តើត្រូវការអ្វីជាចាំបាច់ដើម្បីឲ្យបានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏ជោគជ័យ?
តើអ្នកនឹងសម្រេចចិត្តលោតចូលទន្លេ ដោយឥតបានរៀនឲ្យចេះហែលជាមុនសិនឬ? ការប្រព្រឹត្តដ៏ល្ងីល្ងើបែបនេះ គឺអាចធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ឬក៏បណ្ដាលឲ្យស្លាប់ផង។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សូមគិតពីមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ហើយ ដោយឥតសូវដឹងអំពីភារកិច្ចគូស្វាមីភរិយាសោះ។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើមានអ្នកណាចង់សង់ផ្ទះពីថ្ម តើមិនអង្គុយលៃលកមើលជាមុនទេឬអី ដើម្បីឲ្យដឹងជាមានល្មមនឹងធ្វើបង្ហើយបានឬមិនបាន»? (លូកា ១៤:២៨) អ្វីដែលពិតក្នុងការសង់ផ្ទះពីថ្ម នោះក៏ពិតចំពោះការកសាងអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយដែរ។ អស់អ្នកដែលចង់រៀបការ ត្រូវលៃលកមើលឲ្យមែនទែន នូវអ្វីដែលទាក់ទងនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដើម្បីធ្វើឲ្យបានប្រាកដថាគេអាចបំពេញនឹងភារកិច្ចទាំងនេះ។
ការមើលអាពាហ៍ពិពាហ៍
ការមានគូ ដែលយើងអាចមានអំណរនិងសេចក្ដីទុក្ខសោកនៃជីវិតជាមួយគ្នា នោះគឺជាពរពិតប្រាកដមែន។ អាពាហ៍ពិពាហ៍អាចបំពេញចន្លោះ ដែលបានបណ្ដាលមកដោយការនៅម្នាក់ឯងឬក៏ការអស់សង្ឃឹម។ គឺអាចធ្វើឲ្យស្កប់ចិត្តនូវចំណង់ពីកំណើត ចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ មិត្តសំឡាញ់ និងសេចក្ដីស្និទ្ធស្នាល។ ដោយមានមូលហេតុល្អ ក្រោយពីបានបង្កើតអ័ដាម នោះព្រះបានមានបន្ទូលថា៖ «ដែលមនុស្សនេះនៅតែម្នាក់ឯង នោះមិនស្រួលទេ អញនឹងធ្វើឲ្យមានម្នាក់ជាជំនួយសំរាប់ជួយវា»។—លោកុប្បត្តិ ២:១៨; ២៤:៦៧; កូរិនថូសទី១ ៧:៩
ត្រូវហើយ ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ហើយ គឺអាចដោះស្រាយបញ្ហាខ្លះៗបាន។ ក៏ប៉ុន្តែ នេះក៏នាំឲ្យជួបបញ្ហាថ្មីៗនោះដែរ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាការបញ្ចូលបុគ្គលិកលក្ខណៈពីរ ដែលប្រហែលជាចុះសម្រុងនឹងគ្នា ប៉ុន្តែមិនដូចគ្នាបេះបិទឡើយ។ ដូច្នេះហើយ សូម្បីតែគូស្រករដែលត្រូវគ្នាយ៉ាងល្អ ក៏នឹងពិសោធន៍ការទង្គិចចិត្តមួយដងមួយកាលដែរ។ សាវ័កប៉ុលជាគ្រីស្ទានម្នាក់បានសរសេរថា អស់អ្នកដែលរៀបការនឹងមាន«សេចក្ដីទុក្ខព្រួយខាងសាច់ឈាម» ឬក៏ដូចសេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរភាសាអង់គ្លេសថ្មី បានបកស្រាយថា «ការឈឺចាប់និងការទុក្ខព្រួយក្នុងជីវិត»។—កូរិនថូសទី១ ៧:២៨
