត្តអស្ចារ្យនិងបានរីករាយទៀត ដោយឃើញទ្រង់លៃលកដោះស្រាយរឿងនោះ តាមរបៀបដែលយើងមិននឹកស្មានផង។—ប្រៀបធៀប យ៉ូប ៤២:៣; ទំនុកដំកើង ៧៨:១១-១៦; ១៣៦:៤-៩; ម៉ាថាយ ១៥:៣១; លូកា ២:៤៧
១៩, ២០. (ក) ហេតុអ្វីក៏មិនខុសក្នុងការសួរសំនួរដែលសមហេតុផល? (ខ) តើនៅពេលណាដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ចម្លើយដែលត្រូវការជាចាំបាច់?
១៩ អង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាស្វាគមន៍ទទួលសំនួរដែលស្មោះ ហើយត្រូវពេល មិនដូចពួកអ្នកប្រឆាំងខ្លះបានអះអាងនោះឡើយ។ (ពេត្រុសទី១ ១:១០-១២) ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរទូន្មានយើងពីសំនួរទាំងឡាយណាដែលឥតសមរម្យ ហើយពេញដោយការស្មាននោះ។ (ទីតុស ៣:៩) ការសួរសំនួរដែលសមហេតុផល និងការស្វែងរកក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយក្នុងប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទាន ដើម្បីនឹងរកចម្លើយខាងបទគម្ពីរ អាចចំរើនចំណេះត្រឹមត្រូវរបស់យើង ហើយអាចពង្រឹងការទុកចិត្តរបស់យើងដែរ។ អង្គការនេះធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ទ្រង់បានជៀសចេញពីការនិយាយលើសំនួរ ដែលពេលវេលាត្រឹមត្រូវសំរាប់ឆ្លើយមិនទាន់មកដល់នៅឡើយ។ ទ្រង់បានពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំនៅមានសេចក្ដីជាច្រើនទៀត នឹងប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា តែឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងទទួលបានទេ»។ (យ៉ូហាន ១៦:១២) ទ្រង់ក៏បានសារភាពថា មានអ្វីខ្លះដែលទ្រង់ឥតដឹងចម្លើយទេនៅគ្រានោះ។—ម៉ាថាយ ២៤:៣៦
២០ ព្រះយេហូវ៉ានៅមានរបស់ច្រើនណាស់ដើម្បីនឹងប្រាប់។ គឺប្រកបដោយប្រាជ្ញាក្នុងការរង់ចាំទ្រង់ ដោយទុកចិត្តថាទ្រង់នឹងបង្ហាញអំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ នៅវេលាណាដែលសមត្រឹមត្រូវនោះវិញ។ យើងអាចទុកចិត្តថា នៅពេលកំណត់របស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកដល់ នោះយើងនឹងមានអំណរក្នុងការទទួលការយល់ជ្រៅធ្លុះទៀត តាមផ្លូវរបស់ទ្រង់។ ត្រូវហើយ យើងនឹងទទួលបានរង្វាន់ បើយើងអនុវត្តការទុកចិត្តទាំងស្រុងលើព្រះយេហូវ៉ា និងលើអង្គការដែលទ្រង់កំពុងប្រើនេះ។ សុភាសិត ១៤:២៦ ធានារ៉ាប់រងយើងថា៖ «មនុស្សដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា នោះមានទីពឹងមាំមួន ហើយកូនចៅរបស់គេនឹងបានទីពំនាក់ដែរ»។
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើល ប៉មយាម ១៥ តុលា ១៩៦៧ ទំព័រ ៦៣៨; ១ មិថុនា ១៩៨៧ ទំព័រ ៣០។
តើអ្នកគិតយ៉ាងណា?
◻ ហេតុអ្វីក៏មិនប្រកបដោយប្រាជ្ញាក្នុងការអនុញ្ញាតឲ្យអារម្មណ៍ ធ្វើឲ្យការទុកចិត្តរបស់យើងលើព្រះយេហូវ៉ាទៅជាខ្សោយនោះ?
◻ តើអ្វីដែលយើងបានរៀនពីការពិសោធរបស់យ៉ូណាស?
◻ ហេតុអ្វីក៏ការសិក្សាព្រះគម្ពីរនិងការទៅប្រជុំជាអ្វីដ៏សំខាន់ម្ល៉េះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលនឹងទទួលជីវិតនៅពេលនោះនឹងបានសប្បាយរីករាយ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
តើអ្នកដឹងខ្លួនជាប្រាកដថា អ្នកមានការទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?