ពួកហ្វូងធំនៃពួកអ្នកថ្វាយបង្គំពិត—តើពួកគេមកពីណា?
«[មើលហ្ន៎!]មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ . . . គេមកពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា ក៏ឈរនៅមុខបល្ល័ង្ក នឹងកូនចៀម»។—វិវរណៈ ៧:៩
១. ហេតុអ្វីក៏ចក្ខុនិមិត្តទំនាយនៅវិវរណៈ ជាការដែលចាប់អារម្មណ៍ដល់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
ទៅកាន់ចុងសតវត្សទីមួយ សាវ័កយ៉ូហានបានឃើញចក្ខុនិមិត្តនៃព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ដែលទាក់ទងនឹងគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អ្វីដែលលោកបានឃើញនៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តនោះ គឺកំពុងតែសម្រេចនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ អ្វីៗផ្សេងទៀតនឹងត្រូវបានសម្រេចនៅអនាគត។ អ្វីៗដែលលោកឃើញទាំងនេះ គឺសំដៅទៅចំពោះទីបញ្ចប់ដ៏រំភើបជាខ្លាំងនៃគោលបំណងដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះនាមរបស់ទ្រង់បានបរិសុទ្ធ នៅពីមុខពួកទាំងឡាយដែលទ្រង់បានបង្កើតមក។ (អេសេគាល ៣៨:២៣; វិវរណៈ ៤:១១; ៥:១៣) ម្យ៉ាងវិញទៀត ចក្ខុនិមិត្តទាំងនេះគឺជាប់ទាក់ទិននឹងជីវិតរបស់យើងម្នាក់ៗ។ តើយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ?
២. (ក) តើសាវ័កយ៉ូហានបានឃើញអ្វីក្នុងចក្ខុនិមិត្តទីបួនរបស់លោក? (ខ) តើមានសំនួរអ្វីខ្លះចំពោះចក្ខុនិមិត្តនេះ ដែលយើងនឹងពិចារណា?
២ នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តទីបួននៃវិវរណៈដែលមានជាលំដាប់នោះ លោកយ៉ូហានបានឃើញពួកទេវតាទប់ខ្យល់នៃសេចក្ដីហិនវិនាស រហូតដល់«ពួកបាវបំរើរបស់ព្រះនៃយើង»បានបោះត្រានៅលើថ្ងាសរបស់គេសិន។ រួចមក លោកក៏បានឃើញព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏រំភើបក្រៃលែង—«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចនឹងរាប់បានឡើយ គេមកពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា»មានឯកភាពក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា និងឲ្យកិត្ដិយសដល់រាជបុត្រារបស់ទ្រង់។ គេបានប្រាប់លោកយ៉ូហានថា ពួកទាំងនេះនឹងចេញមកពីគ្រាវេទនាយ៉ាងធំ។ (វិវរណៈ ៧:១-១៧) តើពួកណាដែលត្រូវបានរៀបរាប់ជា«ពួកបាវបំរើរបស់ព្រះនៃយើង»នោះ? ហើយតើពួកណាដែលនឹងផ្ដុំគ្នាឡើងជា«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»នៃពួកអ្នករួចរស់ជីវិតពីគ្រាវេទនានោះ? តើអ្នកនឹងនៅក្នុងចំណោមគេទេ?
តើ«ពួកបាវបំរើរបស់ព្រះនៃយើង»ជាអ្នកណា?
៣. (ក) នៅយ៉ូហាន ១០:១-១៥ តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូបានពន្យល់អំពីទំនាក់ទំនងរបស់ទ្រង់ជាមួយពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់? (ខ) ដោយសារមរណភាពជាយញ្ញបូជារបស់ទ្រង់ តើព្រះយេស៊ូធ្វើឲ្យចៀមរបស់ទ្រង់រួចពីអ្វី?
៣ ប្រមាណបួនខែមុននឹងទ្រង់ទទួលមរណភាព ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពីអង្គទ្រង់ជា«អ្នកគង្វាលល្អ» និងពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ជា«ចៀម»ដែលទ្រង់នឹងប្រគល់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ឲ្យពួកគេ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីចៀមដែលទ្រង់បានរកឃើញ នៅក្នុងក្រោលអត្ថបដិរូប ហើយក្រោយមក ទ្រង់បានថែរក្សាដ៏ពិសេសដល់ពួកគេ។ (យ៉ូហាន ១០:១-១៥)a ដោយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះយេស៊ូបានប្រគល់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ជាប្រយោជន៍ដល់ពួកចៀមរបស់ទ្រង់ ដោយផ្ដល់នូវតម្លៃលោះ ដែលជួយឲ្យពួកគេចៀសផុតពីអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់។
៤. តើពួកណាជាពួកមុនដំបូងដែលនឹងត្រូវបានប្រមូលជាពួកចៀម យោងទៅតាមអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលនៅទីនេះ?