តើប៉ុលនិយាយដោយទុទ្ទិដ្ឋិនិយមឬ? គឺអត់ទេ! គាត់គ្រាន់តែដាស់តឿនអស់អ្នក ដែលកំពុងតែគិតអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ឲ្យធ្វើជាអ្នកប្រាកដនិយម។ អារម្មណ៍ដ៏រំភើបដែលមកដោយព្រោះស្រឡាញ់បុគ្គលណាម្នាក់ គឺមិនមែនជារបៀបត្រឹមត្រូវឲ្យដឹងថាជីវភាពរៀបការនឹងបានយ៉ាងណា ជាច្រើនខែនិងឆ្នាំបន្ទាប់ពីថ្ងៃរៀបការនោះឡើយ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍និមួយៗមានការប្រឈមមុខនិងបញ្ហារៀងៗខ្លួន។ យើងមិនឆ្ងល់ថា តើនឹងមានបញ្ហាឬក៏អត់ ប៉ុន្តែឆ្ងល់អំពីរបៀបដែលត្រូវលៃលកដោះស្រាយបញ្ហានោះ នៅពេលដែលមានឡើង។
បញ្ហាទាំងឡាយផ្ដល់ឲ្យឱកាសសំរាប់ប្ដីនិងប្រពន្ធ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះរបស់គេចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ជាឧទាហរណ៍៖ នាវាជិះកំសាន្តមួយមើលទៅដូចជាមានភាពធំដុំ កាលដែលនៅចតថ្កល់នឹងកំពង់ផែ។ ប៉ុន្តែ ភាពរឹងមាំរបស់វាខាងសមុទ្រ គឺសម្ដែងឲ្យឃើញនៅឯសមុទ្រ ប្រហែលនៅក្នុងព្យុះសង្ឃរាដែលមានរលកខ្ជោល។ ស្រដៀងគ្នាដែរ កម្លាំងនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយ គឺមិនសម្ដែងឲ្យឃើញតែនៅពេលមានសុខសាន្តស្ងប់ស្ងៀមខាងស្នេហានោះទេ។ នៅពេលខ្លះ គឺបានត្រូវសម្ដែងឲ្យឃើញក្នុងកាលៈទេសៈដ៏ពិបាកមួយ ដែលប្ដីប្រពន្ធអាចពុះពារនឹងព្យុះសង្ឃរានៃព្រឹត្ដិការណ៍អាក្រក់។
ដើម្បីធ្វើបែបនេះ គូស្វាមីភរិយាត្រូវចេះតាំងចិត្តនឹងគ្នា ដ្បិតព្រះមានបំណងថា បុរសម្នាក់ត្រូវ«ទៅនៅជាប់នឹងប្រពន្ធ» ហើយថា អ្នកទាំងពីរនាក់នឹងត្រូវ«ត្រឡប់ជាសាច់តែ១សុទ្ធ»។ (លោកុប្បត្តិ ២:២៤) ការតាំងចិត្តនឹងគ្នា ក៏ធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនខ្លាចណាស់សព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែ គឺសមហេតុផលដែលមនុស្សពីរនាក់ ដែលស្រឡាញ់គ្នាយ៉ាងប្រាកដ នឹងចង់ធ្វើសេចក្ដីសន្យាដ៏ឧឡារិកដើម្បីរស់នៅជាមួយគ្នា។ ការតាំងចិត្តនឹងគ្នាក៏ធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ គឺផ្ដល់ឲ្យនូវមូលដ្ឋានចំពោះការទុកចិត្ត ដែលថា ទោះជាអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ប្ដីនិងប្រពន្ធនឹងគាំទ្រគ្នាជានិច្ច។a បើសិនជាអ្នកមិនទាន់ប្រុងខ្លួនដើម្បីតាំងចិត្តនឹងគេទេ នោះអ្នកប្រាកដជាមិនទាន់បានរៀបខ្លួនចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះឡើយ។ (ប្រៀបមើល សាស្ដា ៥:៤, ៥) សូម្បីតែចំពោះអស់អ្នកដែលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រួចហើយ ក៏ប្រហែលត្រូវធ្វើឲ្យមានការអបអរបានប្រសើរឡើង ថាការតាំងចិត្តនឹងគ្នាជាការសំខាន់យ៉ាងណា ដើម្បីឲ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលឋិតថេរ។