៤ ប៉ុន្តែ មុននឹងធ្វើកិច្ចការនេះ អ្នកគង្វាលល្អ ព្រះយេស៊ូបានប្រមូលសិស្សដោយអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ ពួកសិស្សដំបូង ត្រូវបានយ៉ូហាន-បាទីស្ទបង្ហាញទៅទ្រង់ ដែលជា«អ្នកឆ្មាំទ្វារ»នៃរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែស្វែងរកមនុស្សដែលយល់ព្រមយកឱកាសដើម្បីឲ្យបានទៅជាផ្នែកនៃសមាសភាគនៃ‹ពូជរបស់អ័ប្រាហាំ›។ (លោកុប្បត្តិ ២២:១៨; កាឡាទី ៣:១៦, ២៩) ទ្រង់បានបណ្ដុះក្នុងចិត្តរបស់គេ ឲ្យមានការអបអរចំពោះព្រះរាជាណាចក្រនៃស្ថានសួគ៌ ហើយទ្រង់បានធានារ៉ាប់រងពួកគេថា ទ្រង់នឹងទៅរៀបចំកន្លែងសំរាប់ពួកគេក្នុងដំណាក់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់ទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ១៣:៤៤-៤៦; យ៉ូហាន ១៤:២, ៣) ទ្រង់បានមានបន្ទូលយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា៖ «តាំងតែពីគ្រាយ៉ូហាន-បាទីស្ទ ដរាបដល់គ្រាឥឡូវនេះ នោះមានគេខំប្រឹងចាប់បាននគរស្ថានសួគ៌ ហើយគឺជាពួកខំប្រឹងពិតដែលចាប់បានផង»។ (ម៉ាថាយ ១១:១២) ពួកទាំងនេះដែលបានកាន់តាមទ្រង់ ដើម្បីឲ្យបានទទួលនូវគោលដៅនោះ បានបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថាជាអ្នកដែលនៅក្នុងក្រោលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលមកនោះ។
៥. (ក) តើពួកណាជា«ពួកបាវបំរើរបស់ព្រះនៃយើង»ដែលបានសំដៅទៅនៅវិវរណៈ ៧:៣-៨? (ខ) តើអ្វីដែលបង្ហាញថា នឹងមានមនុស្សជាច្រើនទៀត ក្នុងការថ្វាយបង្គំជាមួយអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណនោះ?
៥ នៅវិវរណៈ ៧:៣-៨ អស់ពួកអ្នកដែលខំប្រឹងបន្តដោយជោគជ័យ ឆ្ពោះទៅកាន់គោលដៅខាងស្ថានសួគ៌នោះ ក៏ត្រូវបានហៅជា«ពួកបាវបំរើរបស់ព្រះនៃយើង»ដែរ។ (សូមមើល ពេត្រុសទី១ ២:៩, ១៦) តើពួក១៤៤.០០០នាក់ដែលបាននិទ្ទេសនៅទីនោះ គ្រាន់តែជាពួកសាសន៍យូដាឬ? តើពួកអ្នកដែលនៅក្នុងក្រោលអត្ថបដិរូបនៃរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ គ្រាន់តែជាសាសន៍យូដាឬ? គឺច្បាស់ជាមិនមែនទេ ពួកគេជាសមាជិកនៃអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ហើយពួកគេទាំងអស់ចូលរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងពូជរបស់អ័ប្រាហាំខាងវិញ្ញាណ។ (កាឡាទី ៣:២៨, ២៩; ៦:១៦; វិវរណៈ ១៤:១, ៣) ពិតហើយ ជាយថាហេតុនឹងមានគ្រាមក ដែលចំនួនកំណត់នេះនឹងត្រូវបានបង្គ្រប់។ រួចមក តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង? ដូចជាព្រះគម្ពីរបានទាយមក ពួកអ្នកឯទៀត—ពួកមនុស្សហ្វូងធំ—នឹងចូលរួមជាមួយពួកអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណទាំងនេះ ក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។—សាការី ៨:២៣
ពួក«ចៀមឯទៀត»—តើពួកគេជាជនគ្រីស្ទាននៃសាសន៍ដទៃឬ?
៦. តើយ៉ូហាន ១០:១៦ ចង្អុលប្រាប់ដល់ការកើតឡើងអ្វី?