ការពិនិត្យមើលខ្លួនអ្នក
អ្នកប្រាកដជាអាចចុះបញ្ជីនូវគុណសម្បត្ដិទាំងឡាយ ដែលអ្នកចង់បានក្នុងគូស្រកររបស់អ្នក។ ប៉ុន្តែ ជាការពិបាកជាងនោះទៅទៀត ឲ្យមើលខ្លួនដើម្បីដឹងអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចធ្វើប្រយោជន៍ឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ពីមុននិងក្រោយចងពាក្យសច្ចាអាពាហ៍ពិពាហ៍ ការពិនិត្យមើលចំពោះខ្លួន គឺសំខាន់ណាស់។ ជាឧទាហរណ៍ សូមសួរខ្លួនអ្នកដោយប្រើសំនួរដែលមានដូចតទៅនេះ។
• តើខ្ញុំសុខចិត្តតាំងចិត្តនឹងគូស្រកររបស់ខ្ញុំឬទេ?—ម៉ាថាយ ១៩:៦
នៅក្នុងសម័យព្យាការីម៉ាឡាគី ពួកប្ដីជាច្រើនបានលែងគូរបស់គេ ប្រហែលទៅរៀបការស្ត្រីដែលក្មេងជាង។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលថា អាសនៈរបស់ទ្រង់គឺមានពេញទៅដោយទឹកភ្នែករបស់ពួកប្រពន្ធដែលបានត្រូវលែងចោល ហើយទ្រង់បានផ្ដន្ទាទោសពួកបុរស ដែលបាន«ប្រព្រឹត្តដោយមានចិត្តក្បត់»នឹងគូរបស់គេ។—ម៉ាឡាគី ២:១៣-១៦
• បើសិនជាខ្ញុំកំពុងគិតអំពីការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ តើខ្ញុំបានផុតយុវអាយុហើយឬនៅ ក្នុងកាលដែលមានអារម្មណ៍ខ្លាំងខាងកាម ដែលអាចធ្វើឲ្យពិបាកសម្រេចបានត្រឹមត្រូវនោះ?—កូរិនថូសទី១ ៧:៣៦
អ្នកស្រីឈ្មោះនិកគី ដែលបានរៀបការក្នុងកាលមានអាយុ២២ឆ្នាំ មានប្រសាសន៍ថា៖ «ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ពេលមានអាយុក្មេងពេក គឺប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់ណាស់»។ នាងបានព្រមានថា៖ «មនោសញ្ចេតនា គោលដៅ និងចំណូលចិត្តរបស់អ្នក នឹងបន្តផ្លាស់ប្រែពីក្មេងជំទង់រហូតដល់អ្នកមានអាយុ២៥ឆ្នាំជាង»។ ប្រាកដហើយ ភាពប្រុងជាស្រេចសំរាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ មិនអាចវាស់ដោយអាយុតែប៉ុណ្ណោះឡើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅពេលដែលខ្លួនមិនទាន់ផុតយុវអាយុ កាលដែលមានអារម្មណ៍ថ្មីខាងកាម ហើយជាពិសេសខ្លាំងទៀតផង អាចធ្វើឲ្យគំនិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៅជាឥតត្រឹមត្រូវ ហើយធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់មើលមិនឃើញនឹងបញ្ហាដែលអាចមានឡើង។
• តើខ្ញុំមានចរិកអ្វីខ្លះ ដែលនឹងជួយខ្ញុំធ្វើឲ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលប្រកបដោយជោគជ័យ?—កាឡាទី ៥:២២, ២៣