៦ ក្រោយពីបានមានបន្ទូលប្រាប់អំពីក្រោលមួយនៅយ៉ូហាន ១០:៧-១៥ ព្រះយេស៊ូបានរួមបញ្ចូលក្រុមមួយទៀតទៅក្នុងព្រឹត្ដិការណ៍ដែលកើតឡើងនោះ ដោយមានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំក៏មានចៀមឯទៀត ដែលមិនទាន់នៅក្នុងក្រោលនេះនៅឡើយ ត្រូវតែខ្ញុំនាំចៀមទាំងនោះមកដែរ វានឹងស្ដាប់តាមសំឡេងខ្ញុំ។ នោះនឹងមានហ្វូងតែ១ នឹងអ្នកគង្វាលតែ១វិញ»។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) តើពួក«ចៀមឯទៀត»ទាំងនោះ ជាពួកណា?
៧, ៨. (ក) ហេតុអ្វីក៏មតិដែលថាពួកចៀមឯទៀតជាពួកគ្រីស្ទាននៃសាសន៍ដទៃ មានមូលដ្ឋានទៅលើការសន្មតខុស? (ខ) តើហេតុពិតអ្វីចំពោះគោលបំណងរបស់ព្រះចំពោះផែនដី ដែលមានការគាំទ្រលើការយល់របស់យើងចំពោះចៀមឯទៀតជាអ្នកណានោះ?
៧ ពួកអ្នកធ្វើអត្ថាធិប្បាយនៃពិភពគ្រីស្ទសាសនាធម្មតាគិតថា ពួកចៀមឯទៀតទាំងនេះជាជនគ្រីស្ទាននៃសាសន៍ដទៃ ហើយថាពួកអ្នកដែលនៅក្នុងក្រោលដែលបានសំដៅទៅមុននោះ ជាពួកសាសន៍យូដា ដែលនៅក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងខាងក្រិត្យវិន័យ ហើយថាក្រុមទាំងពីរនេះនឹងឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមិនចាំបាច់ត្រូវការអ្នកឆ្មាំទ្វារដើម្បីបើកទ្វារឲ្យទ្រង់យាងចូលទៅក្នុងក្រោលសាសន៍យូដា ដែលមានកិច្ចព្រមព្រៀងខាងក្រិត្យវិន័យជាជញ្ជាំងការពារនោះទេ។ ទ្រង់បានប្រសូតមកដោយស្ថិតនៅក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងខាងក្រិត្យវិន័យពីកំណើតទៅហើយ។ (កាឡាទី ៤:៤) ម្យ៉ាងវិញទៀត អស់អ្នកដែលគិតថា ពួកចៀមឯទៀតជាជនគ្រីស្ទាននៃសាសន៍ដទៃដែលនឹងបានរង្វាន់ជីវិតនៅស្ថានសួគ៌ គឺមិនបានគិតដល់ទិដ្ឋភាពដ៏សំខាន់នៃគោលបំណងរបស់ព្រះទេ។ កាលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតមនុស្សទីមួយ ហើយបានដាក់ពួកគេនៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ទ្រង់បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា គោលបំណងរបស់ទ្រង់ គឺដើម្បីឲ្យមានមនុស្សពេញនៅលើផែនដី ហើយឲ្យផែនដីទាំងមូលបានទៅជាសួនមនោរម្យ ហើយឲ្យមនុស្សដែលជាអ្នកថែរក្សាមានជីវិតរស់នៅជានិរន្តរ៍—បើពួកគេគោរពហើយស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះជាអ្នកបង្កើតរបស់គេ។—លោកុប្បត្តិ ១:២៦-២៨; ២:១៥-១៧; អេសាយ ៤៥:១៨
៨ នៅពេលដែលអ័ដាមបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប នេះពុំបានធ្វើឲ្យខូចដល់គោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ដោយមានព្រះទ័យស្រឡាញ់ ព្រះបានប្រទានសំវិធានការសំរាប់កូនចៅរបស់អ័ដាម ដើម្បីឲ្យមានឱកាសនឹងទទួលនូវអ្វីដែលអ័ដាមមិនបានអបអរ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់ថា ទ្រង់នឹងបង្កើតអ្នកសង្គ្រោះ គឺពូជមួយ ដែលតាមរយៈពូជនេះប្រសិទ្ធពរនឹងមានដល់គ្រប់សាសន៍។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៥; ២២:១៨) កិច្ចសន្យានោះមិនមានន័យថា មនុស្សល្អទាំងអស់នឹងយកទៅស្ថានសួគ៌នោះទេ។ ព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យអធិស្ឋានថា៖ «សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់ សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសំរេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៦:៩, ១០) មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយពីទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចដែលបានកត់ទុកមកនៅឯយ៉ូហាន ១០:១-១៦ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់សិស្សរបស់ទ្រង់ថា មានតែ«ហ្វូងតូច»ទេ ដែលព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់បានយល់ព្រមផ្ដល់ឲ្យព្រះរាជាណាចក្រសួគ៌ានោះ។ (លូកា ១២:៣២, ៣៣) ដូច្នេះ នៅពេលដែលយើងអានរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលអង្គទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលល្អ ដែលផ្ដល់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ពួកចៀមរបស់ទ្រង់នោះ ជាការខុសហើយ បើយើងមិនរាប់បញ្ចូលមនុស្សភាគច្រើនទៀតដែលទ្រង់យកមកឲ្យនៅក្រោមការថែរក្សាដ៏ស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ជាពួកអ្នកដែលនឹងទៅជាអនុរាស្ត្ររបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីនៃព្រះរាជាណាចក្រសួគ៌ារបស់ទ្រង់។—យ៉ូហាន ៣:១៦
៩. តាំងពីឆ្នាំ១៨៨៤មកម្ល៉េះ តើសិស្សព្រះគម្ពីរបានយល់អំពីពួកចៀមឯទៀត ជាអ្នកណា?