សាវ័កប៉ុលបានសរសេរទៅពួកកូល៉ុសថា៖ «ដូច្នេះ ចូរប្រដាប់កាយ ដោយចិត្តក្ដួលអាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត នឹងចិត្តអត់ធ្មត់»។ (កូល៉ុស ៣:១២) ឱវាទនេះគឺត្រឹមត្រូវចំពោះអស់អ្នកដែលគិតចង់រៀបការ ព្រមទាំងអស់អ្នកដែលរៀបការរួចទៅហើយដែរ។
• តើខ្ញុំមានគំនិតចាស់ទុំ ដែលត្រូវការចាំបាច់ដើម្បីគាំទ្រគូ ពេលមានគ្រាពិបាកនោះទេ?—កាឡាទី ៦:២
វេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់មានប្រសាសន៍ថា៖ «នៅពេលមានបញ្ហា ការទោរទន់គឺដើម្បីបន្ទោសគូរបស់ខ្លួន។ អ្នកណាដែលត្រូវបានបន្ទោស គឺមិនជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺរបៀបដែលប្ដីប្រពន្ធអាចរួមដៃគ្នា ដើម្បីធ្វើឲ្យបានប្រសើរដល់ទំនាក់ទំនងអាពាហ៍ពិពាហ៍វិញ»។ ពាក្យរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាគឺបម្រុងសំរាប់ប្ដីប្រពន្ធ។ ទ្រង់បានសរសេរថា៖ «មានគ្នា២នាក់ នោះវិសេសជានៅតែឯង . . . ដ្បិតបើដួល នោះម្នាក់នឹងជ្រោងគ្នាឡើងវិញ តែវរហើយ អ្នកណាដែលដួលក្នុងកាលដែលនៅតែម្នាក់ឯង ឥតមានគ្នានឹងជួយជ្រោងឡើងវិញ»។—សាស្ដា ៤:៩, ១០
• តើខ្ញុំជាបុគ្គលដែលតាមធម្មតាមានចិត្តរីករាយនិងគំនិតសុទិដ្ឋិនិយម ឬក៏ខ្ញុំច្រើនតែមានចិត្តស្រពាប់ស្រពោននិងអវិជ្ជមាន?—សុភាសិត ១៥:១៥
បុគ្គលដែលមានគំនិតអវិជ្ជមានក៏ចាត់ទុកថ្ងៃនិមួយៗជាអាក្រក់។ ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍មិនធ្វើអព្ភូតហេតុផ្លាស់ប្ដូរអាកប្បកិរិយាបែបនេះទេ! បុគ្គលនៅលីវ បុរសឬក៏ស្ត្រីដែលចូលចិត្តរិះគន់ឬក៏ប្រកបដោយទុទ្ទិដ្ឋិនិយម នឹងក្លាយទៅជាបុគ្គលដែលបានរៀបការ ដែលចូលចិត្តរិះគន់ឬក៏ប្រកបដោយទុទ្ទិដ្ឋិនិយមដដែល។ ទស្សនៈដ៏អវិជ្ជមានបែបនេះ អាចនាំឲ្យមានភាពតានតឹងយ៉ាងខ្លាំងលើអាពាហ៍ពិពាហ៍។—ប្រៀបមើល សុភាសិត ២១:៩
• តើខ្ញុំរក្សាចិត្តស្ងប់ស្ងៀមពេលមានការបង្ខិតបង្ខំ ឬក៏ខ្ញុំសម្ដែងកំហឹងដែលមិនអាចទប់បាននោះ?—កាឡាទី ៥:១៩, ២០
ពួកគ្រីស្ទានបានត្រូវបង្គាប់ឲ្យ«យឺតនឹងខឹង»។ (យ៉ាកុប ១:១៩) មុនរៀបការនិងកំឡុងពេលរស់នៅជាប្ដីប្រពន្ធ បុរសឬក៏ស្ត្រីម្នាក់ត្រូវបណ្ដុះបណ្ដាលនូវសមត្ថភាព ដើម្បីរស់នៅតាមឱវាទនេះ៖ «ចូរខឹងចុះ តែកុំឲ្យធ្វើបាបឡើយ កុំឲ្យសេចក្ដីកំហឹងរបស់អ្នកនៅដរាបដល់ថ្ងៃលិចឡើយ»។—អេភេសូរ ៤:២៦
ការពិនិត្យមើលគូទៅថ្ងៃមុខរបស់អ្នក
សុភាសិតមួយពីព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «មនុស្សមានគំនិតវាងវៃរមែងមើលផ្លូវខ្លួនដោយប្រយ័ត»។ (សុភាសិត ១៤:១៥) នេះគឺប្រាកដជាពិត នៅពេលជ្រើសរើសគូស្រករម្នាក់។ ការរើសគូស្រករម្នាក់ ជាសេចក្ដីសម្រេចដ៏សំខាន់បំផុតមួយ ដែលបុរសឬក៏ស្ត្រីម្នាក់នឹងធ្វើ។ ប៉ុន្តែ គឺបានត្រូវសង្កេតឃើញថា មនុស្សជាច្រើនចំណាយពេលក្នុងការសម្រេចទិញរថយន្ត ឬក៏សម្រេចទៅសាលាមួយ ច្រើនជាងចំណាយពេលថាតើត្រូវរៀបការបុគ្គលមួយណាទៅទៀត។