៩ តាំងពីឆ្នាំ១៨៨៤មកម្ល៉េះ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម បានសម្គាល់ពួកចៀមឯទៀត ជាមនុស្សដែលនឹងមានឱកាសរស់នៅលើផែនដីនៅក្រោមស្ថានភាព ដែលនឹងសម្រេចគោលបំណងដើមរបស់ព្រះ។ ពួកសិស្សព្រះគម្ពីរទាំងនោះ បានដឹងថា ពួកចៀមឯទៀតខ្លះ គឺជាមនុស្សដែលធ្លាប់រស់នៅ ហើយស្លាប់ពីមុនកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូនៅលើផែនដី។ ប៉ុន្តែ នៅមានសេចក្ដីល្អិតល្អន់ខ្លះទៀត ដែលពួកគេមិនបានយល់ត្រឹមត្រូវ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេបានគិតថា ការប្រមូលពួកចៀមឯទៀតនឹងកើតឡើង ក្រោយពីពួកចាក់ប្រេងតាំងទាំងអស់បានទទួលរង្វាន់នៅលើស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកចៀមឯទៀតមិនគ្រាន់តែពួកជនគ្រីស្ទាននៃសាសន៍ដទៃប៉ុណ្ណោះទេ។ ឱកាសដើម្បីឲ្យបានទៅជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកចៀមឯទៀត គឺបើកចំហដល់ទាំងពួកយូដានិងពួកសាសន៍ដទៃ គឺដល់មនុស្សចេញពីគ្រប់សាសន៍។—ប្រៀបធៀប កិច្ចការ ១០:៣៤, ៣៥
១០. ដើម្បីឲ្យយើងទៅជាអស់អ្នកដែលព្រះយេស៊ូ មានទស្សនៈថាជាចៀមរបស់ទ្រង់នោះ តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា?
១០ ដើម្បីឲ្យសមស្របនឹងការរៀបរាប់ដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលមកនោះ ពួកចៀមឯទៀតត្រូវជាមនុស្សដែលទទួលស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទជាអ្នកគង្វាលល្អ មិនថាមកពីសាសន៍ឬជាតិណាឡើយ។ តើនេះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? ពួកគេត្រូវសម្ដែងនូវភាពរាបសានិងការស្ម័គ្រចិត្តក្នុងការដើរតាម ដែលជាលក្ខណៈនៃចៀម។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:១១) ដូចជាពួកហ្វូងតូចដែរ ពួកគេក៏ត្រូវតែ«ស្គាល់សំឡេង[របស់អ្នកគង្វាលល្អ]» ហើយមិនត្រូវឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតដឹកនាំគេ ដែលខំព្យាយាមចង់មានឥទ្ធិពលទៅលើគេនោះ។ (យ៉ូហាន ១០:៤; យ៉ូហានទី២ ៩, ១០) ពួកគេត្រូវតែអបអរនូវសារៈសំខាន់ដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ ក្នុងការប្រគល់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ឲ្យទៅចៀមរបស់ទ្រង់ ហើយត្រូវតែអនុវត្តន៍ជំនឿដ៏មុតមាំទៅលើសំវិធានការនោះ។ (កិច្ចការ ៤:១២) ពួកគេត្រូវតែ«ស្ដាប់»សម្លេងរបស់អ្នកគង្វាលល្អ កាលដែលទ្រង់ដាស់តឿនពួកគេឲ្យថ្វាយកិច្ចបរិសុទ្ធដល់ព្រះយេហូវ៉ាតែប៉ុណ្ណោះ ឲ្យខំប្រឹងស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រជាមុនសិន ឲ្យញែកចេញពីលោកីយ៍ ហើយឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់បូជាដល់គ្នាទៅវិញទៅមក។ (ម៉ាថាយ ៤:១០; ៦:៣១-៣៣; យ៉ូហាន ១៥:១២, ១៣, ១៩) តើអ្នកសមត្រូវនឹងពិពណ៌នានៃពួកអ្នកដែលព្រះយេស៊ូមានទស្សនៈជាពួកចៀមឯទៀតរបស់ទ្រង់ទេ? តើអ្នកចង់ធ្វើដូច្នេះទេ? ពួកអ្នកដែលពិតជាចៀមរបស់ទ្រង់នឹងមានទំនាក់ទំនងដ៏មានតម្លៃយ៉ាងណាទៅហ្ន៎!