នៅក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន អស់អ្នកដែលបានត្រូវប្រគល់ឲ្យភារកិច្ច គឺ«ត្រូវល្បងល . . . ជាមុនដំបូង»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១០) ប្រសិនបើអ្នកគិតចង់រៀបការ អ្នកនឹងចង់ដឹងឲ្យបានប្រាកដអំពី‹ភាពសមរម្យ›នៃបុគ្គលម្នាក់នោះ។ ឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាមើលសំនួរដូចតទៅនេះ។ ទោះជាសំនួរទាំងនេះបានត្រូវបង្ហាញពីទស្សនៈរបស់ស្ត្រីម្នាក់ក៏ដោយ តែគោលការណ៍ជាច្រើនក៏អាចប្រើសំរាប់បុរសនោះដែរ។ ហើយសូម្បីតែអស់អ្នកដែលរៀបការហើយ ក៏អាចពិចារណាមើលចំណុចទាំងនេះជាប្រយោជន៍ដែរ។
• តើគាត់មានកិត្ដិនាមបែបណា?—ភីលីព ២:១៩-២២
សុភាសិត ៣១:២៣ រៀបរាប់ប្ដីម្នាក់ ដែល«អង្គុយត្រង់ទ្វារក្រុង ក្នុងចំណោមនៃពួកចាស់ទុំក្នុងស្រុក នោះគេក៏ស្គាល់រាប់អានគាត់ដែរ»។ ពួកចាស់ទុំក្នុងក្រុងបានអង្គុយត្រង់ទ្វារក្រុង ដើម្បីជំនុំជំរះ។ ដូច្នេះ តាមមើលទៅ ពួកសាធារណៈជនមានការទុកចិត្តលើគាត់។ របៀបដែលបុរសម្នាក់បានត្រូវចាត់ទុកដោយអ្នកឯទៀត គឺប្រាប់អ្នកអំពីកិត្ដិនាមរបស់គាត់។ បើអាចអនុវត្តបាន ចូរពិចារណាមើលនូវរបៀបដែលអស់អ្នកដែលនៅក្រោមអំណាចគាត់ មានទស្សនៈយ៉ាងណាដែរអំពីគាត់។ នេះអាចបង្ហាញនូវរបៀបដែលអ្នក ជាគូរបស់គាត់ នឹងត្រូវចាត់ទុកគាត់ជាយ៉ាងណានៅពេលក្រោយមក។—ប្រៀបមើល សាំយូអែលទី១ ២៥:៣, ២៣-២៥
• តើគាត់មានសីលធម៌បែបណា?
ប្រាជ្ញារបស់ព្រះ គឺ«មុនដំបូងហៅថាបរិសុទ្ធ»។ (យ៉ាកុប ៣:១៧) តើគូទៅមុខរបស់អ្នក ចូលចិត្តតែធ្វើឲ្យស្កប់នឹងកាមតណ្ហារបស់គាត់ ជាងជំហររបស់គាត់និងរបស់អ្នកចំពោះព្រះឬ? បើសិនជាគាត់មិនខំប្រឹងដើម្បីរស់នៅតាមខ្នាតតម្រាខាងសីលធម៌របស់ព្រះ តើមានមូលដ្ឋានឯណាក្នុងការជឿថា គាត់នឹងធ្វើដូច្នេះក្រោយពីរៀបការហើយនោះ?—លោកុប្បត្តិ ៣៩:៧-១២
• តើគាត់ប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាមកលើខ្ញុំ?—អេភេសូរ ៥:២៨, ២៩
សៀវភៅព្រះគម្ពីរឈ្មោះសុភាសិត ប្រាប់យើងអំពីប្ដីម្នាក់ ដែល«ទុកចិត្ត»លើប្រពន្ធរបស់គាត់។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់«សរសើរនាង»។ (សុភាសិត ៣១:១១, ២៨) គាត់មិនប្រច័ណ្ឌហួសហេតុ ហើយអ្វីដែលគាត់សង្ឃឹមពីប្រពន្ធខ្លួន គឺប្រកបដោយសមហេតុផលដែរ។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា ប្រាជ្ញាដែលមកពីស្ថានលើ គឺ«មេត្រីចិត្ត សេចក្ដីសំឡូត . . . ក៏ពេញដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណា នឹងផលល្អ»។—យ៉ាកុប ៣:១៧