ការគោរពដល់អំណាចនៃព្រះរាជាណាចក្រ
១១. (ក) នៅក្នុងសញ្ញានៃវត្តមានរបស់ទ្រង់ តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលយ៉ាងណាអំពីចៀមនិងពពែ? (ខ) តើពួកបងប្អូនដែលព្រះយេស៊ូសំដៅទៅនោះ ជាអ្នកណា?
១១ បីបួនខែក្រោយពីទ្រង់បានប្រទានរឿងប្រៀបប្រដូចនៅខាងលើនេះ ព្រះយេស៊ូក៏បាននៅឯក្រុងយេរូសាឡិមម្ដងទៀត។ នៅពេលដែលអង្គុយនៅលើភ្នំអូលីវដែលមើលឃើញទៅកន្លែងព្រះវិហារ ទ្រង់បានផ្ដល់នូវការរៀបរាប់យ៉ាងល្អិតល្អន់ទៅសិស្សរបស់ទ្រង់នៃ‹ទីសម្គាល់នៃវត្តមានរបស់ទ្រង់ និងទីបញ្ចប់នៃប្រព័ន្ធនេះ›។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣) ម្ដងនេះទៀត ទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីការប្រមូលពួកចៀម។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «តែកាលណាកូនមនុស្សនឹងមក ក្នុងសិរីល្អរបស់លោក មានទាំងពួកទេវតាបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នាមកជាមួយ នោះលោកនឹងឡើងគង់លើបល្ល័ង្ករុងរឿងឧត្តមរបស់លោក។ រួចគ្រប់ទាំងសាសន៍នឹងត្រូវប្រមូលគ្នា នៅចំពោះលោក ហើយលោកនឹងញែកគេចេញពីគ្នា ដូចជាអ្នកគង្វាល ដែលញែកចៀមចេញពីពពែដែរ រួចនឹងដាក់ចៀមនៅខាងស្ដាំ ហើយពពែនៅខាងឆ្វេង»។ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថាអស់អ្នកដែលស្តេចបានយកចិត្តទុកដាក់ នឹងត្រូវជំនុំជំរះលើមូលដ្ឋានដែលគេប្រព្រឹត្តនឹង«ពួកបងប្អូន»របស់ទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦) តើពួកបងប្អូននេះ ជាអ្នកណា? ពួកគេជាជនគ្រីស្ទានដែលកើតមកពីព្រះវិញ្ញាណ ដូច្នេះគឺជា«ពួកកូនរបស់ព្រះ»។ ព្រះយេស៊ូជារាជបុត្រាទីមួយរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ ពួកគេជាពួកបងប្អូនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ពួកគេគឺជា«ពួកបាវបំរើរបស់ព្រះនៃយើង»ដែលបានថ្លែងមកនៅវិវរណៈ ៧:៣ ដែលជាពួកអ្នកដែលត្រូវបានរើសតាំងក្នុងចំណោមមនុស្សលោក ដើម្បីឲ្យចូលរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រសួគ៌ារបស់ទ្រង់។—រ៉ូម ៨:១៤-១៧
១២. ហេតុអ្វីក៏របៀបដែលមនុស្សប្រព្រឹត្តនឹងពួកបងប្អូនរបស់ព្រះគ្រីស្ទជាសារៈសំខាន់?
១២ របៀបដែលមនុស្សលោកប្រព្រឹត្តជាមួយនឹងពួកអ្នកទទួលជាមរតកនៃព្រះរាជាណាចក្រ គឺជាការសំខាន់ណាស់។ តើអ្នកមានទស្សនៈដល់ពួកគេ ដូចជាព្រះគ្រីស្ទនិងព្រះយេហូវ៉ាទេ? (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧; ថែស្សាឡូនីចទី២ ២:១៣) អាកប្បកិរិយារបស់បុគ្គលម្នាក់ចំពោះពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងទាំងនេះ បង្ហាញឲ្យឃើញនូវអាកប្បកិរិយារបស់គាត់ចំពោះព្រះគ្រីស្ទនិងព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ ជាព្រះមហាក្សត្រដែរ។—ម៉ាថាយ ១០:៤០; ២៥:៣៤-៤៦
១៣. តើដល់កំរិតណាដែលសិស្សព្រះគម្ពីរនៅឆ្នាំ១៨៨៤ យល់អំពីរឿងប្រៀបប្រដូចនៃចៀមនិងពពែ?
១៣ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមខែសីហា ឆ្នាំ១៨៨៤ ចង្អុលប្រាប់យ៉ាងត្រឹមត្រូវថា«ចៀម»ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ គឺជាពួកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនឹងមានជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះនៅលើផែនដី។ ហើយក៏បានយល់ទៀតថា រឿងប្រៀបប្រដូចនេះមានអនុវត្តនាការ នៅពេលដែលព្រះគ្រីស្ទកំពុងតែគ្រប់គ្រងពីបល្ល័ង្កដ៏រុងរឿងនៅស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ នៅពេលនោះ ពួកគេមិនបានយល់ច្បាស់លាស់ នៅពេលណាដែលទ្រង់នឹងចាប់ផ្ដើមកិច្ចការញែកចេញដែលបានរៀបរាប់មក ឬតើកាលណានឹងចប់នោះទេ។
១៤. តើតាមរបៀបណាដែលការថ្លែងសុន្ទរកថានៅមហាសន្និបាតក្នុងឆ្នាំ១៩២៣បានជួយពួកសិស្សព្រះគម្ពីរឲ្យយល់អំពីគ្រាដែលរឿងប្រៀបប្រដូចខាងទំនាយនឹងបានសម្រេចនោះ?
១៤ ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ១៩២៣ ការថ្លែងសុន្ទរកថាមួយនៅឯមហាសន្និបាត លោកចូសេពរ៉ូធើហ្វឺត ដែលជាប្រធានសមាគមប៉មយាមនៅពេលនោះ បានពន្យល់ឲ្យឃើញច្បាស់អំពីគ្រាដែលរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចៀមនិងពពែត្រូវសម្រេច។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះរឿងប្រៀបប្រដូចនេះបង្ហាញថាពួកបងប្អូនរបស់ស្តេច—យ៉ាងហោចណាស់គឺពួកគេខ្លះ—នឹងនៅលើផែនដីនៅឡើយ។ ពីចំណោមមនុស្ស មានតែពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ដែលកើតមកពីព្រះវិញ្ញាណទេ ដែលអាចហៅថាជាពួកបងប្អូនរបស់ទ្រង់បាន។ (ហេព្រើរ ២:១០-១២) ពួកទាំងនេះនឹងមិនរស់នៅលើផែនដីរហូតដល់មួយពាន់ឆ្នាំនោះឡើយ ដែលធ្វើឲ្យមានឱកាសដើម្បីឲ្យមនុស្សធ្វើល្អដល់ពួកគេ តាមរបៀបដែលព្រះយេស៊ូបានពិពណ៌នាមកនោះ។—វិវរណៈ ២០:៦
១៥. (ក) តើមានព្រឹត្ដិការណ៍អ្វីដែលបានជួយសិស្សព្រះគម្ពីរឲ្យសម្គាល់យ៉ាងត្រឹមត្រូវ អំពីចៀមក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូនោះ? (ខ) តើតាមរបៀបណា ដែលចៀមបានឲ្យទីសំអាងថាគេអបអរចំពោះព្រះរាជាណាចក្រ?