• តើគាត់ប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាទៅលើសមាជិកក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់?—និក្ខមនំ ២០:១២
ការគោរពឪពុកម្ដាយ មិនគ្រាន់តែសេចក្ដីតម្រូវសំរាប់កូនក្មេងនោះទេ។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ចូរស្ដាប់តាមឪពុកដែលបង្កើតឯងមក ហើយកុំឲ្យមើលងាយម្ដាយឯងក្នុងកាលដែលគាត់ចាស់ឡើយ»។ (សុភាសិត ២៣:២២) គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដែរ វេជ្ជបណ្ឌិត លោក ហ្យឺ មិសិលដែន បានសរសេរថា៖ «បញ្ហាជាច្រើនរវាងប្ដីប្រពន្ធ និងភាពមិនត្រូវគ្នា ប្រហែលអាចជៀសវាងបាន ឬក៏យ៉ាងហោចណាស់អាចមើលឃើញទុកជាមុន ប្រសិនបើកូនក្រមុំនិងកូនកំលោះបានទៅលេងផ្ទះគ្នាទៅវិញទៅមក និងសង្កេតមើលនូវទំនាក់ទំនងរវាង‹អ្នកបម្រុងរៀបការ› និងឪពុកម្ដាយរបស់គាត់។ របៀបដែលគាត់ចាត់ទុកឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ នឹងមានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលគាត់ចាត់ទុកគូរបស់គាត់ដែរ។ បុគ្គលម្នាក់ត្រូវសួរថា៖ ‹តើខ្ញុំចង់ឲ្យគាត់ប្រព្រឹត្តមកលើខ្ញុំដូចគាត់ប្រព្រឹត្តលើឪពុកម្ដាយគាត់ឬទេ›? ហើយរបៀបដែលឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ប្រព្រឹត្តមកលើគាត់ នឹងទៅជាសញ្ញាល្អពីរបៀបដែលគាត់ប្រព្រឹត្តលើខ្លួន និងរបៀបដែលគាត់ចង់ឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តដល់គាត់ ក្រោយពីដំណើរកំសាន្តនៃគូស្រករថ្មី»។
• តើគាត់ឆាប់នឹងខឹងឬក៏ប្រើពាក្យជេរប្រមាថឬទេ?
ព្រះគម្ពីរប្រទានឱវាទថា៖ «ចូរខំដកគ្រប់ទាំងសេចក្ដីជូរល្វីង ក្ដៅក្រហាយ កំហឹង ឡូឡា ជេរប្រមាថ នឹងគ្រប់ទាំងសេចក្ដីអាក្រក់ ចេញពីពួកអ្នករាល់គ្នាទៅ»។ (អេភេសូរ ៤:៣១) ប៉ុលបានព្រមានធីម៉ូថេអំពីពួកគ្រីស្ទានខ្លះ ដែល«វក់តែនឹងជជែក ហើយដេញដោលពីន័យពាក្យ» ហើយនិងអស់អ្នកដែលឆាប់នឹង«ឲ្យកើតសេចក្ដីឈ្នានីស ឈ្លោះប្រកែក ជេរប្រមាថ នឹងសេចក្ដីសង្ស័យដ៏អាក្រក់ប៉ុណ្ណោះ ជាសេចក្ដីជំលោះឥតប្រយោជន៍»។—ធីម៉ូថេទី១ ៦:៤, ៥
បន្ថែមទៅទៀត ប៉ុលបានសរសេរថាអ្នកដែលមានលក្ខណៈចាំបាច់ សំរាប់ឯកសិទ្ធិពិសេសនៅក្នុងក្រុមជំនុំ «មិនត្រូវជាអ្នក . . . ឈ្លោះប្រកែក» ដែលយោងទៅតាមពាក្យក្រិកដើម ‹មិនត្រូវវាយតប់គេ›។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:៣) គាត់មិនអាចជាបុគ្គលដែលវាយតប់មនុស្ស ឬក៏ស្តីបន្ទោសគេឡើយ។ បុគ្គលណាម្នាក់ដែលឆាប់ទៅជាមានចិត្តឃោរឃៅ ពេលមានកំហឹងនោះ គឺមិនមែនជាគូស្រករសមរម្យនោះឡើយ។
• តើគាត់មានគោលដៅណាខ្លះ?