១៥ ក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថានៅឆ្នាំ១៩២៣នោះ គឺមានការខ្នះខ្នែងដើម្បីនឹងសម្គាល់អស់ពួកអ្នកដែលសមត្រូវនឹងការពិពណ៌នារបស់ព្រះអម្ចាស់នៃពួកចៀមនិងពួកពពែ។ ប៉ុន្តែមានរឿងផ្សេងទៀត ដែលត្រូវតែយល់មុនសិន មុននឹងរឿងប្រៀបប្រដូចបានយល់ច្បាស់លាស់។ ក្នុងកំឡុងឆ្នាំជាបន្ទាប់ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់យល់ដល់រឿងដ៏សំខាន់នេះបន្ដិចម្ដងៗ។ នៅឆ្នាំ១៩២៧ នេះបានរួមបញ្ចូលការយល់ច្បាស់ថា«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ មានមារយាទ»ជាក្រុមទាំងមូលនៃពួកជនគ្រីស្ទាននៅលើផែនដី ដែលចាក់ប្រេងតាំងដោយព្រះវិញ្ញាណ ហើយនៅឆ្នាំ១៩៣២គេអបអរ ចំពោះសេចក្ដីត្រូវការចូលរួមជិតស្និទ្ធដោយមិនខ្លាចជាមួយនឹងពួកអ្នកបំរើចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូចយ៉ូណាដាបជាមួយយេហ៊ូវ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១០:១៥) នៅគ្រានោះ ដោយមានមូលដ្ឋានលើវិវរណៈ ២២:១៧ ពួកចៀមទាំងនេះត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យចូលរួមយកសារព្រះរាជាណាចក្រទៅអ្នកដទៃ។ ការអបអរដល់ព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះមេស្ស៊ីនឹងជំរុញឲ្យគេ មិនគ្រាន់តែផ្ដល់នូវសប្បុរសខាងមនុស្សធម៌ទៅពួកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ ត្រូវថ្វាយជីវិតរបស់គេទៅព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ ហើយឲ្យបានទៅជាអ្នកចូលរួមយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងរបស់ទ្រង់ ដោយចូលរួមក្នុងកិច្ចការដែលពួកគេធ្វើយ៉ាងខ្នះខ្នែង។ តើអ្នកកំពុងតែធ្វើដូច្នោះទេ? ចំពោះអស់អ្នកដែលធ្វើនោះ ស្តេចនឹងមានបន្ទូលថា៖ «ឱពួកដែលព្រះវរបិតាយើងបានប្រទានពរអើយ ចូរមកទទួលមរដកចុះ គឺជានគរដែលបានរៀបចំទុកសំរាប់អ្នករាល់គ្នា តាំងពីកំណើតលោកីយមក»។ នៅពីមុខពួកគេ នឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនូវជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដ៏ល្អឥតខ្ចោះ នៅក្នុងវិស័យផែនដីនៃព្រះរាជាណាចក្រ។—ម៉ាថាយ ២៥:៣៤, ៤៦
«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»—តើពួកគេកំពុងតែទៅទីណា?
១៦. (ក) តើការភាន់ច្រឡំអ្វី ដែលសិស្សព្រះគម្ពីរពីដើមមានចំពោះការសម្គាល់មនុស្សជាច្រើនអនេកឬពួកហ្វូងធំនៅវិវរណៈ ៧:៩? (ខ) តើនៅពេលណា ហើយលើមូលដ្ឋានអ្វីដែលទស្សនៈរបស់គេបានកែប្រែនោះ?
១៦ អស់មួយរយៈ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានជឿថា មនុស្សជាច្រើនអនេក (ឬពួកហ្វូងធំ) នៃវិវរណៈ ៧:៩, ១០ គឺមានសភាពខុសគ្នាពីពួកចៀមឯទៀតនៃយ៉ូហាន ១០:១៦ និងចៀមនៅម៉ាថាយ ២៥:៣៣។ ដោយសារតែព្រះគម្ពីរចែងថាពួកគេ«ឈរនៅមុខបល្ល័ង្ក» នេះត្រូវបានគិតថា ពួកគេនឹងនៅស្ថានសួគ៌ មិនមែននៅលើបល្ល័ង្កដែលគ្រប់គ្រងចូលរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទទេ ប៉ុន្តែនៅកន្លែងទាបដែលនៅពីមុខបល្ល័ង្ក។ ពួកនេះត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាពួកគ្រីស្ទានដែលមិនសូវមានចិត្តស្មោះត្រង់ ដែលជាពួកដែលមិនបង្ហាញនូវគតិនៃបូជាខ្លួនពិត។ នៅឆ្នាំ១៩៣៥ ទស្សនៈនោះបានកែប្រែ។b ការពិនិត្យនៅវិវរណៈ ៧:៩ ដោយពិចារណាបទគម្ពីរដូចជាម៉ាថាយ ២៥:៣១, ៣២ បានបង្ហាញឲ្យច្បាស់ថាមនុស្សនៅលើផែនដីនេះអាចនៅពី«មុខបល្ល័ង្ក»បាន។ ហើយក៏បានចង្អុលប្រាប់ថា ព្រះមិនមានបមាណីយពីរនៃការស្មោះត្រង់ឡើយ។ អស់ពួកដែលទ្រង់យល់ព្រម ត្រូវតែរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដល់ទ្រង់។—ម៉ាថាយ ២២:៣៧, ៣៨; លូកា ១៦:១០
១៧, ១៨. (ក) តើអ្វីជាកត្ដាដែលធ្វើមានការរីកចំរើនតាំងពីឆ្នាំ១៩៣៥មក ចំពោះចំនួនមនុស្សនៃអស់អ្នកដែលសង្ឃឹមរស់នៅជាអនន្តនៅលើផែនដី? (ខ) តើកិច្ចការដ៏សំខាន់អ្វីដែលពួកហ្វូងធំកំពុងតែចូលរួមយ៉ាងខ្នះខ្នែង?
១៧ អស់រយៈជាច្រើនឆ្នាំ ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាននិយាយអំពីកិច្ចសន្យារបស់ព្រះចំពោះផែនដីនេះ។ ពីព្រោះនូវអ្វីដែលគេបានសង្ឃឹមថានឹងកើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩២០នោះ ពួកគេបានប្រកាសថា«មនុស្សរាប់លានដែលកំពុងតែរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ នឹងមិនត្រូវស្លាប់ឡើយ»។ ប៉ុន្តែ នៅពេលនោះគឺគ្មានមនុស្សរាប់លាននាក់ដែលកាន់យកសំវិធានការរបស់ព្រះសំរាប់ជីវិតទេ។ ចំពោះមនុស្សភាគច្រើនដែលទទួលព្រមសេចក្ដីពិត ព្រះវិញ្ញាណបានបង្កើតឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនូវជីវិតលើស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ ជាពិសេសក្រោយពីឆ្នាំ១៩៣៥ ការកែប្រែដ៏សំខាន់បានកើតមានឡើង។ នេះមិនមែនថា ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមពុំបានអើពើនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃជីវិតជាអនន្តនៅលើផែនដីទេ។ ជាច្រើនទសវត្ស អ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាបាននិយាយអំពីរឿងនេះ ហើយបានមើលដល់អស់អ្នកដែលសមត្រូវនឹងការពិពណ៌នារបស់ព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ នៅគ្រាកំណត់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់បានដឹកនាំការ ដើម្បីឲ្យពួកអ្នកទាំងនេះបញ្ចេញឲ្យឃើញនូវខ្លួនរបស់គេ។
១៨ ឯកសារប្រជុំជនបង្ហាញថា ចំពោះមនុស្សជាច្រើនដែលបានមកធ្វើពិធីបុណ្យរំឭកបានទទួលទានវត្ថុជានិមិត្តរូប។ ប៉ុន្តែ ២៥ឆ្នាំក្រោយពីឆ្នាំ១៩៣៥មក ចំនួនមនុស្សដែលមកធ្វើបុណ្យរំឭកមរណភាពរបស់ព្រះគ្រីស្ទជារៀងរាល់ឆ្នាំបានរីកចំរើនលើសចំនួនពួកអ្នកដែលទទួលទានវត្ថុជានិមិត្តរូបមួយរយដង។ តើពួកអ្នកដទៃនេះជាអ្នកណា? ជាពួកសមាជិកនៃពួកហ្វូងធំ។ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ គ្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកប្រមូលពួកគេ ហើយរៀបចំពួកគេដើម្បីឲ្យរួចរស់ជីវិតពីសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងដែលនៅខាងមុខនេះ។ ដូចជាបានទាយទុកជាមុនមក ពួកគេបានចេញមក«ពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា»។ (វិវរណៈ ៧:៩) ពួកគេកំពុងតែចូលរួមយ៉ាងខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូបានទាយមក កាលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ដំណឹងល្អនេះ ដែលសម្ដែងពីព្រះរាជាណាចក្រ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ៍ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍ នោះទើបនឹងបានដល់ចុងបំផុត»។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
[កំណត់សម្គាល់]
a ចំពោះការពិភាក្សាទូលំទូលាយថែមទៀត នៃក្រោលនៅយ៉ូហានជំពូក ១០ សូមមើលទស្សនាវដ្ដី ប៉មយាម ១៥ កុម្ភៈ ១៩៨៤ ទំព័រ១០-២០, ៣១។ (ជាភាសាអង់គ្លេស)
b ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ខែសីហាទី១និងទី១៥ ឆ្នាំ១៩៣៥។ (ជាភាសាអង់គ្លេស)
តើអ្នកនឹងមានប្រសាសន៍យ៉ាងណា?
◻ ហេតុអ្វីក៏ចក្ខុនិមិត្តក្នុងវិវរណៈជំពូក៧ជាការដែលយើងត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់?
◻ ហេតុអ្វីក៏ចៀមឯទៀតនៅយ៉ូហាន ១០:១៦ មិនគ្រាន់តែជាពួកគ្រីស្ទាននៃសាសន៍ដទៃនោះ?
◻ តើអ្វីដែលត្រូវជាការពិត ចំពោះអស់អ្នកណាដែលសមត្រូវនឹងការពិពណ៌នារបស់ព្រះគម្ពីរនៃចៀមឯទៀត?
◻ តើតាមរបៀបណា ដែលរឿងប្រៀបប្រដូចនៃចៀមឯទៀតនិងពពែ ពន្យល់អំពីការគោរពចំពោះអំណាចព្រះរាជាណាចក្រ?
◻ តើអ្វីដែលបញ្ជាក់ពីកាលដែលគ្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកដល់ ដើម្បីនឹងប្រមូលពួកហ្វូងធំនៃវិវរណៈ ៧:៩?