មនុស្សខ្លះស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិ នឹងទទួលកម្មផលជាពុំខាន។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩, ១០) អ្នកឯទៀតរសាត់ដោយឥតទិសដៅក្នុងជីវិត ព្រមទាំងគ្មានគោលបំណងដើម្បីនឹងបំពេញទៀតផង។ (សុភាសិត ៦:៦-១១) ប៉ុន្តែ បុរសដែលកោតខ្លាចព្រះ នឹងបង្ហាញនូវការតាំងចិត្តដូចលោកយ៉ូស្វេដែរ ដែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឯអញនឹងពួកគ្រួអញ យើងទាំងអស់គ្នានឹងគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះយេហូវ៉ាតែមួយប៉ុណ្ណោះ»។—យ៉ូស្វេ ២៤:១៥
រង្វាន់និងភារកិច្ច
អាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជារបៀបរៀបចំដោយព្រះ។ នេះបានត្រូវអនុញ្ញាតនិងបានស្ថាបនាដោយព្រះយេហូវ៉ា។ (លោកុប្បត្តិ ២:២២-២៤) ទ្រង់បានស្ថាបនាការរៀបចំជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដើម្បីបង្កើតចំណងជាអចិន្ត្រៃយ៍រវាងបុរសនិងស្ត្រី ដើម្បីឲ្យគេអាចជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ នៅពេលដែលគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរបានត្រូវអនុវត្តតាម នោះប្ដីប្រពន្ធអាចឃើញថា ស្ថានការណ៍របស់គេក្នុងជីវិតគឺប្រកបដោយរីករាយវិញ។—សាស្ដា ៩:៧-៩
ប៉ុន្តែ យើងត្រូវដឹងថា យើងកំពុងតែរស់នៅក្នុង«គ្រាលំបាកណាស់»។ ព្រះគម្ពីរបានទាយប្រាប់ថា ក្នុងកំឡុងគ្រានេះ មនុស្សនឹង«ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ទាំងស្រឡាញ់ប្រាក់ អួតអាងគឃរ មានឫកខ្ពស់ . . . មានចិត្តមិនបរិសុទ្ធ មិនស្រឡាញ់តាមធម្មតាមនុស្ស គ្មានសេចក្ដីអធ្យោគ . . . ក្បត់គេ ឥតបើគិត មានចិត្តធំ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៤) លក្ខណៈទាំងនេះអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងលើអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួន។ ដូច្នេះ អស់អ្នកដែលគិតចង់រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ត្រូវគិតឲ្យបានដិតដល់សិន។ ហើយអស់អ្នកដែលឥឡូវរៀបការរួចហើយ ត្រូវបន្តធ្វើឲ្យបានប្រសើរដល់ចំណងរបស់គេ ដោយរៀននិងអនុវត្តតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។
ត្រូវហើយ អស់អ្នកដែលគិតចង់រៀបការ នឹងបានប្រយោជន៍បើគិតអំពីព្រឹត្ដិការណ៍បន្ទាប់ពីថ្ងៃរៀបការនោះវិញ។ ហើយទាំងអស់ត្រូវគិត មិនគ្រាន់តែអំពីដំណើរការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ប៉ុណ្ណោះ តែអំពីជីវិតជាប្ដីប្រពន្ធផង។ ចូរបែរទៅរកព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់ការដឹកនាំ ដើម្បីឲ្យអ្នកគិតឲ្យបានសមរម្យ ជាជាងតែខាងស្នេហានោះ។ ដោយធ្វើបែបនេះ នោះអ្នកនឹងប្រហែលជាមានអំណរក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលប្រកបដោយជ័យជំនះ។
[កំណត់សម្គាល់]
a ព្រះគម្ពីរអនុញ្ញាតឲ្យមូលហេតុតែមួយគត់ចំពោះការលែងលះគ្នា ដែលមានលទ្ធភាពនឹងរៀបការម្ដងទៀត ហើយនោះគឺ‹អំពើសហាយស្មន់›ដែលជាការរួមដំណេកខាងក្រៅអាពាហ៍ពិពាហ៍។—ម៉ាថាយ ១៩:៩
[រូបភាពនៅទំព័រ៦]
សូម្បីតែអស់អ្នកដែលបានរៀបការជាយូរមកហើយ ក៏អាចពង្រឹងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គេដែរ